Του Δημήτρη Ζαμάγια
Φέτος, μετά από πολλά χρόνια (30 περίπου) που ασχολούμαι με την εκπαίδευση, αποφάσισα να πάω να εξετάσω προφορικά σε κέντρο εξέτασης για φυσικώς αδυνάτους. Έπειτα, αποφάσισα να πάω να διορθώσω και γραπτά πανελλαδικών -έχω αυτό το δικαίωμα εδώ και δύο χρόνια, αφότου άρχισα να διδάσκω και στην Γ' Λυκείου.
Τόσο καιρό, ζούσα την εμπειρία του επιτηρητή στις πανελλαδικές. Χρήσιμη και αυτή. Βλέπεις τα πράγματα «από μέσα».
Όλα αυτά τα χρόνια έβλεπα το σχολείο της γειτονιάς μου φωταγωγημένο τα βράδια με πολλά αυτοκίνητα απέξω. «Είναι βαθμολογικό κέντρο», έλεγα στις κόρες μου.
Δεν είχα όμως εικόνα «από μέσα». Λοιπόν, προχθές που πήγα να επιμορφωθώ για τη βαθμολόγηση -γιατί, προσέξτε κάτι, σε ένα Δημόσιο κράτος το οποίο κατηγορούμε ότι είναι διαλυμένο, υπάρχει πρόνοια για επιμόρφωση των βαθμολογητών ώστε η βαθμολογία να είναι ομοιογενής- έζησα μια πολύ ωραία εμπειρία. Το σχολείο όπου πήγα έμοιαζε με μελίσσι· αλλού η γραμματεία, αλλού η φύλαξη γραπτών, αλλού η παράδοση και η παραλαβή τους και έπειτα, διάλεγες μια αίθουσα και έμπαινες και εσύ μαζί με δεκαπέντε ακόμα εκπαιδευτικούς άλλης ειδικότητας για να διορθώσετε με απόλυτη ησυχία τα γραπτά των πανελλαδικών. Όλοι με τάξη, αξιοπρέπεια και μεράκι για τη δουλειά τους.
Η μάλλον για το λειτούργημά τους;
Γιατί αν σας μιλήσω για την αμοιβή της βαθμολόγησης, θα γελάσετε. Δεν το κάνουν όμως οι συνάδελφοι για τα χρήματα. Το κάνουν για αυτό που έγραψα πιο πάνω.
Τι να πω;
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Συνειδητοποίησα ότι μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι είναι το μοναδικό πράγμα στην Ελλάδα που είναι Αδιάβλητο.
Μπράβο σε όλους τους εκπαιδευτικούς, λοιπόν, που αυτή την εποχή, ενώ όλοι οι άλλοι είναι στις παραλίες μετά από την κούραση της σχολικής χρονιάς, αυτοί τα απογεύματα κάνουν ήσυχα ήσυχα τη δουλειά τους.
ΜΠΡΑΒΟ!
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον συνάδερφο-κουμπάρο μου Λύκκα Δημήτρη, ο οποίος με παρακίνησε να πάμε μαζί να διορθώσουμε. Χωρίς την δική του παρότρυνση και με την συσσωρευμένη κούραση που υπάρχει, δεν θα το έκανα.
Σ' ευχαριστώ Δημήτρη!
