διάστημα (29 άρθρα)

Αφροδίτη, ο πιο λαμπρός πλανήτης που φαίνεται στον νυχτερινό ουρανό!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 
Αν κοιτάξετε απόψε ή και τις επόμενες μέρες του καλοκαιριού δυτικά, μετά το ηλιοβασίλεμα, θα δείτε τον πλανήτη Αφροδίτη (γνωστό ως Aποσπερίτη), τόσο λαμπερό και φωτεινό που ξεπερνά όλα τα άστρα και τους πλανήτες που παρατηρούμε στον νυχτερινό ουρανό (εξαιρείται η Σελήνη). Κι αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από το αν η Αφροδίτη βρίσκεται στην πλησιέστερη ή την πιο απομακρυσμένη απόστασή της από την Γη. Χτες μάλιστα μπορούσε κανείς να συγκρίνει την φωτεινότητα της Αφροδίτης με την αντίστοιχη του πλανήτη Άρη, δεδομένου ότι οι δυο πλανήτες εμφανίστηκαν στον ουρανό πολύ κοντά ο ένας στον άλλον.
 
Η Αφροδίτη και ο Άρης κάτω από το βλέμμα της Σελήνης.

Η Αφροδίτη ήταν περίπου 200 φορές λαμπρότερη από τον Άρη (περίπου έξι φορές μεγαλύτερο φαινόμενο μέγεθος – όση η διαφορά λαμπρότητας μεταξύ του πολικού αστέρα και του πλανήτη Ποσειδώνα). Αν και η εντυπωσιακή λαμπρότητα είναι ίσως το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της, η Αφροδίτη είναι ένας ακραίος, ξεχωριστός πλανήτης αν λάβουμε υπόψιν την ατμόσφαιρά της και τις συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτήν:

Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης φτάνει μέχρι 90 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνειά της και τα πυκνά νέφη της αποτελούνται κυρίως από θειικό οξύ!

Ας δούμε λοιπόν γιατί η Αφροδίτη είναι ο πιο λαμπρός πλανήτης που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό: Πρώτον, διότι η Αφροδίτη έχει σχετικά μεγάλο μέγεθος για βραχώδης πλανήτης (περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Γη), καθώς επίσης βρίσκεται σχετικά κοντά στον Ήλιο. Έτσι η συνολική ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που προσπίπτει στην επιφάνειά της, είναι περισσότερη σε σχέση με τους υπόλοιπους πλανήτες, με μόνη εξαίρεση τον Δία.

Δεύτερον, η Αφροδίτη είναι μακράν ο πιο ανακλαστικός πλανήτης στο ηλιακό σύστημα. Για παράδειγμα, ενώ ο Ερμής και η Σελήνη ανακλούν μόνο περίπου το 12% του συνολικού προσπίπτοντος φωτός, η Αφροδίτη ανακλά αντίστοιχα το 80%. Κι αυτή η μεγάλη ανακλαστικότητα την κάνει να φαίνεται εγγενώς φωτεινότερη από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Μόνο μερικοί δορυφόροι, όπως ο Εγκέλαδος του Κρόνου, εμφανίζουν μεγαλύτερη albedo (λευκαύγεια) από την Αφροδίτη [Το μέτρο της ανακλαστικότητας της επιφάνειας κάθε αντικειμένου στο ηλιακό μας σύστημα είναι γνωστό ως albedo ή λευκαύγεια. H albedo της Γης είναι περίπου 30%].

Τρίτον, η Αφροδίτη βρίσκεται πολύ κοντά στην Γη. Στο πλησιέστερο σημείο, η Αφροδίτη φτάνει σε απόσταση 40 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη. Ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της, η Αφροδίτη απέχει μόλις 260 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη – πολύ πιο κοντά από ό,τι ο Δίας φτάνει ποτέ στη Γη. Η επόμενη πλησιέστερη προσέγγιση του Δία στη Γη θα συμβεί το 2022 πλησιάζοντας στα 590 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι φάσεις της Αφροδίτης δεν επηρεάζουν τον αγώνα λαμπρότητας με τους άλλους πλανήτες. Κι αυτό γιατί όταν η Αφροδίτη βρίσκεται στην ‘ημισεληνοειδή’ φάση της, βρίσκεται πλησιέστερα στην Γη προβάλλοντας την μέγιστη λαμπρότητά της. Ενώ όταν βρίσκεται στην μεγαλύτερη απόσταση από την Γη μπαίνει στην πλήρη φάση της. Ακόμα κι όταν οι πλανήτες Δίας και Άρης φαίνονται με την μέγιστη λαμπρότητά τους, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν με την Αφροδίτη με την ελάχιστη λαμπρότητά της!

Η Αφροδίτη και ο Άρης όπως θα φαίνονται χαμηλά στον δυτικό ουρανό, στις 15-7-2021, ώρα 21:35μ.μ.

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Πετρωματοφάγα μικρόβια προορίζονται για εξορύξεις στο διάστημα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Μικρόβια που «τρώνε» πετρώματα, μπορούν να βοηθήσουν καθοριστικά τους μελλοντικούς αστροναύτες στην εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων στο διάστημα, σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη Βρετανών επιστημόνων, οι οποίοι έκαναν τα πρώτα στον κόσμο σχετικά πειράματα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), με τη βοήθεια των εκεί αστροναυτών. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η τεχνολογία της μικροβιακής βιο-εξόρυξης έχει τη δυνατότητα να παίξει σημαντικό ρόλο στην οικονομική αξιοποίηση των αστεροειδών, δορυφόρων και πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Αυτό αφορά όχι μόνο διάφορα κοινά χρήσιμα μέταλλα και ορυκτά όπως ο σίδηρος και το μαγνήσιο, αλλά και τις λεγόμενες «σπάνιες γαίες», που αποτελούν ζωτικά συστατικά των ηλεκτρονικών συσκευών (υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων κ.α.) χάρη στις μοναδικές μαγνητικές και χημικές-καταλυτικές ιδιότητές τους. Οι σπάνιες γαίες -όπως λέει και το όνομα τους- είναι σχετικά δυσεύρετες στη Γη, ενώ η εξόρυξή τους είναι ακριβή, παρόλο που η ζήτησή τους συνεχώς αυξάνεται. Ένα από τα βασικά κίνητρα για τις εξορυκτικές-μεταλλευτικές δραστηριότητες εκτός Γης θα είναι ακριβώς η αναζήτηση «σπάνιων γαιών» και σε αυτό μπορεί να αξιοποιηθούν τα μικρόβια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροβιολογίας Τσαρλς Κόκελ της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», αξιολόγησαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό -σε συνθήκες μικροβαρύτητας και σε προσομοίωση των συνθηκών στον Άρη- τις δυνατότητες τριών ειδών βακτηρίων (Sphingomonas desiccabilis, Bacillus subtilis και Cupriavidus metallidurans).

Τα πειράματα διάρκειας τριών εβδομάδων, με την ονομασία BioRock, έγιναν μέσα σε μικρές ειδικές συσκευές (αντιδραστήρες βιο-εξόρυξης) μεγέθους σπιρτόκουτου, που ανέπτυξαν οι επιστήμονες του Κέντρου Αστροβιολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και οι οποίες μεταφέρθηκαν στον ISS με ένα πύραυλο της Space X το καλοκαίρι του 2019. Παράλληλα, έγιναν ανάλογα πειράματα σε συνθήκες κανονικής βαρύτητας στη Γη.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι στο διάστημα ειδικά ένα βακτήριο (Sphingomonas desiccabilis) μπορεί να εξορύξει σπάνιες γαίες (νεοδύμιο, λανθάνιο κ.α.) από βασάλτες, ένα κοινό ηφαιστειακό υλικό στη Σελήνη, στον Άρη και σε άλλα ουράνια σώματα. Στη Γη τα βακτήρια χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό από την εξορυκτική-μεταλλευτική βιομηχανία. Περίπου το 20% του χαλκού και του χρυσού παγκοσμίως σήμερα εξορύσσεται με τη βοήθεια μικροβιακών διαδικασιών.

«Τα πειράματα μας δείχνουν ότι είναι επιστημονικά και τεχνικά εφικτή η βιολογικά υποβοηθούμενη εξόρυξη στο ηλιακό σύστημα. Αν και δεν είναι ακόμη οικονομικά βιώσιμη η εξόρυξη στο διάστημα και η μεταφορά των στοιχείων στη Γη, η διαστημική βιο-εξόρυξη έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει μια βιώσιμη επιτόπια ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα. Για παράδειγμα, η κατασκευή ρομποτικών -εποπτευόμενων από ανθρώπους- ορυχείων στην περιοχή Oceanus Procellarum στη Σελήνη, η οποία διαθέτει πετρώματα με υψηλές συγκεντρώσεις σπάνιων γαιών, μπορεί να συμβάλει στην επιστημονική και οικονομική ανάπτυξη πέρα από τη Γη», δήλωσε ο Κόκελ, ο οποίος σχεδιάζει την επέκταση του BioRock στο ανάλογο πρόγραμμα BioAsteroid, το οποίο θα κάνει μικροβιακά πειράματα με υλικό από αστεροειδείς.

Οι αστροναύτες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), όταν επιστρέψουν στη Σελήνη από το 2024 και μετά, θα προσπαθήσουν να βγάλουν πόσιμο νερό θαμμένο στους πόλους. Επίσης το 2021 το νέο ρομποτικό ρόβερ Perseverance της NASA, όταν φθάσει στον Άρη, θα επιχειρήσει να βγάλει οξυγόνο από το διοξείδιο του άνθρακα της αρειανής ατμόσφαιρας.

Ακόμη, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), ο οποίος χρηματοδότησε το βρετανικό ερευνητικό πρόγραμμα BioRock, προ ημερών ανέθεσε στη βρετανική εταιρεία Metalysis να αναπτύξει μια διαδικασία εξαγωγής οξυγόνου από τη σεληνιακή σκόνη και παράλληλα δημιουργίας αλουμινίου, σιδήρου και άλλων μετάλλων σε μορφή σκόνης. Το παραγόμενο επί τόπου οξυγόνο θα χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο, καθώς και για την υποστήριξη της ζωής των αστροναυτών σε μια μελλοντική σεληνιακή βάση.

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:

https://www.nature.com/articles/s41467-020-19276-w

Παύλος Δρακόπουλος – https://www.amna.gr/home/article/504638/Mikrobia-pou-trone-petromata–tha-boithisoun-stis-exoruxeis-sto-diastima–deichnei-europaiko-peirama

Κατηγορίες:
Νέα

Το Hubble και οι αλλαγές των εποχών στον Κρόνο

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το φθινόπωρο έρχεται στον Κρόνο...

Οι τέσσερις εποχές στη Γη, χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, σχετίζονται με έναν θεμελιώδη νόμο της φυσικής: την αρχή διατήρησης της στροφορμής. Συνέπεια της διατήρησης της ιδιοστροφορμής είναι η σταθερότητα του άξονα περιστροφής της Γης, και της διατήρησης της τροχιακής στροφορμής, η επίπεδη τροχιά της. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι η Γη περιφέρεται αδιάκοπα γύρω από τον Ήλιο, ο άξονας περιστροφής της Γης έχει κλίση 23,4° με την κάθετη στο επίπεδο της τροχιάς της. Και γι αυτό δημιουργούνται οι 4 εποχές στην Γη, όπως εξηγεί το βίντεο που ακολουθεί:

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον πλανήτη Κρόνο (η αντίστοιχη κλίση του άξονα ιδιοπεριστροφής του είναι 27°), με την διαφορά ότι οι η κάθε εποχή του διαρκεί πάνω από 7 χρόνια. Τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δείχνουν ότι από το 2018 έως το 2020 ο ισημερινός του Κρόνου έγινε 5 έως 10% τοις εκατό φωτεινότερος και οι άνεμοι μεταβλήθηκαν. Το 2018, οι άνεμοι που μετρήθηκαν κοντά στον ισημερινό είχαν ταχύτητα περίπου 1.600 χιλιόμετρα την ώρα, ισχυρότεροι από αυτούς που μετρήθηκαν από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA κατά την περίοδο 2004-2009, όταν η ταχύτητά τους ήταν περίπου 1.300 χιλιόμετρα την ώρα. Το 2019 και το 2020 μειώθηκαν στις ταχύτητες που είχε μετρήσει το Cassini.

Φωτογραφίες του Κρόνου από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubbleπου που λήφθηκαν διαδοχικά το 2018, 2019, και 2020 καθώς το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μεταβαίνει από το καλοκαίρι προς το φθινόπωρο. Credits: NASA/ESA/STScI/A. Simon/R. Roth

Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος σε απόσταση περίπου 1,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Χρειάζονται περίπου 29 γήινα χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω απόν Ήλιο, και γι αυτό η κάθε εποχή στον Κρόνο διαρκεί κάτι περισσότερο από επτά γήινα χρόνια.

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Πώς φαίνεται η εκτόξευση πυραύλων από το διάστημα;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Έχετε δει ποτέ εκτόξευση πυραύλων – από το διάστημα; Παρατηρώντας προσεκτικά το βίντεο που ακολουθεί θα δούμε έναν πύραυλο που εκτοξεύεται από τη Γη για να μπει σε τροχιά γύρω από τη Γη, Το βίντεο λήφθηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και παρακολουθεί τον ρωσικό πύραυλο Soyuz-FG που εκτοξεύθηκε τον Νοέμβριο του 2018 από το κοσμοδρόμιο στο Καζακστάν, μεταφέροντας τα απαραίτητα εφόδια στον Διαστημικό Σταθμό.

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Η NASA ανοίγει τον κρυμμένο θησαυρό εικόνων του σύμπαντος

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια νέα συλλογή εικόνων που απεικονίζουν την προσέγγιση «πολλών μηκών κύματος» στην αστρονομία, που μας βοηθά να κατανοήσουμε πληρέστερα το σύμπαν μας.
Κάθε φωτογραφία αυτής της συλλογής συνίσταται από πολλά μήκη κύματος, από τις ακτίνες Χ που βλέπει το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA Chandra, και άλλα μήκη κύματος από τις ακτίνες γ μέχρι τα ραδιοκύματα που ανιχνεύουν διάφορα τηλεσκόπια:

Πηγή

Κατηγορίες:
Νέα

Ηλιοβασιλέματα σε άλλους κόσμους του διαστήματος!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Η δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς ένα ηλιοβασίλεμα από έναν άλλον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος μπορεί πρακτικά να μην υπάρχει ακριβώς- αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η εμπειρία δεν μπορεί να προσομοιωθεί.

Ο Τζερόνιμο Βιλανουέβα, πλανητικός επιστήμονας του Goddard Space Flight Center της NASA δημιούργησε μια σειρά προσομοιώσεων ηλιοβασιλεμάτων ενώ δημιουργούσε ένα εργαλείο computer modeling για μια πιθανή μελλοντική αποστολή στον Ουρανό- έναν παγωμένο πλανήτη στο εξώτερο ηλιακό μας σύστημα. Κάποια στιγμή στο μέλλον ένα σκάφος μπορεί να πραγματοποιήσει κάθοδο στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, με το εργαλείο του Βιλανουέβα να βοηθά τους επιστήμονες να ερμηνεύσουν τις μετρήσεις φωτός εκεί, που θα επιτρέψουν την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας.

Για να επιβεβαιώσει την ακρίβεια του εργαλείου του, ο Βιλανουέβα προσομοίωσε γνωστά χρώματα από τον Ουρανό και άλλους πλανήτες. Οι προσομοιώσεις δείχνουν τον ήλιο να εμφανίζεται να δύει από την οπτική γωνία κάποιου που βρίσκεται σε αυτούς τους κόσμους. Καθώς οι πλανήτες αυτοί περιστρέφονται και τμήματά του «κρύβονται» από το φως του ήλιου, φωτόνια διασκορπίζονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, ανάλογα με την ενέργειά τους και τα είδη μορίων στις ατμόσφαιρες. Το αποτέλεσμα είναι μια «παλέτα» χρωμάτων που είναι ορατά από αυτούς τους κόσμους.

Τα animations δείχνουν εικόνες του ουρανού όπως θα φαίνονταν εάν κάποιος κοιτούσε από έναν πολύ ευρύ φακό κάμερας από τη Γη, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Ουρανό και τον Τιτάνα. Οι προσομοιώσεις αυτές αποτελούν έναν νέο χαρακτηριστικό ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου online εργαλείου, του Planetary Spectrum Generator, που αναπτύχθηκε από τον Βιλανουέβα και τους συναδέλφους στο Goddard και βοηθά τους επιστήμονες να αναπαράγουν τον τρόπο με τον οποίο το φως περνά μέσα από τις ατμόσφαιρες πλανητών, εξωπλανητών, φεγγαριών και κομητών, προκειμένου να κατανοηθεί η σύσταση των ατμοσφαιρών και των επιφανειών τους.

Πηγή: https://www.naftemporiki.gr

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Πόσο καλά ξέρουμε τη Γη μας;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Αν και η επιστήμη έχει προχωρήσει σε σημαντικές διαπιστώσεις ως προς θέματα που έχουν να κάνουν με τον πλανήτη μας, αλλά και το σύμπαν που τον περιβάλλει, υπάρχουν μερικά θέματα για τη Γη, που μπορεί να μας διαφεύγουν. Πάνε πολλά χρόνια από τότε που εγκαταλείφτηκε η ιδέα πως η Γη είναι επίπεδη και ίσως οι περισσότεροι από μάς να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε πλέον τις βασικές επιστημονικές γνώσεις για τον πλανήτη μας, μέσα από τον απλό δρόμο της παρατήρησης των φυσικών στοιχείων.

earth-image

Νομίζετε πως ξέρετε τα πάντα για τη Γη; Ε λοιπόν υπάρχουν κάποια στοιχεία που κατά πάσα πιθανότητα δεν είχατε σκεφτεί πως μπορεί να ισχύουν…

1. Η Γη δεν είναι στρογγυλή!

Αν και η Γη είναι σφαιρική, εντούτοις, λόγω των βαρυτικών δυνάμεών της, δεν αποτελεί έναν τέλειο κύκλο. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα εξόγκωμα γύρω από τον ισημερινό λόγω αυτού του γεγονότος. Η πολική ακτίνα της Γης είναι 3.949.99 μίλια, ενώ η ακτίνα του Ισημερινού είναι 3.963.34 μίλια.

2. Το όνομα «Earth»  προέρχεται από τους Αγγλοσάξονες

Όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν πάρει το όνομά τους από έναν ελληνικό ή ρωμαϊκό Θεό, εκτός από τον πλανήτη μας. Η αγγλική λέξη για τη Γη προέρχεται από την πρωτο-αγγλοσαξονική λέξη Erda, που σημαίνει «έδαφος» ή «χώμα» και πιστεύεται ότι είναι 1.000 ετών. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο πλανήτης μας καλύπτεται κατά 71% από νερό και είναι ο μόνος πλανήτης που γνωρίζουμε σε ολόκληρο το σύμπαν που έχει αυτό το πολύτιμο συστατικό σε υγρή μορφή.

3. Η μέρα δεν έχει 24 ώρες!

Οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι δεν… υπάρχουν αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα και έχουν δίκιο! Δεν υπάρχουν καν 24. Καλά ακούσατε. Ο πραγματικός χρόνος που χρειάζεται ο πλανήτης για να περιστραφεί γύρω από τον άξονά του, είναι 23 ώρες 56 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα. Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζεται αστρική ημέρα. Η ηλιακή ημέρα, ο χρόνος δηλαδή που χρειάζεται ο ήλιος για να επιστρέψει στο ίδιο σημείο επί του μεσημβρινού, ποικίλλει τόσο πολύ, όσο 16 λεπτά όλο το χρόνο, λόγω της θέσης του στην τροχιά του.

4. Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης με τεκτονικές πλάκες

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Γη αποτελείται από 7 μεγάλες πλάκες, που μετακινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις έως και 4 ίντσες ανά έτος. Όταν συγκρούονται η μια με την άλλη, σύμφωνα με τη θεωρία, δημιουργούνται τα βουνά. Όταν απομακρύνονται μεταξύ τους σχηματίζονται οι κοιλάδες. Επίσης, αν λάβουμε υπόψη την τρομακτική πλευρά αυτού του γεγονότος, οι πλάκες αυτές και η σύγκρουσή τους, αποτελούν την αιτία για την οποία προκαλούνται οι σεισμοί και τα ηφαίστεια. Τα καλά νέα είναι ότι όλη αυτή η δραστηριότητα, επιτρέπει στον άνθρακα που είναι ουσιαστικής σημασίας για την ίδια την ύπαρξή μας, να ανακυκλωθεί και να αναπληρωθεί, επιτρέποντας στη ζωή όπως την ξέρουμε να συνεχίζεται.

5. Η Γη είχε έναν δίδυμο πλανήτη που ονομαζόταν «Θεία»

Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι κάποτε δεν ήμασταν μόνοι μας σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Η Γη είχε ένα «δίδυμο» πλανήτη με το μέγεθος του Άρη που ονομαζόταν «Θεία» και ήταν 60 μοίρες είτε μπροστά είτε πίσω (όπως το βλέπει κανείς) από τον πλανήτη μας. Ένα απόγευμα, περίπου 4.533 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο πλανήτης «Θεία», συνετρίβη με τη Γη. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλανήτη απορροφήθηκε, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του, συνδυασμένο με υλικά από τον πλανήτη μας, δημιούργησε τη Σελήνη. Ο λόγος που οι επιστήμονες πιστεύουν κάτι τέτοιο είναι επειδή η Σελήνη είναι ασυνήθιστα μεγάλη για έναν πλανήτη του δικού μας μεγέθους και έχει μεταλλικά ισότοπα παρόμοια με αυτά της Γης.

6. Η μυστηριώδης και (σχεδόν) τέλεια τροχιά της Σελήνης

Μιλώντας για τη Σελήνη υπάρχουν και μερικά πράγματα που δεν γνωρίζουμε με σιγουριά. Για παράδειγμα, το κέντρο της Σελήνης είναι 6.000 πόδια πιο κοντά στη Γη, κάτι το οποίο θα έπρεπε να προκαλέσει στην τροχιά της μεγαλύτερη αστάθεια, αλλά η τροχιά της είναι σχεδόν τέλεια κυκλική. Η Σελήνη καλύπτεται με μια σκόνη που περιέργως μυρίζει σαν μπαρούτι, παρόλο που αποτελείται από εντελώς διαφορετικά υλικά. Επίσης, ενώ δεν υπάρχει «σκοτεινή πλευρά» του φεγγαριού, η βαρυτική δύναμη της Γης έχει κάνει τη Σελήνη να επιβραδύνει έτσι ώστε να περιστρέφεται μόνο μία φορά κατά τη διάρκεια ενός μηνός (αυτό αναφέρεται και ως «συγχρονισμένη περιστροφή») – γι’ αυτό κιόλας μόνο μία πλευρά της σελήνης «βλέπει» προς τη Γη. Επιπλέον, είναι μια αρκετά απίστευτη σύμπτωση το ότι ο Ήλιος συμβαίνει να είναι 400 φορές μεγαλύτερος από τη Σελήνη, αλλά και 400 φορές μακρύτερα από τη Γη, με αποτέλεσμα να φαίνεται στον ουρανό πως έχουν το ίδιο μέγεθος.

7. Πάνω από το 90% των ωκεανών παραμένει ανεξερεύνητο

Μπορεί να γνωρίζουμε πολλά για το φεγγάρι και στον Άρη, αλλά η αλήθεια είναι πως μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να εξερευνούμε τους απέραντους ωκεανούς μας. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από το 10% των απέραντων, βαθιών μπλε θαλασσών μας έχουν εξερευνηθεί. Ο ωκεανός περιέχει το 97% του νερού μας και το 99% του ζωικού βασιλείου. Ενώ έχουμε εντοπίσει 212.906 θαλάσσια είδη, υπάρχουν πιθανώς 25 εκατομμύρια ακόμη για τα οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα.

8. Η ψυχρότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ποτέ ήταν -89,2 βαθμοί Κελσίου

Η Ανταρκτική είναι η ψυχρότερη ήπειρος της Γης. Η χαμηλότερη φυσική θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Γη ήταν −89,2°C στον ρωσικό Σταθμό Βοστόκ στην Ανταρκτική, στις 21 Ιουλίου 1983. Αντιθέτως, το πιο ζεστό σημείο στη Γη καταγράφηκε στις 13 Σεπτεμβρίου, 1922 στο El Azizia της Λιβύης, όπου το θερμόμετρο έφτασε τους 57 βαθμούς Κελσίου.

9. Το υψηλότερο σημείο στη Γη δεν είναι το όρος Έβερεστ

Είναι αλήθεια, ότι είναι ένα από τα πιο διάσημα βουνά του κόσμου και στα 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, θεωρείται η κορυφή του κόσμου. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη ότι σήμερα γνωρίζουμε πως η Γη δεν είναι απολύτως στρογγυλή, οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε κατά μήκος του ισημερινού είναι ελαφρώς πιο κοντά στα αστέρια. Αυτό σημαίνει ότι παρότι το όρος Chimborazo στο Εκουαδόρ είναι μόλις 6.268 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ακριβώς επειδή βρίσκεται πάνω σε ένα «φούσκωμα», είναι τεχνικά πιο μακριά από το κέντρο της Γης, δηλαδή πολύ ψηλότερο από το Everest!

Πηγή: physics4u.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

H πρώτη πιλοτική μονάδα παραγωγής οξυγόνου από σεληνιακή σκόνη είναι γεγονός!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) άρχισε να παράγει οξυγόνο από προσομοιωμένη σεληνιακή σκόνη (ρηγόλιθο), σε μια πιλοτική μονάδα που είναι εγκατεστημένη στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC) στην Ολλανδία.

Η πρωτοποριακή τεχνολογία -ουσιαστικά η δημιουργία αέρα στο φεγγάρι- μπορεί να αποδειχθεί ζωτική για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές αποίκισης της Σελήνης, οι οποίες θα επιδιώξουν να αξιοποιήσουν τους τοπικούς πόρους τόσο για να αναπνέουν οι άνθρωποι οξυγόνο όσο και για να παράγουν πυραυλικά καύσιμα, που επίσης χρειάζονται το οξυγόνο.

Ο σεληνιακός ρηγόλιθος αποτελείται σε ποσοστό 40% ως 45% από οξυγόνο, που είναι το πιο άφθονο συστατικό της σεληνιακής σκόνης. Όμως αυτό το οξυγόνο είναι προσδεμένο χημικά με τη μορφή οξειδίων, συνεπώς δεν είναι άμεσα αξιοποιήσιμο. Η νέα ευρωπαϊκή μονάδα επιτρέπει την εξαγωγή του οξυγόνου από τον ρηγόλιθο, ενώ ό,τι απομένει από αυτόν, μετατρέπεται σε επίσης χρήσιμα κράματα μετάλλων.

Ο πυρήνας της τεχνολογίας αναπτύχθηκε από τη βρετανική εταιρεία Metalysis. Ο ρηγόλιθος τοποθετείται σε ένα μεταλλικό δοχείο μαζί με άλατα, θερμαίνεται σε θερμοκρασία έως 950 βαθμών Κελσίου και μετά διοχετεύεται σε αυτόν ηλεκτρικό ρεύμα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο διαχωρισμός του οξυγόνου.

Η όλη διαδικασία εξαγωγής οξυγόνου είναι αθόρυβη και το οξυγόνο μπορεί να αποθηκευθεί μετά την παραγωγή του. Μια μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής οξυγόνου από σεληνόσκονη θα είναι έτοιμη έως τα μέσα της δεκαετίας μας, έτσι ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί και στη Σελήνη.

Τόσο η ESA όσο και η NASA έχουν θέσει ως στόχο να στείλουν ανθρώπους στο φεγγάρι τα επόμενα χρόνια και αυτή τη φορά διάχυτη είναι η επιθυμία για μια πιο μόνιμη εγκατάσταση και για την πρώτη σεληνιακή βάση. Ο επόμενος στόχος θα είναι ο Άρης, όπου μια ανάλογη τεχνολογία δημιουργίας οξυγόνου από τοπικές πρώτες ύλες μπορεί πιθανώς να αναπτυχθεί.

Πηγή: amna.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Γιατί ανησυχούν οι αστρονόμοι με την αύξηση των δορυφόρων στο διάστημα;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Οι αστρονόμοι προειδοποιούν ότι οι παρατηρήσεις του έναστρου ουρανού διαμέσου των επίγειων τηλεσκοπίων τους θα παρεμποδίζονται εξαιτίας του μεγάλου αριθμού δορυφόρων που μπαίνουν σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Από την επόμενη εβδομάδα, θα ξεκινήσει μια εκστρατεία για την εκτόξευση χιλιάδων νέων δορυφόρων, προσφέροντας πρόσβαση υψηλής ταχύτητας ίντερνετ από το διάστημα. Αλλά οι πρώτοι στόλοι αυτών των διαστημόπλοιων, που έχουν ήδη αποσταλεί σε τροχιά από την αμερικανική εταιρεία SpaceX, επηρεάζουν τις εικόνες του νυχτερινού ουρανού. Εμφανίζονται ως λαμπερές λευκές ραβδώσεις, τόσο εκθαμβωτικές που ανταγωνίζονται τα αστέρια.

Οι επιστήμονες ανησυχούν ότι οι μελλοντικοί «μεγα-αστερισμοί» των δορυφόρων θα μπορούσαν να αποκρύψουν εικόνες από τα τηλεσκόπια και να παρεμποδίσουν τις παρατηρήσεις των αστρονόμων.

Οι εμπλεκόμενες εταιρείες δήλωσαν ότι συνεργάζονται με τους αστρονόμους για να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις των δορυφόρων.

Η βρετανική εταιρεία OneWeb έχει στόχο να αποστείλει περίπου 650 με 2.000 δορυφόρους σε ύψος 1200 km πάνω από τη Γη

Γιατί εκτοξεύονται τόσοι πολλοί δορυφόροι;

Είναι όλα σχετικά με την υψηλής ταχύτητας πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Αντί να περιορίζονται από καλώδια, οι δορυφόροι μπορούν να εκπέμπουν σήμα ίντερνετ από το διάστημα.

Αν υπάρχουν πολλοί δορυφόροι σε τροχιά, ακόμη και οι πιο απομακρυσμένες περιοχές μπορούν να έχουν συνδεσιμότητα στο διαδίκτυο. Αλλά από την επόμενη εβδομάδα, ο αστερισμός Starlink – ένα έργο της αμερικανικής εταιρείας SpaceX – θα ξεκινήσει την αποστολή παρτίδων που θα αποτελούνται από 60 δορυφόρους.

Η βρετανική εταιρεία OneWeb έχει στόχο να αποστείλει περίπου 650 με 2.000 δορυφόρους, αν υπάρχει αρκετή ζήτηση από τους πελάτες.

Γιατί ανησυχούν οι αστρονόμοι;

Τον Μάιο και το Νοέμβριο, η Starlink έστειλε 120 δορυφόρους σε τροχιές.

Αλλά οι ερευνητές ανησύχησαν όταν ένα διαστημικό σκάφος εμφανίστηκε στις εικόνες τους σαν έντονο λευκό φως.

Η Ντάρα Πατέλ, αστρονόμος στο Βασιλικό Παρατηρητήριο του Greenwich, δήλωσε: «Αυτοί οι δορυφόροι είναι πολύ αντανακλαστικοί και αντικατοπτρίζουν το φως του Ήλιου, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να τους δούμε σε εικόνες που απαθανατίζουμε με τα τηλεσκόπια.»

«Αυτοί οι δορυφόροι επίσης χρησιμοποιούν αρκετή ακτινοβολία, κάτι που σημαίνει ότι μπορούν να επηρεάσουν τα σήματα που χρησιμοποιούν οι αστρονόμοι.», προσέθεσε.

Τέλος, η Πατέλ προειδοποίησε ότι το πρόβλημα θα αυξηθεί όσο αυξάνεται ο αριθμός των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά.

Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για την έρευνα;

Ο Δρ. Κλέμεντς πιστεύει ότι οι δορυφόροι θα μπορούσαν να έχουν πραγματικό αντίκτυπο στις παρατηρήσεις.

«Παρουσιάζουν ένα προσκήνιο ανάμεσα σε αυτό που παρατηρούμε από τη Γη και το υπόλοιπο Σύμπαν, έτσι παρεμποδίζουν τα πάντα.»

Όπως εξήγησε ο Κλέμεντς: «Θέλουμε να κάνουμε μια ταινία σε πραγματικό χρόνο για τον τρόπο με τον οποίο αλλάζει ο ουρανός. Τώρα έχου τους δορυφόρους να διακόπτουν τις έρευνες, σαν κάποιος να περπατά γύρω από ένα φως.»

Πηγή: skai.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο υλικό στη Γη από αστρόσκονη 7 δισεκατομμυρίων ετών!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Επιστήμονες ανακάλυψαν σε ένα μετεωρίτη, ο οποίος είχε πέσει στην Αυστραλία πριν 50 χρόνια, αστρόσκονη που είχε σχηματιστεί πριν πέντε έως επτά δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή προτού καν δημιουργηθεί το ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για το αρχαιότερο υλικό που έχει ποτέ ανακαλυφθεί στη Γη, η οποία έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ ο Ήλιος είναι 4,6 δισ. ετών. Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ελβετία, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Φίλιπ Χεκ του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Μουσείου Field, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο PNAS, μελέτησαν τον μετεωρίτη Murchison, ο οποίος είχε βρεθεί το 1969.

Οι περισσότεροι κόκκοι αστρόσκονης (το 60%) χρονολογήθηκαν προ 4,6 έως 4,9 δισεκατομμυρίων ετών, μερικοί (το 10%) ξεπερνούσαν τα 5,5 δισ. έτη, ενώ κάποιοι έφθαναν έως πριν επτά δισεκατομμύρια χρόνια.  Τα υλικά που βρέθηκαν ενσωματωμένα στο μετεωρίτη, είναι προ-ηλιακά ορυκτά, τα οποία δημιουργήθηκαν πριν καν υπάρξει ο Ήλιος μας. «Είναι στερεά δείγματα άλλων άστρων του γαλαξία μας, πραγματική αστρόσκονη», δήλωσε ο Χεκ. Τέτοια αρχέγονα υλικά είναι πολύ σπάνια (υπάρχουν ίσως στο 5% των μετεωριτών που πέφτουν στη Γη) και πολύ μικροσκοπικά.

Πηγή:amna.gr/

Κατηγορίες:
Νέα
web design by