Ένα γράμμα προς το εκπαιδευτικό σύστημα, από μια μαθήτρια της Β' Λυκείου.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα γράμμα προς το εκπαιδευτικό σύστημα

Της Μαριαλένας Ζαμάγια*

Αγαπητό εκπαιδευτικό σύστημα,

    Ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω ένα γράμμα, να σου εκφράσω τα παράπονα μου. Μην με πάρεις με στραβό μάτι. Άκουσε με. Τελευταία έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Και πίστεψε με, βιώνω όλες τις πτυχές σου, σε έχω μάθει πια.

     Ήθελα να σου πω, πως τελευταία προβληματίζομαι. Βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται συνεχώς με κύρια ερωτήματα το πώς και το γιατί. Προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό σου, πασχίζω να εμπεδώσω τη λογική σου. Αλήθεια στο λέω προσπαθώ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με ταλανίζει αυτή η διερευνητική προσπάθεια.

     Σκυμμένη πάνω από το βιβλίο της Ιστορίας αγανακτώ να μάθω αυτολεξεί τις αμέτρητες σελίδες, που φαντάζουν βουνό. Και ειδικά τώρα στην Δευτέρα Λυκείου. Και όταν ξεχνώ μια φράση, απελπίζομαι. Αλήθεια απελπίζομαι. Μετά από πέντε, έξι μέρες αισθάνομαι ένα κενό, το απόλυτο κενό, δεν έχω συγκρατήσει τίποτα.

      Έτσι σκέφτηκα πως θα πρέπει να σου πω πως με την στείρα αποστήθιση δυστυχώς δεν έμαθε ποτέ κανείς… Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να στο κρύψω. Αισθάνομαι πως δεν θα μπορέσω να αγγίξω την μάθηση χωρίς βιώματα. Ναι βιώματα. Βιώματα αναζητάμε όλοι οι έφηβοι. Βιώματα αναζητώ και εγώ. Πιστεύω πως με τα βιώματα, τις εμπειρίες, έτσι θα γίνω καλύτερος  και σοφότερος άνθρωπος, έτσι θα μπορέσω να ανακαλύψω την ταυτότητα μου.

       Μαθαίνοντας την Ιστορία και την Κοινωνιολογία, βλέπω τον εαυτό μου σαν ρομπότ. Όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη, προσπαθώντας να αυτοεξεταστώ, αισθάνομαι πως όλος αυτός ο όγκος πληροφορίας δεν πηγάζει από βαθιά μέσα μου. Δεν αισθάνομαι πως εντυπώνεται η πληροφορία στο μυαλό μου και σίγουρα δεν αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην προσωπικότητα μου.

    Προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ για τα επόμενα δύο χρόνια. Θα σταματήσω να σκέφτομαι, αν αυτό χρειάζεται προκειμένου να  μπορέσω να «παπαγαλίσω». Θα κάνω τα πάντα για να επιτύχω σε αυτή την τρίωρη εξέταση που θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη ζωή μου.

      Σου λέω λοιπόν αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, ευελπιστώντας πως ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον θα αλλάξεις, θα γίνεις και εσύ ας πούμε «καλύτερος άνθρωπος». Αλλά μέχρι τότε εγώ θα μάθω να σε αγαπώ. Θα σε αγαπήσω παρά τα ελαττώματα σου.

      Γιατί εσύ είσαι το μέσο μου για να φτάσω στο όνειρο, το όνειρο που είχα έχω και θα συνεχίσω να έχω.

Με εκτίμηση

*Η Μαριαλένα Ζαμάγια είναι μαθήτρια της Β΄Λυκείου, ανθρωπιστική κατεύθυνση.

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...
web design by