σκάκι (10 άρθρα)

Η γεωμετρική πρόοδος και ο μύθος για το σκάκι

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Ο μύθος λέει ότι η εφεύρεση του σκακιού έγινε στην αρχαία Ινδία από έναν σοφό, τον Sessa, o oποίος καθόρισε τους κανόνες του παχνιδιού και δώρισε το νέο παιχνίδι στο βασιλιά Sheram. Γοητευμένος ο βασιλιάς από το νέο παιχνίδι ζήτησε από τον Sessa να επιλέξει όποια αμοιβή επιθυμούσε. Ο σοφός του ζήτησε να πληρωθεί σε ρύζι με τον εξής τρόπο: δύο κόκκους ρύζι για το πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας, τέσσερις για το δεύτερο, οχτώ για το τρίτο, και ούτω καθεξής, βάζοντας σε κάθε τετράγωνο της σκακιέρας δύο φορές τον αριθμό από κόκκους του γειτονικού τετραγώνου.

Ο βασιλιάς ζήτησε να φέρουν ένα σακί με ρύζι για να πληρώσει τον Sessa. Και άρχισε να βάζει τους κόκκους στη σκακιέρα. Όμως σύντομα κατάλαβε ότι ακόμα και η αμύθητη περιουσία του δεν αρκούσε για να τον πληρώσει. Συνειδητοποίησε ότι όταν έφτανε στο εικοστό τετράγωνο θα χρειαζόταν περίπου 1 εκατομμύριο κόκκους ρυζιού, στο τριακοστό 1 δισεκατομμύριο κόκκους, στο τεσσαρακοστό 1 τρισεκατομμύριο, και πάει λέγοντας. Για να πληρώσει τον σοφό θα χρειαζόταν περίπου 1 τρισεκατομμύριο τόνους ρυζιού,  δηλαδή περισσότερους τόνους από όσο ρύζι παράγει η Κίνα σε 7000 χρόνια, με βάση την περσινή της παραγωγή!


Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Ότι η εκθετική αύξηση είναι ύπουλο πράγμα. Το σκέφτεσαι λίγο και τα νούμερα φαίνονται μικρά. Αλλά τελικά θα σου τη φέρει. Όσο μεγάλος και να είσαι θα σου τη φέρει. Μετά από λίγα μόλις βήματα έχει γίνει τόσο μεγάλη που δεν το χωράει ο νους σου. Ο αριθμός γίνεται τόσο εξωφρενικά μεγάλος που είναι μεγαλύτερος από τα μόρια του σύμπαντος…

Την παραπάνω ιστορία χρησιμοποίησε πριν από λίγο καιρό ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, Καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ, για να εξηγήσει πόσο επικίνδυνος είναι ο ιός του κορωνοϊού.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το αμφιλεγόμενο πείραμα του Πόλγκαρ· δημιουργώντας μια ιδιοφυΐα από το μηδέν.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Πριν 50, περίπου, χρόνια στις 19 Απριλίου του 1969, γεννήθηκε στη Βουδαπέστη η Σούζαν Πόλγκαρ η οποία αποτέλεσε το κατεξοχήν «όχημα» για ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα πειράματα όλων των εποχών. Το ερώτημα είναι τόσο παλιό όσο και η ιστορία της εκπαίδευσης. Γεννιέσαι η γίνεσαι ιδιοφυής; Είναι το ταλέντο, η κλίση, τα γονίδια ή η σκληρή δουλειά που κάνει κάποιον να ξεχωρίσει με διαφορά από τους υπόλοιπους;

Ακόμα και σήμερα όπου έχουμε αποκωδικοποιήσει πολλά από τα μυστικά της ανθρώπινης νόησης, κανένας δεν έχει καταφέρει να δώσει την αποφασιστική απάντηση που θα αποστομώσει την άλλη πλευρά. Κανείς, εκτός από έναν: τον Λάζλο Πόλγκαρ., τον εμπνευστή του πειράματος και ιθύνων νου του όλου εγχειρήματος. Ένας ψυχολόγος με ειδίκευση στην εκπαίδευση και την παιδαγωγική, και ερασιτέχνης σκακιστής, εκτός των άλλων. Από πολύ νεαρή ηλικία, ο Λάζλο Πόλγκαρ ενδιαφέρθηκε έντονα για ένα κλασικό ερώτημα: «το ταλέντο και η ιδιοφυΐα, είναι κάτι έμφυτο ή επίκτητο;».

Είναι η φύση (γονίδια) κάποιου που τον κάνει να ξεχωρίζει σε κάποιον συγκεκριμένο τομέα (π.χ. μαθηματικά, συγγραφή, αθλήματα κτλ) ή η ανατροφή του (περιβάλλον, εκπαίδευση κτλ.);

Ο Πόλγκαρ μελέτησε επισταμένως τις βιογραφίες πάνω από 400 προσωπικοτήτων που θεωρούνταν ιδιοφυίες στον τομέα τους, από τον Μότσαρτ ως τον Αϊνστάιν και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλοι τους μέχρι την ηλικία των 3 ετών είχαν έρθει σε επαφή με το μελλοντικό τους αντικείμενο, ενώ από την ηλικία των 6 είχαν ξεκινήσει εντατική και εξειδικευμένη εκπαίδευση στο αντικείμενο αυτό.

Το μοτό του ήταν «Κάθε παιδί που γεννιέται και μεγαλώνει υγιές είναι μια εν δυνάμει ιδιοφυΐα». Αποφάσισε, μάλιστα, να περάσει από τη θεωρία (έχοντας εκδώσει ένα βιβλίο που ανέπτυσσε τις ιδέες του) στην πράξη, εφαρμόζοντας τη θεωρία του στα μελλοντικά του παιδιά.

Έτσι, προτού καν γίνει πατέρας ο Πόλγκαρ, ήξερε πώς θα τα ανέτρεφε ή -μπορεί κάποιος να πει ότι- αποφάσισε να γίνει πατέρας για να τεστάρει τη θεωρία του. Η ίδια η εκλογή συζύγου φανερώνει την αφιέρωσή του σε αυτόν τον σκοπό, μιας και η αλληλογραφία του με μια Ουκρανέζα εκπαιδευτικό, ονόματι Κλάρα, είχε ως αντικείμενο παιδαγωγικές ιδέες και το μεγαλόπνοο σχέδιο του και όχι λόγια αγάπης και έρωτα. Η Κλάρα γοητεύτηκε από το σχέδιο του Πόλγκαρ και δέχτηκε να γίνει σύζυγος και αρωγός στο εγχείρημα, το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά με την γέννηση της πρώτης κόρης του ζεύγους, της Σουζαν, το 1969.

 

Ο Λάζλο Πόλγκαρ.

Η πρώτη δυσκολία είχε να κάνει με την ταραχώδη κοινωνικοπολιτική περίοδο της εποχής. Ο Πόλγκαρ αποφάσισε η κόρη του να μην πάει σχολείο, αλλά να ασχοληθεί ο ίδιος αποκλειστικά με την ανατροφή της. Η σκέψη του ήταν ότι τα σχολεία με την υπάρχουσα δομή τους δεν βοηθάνε τα παιδιά που ήδη έχουν ένα εκπαιδευτικό προβάδισμα, λόγω π.χ. πρότερης εκπαίδευσης στο σπίτι. Ωστόσο, δυσκολεύτηκε πολύ να πάρει την έγκριση του κράτους, το οποίο ήταν ακόμα κάτω από την κομμουνιστική επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.

Αφού ξεπεράστηκε αυτός ο σκόπελος, το σημαντικότερο ζήτημα ανέκυψε: ποιος θα ήταν ο τομέας εξειδίκευσης και πώς θα επιλεγόταν αυτός; Όπως θυμάται ο ίδιος ο Πόλγκαρ: «θα μπορούσε να είχε επιλεχθεί οποιοσδήποτε τομέας. Μάλιστα, αρχικά η Σούζαν είχε ξεκινήσει να μαθαίνει ξένες γλώσσες και μαθηματικά. Όμως, εντέλει, αποφασίστηκε το σκάκι, κάτι που πληρούσε ορισμένες προϋποθέσεις.

Πρώτον, στο σκάκι, κατεξοχήν πνευματική δραστηριότητα, υπάρχουν κάποια αντικειμενικά και άμεσα κριτήρια αξιολόγησης, προόδου και βελτίωσης (το σύστημα βαθμολόγησης ELO από τη Διεθνή Σκακιστική Ομοσπονδία, FIDE) σε σχέση π.χ. με την ζωγραφική, όπου το αν σου αρέσει ή όχι ένα έργο τέχνης είναι κάτι υποκειμενικό, ενώ η αναγνώριση της αξίας του καλλιτέχνη μπορεί να αργήσει χρόνια.

Επίσης, το γεγονός ότι το σκάκι είναι μια κατεξοχήν ανδροκρατούμενη δραστηριότητα, και το πρώτο μας παιδί ήταν κορίτσι μας έδωσε το εξτρά κίνητρο να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμα και εκεί που θεωρούνταν αδύνατο. Τέλος, σε πιο γενική ανάλυση, το σκάκι είναι μια πολύπλοκη και πανέμορφη δραστηριότητα, η οποία είναι παιχνίδι, επιστήμη, άθλημα και τέχνη ταυτόχρονα».

Η ίδια η Σούζαν ανακαλεί: «μια μέρα, όταν ήμουν 3-4 χρονών, ενώ σκάλιζα κάτι συρτάρια ψάχνοντας ένα καινούργιο παιχνίδι, βρήκα μια σκακιέρα και τα κομμάτια της. Ρώτησα την μαμά τι ήταν αυτό και μου απάντησε ότι η ίδια δεν είχε ιδέα πώς παιζόταν το παιχνίδι, αλλά ότι ο πατέρας της θα της έδειχνε ευχαρίστως πως παίζεται όταν γύριζε σπίτι». Έτσι, ξεκίνησαν όλα.

Εξάλλου, ο Πόλγκαρ ήξερε πως για να υπάρξουν προϋποθέσεις επιτυχίας θα πρέπει το παιδί να είναι πρόθυμος μαθητής και να αγαπά το αντικείμενο βαθιά. Μάλιστα, αυτό θεωρεί ότι ίσως ήταν και το δυσκολότερο κομμάτι του εγχειρήματος, μιας και μπορούσε εύκολα να μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού στην Σούζαν, αλλά θα έπρεπε να βρει τρόπους να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παιδιού και σιγά σιγά από μόνο του το παιδί να θέλει να μαθαίνει και να ασχολείται με το παιχνίδι.

Η Σούζαν Πολγκάρ μέσα στα χρόνια.

Επίσης, θα έπρεπε να είναι προσεκτικός με την προοδευτική αύξηση δυσκολίας μιας και από την μια έπρεπε να πιέζει το παιδί για να βελτιωθεί αλλά από την άλλη να μην απογοητεύεται/αποθαρρύνεται το παιδί σε ενδεχόμενες αποτυχίες. Ο ίδιος ο Λάζλο είχε υπολογίσει την αναλογία επιτυχιών/αποτυχιών σε 9/1. Δηλαδή, σε κάθε 9 επιτυχίες (λύσεις προβλημάτων, νίκες σε παρτίδες, σωστές παρατηρήσεις κτλ.) αντιστοιχούσε 1 αποτυχία (ήττα σε παρτίδα κτλ.).

Τέλος, φρόντισε να επικεντρώσει την κόρη του περισσότερο στη διαδικασία μάθησης και λιγότερο στα αποτελέσματα, κάτι που συνέβαλλε ώστε οι αναπόφευκτες επιτυχίες να μην την κάνουν να χάσει το ενδιαφέρον της για το παιχνίδι.

Επίσης, όλο το περιβάλλον έπρεπε να διαμορφωθεί έτσι ώστε να βοηθήσει το παιδί στον στόχο του. Έτσι, το σπίτι των Πόλγκαρ μεταμορφώθηκε. Οι τοίχοι γέμισαν με σχεδιαγράμματα του παιχνιδιού, ενώ στις βιβλιοθήκες υπήρχαν «ουρές» ολόκληρες, βιβλία αφιερωμένα στο σκάκι και ό,τι έχει σχέση με αυτό (ανοίγματα, παρτίδες κτλ), όλα κατηγοριοποιημένα και οργανωμένα από τον Πόλγκαρ.

Όσο για το «πρόγραμμα σπουδών»; Καθημερινά, 4-5 ώρες εντατικής εξάσκησης στο σκάκι, 1-2 ώρες άθλησης, ενώ υπήρχε και χρόνος για ξένες γλώσσες (η Σούζαν μιλά 6-7) και μαθήματα γενικών ενδιαφερόντων (μαθηματικά, κοινωνικές επιστήμες κτλ).

Έξι μήνες μετά, μια πρώτη δοκιμή έγινε. Ο Πόλγκαρ πήρε την τετράχρονη κόρη του από το χέρι και την οδήγησε στην τοπική σκακιστική λέσχη όπου η μικρή Σούζαν έπαιξε και κατατρόπωσε όλους τους αντιπάλους της. «Δεν ξέρω ποιος είχε εκπλαγεί περισσότερο από το αποτέλεσμα, εκείνοι ή εγώ», θυμάται η ίδια.

Λίγο αργότερα, γεννήθηκε η δεύτερη κόρη της οικογένειας ,η Σοφία, και αργότερα η τρίτη, η Τζούντιθ. Οι δυο τους ακολούθησαν τα χνάρια της μεγαλύτερης αδελφής της, ενώ ο Λάζλο βρήκε έναν ακόμα τρόπο να να δώσει κίνητρο στην Σούζαν, αφού πλέον η ίδια έκανε μαθήματα στις αδελφές της, οι οποίες σύντομα μαγεύτηκαν από το παιχνίδι.

Η περιέργεια τους είχε εξαφθεί, όταν έβλεπαν τον πατέρα τους να παίζει ατελείωτα σκάκι με την Σούζαν και, φυσιολογικά, θέλησαν να συμμετέχουν και αυτές. Η Σούζαν, από την άλλη, ξεκίνησε να δείχνει τις ικανότητές της και σύντομα αυτές την εκτόξευσαν: σε ηλικία 4 χρόνων, κατέκτησε το πρωτάθλημα κάτω των 11 ετών με σκορ 10-0, σε ηλικία 12 ετών κατέκτησε το Παγκόσμιο κάτω των 16, ενώ στα 15 της ήταν η κορυφαία γυναίκα σκακιστής στον κόσμο.

Αργότερα, μαζί με τις αδελφές της Σοφία και Τζούντιθ (τότε 14 και 12 ετών αντίστοιχα) και την Ιντίλκο Μάντλ, εκπροσώπησαν την Ουγγαρία στην Ολυμπιάδα Σκακιού, το 1988, στη Θεσσαλονίκη.

Σοφία, Τζούντιθ και Σούζαν Πόλγκαρ στη Θεσσαλονίκη.

Προσωπικά, ακόμα θυμάμαι εκείνη την περίοδο, αφού μας είχε επισκεφτεί στην Αθήνα ο θείος μου, Λουίς Σάντος, Διεθνής Μαιτρ, ο οποίος θα διαγωνιζόταν με την ομάδα της Πορτογαλίας. Η γυναικεία ουγγρική ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα και ήταν η πρώτη φορά, ως τότε, που το κατακτούσε άλλη ομάδα εκτός της πανίσχυρης ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης.

Το 1991, απονεμήθηκε στην -21 ετών, τότε- Σούζαν Πόλγκαρ ο τίτλος του Διεθνούς Γκρανμαίτρ, ο υψηλότερος τίτλος στη σκακιστική κατάταξη. Τα επιτεύγματα των αδελφών της, επίσης, κυμάνθηκαν σε υψηλά επίπεδα.

Η Σοφία, σε ηλικία 14 ετών, σε ένα τουρνουά στην Ρώμη κατόρθωσε το σχεδόν απόλυτο με 8 νίκες και 1 ισοπαλία σε αγώνες απέναντι σε άνδρες με πέντε από αυτούς Διεθνείς Γκρανμαίτρ.

«Η Σοφία ήταν η κοπέλα με τη μεγαλύτερη προοπτική και δυναμική στο σκάκι από όλες μας, με βασικό προσόν της τη φαντασία και την επιθετικότητα στις παρτίδες. Ωστόσο, δεν ήταν τόσο αφοσιωμένη και επιμελής, όπως εγώ και η Σούζαν, ενώ δεν είχε διάθεση για σκληρή δουλεία και της έλειπε η στρατηγική υπομονή που απαιτούν πολλές παρτίδες», όπως ανακαλεί η Τζούντιθ.

Η ίδια η Τζούντιθ, πάντως, παρότι άργησε λίγο να πάρει μπρος, μετά εξελίχθηκε αλματωδώς. Έδειξε τεράστια θέληση να μάθει το παιχνίδι, έγινε Διεθνής Γκρανμαιτρ σε ηλικία 15 ετών, ήταν στο Νο1 της γυναικείας κατάταξης για 26 συναπτά έτη, μπήκε στη λίστα των 100 κορυφαίων σκακιστών ανεξαρτήτως φύλου, είναι η μοναδική γυναίκα που προκρίθηκε σε τουρνουά για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και γενικά θεωρείται η καλύτερη γυναίκα σκακίστρια όλων των εποχών.


Ποιος όμως είναι ο μηχανισμός που βοήθησε την Σούζαν, και ενδεχομένως και τις αδελφές της, βέβαια, να γίνει αυτό που έγινε, και τι ρόλο έπαιξε η εξειδικευμένη εκπαίδευση στον μηχανισμό αυτό;

Μόλις πριν λίγα χρόνια, η επιστήμη κατόρθωσε να βρει ένα μέρος από τη διαδικασία που επιτελέστηκε. Για να κατανοήσουμε τη διαδικασία, θα χρειαστεί να ανοίξουμε μια παρένθεση και να μιλήσουμε για ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας επίδοξος σκακιστής: τη μνήμη.

Γενικά, υπάρχουν δύο είδη μνήμης: η βραχυπρόθεσμη (short term) και η μακροπρόθεσμη (long term). Η βραχυπρόθεσμη μνήμη μας επιτρέπει να απομνημονεύσουμε πληροφορίες (από 5-9 διαφορετικά αντικείμενα την φορά), διαρκεί όμως για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και μετά οι πληροφορίες χάνονται. Βεβαίως, το μυαλό μας βρίσκει τρόπους να παρακάμπτει τον περιορισμό των 5-9 αντικειμένων με διάφορους τρόπους.

Ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Φανταστείτε την παρακάτω τυχαία αλληλουχία γραμμάτων: α,δ,π,γ,χ,δ,ρ,ο,ε,ψ,ε,ε,σ. Μπορείτε να την επαναλάβετε από μνήμης; Οι περισσότεροι θα δυσκολευτείτε αρκετά, αν και με εντατική προσήλωση ίσως τα καταφέρετε. Αν όμως η αλληλουχία είναι η εξής: α,υ,τ,ο,κ,ι,ν,η,τ,ο,τ,ρ,ε,χ,ω,ε,ν,α,ς; Βρίσκοντας έναν σύνδεσμο μεταξύ των γραμμάτων (στην προκειμένη 3 λέξεις που τις απομνημονεύουμε ως κομμάτια και όχι ως μεμονωμένα γράμματα), είναι πολύ εύκολο να επαναλάβουμε από μνήμης περισσότερα γράμματα από πριν που δεν τα καταφέραμε (19 έναντι 13).

Η ίδια αντιστοιχία (γράμματα/λέξεις) ισχύει και στο σκάκι. Εκεί ρόλο γραμμάτων παίζουν τα κομμάτια (πιόνια, αξιωματικοί, βασιλιάς κτλ.). Ρόλο λέξεων όμως;

Μια παρτίδα σκάκι μπορεί να εξελιχθεί με πρακτικά άπειρους τρόπους. Ωστόσο, κάποιες διατάξεις κομματιών απαντώνται πολύ συχνότερα από άλλες. Έτσι, λοιπόν, η Σούζαν Πόλγκαρ (και σίγουρα οι περισσότεροι σκακιστές) «βλέπουν» τα κομμάτια στην σκακιέρα -όχι ως μεμονωμένα κομμάτια αλλά- ως τμηματικές μονάδες, όπου κάποιες διατάξεις κομματιών στη σκακιέρα που απαντώνται συχνά λογίζονται ως μια πληροφορία, και απομνημονεύονται έτσι.

 Παραδείγματος χάριν, στην παραπάνω εικόνα, η διάταξη κάτω δεξιά με τον βασιλιά, τον πύργο δίπλα του, τα τρία πιόνια στην παραπάνω σειρά και το άλογο, ακριβώς από πάνω, για έναν σκακιστή είναι ένα τμήμα πολύ εύκολο να απομνημονευτεί ως μονάδα, κ.ο.κ..

Ουσιαστικά, λοιπόν, η Σούζαν Πόλγκαρ από πολύ μικρή ηλικία βρέθηκε να βλέπει και να αναλύει χιλιάδες τέτοια τμήματα καθημερινώς και αυτό είχε ως αποτέλεσμα αρχικά τα μεμονωμένα κομμάτια να δημιουργήσουν τμήματα και μετά τα τμήματα αυτά μέσω της επανάληψης να περάσουν από την βραχυπρόθεσμη μνήμη, στην μακροπρόθεσμη μνήμη με τη δημιουργία μόνιμων νευρωνικών δεσμών.

Επίσης, μέσω αυτής της συνεχούς επανάληψης, αναπτύχθηκε η διαίσθηση της, η ικανότητα δηλαδή να χρησιμοποιεί την εμπειρία της για να αναγνωρίζει και να αντιδρά ταχύτατα σε κάθε σκακιστική θέση και να επιλέγει την σωστότερη κίνηση για καθεμία. Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα να υπάρχει ένας τεράστιος όγκος πληροφορίας αποθηκευμένος στον εγκέφαλο και άλλο πράγμα να μπορείς να τον ανασύρεις πάραυτα.

Οπότε, πώς μπορεί η Σούζαν να ανασύρει τα χιλιάδες διαφορετικά τμήματα σκακιστικής πληροφορίας εν ριπή οφθαλμού;

Σε αυτό, την βοηθά η ατρακτοειδής περιοχή προσώπου (Fusiform Face Area-FFA), περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για την αναγνώριση προσώπων. Ο εγκέφαλος της Σούζαν, όμως, έχει ουσιαστικά οικειοποιηθεί αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου και την χρησιμοποιεί οποτεδήποτε παίζει σκάκι για την αναγνώριση και ανάσυρση από τη μνήμη σκακιστικών τμημάτων και σκακιστικών θέσεων, τις οποίες έχει συναντήσει στο παρελθόν. Αυτή η διαδικασία οικειοποίησης έλαβε χώρα κατά την επίμοχθη και εξιδικευμένη εκπαίδευση που έλαβε από μικρή ηλικία και ουσιαστικά ανάγκασε τον εγκέφαλό της να μεταλλαχθεί/προσαρμοστεί για τον τομέα εξιδίκευσής της: το σκάκι.

Τα παραπάνω εξηγούν εν μέρει και το πώς γίνεται αυτό που ο Πόλγκαρ πάντα πρέσβευε: «Κάθε υγιές παιδί  μπορεί, μέσω μιας συγκεκριμένης διαδικασίας, να μετατραπεί σε ιδιοφυΐα σε κάποιον επιλεγμένο τομέα».

Το πείραμα του Πόλγκαρ βέβαια, όπως είναι λογικό, δίχασε. Άλλοι τον θεωρούν οραματιστή παιδαγωγό που έδειξε μια οδό που μέχρι τότε δεν υπήρχε για την ανατροφή των παιδιών, ενώ άλλοι τον κατηγορούν ότι ουσιαστικά «θυσίασε» τα παιδιά του και τους στέρησε μια ανέμελη παιδική ηλικία για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του.

Ο ίδιος πάντως σημειώνει ότι «από ένα σημείο και μετά, δεν μπορείς να αναγκάσεις τα παιδιά να κάνουν κάτι και να βελτιωθούν σε αυτό, αν δεν το θέλουν με πάθος και τα ίδια. Επίσης, και οι τρεις τους έχουν ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή, έχουν κάνει οικογένειες και δεν διαφέρουν σε τίποτα όσον αφορά την κοινωνικοποίησή τους από άλλους ενήλικες».

Σίγουρα, απάντηση εύκολη και σαφής δεν μπορεί να υπάρξει έτσι απλά. Ωστόσο, είναι γεγονός πως πολύ συχνά και σε πολλούς τομείς, αυτός που φέρνει και εφαρμόζει πρωτοποριακές ιδέες αντιμετωπίζεται με χλεύη και θεωρείται τρελός, μέχρι οι ιδέες του να αποδειχτούν σωστές… «Ο πατέρας μου πιστεύει ότι το έμφυτο ταλέντο δεν υπάρχει, αλλά ότι η επιτυχία είναι 99% σκληρή δουλειά. Συμφωνώ μαζί του», συνοψίζει η Σούζαν Πόλγκαρ, η οποία πλέον είναι παγκόσμια πρέσβειρα του σκακιού, προωθώντας το παιχνίδι στα σχολεία και δη στα κορίτσια.

~~~

Η Τζούντιτ δεν έχει νικήσει μόνο τον Κασπάροφ, αλλά συνολικά 10 πρώην παγκόσμιους πρωταθλητές, καθώς και τον εν ενεργεία Μάγκνους Κάρλσεν. To 2000 παντρεύτηκε και το 2004 έμεινε έγκυος, κάνοντας ένα διάλειμμα από το παιχνίδι. Αυτή που τη διαδέχτηκε τότε στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης γυναικών ήταν – σωστά φανταστήκατε – η Σούζαν! Επί σειρά ετών δύο μέλη της ίδιας οικογένειας ήταν το Νο. 1 και το Νο. 2 στον κόσμο. Μια σύγκριση με τις αδερφές Γουίλιαμς στο τένις θα ήταν… ατυχής, αφού η Βίνους δεν έμεινε για πολύ καιρό στο Top-2.

Αν δεν έκανε οικογένεια η Τζούντιτ μπορεί και να κατακτούσε τον παγκόσμιο τίτλο, όπως είχαν εικάσει αρκετοί γκραν-μετρ. Αν συμπεριλάβουμε το σκάκι στα αθλήματα, είναι από τα πιο επίπονα αυτών – ο Κασπάροφ το έχει χαρακτηρίσει το «πιο σκληρό». Πέραν της απόλυτης αφοσίωσης που απαιτείται σε επίπεδο προπόνησης, μια παρτίδα μπορεί να διαρκέσει έως και εφτά ώρες.

Σε top-επίπεδο τα ταξίδια για τουρνουά είναι συνεχή και για την Τζούντιτ, που το 2006 απέκτησε και δεύτερο παιδί, δεν ήταν καθόλου εύκολο να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς ως μητέρα. Τον Αύγουστο του 2014 ανακοίνωσε την απόσυρση της από το αγωνιστικό σκάκι. Από το 1989 έως τον Μάρτιο του 2015 ήταν το Νο. 1 στις γυναίκες, με εκείνο μόνο το μικρό διάλειμμα της πρώτης εγκυμοσύνης της. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης δεν είχε αποχωριστεί την κορυφή…

Μόνο η μεσαία από τις τρεις αδελφές δεν έφτασε σε τόσο υψηλό επίπεδο. Εκείνη ανήλθε μόνο στο Νο… 6 του κόσμου, αλλά κι αυτό για λίγο. Σε ηλικία 14 ετών η Σοφία έκανε ένα απίθανο τουρνουά στη Ρώμη, τερματίζοντας πρώτη, πάνω από πέντε Grand-masters. Οι επιδόσεις της σε αυτό το τουρνουά αντιστοιχούν σε ELO 2.879, ένα από τα μεγαλύτερα της ιστορίας.

Όλοι στην οικογένεια της συμφωνούν ότι ήταν η πιο ταλαντούχα απ’ όλες. Την κέρδισαν όμως και άλλα ενδιαφέροντα. Η Σούζαν τη χαρακτηρίζει «λιγάκι τεμπέλα». Δεν είχε διάθεση για τόσο σκληρή δουλειά, ούτε τη στρατηγική υπομονή που απαιτεί το σκάκι, όταν μπαίνεις σε μια μάχη αναμονής και φθοράς με τον αντίπαλο. Της άρεσε να παίζει μόνο επίθεση και σε επίπεδο φαντασίας ο πατέρας της μαρτυρά ότι ήταν «η πιο λαμπρή απ’ όλες».

Η Σοφία είχε εγκαταλείψει ήδη το αγωνιστικό σκάκι όταν το 1999 παντρεύτηκε τον Ισραηλινό Grand-master (και ορθοπεδικό χειρουργό) Γιόνα Κοσασβίλι. Σπούδασε ζωγραφική και εσωτερική διακόσμηση, έχει σήμερα δύο παιδιά και ζει στο Τελ Αβίβ. Δεν μετανιώνει που εγκατέλειψε το παιχνίδι, δεν αποκλείει όμως και το ενδεχόμενο να «επιστρέψω κάποια στιγμή σε επαγγελματικό επίπεδο». Άλλωστε την επαφή δεν την έχασε ποτέ, είναι προπονήτρια σκάκι στο Ισραήλ, παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα.

Από αριστερά προς τα δεξιά η Σοφία, η Σούζαν και η Τζούντιτ

Η Σούζαν παντρεύτηκε το 1994 έναν Αμερικανό προγραμματιστή υπολογιστών και μετακόμισε στις ΗΠΑ. Σταμάτησε για τρία χρόνια το σκάκι, αφότου γέννησε και το δεύτερο γιο της, το 2000. «Για αυτό πάντα θα παίζουν λιγότερες γυναίκες απ’ ότι άνδρες σκάκι. Σε πολλά επαγγέλματα αρκεί να είσαι απλά καλός για να βγάζεις τα προς το ζην. Στο σκάκι δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να είσαι από τους κορυφαίους για να το κάνεις δουλειά σου», λέει η ίδια, αποτυπώνοντας την πραγματικότητα.

Αναδείχτηκε στις ΗΠΑ σε σύμβολο του γυναικείου σκακιού, ιδρύοντας τη δική της σκακιστική σχολή και αναλαμβάνοντας προπονήτρια στην Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ. Το 2002 χώρισε με τον άνδρα της και το 2006 παντρεύτηκε έναν επί σειρά ετών επαγγελματικό συνεργάτη της. Σήμερα ζει στο Μιζούρι του Σεντ Λούις και είναι παγκόσμια πρέσβειρα του παιχνιδιού, το οποίο προμοτάρει με συνεχείς συνεδρίες σε σχολεία. Από το 2009 είναι παράλληλα συμπρόεδρος της επιτροπής του γυναικείου σκακιού της FIDE.

Η Τζούντιτ ζει στη Βουδαπέστη με την οικογένειά της και από τον Ιούνιο του 2015 είναι αρχηγός και head coach της Εθνικής Ανδρών της Ουγγαρίας. Έχει λάβει την ανώτατη τιμή που μπορεί να λάβει ένας πολίτης από την ουγγρική κυβέρνηση (το μεγάλο σταυρό του τάγματος του Αγίου Στεφάνου) και απολαμβάνει φυσικά τον καθολικό σεβασμό των συμπατριωτών της.

Ο Λάζλο Πόλγκαρ με τις κόρες του

Το εκπαιδευτικό πείραμα της ουγγρικής οικογένειας έχει κασταστεί πια αντικείμενο έρευνας από διάφορες κατηγορίες επιστημόνων. Για χάρη του έχουν γραφτεί τρία βιβλία, ενώ μεταφέρθηκε και στη μικρή οθόνη, μέσω ενός ντοκιμαντέρ της ισραηλινής τηλεόρασης, το 2012.

Ο Λάζλο Πόλγκαρ ενέπνευσε, αλλά και δίχασε. Οι θαυμαστές του τον αποκαλούν «Χουντίνι», υπάρχουν όμως και επικριτές, που του έχουν αποδώσει τον όρο «Φρανκενστάιν». Υπό την έννοια ότι μετέτρεψε τα παιδιά του σε πειραματόζωα, στερώντας τους βασικές αρχές της παιδικής ηλικίας, όπως η κοινωνικοποίηση και το παιχνίδι.

Αντικειμενική αξιολόγηση προφανώς δεν μπορεί να γίνει. Είναι στην κρίση του καθενός να μελετήσει την παιδαγωγική μέθοδο και ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά να εκτιμήσει αν θα ήταν το ιδεατό να οδηγήσει σε ένα τέτοιο μονοπάτι το παιδί του.

Όπως και να ‘χει, ένα είναι βέβαιο. Ο Λάζλο Πόλγκαρ ταύτισε το ιδεατό (για εκείνον) με το εφικτό, αποδεικνύοντας ότι τα όρια στην ανθρώπινη νόηση είναι αχανή. Ακόμα και σήμερα που έχουμε αποκωδικοποιήσει πολλά από τα μυστικά της, κανείς δεν έχει καταφέρει να δώσει αποφασιστική απάντηση για το αν είναι το ταλέντο και τα γονίδια ή η σκληρή δουλειά που επιτρέπουν σε κάποιον να ξεχωρίσει εκτυφλωτικά από το μέσο όρο. Κανείς εκτός από έναν. Κι αυτός ο ένας το απέδειξε τόσο εμφατικά, που φτάνεις να αναρωτιέσαι αν ήταν ο ίδιος που (δεν έγινε, αλλά) γεννήθηκε ιδιοφυΐα…

_______________________

Πηγή: athletestories.gr ,menshouse.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Ζώντας με στρατηγική: 50 μαθήματα που μας διδάσκει το σκάκι για τη ζωή

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

1. Στο σκάκι, κάθε κίνηση έχει έναν σκοπό. Η ζωή προφανώς δεν μπορεί να αποτελείται από έναν αδιάκοπο υπολογισμό, ούτε θα πρέπει να θέλουμε να τη ζήσουμε με αυτό τον τρόπο· αλλά υπάρχουν φορές που χρειάζεται να συμβαδίσουμε τις πράξεις μας με μια προκαθορισμένη στρατηγική, αντί για μια παρορμητική, αυθόρμητη κίνηση.

2. Παίξτε για το αβαντάζ, το πλεονέκτημα. Αν το έχετε ήδη, κρατήστε το. Αν δεν το έχετε, αδράξτε το.

3. Όλοι παίζουμε σε ένα παιχνίδι. Ορισμένες φορές είναι φιλικό, συχνά σοβαρότερο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζουν όλοι ότι παίζουν- ακόμα και αφού έχουν κάνει την κίνησή τους.

4. Πάρτε την πρωτοβουλία. Αν περιμένετε κάποιος άλλος να πάρει την απόφαση για εσάς, θα το κάνει… αλλά πιθανώς να μην σας αρέσει καθόλου.

5. Μάθετε να εντοπίζετε τα μοτίβα. Συχνά υφίστανται ξεκάθαρα καθορισμένες γραμμές επιτυχίας που λειτουργούν. Μάθετε να τις αντιλαμβάνεστε όταν επαναλαμβάνονται και εκμεταλλευτείτε τις.

6. Μην κολλάτε σε μια συνταγή. Λίγη δημιουργική σκέψη και ευρηματικότητα θα σας φτάνουν σε νέα ύψη.

7. Συχνά απορροφούμαστε τόσο πολύ από τα δικά μας παιχνίδια και τις μηχανορραφίες, που αγνοούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Προσέξτε τις απειλές που υπάρχουν και μείνετε σε εγρήγορση για ευκαιρίες.

8. Απλοποιήστε τα πράγματα.

9. Αν συνεχώς παίζετε σε ασφαλές, αρχάριο επίπεδο, δεν πρόκειται να βελτιωθείτε ποτέ- κυνηγήστε τις δύσκολες προκλήσεις και ακόμα κι αν χάσετε, θα έχετε σίγουρα μάθει κάτι καινούριο.

 

10. Σίγουρα θα χάσετε πιόνια στην πορεία του παιχνιδιού. Προσπαθήστε απλά να ελαχιστοποιήσετε τις απώλειές σας και προχωρήστε.

11.Παίξτε εστιάζοντας στο ταμπλό, όχι στον παίκτη. Οι κινήσεις σας δεν πρέπει να στοχεύουν στους ίδιους τους ανθρώπους, αλλά σε αυτά που λένε και κάνουν. Υπάρχει διαφορά.

12. Ορισμένες φορές, μένουμε κολλημένοι σε μια κατάσταση, γνωστή ως zugzwang στο σκάκι: όποια κίνηση κι αν κάνουμε, δεν είναι ικανοποιητική. Η ίδια κατάσταση ισχύει και στη ζωή. Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε στάσιμοι εξαιτίας αυτής.

13. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό από μια νέα ανακάλυψη για επίθεση: η προσποίηση επίθεσης σε έναν στόχο, ενώ τελικά έχουμε κάποιον άλλο στο νου μας. Μάθετε να παίζετε και ζήστε λιγότερο φανερά και σε περισσότερα επίπεδα. Αυτό σας κάνει λιγότερο προβλέψιμους και πιο ενδιαφέροντες.

14. Να είστε προετοιμασμένοι να θυσιάσετε πιόνια για μια θέση. Ορισμένες φορές, ακόμα και η θυσία των σπουδαιότερων πιονιών μπορεί να σας ανταμείψει με μια σημαντικότατη θέση στο μέλλον.

15. Αν ξοδεύετε το χρόνο σας, κυνηγώντας λιγότερο σημαντικά πιόνια, ο εχθρός σας μπορεί να σας ξαφνιάσει νικώντας σας, καθώς εκείνος θα νοιάζεται λιγότερο για τις μικρές νίκες και περισσότερο για το τέλος του πολέμου.

16.Μια απειλή αντιμετωπίζεται καλύτερα με μια κίνηση που βελτιώνει τη θέση σας. Μην παγιδεύεστε σε απρόσεκτες ανταλλαγές και πιόνια πάνω στο θυμό σας. Ορισμένες φορές, η λύση είναι πιο απλή και εγκεφαλική.

17. Δεν χρειάζεται να είστε ένας ύπουλος παίκτης… αλλά απλά να είστε καλύτερος.

18. Όλοι κάνουμε λάθη. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατάμε και να φεύγουμε. Πολλές φορές, αν και πιστεύετε ότι δεν υπάρχει λύση μετά από ένα άσχημο λάθος, υπάρχει πάντα ένα σωσίβιο για ώρα ανάγκης.

19. Όταν κάποιος κάνει μια κίνηση που δεν μπορείτε να κατανοήσετε, μην χάνετε περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να την αποκωδικοποιήσετε. Γιατί πολύ απλά, οι άνθρωποι ορισμένες φορές κάνουν απλά ανόητες κινήσεις- και δεν υπάρχει τίποτε άλλο κρυμμένο εκεί.

20. Να έχετε ένα σχέδιο Β. Και ένα σχέδιο Γ. Αν κανένα από αυτά δε λειτουργήσει, είστε μάλλον καταδικασμένοι.

21.Παίξτε με μετριοφροσύνη. Μην κρατιέστε συνεχώς πίσω, αλλά και μην ανοίγεστε πολύ νωρίς. Η κατάλληλη ευκαιρία θα έρθει.

22. Τα πώς ξεκινάτε ένα παιχνίδι καθορίζει και το πώς το τελειώνετε. Παίξτε σοφά.

23. Αν μια ευκαιρία παρουσιαστεί, αδράξτε τη αμέσως.

24. Μην πανικοβάλλεστε και μην απογοητεύεστε. Όταν ένα σημαντικό πιόνι έχει κολλήσει κάπου πίσω από κάτι επουσιώδες, προσπαθήστε όσο περισσότερο μπορείτε να το βάλετε πάλι πίσω στο παιχνίδι.

25. Στο τελικό στάδιο, επιτεθείτε στον Βασιλιά, εστιάζοντας την προσοχή σας στους πιθανούς τρόπους διαφυγής του. Ακόμα και στις τελευταίες κινήσεις πριν τη νίκη, εκτιμήστε τι θα μπορούσε να πάει στραβά και σχεδιάστε ανάλογα.

26.Να είστε ευέλικτοι. Τα πράγματα σπάνια πάνε έτσι όπως τα έχετε ακριβώς σχεδιάσει- προσαρμοστείτε και συνεχίστε.

27. Αν νιώθετε περιορισμένοι, προσπαθήστε να απελευθερωθείτε.

28. Όπου είναι δυνατό, ανταλλάξτε κατώτερες θέσεις και πιόνια με καλύτερα.

29. Τα μικρά αυτά πιόνια είναι με το μέρος σας. Φροντίστε τα.

30. Συσσωρεύστε μικρά πλεονεκτήματα, που αργότερα θα λειτουργήσουν υπέρ σας.

31. Δεν υπάρχουν προκαθορισμένα αποτελέσματα στη ζωή και στο σκάκι.

32. Αγνοήστε τις ανούσιες, ασήμαντες απειλές. Αλλά αντιμετωπίστε τις επικίνδυνες άμεσα.

33. Ποτέ μην αναπαύεστε στις δάφνες σας. Να σκέφτεστε συνέχεια, να αναζητάτε νέες ευκαιρίες και να προσπαθείτε να παράγετε νέες ιδέες.

34. Μην εντυπωσιάζεστε και παρασύρεστε από τα μεγάλα λόγια ή τους τίτλους.

35. Μείνετε ήρεμοι και κινηθείτε με αργά βήματα.

36. Αντικαταστήστε τη σοφή σκέψη με τη δράση.

37. Αν χάσετε, κάντε το με αξιοπρέπεια και προσπαθήστε να πάρετε από την ήττα σας τουλάχιστον ένα μάθημα.

38. Μερικές φορές, η ισοπαλία είναι το ίδιο καλή με την νίκη. Και πάντα καλύτερη από μια ήττα βέβαια.

39. Αφήστε ανοιχτές επιλογές και να έχετε πάντα ένα σχέδιο διαφυγής.

40. Εκπλήξτε και εντυπωσιάστε τους άλλους με αντισυμβατικές κινήσεις. Η δημιουργικότητα έχει πάντα έναν σκοπό- γι’ αυτό και οι τρελές και απροσδόκητες μερικές φορές πράξεις, απλά για διασκέδαση, έχουν τη δική τους αξία. Σπάστε τους κανόνες, μόνο αν είναι για καλό σκοπό.

41. Εκτιμήστε τη θέση σας με ειλικρίνεια. Αν είναι άσχημη, κάντε κάτι γι’ αυτό, αν είναι καλή, απολαύστε τη, αλλά προσπαθήστε και να καταφέρετε κάτι καλύτερο.

42. Μην παρασύρεστε από περισπασμούς.

43. Περιορίστε πρώτα τις επιλογές σας και ύστερα αποφασίστε. Πάρτε τον χρόνο σας, αλλά εμμείνετε σε ένα σχέδιο δράσης.

44. Μερικές φορές χρειάζεται να θυσιάσουμε κάτι , ώστε να επιτύχουμε την πρόοδο και την εξέλιξη.

45. Πάντα να λαμβάνετε υπόψη σας όλο το ταμπλό, πριν αποφασίσετε την επόμενη κίνησή σας.

46. Συνδέστε τα πιόνια σας έξυπνα. Συνεργασία και αμοιβαία βοήθεια αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της επιτυχίας.

47. Κοιτάξτε πέρα από το προφανές.

48. Απολαύστε το παιχνίδι!

49. Το βαθύ και ουσιώδες είναι πάντα καλύτερο από το επιφανειακά όμορφο.

50. Αν όλα τα υπόλοιπα αποτύχουν… υποκριθείτε.

_______________________

Πηγή: enallaktikidrasi.com , seanhamptoncole.wordpress.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Γκάρι Κασπάροφ: Έχουμε γίνει τεμπέληδες, έχουμε επαναπαυτεί!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Άρχισε να παίζει σκάκι στα έξι του χρόνια, ακολουθώντας το παράδειγμα των γονιών του, και στα είκοσι δύο του έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής, τίτλο που κράτησε για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Έως την αποχώρησή του από το επαγγελματικό σκάκι, το 2005, ήταν νούμερο ένα στον κόσμο και θεωρείται ο σπουδαιότερος σκακιστής όλων των εποχών. Τα θρυλικά του παιχνίδια με τον Ανατόλι Κάρποφ αποτελούν μέχρι σήμερα σημεία αναφοράς για τους λάτρεις του σκακιού.

Αξέχαστος έμεινε και ο αγώνας του Γκάρι Κασπάροφ ενάντια στον υπολογιστή Deep Blue της ΙΒΜ. Στο πρώτο παιχνίδι, το 1996, ο grandmaster βγήκε νικητής. Έναν χρόνο αργότερα, στη Νέα Υόρκη, έγινε ο πρώτος πρωταθλητής που έχασε από έναν υπολογιστή, σε έναν εμβληματικό αγώνα που πέρασε στην ιστορία ως η πρώτη αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανής. Μετά την αποχώρησή του από το επαγγελματικό σκάκι, ενέτεινε την ενασχόλησή του με θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων, αναμείχθηκε στην πολιτική και εδώ και περίπου μία δεκαετία πραγματοποιεί ομιλίες ανά τον πλανήτη ως inspirational speaker σε συνέδρια, εκδηλώσεις, πανεπιστημιακά ιδρύματα, επιχειρήσεις, σε θέματα πολιτικής, κοινωνικών δικαιωμάτων, τεχνολογίας, με έμφαση στην τεχνητή νοημοσύνη, χρησιμοποιώντας τον εαυτό του ως ζωντανό παράδειγμα για να απαντήσει στην ερώτηση τι θα συμβεί όταν οι μηχανές θα γίνουν καλύτερες από τους ανθρώπους σε κάποια πεδία.

Συναντηθήκαμε σε ένα διάλειμμα του 4ου Μicrosoft Summit, λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του σχετικά με τις ευοίωνες προοπτικές της συνεργασίας ανθρώπων και μηχανών. Στα πενήντα έξι του χρόνια, διατηρεί τη στιβαρότητα, τη συγκέντρωση, την αυστηρότητα, την αμφιθυμία και την αποφασιστικότητα που τον χαρακτήριζαν όλες τις δεκαετίες που πέρασε σκυμμένος πάνω από τη σκακιέρα. Το βλέμμα του, αν και κουρασμένο μετά το πολύωρο ταξίδι από τη Νέα Υόρκη, όπου ζει από το 2013, είναι διεισδυτικό. Απαντά στις ερωτήσεις με κέφι και πάθος, καθώς όμως κάνει την «κίνησή» του, το μυαλό του φαίνεται να ψάχνει και να προετοιμάζεται για τη δική μου επόμενη ερώτηση. Από άποψη τακτικής, μοιάζει με μια παρτίδα σκάκι. Ευτυχώς για μένα, δεν είναι, γιατί δεν θα είχε διαρκέσει πολύ.

Τι θεωρείτε ότι σας έκανε τον σπουδαιότερο σκακιστή όλων των εποχών;

Είναι δύσκολο να σπάσεις ένα success story σε κομμάτια, να το χαρτογραφήσεις. Είχα ταλέντο, αγαπούσα το παιχνίδι, δούλευα σκληρά, η μητέρα μου με βοήθησε πολύ. Όλα αυτά και λίγη τύχη, να είσαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, να γνωρίσεις τους σωστούς ανθρώπους, να έχεις καλούς προπονητές.

Πώς επηρέασε το σκάκι τη σκέψη και τη ζωή σας, τον τρόπο που λειτουργείτε και παίρνετε αποφάσεις;

Δεν τα επηρέασε απλώς, τα διαμόρφωσε. Παίζω σκάκι από πολύ μικρός και μέχρι σήμερα ο τρόπος που παίρνω αποφάσεις συνδέεται με το σκάκι. Όλες οι αποφάσεις, είτε είναι μεγάλες, για την πολιτική, είτε μικρές, για ένα πάρτι γενεθλίων, ακολουθούν μια διαδικασία, και το σκάκι με βοήθησε να αναλύσω τη διαδικασία. Πρέπει να αναλύσεις τι είχες πριν και τι έχεις τώρα, και το σκάκι βοήθησε πολύ στο να εγκαθιδρυθεί αυτός ο μηχανισμός, να μαθαίνεις από τα λάθη σου, τις παλιές σου κινήσεις και να προσαρμόζεσαι κάθε φορά σε μια νέα πρόκληση.

Ποιο είναι το κεντρικό σας μήνυμα στις ομιλίες σας;

Μιλώ για διάφορα πράγματα, όχι μόνο για την τεχνολογία. Σε ομιλίες όπως η σημερινή στο Microsoft Summit θέλω να κάνω τους ανθρώπους να σκεφτούν το μέλλον και τον ρόλο μας. Δεν απαιτώ από τους ανθρώπους να βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία, αλλά να είναι αντικειμενικοί. Το να ακολουθούν παθητικά τους μάντεις κακών, που λένε ότι οι μηχανές θα κυβερνήσουν τον κόσμο και παρουσιάζουν ένα μέλλον δυστοπικό, δεν βοηθάει και δεν είναι αλήθεια. Δεν υπάρχει ίχνος απόδειξης ότι οι μηχανές θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους. Νομίζω ότι είναι σημαντικό οι άνθρωποι, αντί να χαραμίζουν τον καιρό τους με αυτά τα άχρηστα ντιμπέιτ, να αρχίσουν να αναζητούν τον ρόλο τους στη συνεργασία τους με τις μηχανές.

 

«Είμαστε αυτάρεσκοι και δεν παίρνουμε ρίσκα»

Στο σκάκι χρειάζεται να κοιτάει κανείς μπροστά, να σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις για να κερδίσει το παιχνίδι. Στο μεγάλο παιχνίδι της ζωής τι σχεδιάζετε και τι προβλέπετε;

Ως άνθρωπος, θέλω να είμαι χρήσιμος. Όσο ξέρω ότι η ενέργειά μου δεν πάει χαμένη, ότι μπορώ να μιλάω σε μεγάλα ακροατήρια, δικαιολογώ την ύπαρξή μου. Σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα είναι πιο περίπλοκο, οι άνθρωποι εκτιμούν την ατομική ελευθερία και βλέπουμε τα πάντα κάτω από το πρίσμα του προσωπικού συμφέροντος, και αυτό είναι φυσικό. Είναι όμως και μία από τις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, γιατί ως άτομα μπορεί να είμαστε εύκολα αναλώσιμοι στην πορεία, αλλά ως ανθρωπότητα στο σύνολό μας θα νικήσουμε. Ένα από τα προβλήματα με τη σύγχρονη στάση είναι ότι είμαστε αυτάρεσκοι και ικανοποιημένοι. Επειδή έχουμε πιο άνετες ζωές, δεν θέλουμε να ρισκάρουμε. Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς ρίσκο δεν έχεις ανταμοιβή. Μου φαίνεται, λοιπόν, ότι τώρα πρέπει να αποκτήσουμε ξανά το πνεύμα της ενότητας ως ανθρώπινο είδος και να κοιτάξουμε μπροστά. Οι προκλήσεις, η εξερεύνηση πάντα σπρώχνουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα όριά τους. Αυτό νομίζω ότι λείπει αυτή την εποχή και είναι άλλη μία πρόκληση στην οποία η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε και να επιτύχουμε, επειδή θα μας ενδυναμώσει με τρόπους που δεν είχαμε προηγουμένως. Για να διαδραματίσουμε κάποιον ρόλο, πρέπει να βρούμε νέες προκλήσεις, γιατί ό,τι κάναμε στο παρελθόν η τεχνητή νοημοσύνη θα το κάνει καλύτερα. Γι’ αυτό οι μηχανές θα μας σπρώξουν προς το άγνωστο. Δεν θέλω να είμαι πολύ επιθετικός, αλλά κάποιες φορές θέλω να θυμίζω ότι τη δεκαετία του 1960 όλα τα ταλαντούχα στα μαθηματικά παιδιά ήθελαν να γίνουν μηχανικοί διαστημόπλοιων, ενώ τη δεκαετία του 1990 ήθελαν να γίνουν χρηματιστές. Ελπίζω, επομένως, ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα καταστρέψει αρκετές θέσεις εργασίας στα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα, ώστε να σπρώξει τα παιδιά και πάλι στο Διάστημα. Η τεχνητή νοημοσύνη θα μας βγάλει από τη βολή μας. Κάνουμε βαρετές, επαναλαμβανόμενες δουλειές και φοβόμαστε ότι οι μηχανές θα μας πάρουν τις θέσεις εργασίας; Μακάρι. Αυτό ονομάζεται εξέλιξη.

«Έχασα από μια μηχανή και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό»

Ήταν ευλογία ή κατάρα το γεγονός ότι είστε ο πρώτος άνθρωπος που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και τελικά ηττήθηκε από μια μηχανή;

Τότε, το 1997, νόμιζα ότι ήταν κατάρα, τώρα πιστεύω ότι ήταν ευλογία, επειδή μπορείς να κάνεις την κατάρα ευλογία. Όταν λέω στους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να προχωρήσουμε μπροστά, ήμουν εκεί, δεν είμαι απλώς κάποιος που διάβασε ένα βιβλίο. Ήμουν παίκτης παγκόσμιας κλάσης που ηττήθηκε και τους λέω ότι μπορεί κάποιος αυτό να το αφήσει πίσω του και να μάθει από αυτό και να το χρησιμοποιήσει υπέρ του. Μιλάω από προσωπική εμπειρία, την οποία δεν έχει κανείς άλλος σε αυτόν τον πλανήτη. Και αυτό κάνει το μήνυμα πιο ισχυρό.

Είστε, λοιπόν, αισιόδοξος για το μέλλον και για τη συνεργασία και τη συνύπαρξη μηχανών και ανθρώπων.

Αισιόδοξος και ρεαλιστής, γιατί η αισιοδοξία μου βασίζεται σε δεδομένα. Είμαι σκεπτικιστής για κάποιες πολιτικές εξελίξεις, γιατί είμαι λιγότερο αισιόδοξος για την αλλαγή της ανθρώπινης φύσης, και γι’ αυτό λέω ότι η τεχνολογία δεν θα αλλάξει την ανθρώπινη συμπεριφορά, η τεχνολογία είναι πολλαπλασιαστής, μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε σπουδαία πράγματα, αλλά θα δώσει σε άλλους τη δύναμη να κάνουν κακό.

Πώς μπορούμε οι άνθρωποι να εργαστούμε προς την κατεύθυνση ενός καλύτερου μέλλοντος;

Η ανθρώπινη φύση είναι συνδεδεμένη με την εξερεύνηση, νομίζω ότι είναι σημαντικό για εμάς να συνεχίσουμε να εξερευνούμε. Σταματήσαμε να εξερευνούμε το Διάστημα, τα βάθη των ωκεανών, γιατί είναι μεγάλο ρίσκο. Νομίζω ότι πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτό. Ξέρουμε από την ιστορία ότι οι εξερευνήσεις πάντα οδήγησαν σε μεγάλες ιδέες και βοήθησαν τους ανθρώπους με αναπάντεχους τρόπους. Είχαν απρόσμενες συνέπειες, που έφεραν πολύ μεγάλα οφέλη. Αυτή τη στιγμή δεν γίνονται τολμηρά βήματα σε διάφορους τομείς, από τον φόβο του ρίσκου. Όταν όμως αναλάβει κάποιος μια επικίνδυνη αποστολή, σίγουρα θα ωφεληθούμε σε κάτι ως ανθρωπότητα. Η τεχνητή νοημοσύνη για μένα είναι ένα σήμα ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εξερεύνηση, στις ρίζες μας, στην αρχαιότητα, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τον κόσμο. Έχουμε γίνει τεμπέληδες και έχουμε επαναπαυτεί.

Ένα από τα μηνύματά σας είναι: «dream big»…

Ακριβώς. Έχουμε τα εργαλεία, έχουμε ευκαιρίες όχι μόνο να ονειρευτούμε, αλλά και να πραγματοποιήσουμε αυτά τα όνειρα. Οι μεγάλες ανακαλύψεις έγιναν από ανθρώπους που δεν διέθεταν τα μέσα. Τώρα όμως που τα έχουμε, θέλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε για την άνεσή μας, όχι για να ρισκάρουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.

Εσείς κάνετε μεγάλα όνειρα;

Δεν είμαι σε ηλικία να ονειρευτώ να πάω στον Άρη, ίσως ο γιος μου, και θα είμαι ευτυχής αν διαλέξει αυτόν τον δρόμο. Γίνεται δεκατεσσάρων ετών τον Ιούλιο και, αν όλα πάνε καλά, θα δει τον κόσμο που ονειρεύομαι. Ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Είμαι κήρυκας, έχω εμπειρία, έχω την ικανότητα να αναλύω πράγματα. Θέλω οι άνθρωποι να επιστρέψουν στα ταλέντα τους και η τεχνολογία να πολλαπλασιάσει αυτά τα ταλέντα. Επίσης, πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην καταστροφολογία σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη. Έχει να κάνει με τον φόβο για το μέλλον και πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τον καταπολεμήσουμε. Οι άνετες ζωές έχουν μειονεκτήματα. Η επιτυχία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μελλοντικής επιτυχίας και η άνεση είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εξερεύνησης.

_______________________

Πηγή: kathimerini.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το σκάκι και οι «ταβλαδόροι»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

H 34χρονη υπουργός οικονομικών της Λετονίας, Dana Reizniece-Ozola, κέρδισε τον Σεπτέμβριο την παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι, την Κινέζα Yifán Hou, στην Ολυμπιάδα Σκακιού, που διοργανώνεται στο Αζερμπαϊτζάν. Την επόμενη ημέρα κατέληξε σε ισοπαλία με τη Γαλλίδα Sophie Milliet, θεωρητικά καλύτερη από την ίδια, σπάζοντας τον κανόνα που θέλει σπάνιες έως απίθανες δυο εξαιρετικές παρτίδες συνεχόμενες για τον ίδιο πρωταθλητή.

Η Υπουργός Οικονομικών της Βαλτικής χώρας, μητέρα τεσσάρων παιδιών, χειρίζεται την οικονομία της Λετονίας, μιας χώρας που τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε επιτυχώς την κρίση του 2009 -2010 και με τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις αναπτύσσεται και πάλι σταθερά με θετικούς ρυθμούς. 2,4% το 2014, 2,7% το ’15, 2,8% το ’16 και προβλέπεται 3,1% το 2017. Το δημόσιο έλλειμμα μειώνεται σταθερά κάτω από το 1% ενώ η ανεργία από το 10,8% έπεσε στο 9,3% την ίδια περίοδο. (πηγή Eurostat)

Από σήμερα η βαλτική χώρα έχει έναν ακόμη λόγο να είναι περήφανη και έναν ακόμη εθνικό ήρωα, ηρωίδα για την ακρίβεια, που τυχαίνει να είναι και εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών της.

Σκακίστρια από μικρή, και αυτό την έκανε να ταξιδέψει αρκετά.

“Όταν επέστρεφα από το σχολείο έπρεπε να εργαστώ δυο φορές πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους για να παρακολουθήσω”.

Και όταν αφιερώθηκε στην πολιτική, ανακάλυψε πως το σκάκι θα της ήταν πολύ χρήσιμο:

“Αποτρέπει από το να χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας, να προσπαθείς να επιπλεύσεις ενάντια στον νόμο της βαρύτητας χωρίς νάχεις τα πόδια στο έδαφος, το οποίο συνεπάγεται και τον κίνδυνο να χάσεις την ηθική σου ακεραιότητα. Και, επιπλέον, είναι η πηγή της ενέργειάς μου. Όταν καταφέρνω να παίξω καμιά παρτίδα με την ομάδα μου, αυτό μου γεμίζει τις μπαταρίες για μια δραστηριότητα τόσο απαιτητική όσο η πολιτική”

δηλώνει η κ. Dana Reizniece-Ozola.

Για φαντάσου τον Τσακαλώτο, ή τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη με τα παίγνια και τις ανοησίες του, να προσπαθούν να συγκεντρωθούν πάνω από μια σκακιέρα, να οργανώσουν τον νου, να προβλέψουν,  να χαράξουν στρατηγική. Είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν καν τα πιόνια του σκακιού. Ίσως να έχουν ακούσει κάτι για τον τρελό μόνο, αλλά ακόμη κι αυτός έχει κανόνες στη διαγώνια κίνησή του.

Τι κρίμα να μην είναι και το τάβλι Ολυμπιακό άθλημα! Να μην παίζεται ο κόσμος στο ζάρι!

Ίσως – ίσως, λέω- τότε να είχαμε κι εμείς οι κακομοίρηδες κάποιαν ελπίδα.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος / Πηγή πληροφοριών: El Pais / Πηγήkatoptra.blogspot

Αντικλείδιhttps://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: «Στο σκάκι οι μηχανές υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου – Οχι όμως και στο πόκερ»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο διακεκριμένος έλληνας επιστήμονας έναν μήνα μετά τη βράβευσή του με το σημαντικό μαθηματικό βραβείο Rolf Nevanlinna μιλάει για τη ζωή του στις ΗΠΑ, τον μελλοντικό κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας, αλλά και για τον άλυτο γρίφο της Ελλάδας.

Βρισκόταν στο γραφείο του στο ΜΙΤ κι εγώ στο σπίτι μου στην Ελλάδα. Μεσημέρι εκεί, βράδυ εδώ. Το Skype ωστόσο γεφυρώνει τις αποστάσεις. Ο 37χρονος Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών του ΜΙΤ, η ενσάρκωση της Ελλάδας της αριστείας και ταυτοχρόνως της εθνικής κατάρας του brain drain, προέβαλε μέσα από την οθόνη του υπολογιστή εξαιρετικά οικείος και χαλαρός, µε τα ευγενικά χαρακτηριστικά του και τα επιµελώς ατηµέλητα µαλλιά του, σε ένα ίσως έξυπνο κλείσιµο του µατιού στην εικόνα ενός σύγχρονου Αϊνστάιν. Τον περασμένο Αύγουστο τού απονεμήθηκε το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σημαντικότερα μαθηματικά βραβεία στον κόσμο. Και όμως, ο ίδιος δεν κάνει καμία προσπάθεια να πείσει ότι είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος μέσα στο δωμάτιο. «Ανήκω στη χορεία των ελλήνων επιστημόνων που αναζήτησαν την τύχη τους έξω. Απλώς η ιστορία μου έτυχε να γίνει λίγο πιο γνωστή» αναφέρει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας. Oσο όμως και να επιμένει, η δική του περίπτωση είναι ξεχωριστή.

Το αγόρι που απολάμβανε τις σπαζοκεφαλιές και τους γρίφους στους οποίους το εξέθετε ο μαθηματικός πατέρας του, και κάθε Σαββατοκύριακο παρακολουθούσε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο – γιατί ήταν έντονη και η επιρροή της φιλολόγου μητέρας του -, αποφοίτησε με βαθμό απολυτηρίου 20 από το Λύκειο και βρέθηκε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Πέντε χρόνια αργότερα, με το πτυχίο του να αναγράφει τον βαθμό 9,98, βρέθηκε στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, εκεί που δεν υπάρχουν «καταλήψεις», «παλαιωμένα ακαδημαϊκά εγχειρίδια» και τα λοιπά κακώς κείμενα του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως λέει. Κάτω από τον καλιφορνέζικο ήλιο, ανάμεσα σε διαλέξεις και εργασίες, αλλά και πάρτι και ξενύχτια – «είμαι της άποψης ότι η μονομέρεια σκοτώνει» αναφέρει ενθυμούμενος ένα ταξίδι που έκανε με τους συμφοιτητές του στην Κόστα Ρίκα τον πρώτο χρόνο των σπουδών του -, δούλευε ακούραστα εξελίσσοντας τη σύγχρονη μαθηματική σκέψη.

Στα 24 του χρόνια ήδη είχε περάσει στην Ιστορία. Με τη συνδρομή του καθηγητή του, Χρίστου Παπαδημητρίου, και του συνεργάτη του, Πολ Γκόλντμπεργκ, έλυσε τον γρίφο του Νας, αμφισβητώντας εν ολίγοις την καθολικότητα του περιβόητου «Nash equilibrium» (της ισορροπίας Νας), που για έξι δεκαετίες ήταν το κατεξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσµατος στρατηγικών συγκρούσεων στα Οικονοµικά και για το οποίο ο αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας κέρδισε το Νομπέλ Οικονομίας το 1994. Aραγε ως φοιτητής όταν παρακολούθησε την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» με τον Ράσελ Κρόου, η οποία βασιζόταν στην τραγική ζωή του Νας και στην πάλη του ενάντια στη σχιζοφρένεια, φανταζόταν ότι μια μέρα θα ανέτρεπε τη θεωρία του;

Κύριε Δασκαλάκη, γιατί σας αρέσουν τόσο τα μαθηματικά;

«Γιατί κοιτώντας μαθηματικά προβλήματα νομίζω ότι τελικά αγγίζεις φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Πριν από το Λύκειο αμφιταλαντευόμουν αν θα ακολουθήσω τον δρόμο των θετικών ή των ανθρωπιστικών σπουδών. Η μητέρα μου είναι φιλόλογος βλέπετε. Με γοήτευαν οι γλώσσες, οι διασυνδέσεις που έβλεπα μεταξύ τους. Τελικά με κέρδισαν τα μαθηματικά, τόσο για την εγγενή ομορφιά τους όσο και για την ανθρωπιστική τους πλευρά, για τη δική τους συνεισφορά στην ιστορία των ιδεών. Ως μικρό παιδί, οι ζωές των μαθηματικών μού φάνταζαν γοητευτικές και συνάμα μυστηριακές. Πολλές φορές τούς έβρισκα να ασχολούνται με πράγματα που φαινομενικά δεν είχαν και τόση σημασία. Για παράδειγμα, γιατί να ενδιαφέρεται κανείς να τετραγωνίσει τον κύκλο; Και ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως ένα τέτοιο, εκ πρώτης όψεως ανούσιο πρόβλημα έχει τεράστιο βάθος. Για μένα τα μαθηματικά δεν ήταν μόνο «διασκεδάζουμε λύνοντας προβληματάκια», με ενδιέφεραν οι φιλοσοφικές προκλήσεις που έθεταν».

Από εσάς τους επιστήμονες ωστόσο περιμένουμε απαντήσεις. Αυτή τη στιγμή η έρευνά σας επικεντρώνεται στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης. Θα ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο σε 15 χρόνια;

 

«Νομίζω πως ναι και θα ήθελα να σας το αποδείξω με μια αναλογία. Ας κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο πηγαίνοντας 15 χρόνια πριν από το σήμερα, δηλαδή στο 2003. Σκεφθείτε πώς ήταν η ζωή σας τότε. Ο κόσμος του Internet είχε περίπου μία δεκαετία ζωής, η Google έκανε τα πρώτα της βήματα, το MySpace είχε μόλις ιδρυθεί. Δεν υπήρχε ούτε Facebook, ούτε Uber, ούτε Αirbnb, το online dating δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, δεν υπήρχαν κρυπτονομίσματα. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, το Internet βρίσκεται στην παλάμη μας μέσω του smartphone μας. Η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους είναι πολύ άμεση και ένα τεράστιο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας έχει μεταφερθεί στο Διαδίκτυο, είτε αυτό έχει να κάνει με τις αγορές προϊόντων, είτε με το πώς καλούμε ένα ταξί, είτε με το πώς κλείνουμε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, είτε ακόμα με το πώς ερωτευόμαστε. Αυτός ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης θα συνεχιστεί και τα επόμενα 15 χρόνια δημιουργώντας ακόμα πιο βαθιές τομές, επηρεάζοντας την καθημερινότητά μας. Γιατί οι μηχανές σιγά-σιγά θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη νοημοσύνη, θα παίρνουν δικές τους αποφάσεις και πάνω σε αυτό το ζήτημα τίθενται τελικά πολλά ηθικά ζητήματα».

Οπως;

«Ας πάρουμε το παράδειγμα των αυτοοδηγούμενων αυτοκίνητων. Εστω ότι ένα τέτοιο όχημα συνειδητοποιεί ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα βρεθεί προ ατυχήματος και έχει μόνο δύο επιλογές: να πατήσει μια μητέρα που περνάει τη διάβαση με το παιδί της ή να την αποφύγει και να ρίξει το αυτοκίνητο σε μια κολόνα σκοτώνοντας τους επιβάτες του. Ο αλγόριθμος που οδηγεί το αυτοκίνητο καλείται να πάρει την απόφαση. Με ποια κριτήρια θα τον προγραμματίσουμε να τη λάβει;».

Και ποιος θα δώσει τη λύση σε αυτό, ο φιλόσοφος ή ο επιστήμονας;

«Τέτοιου τύπου κρίσιμες αποφάσεις που θα κληθούν να λαμβάνουν οι αλγόριθμοι του μέλλοντος αγγίζουν βαθιά και πολλές φορές μη επιλύσιμα νομικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Πιστεύω λοιπόν ότι όλοι μας θα πρέπει να συμμετέχουμε στη συζήτηση για το πώς θα διαμορφωθεί η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας. Και φυσικά ο επιστήμονας πρέπει να είναι ενεργό μέλος της κουβέντας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να αποκόψεις τη συζήτηση αυτή από την τεχνογνωσία. Γιατί ο επιστήμονας κατευθύνει τις εξελίξεις, γνωρίζει τι είναι εφικτό, μπορεί να ψυχανεμιστεί τις πιθανές αλλαγές που θα επέλθουν και τις προκλήσεις που αυτές θα θέσουν».

Εσείς προσωπικά φοβάστε τις αλλαγές που έρχονται;

«Πάντα υπάρχει φόβος μπροστά σε μια δραματική αλλαγή. Από την άλλη, αντιμετωπίζω αυτό που έρχεται με τόλμη. Δεν έχω αυταπάτες. Οι όποιοι ενδοιασμοί δεν μπορούν να αποκόψουν το ορμητικό ποτάμι της επιστημονικής αλλαγής. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαμορφώσουμε την κοίτη του».

Ποια είναι η πιο δραματική αλλαγή που βλέπετε να έρχεται;

«Δεν ξέρω. Οποια πρόβλεψη και αν κάνεις, το μέλλον έρχεται να σε διαψεύσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εφαρμογές αναγνώρισης φωνής και εικόνας θα μπουν πολύ έντονα στη ζωή μας την επόμενη δεκαετία. Η τεχνολογία ωστόσο δεν έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο αυτή τη στιγμή ώστε να μπορώ να πω ότι άμεσα θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με ρομπότ που θα έχουν νοητικές ικανότητες παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων. Εν πολλοίς η τεχνολογία μας δεν είναι ακόμη ικανή να κατανοεί ή να παράγει νοήματα με περίπλοκη δομή και διάρκεια. Πέραν του να κατανοούν τα περιεχόμενα μιας εικόνας ή μιας φωνητικής κυματοσειράς, οι μηχανές δεν μπορούν να καταλάβουν αυτόματα τι συνέβη σε μια ταινία ή να κατανοήσουν ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Χονδρικά έχουν την ικανότητα ενός ανθρώπινου εγκεφάλου που σκέφτεται για μερικά κλάσματα δευτερολέπτου. Μόνο σε κάποιες, πολύ καλώς ορισμένες, νοητικές εργασίες, όπως το σκάκι και το Go (σ.σ.: ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής), οι μηχανές υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου. Οχι όμως και στο πόκερ, για παράδειγμα».

Τι πιστεύετε ότι δεν θα κατορθώσει ποτέ η ανθρωπότητα; Υπάρχουν πράγματα που αποκλείετε;

«Αν κάτι δεν ξεπερνά τους νόμους της φύσης, είναι εν γένει εφικτό. Υπάρχουν προφανώς δυσεπίλυτα επιστημονικά και τεχνολογικά προβλήματα, αλλά τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα ίσως είναι αλλού: στο πώς θα αλλάξει η φύση του ανθρώπου, στο πώς θα τον σταματήσεις από την καταστροφή που ο ίδιος φέρνει στον εαυτό του και στο φυσικό του περιβάλλον».

Πράγματι. Αλλωστε, ενώ η τεχνολογία κάνει προόδους και θα περιμέναμε να κλείνει η ψαλίδα, οι ανισότητες μεγαλώνουν…

«Είναι ξεκάθαρο για εμένα ότι χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Πράγματι, ενώ θα περίμενες η τεχνολογία να μειώνει τις ανισότητες, τα οφέλη της τα καρπώνονται πολλές φορές με δυσανάλογο τρόπο οι προνομιούχοι. Και εδώ τίθεται ένα σημαντικό θέμα. Σε ένα άμεσο μέλλον, καθώς οι μηχανές θα αντικαθιστούν ανθρώπους από τα πόστα τους, για παράδειγμα καθώς τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα αρχίσουν να κυριαρχούν στις μεταφορές, πολλές θέσεις εργασίας θα χάνονται. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σταματήσουμε αυτή την εξέλιξη. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό αλλά και ανόητο, όπως ήταν το κίνημα των Λουδιτών στην πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση που κατέστρεφε μηχανές. Είναι όμως ευθύνη όλων μας οι άνθρωποι που θα βρεθούν χωρίς δουλειά να στηριχθούν, να μετεκπαιδευθούν και να μεταφερθούν σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Για αυτό, όπως και για το πώς θα κατανεµηθούν τα οφέλη της προόδου, χρειάζεται όπως είπα ένα νέο κοινωνικό συµβόλαιο».

Είναι καθήκον του επιστήμονα να ερευνά μόνο ή να μοιράζεται τις ανακαλύψεις του με την κοινωνία;

«Εννοείται ότι πρέπει να βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία. Είναι απλό: καθώς η τεχνολογία αποκτά έλεγχο σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας, αν δεν κατανοούμε πώς λειτουργεί, δεν γνωρίζουμε καν σε τι κόσμο ζούμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Οι εταιρείες Google και Facebook χρησιμοποιούν αλγορίθμους για να οργανώσουν την πληροφορία που μας παρουσιάζουν. Το τι θα δείτε στο Google News ή αντίστοιχα στo News Feed σας δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τις αυτοματοποιημένες επιλογές ενός αλγορίθμου. Και όμως, εσείς εσφαλμένα μπορεί να πιστεύετε ότι είναι ένα τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα από όλα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο ή στον κοινωνικό σας περίγυρο αντίστοιχα. Για εμένα είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι θα πρέπει να γίνει πιο διαφανής και να επικοινωνείται η λειτουργία αυτών των αλγορίθµων. Αν δεν γνωρίζω ακριβώς τον κώδικα που τρέχουν για να αποφασίσουν τι θα δω, πώς μπορώ να είμαι πραγματικός μέτοχος της πληροφορίας που μου προσφέρουν;».

Εσείς έχετε Facebook; Σας ανησυχεί η εξάρτησή μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

«Ναι, διατηρώ λογαριασμό, αλλά δεν τον χρησιμοποιώ ιδιαίτερα λόγω έλλειψης χρόνου. Με ανησυχεί στο πλαίσιο που σας ανέλυσα προηγουμένως. Είναι επίσης εξίσου σημαντικό να γνωρίζουμε πώς χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μας από αυτές τις πλατφόρμες. Και το γεγονός ότι αυτό δεν είναι απόλυτα διαφανές είναι πολύ ανησυχητικό. Βέβαια, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή».

Η Ελλάδα μπορεί να παίξει το χαρτί της τεχνολογίας;

«Μα νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα στο οποίο πρέπει να ποντάρουμε, ειδικά στις τεχνολογίες πληροφορικής, όπου δεν χρειάζεται μεγάλο αρχικό κεφάλαιο για καινοτομία. H μόνη σωτηρία για την Ελλάδα είναι να στρέψει το βλέμμα της προς τα έξω, να παράξει τεχνολογία και να την εξάγει. Να αλλάξει η επιχειρηματική νοοτροπία και να στοχεύσει όχι στον έλληνα πελάτη αλλά στον παγκόσμιο. Το κράτος να χρησιμοποιήσει τα όποια χρήματα έχει για επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη και όχι ψήφους».

Αυτό που περιγράφετε μήπως είναι απλώς μια θεωρητική συζήτηση;

«Οχι. Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί με έναν πολύ πρακτικό τρόπο. Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι η κρίσιμη μάζα. Τι εννοώ; Αν ψάξουμε να βρούμε δημιουργικούς ανθρώπους στην Ελλάδα, θα τους βρούμε. Και καλούς επιστήμονες και χάκερς και έξυπνους επιχειρηματίες. Πρέπει όμως να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα ταλέντου κάπου συγκεντρωμένη. Το ταλέντο που παραμένει στην Ελλάδα πρέπει να το συγκεντρώσουμε κάπου, να του παρέχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση, την κατάλληλη υποδομή και την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να μπορέσει να παράγει. Προσωπικά είμαι μεγάλος οπαδός της δημιουργίας ενός επιστημονικού και επιχειρηματικού κέντρου γύρω από τις τεχνολογίες πληροφορικής, ενός κέντρου φυσικά ανεξάρτητου από τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή πρέπει να εκμεταλλευθούμε τους Ελληνες που διαπρέπουν και έχουν τεχνογνωσία και διασυνδέσεις στο εξωτερικό και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τη χώρα».

Εσείς υπό ποιες προϋποθέσεις θα επιστρέφατε στην Ελλάδα;

«Μεγάλη κουβέντα. Αν θεωρούσα ότι ο ρόλος μου στην Ελλάδα θα ήταν πολύ σημαντικός για τη χώρα, και αν δεν θα έπρεπε να κάνω τρομακτικούς συμβιβασμούς για να κάνω τη δουλειά μου, πιθανότατα θα σκεφτόμουν να γυρίσω».

Είχατε δεχθεί από τη Μicrosoft, μετά το πέρας των διδακτορικών σπουδών σας, μια ιδιαίτερα δελεαστική πρόταση να δουλέψετε στην εταιρεία ως μόνιμος ερευνητής. Γιατί την απορρίψατε;

«Αντίβαινε στην πρόταση που δέχθηκα από το ΜΙΤ να γίνω καθηγητής. Μου αρέσει το ακαδημαϊκό περιβάλλον πολύ περισσότερο από το περιβάλλον μιας εταιρείας, το οποίο βρίσκω πιο στεγανό. Μου αρέσει να έχω φοιτητές γύρω μου, μου φαίνεται πολύ πιο δημιουργική η επικοινωνία μαζί τους».

Τον περασμένο Αύγουστο τιμηθήκατε με το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σπουδαιότερα βραβεία στον χώρο των μαθηματικών. Πώς νιώσατε;

«Για το δικό μου επιστημονικό πεδίο πρόκειται για κάτι αντίστοιχο του χρυσού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οταν ως φοιτητής είχα ακούσει για το βραβείο αυτό και είχα διαβάσει τη λίστα των βραβευθέντων, δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ ανάμεσά τους. Φέτος, γνώριζα βέβαια ότι ανήκα στην ηλικιακή ομάδα των ανθρώπων που θα μπορούσαν να το κερδίσουν – γιατί το βραβείο απονέμεται σε επιστήμονες κάτω των 40 ετών -, ωστόσο επρόκειτο για μια σκέψη που δεν τολμούσα να κάνω».

Στα 24 σας χρόνια λύσατε τον γρίφο του Νας, αποδεικνύοντας ότι η περίφημη «ισορροπία Νας», το κατ’ εξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσματος στρατηγικών συγκρούσεων στα οικονομικά, δεν ισχύει τελικά σε περίπλοκα συστήματα. Πώς νιώσατε όταν συναντήσατε τον Τζον Νας από κοντά; Είστε ουσιαστικά ο άνθρωπος που ανέτρεψε τη θεωρία του.

«Τον συνάντησα το 2008, στο συνέδριο που κάνει κάθε τέσσερα χρόνια η παγκόσμια Ενωση Θεωρίας Παιγνίων, όπου βραβεύθηκε η εργασία επί της υπολογιστικής πολυπλοκότητας της Ισορροπίας Νας που είχα γράψει το 2006 με τον Χρίστο Παπαδημητρίου και τον Πολ Γκόλντμπεργκ. Καθώς άρχιζα την ομιλία μου πάνω στην εργασία μας, προς μεγάλη μου έκπληξη, μπήκε στην αίθουσα ο Τζον Νας. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το πόσο γνήσιος επιστήμονας ήταν, δεν τον διέκρινε ίχνος εγωισμού. Δεν σκέφθηκε «ποιοι είναι αυτοί που ήρθαν να ανατρέψουν τη θεωρία μου;». Ενδιαφερόταν για τη μαθηματική αλήθεια. Μετά το πέρας της ομιλίας μου με ρωτούσε λεπτομέρειες για το θεώρημά μας. Ηθελε να καταλάβει».

Στην Ελλάδα επί Γιάνη Βαρουφάκη γινόταν πολύς λόγος για τη θεωρία παιγνίων. Μπήκατε στη διαδικασία να εφαρμόσετε τις γνώσεις σας στην ελληνική διαπραγμάτευση;

«Θεωρούσα τη συζήτηση που γινόταν εκείνη την περίοδο ανόητη. Η θεωρία παιγνίων χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν στις πολιτικές διαπραγματεύσεις. Δεν είχε αλλάξει κάτι εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεδομένης της ισχύος που είχαν οι θεσμοί και εκείνης που είχε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα πράγματα που προσπαθούσε να αποκομίσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν ανεδαφικά, όπως και αποδείχθηκε».

Στο ΜΙΤ συναναστρέφεστε με τα πιο λαμπρά μυαλά του πλανήτη. Αλήθεια, πόσο μοιάζουν στο πρότυπο του «τρελού επιστήμονα» που βλέπουμε στη σειρά «Big Bang Theory»;

«Πράγματι πρόκειται για ένα ξεχωριστό περιβάλλον. Δεν ισχύει όμως ότι η πλειονότητα των ανθρώπων είναι αυτό που κάποιος θα ονόμαζε «περίεργους». Ξέρετε όμως τι μου αρέσει περισσότερο στο περιβάλλον του ΜΙΤ; Οτι σου παρέχει την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Μπορείς να είσαι geek, σπασίκλας, και «φυτό» και να είσαι χαρούμενος. Αλλωστε στο τέλος της ημέρας τι θα πει «φυτό»;».

Οι δικοί σας φίλοι ανήκουν μόνο στον επιστημονικό χώρο;

«Πολλοί φίλοι μου είναι επιστήμονες και μηχανικοί, αλλά έχω πολύ καλούς φίλους και από άλλα πεδία, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Η κοπέλα μου είναι ιστορικός τέχνης».

Αλήθεια, πώς διασκεδάζετε;

«Πηγαίνω όσο μπορώ περισσότερο στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μου αρέσουν οι συναυλίες. Και διαβάζω, όταν θέλω να ξεκουράσω το μυαλό μου, μυθιστορήματα».

Σε πρόσφατη γιορτή που διοργάνωσαν συνάδελφοί σας στο ΜΙΤ για να σας τιμήσουν για το βραβείο Rolf Nevanlinna φόρεσαν περούκες που αναπαριστούσαν τα μαλλιά σας. Είναι τελικά αυτό το σήμα κατατεθέν σας;

«Τι να σας πω; Ίσως είναι το σήμα κατατεθέν όλης της οικογένειας. Και ο αδελφός μου, ο οποίος είναι καθηγητής Ψυχιατρικής στο Χάρβαρντ, περίπου τα ίδια μαλλιά μ’ εμένα έχει. Λίγο πιο κοντά μόνο».

Ώστε και ο αδελφός σας είναι καθηγητής στις ΗΠΑ…

«Ναι. Μάλιστα συνεργαζόμαστε αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώντας τη στατιστική και την τεχνητή νοημοσύνη για να κατανοήσουμε ψυχικές ασθένειες».

Θα θέλατε στο μέλλον να αποκτήσετε δική σας οικογένεια;

«Ναι, θα ήθελα να γίνω πατέρας».

Αλήθεια, συνεχίζετε να παίζετε πιάνο;

«Ναι, αλλά τώρα πέρασα και στα έγχορδα. Εχω έναν μπαγλαμά. Τον γρατζουνάω ενίοτε».

«Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στο πανεπιστημίο»

Σπουδάσατε στο Μπέρκλεϊ και διδάσκετε στο MIT. Ποια από τα στοιχεία τους θα μεταφέρατε στο ελληνικό πανεπιστήμιο;

«Από πού να αρχίσω; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι το θύμα της πολιτικής, των απαράδεκτων συναλλαγών δηλαδή του πολιτικού χώρου με τον πανεπιστημιακό, μέσα από τα στρατιωτάκια που έχουν αναπτυχθεί από τα κόμματα στα πανεπιστήμια και τα οποία διαλύουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων. Προφανώς το Πανεπιστήμιο είναι χώρος ελεύθερης συζήτησης, όμως η κομματικοποίηση των φοιτητών φέρνει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα. Υπάρχουν μεγάλα εμπόδια στην έκφραση ελεύθερης γνώμης, προπηλακισμοί, χτισίματα ανθρώπων στα γραφεία τους, πέταγμα μπογιάς, σπασίματα εξοπλισμού, κλοπές και τσαμπουκάδες. Η χυδαία διασύνδεση με την πολιτική που επιφέρει ή επιτρέπει όλα αυτά τα φαινόμενα θα έπρεπε να λείπει. Θα έπρεπε να υπάρχει ουσιαστική αξιολόγηση των καθηγητών, να εξαλειφθεί το θέμα του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας, να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών στο επίπεδο που αντέχουν τα ιδρύματα και η αγορά. Θα έπρεπε ακόμη τα προγράμματα να εκσυγχρονιστούν, δίνοντας στους φοιτητές τη δυνατότητα να παίρνουν γνώση και να κάνουν έρευνα παγκοσμίου επιπέδου. Και το πιο απλό; Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στους χώρους του πανεπιστημίου. Είχαν πρόσφατα γίνει πολύ θετικά βήματα για τη βελτίωση των πανεπιστημίων, αλλά με την ευθύνη πολιτικών, πανεπιστημιακών και φοιτητών γυρίσαμε πάλι πίσω».

Από το Πολυτεχνείο εσείς τι κρατάτε;

«Το Πολυτεχνείο είναι ένα πολυσυλλεκτικό περιβάλλον που συγκεντρώνει ένα εξαιρετικά ταλαντούχο κομμάτι των νέων της Ελλάδας. Με την εισαγωγή μου εκεί είχα την προσδοκία ότι θα κατακτούσα τη γνώση σε βάθος. Και πράγματι έμαθα πολλά πράγματα, αλλά όχι στο βάθος που επιθυμούσα. Ισως το πιο σημαντικό στοιχείο της εμπειρίας μου εκεί ήταν οι συμφοιτητές μου. Είχαμε φτιάξει ένα παρεάκι που είχε μεράκι να ανακαλύψει τη γνώση σε μεγαλύτερο βάθος από αυτό που προσφερόταν στα μαθήματα. Και αυτή ήταν πολύ διαμορφωτική εμπειρία για την πορεία μου. Πολλές φορές στο αμερικανικό πανεπιστήμιο νιώθω ότι ταΐζουμε «καλομασημένη γνώση» στους φοιτητές μας. Καλό είναι το μάθημα να είναι καλοσχεδιασμένο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό οι φοιτητές να κάνουν προσωπικό, ενεργό αγώνα να κατακτήσουν τη γνώση».

Πώς είστε ως καθηγητής;

«Μάλλον πρέπει να ρωτήσετε τους φοιτητές µου για αυτό! Οταν διδάσκω επικεντρώνοµαι στις µεγάλες ιδέες, θέλω το µάθηµά µου να αξίζει τον χρόνο που αφιέρωσαν οι φοιτητές. Στην έρευνα προσπαθώ να βοηθήσω τους διδακτορικούς φοιτητές µου να αξιοποιήσουν τη δυναµική τους. Δεν µου αρέσουν τα τετριµµένα «business as usual» επιστηµονικά ερωτήµατα. Θέτω υψηλούς στόχους οι οποίοι αξίζουν τον χρόνο και την προσπάθειά που απαιτούν. Είµαι αρκετά χαλαρός, ωστόσο περιµένω από τους φοιτητές µου να µου πουν κάτι µη τετριµµένο για όσα σκέφτονται. Δεν µου αρέσει η ήσσων προσπάθεια, αλλά δεν είµαι πιεστικός. Δεν περιµένω από κανέναν να είναι πάνω από το γραφείο του 10 ώρες την ηµέρα και να µην έχει προσωπική ζωή».

Βαρδάκη Ερη – tovima

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

9 Μοναδικά Μαθήματα Ζωής που διδάσκει το Σκάκι

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Το σκάκι είναι μια από τις πιο μεγάλες ανθρώπινες δημιουργίες. Είναι ένα παλιό παιχνίδι, αλλά οι κανόνες, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, αριθμούν 500 χρόνια ζωής. Ο τρόπος που κινείται το κάθε κομμάτι και οι πιθανοί συνδυασμοί απαιτούν σκληρή δουλειά και χρόνο από τον παίκτη, αν θέλει να κάνει σωστές κινήσεις.

Επιπλέον, το σκάκι είναι ένας καθρέφτης της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο παίκτης μαθαίνει από τις εμπειρίες του, απομνημονεύει συγκεκριμένα μοτίβα, μεθοδεύει στρατηγικές, στήνει παγίδες, αναλύει καταστάσεις και παίρνει αποφάσεις.

Το σκάκι τελικά δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να πάρεις μαθήματα για την ζωή.

#1. Οι Γυναίκες είναι Ισχυρές και οι Άντρες Απαραίτητοι

Η βασίλισσα είναι το πιο ισχυρό και ευέλικτο κομμάτι στην σκακιέρα, ενώ ο βασιλιάς είναι αργός και με περιορισμένες κινήσεις. Όμως το παιχνίδι μπορεί να συνεχιστεί, ακόμη και αν η βασίλισσα έχει βγει από το παιχνίδι και δεν θα τελειώσει, αν δεν χαθεί ο βασιλιάς.

Όπως και την πραγματική ζωή, οι γυναίκες, με την ευελιξία και τα άλλα τους χαρακτηριστικά που μας έλκουν σε αυτές, συχνά είναι στο επίκεντρο της προσοχής, όμως είναι η αποφασιστικότητα του άντρα που πολλές φορές κρίνει το αποτέλεσμα.

#2. Η Τακτική είναι το 99%

Το σκάκι, όπως και η ζωή, απαιτεί καλά οργανωμένη στρατηγική. Χρειάζεται ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, όμως χρειάζεται εξίσου να είσαι σε επαγρύπνηση για τυχόν ευκαιρίες ή απειλές που μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά.

Μια κίνηση μπορεί να αλλάξει την ροή του παιχνιδιού.

Για να τα καταφέρεις πρέπει να ξέρεις καλά τους κανόνες, να έχεις «μετρήσει» τις επιλογές σου και να κάνεις κινήσεις που μερικές φορές μπορεί να μην είναι προς τα εμπρός.

 

Ίσως χρειαστεί να οπισθοχωρήσεις.

#3. Υπάρχουν Σίγουρες Κινήσεις, αλλά η Δημιουργικότητα Κερδίζει

Αναλόγως σε πιο στάδιο του παιχνιδιού βρισκόμαστε, υπάρχουν διαφορετικές τακτικές, που απαιτούν και διαφορετικές ικανότητες. Η αρχή του παιχνιδιού χρειάζεται εμπειρία και γνώση των ανοιγμάτων που είναι σε γενικές γραμμές κοινά.

Όσο το παιχνίδι προχωράει, απαιτείται σε μεγαλύτερο βαθμό δημιουργικότητα και ευρηματικότητα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες σίγουρες και ίσως προβλέψιμες λύσεις, αλλά μια αντισυμβατική κίνηση μπορεί να φέρει καλύτερο αποτέλεσμα.

Μην κολλάς σε μια συνταγή. Τα πράγματα είναι πάντα ανοιχτά και υπάρχουν μυριάδες πιθανών κινήσεων και αντίστοιχων πιθανών απαντήσεων.

#4. Δεν αρκεί το Ταλέντο. Χρειάζεται Σκληρή Δουλειά

Αν ο απλός στρατιώτης καταφέρει να φτάσει στο τέλος της σκακιέρας, τότε μπορεί να πάρει προαγωγή.

Αυτό είναι μια μεταφορά που βρίσκει αναλογία στην αληθινή ζωή!

Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν κάποιο ασυνήθιστο, άγνωστο ταλέντο, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί και να το εκμεταλλευτούν μετά από σκληρή προσπάθεια.

#5. Αν δεν Έχεις Ευκαιρίες, Δημιούργησε τις

Στο σκάκι, είναι χαζό να αφήνεις το παιχνίδι να προχωρήσει περιμένοντας τον αντίπαλο να κάνει το λάθος. Αν πιστεύεις ότι θα κερδίσεις με αυτόν τον τρόπο, το πιθανότερο είναι ότι τελικά θα χάσεις.

Πρέπει να δημιουργείς ευκαιρίες. Δεν γίνεται να περιμένεις για την τέλεια στιγμή για να δείξεις τις δυνατότητες σου ή για να διεκδικήσεις αυτό που θέλεις. Αυτή η στιγμή μπορεί να αργήσει ή ακόμη και να μην εμφανιστεί ποτέ.

Αυτό είναι ένα μάθημα που μπορείς να πάρεις από το σκάκι και να το εφαρμόσεις παντού: στο φλερτ, στον επιχειρηματικό κόσμο, στον αθλητισμό και αλλού.

Στο φλερτ για παράδειγμα, σημαίνει πως πρέπει να εκφράζεις τις προθέσεις σου, όπως μπορείς να δεις στο παρακάτω βίντεο:

 #6. Διορατικότητα: Δες την Μεγάλη Εικόνα

Στο σκάκι παίζεις πάντα με έναν σκοπό. Να κρατήσεις τον βασιλιά σου και να «φας» τον αντίπαλο βασιλιά. Πρέπει να έχεις την μεγάλη εικόνα στο μυαλό σου, καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού και να κάνεις κινήσεις προς την επίτευξη του μεγάλου στόχου.

Μπορεί να χάσεις πιόνια, αλλά ο τελικός σκοπός είναι που μετράει. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να κάνουν θυσίες και αδυνατούν να δουν την μεγάλη εικόνα πίσω από αυτές. Κάποιες φορές στην ζωή, όπως και στο σκάκι, οι απώλειες είναι αναπόφευκτες, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να υπάρξει εξέλιξη.

Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν, στην ζωή και στο σκάκι, η διορατικότητα κερδίζει.

#7. Είναι Αποδεκτό να Απειλείσαι

Σε μια παρτίδα σκάκι, κάθε στιγμή θα απειλείσαι, αλλά και θα απειλείς και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό. Φαντάζεσαι ένα παιχνίδι, χωρίς καμία πρόκληση, που δεν θα χρειαζόταν να δυσκολευτείς και να σκεφτείς; Δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον.

Η πίεση είναι μέρος του παιχνιδιού. Συχνά πάνω στην πίεση μπορεί να βρεις μια δυνατή λύση ή να δημιουργήσεις μια καλή ευκαιρία που θα σε οδηγήσει στον στόχο σου. Είναι λοιπόν αποδεκτό και φυσιολογικό να δέχεσαι απειλές στην ζωή. Μπορεί να υπάρχει ο φόβος της απόρριψης ή ο φόβος της αποτυχίας, το ζήτημα είναι να ξέρεις πώς θα τα αντιμετωπίσεις, για να βγεις νικητής.

#8. Είσαι Μόνος σου

Η έκβαση του παιχνιδιού εξαρτάται από τις αποφάσεις που εσύ θα πάρεις και από τις κινήσεις που εσύ θα επιλέξεις να κάνεις. Οι μάχες είναι δικές σου.

Μπορεί να έχεις συμμάχους, άλλους ανθρώπους δίπλα σου ή υφιστάμενους, όμως από εσένα εξαρτάται το πώς θα πολεμήσεις.

Όπως στο σκάκι έχεις τα πιόνια σου, έτσι και στην ζωή έχεις διάφορους πόρους, ανθρώπινους, οικονομικούς κλπ.

Πρέπει να μπορείς να τους εκμεταλλευτείς στο έπακρο και να μάχεσαι. Ίσως κερδίσεις, ίσως όχι. Αν χάσεις όμως, θα χάσεις με αξιοπρέπεια και θα αναλάβεις την ευθύνη.

#9. Οι Αποτυχίες Διδάσκουν

Το έχουμε γράψει αυτό σε δεκάδες άρθρα και θα συνεχίσουμε να το γράφουμε! Οι περισσότεροι από εμάς φοβόμαστε να αποτύχουμε. Όμως η αποτυχία είναι ένδειξη προσπάθειας και χωρίς προσπάθεια, δεν γίνεται τίποτα.

Αυτό είναι κάτι που μας διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο το σκάκι. Θα χάσεις πάρα πολλές φορές και θα αντιμετωπίσεις πολλές αποτυχίες, προτού καταφέρεις να κερδίσεις και να επιτεύξεις τον στόχο σου.

Έτσι και αλλιώς η απόρριψη πονάει και υπάρχει λόγος, όπως μπορείς να δεις στο επόμενο βίντεο:

Ένας δύσκολος αντίπαλος που θα σε κάνει να χάσεις, θα σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος και να εξελιχθείς. Έτσι και στην ζωή, οι προκλήσεις και οι αποτυχίες θα σε βγάλουν από την ζώνη άνεσης και θα σε διδάξουν μαθήματα, που θα σε βγάλουν νικητή στην συνέχεια της προσπάθειας σου.

Το σκάκι δεν είναι ένα απλό παιχνίδι που θα παίξεις όταν βαριέσαι ή αν θες να ξεφύγεις από την βαρεμάρα.

Είναι ένας τρόπος ζωής και έχει πολλά να σε διδάξει, τα οποία βρίσκουν εφαρμογή στην καθημερινότητα. Κάθε παρτίδα έχει να σου δώσει κάτι νέο και αυτό είναι το συναρπαστικό στο σκάκι.

_______________________

   Πηγή: menofstyle.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Το παράδειγμα της Αρμενίας στο σκάκι.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ποιος ξέρει για τις ικανότητες της Αρμενίας; Κι όμως, ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα σε ομαδικό σκάκι.

Οι ειδικοί γνωρίζουν εδώ και χρόνια τον παγκόσμιο πρωταθλητή Tigran Vartanovich Petrosian (1929 -1984) από το 1963 έως το 1969, αλλά και πιο πρόσφατα τον Levon Grigor Aronian (1982 - ), ο οποίος είναι ήδη ανάμεσα στους 6 παίκτες, οι οποίοι έχουν ELO από 2800 και πάνω. Μόνο που ο πρώτος ανήκει στη Σοβιετική περίοδο της Αρμενίας κι ο δεύτερος έχει ακόμα μέλλον, κι έτσι αντιμετωπίζονται ως εξαιρέσεις.

Τώρα όμως που πρόκειται για ομαδικό σκάκι, κανείς πια δεν μπορεί να βρει οποιαδήποτε δικαιολογία. Αυτός ο μικρός λαός, ο οποίος επέζησε από μία γενοκτονία εκ μέρους του κεμαλικού καθεστώτος της Τουρκίας, εκατό χρόνια μετά είναι ακόμα εδώ μαζί μας για να μας διδάξει τι μπορεί να κάνει μία χούφτα ανθρώπων, όταν είναι μία ομάδα. Με αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύει στον σκακιστικό τομέα ό,τι καλύτερο έχει η ανθρωπότητα, ενώ αν είχε πετύχει η γενοκτονία, η οποία δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα από την Τουρκία, δεν θα υπήρχε κανένας Αρμένιος μεταξύ των υπηρετών της ανθρωπότητας.Γι' αυτό το λόγο, η ύπαρξή τους είναι διπλά συμβολική. Δεν πέθαναν και δεν είναι μίζεροι. Η ύπαρξή τους είναι και αντίσταση και δώρο, αλήθεια και ομορφιά.

Για να συνειδητοποιήσουμε την συμβολική αξία αυτής της παγκόσμιας νίκης, αρκεί να προσέξουμε τη δήλωση του Προέδρου της Αρμενίας, ο οποίος ανακοίνωσε ότι το σκάκι θα εισαχθεί σε κάθε σχολείο της Αρμενίας. Με άλλα λόγια, αυτή η χούφτα ανθρώπων κατάφερε να υλοποιήσει μια αλλαγή φάσης για ένα έθνος.

Το σκάκι δεν είναι μόνο πρωταθλητισμός. Είναι ένας τρόπος για να αναπτυχθεί η δομή της σκέψης, μελετώντας μη αναστρέψιμες κινήσεις που καθορίζουν το μέλλον. Συνδυάζεται με τη μαθηματική, αλλά και τη μουσική σκέψη. Έτσι ενισχύει στρατηγικά τις αποφάσεις των νέων, πράγμα που δεν γίνεται με την απλοϊκή προσέγγιση που έχουν παίγνια, τα οποία ενσωματώνουν στοιχεία του τυχαίου. Επιπλέον, στο σκάκι όλα τα δεδομένα είναι εμφανή ακόμα κι αν η στρατηγική παραμένει αόρατη. Κατά συνέπεια, τα παιδιά μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά προβλήματα ακόμα κι αν είναι σε φάση κρίσης.

Μέσω του σκάκι στην αρχή και γενικότερα της θεωρίας παιγνίων, ο νέος εισάγεται σιγά σιγά στη στρατηγική διαχείριση των κρίσεων. Με αυτόν τον τρόπο μεγαλώνει αναγκαστικά η απόδοσή του στο νοητικό τομέα, αλλά και στις πρακτικές εφαρμογές. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι δεν είναι οι μεταρρυθμίσεις που παράγουν το έργο, αλλά οι αλλαγές φάσης που δημιουργούν οι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι μια χούφτα.

    Ν. Λυγερός

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Οι αρχαίοι έπαιζαν ντάμα, σκάκι, τρίλιζα και ζάρια

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
Εξάρτημα αρχαίου επιτραπέζιου παιχνιδιού

Εξάρτημα αρχαίου επιτραπέζιου παιχνιδιού

Στον χώρο της σημερινής Βουλής, όπου πολλές φορές έχει παιχτεί η τύχη του ελληνικού λαού στα ζάρια, εντοπίστηκε το αρχαίο σύμπλεγμα παικτών επιτραπέζιου παιχνιδιού τύχης και στρατηγικής, που παρουσιάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην αίθουσα του Βωμού.

Μετά από τα οκτώ θαυμάσια αντικείμενα που ήρθαν στο φως της έκθεσης έως τώρα, το Αθέατο Μουσείο υποδέχεται λοιπόν «ένα παιχνίδι για φίλους». Πρόκειται για ένα πήλινο σύμπλεγμα δύο ανδρών και μιας γυναίκας, που είναι απασχολημένοι με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι τύχης και στρατηγικής. Το «παιχνίδι για φίλους».

Οι τρεις μορφές που παρουσιάζονται φορούν χιτώνα και ιμάτιο. Ένας άνδρας και μια γυναίκα κάθονται σε αναπαυτικά καθίσματα με πλάτη και παίζουν πεσσούς σε άβακα ο οποίος χωρίζεται σε 6 επί 7 τετράγωνες θέσεις. Ο άβακας ήταν μια πήλινη πινακίδα, μια σανίδα, κάτι που δεν έχει βάση: Ἄβαξ· κυρίως ὁ μὴ ἔχων βάσιν, καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ οἵουδήποτε σανιδίου. Θα πρέπει να το φανταστούμε κάτι σαν τη σημερινή ντάμα, αφού και οι πεσσοί ήταν πούλια ή πιόνια. Διακρίνονται δώδεκα πεσσοί σε διάφορα τετράγωνα.

Η γυναίκα έχει απλώσει τα χέρια στον άβακα σαν να πρόκειται να σχολιάσει κάποια κίνηση ή εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο δεύτερος άνδρας, που έχει χαρακτηριστικά νάνου, παρακολουθεί το παιχνίδι καθισμένος σε σκαμνί. Ο νάνος στρέφει το κεφάλι προς τον νικητή του παιχνιδιού. Φαίνεται πως είναι ο άνδρας, επειδή κάτω από το κάθισμά του ο καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει έναν ρόδακα. Αντίθετα, η γυναίκα είναι η χαμένη, συμπέρασμα που συνάγουμε από το ότι το πίσω μέρος του καθίσματός της έχει φτερά χήνας, σύμβολο ατυχίας και ήττας. Το σύμπλεγμα χρονολογείται στον 1ο αι. μ.Χ. και βρέθηκε σε τάφο κατά την ανασκαφή του χώρου των τότε βασιλικών ανακτόρων (σημερινό κτήριο του κοινοβουλίου) το 1855.

Τα παιχνίδια στρατηγικής με τους πεσσούς, θεωρούνται από τα αρχαιότερα επιτραπέζια παιχνίδια, σύμφωνα με τη διευθύντρια του ΕΑΜ, Μαρία Λαγογιάνννη- Γεωργαράκου. Η πεσσεία (επιτραπέζια παιχνίδια) αναφέρεται στην Οδύσσεια και στο αρχαίο δράμα. Σύμφωνα με μια αρχαία δοξασία, το παιχνίδι εφηύρε ο Παλαμήδης κατά την παραμονή των Αχαιών στην Αυλίδα, πριν ξεκινήσουν για την Τροία. Πρόκειται για παιχνίδια στρατηγικής και οξύνοιας, μορφές των οποίων είναι δημοφιλείς και μέχρι σήμερα.

Τα παιχνίδια έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη σωματική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών. Η παιδαγωγική τους αξία επισημαίνεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος αναφέρει ότι το παιδί πρέπει να ασχολείται με τα ομαδικά παιχνίδια, ώστε να προετοιμαστεί καλύτερα για τη μελλοντική ιδιότητα του πολίτη. Xωρίζονταν σε ατομικά και ομαδικά, ενώ αρκετά από αυτά προέβλεπαν και τη χρήση αντικειμένων, όπως ζάρια και πούλια.

Για να παίξουν χωρίς τη χρήση άβακα τα παιδιά  πολλές φορές χάρασσαν τις γραμμές στο έδαφος και αντί για πεσσούς χρησιμοποιούσαν χάντρες, πετραδάκια, φασόλια ή άλλα συνηθισμένα αντικείμενα. Στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας είναι ορατές μεγάλες οκτάκτινες τρίλιζες χαραγμένες επάνω σε μάρμαρα. Σήμερα παίζουμε σκάκι, ο μακρινός του πρόγονος θεωρείται το παιχνίδι πόλεις ή πόλις ή χώρας. Χαράγματα έχουμε επίσης στα σκαλοπάτια και τα δάπεδα του ίδιου του Παρθενώνα. Πάνω από 50 λαξευμένα παιχνίδια εντόπισαν οι αρχαιολόγοι κατά τις εργασίες αναστήλωσης. Οι αρχαίοι Αθηναίοι φαίνεται πως περνούσαν πολλές ώρες παίζοντας τρίλιζα, γουβίτσες και σκάκι στα σκαλιά του Παρθενώνα, όπως και στο δάπεδό του. Το κακό είναι πως δεν μπορούμε να τα χρονολογήσουμε, αφού τα συγκεκριμένα παιχνίδια είναι διαχρονικά. Ξεκινούν από τα μυκηναϊκά χρόνια και φθάνουν μέχρι σήμερα.

Κορίτσια και αγόρια έπαιζαν τα κότσια ("αστραγάλους"). Το παιχνίδι χρειαζόταν τουλάχιστον τέσσερα κότσια, τα οποία ουσιαστικά ήταν οι αστράγαλοι από τα πίσω πόδια προβάτων, κατσικιών ή ελαφιών. Τα κότσια είχαν έξι πλευρές, η καθεμία με διαφορετική «αξία», και σκοπός του παιχνιδιού ήταν να συγκεντρώσει κανείς τους περισσότερους πόντους. Νικητής ήταν όποιος κέρδιζε και στους τέσσερις γύρους του παιχνιδιού.

___________________

  Πηγή : liberal.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Ισπανία: "Ναι" στο σκάκι ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το σκάκι κάνει καλό στους μαθητές και γι’ αυτό θα έπρεπε να διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία. Αυτό είναι ένα από τα πολύ λίγα θέματα στα οποία συμφωνούν σχεδόν όλα τα κόμματα της Ισπανίας, όπως αποδείχθηκε από τη σπάνια συνολική υποστήριξη σε μη δεσμευτικό ψήφισμα, το οποίο παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στο Κοινοβούλιο.

Ειδικότερα, αυτό που ζητείται από την ισπανική κυβέρνηση είναι «η εισαγωγή του προγράμματος Σκάκι στο Σχολείο στο ισπανικό εκπαιδευτικό σύστημα, σύμφωνα με τις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» - το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της εισαγωγής του σκακιού στα σχολεία το 2012.

Η αρχή έγινε από την Καταλωνία, η οποία επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα μίας από τις πιο πρόσφατες επιστημονικές μελέτες σχετικά με τα εκπαιδευτικά οφέλη του σκακιού. Η έρευνα, η οποία διενεργήθηκε από τα Πανεπιστήμια της Χιρόνα και της Λιέιδα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι μαθητές που μαθαίνουν σκάκι στο Δημοτικό παρουσιάζουν σημαντική ανάπτυξη της νοημοσύνης τους σε διάφορα επίπεδα. Οι ίδιοι μαθητές, σύμφωνα με την έρευνα, σημείωσαν επίσης σημαντική βελτίωση στα μαθηματικά και την ανάγνωση – τα δύο αδύνατα σημεία των ισπανών μαθητών, βάσει του διεθνούς προγράμματος αξιολόγησης μαθητών PISA (Programme for International Student Assessment).

Οι ισπανοί σοσιαλιστές ευελπιστούν μάλιστα σε ένα βήμα παραπέρα, σκοπεύοντας μελλοντικά στην εισαγωγή του σκακιού ως εργαλείου μάθησης και αποκατάστασης τόσο σε σωφρονιστικά ιδρύματα όσο και σε κέντρα υγείας.

in.gr

Κατηγορίες:
Νέα
web design by