Και κάτι άλλο... (277 άρθρα)

Ηφαιστειακή έκρηξη στη Σαντορίνη πριν από 520.000 χρόνια

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

…. ήταν 15 φορές ισχυρότερη από την έκρηξη στο νησί Τόνγκα

Βαθιά κάτω από τον βυθό της Μεσογείου που περιβάλλει το ελληνικό νησί της Σαντορίνης ερευνητική ομάδα ανακάλυψε τα απομεινάρια μιας από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκρήξεις που έχει δει ποτέ η Ευρώπη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Communications Earth & Environment» οι ερευνητές αναφέρουν ότι πριν από περίπου μισό εκατομμύριο χρόνια συνέβη μια υποθαλάσσια ηφαιστειακή έκρηξη στη Σαντορίνη η οποία ήταν 15 φορές πιο ισχυρή από αυτή στο νησί Τόνγκα το 2022 που κατέρριψε πολλά ρεκόρ. Η έκρηξη στο Τόνγκα πυροδότησε τα ταχύτερα ατμοσφαιρικά κύματα που έχουν καταγραφεί ποτέ και το μεγαλύτερο μέγα-τσουνάμι εδώ και χιλιάδες έτη.

 

«Γνωρίζουμε ότι αυτό το ηφαίστειο είχε πολλές μεγάλες, εκρηκτικές εκρήξεις. Αλλά τα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα δείχνουν μια κατακλυσμιαία έκρηξη που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχε» λέει ο Τιμ Ντρούιτ, καθηγητής ηφαιστειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Clermont Auvergne στη Γαλλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Εκτεταμένη χερσαία έρευνα είχε προηγουμένως καταγράψει μια σχετικά λεπτομερή εικόνα του παρελθόντος ηφαιστείου στο Ελληνικό Τόξο, μια τοξοειδής οροσειρά του νότιου Αιγαίου Πελάγους κατά μήκος μιας καμπύλης γραμμής όπου η αφρικανική τεκτονική πλάκα βυθίζεται κάτω από την Ευρώπη και εκτείνεται από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία.

Οι γεωλόγοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Σαντορίνη αναδύθηκε από τη θάλασσα πριν από περίπου 400.000 χρόνια, καθώς διαδοχικές εκρήξεις στοίβαζαν ηφαιστειακά συντρίμμια στον πυθμένα της θάλασσας. Το σημερινό αρχιπέλαγος της Σαντορίνης σχηματίστηκε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1600 έως 1200 π.Χ.), όταν η μινωική έκρηξη ανατίναξε την κορυφή του τότε νησιού. Ένας θάλαμος μάγματος κάτω από το νησί Καμένη, στο κέντρο της καλντέρας της Σαντορίνης, τροφοδοτεί ακόμα και σήμερα το ηφαίστειο.

«Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούν να μάθουν οι επιστήμονες στη στεριά αλλά επειδή η διάβρωση από τη βροχή και τον άνεμο εξαφανίζει ορισμένα γεωλογικά στοιχεία κινηθήκαμε στο θαλάσσιο βασίλειο, γιατί στη θάλασσα όλα είναι πιο ήρεμα» αναφέρει ο Ντρούιτ.

Η έκρηξη

Οι ερευνητές ανακάλυψαν τα απομεινάρια μιας έκρηξης 520.000 ετών που ήταν «μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο παρήγαγε η Σαντορίνη και πιθανώς μία από τις δύο μεγαλύτερες εκρήξεις που είχε ποτέ ολόκληρο το ελληνικό ηφαιστειακό τόξο» σύμφωνα με τον Ντρούιτ. Η έκρηξη εκτόξευσε τουλάχιστον 90 κυβικά χιλιόμετρα ηφαιστειακών πετρωμάτων και τέφρας και συγκρκτικά η έκρηξη της Τόνγκα παρήγαγε 6 κυβικά χιλιόμετρα πετρωμάτων.

Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί δείχνει ότι το ελληνικό ηφαιστειακό τόξο είναι ικανό να προκαλέσει τεράστιες υποβρύχιες εκρήξεις. «Μας δίνει ένα παράδειγμα για να μελετήσουμε λεπτομερώς μια πολύ μεγάλη έκδοση της έκρηξης της Τόνγκα. Η Σαντορίνη πιθανότατα δεν θα δει μια έκρηξη αυτής της κλίμακας για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, ο θάλαμος μάγματος «θα συνεχίσει να τροφοδοτεί εκρήξεις λάβας και μικρές εκρηκτικές εκρήξεις για τις επόμενες δεκαετίες και ίσως ακόμη και αιώνες» λέει ο Ντρούιτ.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Πόσα ζωντανά κύτταρα υπάρχουν στη Γη;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Περισσότερα από τα άστρα του Σύμπαντος!

Gradient and transparent effect used.

Η θεμελιώδης μονάδα της ζωής, το κύτταρο

Αν νομίζετε ότι ο αριθμός των άστρων στο ορατό Σύμπαν είναι αστρονομικά μεγάλος (περιέχονται περίπου 3 με 7×1022 άστρα), σκεφτείτε ότι ο αριθμός όλων των ζωντανών κυττάρων στη Γη είναι ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερος. Κι αν υπολογίσουμε πόσα κύτταρα μπορεί να έζησαν ποτέ στην ιστορία του πλανήτη, το νούμερο είναι 10 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από τους κόκκους άμμου σε όλη τη Γη.

Οι νέες εκτιμήσεις, οι οποίες δημοσιεύονται στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology, δεν είναι απλώς μια άσκηση σε αριθμούς με πολλά μηδενικά: δίνει μια εικόνα για τον κύκλο του άνθρακα και τη συνολική βιομάζα που μπορεί να συντηρήσει ο πλανήτης. Προσφέρει επίσης μια ζοφερή πρόβλεψη για το τέλος της ζωής στη Γη.

Ζωντανό Σύμπαν

Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του Science, η αμερικανο-ισραηλινή ομάδα ξεκίνησε τη μελέτη αντλώντας από τη βιβλιογραφία εκτιμήσεις για τον αριθμό των μονοκύτταρων μικροβίων που ζουν σε στεριά και θάλασσα, καθώς και εκτιμήσεις για την αφθονία των πολυκύτταρων οργανισμών και τον αριθμό των κυττάρων από τα οποία αποτελείται κάθε άτομο.

Πρόσφατη εκτίμηση δείχνει για παράδειγμα ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από περίπου 30 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Οι υπολογισμοί αυτοί οδήγησαν στο ασύλληπτο νούμερο των 1030 κυττάρων, δηλαδή 10 ακολουθούμενο από 30 μηδενικά. Η πιο πολυπληθής ομάδα είναι μακράν τα κυανοβακτήρια, οι αρχαιότεροι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί, οι οποίοι ζουν και σήμερα σε κάθε είδους υδάτινα περιβάλλοντα.

Για να υπολογίσουν σε δεύτερη φάση τον αριθμό των κυττάρων που έζησαν ποτέ στη Γη, οι ερευνητές υπολόγισαν την πρωτογενή παραγωγή, την παραγωγή βιομάζας από φωτοσυνθετικούς οργανισμούς που χρησιμοποιούν το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα για να παράγουν οργανικές ουσίες.

Η πρωτογενής βιομάζα βρίσκεται στη βάση του τροφικού πλέγματος καθώς αποτελεί την τροφή μεγαλύτερων οργανισμών. Όταν οι οργανισμοί αυτοί πεθάνουν, το διοξείδιο του άνθρακα επιστρέφει στην ατμόσφαιρα και ο κύκλος του άνθρακα ξαναρχίζει από την αρχή.

Η ερευνητική ομάδα χτένισε τη βιβλιογραφία για εκτιμήσεις της αφθονίας κάθε τύπου φωτοσυνθετικού οργανισμού σε διαφορετικές εποχές της γήινης ιστορίας, ώστε να εκτιμηθεί η πρωτογενής παραγωγή κάθε επιμέρους περιόδου.

Στη συνέχεια υπολόγισαν πόσα κύτταρα θα χρειάζονταν για να παραγάγουν αυτή τη βιομάζα, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως το πότε εμφανίστηκε κάθε ομάδα φωτοσυνθετικών οργανισμών και το πώς οι εποχές των παγετώνες μείωσαν τη φωτοσύνθεση.

Τα κυανοβακτήρια, τα οποία εμφανίστηκαν πριν από 2,5 έως 3,4 δισ. χρόνια πριν, ήταν για καιρό η μόνη παραγωγική ομάδα, μέχρι την εμφάνιση των μονοκύτταρων φυκών πριν από 600 με 800 εκατ. χρόνια. Τα φύκη έπεσαν με τη σειρά τους στη δεύτερη θέση όταν εμφανίστηκαν τα χερσαία φυτά.

Όλα αυτά οδηγούν στην εκτίμηση ότι η Γη έχει φιλοξενήσει μέχρι σήμερα 1039 με 1040 κύτταρα. Οι ερευνητές μάλιστα υπολογίζουν ότι το νούμερο αυτό βρίσκεται κοντά στις αντοχές του πλανήτη, ο οποίος δεν διαθέτει αρκετούς πόρους για να συντηρήσει πάνω από 1041 κύτταρα.

Το τέλος της ζωής

Οι αριθμοί αυτοί μπορεί να είναι χονδρικοί, δείχνουν όμως «λογικοί και ρεαλιστικοί», σχολίασε ο Αλέσιο Κολάλτι, οικολόγος του ιταλικού Ινστιτούτου Μεσογειακών Γεωργικών και Δασικών Συστημάτων, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Τα ευρήματα είναι «σαν ταινία της ζωής στη Γη, μια ταινία για το πώς εξελίχθηκε η ζωή από τις απαρχές της» σχολίασε.

Εκτός από το παρελθόν, όμως, η μελέτη προχώρησε και στο μέλλον: η συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα αναμένεται να μειωθεί στο μέλλον από γεωλογικές διαδικασίες που θα πυροδοτήσει ο ‘Ηλιος, ο οποίος γίνεται όλο και πιο φωτεινός με την πάροδο του γεωλογικού χρόνου.

Σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, τα επίπεδα CO2 θα έχουν πέσει υπερβολικά χαμηλά για να συντηρήσουν τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, οπότε τα κυανοβακτήρια και τα φυτά θα πεθάνουν. Ούτως ή άλλως οι ωκεανοί θα είναι τότε υπερβολικά ζεστοί για να επιζήσει οτιδήποτε.

Η βιομάζα της Γης θα πεθάνει και όλος ο δεσμευμένος άνθρακας θα επιστρέψει στην ατμόσφαιρα. Αυτή τη φορά όμως ο κύκλος δεν θα ξαναρχίσει.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Αριστοτέλης: Η παιδεία αλλάζει κοινωνίες

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Η Πολιτεία του Πλάτωνα υπήρξε έργο αναφοράς ήδη από την αρχαιότητα. Η αυστηρή κοινωνική διαστρωμάτωση, η κοινοκτημοσύνη των γυναικών και των παιδιών, ο εξοστρακισμός των ποιητών ήταν μερικά μόνο από τα σημεία που δεν θα μπορούσαν να περάσουν ασχολίαστα. Επομένως, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (όταν φτάνει η ώρα να μιλήσει για τα πολιτεύματα στο Β΄ βιβλίο) ασκεί δριμεία κριτική στη θεωρητική κατασκευή ενός τέτοιου πολιτικού συστήματος, καθώς για τον ίδιο σκοπός της πόλεως είναι κατ’ αρχάς η αυτάρκεια και, κατά συνέπεια, το ευ ζην (1252b27-30).

Η αριστοτελική πολιτική θεωρία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θεωρία της ευδαιμονίας των Ηθικών Νικομαχείων που προηγούνται των Πολιτικών. Η ευδαιμονία δεν είναι μόνο σκοπός του ατόμου αλλά και της πόλης. Και η πόλη περιλαμβάνει γυναίκες και παιδιά. Αν θέλουμε και αυτοί να είναι ευδαίμονες, ως μέλη της πόλης, θα πρέπει να τους παρέχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση. «Αν μας ενδιαφέρει το να είναι σπουδαία η πόλη, πρέπει και τα παιδιά να είναι σπουδαία και οι γυναίκες να είναι σπουδαίες» (1260b16-18), δηλώνει κατηγορηματικά ο συγγραφέας και μας προϊδεάζει ότι θα αναφερθεί στην κοινοκτημοσύνη των γυναικών και παιδιών στην Πολιτεία.

Η κοινοκτημοσύνη των αγαθών είναι ένα ζήτημα που θα συζητήσει ο Αριστοτέλης προτού το απορρίψει. Η πείρα τον έχει διδάξει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να μοιραστούν και μάλλον έχουν μία έμφυτη τάση για απληστία. Οι άνθρωποι παραμελούν το κοινό, αυτό που ανήκει σε όλους, καθώς δεν το θεωρούν δικό τους, με αποτέλεσμα να μην το φροντίζουν. Η κοινοκτημοσύνη όμως των γυναικών και των παιδιών είναι κάτι που δεν τον βρίσκει σύμφωνο όχι μόνο λογικά αλλά και ηθικά. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιέται ο Αριστοτέλης, να θεωρεί ο Σωκράτης τη φιλία ύψιστο αγαθό και από την άλλη να εμποδίζει τη δημιουργία της; Πώς θα υπάρξει αγάπη μεταξύ των πολιτών όταν θα είναι κοινές οι γυναίκες και τα παιδιά; «Δύο είναι τα πράγματα που οι άνθρωποι φροντίζουν και αγαπούν περισσότερο, αυτό που είναι δικό τους και αυτό που τους είναι πολύτιμο (τό τε ἴδιον καὶ τὸ ἀγαπητόν) 1262b». Η κοινοκτημοσύνη μπορεί να υπάρξει μόνο για τα αγαθά μεταξύ φίλων, καθώς «τα πράγματα των φίλων είναι κοινά». Ωστόσο, για τον ίδιο, μια τέτοια ζωή είναι αδύνατη, καθώς αποκλείει τη χρήση δύο σημαντικών αρετών: Της σωφροσύνης προς τις γυναίκες (πρέπει να κρατιόμαστε μακριά από τις γυναίκες των άλλων) και της γενναιοδωρίας ως προς την περιουσία.

Ο Αριστοτέλης δεν αργεί να βρει την αιτία του λάθους του Σωκράτη. Η πόλη, όπως και η οικογένεια, πρέπει να έχει ενότητα. Ο Σωκράτης προσπάθησε να ενώσει τους πολίτες με λανθασμένο τρόπο, παρατηρεί ο Αριστοτέλης. Μια πόλη, η ενότητα της οποίας βασίζεται μόνο στην κοινοκτημοσύνη, τείνει να καταρρεύσει, μαζί με το πολίτευμα. Μόνο με έναν τρόπο μπορεί να επιτευχθεί το άριστο πολίτευμα. Με την κατάλληλη παιδεία. Η φιλοσοφία προηγείται όλων. Η παιδεία αλλάζει κοινωνίες.

«Αλλά, επειδή η πόλη αποτελείται από ετερόκλητο πλήθος, όπως ειπώθηκε πρωτύτερα, πρέπει να ενωθεί με κοινή παιδεία. Και αυτός που θέλει να εισάγει στο μέλλον μια τέτοια παιδεία είναι άτοπο να νομίζει ότι μέσω αυτής θα κάνει την πόλη σπουδαία και να θεωρεί ότι με τέτοια μέσα θα τη βελτιώσει, και όχι με τα ήθη, τη φιλοσοφία και τους νόμους.» Αριστοτέλης, Πολιτικά 1263b36-41

Στην αριστοτελική πολιτεία δεν υπάρχουν άρχοντες προορισμένοι μόνο για να διοικούν, γιατί όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι άξιοι για να «άρχουν και να άρχονται». Όποιος θέλει να γίνει καλός άρχοντας πρέπει πρώτα να μάθει να υπακούει. Ο Αριστοτέλης διαφωνεί ριζικά με τον πλατωνικό Σωκράτη, στον οποίο απευθύνει σωρεία ερωτημάτων που αφορούν τη μερική εκπαίδευση των πολιτών, σε αντίθεση με την κοινή παιδεία που ο ίδιος προτείνει. Ο Σωκράτης δημιουργεί δύο πόλεις στην Πολιτεία του.

 

«Διότι τότε αναπόφευκτα μέσα σε μία πόλη θα υπάρχουν δύο και αυτές θα είναι αντίπαλες μεταξύ τους. Γιατί [ο Σωκράτης] κάνει τους Φύλακες ένα είδος φρουράς, ενώ τους γεωργούς, τους τεχνίτες και τις άλλες τάξεις τους κάνει πολίτες. Αλλά κατηγορίες και δίκες και όλα τα άλλα κακά που υπάρχουν στις πόλεις, θα βρεθούν όλα και μεταξύ των πολιτών του. Ωστόσο, λέει ο Σωκράτης, ότι λόγω της εκπαίδευσής τους δεν θα χρειαστούν πολλούς νόμους, όπως οι αστυνομικοί ή αγορανομικοί, αν και αναθέτει την εκπαίδευσή του μόνο στους Φύλακες. […] Ωστόσο, δεν θέσπισε κάτι σχετικό με την πολιτική διακυβέρνηση και την εκπαίδευσή τους και τους νόμους. Αλλά ούτε είναι εύκολο να βρούμε απαντήσεις ενώ είναι σημαντική η διαμόρφωση του χαρακτήρα τους για τη διατήρηση της κοινωνίας των Φυλάκων.»

Αριστοτέλης, Πολιτικά 1263a24-41

Σε αντίθεση με τον Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης θέλει να μορφώσει τον λαό. Η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Το ίδιο και η ευδαιμονία. Μαθαίνουμε να αγαπούμε το καλό, το ωφέλιμο, το χρήσιμο, να τα αναγνωρίζουμε ως ευχάριστα και να τα επιζητούμε. Η φιλοσοφική αναζήτηση δεν είναι μόνο για τους άρχοντες ή τους φύλακες για τους οποίους μεριμνά ο Πλάτωνας (αφήνοντας στην άκρη τους τεχνίτες και τους γεωργούς). Ο Αριστοτέλης καταγγέλλει ακόμα ένα επικίνδυνο λάθος του Σωκράτη:

«Αλλά και ο τρόπος που διορίζει άρχοντες ο Σωκράτης είναι επικίνδυνος. […] Και είναι φανερό ότι κατ’ ανάγκη κάνει άρχοντες πάντα τους ίδιους. Γιατί ποτέ δεν αναμειγνύεται ο χρυσός του θεού με άλλες ψυχές αλλά πάντοτε με τις ίδιες. Και υποστηρίζει ότι μόλις γεννηθούν οι άνθρωποι οι θεοί αναμειγνύουν τις ψυχές τους άλλων με χρυσό, άλλων με ασήμι, αλλά σε όσους προορίζονται για τεχνίτες και γεωργοί  με χαλκό και σίδηρο.»

Αριστοτέλης, Πολιτικά 1264b6-15

Για τον Αριστοτέλη όλοι οι πολίτες (ανεξαρτήτως επαγγέλματος) πρέπει να είναι άξιοι του «ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν» και αυτή η ευθύνη απαιτεί από αυτούς να έχουν την ανάλογη παιδεία. Οι αριστοτελικές ενστάσεις για την Πολιτεία που οραματίστηκε ο δάσκαλός του Πλάτωνας είναι πάρα πολλές. Η βασικότερη όμως είναι ο σκοπός της, στον οποίο αποτυγχάνει. Στην πλατωνική Πολιτεία οι πολίτες δεν είναι ευδαίμονες.

«Αν και αφαιρεί [ο Σωκράτης] από τους φύλακες την ευδαιμονία, υποστηρίζει ότι ο νομοθέτης πρέπει να κάνει ευτυχισμένη όλη την πόλη. […] Αλλά αν δεν είναι οι φύλακες ευδαίμονες τότε ποιοι μπορεί να είναι; Όχι βέβαια οι τεχνίτες και το πλήθος των εργατών.»

Αριστοτέλης, Πολιτικά 1264b15-26

Το αριστοτελικό πολιτικό ζώο δημιουργεί φιλίες και ζει σε κοινωνίες που δημιουργεί το ίδιο. Επομένως, η κοινωνία που θα δημιουργήσει είναι αποτέλεσμα της παιδείας του. Η ιδέα ότι η παιδεία είναι το θεμέλιο της κοινωνίας και του πολιτεύματος διαπερνά ολόκληρο το έργο: Το πολίτευμα θα επιλέξει την κατάλληλη παιδεία που θα προσφέρει ανάλογα με τον σκοπό που θέλει να επιτύχει. Για τον Αριστοτέλη ο σκοπός είναι ένας: Η ευδαιμονία.

«Επειδή ένα είναι το τέλος (σκοπός) κάθε πόλης, είναι φανερό ότι και η παιδεία πρέπει να είναι μία και είναι αναγκαίο να είναι για όλους και η επιμέλειά της να είναι δημόσια και όχι ιδιωτική, όπως είναι σήμερα όπου ο καθένας επιμελείται μόνος του την μόρφωση των παιδιών του, διδάσκοντας σ’ αυτά τα μαθήματα της αρεσκείας του. Αλλά τα θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος πρέπει να είναι υπό δημόσια εποπτεία.» Αριστοτέλης, Πολιτικά 1337a21-30

Ο φιλόσοφος στο τελευταίο βιβλίο θα διακηρύξει τη θέση του για την παιδεία: Η παιδεία οφείλει να είναι δημόσια, γιατί όλοι πρέπει να έχουν μερίδιο όχι μόνο στη γνώση αλλά κυρίως στην ευδαιμονία. Η αριστοτελική παιδεία θα θωρακίσει τον χαρακτήρα και θα του διδάξει να απολαμβάνει τον βίο του με φρόνηση. Η φιλοσοφία, η κριτική σκέψη, η αμφισβήτηση και η αναζήτηση της αλήθειας έχουν πρακτική εφαρμογή. Ο κάθε πολίτης, χάρη στην εκπαίδευση που του προσφέρει το κράτος, δεν θα το υπηρετεί απλώς, θα φροντίζει για το καλύτερο όλων· το δικό του και των άλλων. Η παιδεία είναι η βάση του πολιτεύματος:

«Κανείς δεν θα αμφισβητούσε το γεγονός ότι πρέπει η παιδεία των νέων επομένως να γίνει αντικείμενο έρευνας του νομοθέτη. Διότι αν δεν συμβεί στις πόλεις, θα βλάψει και τα πολιτεύματα· πρέπει λοιπόν να εκπαιδεύονται ανάλογα για το καθένα, καθώς από τη μια προφυλάσσει το ήθος κάθε πολιτεύματος και από την άλλη το καθιστά από την αρχή, όπως το δημοκρατικό πολίτευμα τη δημοκρατία και το ολιγαρχικό την ολιγαρχία. Πάντοτε δε το καλύτερο ήθος αποτελεί το αίτιο του καλύτερου πολιτεύματος.»

Αριστοτέλης, Πολιτικά 1337a11-18

Η παιδεία για τον Αριστοτέλη (η αγάπη για τη σοφία) διαμορφώνει χαρακτήρα, ήθος. Μέσω της παιδείας οι νέοι θα αναπτύξουν τις διανοητικές και ηθικές τους μεσότητες. Και αυτό είναι έργο του σχολείου. Εκείνου που οραματίζεται ο Αριστοτέλης. Με κέντρο την ευδαιμονία, την αγάπη για τη γνώση, τη φύση και τον άνθρωπο. Για τον Αριστοτέλη, το ιδανικό κράτος προσφέρει δημόσια, φιλοσοφική παιδεία· διαμορφώνει χαρακτήρες χωρίς να χειραγωγεί. Είναι η μόνη παιδεία που ταιριάζει σε ελεύθερους πολίτες. Δηλαδή, εκείνους που λαμβάνουν τις καλύτερες αποφάσεις για τον εαυτό τους και το σύνολο.

Από το βιβλίο της Έλσας Νικολαΐδου, Φιλοσοφία για όλους: Γιατί να διαβάζουμε τους αρχαίους Φιλοσόφους, Μεταίχμιο 2022

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Η διδακτορική διατριβή του Χάιζενμπεργκ

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
Werner Heisenberg (Photo Credit: Bob Gardner)

Τον Μάιο του 1923 ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ επέστρεψε στο Μόναχο από το Γκέττιγκεν, όπου ήταν επισκέπτης φοιτητής, για να ολοκληρώσει το τελευταίο του εξάμηνο γράφοντας τη διδακτορική του διατριβή. Γνωρίζοντας την φήμη του Χάιζενμπεργκ για αμφιλεγόμενες λύσεις σε προβλήματα της κβαντικής θεωρίας, ο μέντοράς του στο Μόναχο (και φίλος της πατέρα του) Arnold Sommerfeld , πρότεινε να γράψει τη διατριβή του στον πιο παραδοσιακό τομέα της υδροδυναμικής. Το θέμα ήταν σχετικό με την τυρβώδη ροή. Επέλεξε το θέμα αυτό θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις και την κατανόηση του Heisenberg στην μαθηματική φυσική. Προέκυψε από μια συνεργασία του Sommerfeld με μια εταιρεία που διοχέτευε τον ποταμό Isar διαμέσου του Μονάχου.

Ο Heisenberg έπρεπε επίσης να παρακολουθήσει το τετράωρο εργαστηριακό μάθημα στην πειραματική φυσική που έκανε ο καθηγητής Wilhelm Wien. Ο Wien επέμεινε ότι οποιοσδήποτε φυσικός, συμπεριλαμβανομένων και των λαμπρών θεωρητικών του Sommerfeld, πρέπει να είναι πλήρως καταρτισμένος στην πειραματική φυσική. Οι Wien και Sommerfeld συμμετείχαν και στην τελική προφορική εξέταση του υποψηφίου.

Ο Heisenberg υπέβαλε την διατριβή του 59 σελίδων με τίτλο «On the Stability and Turbulence of Liquid Currents» στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου στις 10 Ιουλίου του 1923. Το πρόβλημα ήταν να προσδιοριστεί η ακριβής μετάβαση ενός ομαλά ρέοντος υγρού (στρωτή ροή) σε τυρβώδη ροή. Ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο δύσκολο που ο Heisenberg βρήκε μια κατά προσέγγιση λύση. «Δεν θα πρότεινα αυτό το θέμα ως διατριβή σε κανέναν από τους άλλους φοιτητές μου», έγραψε ο Sommerfeld. Το Πανεπιστήμιο δέχθηκε την διατριβή και ο Wien την αποδέχθηκε για δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής που ήταν επιμελητής, αλλά όταν ο μαθηματικός Fritz Noether (ο αδελφός της Emmy Noether) προέβαλε αντιρρήσεις το 1926, τα αποτελέσματα παρέμειναν αμφίβολα για σχεδόν ένα τέταρτο αιώνα έως ότου τελικά επιβεβαιώθηκαν.

Η έγκριση της διατριβής είχε ως προϋπόθεση και την επιτυχία του υποψηφίου στην τελική προφορική εξέταση. Και εκεί δημιουργήθηκε πρόβλημα. Η εξεταστική επιτροπή αποτελούνταν από τους Sommerfeld και Wien, μαζί με τους εκπροσώπους δύο δευτερευόντων μαθημάτων του Heisenberg, τα μαθηματικά και την αστρονομία.

Όταν ο 21χρονος Heisenberg εμφανίστηκε ενώπιον των τεσσάρων καθηγητών στις 23 Ιουλίου 1923, απάντησε εύκολα τις ερωτήσεις του Sommerfeld και εκείνες των μαθηματικών, αλλά άρχισε να δυσκολεύεται στην αστρονομία και την πειραματική φυσική. Στην εργαστηριακή του εργασία ο Heisenberg έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα συμβολόμετρο Fabry-Perot, μια συσκευή για την παρατήρηση της συμβολής του φωτός, την οποία ο Wien είχε διδάξει εκτενώς. Όμως ο Heisenberg δεν μπορούσε να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις, για την μέγιστη διακριτική ικανότητα του συμβολόμετρου ή πως ορίζεται η διακριτική ικανότητα ενός μικροσκοπίου. Όταν ο θυμωμένος Wien ρώτησε πώς λειτουργεί ένας συσσωρευτής, ο υποψήφιος πάγωσε. Ο Wien δεν έβρισκε κανένα λόγο για να περάσει τον νεαρό φοιτητή, ανεξάρτητα από το πόσο λαμπρός ήταν σε άλλους τομείς.

Μια σύγκρουση ξέσπασε μεταξύ των Sommerfeld και Wien σχετικά με την σημασία της θεωρίας και του πειράματος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Heisenberg θα έπαιρνε μεν το διδακτορικό του, αλλά θα βαθμολογείτο με τον προτελευταίο βαθμό – τον βαθμό III.

Ο Heisenberg σοκαρίστηκε. Συνηθισμένος να είναι πάντα πρώτος στην τάξη του, δυσκολεύτηκε να δεχτεί τον χαμηλό βαθμό στο διδακτορικό του. Ο Sommerfeld προετοίμασε ένα μικρό πάρτι στο σπίτι του εκείνο το απόγευμα για τον Dr. Heisenberg, αλλά ο Heisenberg βρήκε μια πρόφαση και πήρε το τρένο τα μεσάνυχτα για το Gottingen, όπου εμφανίστηκε στο γραφείο του Max Born το επόμενο πρωί. Ο Born είχε ήδη προσλάβει τον Heisenberg ως βοηθό του για το επόμενο διδακτικό έτος. Αφού ενημέρωσε τον Born για την αποτυχία του στα προφορικά, τον ρώτησε δειλά, «Αναρωτιέμαι αν με θέλετε ακόμα ως βοηθό;» Ο Born ήταν βέβαιος ότι ο Heisenberg θα ανέκαμπτε και του το είπε.

Ο ανήσυχος πατέρας του Heisenberg έγραψε στον διάσημο πειραματιστή του Gottingen,James Franck, ζητώντας του να διδάξει στον γιό του πειραματική φυσική. Ο Franck το έκανε, αλλά εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος από τον Heisenberg, εγκατέλειψε την προσπάθεια. Aν ο Heisenberg κατάφερνε να επιβιώσει στον χώρο της φυσικής, θα το έκανε ως καθαρά θεωρητικός.

Το μικροσκόπιο του Heisenberg ως πείραμα σκέψης σχετικό με την αρχή της αβεβαιότητας

Το αστείο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι όταν ο Heisenberg διατύπωσε τις σχέσεις αβεβαιότητας αρκετά χρόνια μετά, χρησιμοποίησε την διακριτική ικανότητα του μικροσκοπίου για να τις εξηγήσει – αλλά το φάντασμα του παρελθόντος εμφανίστηκε πάλι, δημιουργώντας του δυσκολίες! Όταν ο Bohr διαφώνησε μαζί του, επισημαίνοντας λάθη στον συλλογισμό του, ο Heisenberg οδηγήθηκε πάλι σε συναισθηματικό μπλοκάρισμα. Το θετικό αποτέλεσμα από την υπόθεση ήταν πως η αντίδραση του Heisenberg ώθησε τον Bohr να διατυπώσει τις δικές του απόψεις για το θέμα, οι οποίες οδήγησαν τελικά στη λεγόμενη ερμηνεία της Κοπεγχάγης της κβαντικής μηχανικής.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Γενετικά τροποποιημένο ρύζι μπορεί να καλλιεργηθεί στον Άρη

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα από τα ζητήματα που πρέπει να λύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η ανθρωπότητα αν θέλει να ταξιδεύει ολοένα και πιο μακριά στο Διάστημα και να ζήσει σε εξωγήινους κόσμους που έχουν αφιλόξενες συνθήκες είναι αυτό της διατροφής και ειδικά με φρέσκα τρόφιμα ώστε να λαμβάνουν οι άνθρωποι και όλα τα απαραίτητα θρεπτικά και άλλα συστατικά που είναι απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού του.

Η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να δημιουργήσει πολύ σύντομα μόνιμες επανδρωμένες βάσεις στη Σελήνη και η κοντινή απόσταση με τη Γη διευκολύνει την τροφοδοσία αυτών των βάσεων από τον πλανήτη μας. Όμως στον Άρη που είναι ο επόμενος στόχος για δημιουργία βάσεων και αργότερα αποικιών η τροφοδοσία θα είναι μια χρονοβόρος και δύσκολη διαδικασία αφού με τις υπάρχουσες τεχνικές δυνατότητες το ταξίδι στον Κόκκινο Πλανήτη από τη Γη διαρκεί περίπου έξι μήνες. Για αυτό τον λόγο γίνονται συνεχείς προσπάθειες από την επιστημονική κοινότητα και τις διαστημικές υπηρεσίες για ανάπτυξη μεθόδων καλλιέργειας τροφίμων είτε σε διαστημικές συνθήκες έλλειψης βαρύτητας είτε σε ακραία περιβάλλοντα όπως αυτό του Άρη.

Έχουν αναπτυχθεί επαναστατικές μέθοδοι αεροπονίας και υδροπονίας με τις οποίες έχει επιτευχθεί η καλλιέργεια τροφίμων σε διαστημικές συνθήκες αυξάνοντας τις ελπίδες για τη επίτευξη της λειτουργίας μικρότερων ή μεγαλύτερων θερμοκηπίων στον Άρη. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Άρκανσο παρουσίασε στο 54ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στις ΗΠΑ τα πειράματα που πραγματοποίησε με διάφορες ποικιλίες ρυζιού τις οποίες καλλιέργησε σε προσομοιωμένο αρειανό περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα η καλλιέργεια έγινε σε χώμα που δημιούργησαν επιστήμονες της NASA από πλούσιο σε βασάλτη χώμα προερχόμενο από την αμερικανική έρημο Μοχάβε.

Οι ερευνητές δημιούργησαν τρεις νέες ποικιλίες ρυζιού. Μια ποικιλία άγριου ρυζιού και δύο γενετικά τροποποιημένες ρυζιού όλες εκ των οποίων ήταν σχεδιασμένες να είναι ανθεκτικές στη ξηρασία, τα υψηλά επίπεδα αλατότητας του εδάφους και άλλες δύσκολες στη καλλιέργεια συνθήκες. Τις τρεις ποικιλίες τις καλλιέργησαν στο προσομοιωμένο αρειανό έδαφος όπως επίσης σε μια γλάστρα με γήινο χώμα καθώς και σε μια γλάστρα με χώμα προϊόν ανάμιξης συμβατικού και προσομοιωμένου χώματος. Διαπιστώθηκε ότι το ρύζι που καλλιεργήθηκε στο… αρειανό χώμα αναπτύχθηκε σωστά ενώ δεν συνέβη το ίδιο με τις καλλιέργειες στα άλλα χώματα. Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα νέα πειράματα με ένα διαφορετικού τύπου προσομοιωμένο αρειανό έδαφος και διαφορετικές ποικιλίες ρυζιού από αυτές που χρησιμοποίησαν τώρα.

«Η έρευνά μας θα μπορούσε να έχει εφαρμογές εδώ στη Γη ανεξάρτητα με το αν θα αποικήσει ο άνθρωπος κάποτε τον Άρη. Μίλησα με έναν Αυστραλό ερευνητή από μια περιοχή όπου το έδαφος έχει υψηλή αλατότητα και μελέτησα τη δουλειά της ερευνητικής ομάδας ως έναν πιθανό τρόπο καλλιέργειας τροφίμων σε τέτοια περιβάλλοντα. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη Γη ως επίγειο ανάλογο προτού σταλούν οι σπόροι στον Άρη»» δήλωσε ο Δρ. Άμπιλας Ραματσαντράν, ερευνητής στο Κέντρο Διαστημικών και Πλανητικών Επιστημών του Αρκάνσας.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Τι είναι τα πλακάκια Αϊνστάιν;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα ενδιαφέρον μαθηματικό πρόβλημα είναι η πλακόστρωση ενός επιπέδου – η κάλυψή του με πολυγωνικά πλακάκια, χωρίς όμως να δημιουργούνται κενά ή επικαλύψεις. Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό αν χρησιμοποιηθούν μόνο τετράγωνα ή μόνο ισόπλευρα τρίγωνα ή μόνο κανονικά εξάγωνα παλκάκια, όπως βλέπουμε στο παρακάτω σχήμα:

Υπάρχουν κι άλλα απλά πλακίδια που μπορούν να πλακοστρώσουν το επίπεδο, όπως για παράδειγμα τα παρακάτω δεκαπέντε είδη πενταγώνων:

Όμως όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι περιοδικά, που σημαίνει ότι επαναλαμβάνονται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο προς δυο ανεξάρτητες διευθύνσεις. Στα μαθηματικά λέμε ότι υπάρχει ένα περιοδικό παραλληλόγραμμο – ένα παραλληλόγραμμο που αν σημαδευτεί κατά κάποιο τρόπο και επαναληφθεί ξανά και ξανά προς τις δυο διευθύνσεις που είναι παράλληλες προς τις πλευρές του, θα αναπαράγει το δεδομένο μοτίβο της πλακόστρωσης:

Το ερώτημα που δεν είχε απαντηθεί μέχρι σήμερα ήταν το «αν υπάρχει κάποιος απεριοδικός τρόπος παλκόστρωσης που να χρημοποιεί ένα μόνο πλακάκι».
Η απάντηση φαίνεται πως δόθηκε από τους μαθηματικούς Smith et al στην δημοσίευσή τους με τίτλο: «An aperiodic monotile» .
Εκεί παρουσιάζεται το πλακίδιο «αϊνστάιν» που μοιάζει με καπέλο και μπορεί να καλύψει μια άπειρη επιφάνεια χωρίς ποτέ να δημιουργήσει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Το πλακίδιο δεν έχει καμμία σχέση με τον φυσικό Einstein. Ονομάστηκε έτσι διότι στα γερμανικά «ein stein» σημαίνει «μία πέτρα».

Απεριοδική πλακόστρωση όπου χρησιμοποιείται μόνο το πλακίδιο «αϊνστάιν» σύμφωνα με την δημοσίευση των Smith et al.

Το πλακίδιο «αϊνστάιν» είναι ένα πολύγωνο δεκατριών πλευρών και θα μπορουσε κανείς να πει ότι το εν λόγω πλακίδιο συνίσταται από οκτώ μικρότερα πολύγωνα σε σχήμα χαρταετού:

Εκτός από την … διακόσμηση ενός σπιτιού, τα απεριοδικά πλακίδια χρησιμεύουν ως μαθηματικά μοντέλα για τους ημικρυστάλλους που ανακαλύφθηκαν το 1982 από τον Dan Shechtman, ο οποίος στη συνέχεια κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 2011. Το νέο απεριοδικό πλακίδιο «αϊνστάιν» θα δώσει το έναυσμα για περαιτέρω έρευνες στην επιστήμη των υλικών.

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το μοντέλο της Μαρίας Γκέπερτ-Μάγιερ

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

(…) Το απλούστερο στοιχείο στο Σύμπαν, το υδρογόνο (1H), είναι και το πιο άφθονο. Το δεύτερο απλούστερο στοιχείο στο Σύμπαν, το ήλιο (2Ηe), είναι το το δεύτερο πιο άφθονο. Σε ένα εύτακτο από αισθητική άποψη Σύμπαν, το τρίτο απλούστερο στοιχείο, το λίθιο (3Li), θα ήταν και το τρίτο πιο άφθονο, κ.ο.κ. Αλλά το Σύμπαν μας δεν είναι εύτακτο. Το τρίτο πιο διαδεδομένο στοιχείο είναι το οξυγόνο (8Ο), το στοιχείο με ατομικό αριθμό 8. Γιατί όμως; Ίσως κάποιος επιστήμονας να απαντούσε ότι το οξυγόνο διαθέτει έναν πολύ σταθερό πυρήνα, ο οποίος δεν διασπάται. Εντούτοις, μια τέτοια απάντηση απλώς μεταθέτει το ερώτημα: Γιατί ορισμένα στοιχεία, όπως το οξυγόνο, έχουν τόσο σταθερό πυρήνα;

Σε αντίθεση με τους περισσότερους σύγχρονούς της, η Μαρία Γκέπερτ- Μάγερ διέκρινε εδώ έναν παραλληλισμό με την αξιοσημείωτη σταθερότητα των ευγενών αερίων. Υποστήριξε ότι τα πρωτόνια και τα νετρόνια του πυρήνα κατανέμονται σε πυρηνικούς «φλοιούς», όπως τα ηλεκτρόνια κατανέμονται σε ηλεκτρονιακές στιβάδες, και ότι η συμπλήρωση των πυρηνικών φλοιών με τον κατάλληλο αριθμό σωματιδίων συντελεί στην πυρηνική σταθερότητα. Στα μάτια ενός τρίτου φαντάζει μια εύλογη, κομψή αναλογία. Αλλά τα βραβεία Νόμπελ δεν κατακτώνται με εικασίες, και δη εικασίες άμισθων καθηγητριών. Επιπλέον, η ιδέα των πυρηνικών φλοιών προκάλεσε αναστάτωση στους πυρηνικούς φυσικούς, καθότι οι πυρνηνικές διαδικασίες είναι ανεξάρτητες από τις χημικές. Δεν υπάρχει λόγος τα φερέγγυα νετρόνια και πρωτόνια, οι σπιτόγατοι του ατόμου, να συμπεριφέρονται όπως τα μικροσκοπικά, παρορμητικά ηλεκτρόνια, που εγκαταλείπουν το σπίτι τους χάριν ελκυστικών γειτόνων. Και πράγματι, ως επί το πλέιστον, συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά.

Αλλά η Γκέπερτ-Μάγιερ διερεύνησε την εικασία της και, συνδυάζοντας μεταξύ τους ορισμένα ασύνδετα πειράματα, απέδειξε ότι όντως υπάρχουν πυρηνικοί φλοιοί και ότι ενίοτε σχηαμτίζονται «μαγικοί πυρήνες», όπως τους ονόμασε η ίδια. Για πολύπλοκους μαθηματικούς λόγους, οι μαγικοί πυρήνες δεν έχουν περιοδικότητα όπως οι χημικές ιδιότητες των στοιχείων. Η μαγεία ανακύπτει στους ατομικούς αριθμούς 2, 8, 20, 28, 50, 82, κ.ο.κ. Η Γκέπερτ-Μάγερ απέδειξε ότι, στους συγκεκριμένους ατομικούς αριθμούς, τα πρωτόνια και τα νετρόνια συγκροτούν καθ΄όλα συμμετρικές σφαίρες υψηλής σταθερότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα οκτώ πρωτόνια και τα οκτώ νετρόνια του οξυγόνου καθιστούν τον πυρήνα του ατόμου του διπλά μαγικό, και ως εκ τούτου αενάως σταθερό – γεγονός που εξηγεί τη φαινομενική υπεραφθονία του οξυγόνου στο Σύμπαν. Το μοντέλο των πυρηνικών φλοιών εξηγεί και γιατί χημικά στοιχεία όπως το ασβέστιο (το στοιχείο με ατομικό αριθμό 20) είναι δυσανάλογα άφθονα και, διόλου συμπτωματικά, γιατί ο οργανισμός μας εκμεταλλεύεται τέτοια εύκολα διαθέσιμα ανόργανα υλικά.

Η θεωρία της Γκέπερτ-Μάγερ απηχεί την πλατωνική ιδέα περί τελειότητας των όμορφων σχημάτων. Και το μοντέλο των μαγικών, σφαιρικών πυρήνων αναδείχθηκε στην ιδεατή μορφή έναντι της οποίας κρίνονται όλοι οι πυρήνες. Αντιστρόφως, χημικά στοιχεία που απέχουν πολύ από τους δυο εγγύτερούς τους μαγικούς αριθμούς είναι λιγότερο διαδεδομένα, διότι σχηματίζουν άσχημους, επιμήκεις πυρήνες. Στην περίπτωση μάλιστα του στοιχείου με ατομικό αριθμό 67, του ολμίου (67Ho), οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει άτομα με έλλειμμα νετρονίων τα οποία έχουν παραμορφωμένο πυρήνα που μοιάζει με μπάλα αμερικανικού φουτμπόλ. Όπως μπορείτε να μαντέψετε από το μοντέλο της Γκέπερτ-Μάγιερ (ή έχοντας παρακολουθήσει την μπάλα να πέφτει από τα χέρια κάποιου παίκτη σε αγώνα αμερικανικού φουτμπόλ), οι πυρήνες ολμίου δεν είναι ιδιαίτερα σταθεροί. Και σε αντίθεση με τα άτομα που έχουν μη εξισορροπημένες ηλεκτρονιακές στιβάδες, τα άτομα με παραμορφωμένους πυρήνες δεν μπορούν να αποσπάσουν νετρόνια και πρωτόνια άλλων ατόμων ώστε να εξισσοροπήσουν τους πυρήνες τους. Ως εκ τούτου, άτομα με δύσμορφους πυρήνες, όπως το ισότοπο του ολμίου, δεν σχηματίζονται ποτέ. Και σε περίπτωση που όντως σχηματιστούν, αμέσως αποσυντίθενται.

Το μοντέλο των πυρηνικών φλοιών αποτελεί μια ιδιοφυή ανακάλυψη. Επομένως, η Γκέπερτ-Μάγερ πρέπει να ένιωσε απόγνωση, δεδομένης μάλιστα της επισφαλούς θέσης της στην επιστημονική κοινότητα, όταν πληροφορήθηκε ότι το ίδιο μοντέλο είχε περιγραφεί από άρρενες φυσικούς στη γενέτειρά της. Η Μαρία κινδύνευε να απολέσει πλήρως τα επιστημονικά πρωτεία. Ωστόσο, οι δυο πλευρές είχαν αναπτύξει την ιδέα ανεξάρτητα μεταξύ τους. Και όταν οι Γερμανοί αναγνώρισαν ευγενικά το έργο της και της πρότειναν να συνεργαστούν, η καριέρα της απογειώθηκε. Η Γκέπερτ-Μάγερ έλαβε επιτέλους τα εύσημα για τις ανακαλύψεις της, και το 1959 μετακόμισε για τελευταία φορά με τον σύζυγό της στο Σαν Ντιέγκο, όπου ανέλαβε μια κανονική, έμμισθη ακαδημαϊκή έδρα στις νεότευκτες εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας εκεί. Παρ’ όλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να αποτινάξει το στίγμα της ερασιτέχνισσας. Όταν η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε, το 1963, ότι θα απονεμόταν στην Γκέπερτ-Μάγερ η ύψιστη διάκριση του επαγγέλματός της, η τοπική εφημερίδα του Σαν Ντιέγκο χαιρέτισε το σπουδαίο επίτευγμά της με τον πρωτοσέλιδο τίτλο: «Μητέρα από το Σαν Ντιέγκο κατακτά το βραβείο Νόμπελ»

Αλλά ίσως να εξαρτώνται όλα από την οπτική γωνία του καθενός. Αν οι εφημερίδες δημοσίευαν ένα ανάλογα ταπεινωτικό πρωτοσέλιδο για τον Γκίλμπερτ Λιούις, το πιθανότερο είναι εκείνος να πετούσε τη σκούφια του (…)

απόσπασμα από το βιβλίο του Sam Kean, ‘Το κουτάλι που εξαφανίζεται’, μετάφραση: Παναγιώτης Δεληβοριάς, εκδόσεις κάτοπτρο

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Δημήτρης Νανόπουλος: «Mε τη σημερινή τεχνολογία οι παρακολουθήσεις είναι παιδικό παιχνίδι»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

«Θα έχουμε τσιπάκι  στο μυαλό, μεγαλύτερη μνήμη, σεξουαλική ενέργεια και αντιστάσεις στο Αλτσχάιμερ»

Συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου στον Δημήτρη Δανίκα – protothema.gr

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1971. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Σάσεξ της Αγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του (Ph.D) το 1973 στη Θεωρητική Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του.

Υπήρξε ερευνητής στην Ecole Normale Superieure (Παρίσι), καθώς και στο Χάρβαρντ. Το 1989 εκλέγεται καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Τέξας A&M, College Station. Οπου από το 1992 είναι διακεκριμένος καθηγητής, και όπου από το 2002 κατέχει την έδρα Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών!

Δεν τελείωσα. Επίσης είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC), όπου διευθύνει ένα ερευνητικό τμήμα του World Laboratory που εδρεύει στη Λοζάνη Ελβετίας. Από το 1997 είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2015 εξελέγη πρόεδρος για ένα έτος.

Πάλι δεν ολοκλήρωσα. Πάει μακριά η βαλίτσα με το όνομα Δημήτρης Νανόπουλος. Αφού έχει διακριθεί για τη σημαντική συνεισφορά του σε ένα ευρύ φάσμα τομέων της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών και της Κοσμολογίας. Η έρευνά του σήμερα επικεντρώνεται στις ενοποιημένες θεωρίες των υπερχορδών, στις θεμελιώδεις αρχές της κβαντικής θεωρίας, στην αστροσωματιδιακή φυσική και σε μοντέλα λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου εμπνευσμένα από την κβαντική φυσική.

Καταλάβατε; Εγώ, ειλικρινά, όχι. Ομως κατάλαβα ότι αυτός ο ανήσυχος εγκέφαλος είναι τόσο τρομερός και ασύλληπτος που σαν σκηνοθέτης-οραματιστής «βλέπει» το μέλλον. Μετά από πολλά, πολλά χρόνια. Κι εμείς; Ολοι εμείς καθόμαστε και «κολυμπάμε» στα σκουπίδια.

The Future my Friend. Ακούει κανείς;

«Φεύγω Παρασκευή (εννοεί την περασμένη Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου), πάω στη Βοστόνη και μετά στο Χιούστον, εκεί είναι το σπίτι μου. Ο χρόνος μοιρασμένος στα δύο. Και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ».

-Και πώς ένας ερευνητής του σύμπαντος, όπως εσείς, στέκεται απέναντι σε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα;
«Οπως όλοι μας. Ζούμε σε μια περίεργη κατάσταση, με εύθραυστες ισορροπίες. Οπως ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οπως η κόντρα για την Ταϊβάν και όπως οι ορέξεις του Ερντογάν. Εύχομαι, ελπίζω και πιστεύω να μη φτάσουμε στα άκρα».

– Και οι τεχνολογικές ανακαλύψεις;
«Νομίζω πως η έκρηξη στην τεχνολογία δημιουργεί ένα περίεργο συνονθύλευμα στο μυαλό της κοινωνίας. Ετσι δημιουργείται κορεσμός πληροφοριών. Μαζί με φόβο. Ετσι μαζεύεσαι στο καβούκι σου. Επικίνδυνα όλα αυτά. Η συσσώρευση γνώσης προκαλεί τραντάγματα. Ο άνθρωπος δεν προλαβαίνει να χωνέψει και να συμφιλιωθεί. Γι’ αυτό αισθάνεται απροστάτευτος. Οταν λόγου χάρη, λόγω αυτοματισμού, απολύονται και χάνουν την εργασία τους, τότε φουντώνουν οι κοινωνικές αντιθέσεις».

– Δηλαδή μερικά τεχνολογικά επιτεύγματα εκλαμβάνονται εχθρικά και επικίνδυνα.
«Για παράδειγμα, στην παραγωγή τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά από το παρελθόν. Και τα πανεπιστήμια αδειάζουν από λογιστές και διοικητικό προσωπικό, τώρα τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Λόγου χάρη, γιατί να ταξιδέψουμε επαγγελματικά, αφού μπορούμε με το Zoom να επικοινωνούμε από το σπίτι μας και να καταλήγουμε σε αυτό που θέλουμε;».

«Οι δουλειές θα ελαττωθούν»

– Ποια είναι τα σημαντικότερα που έχουμε ανακαλύψει;
«Στην Υγεία έχουμε με καινούρια ηλεκτρονικά μηχανήματα. Στην παραγωγή γίνεται με τη ρομποτική, εκεί γίνεται η μεγάλη επανάσταση. Οι δουλειές θα ελαττωθούν».

– Απαισιόδοξος;
«Από τη φύση μου είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος, βρισκόμαστε σε μια εποχή περίεργη, σε μια διεγερμένη κατάσταση, μια νέα κατάσταση, μια νέα ισορροπία. Για παράδειγμα, στο πεδίο το δικό μου, στην Κοσμολογία, με το James Webb Telescope έχει αλλάξει δραματικά η εικόνα για το σύμπαν. Κι έτσι καταλήγουμε στην απορία “τι ρόλο παίζουμε εμείς εδώ πέρα;”. Οταν βγαίνω δημοσίως και λέω ότι το σύμπαν είναι μια τυχαία διακύμανση απ’ το τίποτα, τότε ο άνθρωπος αισθάνεται ένα μηδενικό».

– Μπορείτε να το εξηγήσετε;
«Βρισκόμαστε στο αχανές σύμπαν κι εμείς είμαστε ένα μυρμηγκάκι σε σχέση με τα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του σύμπαντος. Και στον Χώρο και στον Χρόνο είμαστε ένα τίποτα. Στην αρχή το σύμπαν ήταν πάρα, μα πάρα πολύ μικρό. Μέγεθος “ατόμου”. Σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύουν οι νόμοι της φυσικής, της βαρύτητας και του Νεύτωνα. Πρόκειται για τον κόσμο της Κβαντικής. Εμείς είμαστε οι καρικατούρες της πραγματικότητας. Πρόσεξε, τώρα: ο μακρόκοσμος προέρχεται από τον μικρόκοσμο. Οι νόμοι των βασικών συστατικών είναι διαφορετικοί από αυτούς που ισχύουν στον μακρόκοσμο. Ας πούμε, δεν μπορείς να εντοπίσεις την ακριβή θέση ενός ηλεκτρονίου και την ακριβή δυναμική του. Η δυναμική της Κβαντικής είναι διαφορετική από τους Νόμους του Νεύτωνα. Εδώ ισχύει η αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζεμπεργκ. Παρεμπιπτόντως, ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (1901-1976), γνωστός και ως “ο δολοφόνος του Μπορ”, ήταν Γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932. Αρα λοιπόν ένα ηλεκτρόνιο τη μια στιγμή υπάρχει και την άλλη δεν υπάρχει».

– Η αβεβαιότητα είναι το στίγμα της εποχής;
«Στην Κβαντική Φυσική για να περιγράψουμε το ηλεκτρόνιο λέμε “κυματοσυνάρτηση”. Που σημαίνει ότι μπορεί το σύμπαν να μην υπήρχε και μετά, την επομένη, να υπήρξε. Το σύμπαν στην αρχή προήλθε από το κβαντικό κενό. Αμα είναι έτσι, τότε τυχαία γίνονται όλα. Και δεν έχουν νόημα να τα συζητάμε. Ο καθένας βρίσκει τον δικό του σκοπό. Οι νόμοι που έχουμε φτιάξει είναι για την επιβίωσή μας. Ποιος θα επιβιώσει; Ο προσαρμόσιμος».

– Και στο μέλλον;
«Στο μέλλον η τεχνολογία θα μας βοηθήσει να μετοικήσουμε σε άλλους πλανήτες, στον Αρη. Το μέλλον είναι διαφορετικό. Αυτό το βλέπω αναπόφευκτο, όπως αναπνέω».

– Ο μετα-άνθρωπος, δηλαδή άνθρωπος και μηχανή μαζί…
«Ο μετα-άνθρωπος είναι η εξέλιξή μας. Ανθρωπος και μηχανή μαζί. Ενα καινούριο είδος ανθρώπου. Εν αντιθέσει με τα ζώα, οι άνθρωποι ανέπτυξαν το μυαλό τους. Χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, κατορθώσαμε να επιβληθούμε στη φύση. Κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε φωτιά, ηλεκτρισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν στη Μεσόγειο λόγω κλίματος. Κάναμε μια επέμβαση στην εξέλιξή μας. Τώρα όπου και να ζεις, μπορείς να επιζήσεις».

– Πιο συγκεκριμένα;
«Τα πειράματα με ρομπότ ήδη γίνονται. Είμαστε στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Η πρώτη έγινε με τον ατμό και τις μηχανές. Η δεύτερη με την ηλεκτρική ενέργεια. Η τρίτη με τα ηλεκτρονικά. Και η τέταρτη είναι με την τεχνολογία της πληροφορίας, τεχνητή νοημοσύνη και ρομποτική».

– Ολα αυτά θα επηρεάσουν τις ιδεολογίες;
«Οπως έλεγε ο Γκράμσι, ο μεγάλος θεωρητικός του μαρξισμού, η αλήθεια είναι σκληρή. Οι ιδεολογίες του παρελθόντος έχουν τελειώσει, δεν μπορούμε να φοράμε παρωπίδες. Αυτές οι ιδεολογίες αναπτύχθηκαν από ανάγκες. Ο Μαρξ είδε τη Βιομηχανική Επανάσταση με το καταπιεσμένο προλεταριάτο και κατάλαβε ότι περνάμε σε άλλη εποχή εκμετάλλευσης. Ενας πανέξυπνος άνθρωπος. Τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει. Η εργασία έχει πάρει άλλη μορφή».

– Ο καπιταλισμός θριαμβεύει;
«Πρέπει να γίνεται πόλεμος, να αδειάζει και να ξαναρχίζει. Η μεταβολή από ισχνές σε παχιές αγελάδες. Οταν είναι ισχνές, πρέπει να δίνεις, να τυπώνεις χρήμα, έτσι έκανε ο Ρούσβελτ. Για να μην παρεξηγηθώ, όλα αυτά έχουν αλλάξει από ανάγκη. Οπως είχε πει ο Καμί, δεν με ενδιαφέρουν αυτοί που γράφουν Ιστορία, αλλά εκείνοι που υποφέρουν από την Ιστορία».

– Θα ερχόσασταν για έρευνα στην Ελλάδα;
«Ναι, βεβαίως, μα είμαι εδώ ένα μεγάλο διάστημα. Δεν είναι η Ελλάδα του 1971 που έφυγα. Τώρα είναι καλύτερη. Αν θα την ήθελα ακόμα καλύτερη; Ναι! Θα ήθελα οι ελληνικές κυβερνήσεις και το κράτος να συμπεριφέρονται καλύτερα στους Ελληνες του εξωτερικού. Ναι! Μας αξίζει το καλύτερο. Με το μυαλό, τη φαντασία και τον ενθουσιασμό θα μπορούσαμε καλύτερα. Εξω δεν είναι τόσο δεδομένες αυτές οι αρετές. Το οξυγόνο μου είναι η Φυσική».

– Τα πολιτικά στην Ελλάδα;
«Πάντα πολωμένα. Εχει μπει λίγο τάξη, να δουλεύει η Δημοκρατία και οι θεσμοί να λειτουργούν. Οι νόμοι να ισχύουν για όλους. Υπάρχει το έγκλημα και η τιμωρία. Αντε να δούμε».

Το μποζόνιο Higgs

– Η ταραχή, η δημιουργική ταραχή, είναι εφαλτήριο ευφυΐας, μακροζωίας, ανησυχίας, φαντασίας, οραματισμού και μελλοντολογίας. Με την επιστημονική έννοια του όρου…
«Εδώ που τα λέμε, πράγματι, όταν ήμουν πιτσιρικάς και διάβαζα καταπίνοντας ολόκληρες σελίδες, την ίδια στιγμή ήταν σαν να σκηνοθετούσα. Την ίδια στιγμή, με τη φαντασία μου, αυτά που διάβαζα τα έβλεπα σε εικόνες. Οταν με ρωτούσαν “Δημητράκη, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις”, απαντούσα “σκηνοθέτης”».

– Κάπου εδώ συναντώνται οι πορείες μας. Με τον κινηματογράφο φυσικά.
«Και πρέπει να ξέρεις ότι ο Φεντερίκο Φελίνι με γοητεύει περισσότερο από τον Αϊνστάιν».

– Αν δεν κάνω λάθος, το όνομά σας είναι ταυτισμένο με το μποζόνιο Higgs. Που υποδηλώνει ότι το σύμπαν έχει πεπερασμένη διάρκεια ζωής. Τι σόι πράγμα είναι αυτό;
«Το μποζόνιο Higgs προέρχεται από το όνομα Bose. Οπως και το φερμιόνιο που προέρχεται από το όνομα του Ιταλού Ενρίκο Φέρμι, βραβευμένου με Νόμπελ».

– Ποια η διαφορά;
«Τα μποζόνια έχουν spin ακέραιων αριθμών, δηλαδή 0, 1, 2, 3, 4 και πάει λέγοντας. Τα θερμιόνια έχουν spin ημιακέραιων, όπως 1/2, 3/2, 5/2 κ.λπ.».

– Τι είναι το spin;
«Πάρε για παράδειγμα τη Γη. Η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο και λόγω αυτής της κίνησης έχει στροφορμή. Στροφική ορμή. Η Γη ταυτόχρονα γυρίζει γύρω από τον άξονά της και λόγω αυτής της κίνησης έχει ιδιο-στροφορμή. Αυτή ακριβώς η ιδιο-στροφορμή αντιστοιχεί στο spin των σωματιδίων. Κατάλαβες;».

Στο περιθώριο από μυαλό

– Επιστροφή στο παρελθόν, στον χιπισμό…
«Δεν ήμουν ακριβώς χίπης, αλλά είχα κι εγώ μακριά μαλλιά και μούσια. Ομως ομολογώ ότι μ’ αρέσει να είμαι περιθωριακός. Δεν εννοώ αυτούς που αναγκάζονται να βγουν στο περιθώριο και στη συνέχεια μπορεί να καταλήξουν λαμόγια. Εννοώ τους άλλους που το περιθώριο γι’ αυτούς είναι επιλογή. Εννοώ αυτούς που έχουν μυαλό. Εγώ είμαι αυτός που θα μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω. Σε αυτή την κατηγορία ανήκω. Οπως, ας πούμε, ο τιτάνας Ορσον Γουέλς. Ο άνθρωπος που “σκοτώθηκε” από τον μεγιστάνα Χιρς (σ.σ.: εννοεί τον παραγωγό μερικών ταινιών του Ορσον Γουέλς)».

– Πάλι οι αναφορές σας προέρχονται από τον κινηματογράφο…
«Μα σ’ το είπα. Με γοητεύει ο Φεντερίκο Φελίνι. Εχω διαβάσει πως όταν κάποιος ρώτησε τον Γουέλς “πώς αισθάνεσαι, Ορσον;”, εκείνος απάντησε: “Πάντα αισθάνεσαι καλύτερα όταν ξέρεις πως είσαι αθάνατος”».

– Κι εσείς, αθάνατος;
«Εχω κάνει καλή δουλειά. Εχω πραγματοποιήσει έργο. Αυτό θα μείνει. Γιατί οι περισσότεροι γνωρίζουν το όνομα Νανόπουλος από την τηλεόραση. Ομως υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από τη μικρή οθόνη. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που πίσω τους έχουν φορτίο. Μας έχουν κλέψει τα όνειρα».

– Πολύ καλό αυτό… «μας έχουν κλέψει τα όνειρα»…
«Η ελπίδα πάει με την προσδοκία. Ελπίζεις; Ε, τότε προσδοκάς σε κάτι καλύτερο. Και η προσδοκία πηγαίνει με το όνειρο. Δηλαδή ονειρεύεσαι το μέλλον σου. Ελπίδα, προσδοκία, όνειρο πάνε μαζί. Η ελπίδα σε δυναμώνει. Και όταν ματαιώνεται η ελπίδα τότε “πεθαίνεις”».

– Ζωντανός-νεκρός, δηλαδή ζόμπι.
«Πάντοτε ελπίζεις σε κάτι. Δεν λέμε “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”;».

– Και η αιτία;
«Μα φυσικά από την έλλειψη παιδείας. Και από την απουσία κουλτούρας. Να μια λέξη που σήμερα θεωρείται αρνητική, που είναι υποτιμημένη. Μιλάω για την αληθινή κουλτούρα. Από εκεί προέρχονται όλα. Δεν έχουμε σωστή παιδεία. Και το παιδί δεν μεγαλώνει σωστά στο σπίτι. Στο σχολείο δεν μαθαίνει αυτά που πρέπει να μάθει. Εμείς μαθαίναμε γράμματα».

– Πού, στα ιδιωτικά;
«Οχι, σε δημόσιο σχολείο».

– Δεν είναι εξωφρενικό που όλα αυτά συμβαίνουν με την Αριστερά;
«Δεν λέω. Ολα τα κόμματα της εξουσίας έβαλαν κι αυτά το χεράκι τους. Ουδείς αθώος του “εγκλήματος”. Και πρέπει να σου πω ότι όλα αυτά που λέω δεν προέρχονται από κάποια κομματική σκοπιμότητα. Δεν έχω δική μου ατζέντα. Δεν θέλω από κανέναν απολύτως τίποτα. Μια χαρά είμαι. Ούτε την ευλογία τους θέλω, ούτε τίποτα».

Σε δέκα χρόνια θα έχουν αλλάξει τα πάντα

– Πώς θα είναι ο κόσμος σε δέκα χρόνια;
«Θα αλλάξουν τα πάντα. Θα αλλάξουμε κι εμείς».

– Πότε αυτό; Σε μια δεκαετία;
«Ηδη γίνεται. Και πρόσεξε, η αλλαγή θα γίνει εκ του φυσικού. Θα αλλάζουμε μέσα στη διαδικασία της εξέλιξης. Πρόκειται για ένα μείγμα Φυσικής, Ψηφιακής, Ρομποτικής και Κβαντικής. Τέλος με τον άνθρωπο. Θα αρχίσει η εποχή του μετα-ανθρώπου. Ο μετάνθρωπος».

– Για παράδειγμα;
«Θα έχουμε τσιπάκι στο κεφάλι. Ενα τσιπάκι με το οποίο θα αυξάνει η μνήμη μας, θα σταματάει το Αλτσχάιμερ, θα βοηθάει τη σεξουαλική μας ενέργεια. Θα τα κάνει όλα. Θα μπορούμε, επίσης, να “παίρνουμε” τον εγκέφαλό μας και να τον τοποθετούμε στο software. Ετσι θα αποθηκεύονται όλες οι εγκεφαλικές μας λειτουργίες και πληροφορίες Οταν λέω θα “παίρνουμε” τον εγκέφαλο δεν εννοώ φυσικά ότι θα τον… βγάζουμε».

– Μα γίνονται τέτοια πράγματα;
«Φυσικά γίνονται. Ηδη τα βλέπουμε όλα αυτά σε εργαστήρια. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει Existence Proof (απόδειξη ύπαρξης). Και ότι υπάρχει κβαντικός κομπιούτερ. Με απίστευτη δύναμη, που θα αλλάξει ριζικά τα πάντα. Φαντάσου ότι το smartphone σήμερα διαθέτει πληροφορίες ισοδύναμες με όλα τα κομπιούτερ της NASA όταν το “Apollo 11” πήγε στη Σελήνη».

– Θα αλλάξουν όλα λοιπόν;
«Ολα! Αυτή είναι η διαδικασία της εξέλιξής μας. Μερικοί φυσικά θα παραμείνουν “πίθηκοι”. Αλλά οι δύστυχοι δεν το ξέρουν… Οσο αναπτύσσεται το μυαλό μας, τόσο θα αλλάζουμε. Σκέψου τι γινόταν στο παρελθόν, όταν ο άνθρωπος αναγκάστηκε να παρεμβαίνει στη φύση. Αρα κάνουμε παρεμβάσεις στο περιβάλλον. Αρα σταματήσαμε και φύγαμε από τη διαδικασία του λεγόμενου Survival of the Fittest, δηλαδή της επιβίωσης του ικανότερου, όπως έλεγε ο Δαρβίνος. Εχουμε φύγει από αυτό το στάδιο. Τώρα με τον μετα-άνθρωπο αρχίζουμε να εξελισσόμαστε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Δεν θα υπάρχουν Νανόπουλοι και Δανίκες».

– Και τα ρομπότ;
«Ηδη κατασκευάζονται και μάλιστα αρκετοί επιστήμονες έχουν εκφράσει φόβους πως αυτά τα ανδροειδή κάποια στιγμή μπορεί να επαναστατήσουν και να εξολοθρεύσουν το ανθρώπινο είδος. Αν δηλαδή αυτά τα ρομπότ αυτοπροσδιοριστούν, τότε την έχουμε βάψει».

– Θα τα ζήσουμε όλα αυτά;
«Η επόμενη γενιά θα τα ζήσει. Και κάτι ακόμα: πρέπει επειγόντως, από τώρα, να βρούμε ένα νέο σύστημα ώστε αυτός ο κόσμος να μπορέσει να ζήσει ανθρώπινα και όλοι να ωφεληθούν από την εξέλιξη. Δύσκολα τα χρόνια που ζούμε σήμερα. Δεν θα μπορέσουν οι νομικοί να διοικήσουν. Να διαχειριστούν αυτή τη νέα εποχή. Πρέπει τα ηνία να τα αναλάβουν επιστημονάρες με συμβούλους νομικούς. Η εποχή αλλάζει. Τώρα ξέρουμε την αρχή του σύμπαντος. Οι πολιτικοί δεν έχουν ιδέα».

– Μπορούμε να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο αυτό το μέλλον;
«Σε μια άλλη, σε μια αυριανή κοινωνία που έχω εγώ στο μυαλό μου, το ποιος θα εκλέγεται αρχηγός δεν θα είναι ζήτημα ψηφοφορίας, αλλά επιλογής ανάμεσα σε ίσους και ισοδύναμους. Μια εκλογή που θα γίνεται σε στρογγυλό τραπέζι. Το σημερινό, το παγκόσμιο σύστημα, με τους νομικούς και τους λόγιους, αλλά και τους θεωρητικούς της οικονομίας, είναι τελειωμένο. Αυτή είναι η δική μου εξήγηση για τη σημερινή, παγκόσμια παρακμή».

– Δηλαδή ζούμε στην εποχή της μετάβασης;
«Ακριβώς αυτό. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης. Και όπως, περίπου, έλεγε ο θρυλικός Ιταλός μαρξιστής Αντόνιο Γκράμσι, “όταν γεννιέται μια νέα κατάσταση, τότε εμφανίζεται και η τερατογένεση”. Εκείνος εννοούσε τον φασισμό. Εγώ σήμερα αναφέρομαι και στον δεξιό και στον αριστερό ακραίο λαϊκισμό».

– Ολα αυτά μπορεί να προκαλέσουν φόβο και τρόμο στην κοινωνία.
«Μα δεν τα λέω για να φοβηθεί ο κόσμος. Τα λέω για την ελπίδα και τα όνειρα».

– Οι σημερινοί πολιτικοί είναι άχρηστοι;
«Θέλω να πω ότι οι καταστάσεις τούς έχουν ξεπεράσει».

– Και η Ελλάδα;
«Η Ελλάδα είναι ένα μικροσύμπαν της Γης. Παρ’ όλα αυτά, διατηρώ μια εσωτερική αισιοδοξία για την εξέλιξη της πατρίδας μου. Και κάτι ακόμα. Πολλές φορές αυτά που λέω ενοχλούν μερικούς ανθρώπους. Εγώ τα λέω επειδή έτσι τα σκέφτομαι, όπως πρέπει να τα πω. Δεν ψάχνω να βρω μια θεσούλα. Τα λέω όπως το αισθάνομαι. Αυθόρμητα».

Εκεί προς το τέλος, έτσι για το αστείο της υπόθεσης, να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, τον ρώτησα:

-Για να το καταλάβω, το τσιπάκι στον εγκέφαλο θα βελτιώνει αυτομάτως τις σεξουαλικές επιδόσεις;
«Μα το είπαμε αυτό… (γέλια) Θυμάμαι πάντως, όταν παλιά είχα πει σε μια γραμματέα μου, έτσι για πλάκα, “short and thick does the trick” (το κοντό και χοντρό τα καταφέρνει), εκείνη με ρώτησε: “Why not long and thick?”, γιατί όχι το μακρύ και χοντρό;».

Το ρολόι έδειχνε αργά, σηκώθηκε, χαμογέλασε και έφυγε. Με τέτοια πλάσματα, έστω για μία ώρα, ταξιδεύεις μακριά. Φεύγεις. Λυτρωμένος. Προσωρινά. Αγαπητέ κύριε Νανόπουλε, πάντα καλά και πάντα μπροστά!

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Μαθηματικοί κύκλοι

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

η ρωσική εμπειρία

«Μαθηματικοί κύκλοι» , Dmitri Fomin, Sergey Genkin, Ilia Itenberg – Μετάφραση: Γιάννης Παπαδόγγονας – εδόσεις εφαλτήριο

Το βιβλίο αυτό δεν είναι διδακτικό εγχειρίδιο. Δεν είναι ένα βοήθημα για μαθηματικούς διαγωνισμούς. Δεν είναι ένα σύνολο από μαθήματα για διδασκαλία στην τάξη. Δεν παρουσιάζει μια σειρά από εργασίες για μαθητές, ούτε προσφέρει μια ανάπτυξη κάποιων μαθηματικών πεδίων για αυτο­μελέτη.
Τι είδους βιβλίο είναι αυτό;
Είναι ένα βιβλίο που έχει γραφτεί στο πλαίσιο μιας σημαντικής άτυπης εκπαιδευτικής παράδοσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ενθάρρυνε τη δημιουργία ομάδων μαθητών, δασκάλων και μαθηματικών, που ονομάζονταν «μαθηματικοί κύκλοι». Η βασική αντίληψη που το διέπει είναι ότι η μελέτη των μαθηματικών μπορεί να γεννήσει τον ίδιο ενθουσιασμό που προκαλεί και ένα ομαδικό άθλημα – χωρίς να είναι απαραίτητα ανταγωνιστική. Το βιβλίο απευθύνεται σε μαθητές και δασκάλους που αγαπούν τα μαθηματικά και θέλουν να μελετήσουν τους διάφορους κλάδους τους πέρα από τα στενά όρια του σχολικού προγράμματος. Είναι επίσης ένα βιβλίο ψυχαγωγικών μαθηματικών και, ταυτόχρονα, ένα έργο που περιέχει έναν τεράστιο πλούτο θεωρητικής ύλης και προβλημάτων σε βασικούς τομείς «εξωσχολικών μαθηματικών». Το βιβλίο βασίζεται στη μοναδική εμπειρία που έχουν αποκομίσει πολλές γενιές Ρώσων εκπαιδευτών και πανεπιστημιακών δασκάλων.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ανακαλύψουν, να μάθουν και να απολαύσουν σε αυτό το έργο τόσο οι μαθητές όσο και οι δάσκαλοι… Οι ερασιτέχνες λάτρεις των μαθηματικών επίσης θα γοητευτούν από αυτό… Σε όλα τα κεφάλαια, η παρουσίαση και το ύφος γραφής είναι εξαίσια ελκυστικά και «ανάλαφρα», ακόμα κι όταν εξετάζονται πιο δύσκολα αντικείμενα. Σίγουρα έχει θέση σε κάθε σχολική και προσωπική βιβλιοθήκη. – Mathematical Reviews

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος στην ελληνική έκδοση vii
Πρόλογος xi
Πρόλογος στη ρωσική έκδοση xiii
Κεφάλαιο 0: Κεφάλαιο 0 1
Κεφάλαιο 1: Ισοτιμία 5
Κεφάλαιο 2: Συνδυαστική-1 11
Κεφάλαιο 3: Διαιρετότητα και υπόλοιπα 22
Κεφάλαιο 4: Η Αρχή του Περιστερώνα 37
Κεφάλαιο 5: Γραφήματα-1 46
Κεφάλαιο 6: Η τριγωνική ανισότητα 59
Κεφάλαιο 7: Παίγνια 66
Κεφάλαιο 8: Προβλήματα για τον πρώτο χρόνο 77
Κεφάλαιο 9: Επαγωγή 92
Κεφάλαιο 10: Διαιρετότητα-2: Ισοϋπολοιπικές σχέσεις
και διοφαντικές εξισώσεις 117
Κεφάλαιο 11: Συνδυαστική-2 133
Κεφάλαιο 12: Αναλλοίωτες ποσότητες 153
Κεφάλαιο 13: Γραφήματα-2 167
Κεφάλαιο 14: Γεωμετρία 188
Κεφάλαιο 15: Βάσεις αριθμητικών συστημάτων 205
Κεφάλαιο 16: Ανισότητες 216
Κεφάλαιο 17: Προβλήματα για τον δεύτερο χρόνο 231
Παράρτημα Α: Μαθηματικοί διαγωνισμοί 252
Παράρτημα Β: Απαντήσεις, υποδείξεις, λύσεις 265
Παράρτημα Γ: Παραπομπές 343

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τον πρόλογο στην ελληνική έκδοση του Γιώργου Λ. Ευαγγελόπουλου:

Το παρόν κείμενο έρχεται να προσθέσει κάποιες σκέψεις στα δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα που ακολουθούν, δηλαδή στον «Πρόλογο στη ρωσική έκδοση» και τον «Πρόλογο» (στην αμερικανική έκδοση) που έγραψε ο Mark Saul, τα οποία συνιστούμε θερμά στον αναγνώστη να διαβάσει με προσοχή.
Διότι μόνον έτσι θα καταλάβει πώς προέκυψε ο θεσμός των «Μαθηματικών Κύκλων» μέσα από μια συγκεκριμένη εκπαιδευτική λογική για τη μαθηματική παιδεία στην τότε ΕΣΣΔ. Αλλά και γιατί η American Mathematical Society (AMS), επιλέγοντας να εκδώσει αυτό το βιβλίο στα αγγλικά, το μακρινό 1996, ξεκίνησε ένα πείραμα που αφορούσε τη «μετεμφύτευση» στην αμερικανική μαθηματική κουλτούρα ενός θεσμού που προερχόταν από μια άλλη μαθηματική παράδοση. Ενός θεσμού του οποίου η λειτουργία στην Αμερική «υποστηρίχθηκε», στην αρχή, κυρίως από Ρώσους και Ανατολικοευρωπαίους (π.χ. Ούγγρους και Ρουμάνους) μαθηματικούς οι οποίοι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μετακινήθηκαν στις ΗΠΑ και δίδαξαν σε αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά και από κάποιους Αμερικανούς εκπαιδευτικούς που είχαν πρωτοποριακές αντιλήψεις για το είδος και τους σκοπούς της μαθηματικής παιδείας στην πατρίδα τους –η οποία είναι σήμερα ηγέτιδα δύναμη στην επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη παγκοσμίως–, οπότε είδαν το όλο θέμα με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Περίπου 30 χρόνια μετά την έκδοση του ανά χείρας βιβλίου στα αγγλικά, στις ΗΠΑ ο θεσμός των «Μαθηματικών Κύκλων» έχει γνωρίσει εντυπωσιακή ανάπτυξη. Αν ρίξει κανείς, π.χ., μια ματιά στα βιβλία της σειράς «MSRI Mathematical Circles» της AMS, θα διαπιστώσει ότι αρκετά από αυτά δεν αποτελούν μεταφράσεις από τα ρωσικά αλλά έχουν γραφεί απευθείας στα αγγλικά και περιλαμβάνουν εξαιρετικής ποιότητας μαθηματική ύλη που αποτέλεσε αντικείμενο διδασκαλίας σε «Μαθηματικούς Κύκλους» σε διάφορα μέρη των ΗΠΑ. Ανάμεσα σε αυτά είναι και το δίτομο έργο των Zvezdelina Stankova και Tom Rike (επιμ.), A Decade of the Berkeley Math Circle: The American Experience, Volume I (AMS, 2008) και A Decade of the Berkeley Math Circle: The American Experience, Volume IΙ (AMS, 2014), γεγονός που δεν εκπλήσσει αφού ο θεσμός των «Μαθηματικών Κύκλων» γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση στην Καλιφόρνια. Από πλευράς μου θα ήθελα να προσθέσω, στη συνέχεια, δύο παραμέτρους που θεωρώ κρίσιμες για την κατανόηση του τρόπου λειτουργίας αυτού του θεσμού, οπότε και για την αξία του παρόντος βιβλίου.
Πρώτον, στους «Μαθηματικούς Κύκλους» στην τότε ΕΣΣΔ δεν είχαν πρόσβαση μόνον οι ταλαντούχοι στα Μαθηματικά μαθητές αλλά, αντιθέτως, είχε πρόσβαση όποιος το επιθυμούσε. Οι ταλαντούχοι «προέκυπταν» στην πορεία, μέσα από τη μαθηματική εκπαίδευση που έπαιρναν όσες και όσοι ήθελαν, χάρη στις διαλέξεις, τους μαθηματικούς διαγωνισμούς και τις συζητήσεις που διοργανώνονταν στο πλαίσιο των «Μαθηματικών Κύκλων». Όπως τονίζει ο André Toom στη βιβλιοκρισία που έγραψε για το ανά χείρας βιβλίο και δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό The American Mathematical Monthly (1997, τεύχος 104:5, σελ. 468­471), στους ρωσικούς «Μαθηματικούς Κύκλους» δεν γινόταν κάποιο είδος επιλογής –και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά με τους «Μαθηματικούς Κύκλους» που διοργανώνονται σήμερα στις ΗΠΑ–, καθώς μπορούσε να συμμετάσχει σε αυτούς ο καθένας. Και συνεχίζει ως εξής: «Έτσι έκανα ο ίδιος σαράντα χρόνια πριν. Απλώς, πήρα το τρόλεϋ, πήγα στην παλαιά πανεπιστημιούπολη στο κέντρο της Μόσχας και άρχισα να παρακολουθώ ‘ανεπίσημες’ τάξεις στις οποίες δίδασκαν φοιτητές του Πανεπιστημίου της Μόσχας. Δεν υπέβαλα ‘επίσημη’ αίτηση, δεν πλήρωσα δίδακτρα, δεν βαθμολογήθηκα, όμως εκεί έγινα επαγγελματίας μαθηματικός» (ό.π., σελ. 468­469).
Η πρώτη αυτή παράμετρος, την οποία μόλις επεσήμανα, έχει τη σημασία της για την ύλη του παρόντος βιβλίου. Το βιβλίο αποτελεί μια εξαιρετική συλλογή προβλημάτων αλλά ταυτόχρονα περιέχει και σημαντικές «οδηγίες» για όσους θα τα διδάξουν. Κανονικά, οι «Μαθηματικοί Κύκλοι» που έχετε μπροστά σας απευθύνονται σε μαθητές ηλικίας 12­14 ετών, όμως, όπως παρατηρεί και ο André Toom (σελ. 470), το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από αναγνώστες οποιασδήποτε ηλικίας. Σκοπός του είναι να πάρει τον αναγνώστη από το χέρι και, μέσα από μια σειρά προβλημάτων, που ξεκινούν από απλούς γρίφους και φτάνουν μέχρι πολύ δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, να τους μάθει πριν απ’ όλα να σκέπτονται «αυτονόμως» και δημιουργικά, δηλαδή να χρησιμοποιούν τις θεωρητικές τους γνώσεις για να προσπαθήσουν να λύσουν προβλήματα «μη καθιερωμένου τύπου» ή αλλιώς «μη τετριμμένα προβλήματα» (συνήθως προβλήματα «Μαθηματικών Ολυμπιάδων» και λοιπών μαθηματικών διαγωνισμών, γραπτών ή προφορικών).
Είναι χαρακτηριστική η διαφωνία του Toom ακόμα και με τους συγγραφείς του βιβλίου, οι οποίοι θεωρούν ότι το αρχικό κεφάλαιο, δηλαδή το «Κεφάλαιο 0», που περιλαμβάνει προβλήματα τα οποία απευθύνονται σε μαθητές 10-­11 ετών, δεν έχει κατ’ ουσία μαθηματικό περιεχόμενο. Χαρακτηρίζει αφελή αυτόν τον ισχυρισμό, καθώς πιστεύει ότι η επίλυση των προβλημάτων αυτού του κεφαλαίου «προϋποθέτει την πιο θεμελιώδη ικανότητα, την ικανότητα για αφαιρετική σκέψη» (ό.π., σελ. 471).
Μάλιστα, δίνει ως παράδειγμα το πρώτο πρόβλημα του «Κεφαλαίου 0», το οποίο έχει ως εξής: «Ένας αριθμός βακτηρίων τοποθετούνται σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα το κάθε βακτήριο διαιρείται σε δύο βακτήρια, στο επόμενο δευτερόλεπτο καθένα από τα βακτήρια που έχουν προκύψει διαιρείται και πάλι σε δύο, κ.λπ. Μετά από ένα λεπτό, ο σωλήνας έχει γεμίσει. Πότε ήταν ακριβώς μισογεμάτος;».
Η απάντηση έχει ως εξής: Αν σκεφτούμε αντίστροφα, καταλαβαίνουμε ότι, αν ο σωλήνας είναι γεμάτος μετά από 60 δευτερόλεπτα, θα πρέπει να είναι μισογεμάτος ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα. Δηλαδή, μετά από 59 δευτερόλεπτα.
Εντούτοις, όπως σημειώνει ο Toom στη βιβλιοκρισία του, ορισμένοι μαθητές απαντούν ότι μισογεμάτος θα είναι ο σωλήνας μετά από μισό λεπτό, εκλαμβάνοντας, συνειδητά η ασύνειδα, την αύξηση ως γραμμική. Κι όμως, λέει ο Toom, αυτό το πρόβλημα δείχνει πόσο πολύ διαφέρει η εκθετική αύξηση από τη γραμμική.
Αναφερόμενος, τώρα, στη δομή που έχουν οι ενότητες των προβλημάτων και στον τρόπο που πρέπει ο διδάσκων να χρησιμοποιεί τα προβλήματα για να μεγιστοποιεί την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας του, ο Toom εφιστά την προσοχή μας σε μια πολύ σημαντική, κατά την άποψή του, έννοια, την οποία αποκαλεί «μεταφορά της εξάσκησης» (transfer of training): «Ας φανταστούμε το σύνολο όλων των πιθανών προβλημάτων ενός κλάδου των Μαθηματικών ως έναν μετρικό χώρο. Κάθε χωριστό πρόβλημα είναι ένα σημείο αυτού του χώρου και όμοια προβλήματα βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο. Συζητώντας ένα πρόβλημα με τους μαθητές μας, καλύπτουμε μια σφαίρα στης οποίας το κέντρο βρίσκεται το πρόβλημα, ενώ η ακτίνα της ισούται με την ικανότητα των μαθητών μας να μεταφέρουν την εξάσκησή τους από αυτό το πρόβλημα σε όμοια προβλήματα. Ο σκοπός μας είναι να καλύψουμε τον μέγιστο δυνατό χώρο με αυτές τις σφαίρες. Είναι η μεταφορά της εξάσκησης δυνατή; Για τους συγγραφείς των Κύκλων, για μένα, και για όλους όσοι έχουμε διδάξει με αυτό τον τρόπο, η απάντηση είναι προφανής: “Ναι, φυσικά, η μεταφορά της εξάσκησης είναι δυνατή και συνδέεται στενά με μια άλλη πολύτιμη ανθρώπινη ικανότητα, τη γενίκευση”» (ό.π., σελ. 469). Σε αυτή την παράγραφο συμπυκνώνεται
παραστατικά και μάλλον πλήρως η όλη λογική του τρόπου διδασκαλίας των προβλημάτων στο πλαίσιο των «Μαθηματικών Κύκλων». (…)

Διαβάστε εδώ ένα ενδεικτικό κεφάλαιο του βιβλίου

Πηγή

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Η αινιγματική τέταρτη διάσταση (και οι εξωτικές σφαίρες)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Η ανακάλυψη το 1956 από τον John Milnor των εξωτικών λείων υπερ-σφαιρών σε χώρο επτά διαστάσεων ήταν εντελώς απροσδόκητη. Σηματοδότησε την εμφάνιση της διαφορικής τοπολογίας και την έκρηξη εμπνεύσεων μιας γενιάς λαμπρών μαθηματικών. Αυτή η έκρηξη κράτησε δεκαετίες και άλλαξε το τοπίο των μαθηματικών.
Τι είναι οι εξωτικές σφαίρες και γιατί δεν υπάρχουν στον τετραδιάστατο χώρο; Αυτό μας εξηγεί το βίντεο του Numberphile ακολουθεί:

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...
web design by