πλοία (4 άρθρα)

Νέα μέταλλα που δεν βυθίζονται ανοίγουν το δρόμο για αβύθιστα πλοία!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Ερευνητές του University of Rochester, εμπνευσμένοι από κάποια είδη αραχνών και μυρμηγκιών, δημιούργησαν μια δομή μετάλλου που είναι τόσο υδροφοβική που «αρνείται» να βυθιστεί, ανεξαρτήτως του πόσες φορές τη βάζει κανείς μέσα στο νερό ή τι ζημιά και ρωγμές έχει υποστεί.

Οι δυνατότητες που «ξεκλειδώνονται» είναι προφανώς τεράστιες- από πλοία που δεν βυθίζονται μέχρι πλωτές συσκευές που συνεχίζουν να πλέουν ακόμα και όταν έχουν τρυπήσει ή ηλεκτρονικές συσκευές που μπορούν να επιβιώνουν μόνες τους για πολύ καιρό στον ωκεανό, σύμφωνα με τον Τσουνλέι Γκούο, καθηγητή Οπτικής και Φυσικής, το εργαστήριο του οποίου περιγράφει τη δομή στο ACS Applied Materials and Interfaces.

H δομή αυτή χρησιμοποιεί μια επαναστατική τεχνική που ανέπτυξε το εργαστήριο, στο πλαίσιο της οποίας πολύ σύντομοι παλμοί λέιζερ (διάρκειας femtosecond) χαράζουν στην επιφάνεια των μετάλλων μοτίβα/ σχήματα που παγιδεύουν τον αέρα και την κάνουν υπερ-υδροφοβική.

Κάποια είδη αραχνών και μυρμηγκιών μπορούν να επιβιώνουν για μακρά χρονικά διαστήματα πάνω ή κάτω από την επιφάνεια του νερού παγιδεύοντας αέρα σε μια κλειστή περιοχή. Για παράδειγμα, οι αράχνες Argyroneta aquatic δημιουργούν ένα υποβρύχιο ιστό σχήματος θόλου – ένα «κώδωνα κατάδυσης» που τον γεμίζουν με αέρα από την επιφάνεια τον οποίο φέρνουν μέσω των εξαιρετικά υδροφοβικών ποδιών και κοιλιών τους. Αντίστοιχα, τα μυρμήγκια της φωτιάς φτιάχνουν «σχεδίες» παγιδεύοντας αέρα ανάμεσα στα υπερ-υδροφοβικά σώματά τους.

«Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα έμπνευση» λέει ο Γκούο. Όπως αναφέρουν στο σχετικό επιστημονικό άρθρο οι ερευνητές, «κλειδί» είναι πως οι πολύπλευρες υδροφοβικές επιφάνειες μπορούν να παγιδεύσουν μεγάλες ποσότητες αέρα, κάτι που ανοίγει τον δρόμο προς τη χρήση τους για τη δημιουργία πλωτών αντικειμένων και συσκευών.

Το εργαστήριο του Γκούο δημιούργησε μια δομή όπου οι επιφάνειες που είχαν υποστεί τη σχετική επεξεργασία σε δύο παράλληλες πλάκες αλουμινίου «κοιτούν» προς τα μέσα, όχι προς τα έξω, ώστε να προστατεύονται από εξωτερικές φθορές. Οι επιφάνειες χωρίζονται από την κατάλληλη απόσταση ώστε να παγιδεύουν και να συγκρατούν αρκετό αέρα ώστε να κρατούν τη δομή εν πλω- στην ουσία δημιουργώντας ένα αεροστεγές δωμάτιο. Ακόμα και μετά από κατάδυση δύο μηνών, οι δομές αυτές αναδύονταν αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους, σύμφωνα με τον Γκούο. Επίσης, διατηρούσαν αυτή την ιδιότητα ακόμα και αφού είχαν υποστεί ρωγμές, επειδή ο αέρας παραμένει παγιδευμένος σε διαφορετικά τμήμα του «δωματίου» ή κοντινών δομών.

Αν και η ομάδα χρησιμοποίησε αλουμίνιο για το project της, η διαδικασία χάραξης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε άλλο μέταλλο ή υλικό, σημειώνει ο Γκούο.

Πηγή: naftemporiki.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Εκτός από την χρήση σε οικιακές εφαρμογές, η ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και τις θαλάσσιες μεταφορές μας!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

https://www.facebook.com/techinsider/videos/1016325448565811/UzpfSTcyMDg3MTczNDczMTQ2OToxMTEzMTc4MzA4ODM0MTQx/

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το πέρασμα από τη Διώρυγα του Παναμά -Τα πλοία ανυψώνονται, περνούν πάνω από τη στεριά και ξαναπέφτουν στον ωκεανό [εικόνες & βίντεο]

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Συγκλονιστική εμπειρία: Το πέρασμα από τη Διώρυγα του Παναμά -Τα πλοία ανυψώνονται, περνούν πάνω από τη στεριά και ξαναπέφτουν στον ωκεανό [εικόνες & βίντεο]

Το πέρασμα από τη Διώρυγα του Παναμά είναι σίγουρα μια εμπειρία ζωής. Η δημοσιογράφος της Telegraph Τζέιν Αρκερ μεταφέρει την εμπειρία της με τρόπο συγκλονιστικό.

«Ηταν 6:30 το πρωί. Ενα βαρύ ψιλόβροχο έπεφτε καθώς εκατοντάδες επιβάτες με κάμερες ανά χείρας, φορώντας αδιάβροχα ή καλυμμένοι με πετσέτες, στοιβάζονταν στο ανώτερο κατάστρωμα του Celebrity Infinity. Ηταν αρκετά νωρίς για να είμαι σε τέτοια εγρήγορση ενώ έκανα διακοπές, ωστόσο εκείνη τη στιγμή ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε τη Διώρυγα του Παναμά.

Αλλωστε, ο λόγος που οι περισσότεροι αποφάσισαν να κάνουν αυτή την 15 ημερών κρουαζιέρα ήταν για το γεγονός ότι θα περνούσαν από τη διώρυγα αυτή, που αποτελεί κάτι σαν... θρύλο για τη ναυσιπλοΐα και η οποία άνοιξε το 1914. Καθώς κοίταξα μέσα στην ομίχλη, ένα μεγάλο τόξο εμφανίστηκε: Η Γέφυρα της Αμερικής. Σημάδι ότι ήμασταν έτοιμοι να μπούμε στο κανάλι. Αν και κατατοπισμένη για τη λειτουργία των "κλειδαριών" των διωρύγων λόγω των πολλών ταξιδιών σε ποτάμια, το πέρασμα από τη διώρυγα αυτή προσέφερε μια άλλη γοητεία. Ισως γιατί οι άνθρωποι που την κατασκεύασαν έσκαψαν χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας, των υπολογιστών και του σύγχρονου εξοπλισμού. Μέχρι τη στιγμή που περάσαμε στην άλλη πλευρά, και με εξαίρεση ένα μικρό διάλειμμα που έκανα για να φάω, κάθισα επί οκτώ ώρες στο κατάστρωμα, παρακολουθώντας τη διαδικασία.

Ο λέκτορας Μάικ Μακφίτερς, που βρισκόταν πάνω στο πλοίο, μας μίλησε για την πρώτη φορά που επιχείρησαν να "κόψουν" το κανάλι, το 1881. Πίσω από το εγχείρημα βρισκόταν ο Γάλλος Φερντινάντ ντε Λεζέπ, ο οποίος είχε κατασκευάσει και τη Διώρυγα του Σουέζ. Οκτώ χρόνια αργότερα, με 20.000 άνδρες νεκρούς λόγω του κίτρινου πυρετού, της ελονοσίας και τα τσιμπήματα των φιδιών, το έργο κατέρρεε.

Το έργο "αναστήθηκε" ξανά το 1903, όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρούσβελτ, τη στιγμή που η Κολομβία απέρριπτε τα σχέδια για την κατασκευή ενός καναλιού, υποστήριξε τους αντάρτες του Παναμά που ζητούσαν την ανεξαρτησία τους από την Κολομβία. Η νέα κυβέρνηση του Παναμά υπέγραψε μια συνθήκη που έδινε στις ΗΠΑ το δικαίωμα να κατασκευάσουν και να ελέγχουν το κανάλι στο διηνεκές. Στην πραγματικότητα, δόθηκε πίσω στον Παναμά τον Δεκέμβριο του 1999.

Ο Μακφίτερς μάς βομβάρδισε επίσης με άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως ότι η διέλευση είναι μήκους 47,8 μιλίων και ότι αρχικά ο Ντε Λεσέπ είχε σχεδιάσει να κατασκευάσει μια διώρυγα στη στάθμη της θάλασσας, χωρίς όμως να μπορέσει ποτέ να προβλέψει πώς θα ξεπερνούσαν τον ποταμό Τσαγκρ (η στάθμη του οποίου μπορεί να αυξηθεί κατά 40 πόδια σε 24 ώρες την περίοδο των βροχών). Και κάπως έτσι οι Αμερικανοί αποφάσισαν να μεταφέρουν τα πλοία πάνω από τον ισθμό. Τα πλοία ανυψώνονται και κατεβαίνουν κατά 85 πόδια μέσω των τριών "κλειδαριών" που υπάρχουν σε κάθε πλευρά των ωκεανών (και από τον Ατλαντικό και από τον Ειρηνικό), οι οποίες γεμίζουν και αδειάζουν με τη βοήθεια της βαρύτητας (όλες έχουν μια δεύτερη πύλη σε περίπτωση που γίνει κάποια ζημιά από την πίεση του νερού). Αξίζει να σημειωθεί ότι ανά διέλευση ξεχύνονται στον ωκεανό 32 εκατ. γαλόνια φρέσκου νερού.

 

Μόλις περάσαμε τη Γέφυρα της Αμερικής -πλέαμε από τον Ειρηνικό στον Ατλαντικό- και καθώς η βροχή είχε σταματήσει και η ομίχλη είχε εξαφανιστεί, μπορούσαμε να δούμε τις επόμενες κλειδαριές, από την πλευρά του Ατλαντικού, ένα πλοίο με κοντέινερ που είχε ήδη αρχίσει να ανυψώνεται και άλλα που περίμεναν στην ουρά (το Celebrity Cruises πλήρωνε πάνω από 347.000 δολάρια για να παρακάμψει τα υπόλοιπα). Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν δύο "κανάλια" μεταφοράς, το ένα δίπλα στο άλλο, καθένα εκ των οποίων έχει τις δικές του κλειδαριές, προκειμένου να μπορούν δυο πλοία ταυτόχρονα να διασχίσουν το στενό την ίδια στιγμή. Ωστόσο, οι καθυστερήσεις είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Μπροστά από εμάς, ένα φορτηγό πλοίο έκανε... μανούβρες στο δεξί κανάλι. Φυσικά, ήταν δεμένο από το "mule", το οποίο το βοηθούσε να παραμείνει σταθερό στις κλειδαριές. Τα μηχανήματα αυτά κινούνται κατά μήκος των καναλιών και παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά, ειδικά των μεγάλων πλοίων.

Μόλις περάσαμε τις κλειδαριές του Ειρηνικού, διασχίσαμε το στενό κανάλι των οκτώ μιλίων Gaillard Cut, το οποίο είναι γνωστό και Big Ditch, λόγω των πολλών κατολισθήσεων που έγιναν κατά την κατασκευή του, μετά περάσαμε από το κανάλι των 15 μιλίων της λίμνης Gatun Lake και εν τέλει επιστρέψαμε στην επιφάνεια της θάλασσας, μέσω των τριών κλειδαριών, στην πλευρά του Ατλαντικού».

 

 

Κατηγορίες:
Νέα

Γιατί τα παράθυρα των πλοίων είναι στρόγγυλα;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

finistriniΈχουμε μπει στο καλοκαίρι, με τον καιρό βέβαια να κάνει αρκετά πισωγυρίσματα και τις οικονομικοπολιτικές εξελίξεις να καταρρακώνουν καθημερινά και περισσότερο τη διάθεσή μας.

Ωστόσο, όλοι μας λίγο – πολύ, αρχίζουμε να κάνουμε κάποια σχέδια για τις φετινές καλοκαιρινές μας αποδράσεις. Κάποιοι θα προτιμήσουν τις οδικές εκδρομές, ενώ άλλοι θα επιβιβαστούν σε πλοία και αεροπλάνα για πιο μακρινούς προορισμούς…

«Το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι…» και μέχρι να φτάσει στον τερματισμό του, κόβουμε βόλτες πάνω – κάτω, μέσα – έξω, ε, να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία για τα social media! Στο μεταξύ, παρατηρώντας τον χώρο τριγύρω, έχετε παρατηρήσει το στρόγγυλο σχήμα των παραθύρων του; Γιατί συμβαίνει αυτό άραγε;

Close-up of a closed boat porthole with wihite backgroundΗ ιδέα και προσπάθεια για μέσα μεταφοράς που θα διασχίζουν τη θάλασσα, είναι όπως ξέρετε ίσως, πανάρχαια. Σχεδίες, ξύλινες βάρκες… και τώρα κρουαζιερόπλοια! Το υλικό που αρχικά χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή καραβιών, ήταν το ξύλο. Ανθεκτικό υλικό και κυρίως με την ιδιότητα, ακόμη και βρεγμένο να απορροφά κραδασμούς (τάσεις) από τις πιέσεις που του ασκούνταν. Τα παράθυρα που πρωτοφτιάχτηκαν σε πλοίο, είχαν ορθογώνιο σχήμα, όπως ενδεχομένως θα περίμενε και η λογική των περισσότερων. Όμως διαπιστώθηκε, πως έχοντας οποιοδήποτε σχήμα με γωνίες, στα σημεία αυτά, ήταν πολύ πιο επίπονες οι πιέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ρωγμές. Έτσι, και σε συνδυασμό με το ότι η μαζική κατασκευή κυκλικών παραθύρων είναι ευκολότερη, αναγκαστικά έγινε μια στροφή προς τα στρόγγυλα παράθυρα.

Ισχύει το ίδιο και για τα αεροπλάνα; Λόγω υψομέτρου και ατμοσφαιρικής πίεσης, είναι γνωστοί οι περιορισμοί ασφάλειας που υπάρχουν σε ένα αεροπλάνο και στη διάρκεια μιας πτήσης. Ομοίως, παρατηρεί και εκεί κανείς, πως τα παράθυρα δεν είναι τετράγωνα ή ορθογώνια. Δεν είναι όμως ούτε στρόγγυλα. Είναι οβάλ!

Το αρχικά ορθογωνιοποιημένο σχήμα είχε απορριφθεί για τους ίδιους περίπου λόγους με το πλοίο, μιας που ειδικά όταν πρόκειται για αεροσκάφος, πιθανή ρωγμή ή σπάσιμο σε παράθυρο μπορεί να προκαλέσει έκρηξη λόγω διαφοράς πίεσης!

Παρ’ όλ’ αυτά, στα αεροπλάνα, προτιμήθηκε το οβάλ σχήμα έναντι του στρόγγυλου. Ο ένας λόγος καθαρά οικονομικός, μιας που τα οβάλ παράθυρα χρειάζονται μικρότερη επιφάνεια «γυαλιού» απ’ ότι τα αντίστοιχα στρόγγυλα ίδιου μεγέθους. Οι υπόλοιποι λόγοι είναι περισσότερο πρακτικοί, αφού ένα οβάλ παράθυρο μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη εικόνα θέας στους επιβάτες, ενώ παράλληλα, τους διευκολύνει σε αυτό, ανεξαρτήτως του ύψους τους.

Ακόμη και στις διακοπές μας λοιπόν, υπάρχει πάντα λίγος χώρος για Φυσική…

της Λίας Καραμπατέα

Πηγήparallaximag

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα
web design by