Διατροφή (4 άρθρα)

Δέκα μύθοι της καλοκαιρινής διατροφής

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Πεινάμε λιγότερο αυτή την εποχή; Να προτιμάμε τα αλμυρά; Και να πέσουμε με τα μούτρα στα λαδερά; Παχαίνει το καρπούζι; Τις απαντήσεις δίνει η επιστήμη που αποδεικνύει ότι πολλά απ’ όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε είναι λάθος.

Μύθος 1: Τα παγωμένα ροφήματα μας ξεδιψούν

Μπορεί να νιώθουμε ότι δροσιζόμαστε κάθε φορά που πίνουμε ένα παγωμένο ποτήρι νερό, αλλά για τον οργανισμό μας αυτό δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μία ψευδαίσθηση. Το πεπτικό σύστημα δεν μπορεί να απορροφήσει τα παγωμένα υγρά και έτσι το σώμα μας δεν προστατεύεται από την αφυδάτωση. Αντί λοιπόν να πίνετε τα ροφήματα παγωμένα, προτιμήστε να είναι δροσερά και μάλιστα να έχουν θερμοκρασία από 10 έως 15 βαθμούς Κελσίου, διότι σε αυτήν επιτυγχάνεται η μέγιστη απορρόφηση τους, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε προ ετών στην επιθεώρηση ΅Journal of Athletic Training”. Καλό είναι επίσης να μην αδειάζετε μονορούφι το ποτήρι σας, αλλά να πίνετε μεγάλες γουλιές σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Μύθος 2: Να τρώμε περισσότερο αλάτι

Ο μύθος αυτός γεννήθηκε πριν από δεκαετίες, όταν η κατανάλωση αλατιού ήταν περιορισμένη και γι¨αυτό οι γιατροί συνιστούσαν ΅λίγο περισσότερο αλάτι΅ ώστε να γίνεται κατακράτηση υγρών και να αποφεύγεται η αφυδάτωση. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, το αλάτι που τρώμε είναι πολλαπλάσιο από αυτό που συνιστάται για καλή υγεία (μελέτες έχουν δείξει ότι τρώμε πάνω από 10γρ. την ημέρα, ενώ οι υγιείς δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 5γρ. και οι υπερτασικοί τα 3γρ.ημερησίως) και έτσι δεν χρειάζεται ελαφρά αύξηση της κατανάλωσης τους το καλοκαίρι. Εξαίρεση υπάρχει για τους πάσχοντες από ορισμένα νοσήματα (π.χ. υπόταση, οι οποίοι μπορεί να χρειαστούν λίγο περισσότερο αλάτι  το καλοκαίρι, αλλά μόνο αν το συστήσει ο θεράπων ιατρός τους. Ας σημειωθεί εδώ ότι δεν έχει καμία διαφορά αν το αλάτι είναι κοινό επιτραπέζιο ή θαλασσινό: η άποψη ότι το θαλασσινό αλάτι περιέχει λιγότερο νάτριο και συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιείται άφοβα, αποτελεί επίσης μεγάλο μύθο). Αντί λοιπόν να βάζετε περισσότερο αλάτι στο φαγητό σας, δοκιμάστε αρωματικά, βότανα, και μπαχαρικά.

χταπόδια στον ήλιο

Μύθος 3: Η ζέστη "κόβει" την όρεξη

Ούτε την όρεξη κόβει ούτε διευκολύνει το αδυνάτισμα, όπως επίσης πιστεύουν πολλοί. Είναι τεκμηριωμένο ότι το καλοκαίρι οι καύσεις μειώνονται διότι η περιβαλλοντική θερμοκρασία βρίσκεται πιο κοντά στη θερμοκρασία του σώματος και έτσι ο οργανισμός δεν χρειάζεται πολλές καύσεις ώστε να διατηρεί σταθερή την εσωτερική  θερμοκρασία του (έχει βρεθεί ότι οι καύσεις τον χειμώνα είναι έως και 10% υψηλότερες απ΄ ότι το καλοκαίρι). Γιατί τότε δεν τρώμε όταν κάνει ζέστη; Για να μη ζεσταθούμε περισσότερο από τη θερμότητα που θα παραχθεί κατά τη πέψη της τροφής, είναι η απάντηση. Μ εάλλα λόγια, η ζέστη δεν μειώνει την όρεξη, αλλά ο οργανισμός μας προσαρμόζεται αυτόματα στις κλιματικές συνθήκες της εποχής και αναχαιτίζει το αίσθημα της πείνας όταν κάνει πολύ ζέστη, Όσον αφορά το αδυνάτισμα, μάλλον πιο δύσκολο είναι το καλοκαίρι καθώς φθονούν οι ευκαιρίες για μεζεδάκια, ουζάκια, παγωτά και κάθε είδους πολυθερμιδικά, αλκοολούχα κοκτέιλ.

Μύθος 4: Τα λαδερά δεν μας παχαίνουν

Μια χαρά μας παχαίνουν εάν ΅κολυμπούν΅ στο λάδι και συνοδεύονται από μισό κιλό φέτα και μισή φραντζόλα ψωμί. Ο γενικός κανόνας στη διατροφή είναι το μέτρο, ειδάλλως τα πάντα μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση του σωματικού βάρους, ακόμα κι αν είναι ολιγοθερμιδικά όπως τα λαδερά, τα οποία με ένα κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο ανά μερίδα παρέχουν 100 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Φροντίστε να τρώτε λαδερά τουλάχιστoν δύο φορές την εβδομάδα, μαζί με το πολύ 30γρ. φέτα και μία κανονική φέτα ψωμί.

Μύθος 5: Το σκόρδο απωθεί τα κουνούπια

Τα κουνούπια δεν είναι βρικόλακες για να φοβούνται το σκόρδο. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ πραγματοποίησαν μελέτη για να ελέγξουν τις αντικουνουπικές ιδιότητες του σκόρδου, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Συνεπώς, πιθανότερο είναι να φύγουν τρέχοντας οι γύρω σας αν τρώτε ωμό σκόρδο μέσα στο κατακαλόκαιρο.

 

καρπούζι και καλοκαίρι

Μύθος 6: Το καρπούζι, αν και είναι ΅νερό΅, παχαίνει

Ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Εκτός από άφθονο νερό, το καρπούζι ανά φλιτζάνι του τσαγιού, παρέχει το 20% της ημερήσιας συνιστώμενης δόσης βιταμίνης C καθώς και άφθονο λυκοπένιο, την κόκκινη χρωστική ουσία με τις ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες που σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εκδήλωσης ορισμένων μορφών καρκίνου. Όσον αφορά τις θερμίδες του, αυτές είναι μόλς 46 ανά φλιτζάνι του τσαγιού.

Μύθος 7: Είναι προτιμότερο να πιω ένα κοκτέιλ από ένα άλλο δυνατό ποτό

Τα κοκτέιλ έχουν συνήθως μεγαλύτερη ποσότητα αλκοόλ από ένα απλό ποτό, όσο δυνατό και εάν είναι αυτό. Επιπλέον, περιέχουν και χυμούς ή γάλα που αυξάνουν τη θερμιδική τους απόδοση. Άρα εάν προτιμούμε το κοκτέιλ για να μειώσουμε το θερμιδικό φορτίο του ποτού μας, αυτό είναι λάθος. Αν από την άλλη το θεωρούμε πιο δροσιστικό, αυτό εξαρτάται από την ποσότητα του αλκοόλ που έχει, εφόσον η μεγάλη ποσότητα αλκοόλ προκαλεί αφυδάτωση. Ενδεικτικά, ένα ουίσκι έχει περίπου 140 θερμίδες από το οινόπνευμα που περιέχει (40% στα 50 ml που είναι μία μερίδα, άρα 20 γρ. οινοπνεύματος, όπου κάθε γραμμάριο οινοπνεύματος αποδίδει 7 θερμίδες), ενώ μία pina colada ξεκινάει από 410 θερμίδες (100 ml ρούμι έχουν 280 θερμίδες και 50 ml λικέρ καρύδας έχουν 56 θερμίδες, λόγω μικρότερης περιεκτικότητας σε αλκοόλ και 150 ml χυμός ανανά έχει 74 θερμίδες). Επιπλέον, σε αυτό το κοκτέιλ περιέχονται συνολικά 68 γρ. αλκοόλ, δηλαδή ξεπερνά τα επίπεδα των 40 γρ. που συστήνονται ως όριο κατανάλωσης.

Μύθος 8: Η μπύρα με ξεδιψάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο

Η μπύρα, όπως και τα περισσότερα οινοπνευματώδη ποτά δεν αποτελεί καλό ενυδατικό μέσο. Την περίοδο του καλοκαιριού, ο οργανισμός μας για να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία του αποβάλλει νερό, μέσω του ιδρώτα, γεγονός που πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα προσεκτικούς με τη διατροφή μας. Περίπου το 80% των ημερήσιων αναγκών του ανθρώπου σε νερό προέρχεται από τη λήψη νερού και άλλων υγρών και το υπόλοιπο 20% από τα τρόφιμα. Συνήθως, το νερό αποτελεί την πρώτη επιλογή, αλλά μια σειρά άλλων υγρών μπορεί να συνεισφέρει στην πρόσληψη νερού, όπως οι χυμοί, το γάλα, η σόδα, το τσάι, ο καφές, τα αναψυκτικά, καθώς και τα φρούτα και τα λαχανικά. Σε αντίθεση, τα οινοπνευματώδη ποτά οδηγούν σε αφυδάτωση, ενώ νομίζουμε ότι μας ξεδιψούν.

Μύθος 9: Το καλοκαίρι πρέπει να τρώμε το βράδυ

Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας που πρέπει να τρώμε και φυσικά το βράδυ είναι μία εξίσου καλή ώρα με το μεσημέρι για να γευματίσουμε. Απλά πρέπει να φροντίσουμε να καταναλώσουμε φαγητό το λιγότερο τρεις ώρες πριν κοιμηθούμε, ενώ το καλοκαίρι προτιμούμε να τρώμε βράδυ, επειδή δεν έχει τόση ζέστη, όση το μεσημέρι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην τρώμε τίποτε όλη την ημέρα και το βράδυ να τρώμε τρία γεύματα μαζί. Σε αυτήν την περίπτωση το φορτίο στο πεπτικό σύστημα είναι βαρύ και δεν διευκολύνεται η πέψη μας, προκαλώντας έτσι χειρότερη δυσφορία απ΄ ότι το μεσημεριανό γεύμα.

Μύθος 10: Το καλοκαίρι τα φρούτα είναι πιο γλυκά, οπότε παχαίνουν

Τα καλοκαιρινά φρούτα αρέσουν περισσότερο σε όλους και επειδή έχουμε τη λανθασμένη εντύπωση πως ό,τι μας αρέσει παχαίνει, θεωρούμε ότι δεν πρέπει να τα τρώμε. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η θερμιδική απόδοση κάθε φρούτου εξαρτάται καθαρά από την ποσότητα που θα καταναλώσουμε. Βέβαια, επειδή ακριβώς τα καλοκαιρινά φρούτα είναι πιο νόστιμα, και όχι πιο γλυκά, έχουμε την τάση να τρώμε μεγάλες ποσότητες και τότε πράγματι προσλαμβάνουμε πολλές θερμίδες. Αν σκεφτούμε όμως πως μία μερίδα φρούτου αντιστοιχεί σε μία φέτα καρπούζι ή πεπόνι, 2 βερίκοκα, ένα ροδάκινο ή 8-10 κεράσια ή σταφύλια, τότε κατανοούμε πόσα φρούτα πρέπει να τρώμε, ώστε να ακολουθούμε την σύσταση των 3 – 6 φρούτων την ημέρα, ανάλογα με τις ενεργειακές ανάγκες του καθενός.

καλοκαιρινά φρούτα

_____

   του Δημήτρης Μπερτζελέτου, αντιπρόεδρος της Ένωσης Διαιτολόγων- Διατροφολόγων Ελλάδας, και Γρηγόρη Ρίσβα, Διαιτολόγος -Διατροφολόγος

   Πηγές: tanea.gr , iatronet.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Τα φρούτα του χειμώνα και τα οφέλη τους για την υγεία!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο χειμώνας είναι μια δύσκολη εποχή για τον οργανισμό μας και κυρίως για την καρδιά μας. Το κρύο «κουράζει» την καρδιά και «ρίχνει» την άμυνα του οργανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά επεισόδια είναι πιο αυξημένα το χειμώνα σε σχέση με τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο πιο εύκολος και νόστιμος τρόπος για να τονώσουμε το καρδιακό μας σύστημα είναι η κατανάλωση φρούτων. Τα χειμωνιάτικα φρούτα είναι ευεργετικά, αφού έχουν υψηλή διατροφική αξία, βιταμίνες και αντιοξειδωτική δράση, αλλά επίσης έχουν και υπέροχη γεύση, αρώματα και χρώματα!

Πορτοκάλι

Αποτέλεσμα εικόνας για orange
Το πορτοκάλι είναι ένα φρούτο με ευχάριστη γλυκόξινη γεύση και έντονο άρωμα. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία, καθώς είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, φυλλικό οξύ, κάλιο, σελήνιο και φυτικές ίνες, β – καροτίνη, πηκτίνη, κάλιο, ασβέστο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, μαγγάνιο, νάτριο, χλώριο και ψευδάργυρο. Συμβάλλει έμμεσα στην πρόληψη χρόνιων ασθενειών, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος, η αναιμία και οι διαταραχές του νευρικού σωλήνα.

Δεν είναι τυχαίο που οι μαμάδες συνηθίζουν και στύβουν φρέσκο χυμό πορτοκάλι στα παιδιά, καθώς το πορτοκάλι μάς προμηθεύει με σχεδόν το 100% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε βιταμίνη C. Ειδικά τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι καπνιστές, μπορούν να ωφεληθούν σημαντικά από την κατανάλωση πορτοκαλιών.

Ένα από τα πιο σημαντικά φλαβονοειδή στα πορτοκάλια είναι η εσπεριδίνη. Η εσπεριδίνη και η πηκτίνη στα πορτοκάλια έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν την LDL – χοληστερόλη. Επίσης, το φυλλικό οξύ που περιέχεται στα πορτοκάλια βοηθά στη σωστή ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Μανταρίνι

Αποτέλεσμα εικόνας για mandarin fruit
Το μανταρίνι είναι ένα πολύ αρωματικό φρούτο και ανήκει στην οικογένεια των εσπεριδοειδών. Περιέχει άφθονη βιταμίνη C και καροτινοειδή και είναι γνωστό για τις καταπραϋντικές και αγχολυτικές ιδιότητές του. Είναι πολύτιμη πηγή αντιοξειδωτικών, όπως ναριγενίνη, εσπερετίνη, βιταμίνη Α και καροτένιο και περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο. Η βιταμίνη Α βοηθά στην ανάπτυξη των δοντιών και των οστών και ενισχύει τη νυχτερινή όραση. Χαρίζει προστασία στο δέρμα, καταπολεμώντας έτσι τη γήρανση του και μειώνοντας την ευαισθησία μας στον ήλιο.
Σύμφωνα με Ιαπωνικές μελέτες  το 2006, η κατανάλωση μανταρινιού μειώνει σημαντικά την πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος καρκίνο του ήπατος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Ακτινίδιο

Αποτέλεσμα εικόνας για kiwi fruit
Το ακτινίδιο είναι από πολλούς ένα παρεξηγημένο φρούτο. Έχει γλυκόξινη γεύση, με εξωτερικό καφέ φλοιό, ενώ εσωτερικά είναι πράσινο με μικρούς μαύρους σπόρους. Περιέχει την περισσότερη βιταμίνη C από οποιοδήποτε άλλο φρούτο (ναι, ακόμα κι από το πορτοκάλι!). Η βιταμίνη C αποτελεί ισχυρό αντιοξειδωτικό, το οποίο βοηθά στην καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών, καθώς επίσης και στην παραγωγή κολλαγόνου, για τη διατήρηση της υγείας του δέρματος.

Αποτελεί εξαιρετική πηγή των λιποδιαλυτών βιταμινών Α και Ε, οι οποίες επιβραδύνουν τη διαδικασία της γήρανσης και προστατεύουν τα κύτταρα από φθορές. Βοηθάει στη διαδικασία της πέψης και προστατεύει από εποχικές ασθένειες.
Περιέχει αρκετά ιχνοστοιχεία όπως κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, χαλκό και ψευδάργυρο. Το κάλιο βοηθάει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και περιέχεται στο ακτινίδιο σχεδόν στην ίδια ποσότητα που περιέχεται και στη μπανάνα.

Πολλές έρευνες έδειξαν ότι η αυξημένη κατανάλωση φυτικών τροφών, όπως το ακτινίδιο, μειώνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας και θνησιμότητας. Επιπλέον, η κατανάλωση ακτινιδίου θεωρείται ότι μπορεί να βελτιώσει την έναρξη του ύπνου, καθώς και τη διάρκεια και την αποτελεσματικότητά του σε ενήλικες με διαταραχές ύπνου.
Από την άλλη πλευρά, οι πάσχοντες από έλκος και γαστρίτιδα καλό είναι να το αποφεύγουν.

Μήλο

Σχετική εικόνα
Η φράση «ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα» δεν καθιερώθηκε τυχαία. Το μήλο έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πηκτίνη και φυτικές ίνες, περιέχει βιταμίνες (Α, C), αντιοξειδωτικά (πολυφαινόλες) και μέταλλα. Έχει αντιγηραντική, αγχολυτική και αντιπυρετική δράση. Επιπλέον έχει δειχτεί ότι βοηθά στην πρόληψη του καταρράκτη στους ήδη διαβητικούς ασθενείς

Οι πολυφαινόλες, που περιέχονται στα μήλα, προστατεύουν από το στρες, την υπεριώδη ακτινοβολία και τις μολύνσεις. Τα μήλα έχουν την ιδιότητα να μειώνουν την ολική χοληστερόλη και την LDL-χοληστερόλη εξαιτίας της περιεκτικότητά τους σε νερό, τις διαλυτές φυτικές ίνες (πηκτίνη) και ασυνήθιστο μείγμα των πολυφαινολών που περιέχουν. Τέλος, τα μήλα βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου λόγω των διαλυτών και αδιάλυτων φυτικών ινών που περιέχονται σε αυτό.

Ρόδι

Αποτέλεσμα εικόνας για pomegranate
Το ρόδι από την αρχαιότητα αποτελεί σύμβολο της καλοτυχίας και της μακροζωΐας. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες C, A, E, Κάλιο, σίδηρο και σε αντιοξειδωτικές ουσίες όπως οι ταννίνες, οι πολυφαινόλες και ανθοκυανίνες, οι οποίες παρουσιάζουν ευεργετικά αποτελέσματα σε κάποια χρόνια νοσήματα.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται στο ρόδι επιδρούν στο μεταβολισμό της χοληστερόλης μειώνοντας έτσι τις καταστροφικές επιδράσεις της κακής χοληστερόλης LDL στα αιμοφόρα αγγεία και βοηθούν το καρδιαγγειακό σύστημα. Επίσης, φαίνεται ότι έχουν σημαντική κατασταλτική δράση εναντίον του καρκίνου του προστάτη και του καρκίνου του δέρματος. 

Πηγή: naturaldoctor.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Ζούμε στην «Εποχή του Κοτόπουλου», λένε οι επιστήμονες...

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κάποτε υπήρξε η εποχή των δεινοσαύρων. Αργότερα ήλθε η εποχή των μαμούθ. Και σήμερα ζούμε στην “Εποχή του Κοτόπουλου”, διότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πανταχού παρόν πτηνό αποτελεί πλέον το πιο εμβληματικό ζώο.

Όταν κάποτε δεν θα έχει απομείνει ούτε ένας άνθρωπος στη Γη, τα διάσπαρτα απολιθωμένα κόκαλα των κοτόπουλων θα είναι αυτά που θα αποτελούν το «σήμα κατατεθέν» της σύγχρονης γεωλογικής εποχής. Έτσι, παρά τα διαστημικά ταξίδια, το Ίντερνετ και τα τόσα ιατρικά επιτεύγματα του ανθρώπου, τελικά θα είναι μάλλον το ταπεινό κοτόπουλο που θα αφήσει το στίγμα του στην εποχή μας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κάρις Μπένετ του Τμήματος Γεωγραφίας, Γεωλογίας και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Λέστερ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας “Royal Society Open Science”, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist.

«Τα κοτόπουλα αποτελούν ένα πραγματικά σημαντικό σύμβολο και ένα δυνητικό μελλοντικό απολίθωμα της σύγχρονης εποχής, καθώς και της επίπτωσης του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη μας. Μπορεί να πει να κανείς ότι ζούμε στον πλανήτη των κοτόπουλων» δήλωσε η Μπένετ.

Στον 20ό αιώνα υπήρξε πραγματική «έκρηξη» στους αριθμούς των κοτόπουλων σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 22 έως 23 δισεκατομμύρια και είναι μεγαλύτερος από οποιοδήποτε άλλο σπονδυλωτό ζώο της ξηράς.

Σχεδόν 66 δισεκατομμύρια κοτόπουλα οδηγούνται στο σφαγείο κάθε χρόνο (έναντι ενάμισι δισεκατομμυρίου χοίρων) και τα κόκαλά τους που συσσωρεύονται, δεν έχουν προηγούμενο στο φυσικό κόσμο. Σύντομα τα κοτόπουλα θα ξεπεράσουν τους χοίρους ως το ζώο του οποίου το κρέας τρώνε περισσότερο οι άνθρωποι.

Εξημερώθηκαν πριν 8.000 χρόνια και οι σημερινές κότες της πτηνοτροφίας μικρή σχέση έχουν με τους προγόνους τους, καθώς μέσα σε μερικές μόνο δεκαετίες έχουν υποστεί σημαντικές βιολογικές μεταβολές μετά από τόσο εντατική μεταχείριση από την κτηνοτροφία και τη βιομηχανία κρέατος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σημερινά κοτόπουλα είναι συνήθως τέσσερις έως πέντε φορές βαρύτερα από εκείνα του 1957. Το κόκαλο στο μπούτι ενός σύγχρονου κοτόπουλου έχει τριπλάσιο πλάτος και διπλάσιο μήκος σε σχέση με εκείνο ενός άγριου προγόνου του πριν 10.000 χρόνια.

Στη σημερινή εποχή, εκτός από τα πλαστικά, τα λιπάσματα, τα ορυκτά καύσιμα και τα ραδιενεργά απόβλητα, τα κόκαλα από τα κοτόπουλα που καταλήγουν στις χωματερές, συνεχώς διογκώνονται, ενώ βρίσκουν εκεί τις κατάλληλες συνθήκες (έλλειψη οξυγόνου κ.α.) για να απολιθωθούν και έτσι να διατηρηθούν για εκατομμύρια χρόνια.

Όπως είπε η Μπένετ, όταν οι μελλοντικές γενιές εξετάζουν πετρώματα από την εποχή μας, «ανάμεσα στα τενεκεδάκια, στα γυάλινα μπουκάλια και στα πλαστικά, θα βρουν και κόκαλα από κοτόπουλα».

_______________________

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το ψυχολογικό υπόβαθρο των διατροφικών διαταραχών

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

brain_food_conceptual_image

Οι διατροφικές διαταραχές αποτελούν πλέον μάστιγα στις μέρες μας. Είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει γιατρούς, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων και προβάλλεται μέσα από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Tο θέμα αυτό εξετάζεται και αναλύεται πολύπλευρα και ανάλογα έχουν προσδιοριστεί αιτίες και αποτελέσματα.

Η διάσταση που έχουν δώσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές έχει προβληθεί το πρόβλημα, ενημερώνει αλλά και παραπλανεί. Είναι σημαντικό η ενημέρωση να έχει ένα επιστημονικό υπόβαθρο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τον κατάλληλο τρόπο για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Αρχικά, μιλώντας για διατροφικές διαταραχές, εννοούμε κατά κύριο λόγο τη νευρική ανορεξία και τη βουλιμία.

Η νευρική ανορεξία ορίζεται ως η κατάσταση κατά την οποία το άτομο αρνείται την πρόσληψη οποιασδήποτε τροφής με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν το άτομο προβεί σε πρόσληψη τροφής, στη συνέχεια θα βρει τον τρόπο να την αποβάλλει, τις περισσότερες φορές με προκλητό εμετό. Συνήθως, τα άτομα που έχουν επιλέξει να μην τρέφονται, χρησιμοποιούν υποκατάστατα τροφών ή χάπια τα οποία κόβουν την όρεξη (ανορεξιογόνα).

Στην αντίθετη περίπτωση, η βουλιμία χαρακτηρίζεται από τη συνεχή και αδιάκοπη πρόσληψη τροφής με πρόκληση εμετού στη συνέχεια. Η πρόσληψη τροφής συνεχίζεται και αφού το άτομο έχει αισθανθεί κορεσμό.

Είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς τα πραγματικά αίτια για κάθε περίπτωση. Η δυσκολία έγκειται στη διαφορετικότητα των ατόμων και στην ποικιλία των εξωτερικών παραγόντων στους οποίους οφείλεται ένα μέρος του προβλήματος. Κάποιοι από τους παράγοντες που θέτουν την προδιάθεση μιας διατροφικής διαταραχής στους ανθρώπους είναι το φύλο -οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην εικόνα του σώματος-, η ηλικία -μεταξύ 15 και 35-κάποια υποβόσκουσα συναισθηματική διαταραχή, η παχυσαρκία -η προσπάθεια απώλειας βάρους με αυστηρή δίαιτα- και η σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ή εφηβική ηλικία.

Αυστηρή δίαιτα

Παρουσιάζοντας κάποιους από τους κύριους λόγους ανάπτυξης των διαταραχών σίτισης, καλό θα ήταν να ξεκινήσει κανείς από την παιδική ηλικία. Η ανάπτυξη λοιπόν της ικανότητας του παιδιού να διαχωρίζει τα συναισθήματά του, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση το αίσθημα της πείνας και της ευχαρίστησης, είναι ένας από αυτούς.

Όταν αυτό δε συμβαίνει, επιδρά αρνητικά στη μετέπειτα ζωή του ατόμου και μπορεί να εμφανιστεί με τη μορφή κάποιας διαταραχής, όπως η διατροφική στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Τον πρώτο ρόλο σε αυτό το διαχωρισμό παίζει η οικογένεια.

Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια είναι το πρώτο και πιο σημαντικό σύστημα μέσα στο οποίο αρχίζει η ανάπτυξη ενός παιδιού, συμπεραίνουμε τον σπουδαίο ρόλο της στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Οι δυσκολίες επικοινωνίας μεταξύ των μελών, οι υπερβολικές απαιτήσεις από την οικογένεια προς το παιδί, οι συνθήκες ανασφαλούς διαβίωσης, ένα υπερβολικό ενδιαφέρον στην εικόνα του σώματος στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαρκής υποτίμηση του παιδιού και η μη αναγνώριση της ταυτότητας και του διαχωρισμού των ορίων του ‘εγώ’ από τον υπόλοιπο κόσμο, είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία που συντελούν σε μια μελλοντική διαταραγμένη εικόνα του ατόμου.

Σύμφωνα με έρευνες, η υπερφαγία και η στέρηση φαγητού διεγείρουν το ‘σύστημα επιβράβευσης’ του εγκεφάλου, όπως ακριβώς συμβαίνει σε περιπτώσεις εξαρτήσεων ουσιών και αλκοολισμού. Ουσίες, απαγορευμένες ή μη, οι οποίες προκαλούν χημική διέγερση, έχουν ως αποτέλεσμα την εξάρτηση.

Αυτή η διέγερση σταματάει κάθε δυσάρεστο συναίσθημα. Με τον ίδιο τρόπο και οι διαταραχές σίτισης αναπτύσσονται με στόχο να μπλοκάρουν κάθε ανεξέλεγκτο αρνητικό συναίσθημα και να κάνουν το άτομο να αισθανθεί κατά ένα τρόπο ισορροπία.

Στους ανθρώπους με συναισθηματική και ψυχική ισορροπία το ‘σύστημα επιβράβευσης’ του εγκεφάλου τους διεγείρεται όταν για παράδειγμα τρέφονται σωστά, ασκούνται, περνάνε με ευχάριστο τρόπο την ελεύθερη ώρα τους κλπ. Όταν το ‘σύστημα επιβράβευσης’ μάθει να διεγείρεται με τεχνητά μέσα, όπως οι εξαρτησιογόνες ουσίες, παύει να λειτουργεί κατά τον κοινώς αποδεκτό, φυσιολογικό τρόπο που προαναφέρθηκε.

Το ίδιο ισχύει και κατά τη διαταραχή σίτισης. Τα στοιχεία εκείνα της προσωπικότητας που αυξάνουν το ρίσκο των εξαρτήσεων συμβάλλουν και στις διατροφικές διαταραχές. Έχει βρεθεί ότι αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας οφείλονται εν μέρει στην κληρονομικότητα.

Κάποια από αυτά τα στοιχεία είναι η τάση να ευχαριστείς τους άλλους και η χαμηλή ικανότητα να διεκδικείς τα δικαιώματά σου, η ανάγκη να μειώσεις δυσάρεστα συναισθήματα όπως το άγχος, την κατάθλιψη και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση, η τελειομανία και χαρακτηριστικά ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς.

Καταλαβαίνει κανείς ότι οι εξαρτήσεις και οι διαταραχές σίτισης μπορούν να έχουν κοινούς τρόπους θεραπείας. Ο ασθενής έχει ως στόχο να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να δυναμώσει το εγώ του προκειμένου να μην καταφεύγει σε αυτοκαταστροφικά μέσα για την επίλυση των προβλημάτων του.

yperfagia

Είναι αρκετά σημαντικό να μην εθελοτυφλούμε όταν τα σημάδια των διαταραχών σίτισης είναι πλέον εμφανή στα δικά μας άτομα. Ίσως μια πρώτη συζήτηση με το ίδιο το άτομο να του δώσει το έναυσμα να καταλάβει εν μέρει ότι κάτι του συμβαίνει και να θορυβηθεί με αυτόν τον τρόπο.

Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είμαστε με τα νεαρότερα άτομα, παιδιά στην εφηβεία και στη μετεφηβική ηλικία. Καλό θα είναι, αν το άτομο είναι ανήλικο, οι γονείς να μιλήσουν σε κάποιον ειδικό-ψυχολόγο προκειμένου να σιγουρευτούν αν πρόκειται για κάποια διαταραχή σίτισης.

Ο ειδικός, ανάλογα με την περίπτωση, θα παραπέμψει σε ψυχιατρική παρακολούθηση αν το άτομο είναι σε προχωρημένο στάδιο ασιτίας ή χρειάζεται κάποια φαρμακευτική αγωγή.

Συνήθως, η ψυχιατρική εξέταση είναι απαραίτητη προκειμένου να ολοκληρωθεί η διάγνωση. Αν η διαταραχή βρίσκεται σε ένα αρχικό στάδιο, τότε η ψυχολογική υποστήριξη σε ένα πρώτο συμβουλευτικό στάδιο, στους γονείς ή και στο ίδιο το άτομο ίσως είναι απαραίτητη για την αποφυγή της ανάπτυξης της διαταραχής.

Στη συνέχεια, ανάλογα και πάλι με την περίπτωση, το άτομο ίσως μπει σε ένα πρόγραμμα συστηματικής ψυχοθεραπείας, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος.

Τα άτομα που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χρησιμοποιούν το φαγητό σα μια οδό διαφυγής. Επίσης, οι άνθρωποι που αδυνατούν να ακολουθήσουν τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συναισθήματα χρησιμοποιούν το σώμα τους ως μέσω έκφρασης των όποιων αδυναμιών και προβλημάτων τους. Η εικόνα του πολύ λεπτού σώματος λοιπόν, που υπάρχει ως πρότυπο σε κάποιες κοινωνίες γίνεται για κάποια άτομα, κυρίως γυναίκες, το άλλοθι άρνησης πρόληψης τροφής με ουτοπικό στόχο την απόκτησή του. Είναι προφανές ότι πίσω από αυτό το στόχο ‘κρύβεται’ μια βεβαρημένη συναισθηματικά ψυχή που μας ζητά ‘βοήθεια’ με το δικό της τρόπο.

________________

    ~ Αντωνία Μανούσου, Ψυχολόγος Υγείας

Πηγή: http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...
web design by