Νέα (552 άρθρα)

Ένα τεστ για σας, στα γρήγορα:

Αν θέλετε, μπορείτε να τσεκάρετε τις σωστές απαντήσεις στην εγκυκλοπαίδεια (πάντως σας τις δίνω σε παρένθεση).

1)  Ποιος εφηύρε το ραδιόφωνο; 

(Ο Μαρκόνι)

2)  Ποιος εφηύρε το μηχάνημα ακτινών X; (Ο Ρέντγκεν)

3)  Ποιος εφηύρε τον ενισχυτή κενού σωλήνα; (Ο Ντε Φόρεστ)

Μια και μπήκατε στο κλίμα, ψάξτε τώρα να βρείτε ποιος ανακάλυψε τη λυχνία φθορισμού, τα φώτα νέον, το ταχύμετρο, το σύστημα ανάφλεξης αυτοκινήτου και τα θεμελιώδη γύρω από το ραντάρ, το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και το φούρνο μικροκυμάτων.

Το πιθανότερο είναι να δείτε ελάχιστες αναφορές σε κάποιον τύπο που τον έλεγαν Νίκολα Τέσλα, έναν από τους διασημότερους επιστήμονες στον κόσμο στις αρχές του 20ού αιώνα. Στην πραγματικότητα πολύ λίγος κόσμος σήμερα έχει ακούσει κάτι γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Ας είναι καλά ο Τόμας Έντισον και οι υφιστάμενοί του στην Τζένεραλ Ελέκτρικ, που φρόντισαν γι’ αυτό σε μεγάλο βαθμό.

Πολλοί θεωρούσαν τον Τέσλα (και ορισμένοι εξακολουθούν να τον θεωρούν) έναν εκκεντρικό που μιλούσε για θανατηφόρες ακτίνες, οι οποίες μπορούσαν να καταστρέψουν δέκα χιλιάδες αεροπλάνα σε 250 μίλια απόσταση. Υποστήριζε πως ήταν ικανός να χωρίσει τη Γη στα δύο. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Τέσλα πίστευε πως τόσο η φωνή όσο και η εικόνα μπορούν να μεταδοθούν μέσω του αέρα, και ουσιαστικά είπε στον Έντισον να πάρει το ηλεκτρικό του σύστημα και να το βάλει εκεί που ξέρετε. Έτρεφε μια παράξενη απέχθεια για τα μαργαριτάρια και είχε απαγορεύσει στις υπαλλήλους του να τα φοράνε. Ακόμη πιο παράξενο ήταν το γεγονός ότι μετρούσε τον όγκο όλης της τροφής του πριν καθήσει να φάει.

Με άλλα λόγια, όποιος έτυχε να ακούσει για τον Τέσλα πρέπει να τον θεωρεί πρώτης τάξεως ψωνάρα.

Ομως έχει ο καιρός γυρίσματα.

Αν βάλουμε στην άκρη τις παραξενιές του, τις οποίες απόκτησε στο δεύτερο μισό της ζωής του, ο Τέσλα εφεύρε ένα προς ένα τα αντικείμενα που αναφέρονται στην αρχή της ιστορίας (χωρίς όμως να του αποδίδονται) κι επιπλέον πολλά, πολλά περισσότερα. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας κι έχετε πολλές πιθανότητες να δείτε πως ο Τέσλα είναι υπεύθυνος για τα περισσότερα αντικείμενα, που κάνουν τη μοντέρνα ζωή τόσο απλή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Νίκολα Τέσλα υπήρξε η μεγαλύτερη διάνοια από την εποχή του Ντα Βίντσι.

Ποια ήταν όμως αυτή η ιδιοφυία;

Ο μικρός Νίκι Τέσλα ήταν σερβικής καταγωγής και γεννήθηκε στο Σμίλιγιαν της Κροατίας (τότε ανήκε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία) πίσω στα 1856. Διέθετε εξαιρετική μνήμη κι έμαθε να μιλάει έξι γλώσσες .Ο Τέσλα σπούδασε τέσσερα χρόνια μαθηματικά, φυσική και μηχανική στο Αυστριακό Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς.

Όμως αυτό που τον έκανε μεγάλο ήταν η εκπληκτική κατανόηση του ηλεκτρισμού. Θυμηθείτε πως ήταν μια εποχή που ο ηλεκτρισμός βρισκόταν σε νηπιακό στάδιο.

Όταν ο Τέσλα έφτασε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1884, πήγε να εργαστεί για τον Τόμας Έντισον. Ο Έντισον αντιμετώπιζε ένα σωρό προβλήματα με το δικό του σύστημα ηλεκτρισμού DC (Direct Current, δηλαδή συνεχές ρεύμα). Έταξε στον Τέσλα χοντρά λεφτά σε μπόνους, αν ο τελευταίος κατόρθωνε να αφαιρέσει τους «ιούς» από το σύστημα. Χάρη στον Τέσλα ο Έντισον εξοικονόμησε πάνω από 100.000 δολάρια (εκατομμύρια δολάρια με τις σημερινές προδιαγραφές) αλλά ο Έντισον αρνήθηκε να τηρήσει τη συμφωνία από τη μεριά του. Ο Τέσλα παραιτήθηκε και οι άνθρωποι του Έντισον κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες να συνθλίψουν την ιδιοφυία του. Αυτή είναι μια από τις βασικές αιτίες για τις οποίες ο Τέσλα είναι σήμερα άγνωστος.

Ο Τέσλα επεξεργάστηκε ένα βελτιωμένο σύστημα ηλεκτρικών εκπομπών, που δεν είναι άλλο από το AC (AlternatingCurrent, εναλλασσόμενο ρεύμα) , το οποίο χρησιμοποιούμε στα σπίτια μας σήμερα. To AC προσέφερε σοβαρά πλεονεκτήματα σε σχέση με το σύστημα DC. Χρησιμοποιώντας τους βελτιωμένους μετασχηματιστές του Τέσλα (δεν τους εφεύρε εκείνος) η τάση του εναλλασσόμενου ρεύματος μπορούσε να αυξηθεί και να μεταδοθεί σε μακρινές αποστάσεις με λεπτά καλώδια. Δε θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με το συνεχές ρεύμα, καθώς η μετάδοσή του θα απαιτούσε μια μεγάλη εγκατάσταση σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο και πολύ παχιά καλώδια.

Φυσικά, ένα σύστημα μετάδοσης θα ήταν ατελές χωρίς τα κατάλληλα εξαρτήματα. Έτσι ο Τέσλα εφεύρε τους κινητήρες, που χρησιμοποιούνται σχεδόν σε κάθε ηλεκτρική εφαρμογή στο σπίτι σας. Δεν ήταν εύκολο κατόρθωμα. Οι επιστήμονες στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν πεπεισμένοι ότι κανένας κινητήρας δε θα μπορούσε να φτιαχτεί για σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος, κάτι που καθιστούσε τη χρήση του AC χάσιμο χρόνου. Στο φινάλε, αν το ρεύμα αλλάζει κατεύθυνση εξήντα φορές το δευτερόλεπτο, ο κινητήρας θα χτυπιέται μπρος-πίσω και δε θα κάνει τίποτε. Ο Τέσλα έλυσε εύκολα το πρόβλημα και απέδειξε ότι όλοι έκαναν λάθος.

Τα νέα άρχισαν να διαδίδονται για το σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος και τελικά έφτασαν στα αφτιά του Τζορτζ Ουεστινγκχάους.

Ο Τέσλα υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ουίστινγκχάους, σύμφωνα με το οποίο θα εισέπραττε 2,5 δολάρια για κάθε κιλοβάτ εναλλασσόμενου ρεύματος που θα πουλούσαν. Ξαφνικά ο Τέσλα βρέθηκε να έχει στα χέρια του όλα τα απαραίτητα μετρητά για να πραγματοποιήσει κάθε πείραμα που είχε ονειρευτεί.

Ξεκίνησε χρησιμοποιώντας λάμπες φθορισμού στο εργαστήριό του, περίπου σαράντα χρόνια προτού τις «εφεύρει» η βιομηχανία. Σε διεθνείς εκθέσεις και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις, έπαιρνε γυάλινους σωλήνες και τους έδινε το σχήμα του ονοματος διάσημων επιστημόνων. Ήταν οι πρώτες επιγραφές νέον, που σήμερα βλέπουμε παντού ολόγυρά μας. Επίσης ο Τέσλα σχεδίασε την πρώτη υδροηλεκτρική εγκατάσταση στον κόσμο, που βρίσκεται στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Επιπροσθέτους, πατεντάρησε το πρώτο ταχύμετρο αυτοκινήτου.

Ομως ο Έντισον είχε επενδύσει πολλά χρήματα στο σύστημα συνεχούς ρεύματος κι έτσι η Τζένεραλ Ελέκτρικ έβαλε τα δυνατά της να δυσφημεί τον Τέσλα σε κάθε ευκαιρία. Ο Έντισον προσπαθούσε συστηματικά να αποδείξει ότι ο ηλεκτρισμός του εναλλασσόμενου ρεύματος ήταν πολύ πιο επικίνδυνος από την ισχύ του δικού του συνεχούς.

Ο Τέσλα αντεδρασε εξαπολύοντας τη δική του εκστρατεία αγοράς. Στη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο, το 1893 (με σύνολο 21 εκατομμύρια επισκέπτες), έκανε επίδειξη του πόσο ασφαλής είναι ο ηλεκτρισμός του εναλλασσόμενου ρεύματος τυλίγοντας στο σώμα του λαμπτήρες υψηλής συχνότητας. Το ανθρώπινο πηνίο εκτόξευε ηλεκτρικές εκκενώσεις προς το πλήθος χωρίς να παθαίνει τίποτε. Ωραίο κόλπο!

Όταν οι οφειλές προς τον Τέσλα άρχισαν να υπερβαίνουν το 1 εκατομμύριο δολάρια, ο Ουεστινγκχάους άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Ο Τέσλα συνειδητοποίησε πως αν το συμβόλαιό του εξακολουθούσε να ισχύει, ο Ουεστινγκχάους θα χρεοκοπούσε υπέρ του, κι εκείνος δεν είχε καμία όρεξη να τα βρει με τους πιστωτές. Το όνειρό του ήταν να φτιάξει φτηνό εναλλασσόμενο ρεύμα, προσιτό σε όλο τον κόσμο. Ο Τέσλα πήρε το συμβόλαιό του και το έσκισε! Αντί να γίνει ο πρώτος δισεκατομμυριούχος στον κόσμο, παραχώρησε όλα τα δικαιώματα των εφευρέσεων του έναντι 216.000 δολαρίων.

Το 1898 επέδειξε στον κόσμο το πρώτο τηλεχειριζόμενο μοντέλο σκάφους στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν. Πρόθεσή του ήταν να πουλήσει την εφεύρεση ως μη επανδρωμένη τηλεχειριζόμενη τορπίλη, αλλά το υπουργείο Πολέμου την απέρρι-ψε. Μπορείτε όμως να λέτε «ευχαριστώ» στον Τέσλα για όλα τα τηλεχειριζόμενα αεροπλάνα, αυτοκίνητα, σκάφη και τηλεοράσεις .

Το μεγαλύτερο όνειρο του Τέσλα ήταν να προμηθεύσει στον κόσμο δωρεάν ενέργεια. Το 1900, με τη χρηματοδότηση 150.000 δολαρίου του οικονομολόγου Τζ. Π. Μόργκαν, ο Τέσλα άρχισε να κατασκευάζει το λεγόμενο πύργο του «Συστήματος Ασύρματης Αναμετάδοσης» (Wireless Broadcasting System tower) στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Ο πύργος αναμεταδόσεων υποτίθεται ότι θα συνέδεε όλες τις τηλεφωνικές και τηλεγραφικές υπηρεσίες του κόσμου, τις αναμεταδόσεις εικόνας, τα νέα των χρηματαγορών και τις μετεωρολογικές πληροφορίες σε όλο τον πλανήτη. Δυστυχώς, ο Μόργκαν περιέκοψε τα κονδύλια, όταν συνειδητοποίησε πως το εγχείρημα θα συνεπαγόταν δωρεάν ενέργεια για τον κόσμο.

Κάποιες πηγές υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατέστρεψε τον πύργο στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για το φόβο μήπως τον αξιοποιήσουν για την πλοήγησή τους τα κατασκοπευτικά σκάφη των Γερμανών. Στην πραγματικότητα ο Τέσλα αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες όταν ο Μόργκαν ψαλίδισε τα κονδύλια. Ο πύργος πουλήθηκε για παλιοσίδερα, προκειμένου να εξοφληθούν οι πιστωτές.

Ο κόσμος πίστευε πως ο Τέσλα είχε χάσει τα λογικά του. Στο κάτω-κάτω εκείνη την εποχή η μετάδοση φωνής, εικόνας και ηλεκτρισμού ήταν πρωτάκουστα πράγματα.

Όμως εκείνο που αγνοούσε ο κόσμος ήταν πως ο Τέσλα είχε ήδη κάνει επίδειξη των βασικών αρχών του ραδιοφώνου, σχεδόν δέκα ολόκληρα χρόνια πριν από την υποτιθέμενη εφεύρεση του Μαρκόνι. Πράγματι, το 1943 (χρονιά θανάτου του Τέσλα) το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πως η ευρεσιτεχνία του Μαρκόνι ήταν άκυρη, επειδή ο Τέσλα τα είχε περιγράφει όλα αυτά προηγουμένως. Ακόμη και μετά από αυτό όμως, οι περισσότερες πηγές δεν αποδίδουν στον Τέσλα την εφεύρεση του ραδιοφώνου. (Σημείωση: Το ράδιο του Μαρκόνι δε μετέδιδε φωνές αλλά ένα απλό σήμα — κάτι που ο Τέσλα είχε δείξει πολλά χρόνια νωρίτερα).

Προς το τέλος της ζωής του, ο Τύπος άρχισε να γράφει για τον Τέσλα διάφορες υπερβολές.

Ο ίδιος ανέφερε ότι είχε λάβει ραδιοσήματα από τον Αρη και την Αφροδίτη. Σήμερα γνωρίζουμε ότι στην πραγματικότητα τα σήματα προέρχονταν από μακρινά άστρα, όμως την εποχή εκείνη οι γνώσεις για το σύμπαν ήταν περιορισμένες. Οι φυλλαδες βρήκαν ευκαιρία να κάνουν «πάρτι» με τους «εξωπραγματικούς» ισχυρισμούς του.

Στο εργαστήριό του στο Μανχάταν, ο Τέσλα μετέτρεψε τη Γη σε ηλεκτρικό διαπασών. Πέτυχε να κάνει ένα ατμοκίνητο εκκρεμές να πάλλεται με την ίδια συχνότητα που είχε το έδαφος κάτω από τα πόδια του (όπως η Έλα Φιτζέραλντ σπάει το ποτήρι με τη στεντόρεια φωνή της).

Αποτέλεσμα; Ένας σεισμός ταρακούνησε τα γύρω τετράγωνα. Τα κτίρια πήγαν πέρα-δώθε, έσπασαν παράθυρα και έπεσαν σοβάδες από τους τοίχους.

Ο Τέσλα υποστήριξε ότι θεωρητικά με την ίδια τεχνική θα μπορούσε να γκεμίσει το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ ή να κόψει τη Γη στα δύο. Είχε καθορίσει με ακρίβεια την ιδιοσυχνότητα της Γης περίπου εξήντα χρόνια πριν η επιστήμη επιβεβαιώσει τους υπολογισμούς του.

Μη φανταστείτε ότι δεν προσπάθησε να ανοίξει τον πλανήτη σαν καρπούζι (στο περίπου, τέλος πάντων).

Από το εργαστήριό του στο Κολοράντο Σπρινγκς, το 1899, έστειλε ενεργειακά κύματα από τη μια άκρη της Γης στην άλλη και τα έκανε να αναπηδήσουν πίσω στην πηγή.( Η ίδια βασική αρχή αποτελεί το θεμέλιο για τους σημερινούς σεισμογράφους ακρίβειας). Όταν τα κύματα επέστρεψαν, πρόσθεσε περισσότερο ηλεκτρισμό.

Το αποτέλεσμα; Το μεγαλύτερο «χειροποίητο» αστροπελέκι που καταγράφηκε ποτέ — με ύψος πάνω από 40 μέτρα — ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο! Η βροντή ακούστηκε 22 μίλια μακρύτερα. Το λιβάδι γύρω από το εργαστήριό του απέκτησε μια περίεργη γαλαζωπή λάμψη. Δυστυχώς, με αυτό που έκανε, τίναξε στον αέρα τον εξοπλισμό του τοπικού ενεργειακού σταθμού και δεν κατόρθωσε να επαναλάβει ποτέ το πείραμά του.

Στο ξεκίνημα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η κυβέρνηση αναζητούσε απεγνωσμένα έναν τρόπο ανίχνευσης των γερμανικών υποβρυχίων. Η κυβέρνηση ανέθεσε στον Τόμας Έντισον την ευθύνη των σχετικών ερευνών. Ο Τέσλα πρότεινε τη χρήση ενεργειακών κυμάτων —αυτού που ξέρουμε σήμερα ως ραντάρ— για τον εντοπισμό αυτών των σκαφών. Ο Έντισον απέρριψε την ιδέα του Τέσλα ως γελοία κι ο κόσμος χρειάστηκε να περιμένει άλλα είκοσι πέντε χρόνια ώσπου να την ανακαλύψει.

Η ανταμοιβή του γι’ αυτή τη γεμάτη δημιουργικότητα ζωή; Το... Μετάλλιο Εντισον! Κάτι που θα αποτελούσε τιμή για οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο εκτός από τον Τέσλα.

Μετά από τις φραστικές προσβολές που είχε εισπράξει από τον Έντισον, αυτό ήταν πραγματικό χαστούκι.

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.

Η (προφανώς πετυχημένη) απόπειρα της βιομηχανίας να σβήσει το όνομά του από την επιστημονική φιλολογία τον οδήγησε σε εξορία για περίπου είκοσι χρόνια. Η έλλειψη κεφαλαίων τον ανάγκασε να καταχωνιάσει τις αδοκίμαστες θεωρίες του σε αμέτρητα σημειωματάρια.

Ο άνθρωπος που εφεύρε τον μοντέρνο κόσμο πέθανε σχεδόν αδέκαρος σε ηλικία 87 χρόνων, στις 7 Ιανουάριου 1943. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν περισσότεροι από δύο χιλιάδες άνθρωποι.

Στη διάρκεια του βίου του ο Τέσλα κατοχύρωσε πάνω από εκατό διαφορετικές ευρεσιτεχνίες. Πιθανώς θα είχε ξεπεράσει το ρεκόρ του Έντισον, αν δεν ήταν μονίμως άφραγκος. Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του έκανε πολύ λίγες αιτήσεις κατοχύρωσης.

Σε αντίθεση με τον Έντισον και πολλούς άλλους εφευρέτες του καιρού του, ο Τέσλα ήταν ένας πρωτοποριακός στοχαστής, με ιδέες χωρίς προηγούμενο στην επιστήμη. Δυστυχώς, ο κόσμος δεν ανταμείβει οικονομικά ανθρώπους με την πρωτοτυπία του Τέσλα. Ανταμείβει μόνο εκείνους που παίρνουν αυτές τις συλλήψεις και τις μετατρέπουν σε εκλεπτυσμένα, χρήσιμα προϊόντα.

Σήμερα οι ειδικοί εξακολουθούν να ξεσκονίζουν τις σημειώσεις του. Μόλις τώρα οι κορυφαίοι μας επιστήμονες αποδεικνύουν πολλές από τις εκκεντρικές του θεωρίες. Για παράδειγμα, η αλεπίδωτη δισκοτουρμπίνα που σχεδίασε, όταν συνδυάζεται με μοντέρνα υλικά, αποδεικνύεται ένας από τους αποτελεσματικότερους κινητήρες που σχεδιάστηκαν ποτέ. Τα κατοχυρωμένα του πειράματα με κρυογονικά υγρά και ηλεκτρισμό αποτέλεσαν τη βάση των σύγχρονων υπεραγωγών. Μίλησε για πειράματα που υπέθεταν την ύπαρξη σωματιδίων με κλάσματα του φορτίου του ηλεκτρονίου — κάτι που οι επιστήμονες ανακάλυψαν τελικά το 1977. Μιλάμε για τα κουάρκς!

Ουάου!

Ίσως από δω και μπρος η Ιστορία να αναγνωρίζει τις πραγματικές ιδιοφυΐες αμέσως μόλις παρουσιάζονται.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Το ψυγείο του Αϊνστάιν"

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τελικά οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας φαίνεται πως δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και από τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ο διακεκριμένος διεθνώς Ελληνας φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος περιγράφει σκηνές από το μέλλον.

Οπως υποστήριξε, η τηλεμεταφορά θα είναι σε λίγο καιρό γεγονός. «Θα γίνει. Θα μπαίνουμε σε ένα σωλήνα, φαντάζομαι, δεν ξέρω πώς θα το κάνουν, και μετά θα βγαίνουμε στη Νέα Υόρκη κατευθείαν και θα μας ξαναφτιάχνουν. Θα γίνει, είμαι σίγουρος, ήδη το κάνουν», αποκάλυψε μιλώντας στον Βήμα FM.

Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Οπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες παγκοσμίως -και ο Δ. Νανόπουλος- οι επιστήμονες θα επιτύχουν τη μεταφορά ανθρώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Οπως στο «Σταρ Τρεκ», με τους διακτινισμούς στο Διάστημα.

Ο αναγνωρισμένος σε όλο τον πλανήτη για το έργο του καθηγητής και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών μίλησε για όλα: Από τις επιθέσεις στο Παρίσι μέχρι το θεό, τη θρησκεία και το σωματίδιο του Higgs.

Σταχυολογούμε μερικές από τις απαντήσεις του κ. Νανόπουλου.

Για το Παρίσι: Σαλτάρεις με όσα γίνονται

«Θα νόμιζα ανάποδα, έχοντας κατανοήσει αυτά που έχουμε κατανοήσει μέχρι σήμερα, το 2015, ότι όλα αυτά μου φαίνονται πως ζω σε τρελοκομείο, με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Και δεν εννοώ μόνο το τρελοκομείο το εσωτερικό, αυτό που είναι μεγάλο, αλλά μιλάω τώρα και για το γενικό τρελοκομείο, το παγκόσμιο δηλαδή. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταλάβει την αρχή του σύμπαντος, πώς ξεκίνησε, πώς έχουμε φθάσει εδώ πέρα, και από την άλλη μεριά να γίνονται αυτά που γίνονται στο Παρίσι. Πραγματικά σαλτάρεις και το λέω με όλη τη σημασία της λέξης».

Για το θεό και τη θρησκεία

«Πάντοτε έλεγα αυτό που έλεγε ο Σπινόζα ότι dues iva natura, θεός είναι η φύση. Ο καθένας έχει στο μυαλό του κάτι διαφορετικό με τον θεό. Δεν βλέπω καμία, δεν υπάρχει ανάγκη στην επιστήμη και μάλιστα εγώ είμαι εναντίον του να μπερδεύουμε την επιστήμη με τον θεό, γιατί εγώ ομολογώ ότι αυτό είναι μια εσωτερική ανάγκη του καθενός. Δηλαδή, ο άλλος έχει ανάγκη να πιστέψει και ο άλλος δεν έχει ανάγκη. Και δεν μιλάω για συγκεκριμένες θρησκείες ή οτιδήποτε. Ακριβώς, αν έχουμε μια μεγάλη αρρώστια, το οποίο είναι ανθρώπινο, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ανθρώπινο; Όλα αυτά έχουν δημιουργηθεί, όλα αυτά ξεκίνησαν με τους μάγους, με τους ανθρωποφάγους και προχωρούσαμε και κάναμε. Όλα αυτά ήταν κατά κάποιον τρόπο η μεγάλη αναζήτηση, το άγχος που έχει ο άνθρωπος να καταλάβει τι γίνεται και σιγά σιγά είχαμε το πολυθεϊκό, πήγαμε στο μονοθεϊκό. Όπως επίσης και μην ξεχνάμε ότι η θρησκεία πατάει πάνω στον φόβο του θανάτου, που λέγαμε στην αρχή. Αυτό είναι το βασικό. Η ζωή είναι από εδώ μέχρι εκεί και πρέπει να τη ζήσουμε στο maximum. Και κοινωνικά να μην την αφήνουμε να χάνεται και δημιουργικά».

Για το σωματίδιο του Higgs

«Λοιπόν, το σωματίδιο του θεού, το σωματίδιο του Higgs, δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια στη φύση. Καταλάβαμε τελικά, πειραματικά πια, το θεωρητικό το είχαμε καταλάβει από το ‘65 , ‘64, την προέλευση της μάζας. Αλλιώς δεν θα ήμασταν εδώ πέρα. Γιατί ξέρετε, αν δεν έχεις μάζα -μάζα ηρεμίας που λέμε πιο σωστά- τότε θα ήταν όλα ενέργεια, θα ήταν σαν τα φωτόνια. Δεν θα μπορούσαν να μαζευτούν μαζί να φτιάξουν τίποτα. Άρα πρέπει να έχουμε αυτό το τι είναι αυτή η υπόσταση, μας το εξηγεί αυτό το σωματίδιο του Higgs, ο μηχανισμός αυτός. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή, αυτό θα μείνει πραγματικά, πολλά μπορεί να πέσουν, αλλά αυτό να μείνει σημαντικό.

Είναι δυνατόν, σύμφωνα με τις θεωρίες τις οποίες έχουμε και πρεσβεύω αυτές τις θεωρίες -δεν λέω ότι είμαι εναντίον- ότι τα πρωτόνια από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να διασπώνται. Βέβαια, μην φοβηθείτε και αυτοκτονήσουμε! Θα διασπώνται σε 1035,36 χρόνια! Δηλαδή έχουμε καιρό. Η ύλη θα εξαφανιστεί. Δεν το έχουμε δει πειραματικά, γιατί γίνονται πειράματα τώρα γι’ αυτό, βγάζουν μεγάλες δεξαμενές με νερό, έχουν πολλά πρωτόνια και προσπαθούν να δουν από εκεί πέρα τι γίνεται. Δεν είναι εξακριβωμένο, αυτό δεν είναι θεμελιωμένο πειραματικά. Σε πολλές όμως από τις θεωρίες μας, αυτό βγαίνει κατευθείαν, δηλαδή σε κοιτάζει στα μάτια ότι θα γίνει αυτό το πράγμα.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο του σύμπαντος, δεν είναι; Είμαστε τυχαία γεγονότα, σε ένα τυχαίο σύμπαν έτσι; Βεβαίως, πρέπει να προστατευτούμε και να υποστηρίξει ο ένας τον άλλο, δεν συζητάμε αυτά τα πράγματα, αλλά τώρα από απόψεως απολύτου αυτής, δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερο ερώτημα από το να καταλάβεις πώς δημιουργήθηκε, πώς εμφανίστηκε το σύμπαν και πώς εξελίχθηκε στηριγμένο σε πειραματικά δεδομένα. Όλα τα άλλα, μου φαίνονται πραγματικά λεπτομέρειες ασήμαντες, ανούσιες».

Για την απόσταση της Γης από τον Ηλιο και τη ζωή στον πλανήτη

«Αν ήμασταν πιο κοντά θα καιγόμασταν, αν ήμασταν πιο μακριά θα είχαμε παγώσει, δηλαδή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτό που λέμε ζωή. Είμαστε τυχεροί από πολλές απόψεις, οι συμπτώσεις είναι απίστευτες. Άρα λοιπόν, το να υπάρξουμε και να είμαστε και αύριο, θα μπορούσαμε να είμαστε άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου, του οποίου είμαστε εμείς η κορωνίς κατά κάποιον τρόπο, μια συνέχεια. Η δημιουργία γενικότερα μιλάω, η τέχνη, οτιδήποτε, είναι να περάσεις τον καιρό, να μην σκέφτεσαι καθόλου το φόβο του θανάτου. Αυτό το πράγμα, είναι ένα είδος παιχνιδιού στο τέλος, εντός εισαγωγικών.

Αυτό νομίζω βοηθάει πάρα πολύ πέρα από το πρόσωπο το ίδιο, νομίζω και το περιβάλλον βοηθάει πάρα πολύ. Γιατί το τονίζουμε συνέχεια μέσα, ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε από εδώ, από την ανατολική Μεσόγειο. Δεν μπορούσε να είχε ξεκινήσει στη Στοκχόλμη ή στο Γκρατς. Λόγω κλίματος κατ’ αρχάς. Όλο αυτό παίζει ρόλο και το τονίζω αυτό το πράγμα, είμαστε προϊόντα και του εαυτού μας, εντάξει, του μπαμπά μας και της μαμάς μας, αλλά είμαστε και προϊόντα και του περιβάλλοντος μας. Και γι’ αυτό ξαναγυρίζω και σταματώ, έχουμε και το περιβάλλον».

Πήγα με κόμπλεξ στο Cambridge

«Ότι μαθαίναμε γράμματα τότε είναι αλήθεια, όπως το γράφω και στο βιβλίο, ότι είχα τα εφόδια. Παρότι εγώ πήγα εντός εισαγωγικών, με κόμπλεξ σε σχέση με το Cambridge, την Οξφόρδη κ.λ.π. μου άρεσε η Φυσική πολύ. Εντάξει, είχα και την ειδική τρέλα δεν το λέω αυτό, αλλά πάντως πήραμε τα εφόδια. Και αυτό θέλω να πω. Πρέπει να παίρνεις ρίσκα στη ζωή, τα οποία βέβαια είναι μετρημένα, γιατί άμα δεν παίρνεις ρίσκα, δεν παίρνεις και τίποτα. Μπορείς να αποτύχεις αλλά, δεν με νοιάζει».

Ποιος είναι ο Νανόπουλος

Ο Δημήτριος Νανόπουλος είναι διακεκριμένος Ελληνας φυσικός και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε ερευνητής στην École Normale Supérieure, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ όπως και στο Cambridge, Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον του Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη. Το κύριο ερευνητικό του έργο ανήκει στο πεδίο της σωματιδιακής φυσικής και της κοσμολογίας. Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

_______________

   Πηγή: iefimerida.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

 Την ημέρα που πέθανε ο Γαλιλαίος

ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ κοντά στο κέντρο του Καίμπριτζ, δώδεκα νέοι, άντρες και γυναίκες, κάθονται γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι στρωμένο με λινό τραπεζομάντιλο, πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπίρουνα.

Στη μία πλευρά του τραπεζιού κάθεται ένας άντρας σε αναπηρική καρέκλα. Είναι μεγαλύτερος σε ηλικία από τους υπόλοιπους. Τρομερά ασθενικός, σχεδόν μαραμένος, έχει σωριαστεί ακίνητος και φαινομενικά άψυχος πάνω στο μαύρο μαξιλάρι της αναπηρικής του καρέκλας. Τα χέρια του, αδύνατα και χλομά με λεπτά δάχτυλα, ακουμπούν στα γόνατά του. Στο κέντρο του λαιμού του, κάτω από τον ανοικτό γιακά του πουκάμισού του, βρίσκεται μια πλαστική αναπνευστική συσκευή με διάμετρο περίπου πέντε εκατοστά. Παρά την αναπηρία του, το πρόσωπό του είναι ζωντανό και παιδικό, με τα καστανά μαλλιά του καλοχτενισμένα πάνω από τα φρύδια του.

Μόνο οι γραμμές κάτω από τα μάτια του προδίδουν ότι είναι συνομήλικος του Κηθ Ρίτσαρντς και του Ντόναλντ Τραμπ. Το κεφάλι του γέρνει νωχελικά προς τα εμπρός. Πίσω από τα γυαλιά με τον μεταλλικό σκελετό, όμως, δυο γαλανά πεντακάθαρα μάτια, ελαφρά ανασηκωμένα, παρακολουθούν άγρυπνα τους συνδαιτυμόνες. Δίπλα του κάθεται μια νοσοκόμα. Με την καρέκλα της γερμένη προς το μέρος του, ακουμπά ένα κουτάλι στα χείλη του και τον ταΐζει. Πού και πού του σκουπίζει το στόμα.

Στο εστιατόριο επικρατεί ατμόσφαιρα ενθουσιασμού. Οι νέοι που κάθονται γύρω απ' αυτόν τον άντρα γελούν και αστειεύονται. Κάπου κάπου του απευθύνουν το λόγο ή κάνουν κάποιο χαριτωμένο σχόλιο προς το μέρος του. Ένα λεπτό αργότερα τα μουρμουρητά κόβονται στη μέση από ένα οξύ, ερεθιστικό ήχο, μια μεταλλική φωνή που θα μπορούσε να προέρχεται από τον Πόλεμο των Άστρων: ο άντρας στην αναπηρική καρέκλα δίνει μια απάντηση που ξεσηκώνει δυνατά γέλια από ολόκληρο το τραπέζι. Τα μάτια του φωτίζονται και αυτό που πολλοί περιέγραψαν σαν "το μεγαλύτερο χαμόγελο στον κόσμο" γεμίζει το πρόσωπό του. Ξαφνικά όλοι νιώθουν ότι ο άντρας αυτός είναι γεμάτος ζωή.

Καθώς το γεύμα αρχίζει, ακούγεται φασαρία στην είσοδο του εστιατορίου. Λίγα λεπτά αργότερα, ο αρχισερβιτόρος πλησιάζει το τραπέζι συνοδεύοντας μια γελαστή κοκκινομάλλα με γούνινο παλτό. Όλα τα μέλη της συντροφιάς στρέφονται προς το μέρος της∙ ένας αέρας σιωπηλής αναμονής τους κυριεύει ώσπου να 'ρθεί κοντά τους και να τους χαιρετήσει. Δείχνει πολύ νεότερη από την πραγματική της ηλικία. Η τρομερή της λάμψη πολλαπλασιάζεται ανάμεσα στους ατημέλητους νέους του τραπεζιού. Μόνο ο μεγαλύτερος άντρας στην αναπηρική καρέκλα είναι τακτικά ντυμένος, μ' ένα απλό σακάκι και καλοσιδερωμένο πουκάμισο. Η νοσοκόμα δίπλα του είναι άψογα κομψή. «Λυπάμαι τόσο πολύ που άργησα», λέει στη συντροφιά. «Το αυτοκίνητό μου ακινητοποιήθηκε από τις δαγκάνες της τροχαίας στο Λονδίνο». Κι ύστερα προσθέτει, γελώντας: «Πρέπει να έχει κάποια κοσμική σημασία το γεγονός.»

Οι συνδαιτυμόνες την κοιτούν χαμογελώντας. Ο άντρας στην αναπηρική καρέκλα ακτινοβολεί. Η γυναίκα κάνει το γύρο του τραπεζιού προς το μέρος του, καθώς η νοσοκόμα στέκεται δίπλα του. Σταματά δύο βήματα πριν από την αναπηρική καρέκλα, μαζεύεται κάπως συνεσταλμένα και λέει:

«Καθηγητά Hawking, χαίρομαι πάρα πολύ που σας γνωρίζω. Είμαι η Σίρλεϋ ΜακΛέιν.»

Ο άντρας τής χαμογελά και η μεταλλική φωνή λέει απλά: «Γεια σας.»

Σε όλη τη διάρκεια του γεύματος η Σίρλεϋ ΜακΛέιν κάθεται δίπλα στον οικοδεσπότη της, βομβαρδίζοντάς τον με ερωτήσεις, προσπαθώντας να ανακαλύψει τις απόψεις του για ζητήματα που την απασχολούν βαθιά. Την ενδιαφέρουν η μεταφυσική και τα πνευματικά θέματα. Έχοντας μιλήσει μέχρι τώρα με "ιερά πρόσωπα" και "δασκάλους" σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει διαμορφώσει τις δικές της θεωρίες για το νόημα της ύπαρξης. Έχει ισχυρές πεποιθήσεις για το νόημα της ζωής, το λόγο της ύπαρξής μας, τη δημιουργία του Σύμπαντος και την ύπαρξη του Θεού. Αυτά όμως δεν αποτελούν παρά πεποιθήσεις. Ο άντρας που κάθεται δίπλα της είναι ίσως ο μεγαλύτερος φυσικός της εποχής μας, και στις επιστημονικές θεωρίες του καταπιάνεται με την αρχή του Σύμπαντος και τους νόμους που διέπουν την ύπαρξή του και καθορίζουν τη μοίρα όλων των όντων —συμπεριλαμβανομένης της Σίρλεϋ ΜακΛέιν. Η φήμη του έχει απλωθεί παντού. Το όνομά του το γνωρίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

Η ΜακΛέιν ρωτά τον καθηγητή αν πιστεύει στην ύπαρξη ενός Θεού που δημιούργησε το Σύμπαν και καθοδήγησε και τη δική Του δημιουργία.

Αυτός χαμογελά για μια στιγμή, και η μηχανική φωνή απαντά «Όχι.»

Ο καθηγητής δεν είναι αγενής ούτε ακατάδεκτος, αλλά απλώς λακωνικός. Κάθε λέξη του παράγεται από έναν υπολογιστή προσαρμοσμένο στην αναπηρική του καρέκλα, ύστερα από τον επίπονο χειρισμό του με δύο μόνο δάχτυλα του ενός χεριού. Κι αυτή είναι η μοναδική ίσως ελευθερία κινήσεων που του έχει απομείνει. Η καλεσμένη του δέχεται τα λόγια του και γνέφει καταφατικά. Ό,τι της λέει δεν είναι αυτό που θέλει να ακούσει. Δεν διαφωνεί όμως. Απλώς ακούει προσεκτικά και σημειώνει, γιατί οι απόψεις του καθηγητή πρέπει να είναι, αν μη τι άλλο, σεβαστές.

Αργότερα, όταν τέλειωσε το γεύμα, η συντροφιά φεύγει από το εστιατόριο και επιστρέφει στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο. Οι δύο διασημότητες μένουν μόνες στο γραφείο του καθηγητή Hawking με τη μόνιμη παρουσία της νοσοκόμας του. Τις δύο επόμενες ώρες, μέχρι να σερβιριστεί το τσάι στον ανάλογο χώρο του Πανεπιστημίου, η ηθοποιός του Χόλλυγουντ υποβάλλει στον καθηγητή του Καίμπριτζ τη μία ερώτηση μετά την άλλη.

Ώς την ημέρα της συνάντησής τους, το Δεκέμβριο του 1988, η Σίρλεϋ Μακλέιν είχε συναντήσει πολλούς ανθρώπους, διάσημους και μη. Έχοντας προταθεί πολλές φορές για Όσκαρ και κερδίζοντάς το μια φορά για το ρόλο της στην ταινία Σχέσεις Στοργής ήταν ίσως πολύ πιο διάσημη από τον οικοδεσπότη της. Χωρίς αμφιβολία όμως, η συνάντησή της με τον Stephen Hawking θα παραμείνει βαθιά στη μνήμη της για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Γιατί αυτός ο άντρας, που δεν ζυγίζει περισσότερο από σαράντα πέντε κιλά και είναι εντελώς παράλυτος, άφωνος και ανίκανος να σηκώσει το κεφάλι του αν πέσει μπροστά, έχει ανακηρυχθεί "ο διάδοχος του Αϊνστάιν", "η μεγαλύτερη διάνοια του τέλους του 20ού αιώνα", "το οξυδερκέστερο πνεύμα", και ακόμα, από κάποιον δημοσιογράφο, "ο Κυρίαρχος του Σύμπαντος". Έχει πραγματοποιήσει αποφασιστικά βήματα στην κοσμολογία, και έχει διευρύνει τις γνώσεις μας για το Σύμπαν περισσότερο ίσως από οποιονδήποτε άλλον. Κι αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, έχει τιμηθεί με δεκάδες επιστημονικά βραβεία. Έχει ανακηρυχθεί "Επιτελάρχης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας" και "Συνοδός επί τιμή" από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Και ακόμη, έχει γράψει ένα δημοφιλέστατο βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης, το Χρονικό του Χρόνου, το οποίο παραμένει ακόμα στους βρετανικούς καταλόγους των μπεστ σέλλερ από την έκδοσή του το 1988, ενώ έχει πουλήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.

Πώς έγιναν όμως όλα αυτά; Πώς ένας άνθρωπος με μια ασθένεια που εξελίσσεται διαρκώς, φθείροντάς τον, πάλεψε τις καταστροφικές επιπτώσεις της, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο στο δρόμο του και φτάνοντας νικητής στο τέρμα; Πώς κατάφερε να επιτύχει πολύ περισσότερα απ' όσα ονειρεύτηκε ποτέ η συντριπτική πλειονότητα των σωματικά ικανών συνανθρώπων του;

Από την εισαγωγή του βιβλίου "Stephen Hawking - Ο κόσμος μιας ιδιοφυΐας" των Michael White — John Gribbin.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com