Κβαντική Φυσική (3 άρθρα)

Η κβαντική φυσική με εικόνες, χωρίς μαθηματικά

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο Bob Coecke εξηγεί πως αντικατέστησε τα μαθηματικά με εικόνες και γιατί πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε την υποατομική φυσικήΕίναι πιο εύκολο να πείσεις παιδιά παρά ενήλικες για τα κβαντομηχανικά φαινόμενα.

Ο καθηγητής Bob Coecke στο στούντιο-γραφείο του στην Οξφόρδη

Ο Βέλγος φυσικός Bob Coecke 55 ετών, πρώην καθηγητής της Οξφόρδης και μουσικός, θέλει να διδάξει κβαντική φυσική σε ένα ευρύτερο κοινό. Έτσι, επινόησε ένα πλαίσιο χωρίς μαθηματικά χρησιμοποιώντας διαγράμματα για εντελώς αρχάριους. Η μέθοδος περιγράφεται στο βιβλίο που έγραψε με τον Dr Stefano Gogioso και κυκλοφόρησε στις αρχές του 2023 με τίτλο Quantum in Pictures. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, διεξήγαγαν ένα εκπαιδευτικό πείραμα, διδάσκοντας την εικονογραφική μέθοδο σε μαθητές του Ηνωμένου Βασιλείου – οι οποίοι στη συνέχεια ξεπέρασαν τη μέση βαθμολογία των εξετάσεων των μεταπτυχιακών φοιτητών φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Ο Coecke σε συνέντευξή του στον Guardian μίλησε για την διδασκαλία της κβαντικής φυσικής και το εκπαιδευτικό του πείραμα, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Σκεφτείτε την Τεχνητή Νοημοσύνη. Σκεφτείτε πόσο χάλια έγινε ο κόσμος τώρα. Εταιρείες δισεκατομμυρίων δολαρίων ηγούνται μιας επανάστασης που θα μπορούσε να ελέγξει τον κόσμο και κανείς δεν καταλαβαίνει τι κάνουν. Ήμουν καθηγητής στην Οξφόρδη για 20 χρόνια και τώρα εργάζομαι στη βιομηχανία, στην Quantinuum, κατασκευάζοντας κβαντικούς υπολογιστές [μηχανές σχεδιασμένες να χρησιμοποιούν την υποατομική φυσική για να ξεπεράσουν μια μέρα τους συμβατικούς υπολογιστές]. Θέλουμε οι άνθρωποι να καταλάβουν τι κάνουμε από την αρχή, προτού η τεχνολογία γίνει γιγαντωθεί. Θέλουμε να κάνουμε την φυσική, την τεχνολογία, την μηχανική και τα μαθηματικά πιο ανοιχτά σε όλους, να κάνουμε την κβαντική φυσική προσβάσιμη σε όλους. Είναι εντελώς παράλογο, αλλά μέσα από την βιομηχανία μπορώ τώρα να κάνω αυτό το εκπαιδευτικό πείραμα.

Το εκπαιδευτικό μας πείραμα περιελάμβανε 54 μαθητές, ηλικίας 15-17 ετών, που επιλέχθηκαν τυχαία από περίπου 1.000 αιτούντες, από 36 σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου – κυρίως κρατικά σχολεία. Οι έφηβοι περνούσαν δύο ώρες την εβδομάδα σε διαδικτυακά μαθήματα και μετά από οκτώ εβδομάδες έλαβαν ένα τεστ χρησιμοποιώντας ερωτήσεις από μια μεταπτυχιακή εξέταση κβαντικής φυσικής στην Οξφόρδη.
«Πάνω από το 80% των μαθητών πέρασαν και περίπου οι μισοί κέρδισαν διάκριση. Τα πήγαν πολύ καλύτερα από φοιτητές πανεπιστημιακού επιπέδου.»

Ο Coecke κατέληξε στην μέθοδο της «κβαντικής εικονογράφησης» γιατί είναι περισσότερο οπτικός τύπος: «Δεν είμαι απλώς ένας κβαντικός φυσικός, είμαι καλλιτέχνης και μουσικός. Στην πραγματικότητα, ο μόνος λόγος που κατέληξα στην κβαντική φυσική ήταν επειδή ήθελα να υποστηρίξω τη μουσική μου καριέρα – η rock μπάντα μου, Black Tish, κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ φέτος. Εργάστηκα στο τμήμα επιστήμης υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης τη δεκαετία του 1990 και ο συνάδελφός μου Samson Abramsky μου είπε ότι χρειαζόμασταν μια γλώσσα προγραμματισμού υψηλού επιπέδου για [μελλοντικούς] κβαντικούς υπολογιστές. Για κανονικούς υπολογιστές, προγραμματίζετε με μηδενικά και ένα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό. Όμως όλοι ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν ένα iPhone. Θέλαμε το ισοδύναμο της διεπαφής iPhone για τον προγραμματισμό κβαντικού υπολογιστή. Έτσι ο Abramsky και εγώ δημοσιεύσαμε ένα νέο φορμαλισμό της κβαντικής μηχανικής το 2004, βασισμένο στη «θεωρία κατηγοριών» [ένας καθιερωμένος κλάδος των μαθηματικών που χρησιμοποιεί διαγράμματα για να περιγράψει συλλογές αντικειμένων].
Με τα χρόνια το αναπτύξαμε περαιτέρω, και έγραψα ένα βιβλίο για αυτό για φυσικούς το 2017 με τον Aleks Kissinger. Αλλά οι χειρότεροι άνθρωποι για να διδάξουν είναι οι θεωρητικοί φυσικοί. Έχουν τόσα πολλά να ξεμάθουν.

Οι μισοί από τους επιστήμονες που εργάζονταν στους κβαντικούς υπολογιστές είπαν: «Κάνετε πράγματα με ανόητες εικόνες, αυτό δεν μπορεί να είναι χρήσιμο – είναι απλοϊκό!»

– Εικονίτσες, εικονίτσες…
– Κι από κάτω λογάκια, λογάκια…

Και οι άλλοι μισοί είπαν: «Η θεωρία κατηγοριών είναι τόσο δύσκολη, δεν μπορεί να είναι χρήσιμη, είναι πολύ περίπλοκη!» Χρειάστηκαν χρόνια για να απαλλαγούμε από το στίγμα ότι αυτό ήταν πολύ περίπλοκο. Έτσι γράψαμε αυτό το νέο βιβλίο με τον Stefano, ο οποίος έκανε όλες τις εικόνες, για να αποδείξουμε ότι αυτό είναι τόσο εύκολο, ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν και να ξεπεράσουν ακόμα και τους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Οξφόρδης.

Στο βιβλίο όλα σχεδιάζονται ως κβαντικά κυκλώματα: κουτιά συνδεδεμένα με καλώδια [για την επίδειξη κβαντικών φαινομένων]. Η τηλεμεταφορά είναι απλώς η ολίσθηση των κουτιών κατά μήκος ενός καλωδίου. Οι μετρήσεις αντιπροσωπεύονται από κουτιά που ονομάζονται «αράχνες» που έχουν πολλά πόδια ή καλώδια να προεξέχουν. Ένα κβαντικό σωματίδιο που μπορεί να βρίσκεται σε δύο σημεία ταυτόχρονα πριν μετρηθεί, σχεδιάζεται ως δύο πόδια που μπαίνουν σε μια αράχνη – το σώμα της αράχνης αντιπροσωπεύει τη μέτρηση – και το ένα πόδι βγαίνει από την άλλη πλευρά- αυτό είναι το αποτέλεσμα.

Σε ερώτηση για το πώς βλέπει το το μέλλον της κβαντικής εικονογράφησης απάντησε ό,τι τον προσέγγισαν άτομα από τις κυβερνήσεις της Αυστραλίας και της Ελλάδας (!!) εκδηλώνοντας ενδιαφέρον για την εφαρμογή της μεθόδου στα εκπαιδευτικά τους συστήματα.
Και κατέληξε: Ξεκίνησα θέλοντας να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο κατανοείται η κβαντική μηχανική και διαπίστωσα ότι είναι πιο εύκολο να πείσω τα παιδιά παρά τους ενήλικες. Τα παιδιά δεν έχουν προκαταλήψεις. Ίσως λοιπόν η επόμενη γενιά να το προχωρήσει. Όπως είπε κάποτε ο Max Planck – ο φυσικός που άναψε πρώτος την σπίθα της κβαντικής φυσικής: «Η επιστήμη προχωράει με μια κηδεία τη φορά».

διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: Physicist Bob Coecke: ‘It’s easier to convince kids than adults about quantum mechanics’

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Από την αβεβαιότητα γεννιέται η βεβαιότητα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

(Ας) διανύσουμε για μια ακόμα φορά την συλλογιστική αλυσίδα που οδηγεί από το «μυστήριο της ατομικής σταθερότητας» στη θεμελιώδη πιθανοκρατία της κβαντομηχανικής και την συνακόλουθη αρχή της κατάρρευσης σε μια μέτρηση:

1. Σταθερότητα \rightarrow Kβάντωση
2. Κβάντωση \rightarrow Κυματική συμπεριφορά
3. Κύμα + Σωματίδιο \rightarrow Κύμα πιθανότητας
4. Κύμα πιθανότητας \rightarrow Κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης

Το κρίσιμο βήμα είναι το πρώτο: να καταλάβουμε την ενοιολογική εξίσωση:
Κβάντωση=Σταθερότητα
ότι δηλαδή η κβάντωση της ενέργειας στα άτομα – ακριβώς επειδή δεν επιτρέπει τις μικρές βαθμιαίες αλλαγές στην κατάστασή τους, παρά μόνο τα προβλεπόμενα κβαντικά άλματα – είναι ο κατ’ εξοχήν φυσιολογικός μηχανισμός που μπορεί να εξηγήσει το μυστήριο της ατομικής σταθερότητας.
Παρά τη σφοδρότητα των συγκρούσεών τους, τα άτομα αναδύονται από αυτές τελείως αμετάβλητα, διότι οι θερμικές ενέργειες που ανταλλάσσουν – της τάξης του 1/40 του eV σε θερμοκρασία δωματίου – είναι κατά πολύ μικρότερες από την ενεργειακή διαφορά μεταξύ της θεμελιώδους και της πρώτης διεγερμένης κατάστασης του ατόμου, που είναι της τάξης των μερικών eV.

Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ο μηχανισμός της κβάντωσης είναι ο μόνος που έχει επινοηθεί μέχρι τώρα για να εξηγήσει το μυστήριο της ατομικής σταθερότητας έναντι κρούσεων. Αν όμως σκεφτεί κανείς ότι η κβάντωση της συχνότητας είναι σύμφυτη με τα κλασικά στάσιμα κύματα – σκεφτόμαστε πάντα το παράδειγμα της χορδής, όπου οι παραγόμενες συχνότητες είναι μόνο ακέραια πολλαπλάσια της θεμελιώδους -, τότε η ιδέα του κυματοσωματιδιακού δυϊσμού αναδύεται εξίσου φυσιολογικά. Αφού είναι Ε=hf και η συχνότητα κβαντώνεται σ’ ένα κλασικό στάσιμο κύμα, το ίδιο θα συμβαίνει και με την ενέργεια των σωματιδίων – ας πούμε των ατομικών ηλεκτρονίων – που βρίσκονται κάπου παγιδευμένα κι επομένως το αντίστοιχο υλικό κύμα είναι κι αυτό στάσιμο. Νά, λοιπόν, και το δεύτερο βήμα στην παραπάνω συλλογιστική αλυσίδα.
Η κβάντωση οδηγεί αβίαστα στον κυματοσωματιδιακό δυϊσμό της ύλης. Ο κυματοσωματιδιακός δυϊσμός είναι η μόνη φυσιολογική εξήγηση της κβάντωσης, και η κβάντωση με τη σειρά της εξηγεί με τον πιο αβίαστο τρόπο το μυστήριο της ατομικής σταθερότητας. Όμως το κρίσιμο βήμα είναι το τρίτο.
Αφού τα σωματίδια – ας πούμε, τα ηλεκτρόνια- ανιχνεύονται πάντα σαν ακέραιες και αδιαίρετες μονάδες, δηλαδή σαν συμπαγείς και αδιαίρετοι κόκκοι ύλης , πως είναι δυνατόν να είναι ταυτόχρονα και κύματα; Πως γίνεται να συνυπάρχουν αυτές οι λογικά αντιφατικές ιδιότητες στην ίδια φυσική οντότητα;

Δεν γίνεται, είναι η απάντηση, παρά μόνο αν εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι τα υλικά κύματα είναι φυσικά κύματα και τα αναγνωρίσουμε ως κύματα πιθανότητας. Νά, λοιπόν, και το κρίσιμο τρίτο βήμα στη συλλογιστική μας αλυσίδα: Κύμα + Σωμάτιο \rightarrow Κύμα πιθανότητας
Το τέταρτο βήμα (Κύμα πιθανότητας \rightarrow Κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης) – είναι τώρα πια αυτονόητο: Ένα κύμα πιθανότητας είναι ένα κύμα πληροφορίας (πιθανοκρατικού χαρακτήρα) και ως τέτοιο θα «συμμορφώνεται» υποχρεωτικά με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από μια μέτρηση. Αν βρήκαμε το σωματίδιο σε μια θέση x0, η κυματοσυνάρτησή του μετά τη μέτρηση δεν μπορεί παρά να είναι ισχυρά εντοπισμένη γύρω από αυτό το σημείο.(…)

Το δίλημμα μπροστά μπροστά στο οποίο μας έβαλε το μυστήριο της ατομικής σταθερότητας ήταν τούτο: Πιθανοκρατική φυσική ή καθόλου φυσική!

(… Βλέπουμε λοιπόν ότι) μια θεωρία που έχει εγκατεστημένη την τυχαιότητα στα ίδια της τα θεμέλια, να κάνει τόσο ακριβείς προβλέψεις ώστε όχι μόνο να εξηγεί τον κόσμο γύρω μας, αλλά και να μας επιτρέπει εκείνον τον υπέρλεπτο έλεγχο πάνω στην ύλη, χάρη στον οποίο μια ολόκληρη τεχνολογία απίστευτης ακρίβειας να έχει οικοδομηθεί; Σκέψου μόνο τις φυσικές και χημικές ιδιότητες των ατόμων, των μορίων και των στερεών. Έργα ιοντισμού, φάσματα, γεωμετρικά σχήματα, σθένη, ενέργειες διάσπασης, μαγνητικές ιδιότητες, οπτικές ιδιότητες, αγωγιμότητες, ηχητικές ταχύτητες κ.λπ. κ.λπ. Όλα αυτά και αναρίθμητα άλλα εμπειρικά δεδομένα προβλέπονται από την πιθανοκρατούμενη κβαντομηχανική χωρίς καμιά απροσδιοριστία! Με απόλυτη βεβαιότητα! Δεν είναι τρελό αυτό; Από την αβεβαιότητα να γεννιέται η βεβαιότητα!

αποσπάσματα από το βιβλίο του Στέφανου Τραχανά: «Οι ερμηνείες της κβαντομηχανικής», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Μήπως η Κβαντική Φυσική μας αποκαλύπτει ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Μια προκλητική κβαντική υπόθεση αμφισβητεί την αντικειμενική πραγματικότητα

Η φίλη μου η Έμιλυ, μου λέει συχνά τα όνειρά της κι εγώ λιγότερο συχνά της λέω τα δικά μου, τα οποία συνήθως είναι πολύ θολά και ασύνδετα για να τα διηγηθώ. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα όνειρά μας, να βρούμε νόημα σε αυτά. Τι αποκαλύπτουν για τους φόβους και τις επιθυμίες μας;

Η ερμηνεία των ονείρων είναι μια ατελής, άκρως υποκειμενική τέχνη, όπως σίγουρα θα ομολογούσε ο Sigmund Freud, στις σπάνιες στιγμές της ταπεινότητάς του. Τα όνειρα είναι εντελώς ιδιωτικές εμπειρίες ενός προσώπου, που δεν αφήνουν ίχνη πέρα ​​από την ελλιπή μνήμη του ονειροπόλου.

Κι όμως, το να δίνουμε νόημα στα όνειρα, δεν είναι εντελώς διαφορετικό από το να νοηματοδοτούμε την «πραγματικότητα», ότι κι αν είναι αυτή. Ναι, όλοι ζούμε στον ίδιο κόσμο. Μπορούμε να συγκρίνουμε σημειώσεις για το τι συμβαίνει και να βγάλουμε συμπεράσματα, με έναν τρόπο που δεν ισχύει για τα όνειρα.

Κι όμως η εμπειρία μας για τον κόσμο είναι μοναδική για τον καθένα μας. Το ίδιο και η ερμηνεία του, η οποία εξαρτάται από τις πεποιθήσεις μας, τις επιθυμίες, τις αποστροφές μας και ότι έχει σημασία για εμάς. Δεν είναι περίεργο που συχνά διαφωνούμε έντονα, και πολλές φορές βίαια, για το τι έχει συμβεί και τι σημαίνει.

Η επιστήμη προσφέρει την καλύτερη ελπίδα μας για την επίτευξη συναίνεσης σχετικά με το τι συμβαίνει. Οι επιστήμονες συγκεντρώνουν στοιχεία αποδεικτικών στοιχείων και προσπαθούν να συναρμολογήσουν αυτά τα θραύσματα σε μια συνεκτική ιστορία. Μετά από πολλές διαφωνίες και δεύτερες σκέψεις, οι επιστήμονες συγκλίνουν σε μια εύλογη αφήγηση. Οι σύγχρονοι άνθρωποι εξελίχθηκαν από πιθηκοειδή πλάσματα που ζούσαν στην Αφρική πριν από εκατομμύρια χρόνια. Ένας νέος, θανατηφόρος κορωνοϊός εμφανίστηκε στην Κίνα και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο.

Όπως επισημαίνει ο φιλόσοφος Michael Strevens στο The Knowledge Machine, η επιστήμη επιλύει τις διαφορές μέσω επαναλαμβανόμενων παρατηρήσεων και πειραμάτων. Ο Strevens αποκαλεί την αφοσίωση των επιστημόνων στα εμπειρικά δεδομένα ως ο «σιδηρούς κανόνας της ερμηνείας». Στην ιδανική περίπτωση, ο σιδηρούς κανόνας παράγει ανθεκτικές, αντικειμενικά αληθινές θεωρήσεις του κόσμου.

Αλλά η υποκειμενικότητα είναι δύσκολο να εξαλειφθεί ακόμη και στη φυσική, το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζονται όλες οι επιστήμες. Η κβαντομηχανική, ένα μαθηματικό μοντέλο για την συμπεριφορά της ύλης στον μικρόκοσμο, είναι η πιο αυστηρά δοκιμασμένη θεωρία της επιστήμης. Αμέτρητα πειράματα την έχουν επιβεβαιώσει, όπως επίσης και τα τσιπ των υπολογιστών, τα λέιζερ και άλλες τεχνολογίες που εκμεταλλεύονται τα κβαντικά φαινόμενα.

Δυστυχώς, η κβαντική μηχανική αψηφά την κοινή λογική. Για περισσότερο από έναν αιώνα, μάταια οι φυσικοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την θεωρία και να την μετατρέψουν σε μια ‘λογική’ ιστορία. «Κάθε επαρκής φυσικός μπορεί να ‘κάνει’ κβαντομηχανική», γράφει ο David J. Griffiths στο βιβλίο του ‘Introduction to Quantum Mechanics’, «αλλά οι ιστορίες που λέμε στους εαυτούς μας για αυτό που κάνουμε είναι τόσο διαφορετικές και σχεδόν τόσο απίθανες, όσο και τα παραμύθια της Σεχραζάντ».

Πολλοί φυσικοί αγνοούν τους γρίφους που θέτει η κβαντική μηχανική. Παίρνουν μια πρακτική, λειτουργική στάση απέναντι στη θεωρία, η οποία συνοψίζεται στην προτροπή, «Βούλωσέ το και υπολόγιζε!» Δηλαδή, ξεχάστε αυτά τα κβαντικά παράδοξα και συνεχίστε να εργάζεστε π.χ. για την κατασκευή του κβαντικού υπολογιστή, που μπορεί να σας κάνει πλούσιους!

Άλλοι συνεχίζουν να διερευνούν τη θεωρία. Το 1961 ένας πρωτοπόρος θεωρητικός φυσικός, ο Eugene Wigner, πρότεινε ένα πείραμα σκέψης παρόμοιο με το αίνιγμα του γάτου του Schrödinger. Αντί για τον μυθικό γάτο σε ένα κουτί, φαντάστηκε ότι ένας φίλος του (ο φίλος του Wigner) βρίσκεται μέσα σε ένα εργαστήριο όπου υπάρχουν μια φιάλη που περιέχει θανατηφόρο αέριο, έναν απαριθμητή Geiger, και μια ραδιενεργή πηγή. Η ραδιενέργεια θα ενεργοποιούσε τον απαριθμητή Geiger, ο οποίος αναβοσβήνει, και στην συνέχεια θα έθετε σε κίνηση ένα σφυρί που θα έσπαγε το μπουκάλι και το δηλητηριώδες αέριο θα απελευθερωνόταν.

Τώρα φανταστείτε ότι ο Wigner είναι έξω από το εργαστήριο. Αν ο φίλος του Wigner δει τον ανιχνευτή να αναβοσβήνει, ξέρει ότι το θανατηφόρο αέριο θα απελευθερωθεί. Αλλά για τον Wigner, που βρίσκεται έξω από το εργαστήριο, η ραδιενεργή πηγή, ο φίλος του και ολόκληρο το εργαστήριο κυμαίνονται σε μια θολούρα πιθανών καταστάσεων. Ο Wigner και ο φίλος του φαίνεται να βρίσκονται σε δύο διαφορετικές πραγματικότητες.

Το 2020, οι φυσικοί πραγματοποίησαν μια εκδοχή του πειράματος σκέψης του Wigner και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι διαισθήσεις του ήταν σωστές. Σε μια είδηση ​​του Science με τίτλο “Quantum paradox points to shaky foundations of reality”, εικάζεται ότι το πείραμα θέτει υπό αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα. «Θα μπορούσε να σημαίνει ότι δεν υπάρχει απόλυτο γεγονός», γράφει ο δημοσιογράφος George Musser, «κάτι που να είναι τόσο αληθινό για μένα όσο και για σένα».

Μια νέα ερμηνεία της κβαντικής μηχανικής που ονομάζεται QBism (προφέρεται «Κυβισμός», όπως το αντίστοιχο κίνημα της τέχνης) καθιστά την υποκειμενική εμπειρία το θεμέλιο της γνώσης και της ίδιας της πραγματικότητας. Ο David Mermin, ένας θεωρητικός φυσικός, λέει ότι η ερμηνεία QBism μπορεί να εξαφανίσει την «σύγχυση στα θεμέλια της κβαντικής μηχανικής». Απλώς πρέπει να αποδεχτείτε ότι όλη η γνώση ξεκινά με την «ατομική προσωπική εμπειρία».

Σύμφωνα με το QBism, ο καθένας από εμάς κατασκευάζει ένα σύνολο αντιλήψεων για τον κόσμο, με βάση τις αλληλεπιδράσεις του με αυτόν. Συνεχώς και σιωπηρά, ενημερώνουμε τις πεποιθήσεις μας όταν αλληλεπιδρούμε με συγγενείς που αρνούνται να εμβολιαστούν, με επιστήμονες που με 110 νεκρούς την ημέρα θεωρούν ότι όλα πάνε καλά ή με ανιχνευτές που εντοπίζουν φωτόνια. Η μεγάλη πραγματικότητα στην οποία ζούμε όλοι αναδύεται από τις συγκρούσεις όλων των υποκειμενικών μας μικρο-πραγματικοτήτων.

Οι QBists κρύβουν τον νου-κεντρισμό τους, έστω και μόνο για να μην θεωρούνται τρελλοί ή μυστικιστές. Αποδέχονται ότι η ύλη υπάρχει, όπως επίσης και ο νους, και απορρίπτουν τον σολιψισμό, ο οποίος υποστηρίζει ότι κανένα ον με αισθήσεις δεν μπορεί πραγματικά να είναι σίγουρο ότι αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο όπως κάποια άλλη παρόμοια ύπαρξη. Αλλά το βασικό μήνυμα του QBism, υπογραμμίζει η δημοσιογράφος Amanda Gefter, είναι η ιδέα ότι «μια ενιαία αντικειμενική πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση». Ένα όνειρο, θα μπορούσατε να πείτε.

Οι υποστηρικτές διαφωνούν για τους ορισμούς και οι φυσικοί και οι φιλόσοφοι που αγαπούν την αντικειμενικότητα απορρίπτουν πλήρως την ερμηνεία QBism. Όλη αυτή η διαμάχη, ειρωνικά, φαίνεται να επιβεβαιώνει την υπόθεση του QBism ότι δεν υπάρχει απόλυτη αντικειμενικότητα. υπάρχουν μόνο υποκειμενικές, οι προσωπικές απόψεις.

Οι φυσικοί έχουν περισσότερα κοινά από όσα θα ήθελαν να παραδεχτούν με τους καλλιτέχνες, οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν το χάος των πραγμάτων σε μια αφήγηση γεμάτη νόημα. Μερικοί καλλιτέχνες αποτρέπουν την επιθυμία μας για νόημα. Το ποίημα του T. S. Eliot «Η έρημη χώρα» είναι ένα συνονθύλευμα εικόνων που ξεπροβάλλουν μέσα και έξω από το κενό. Το ποίημα μοιάζει με όνειρο ή εφιάλτη. Το νόημά του είναι ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα, δεν υπάρχει κύρια αφήγηση. Η ζωή είναι ένα αστείο και το αστείο είναι δικό σου αν πιστεύεις το αντίθετο.

Αν είστε πρακτικός άνθρωπος, όπως ένας πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών επιστημών που παρακολουθεί το μάθημα λογοτεχνίας, μπορεί να συμπεράνετε όπως και ο T. S. Eliot, ότι οι προσπάθειες κατανόησης της ύπαρξης είναι μάταιες. Μπορεί να παροτρύνετε τους φίλους που ειδικεύονται στη φιλοσοφία να απολαύσουν τη ζωή αντί να ανησυχούν για το νόημά της. Μπορείτε να συνοψίσετε αυτή τη συμβουλή με ένα πιασάρικο σύνθημα: «Βουλώστε το και δημιουργήστε!» Αλλά ακόμη και αυτοί οι πραγματιστές πρέπει να αναρωτιούνται πότε πότε τι σημαίνει το κοινό μας όνειρο.

Τα παραπάνω είναι μια ελεύθερη και συνοπτική απόδοση ενός άρθρου του δημοσιογράφου John Horgan που δημοσιεύθηκε χθες στο περιοδικό scientificamerican. Αν σας δημιουργήθηκαν απορίες, υπάρχουν αρκετοι τρόποι για να τις απαντήσετε. Για παράδειγμα, μπορείτε να μελετήσετε τα βιβλία κβαντομηχανικής του Στέφανου Τραχανά, ο οποίος ως φυσικός αντί ‘να το βουλώσει κάνοντας υπολογισμούς’, επέλεξε να κατανοήσει και στη συνέχεια να εκλαϊκεύσει την κβαντομηχανική. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε το κατάλληλο για τέτοιους προβληματισμούς βιβλίο του: ‘Οι ερμηνείες της κβαντομηχανικής‘.

Πηγή

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία
web design by