σχολείο (12 άρθρα)

Μια διαφορετική ανάγνωση του Φινλανδικού συστήματος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Στην Ελλάδα οι περισσότερες αναφορές για το Φινλανδικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, συνήθως προκαλούν πολιτική φόρτιση. Κατά την διάρκεια της βαθύτατης ελληνικής οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης επιχειρήθηκε η επίλυση των προβλημάτων (που αυτή προκάλεσε) με την ενεργοποίηση κοινωνικών αυτοματισμών οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για την στοχοποίηση επαγγελματικών ομάδων (π.χ εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι κ.λ.π).

Αντίθετα στην δεκαετία του 1990 η Φινλανδία αποφάσισε να αντιμετωπίσει την δική της οικονομική κρίση χρησιμοποιώντας την εκπαίδευση ως βασικό πυλώνα επαναχάραξης του παραγωγικού της μοντέλου. Τα αποτελέσματα της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας που επιχείρησε η Φινλανδική κοινωνία διαπερνούν την κουλτούρα της σημερινής Φινλανδίας και αποτυπώνονται στο σύνθημα « όλα είναι εκπαίδευση».

Σε αυτό το άρθρο η προσέγγιση του Φινλανδικού εκπαιδευτικού μοντέλου βασίζεται στην αξιοποίηση των βιωματικών δεδομένων που προέκυψαν από την επίσκεψη επιμορφωτικού χαρακτήρα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus + ΚΑ1 σε σχολικές μονάδες του Ελσίνκι, τον Απρίλιο του 2018.

Η Φινλανδία είναι μία χώρα η οποία παρουσιάζει παρόμοια οικονομικά, γεωστρατηγικά και ιστορικά χαρακτηριστικά με τη Ελλάδα. Ειδικότερα χαρακτηρίζεται από το μικρό μέγεθος του πληθυσμού και την συγκέντρωση του σε μεγάλες πόλεις. Συνορεύει με την Ρωσία η οποία κάνει αισθητή την παρουσία της χρησιμοποιώντας μηχανισμούς πίεσης όπως είναι οι ελεγχόμενες μεταναστευτικές ροές. Ο σκληρός εμφύλιος πόλεμος που πραγματοποιήθηκε στην δεκαετία του 1920 άνοιξε πληγές οι οποίες επουλώθηκαν σύντομα από τους Φινλανδούς. Ωστόσο – κατά την άποψη ενός Φινλανδού συναδέλφου – δεν έχουν κατορθώσει να μιλήσουν με αυτοκριτική διάθεση για τα μελανά σημεία της ιστορίας τους όπως είναι η συνεργασία της Φινλανδικής Κυβέρνησης με το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε αντίθεση με το ελληνικό μοντέλο σχολικών υποδομών το οποίο χαρακτηρίζεται από την κατασκευή μικρού μεγέθους σχολικών μονάδων, το αντίστοιχο Φινλανδικό μοντέλο βασίστηκε στην κατασκευή μεγάλου μεγέθους σχολικών μονάδων με σκοπό την δημιουργία οικονομιών κλίμακας, συνεργειών και γνώσης. Για παράδειγμα στην περιοχή του Ελσίνκι υπάρχουν κτιριακά συγκροτήματα με χωρητικότητα μεγαλύτερη των 2000 μαθητών, στα οποία στεγάζονται οι δομές της τυπικής και της άτυπης εκπαίδευσης και κατάρτισης. Χαρακτηριστικά οφέλη που απορρέουν από την επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου είναι η ορθολογική διαχείριση των λειτουργικών δαπανών, η αποτελεσματική αξιοποίηση των υποδομών όπως βιβλιοθήκες, αθλητικές εγκαταστάσεις από έναν ικανοποιητικό αριθμό εκπαιδευομένων και εκπαιδευτικών.

Η χρηματοδότηση του φινλανδικού εκπαιδευτικού μοντέλου πραγματοποιείται κυρίως από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, ενώ οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση των δημοσιονομικών κονδυλίων που προορίζονται για την χρηματοδότηση της προσχολικής, πρωτοβάθμιάς, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Σε αντίθεση με τις προτάσεις του Ο.Ο.Σ.Α που προτείνουν την αύξηση του εκπαιδευτικού ωραρίου, την μείωση των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω των επιταγών εκπαίδευσης (vouchers), την τυποποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, την κοινωνική λογοδοσία, την αύξηση της αναλογίας μαθητών/τριων ανά εκπαιδευτικό, οι σχεδιαστές του Φινλανδικού μοντέλου επέλεξαν να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμοσμένο στις ανάγκες της Φινλανδικής κοινωνίας και όχι στα συμφέροντα των επιμέρους ομάδων πίεσης. Αποφάσισαν να δώσουν προτεραιότητα στην αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων δημιουργώντας θεματικές ενότητες και προσεγγίζοντας ολιστικά τα γνωστικά αντικείμενα. Εστίασαν στην κινητικότητα του μαθητικού δυναμικού μεταξύ διαφορετικών τύπων σχολείων στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα παιδαγωγικού χαρακτήρα, διδακτικών προσεγγίσεων και συμβουλευτικής, στην κοινωνική συνεργασία και στην εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία.

Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού απολαμβάνει υψηλό βαθμό κοινωνικού κύρους ως αποτέλεσμα των επαγγελματικών προσόντων του (παιδαγωγικού, διδακτικού συμβουλευτικού χαρακτήρα), την συχνή επικοινωνία με τους γονείς και την τοπική κοινωνία. Ο Φινλανδός εκπαιδευτικός μπαίνει σε τάξεις των 10 ή των 15 μαθητών (υπάρχουν και οι τάξεις των 20 ή 25 ατόμων) συνεργάζεται με τους γονείς των μαθητών στο πλαίσιο συναντήσεων που ορίζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και παρέχει υπηρεσίες συμβουλευτικής σε συγκεκριμένες ομάδες μαθητών. Κάθε εκπαιδευτικός εντάσσεται σε επιμέρους ομάδες εκπαιδευτικών που αναλαμβάνουν την αντιμετώπιση επιμέρους θεμάτων που αφορούν την λειτουργία των σχολικών μονάδων και την επικοινωνία τους με τη τοπική κοινωνία.

Ο σημαντικός αριθμός επαγγελματικών προσόντων του Φινλανδού εκπαιδευτικού – μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών, παρακολούθηση προγραμμάτων επιμόρφωσης για την διαχείριση συγγενών γνωστικών αντικείμενων και την παροχή συμβουλευτικού έργου – και η συχνή επικοινωνία με τους γονείς και την τοπική κοινωνία αποτελούν τις μεταβλητές της διαδικασίας αξιολόγησης του. Υπάρχει και η διοικητική αξιολόγηση που συνδέεται κυρίως με τις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών οι οποίες θα πρέπει να προσαρμόζονται στην αποτελεσματική βελτίωση του εκπαιδευτικού τους έργου.

Στις συζητήσεις με εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες των τριών σχολείων (Γυμνασίου, Γενικού και Επαγγελματικού Λυκείου) μπορείς να εντοπίσεις το κλίμα που χαρακτηρίζει κατά κανόνα τις σχέσεις εκπαιδευτικών και μαθητικού δυναμικού, κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας εντός και εκτός τάξης. Συγκεκριμένα το ωρολόγιο πρόγραμμα περιλαμβάνει έναν ικανοποιητικό αριθμό θεματικών ενοτήτων που καλούνται οι μαθητές/τριες να επιλέξουν με σκοπό την απόκτηση και την ενδυνάμωση των γνωστικών, επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων τους. Η ολιστική προσέγγιση των θεματικών ενοτήτων μέσω των διαθεματικών και διεπιστημονικών συνδέσεων (όπου είναι εφικτό) αποτελεί ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του εκπαιδευτικού συστήματος όπως αυτά αποτυπώνονται στους διαγωνισμούς της PISA. Μία θεματική ενότητα δεν συνδέεται αποκλειστικά με ένα γνωστικό αντικείμενο άλλα με έννοιες που απαιτούν την διεπιστημονική προσέγγιση του.Η μετωπική διδασκαλία έχει αντικατασταθεί από την εργασία μέσω ομάδωνκαι την εξατομικευμένη μάθηση που προσαρμόζεται στους προσωπικούς στόχους κάθε μαθητή/τριας. Άλλωστε αυτό που ενδιαφέρει τους περισσότερους μαθητές/τριες είναι η απόκτηση του εθνικού απολυτήριου, δηλαδή δεξιοτήτων που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις, στα δικαιώματα και στις ευθύνες που απορρέουν από την ιδιότητα τους ως πολίτες της Φινλανδικής Δημοκρατίας και της Ε.Ε.

https://handluggageonly.co.uk/wp-content/uploads/2019/03/Hand-Luggage-Only-10-2.jpg

Ένα μικρό ποσοστό επιλέγει την συμμετοχή του σε εξετάσεις για την εισαγωγή σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Κυκλοφορώντας στο εσωτερικό των σχολείων παρατηρείς παιδιά να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές, tablets, smartphones ή να χαλαρώνουν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Φαινόμενα αποκλίνουσας συμπεριφοράς που δημιουργούνται σε σχολικές μονάδες μεγάλου μεγέθους αντιμετωπίζονται μέσω των εθνικών προγραμμάτων που προσαρμόζονται στο σχολικό περιβάλλον του Φινλανδικού σχολείου (πρόγραμμα αντιμετώπισης σχολικού εκφοβισμού, πρόσθετη υποστήριξή των μαθητών/τριων που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, προγράμματα συμβουλευτικής εντός του εκπαιδευτικού ωραρίου). Επίσης υπάρχει ο θεσμός των ιδιωτικών φροντιστηρίων τον οποίο επιλέγει ένας μικρός αριθμός μαθητών με σκοπό την εισαγωγή σε σχολές όπως η Νομική και Ιατρική του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι.

Συμπερασματικά οι προσλαμβάνουσες που έχουν παρουσιασθεί στις προηγούμενες παραγράφους αποτελούν την κουλτούρα οργάνωσης του Φινλανδικού σχολείου που αποτυπώνεται στις υποδομές, στην δημόσια χρηματοδότηση, στις αξίες και στις κοινωνικές συμπεριφορές. Μία κουλτούρα που άρχισε να διαμορφώνεται στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης της Φινλανδικής οικονομίας και συνοψίζεται στις λέξεις κλειδιά: κοινωνική ευθύνη σε αντίθεση με την κοινωνική λογοδοσία, ομαδική εργασία με στόχο την εξατομικευμένη μάθηση, εκπαιδευτικοί-σύμβουλοι, ωρολόγια προγράμματα θεματικών ενοτήτων και όχι μαθημάτων, στην απομυθοποίηση των Τ.Π.Ε., στην ανατροφοδότηση, στην κοινωνική συνεργασία και στην αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού έργου σε αντιδιαστολή με την ατομική αξιολόγηση. Τα επιτεύγματα του συγκεκριμένου μοντέλου είναι ορατά σε διεθνείς διαγωνισμούς εντοπισμού του γλωσσικού, μαθηματικού, οικονομικού εγγραματισμού και στην οικονομική ανάπτυξη της Φινλανδικής κοινωνίας.

***

Στέφανος Συρμακέσης

Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων – Εκπαιδευτικός-Οικονομολόγος

Πηγή: huffingtonpost.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Τι δεν σου είπαν στο σχολείο για τον επαγγελματικό προσανατολισμό

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Νέα

Σχολικό burnout

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

«Φυλάω καραούλι κάθε απόγευμα που έχει διάβασμα» μου εξομολογούνταν προσφάτως μια μη εργαζόμενη μητέρα για την κόρη της, μαθήτρια της Α Λυκείου.

Εξ όσων έχω αντιληφθεί, η εν λόγω μητέρα απαγορεύει στον εαυτό της να βγει έξω από το σπίτι (oύτε καν για ψώνια στο σουπερμάρκετ) όταν το παιδί κλείνεται στο δωμάτιό του να κάνει τα μαθήματά του. Καθότι δεν έχει και το άλλοθι της (πάντα ενοχικής) εργαζόμενης μητέρας που έχει απλά αποδεχθεί ότι δεν θα είναι εκεί να δώσει ένα χέρι βοηθείας στις ασκήσεις των μαθηματικών, αρνείται ακόμη και να βγει από το σπίτι τις «ιερές» ώρες του homework. Θεωρεί υπέρτατο καθήκον της να είναι παρούσα για να επιβλέπει την παραμικρή χαλάρωση, το παραμικρό πρόβλημα, την παραμικρή διάσπαση προσοχής.

Ουδεμία σχέση με τις παλιές, τις μαμάδες baby boomers, που βρίσκονταν μεν μέσα στο σπίτι αλλά επιδίδονταν στις δικές τους ασχολίες, οικιακές ή άλλες («μαγειρεύω» ή «διαβάζω το βιβλίο μου» και «αν χρειαστείς βοήθεια, φώναξέ με»). Εδώ μιλάμε για κανονική στράτευση· πολλοί μοντέρνοι γονείς ζυγιάζονται σαν τα γεράκια πάνω από το παιδικό γραφείο, οι βαριές φτερούγες τους είναι εκεί για να επωάσουν τα golden boys και τα golden girls του μέλλοντος.

H ασθμαίνουσα υπερεμπλοκή στο homework έχει καταλήξει να είναι ένας τρόπος γονεϊκής επιβεβαίωσης και πλήρωσης του τύπου «βοηθάω στα μαθήματα, άρα υπάρχω ενεργά στη ζωή του, άρα είμαι καλός γονιός». Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά έχουν καταντήσει να αντιλαμβάνονται το διάβασμα στο σπίτι σαν το χρυσό εισιτήριο για την αγορά (την ποια;) εργασίας. Διόλου τυχαίο ότι εκφράζουν από νωρίς, ακόμη και από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, άγχος για το CV τους (αλήθεια, γνωρίζαμε εμείς στα 14 τι σημαίνει CV;).

Αγχος που συχνά προσομοιάζει σε αυτό χαμηλόβαθμου στελέχους πολυεθνικής που παλεύει εμμονικά σχεδόν να αναρριχηθεί στην ανώτατη στελεχειακή κλίμακα. Ολο και πιο σπάνια, όμως, θα ακούσεις παιδιά να ονειρεύονται να γίνουν κάτι (γιατρός, ωκεανολόγος, κομμώτρια). Το ήδη απισχνασμένο πάθος για μάθηση (ναι ‘ναι καλά το ελληνικό σχολείο) βάλλεται περαιτέρω από τους ομηρικούς καβγάδες για το homework, συχνά διανθισμένους με ουρλιαχτά, απειλές και «αν δεν γράψεις καλά στο διαγώνισμα, κομμένο το μπάσκετ / το smartphone / η βόλτα με τη φίλη σου». Τα παιδιά δεινοπαθούν κάτω από την καυτή γονεϊκή ανάσα. Οι δε γονείς νιώθουν κατά κανόνα ανεπαρκείς γιατί επωμίζονται έναν ρόλο που δεν τους ανήκει.

Οι έρευνες κρούουν εδώ και καιρό τον κώδωνα. Η πρώτη σχετικά με τη γονεϊκή ανάμειξη στις ακαδημικές επιδόσεις των παιδιών (2014, των καθηγητών Κοινωνιολογίας Κιθ Ρόμπινσον και Εϊντζελ Λ. Χάρις στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ αντίστοιχα) κατέδειξε ότι η ψύχωση με το homework (καθημερινό στενό τσεκάρισμα, μαραθώνιες συζητήσεις περί επαγγελματικού προσανατολισμού κ.ο.κ.) όχι απλά δεν ενισχύει αλλά καταβαραθρώνει τις επιδόσεις των μαθητών. Αποκάλυψε επίσης ότι κάτι πηγαίνει πολύ στραβά στην παιδική ηλικία της νέας χιλιετίας. Τα σημερινά παιδιά είναι τόσο επιβαρυμένα με σχολικές υποχρεώσεις, οργανωμένες δραστηριότητες και βέβαια τις ανάλογες γονεϊκές προσδοκίες, που εμφανίζουν ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού συμπτώματα burnout. Εχουν σχεδόν σταματήσει να παίζουν, έχουν σταματήσει να έχουν χρόνο για κάτι που δεν είναι δομημένο και εξαργυρώσιμο για το επαγγελματικό μέλλον τους.

 

Σύμφωνοι, πολλά παιδιά χρειάζονται στήριξη, βοήθεια, ενίοτε και ένα «σπρώξιμο» για να πάρουν μπρος. Δεν χρειάζονται όμως επιπλέον ιδιαίτερα από έναν «βαρεμένο» γονέα. Δανείζομαι από τις διαχρονικές οδηγίες επιβίωσης της Ανθής Δοξιάδη, συγκεντρωμένες στο βιβλίο της «Ρίζες και φτερά» (εκδόσεις Ποταμός). Η ψυχοθεραπεύτρια αποφαίνεται ότι τα παιδιά καλό είναι να κάνουν τα μαθήματα του σχολείου με τη δασκάλα τους. Με εμάς ας κάνουν άλλα, τερπνά και ωφέλιμα: «Αφού έχουμε το δικαίωμα επιλογής, δεν είναι προτιμότερο να μας θυμούνται τα παιδιά μας σαν κάποιον που ήξερε λ.χ. και ήθελε ν’ ακούσει τι είχαν να πουν; Που είχε ενδιαφέροντα πράγματα να τους διηγηθεί και να κάνει μαζί τους, παρά να μας θυμούνται σαν μια κουρασμένη σκιά που τους κατεδίωκε μέσα στο σπίτι και άκουγε την Ιστορία ή διόρθωνε τις ανορθογραφίες τους;».

_______________________

  * Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017.

 Παπαδημητρίου Λένα 

Πηγή: Αντικλείδι

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο..., Νέα

Το σουηδικό σχολείο με τα “Τα καπέλα της σκέψης”

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

«Six Thinking Hats» είναι το βιβλίο του φυσικού, συγγραφέα, εφευρέτη και συμβούλου από τη Μάλτα Edward de Bono, το οποίο περιγράφει ένα εργαλείο για την ομαδική συζήτηση και την ατομική σκέψη που περιλαμβάνει έξι χρωματιστά καπέλα. Το βιβλίο σε συνδυασμό με την ιδέα της παράλληλης σκέψης παρέχει ένα μέσο για την οργάνωση διαδικασιών που απαιτούν ομαδική σκέψη με λεπτομερή και συνεκτικό τρόπο καθώς και την σίγουρη επιτυχία τους (Edward de Bono, 1985).

Οι ομάδες μαθαίνουν να σκέφτονται μέσα από 6 διαφορετικές οπτικές. Κάθε οπτική εκφράζεται μέσα από την υιοθέτηση ενός «σκεπτόμενου καπέλου». Φορώντας νοερά το καπέλο του, μπορεί κανείς να εστιάσει σε συγκεκριμένες παραμέτρους ενός προβλήματος που, ενδεχομένως, έχει τεθεί προς συζήτηση, ενώ αλλάζοντας καπέλο να εξετάσει το πρόβλημα από άλλη πλευρά. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι ομάδες αξιοποιούν στο μέγιστο δυνατό τις γνώσεις τους, τις δεξιότητές τους αλλά και τη δημιουργικότητά τους.

Τα καπέλα και οι σημασίες τους, όπως παρουσιάστηκαν στους φοιτητές του μαθήματος «The Classroom: A social and cultural meeting place» από τις εκπαιδευτικούς Peltola Katarina και Winter-Osterberg Nina είναι τα εξής:

  • Μαύρο καπέλο: Αντιπροσωπεύει τις αρνητικές πλευρές ενός θέματος και τα μειονεκτήματα που εκείνο παρουσιάζει. Είναι ο «συνήγορος του διαβόλου» και συμπεριλαμβάνει την επισήμανση κινδύνων, προβλημάτων, εμποδίων καθώς και την ανάλυση τους.
  • Κίτρινο καπέλο: Το κίτρινο καπέλο είναι το καπέλο της αισιοδοξίας. Βοηθά να σκεφτούμε τα θετικά στοιχεία των καταστάσεων και συμβολίζει την δημιουργικότητα και τον οραματισμό.
  • Άσπρο καπέλο: συμβολίζει τα γεγονότα και  τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε πριν αποφασίσουμε για κάποιο θέμα. Είναι τα δεδομένα με άλλα λόγια και αναφέρεται στην αντικειμενικότητα και την ουδετερότητα, ενώ δεν έχει σχέση με προσωπικές απόψεις ή εκτιμήσεις.
  • Πράσινο καπέλο: Το καπέλο αυτό είναι η δημιουργικότητα και σχετίζεται άμεσα με την εύρεση εναλλακτικών λύσεων και προτάσεων. Ανάπτυξη ιδεών και νέες αντιλήψεις είναι επίσης μέρος της διαδικασίας σκέψης με το πράσινο καπέλο. Το πράσινο καπέλο έχει ιδιαίτερα θετική επίδραση στη εκπαιδευτική διαδικασία καθώς δίνει στους μαθητές/τριες τη δυνατότητα να διορθώσουν τα λάθη τους βρίσκοντας μια εναλλακτική που θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα.
  • Κόκκινο καπέλο: Αντιπροσωπεύει τη διαίσθηση, τα συναισθήματα και την υποκειμενικότητα. Η νομιμοποίηση της έκφρασης συναισθημάτων είναι ζωτικής σημασίας για τα παιδιά όπως και η ανάπτυξη ικανοτήτων για τη ορθή διαχείριση των συναισθημάτων αυτών.
  • Μπλε καπέλο: Το μπλε καπέλο είναι το εργαλείο της γενικής επισκόπησης. Εισάγει τη διαδικασία του ελέγχου, την οργάνωση σκέψης, την θεμελίωση σωστών πλαισίων σκέψης για τη διερεύνηση του θέματος, την επιλογή κατάλληλου καπέλου στην κάθε περίσταση. Είναι συνήθως το τελευταίο καπέλο υπό το οποίο προσεγγίζονται τα θέματα και ενισχύει την κατανόηση της διαδικασίας που ακολουθήθηκε.

Τα χρωματιστά αυτά καπέλα βρίσκονται σε κάθε τάξη στο σχολείο της  Gottsunda και εφαρμόζονται συχνά, ειδικά όταν ένα θέμα είναι αμφιλεγόμενο. Σαν πρακτική παρουσιάζει ενδιαφέρον για τα παιδιά και πολλές φορές το βλέπουν σαν κάτι αστείο και διασκεδαστικό. Τους δίνει την ευκαιρία να συλλογιστούν πάνω στις πράξεις τους, να συζητήσουν με τους εαυτούς τους και να εκφραστούν χωρίς φόβο.

Επίσης, ενισχύεται η συλλογική εργασία και η ανταλλαγή απόψεων, αυξάνεται η αποτελεσματικότητα και επιτυγχάνεται ο μετριασμός προσωπικών εγωισμών και αποφυγή κακών αποφάσεων.

 

Σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι η μέθοδος αυτή αποτελεί ίσως το βασικότερο εργαλείο λήψεως αποφάσεων στην καθημερινή μας ζωή. Ως ένα σημείο, η μέθοδος αυτή παρουσιάζει  κοινά στοιχεία με τη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη, καθώς μέσα από συζήτηση επιχειρείται ένας αναστοχασμός των απόψεων και των μεθόδων  που έχει χρησιμοποιήσει το άτομο, με στόχο την εύρεση της αλήθειας ή, στην περίπτωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της κατάλληλης απόφασης.

Ο αναστοχασμός αυτός, σε συνδυασμό με την προσέγγιση του θέματος από διαφορετικές οπτικές γωνίες, προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα στους μαθητές/τριες.

***

Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα

Διαπολιτισμική Διάσταση στην Εκπαίδευση:  Η μελέτη περίπτωσης δύο δημοτικών σχολείων στην Σουηδία

Διαβάστε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα Πτυχιακή Εργασία για το ΑΠΘ/ΠΤΔΕ  στον παρακάτω σύνδεσμο paroutsas

Η σελίδα του σχολείου

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Σε σχολείο της Σουηδίας διδάσκουν τις “Δεκαέξι Συνήθειες του Μυαλού”

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

Η συνήθεια είναι ένα καλώδιο, υφαίνουμε ένα κομμάτι της κλωστής της κάθε μέρα και στο τέλος δεν μπορούμε να την κόψουμε. Horace Mann  American Educator  1796-1859[9]

Οι «Συνήθειες του Μυαλού» είναι 16 συμπεριφορές, που χαρακτηρίζουν έξυπνους και διακεκριμένους ανθρώπους. Εκπαιδευτικοί ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Arthur L. Costa, όρισαν τις «Συνήθειες του Μυαλού» ως δεξιότητες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή και είναι απαραίτητες για την επίλυση προβλημάτων και την αποτελεσματική συμμετοχή στην κοινωνία. Προάγουν το στρατηγικό συλλογισμό, την οξυδέρκεια και διορατικότητα, την επιμονή και αποφασιστικότητα, τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων.

Η κατανόηση και η εφαρμογή των 16 «Συνηθειών του Μυαλού» παρέχουν στα άτομα ικανότητες για να αντιμετωπίσουν καθημερινές καταστάσεις της ζωής, να ανταποκριθούν σε κοινωνικές περιστάσεις και να κινηθούν με τρόπο που θα φέρει θετικά αποτελέσματα σε κάθε προσπάθεια τους (Arthur L. Costa and Bena Kallick, 2000)[10].

Στο σχολείο της Gottsunda(στη Σουηδία) οι Συνήθειες του Μυαλού είναι μια προσφιλής μέθοδος στους μαθητές/τριες. Τα παιδιά, όπως και κάθε άνθρωπος, δοκιμάζοντας τις διάφορες συνήθειες, εντοπίζουν εκείνη που είτε υποσυνείδητα εφάρμοζαν ως τώρα, είτε ταιριάζει στον τρόπο σκέψης και λήψης αποφάσεών τους. Επιπροσθέτως, γνωρίζοντας 16 συνήθειες αναπτύσσουν εφεδρικές στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, για να αντιμετωπίζουν προβλήματα, διλήμματα και καταστάσεις που απαιτούν αποφάσεις.

Μέσα από τις 16 «Συνήθειες του Μυαλού» και τη διδασκαλία τους στο σχολείο της Gottsunda οι εκπαιδευτικοί προσδοκούν να εφοδιάσουν τους μαθητές/τριες με στρατηγικές που έχουν αποδειχθεί βοηθητικές και να ενισχύσουν την ανάπτυξη ικανοτήτων που θα τους θα επιφέρουν θετικά αποτελέσματα στην προσαρμογή τους στο κοινωνικό σύνολο.

Συνοπτικά οι 16 «Συνήθειες του Μυαλού» είναι οι εξής:

1. Επιμονή:
Η έννοια της επιμονής προσεγγίζεται ως την ικανότητα παραμονής σε μια προβληματική κατάσταση και την εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών μέχρι την επίτευξη της επίλυσης της. Συχνά οι μαθητές/τριες σταματούν την προσπάθεια καθώς θεωρούν ότι «δεν μπορούν να το κάνουν». Η επιμονή επιφέρει την δοκιμαστική εφαρμογή και άλλων στρατηγικών μέχρι την επίλυση. Επίσης, ενισχύει την ικανότητα ανάλυσης μια κατάστασης και την ανάπτυξη μιας δομής για την αντιμετώπιση της.

 

2. Διαχείριση παρορμητικότητας:
Είναι με άλλα λόγια η σκέψη πριν τη δράση, η κατανόηση του προβλήματος, των δεδομένων και των κατευθύνσεων που αυτό μπορεί να πάρει. Η συλλογή πληροφοριών και η δημιουργία πλάνου δράσης είναι τα πλεονεκτήματα που προσφέρει αυτή η συνήθεια. Όσο αφορά τους μαθητές/τριες τους δίνει το χρόνο να προσεγγίσουν τις εναλλακτικές επιλογές, να κρίνουν και να οργανωθούν. Προάγει την κατανόηση της κατάστασης πριν την αναζήτηση της λύσης της.

3. Ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση:
Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η ακρόαση με κατανόηση και ενσυναίσθηση αποτελεί χαρακτηριστικό των πολύ έξυπνων ανθρώπων. Η συγκεκριμένη συνήθεια συνδυάζει την ακρόαση των όσων ο ομιλητής λέει και την κατανόηση των αιτίων, για τα οποία αυτά ειπώθηκαν, καθώς και των ιδεών που συνειδητά ή υποσυνείδητα ο ομιλητής προσπαθεί να μεταδώσει. Είναι αυτό που ο Piaget ονομάζει «ξεπέρασμα του εγωκεντρισμού» (“overcoming ego-centrism) και αναπτύσσει στα παιδιά την κριτική σκέψη, μειώνει την επίδραση των προκαταλήψεων και στερεοτύπων, ενισχύει την βαθύτερη και πληρέστερη γνώση του υπό συζήτηση θέματος και δίνει σαφή εικόνα των απόψεων και του τρόπου σκέψης του ομιλητή. Η συνήθεια αυτή μπορεί να καταστήσει οποιαδήποτε συζήτηση εκπαιδευτική διαδικασία και την εκπαιδευτική διαδικασία πολύ πιο αποτελεσματική.

4. Ευέλικτη σκέψη:
Η προσαρμοστικότητα της σκέψης και η πλαστικότητα του ανθρώπινου μυαλού είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του είδους μας. Στη συνήθεια αυτή ανήκει και η ταυτόχρονη επεξεργασία πληροφοριών αλλά και η αλλαγή της πορείας της σκέψης, όταν προκύπτουν νέα δεδομένα. Δυστυχώς, πολλοί μαθητές/τριες δυσκολεύονται να προσεγγίσουν ένα θέμα από διαφορετική προοπτική ή να κατανοήσουν και να δεχτούν την ύπαρξη και χρησιμότητα μιας εναλλακτικής. Παρόλα αυτά η ικανότητα να αφήνουμε την υποκειμενικότητα μας και να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, αυτό που ο Piaget ονομάζει allocentrism, είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή και αυξάνει τις πιθανότητες κατάληξης σε θετικό αποτέλεσμα

5. Σκέψη για τη σκέψη (μεταγνώση):
Πρόκειται για μια εσωτερική συζήτηση, μια ανασκόπηση της πορείας μέσω της οποίας έφτασε κάποιος σε κάποιο συμπέρασμα, έλυσε ένα πρόβλημα ή πήρε μια απόφαση. Η ανασκόπηση αυτή συνήθως συνοδεύεται από κριτική αξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ώστε να χρησιμοποιηθεί ανανεωμένη και πιο αποτελεσματική την επόμενη φορά. Η συνήθεια αυτή συμπεριλαμβάνει την γνώση των συναισθημάτων και των ιδεών αλλά και την πρόβλεψη των επιπτώσεων αυτών σε μια κατάσταση ή απόφαση. Ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση μια στρατηγικής, ο καθορισμός των βημάτων και των στοιχείων που αυτός χρειάζεται για αν είναι αποτελεσματικός φαίνεται πως είναι μια διαδικασία που ακόμα και ενήλικες δεν έχουν πετύχει (Whimbey, A. and Whimbey L. S. (1975). New York: Lawrence Erlbaum, Associates)[11]. Για τους μαθητές/τριες όμως οι μεταγνωστική σκέψη είναι απαραίτητη καθώς ενισχύουν την ανάπτυξη της αυτογνωσίας και εφαρμογής της κατάλληλης στρατηγικής και αντιστρόφως.

6. Προσπάθεια για ακρίβεια:
Η προσπάθεια για ακρίβεια και τελειότητα συχνά ωθεί τους ανθρώπους σε έλεγχο, αξιολόγηση και αλλαγή προς το καλύτερο. Για αυτό το λόγο και είναι σημαντική ικανότητα για τους μαθητές/τριες. Μεταφέρει το ενδιαφέρον από την εκτέλεση μιας εργασίας στην δημιουργία κάτι ολοκληρωμένου και συντελεί σε καλύτερα αποτελέσματα και πιο επίμονους ανθρώπους, με υψηλότερους στόχους.

7. Διερώτηση:
Η επιλογή του κατάλληλου ερωτήματος αποτελεί συνήθη δυσκολία τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Ο διαχωρισμός των δεδομένων και των στοιχείων που λείπουν και η διατύπωση του σωστού ερωτήματος που θα οδηγήσει στα στοιχεία αυτά είναι ο ορισμός της συνήθειας της διερώτησης. Τα παιδιά σπανίως μπαίνουν στη διαδικασία αυτή και για αυτό καταλήγουν να αναζητούν στοιχεία που δεν χρειάζονται. Η κατάκτηση της συνήθειας αυτής είναι η αρχή για το σχεδιασμό πορείας προς την επίλυση ενός προβλήματος.

8. Εφαρμογή προϋπάρχουσας γνώση σε νέες καταστάσεις: 
Η συνήθεια αυτή περιλαμβάνει την αναζήτηση προηγούμενης γνώσης, την αξιολόγηση της ως χρήσιμή ή μη στη συγκεκριμένη περίσταση και έπειτα την εφαρμογή της. Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα και καταστάσεις σαν να είναι η πρώτη φορά αν και προσφάτους έχουν ασχοληθεί με σχεδόν ίδια. Η ικανότητα να μάθουν από προηγούμενες εμπειρίες και να ξαναχρησιμοποιήσουν τη γνώση αυτή είναι βασική μέθοδος ανάπτυξης τόσο στη σχολείο όσο και στην καθημερινότητα.

9. Σκέψη και επικοινωνία με σαφήνεια και ακρίβεια:
Πρόκειται για την ικανότητα να εκφράζεται κάποιος με σαφήνεια, χρησιμοποιώντας δόκιμους όρους, παραδείγματα και δίνοντας εξηγήσεις όπου αυτό χρειάζεται. Τόσο στο γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο η αποφυγή γενικεύσεων, διαστρεβλώσεων και παραλείψεων χαρακτηρίζει μια καθαρή σκέψη η οποία είναι αποτέλεσμα ολοκληρωμένης άποψης, που έχει υποστεί κριτική επεξεργασία. Η απουσία ακρίβειας στο λόγο των μαθητών/τριών είναι ένδειξη επιφανειακής κατανόησης και απόψεων χωρίς βάσεις.

10. Συλλογή δεδομένων με όλες τις αισθήσεις:
Οι περισσότερες πληροφορίες που συλλέγουμε προέρχονται από τις αισθήσεις και είναι αυτές που κινητοποιούν τη λειτουργία του εγκεφάλου. Δυστυχώς πολλοί μαθητές/τριες αρκούνται σε περιγραφές και δεν τολμούν να «δοκιμάσουν με τις αισθήσεις», να συμμετάσχουν σε καταστάσεις, γεγονός που περιορίζει κατά πολύ τα ερεθίσματα τους.

11. Δημιουργία, φαντασία, καινοτομία:
Η δημιουργικότητα δεν βρίσκεται στα γονίδια. Είναι μια διαρκής προσπάθεια για βελτίωση, εύρεση εναλλακτικής και μια άρνηση συμβιβασμού με την αποτυχία. Οι δημιουργικοί άνθρωποι συνήθως έχουν εσωτερικά κίνητρα και ανοιχτούς ορίζοντες, καθώς αφήνουν τα έργα τους ανοιχτά σε κριτικές των άλλων.

12. Αντιμετωπίζοντας καταστάσεις με δέος και ενδιαφέρον:
Το ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω μας αποτελεί το αρχικό κίνητρο για την γνώση και το «κυνήγι» της. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας είναι «κλειστοί» στο ζήτημα της περαιτέρω μάθησης και θεωρούν συχνά τη γνώση άχρηστη. Η πιο χρήσιμη όμως γνώση προέρχεται με προσωπική αναζήτηση σε θέματα που προκαλούν δέος και ενδιαφέρον και η αναζήτηση αυτή συνοδεύεται από ευχαρίστηση. Το δέος αυτό μπορεί να αποτελέσει βασικό κίνητρο στην εκπαιδευτική διαδικασία.

13. Αναλαμβάνοντας ρίσκα με υπευθυνότητα: 
Πρόκειται για εκείνη την πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα που δύσκολα συμβιβάζεται και επιθυμεί να αλλάξει τις καταστάσεις χωρίς να φοβάται την αποτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Σαφώς τα ρίσκα αυτά πρέπει να αξίζουν και να μην γίνονται χωρίς προηγούμενη σκέψη, ενώ και η εκτίμηση των εμποδίων είναι απαραίτητη. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας συνήθειας από πλευράς των μαθητών/τριών είναι ευεργετικής σημασίας τόσο για την κριτική τους σκέψης όσο και για τη δημιουργικότητα και τη γενικότερη επιτυχία τους.

14. Αίσθηση χιούμορ:
Η αίσθηση του χιούμορ είναι γνωστή ένδειξη εξυπνάδας. Δείχνει ανθρώπους που έχουν δυνατότητα να κάνουν συσχετίσεις, προβλέψεις και να αλλάζουν τις αναλογίες για αν προκαλέσουν γέλιο. Το χιούμορ έχει θετικές επιδράσεις στην ψυχολογία των ανθρώπων, απελευθερώνει τη δημιουργικότητα και αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης αλλά και επικοινωνίας. Η δυνατότητα να κατανοούμε ποτέ μια κατάσταση είναι πραγματικά αστεία είναι σημαντική, ειδικά για τα παιδιά που συχνά κάνουν χιούμορ με στοιχεία όπως η διαφορετικότητα και οι δυσκολίες των άλλων. Το δημιουργικό χιούμορ αντιθέτως βοηθά να αναγνωρίζουμε τις εναλλακτικές.

15. Αμοιβαία σκέψη:
Πρόκειται για την εργασία σε ομάδες, την ανάπτυξη της συνεργατικότητας και του αισθήματος της αμοιβαιότητας. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα, όταν συνεργάζεται με τους υπολοίπους, καθώς κανείς δεν έχει πάντα όλες εκείνες τις πληροφορίες για να κρίνει μια κατάσταση. Η συνεργασία απαιτεί δικαιολόγηση των απόψεων, εναλλαγή των οπτικών γωνιών, κατανόηση και ενσυναίσθηση, ενώ και η αποδοχή μιας απόφασης με την οποία κάποιο μέλος δεν είναι σύμφωνο αποτελεί ένα δύσκολο στοιχείο της διαδικασίας αυτής. Παρόλα αυτά, οι μαθητές/τριες σε καταστάσεις ομαδικής εργασίας αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους και τον αλτρουισμό, ανταλλάσουν απόψεις, μαθαίνουν να ακούν τους άλλους και να υποχωρούν για το καλό του συνόλου, συμμορφώνονται με κανόνες και τέλος ενισχύουν τις διοικητικές τους ικανότητες. Τα παιδιά πρέπει να μυούνται στην ομαδική εργασία, διότι μια τέτοια κατάσταση έχει ποικίλα οφέλη για αυτά και είναι πολύ κοντά σε αρκετά ρεαλιστικά περιβάλλοντα εργασίας.

16. Με ανοιχτούς ορίζοντες προς τη συνεχιζόμενη μάθηση: 
Η συνήθεια αυτή αναδεικνύει την αξία της συνεχιζόμενης δια βίου μάθησης. Οι άνθρωποι, που την κατέχουν, είναι ανοικτοί σε νέα γνώση, περήφανοι και ταπεινοί ταυτόχρονα να παραδεχθούν ότι δεν ξέρουν κάτι. Η επιλογή νέων στόχων και η επεξεργασία ποικίλων πληροφοριών ή η εφαρμογή διαφόρων στρατηγικών χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους αυτούς. Οι μαθητές/τριες μας πρέπει να αναγνωρίζουν την αξία της συνεχιζόμενης μάθησης, η οποία θα τους καθιστά ικανούς να παραμένουν ενεργά και παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, ειδικά στις συνεχώς αναπτυσσόμενες κοινωνίες, που ζούμε σήμερα[12].

***

Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα

(απόσπασμα από τη μελέτη περίπτωσης δύο δημοτικών σχολείων στην Σουηδία, Πτυχιακή Εργασία για το ΑΠΘ/ΠΤΔΕ)

Διαβάστε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα εργασία στον παρακάτω σύνδεσμο paroutsas

Ο σύνδεσμος του σχολείου είναι εδώ

Αρχική πηγή; piforce

[1] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: uppsala
[2] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: gottsundaskolan
[3] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: edchange
[4] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014 : gottsundaskolan
[5] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: gottsundaskolan
[6] Όπως ανακτήθηκε στις 12/06/2014: seminardoukas.wikispaces
[7] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: seminardoukas.wikispaces
[8] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014: wikipedia
[9]Arthur L. Costa and Bena Kallick (2000), « Habits of Mind: A Developmental Series»
[10]Βλ. 62
[11] Whimbey, A. and Whimbey L. S. (1975), «Intelligence Can Be Taught».
[12] Arthur L. Costa and Bena Kallick (2000), « Habits of Mind: A Developmental Series»
[13] Όπως ανακτήθηκε στις 05/01/2014 από netschoolbook
[14] Skolverket (2011), «Curriculum for the compulsory school, preschool class and the leisure-time centre»

Πηγή: tinanantsou

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Ένα μεσημέρι σ’ ένα σχολείο βγαλμένο από το μέλλον

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Πώς ένα υπερσύγχρονο κτιριακό συγκρότημα άλλαξε την καθημερινότητα των μαθητών, του εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και των ντόπιων κατοίκων.

Συνήθως το πρωί που πηγαίνω στη δουλειά περνάω μπροστά από το παλιό μου σχολείο. Κάθε φορά που το βλέμμα μου πέφτει επάνω του γυρίζω για λίγο πίσω στα χρόνια που ήμουν μαθητής.

Και παρότι ο χρόνος, όπως το συνηθίζει, με προστατεύει ανατρέχοντας συνηθίζει στις καλές αναμνήσεις, θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τις ατέλειωτες ώρες μέσα σ’ εκείνο το επιβλητικό παλιό κτίριο. Τις βαριές καγκελόπορτες –ήταν φυλακές ανηλίκων πριν γίνει σχολείο-, το καλοριφέρ που ήταν πάντα των άκρων και λειτουργούσε είτε στο φουλ είτε καθόλου, τις σκουριασμένες μπασκέτες, τους μάλλον διακοσμητικούς ανεμιστήρες οροφής και τον αδιάκοπο θόρυβο από την παρακείμενη λεωφόρο.

Όταν είσαι αναγκασμένος να περνάς πολλές ώρες μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, έχεις την τάση να το συνηθίζεις και τελικώς να το αποδέχεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και δεν σε πειράζει πια. Έτσι και ‘γω, σε κάποια ανύποπτη στιγμή, έπαψα να έχω πρόβλημα με την κατάσταση του σχολείου. Δεν το κατηγορώ για τις ευθύνες του εκπαιδευτικού συστήματος ή τις δικές μου επιλογές. Καμιά φορά μόνο αναρωτιέμαι πως θα ήταν, πως θα ήμουν εγώ αν το σχολικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσα ήταν διαφορετικό.

Ένα υπερσύγχρονο σχολείο που μοιάζει

βγαλμένο από το μέλλον

Έτσι, όταν μου είπαν ότι θα έχω την ευκαιρία να επισκεφτώ ένα καινούργιο, καινοτόμο σχολείο στο Κορωπί που έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, φαντάστηκα απλώς ακόμη ένα καθαρό, φρεσκοβαμμένο κτίριο και τίποτα περισσότερο. Το υπερσύγχρονο σχολικό συγκρότημα στο Κίτσι του Δήμου Κρωπίας (νηπιαγωγείο, δημοτικό, 3ο Γυμνάσιο, 2ο Λύκειο) δεν έχει απολύτως καμία σχέση με όσα νόμιζα ότι ήξερα μέχρι σήμερα. Και φρόντισε να μου το αποδείξει από την πρώτη στιγμή που πέρασα την πύλη του. Από το υπόγειο μέχρι και την ταράτσα τα πράγματα είναι τόσο εντυπωσιακά όσο αυτά που γράφονται στις γραμμές που ακολουθούν.

Και τα τρία σχολικά κτίρια του συγκροτήματος είναι εξοπλισμένα με υπερσύγχρονα μέσα, ενώ τα πάντα μοιάζουν να είναι μελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Προγράμματα ενεργειακής εξοικονόμησης, φωτοβολταϊκά, κλιματισμός, θέρμανση, συστήματα πυρανίχνευσης, τουαλέτες με φωτοκύτταρα και βρύσες με διακόπτες χρονοροής για να μην ξοδεύεται το νερό, (σ.σ. ειδικές τουαλέτες για ΑμΕΑ), ζεστό νερό χρήσης με ηλιακούς συλλέκτες, συστήματα προστασίας δακτύλων στις πόρτες και πλωτές σκάλες που απορροφούν τους κραδασμούς είναι μερικά μόνο από τα καινοτόμα χαρακτηριστικά τους.

Στα πιο εντυπωσιακά τμήματα των ολοκαίνουργιων κτιρίων συμπεριλαμβάνονται η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που είναι εξοπλισμένη με τα πλέον άρτια οπτικοακουστικά συστήματα για να υποστηρίξει οποιαδήποτε εκδήλωση, το εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών που διαθέτει pc ανοιχτού λογισμικού raspberry τελευταίας τεχνολογίας, scanner ακόμη και 3D printer, η βιβλιοθήκη και φυσικά το εργαστήριο θετικών επιστημών.

Όπως μου εξήγησαν, μάλιστα, ολόκληρο το συγκρότημα έχει κατασκευαστεί με τις πιο υψηλές ηχοακουστικές απαιτήσεις έτσι ώστε η στάθμη του θορύβου να μην ξεπερνά ένα ορισμένο επίπεδο και πράγματι όσο βρισκόμουν εκεί δεν έφτασε στα αυτιά μου κανένας εξωτερικός θόρυβος. Μόνο ο διαπεραστικός ήχος του κουδουνιού και τα γρήγορα βήματα δύο παιδιών με σορτσάκια που ανέβαιναν τρέχοντας τα σκαλιά. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, στο συγκρότημα έχει εγκατασταθεί και ένα απομακρυσμένο σύστημα παρακολούθησης που είναι σε θέση να ενημερώνει 24ώρες το 24ωρο για πιθανές βλάβες, διαρροές ακόμη και για το αν η στάθμη του διοξειδίου του άνθρακα έχει ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια!

«Τα παιδιά σέβονται το χώρο γιατί νιώθουν ότι τα σέβονται»

Την ώρα της ξενάγησης το προσωπικό του σχολείου και οι ειδήμονες του χώρου συνέχιζαν να μου επισημαίνουν μικρές, σχεδόν απαρατήρητες λεπτομέρειες, που έδειχναν το μεράκι και την αγάπη τους για τη δουλειά που έχουν κάνει. Δουλειά που οδήγησε στη βράβευση ολόκληρου του έργου το 2014 από το περιοδικό World Finance ως «Education Deal of The Year» σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως, η καρδιά ενός σχολείου θα είναι πάντα τα παιδιά και το εκπαιδευτικό προσωπικό του. Πώς βλέπουν οι ίδιοι το καινούργιο τους σχολείο; «Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που προΐσταμαι ενός τέτοιου σχολείου, είναι ένα από τα πρώτα που προέκυψαν από τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα» τόνισε η διευθύντρια του γυμνασίου κ.Ελισάβετ Μερκούρη και προσέθεσε με σιγουριά: «Tέτοια κτίρια δεν υπάρχουν στα συμβατικά σχολεία». Όσο για τη συμπεριφορά των μαθητών όταν πρωτομπήκαν στις αίθουσες , η Μερκούρη θυμάται: «Στην αρχή τα παιδιά ήταν λίγο «θηριάκια», ήταν μαθημένα αλλιώς. Τους είπα ότι αυτό ήταν ένα διαφορετικό σχολείο, ότι πρέπει πρώτα αυτά να το αγαπήσουν. Τώρα μαζεύουν και το παραμικρό σκουπιδάκι. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το περιβάλλον. Γι’ αυτό πολλές φορές λέμε ότι η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο για την ανάπτυξη ενός παιδιού. Πόσο μάλλον όταν και το σχολείο είναι τόσο οργανωμένο. Ακόμη και το κτίριο, δηλαδή, υποβάλλει στα παιδιά την ανάγκη να συμπεριφέρονται καλύτερα».

Στην αλλαγή της συμπεριφοράς των παιδιών και του προσωπικού εστίασε και ο διευθυντής του λυκείου κ. Βαγγέλης Καλπίας. «Το κτίριο τους δίνει περισσότερα πράγματα και το σέβονται. Έχει αλλάξει η συμπεριφορά και των παιδιών και του προσωπικού» ανέφερε και για του λόγου το αληθές μου περιέγραψε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό: «Κάποια στιγμή βρέθηκαν λίγα χαρτιά μέσα στην τουαλέτα. Τα παιδιά του λυκείου που είναι πιο μεγάλα, χωρίς να παρέμβει κανένας καθηγητής, μίλησαν στα παιδιά του γυμνασίου, βρήκαν ποιοι το έκαναν και εκείνα ήρθαν από μόνα τους και μας είπαν “εμείς το κάναμε, δεν θα ξαναγίνει”. Αυτό ήταν το μοναδικό επεισόδιο που είχαμε», εξήγησε.

«Άλλαξε η ψυχολογία γονέων και παιδιών»

Το σχολείο, όμως, δεν άλλαξε μόνο την συμπεριφορά των παιδιών αλλά και την ψυχολογία τους αφού αναβάθμισε την καθημερινότητά τους, ειδικά σε έναν δήμο όπως το Κορωπί που τα σχολικά συγκροτήματα δεν βρίσκονται τόσο κοντά το ένα στο άλλο όπως συμβαίνει π.χ. στο κέντρο της Αθήνας. «Tα δικά μου παιδιά ταλαιπωρήθηκαν αρκετά με τις αποστάσεις. Και στο δημοτικό είχαμε θέμα, πόσο μάλλον γυμνάσιο-λύκειο που δεν υπήρχε στην περιοχή» λέει η πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κ. Παναγιώτα Δημητροπούλου και συνέχισε: «Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα στολίδι για την περιοχή, δεν αναβάθμισε μόνο την περιοχή σαν εικόνα, αλλά και την ψυχολογία των γονέων και των παιδιών. Περιμέναμε 20 χρόνια για να γίνει. Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν περίμεναν τα παιδιά ότι θα έχουν ένα τέτοιο σχολείο». Για την ανεβασμένη διάθεση των παιδιών μας μίλησε και η κ. Γλυτσού Παρασκευή, μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων: «Το σχολείο έχει άριστη υλικοτεχνική υποδομή και αυτό που μας ευχαριστεί πάρα πολύ είναι πως από τη στιγμή που ήρθαμε εδώ το περιβάλλον είναι τόσο θετικό, τόσο προσιτό. Τα παιδιά το δέχτηκαν πολύ καλά. Ανέβηκε η διάθεσή τους. Δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα δημοτικά σχολεία της περιοχής και νομίζω πως είναι εφάμιλλο των ιδιωτικών».

Το σχολείο ενίσχυσε και την εμπορική εικόνα της περιοχής

Σαν κέντρο μόρφωσης και εκπαίδευσης ένα καινούργιο σχολείο έχει, έτσι κι αλλιώς, θετική δυναμική. Δεν παύει όμως να αλληλεπιδρά και να ωφελεί σημαντικά και την τοπική κοινωνία αφού δημιουργεί γύρω του έναν εμπορικό «κύκλο». Αυτό διαπιστώνει για το σχολικό συγκρότημα του Κιτσίου και η κ. Πανούση – Θεοχάρη Σοφία, κάτοικος της περιοχής και επίσης μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. «Αρχίζει και διαφαίνεται μια πιο “εμπορική” εικόνα στην περιοχή, πράγμα που ξέρουμε πόσο αναγκαίο είναι στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει ζήτηση για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, φούρνους, γυμναστήρια. Το σχολείο βοηθάει και την τοπική κοινωνία, γεγονός πολύ σημαντικό».

24 καινοτόμα σχολεία σε ολόκληρη την Αττική

Το εν λόγω έργο ήταν έτοιμο να υπογραφεί το 2011 αλλά «πάγωσε» λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης που έπληξε την Ελλάδα. Χάρη στη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τη χρηματοδότηση από το χρηματοδοτικό εργαλείο JESSICA, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ιδιωτικούς πόρους το έργο υπογράφηκε τελικώς το 2014 και ολοκληρώθηκε μέσα σε μόλις δύο χρόνια. Μαζί με το σχολείο στο Κορωπί, έχουν παραδοθεί 24 σχολικές μονάδες στην Αττική. Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέρχεται στα 110 εκατ. ευρώ. Την ουσιαστική συμβολή της Ε.Ε. στην ολοκλήρωση του έργου μου επισήμανε και ο δήμαρχος Κρωπίας κ. Δημήτρης Κιούσης: «Τέτοια έργα που χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντικά γιατί το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι πολύ περιορισμένο και αδυνατεί να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Εμείς σαν δήμος προσπαθήσαμε να τελειώσει το σχολείο εμπρόθεσμα για να μην ταλαιπωρούνται και μετακινούνται οι μαθητές σε άλλα σχολεία. Αλλά και για να έχουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις όπως αυτό το ΣΔΙΤ που πραγματικά απέδειξε ότι αξίζει να κάνουμε σχολεία μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

«Η επένδυση στη μόρφωση αποδίδει πάντα τον καλύτερο τόκο»

Όταν τελείωσε η ξενάγηση και ήρθε η ώρα φύγουμε το σχολείο είχε πια αδειάσει από παιδιά. Έξω στην πύλη περίμεναν τους γονείς τους δύο μαθητές, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μας χαιρέτησαν χαμογελώντας. Δεν ξέρω αν χαίρονταν για το καινούργιο τους σχολείο ή απλώς χαμογελούσαν γιατί έτσι κάνουν συνήθως τα παιδιά. Εδώ που τα λέμε, πιθανότατα ίσχυε το δεύτερο. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι στο δρόμο της επιστροφής είχα συνεχώς στο μυαλό μου κολλημένη εκείνη τη φράση που είπε κάποτε ο Αμερικανός πολιτικός, συγγραφέας και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος. «Η επένδυση στη μόρφωση (στη γνώση) αποδίδει πάντα τον καλύτερο τόκο».

Για περισσότερες πληροφορίες για τις επενδύσεις της Ε.Ε. μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: https://europa.eu/investeu/home_el #InvestEU

_______________________

    ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΨΑΣΚΗΣ

Πηγή: http://m.lifo.gr/articles/choice/144967

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Τι θα λέγατε για ένα θερινό σχολείο γνώσης;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Νέα

Αλ. Παπαδιαμάντης – Γιατί πληρώνεται ο δάσκαλος; Γιατί γίνηκε το σκολειό;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

«Ήρχιζε την καθημερινήν ασχολίαν του σοβαρός και αυστηρός. Επρόσεχε συντόνως, όταν εξήταζε, και είτα ανέπτυσσεν αντί να σημειώνει απλώς το παρακάτω. Εζήτει εις το έργον του βάλσαμον κατά της διπλής πληγής, της εκ του στεφανώματος και της εκ της χηρείας. Είχε υποβάλει συντόνους αναφοράς εις τον δήμαρχον, όστις, πείσας και το συμβούλιον να ψηφίσει τα έξοδα, απεφάσισε τέλος να διατάξει την επισκευήν της διαρρεούσης στέγης, των φαγωμένων παραθυροφύλλων, της σαπράς δασκαλοκαθέδρας και του πατώματος. Ολίγα τινά χωλά θρανία τα εκάρφωσε με τας χείρας του ο διδάσκαλος, άλλα πέντε ή έξ αντικατέστησαν οι ξυλουργοί.

Είχε διατάξει να καθαρίσωσι το υπό την δασκαλοκαθέδραν σωφρονιστήριον, εκεί όπου έβοσκαν εν πάση ανέσει πολυάριθμοι ψαλίδες, βλατούδες και ποντικοί. Είχε κάμει νέαν και πλούσιαν προμήθειαν από δεσμίδας βεργών, και είχεν αρχίσει «να τες βρέχει» πάλιν γερά, καθώς άλλοτε. Είχεν απαιτήσει από την Εφορευτικήν Επιτροπήν την αποβολήν, ως «ανεπιδέκτου μαθήσεως», του Γιαννιού του Βρυκολακάκη, του Στρατή του Χατζηδημήτρη, και δύο ή τριών άλλων, αλλ’ εις τούτο εύρε την επιτροπήν αντιπράττουσαν.

«Το σκολειό (κατά την θεωρίαν, την οποίαν ανέπτυσσε μεν έν των μελών της επιτροπής, ησπάζοντο δε οι πλείστοι των γονέων), το σκολειό, ας υποθέσουμε, δεν έγινε για να μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα, δηλαδή. Έγινε για να μαζώνουνται οι κλήρες, τα παλιόπαιδα, τα διαβολόπουλα. Πώς μπορεί, το λοιπόν, ένας γονιός να τα έχει μπελά απ’ το πρωί ως το βράδυ; Και που συφτάνεται ένας φτωχός να τα θρέψει; Μπορεί να τα χορταίνει κομμάτια; Μήπως χορταίνουν, οι διαόλοι, ποτέ ; Και είναι ικανή μια χήρα γυναίκα να τρέχει από γιαλό σε γιαλό, από βράχο σε βράχο, για να τα συμμαζώνει;

Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου-1950-

Γιατί πληρώνεται ο δάσκαλος : Για να έχει το βάρος αυτό, να είναι οι γονιοί ήσυχοι. Όταν είναι συμμαζωμένα εκεί-δά, μες στο σκολειό, γλυτώνει ο γονιός και καμπόσα κομμάτια παραδείγματος χάριν. Ας τρώνε τα θρανία, που είναι ξύλινα, ας τρώνε τους πίνακες και τα χαρτιά τους, τους τοίχους και το πάτωμα, για να είναι οι νοικοκυραίοι ησυχώτεροι για τις αχλαδιές των, τες βερυκοκκιές των, τες συκιές και τ’ αμπέλια των. Η κάθε μια πανδρεμένη, το λοιπόν, πρέπει να έχει μέρος για να ξεφορτώνεται την κλήρα της, που οι πλιότεροι άνδρες λείπουν χρόνο-χρονικής, η καθεμιά χήρα πρέπει να έχει μέρος για να ρίχνει το στρίγλικό της, τ’ αρφανό της. Η καθεμιά αρχόντισσα να έχει μέρος για να βάζει τον πάπο της, τον χήνο της, κι η καθεμιά φτωχή το θάρρος της και την απαντοχή της. Αυτά, δάσκαλε».

Ο διδάσκαλος δεν είχεν όρεξιν να αντείπει εις ταύτα, αλλ’ απλώς αφωσιώθη εις το έργον, ως να εζήτει παρηγορίαν διά το πενθος του. Την τετάρτην ημέραν μετά την κηδείαν της ατυχούς, ότε αύτη αρρωστήσασα αιφνιδίως απέθανε τεσσαράκοντα ημέρας μετά τον γάμον, εισήλθε, πρώτην φοράν από του δυστυχήματος, εις το σχολείον, στυγνός και σιωπηλός. Μετά την συνήθη δέησιν, ο πρωτόσχολος διέταξεν εκ νέου εις προσοχήν! Τα παιδία παρετάχθησαν με τα νώτα προς τον τοίχον, κατά μήκος των τεσσάρων τοίχων του σχολείου.

Ο διδάσκαλος, με τας χείρας οπίσω, κρατών την βέργαν του, ήρχισε την επιθεώρησιν. Τα παιδία, άνιπτα τα πλείστα, όπως ήσαν συνηθισμένα, έπτυον εις τα παλάμας των, ύγραινον κι έτριβον τας χείρας με τον σίελον, διά να φανώσι νιμμένα. Αλλ’ ο χηρευμένος διδάσκαλος έκυπτεν, έβλεπε καλώς, και όπου ανεκάλυπτε την πρόχειρον διά σιέλου νίψιν, επέσκηπτεν οργίλως με την βέργαν του κι έσπαζε τας σιελωμένας χείρας.

Κατά το τέλος της επιθεωρήσεως απηύθυνε σύντομον νουθεσίαν, προλέγων, ότι, όποιον ανακαλύψει εις το εξής άνιπτον θα τον αφήσει νηστικόν τρείς ημέρας και τρείς νύκτας εις το σωφρονιστήριον, να τον φάγουν οι βλατούδες. Εφυλάττετο καλώς, μη εκφέρει ως απειλήν την αποβολήν, όπως θα έπραττε ξένος μη γνωρίζων τα ήθη του τόπου, διότι εγνώριζε κάλλιστα, ότι οι μικροί διαβόλοι εγέλων με την απειλήν ταύτην, ήν ενόμιζον ως ευτυχίαν και ελευθερίαν. Επίσης τους είπεν ότι «όσοι έχουν παπούτσια, να τα φορούν εις το εξής, όταν θα πηγαίνουν εις το σχολείον».

*************

Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη  “Η Δασκαλομάνα”

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος 4 Μαρτίου 1851 – Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911)

Πηγήtrapezakiadorable

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Που και πότε ιδρύθηκε τo Πρώτο Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

ell_sxol_1

Στην Τρίπολη, έξι μήνες μετά την άλωση, λειτούργησε δωρεάν το πρώτο, σε ελεύθερο έδαφος, δημόσιο ελληνικό σχολείο.

Την ίδρυσή του ανακοίνωσε η Πελοποννησιακή Γερουσία τον Μάρτιο του 1822. Στην ιδρυτική πράξη αναφέρεται ότι η Γερουσία:

Τριπολιτσα 16. 3. 1822 Σύσταση σχολείου

Η Πελοποννησιακή Γερουσία προκηρύττει ότι : Κάθε πεφωτισµένη Διοίκησις έχει χρέος να φροντίζει δια την ανατροφήν των πολιτών, δια την ηθικήν και δια την καλήν νοµοθεσίαν, καθότι δι’ αυτών ο άνθρωπος εξ απαλών ονύχων ταυτίζεται µε την αρετήν, γνωρίζει τα καθήκοντά του προς τον Θεόν, προς την πατρίδα και προς τους οµοίους του, και χειραγωγείται προς την οδόν της ευδαιµονίας. Οι Λυκούργοι και Σόλωνες επλαστούρργησαν Σωκράτας, Φωκίωνας, Θεµιστοκλέας, Αριστείδας, Δηµοσθένεις, Πλάτωνας και όλους τους αθανάτους ήρωας της Ελλάδος. Ο δε Μωάµεθ κατεβύθισε τη µητέρα της αρετής και της φιλοσοφίας εις τον ζόφον της αµάθειας, της κακοήθειας και του εγκλήµατος. […] Δια τούτο η σεβαστή Πελοποννησιακή Γερουσία, µ’ όλας τας πολυµερίµνους και κατεπιγούσας ανάγκας της πατρίδος, έλαβε πατριωτικήν κηδεμονίαν διά τήν άγωγήν τής νεολαίας προθυμουμένη να συστήση σχολείον είς αύτήν τήν πόλιν ανάλογον της παρούσης περιστάσεων , δια του διωρισµένου επί τούτου Εφόρου Αρχιµανδρίτου κυρίου Γρηγορίου Δικαίου του και Γερουσιαστού. Προσκαλεί άξίους διδασκάλους διά να διδάξουν διά τής Λαγκαστερίου μεθόδου κοινά γράμματα, ελληνικά, μαθηματικά, και πρός τούτοις τήν γαλλικήν κα’ι τήν ιταλικήν διάλεκτον, προσκαλεί δέ και τήν φιλομαθή νεολαίαν άφ’ όλην τήν Πελοπόννησον να συντρέξη έδώ διά νά διδαχθή άμισθι...»* […]

σχολείο του 1952

σχολείο του 1952

To σχολείο στεγάστηκε μέσα σ’ ένα τζαμί,** που μετατράπηκε σε διδακτήριο. Πρώτος δάσκαλος ο Νικήτας Νικητόπουλος, καλόγερος από τη Δημητσάνα. Μέθοδος διδασκαλίας η αλληλοδιδακτική μέθοδος, αυτή που η Γερουσία αποκαλεί Λαγκαστέριο μέθοδο, από το όνομα του Ιωσήφ Λάνκαστερ,*** ο οποίος πρώτος τη θεμελίωσε και η οποία συνίστατο στο να διδάσκονται οι μαθητές των κατωτέρων τάξεων από τους καλύτερους μαθητές των ανωτέρων τάξεων.

Δ. Χαρισιάδης, παιδί με αλφαβητάρι. 1951.

Δ. Χαρισιάδης, παιδί με αλφαβητάρι. 1951.

Ανάμεσα στους μαθητές αυτού του σχολείου και ο μικρότερος γιος του Κολοκοτρώνη, Κωνσταντίνος ή Κολλίνος, «ένα πολύ όμορφο παιδί, δέκα ή δώδεκα χρόνων, ντυμένο με μεγαλοπρέπεια και ζωσμένο με πιστόλες και γιαταγάνια, να τρέχει πέρα-δώθε και αυταρχικά να κυβερνάει τους συμμαθητές του, λες και ήθελε να τους αποδείξει ότι τα άρματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα γράμματα και πως η κυριαρχία των καπεταναίων ήταν, όπως του σουλτάνου, κληρονομική και αιώνια».****

«Ο Κουρέας», του Νικόλαου Γύζη

«Ο Κουρέας», του Νικόλαου Γύζη

***********************************

* Άρχείον Έλληνικης Παλιγγενεσίας, μέχρι της έγκαταστάσεως της Βασιλείας, Άθήναι 1857 τ. Α ‘α 452

** Από το τουρκ. cami = ο μουσουλμανικός ναός.

*** Lancaster Joseph

**** George,Waddington^ Visitto Greecein 1823 and 1824, London 1825,τ.Α’,σ. 482.

Θεόδωρος Δ. Παναγόπουλος –  Απόσπασμα από το βιβλίο του “Τα ψιλά γράμματα της ιστορίας. “

9789605363857

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

banner

Στο σχολείο που διδάσκω φυσική (ΕΡΑΣΜΕΙΟΣ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ) προς τιμήν των ιδιοκτητών και διευθυντών ενσωματώσαμε στις δραστηριότητες τα τελευταία δύο χρόνια την "Ομάδα Επιστημονικής Σκέψης".

Πρόκειται για μια σειρά μαθημάτων τα οποία έχω οργανώσει σε δύο κύκλους και περιέχουν:

(α) Πολύ ενδιαφέροντα επιστημονικά ντοκιμαντέρ (όπως πχ. η κατασκευή της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου).

(β) Μία σειρά μαθημάτων η οποία αναφέρεται στη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου.

(γ) Μία σειρά μαθημάτων τα οποία αναφέρονται στην θεωρία της σχετικότητας και την κβαντομηχανική.

Ο πρώτος κύκλος διαρκεί μια σχολική χρονιά.

Ο δεύτερος κύκλος διαρκεί επίσης μια σχολική χρονιά και έχει να κάνει με την εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη και πώς εξελίχθηκε και φτάσαμε μέχρι τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του.

Όλο αυτό το υλικό το διαθέτω σε οποιονδήποτε συνάδελφο θα ήθελε να πραγματοποιήσει μία αντίστοιχη δραστηριότητα στο σχολείο του.

Σας παρακαλώ όσοι μπορείτε κοινοποιείστε το σε φίλους σας εκπαιδευτικούς.

Σας ευχαριστώ πολύ,

Δημήτρης Ζαμάγιας

 

Σχόλιο: Εάν έχετε χρόνο δείτε ένα εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ από αυτά που υπάρχουν στην Ομάδα Επιστημονικής Σκέψης.

https://www.youtube.com/watch?v=6YRZ8sgutSo

 

Κατηγορίες:
Νέα
web design by