ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ – ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ –ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: ΕΚΑΤΟΣΤΑΡΙ Η ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ; ΑΣ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ
Του Δημήτρη Ζαμάγια
Αυτές τις μέρες γίνεται πολύς λόγος για τις πανελλήνιες εξετάσεις της Γ’ Λυκείου. Χθες, στο παιδικό πάρτυ της κόρης μου (Ε’ Δημοτικού) ακούστηκαν και πάλι διάφορες απόψεις για το «σύστημα» των εξετάσεων. «Δεν είναι σωστό», «Πρέπει να αλλάξει», «Τα παιδιά εξοντώνονται» κ.τ.λ
Αναρωτιέμαι τι θέλουμε σαν λαός. Βλέποντας τη μεγαλύτερη μου κόρη (Β’ Γυμνασίου) να δίνει φέτος τέσσερα μαθήματα στις εξετάσεις νομίζω ότι πέρασε μία ήρεμη εξεταστική με χαλαρούς ρυθμούς και προσωπική ζωή. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη το νέο σύστημα τα κατάφερε.
Όσον αφορά τις πανελλήνιες εξετάσεις ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Απλά να σας θυμίσω ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι πρωταθλητισμός. Θέλουμε τους καλύτερους για να γίνουν μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι κ.τ.λ
Ας αλλάξουμε εικόνα. Όταν πηγαίνουμε τα παιδιά μας σε ομίλους για να κάνουν πρωταθλητισμό (όχι αθλητισμό) από παιδιά φίλων ξέρω ότι οι προπονήσεις είναι εξαντλητικές ή αν θέλετε και οριακές για τα σώματα των παιδιών. Εκεί κανείς δεν διαμαρτύρεται. Έχει επιλέξει να κάνει πρωταθλητισμό. Και έτσι έχουν τα πράγματα.
Στις πανελλήνιες, που είναι πρωταθλητισμός, γιατί μουρμουράμε που διαβάζουν πολύ;
Ας αλλάξουμε τώρα πάλι εικόνα. Ελάτε να συζητήσουμε σε τι άθλημα θέλει η Ελληνική κοινωνία να «διαγωνίζονται» τα παιδιά.
Σε εκατοστάρι ή μαραθώνιο;
Εκατοστάρι είναι η σημερινή μορφή όπου μέσα σε μία χρονιά (Γ’ Λυκείου) κρίνονται όλα (δεν συγχωρούνται λάθη, είναι μικρός ο χρόνος όπως και στα sprint - αγώνες ταχύτητας). Ότι κάνεις σε 10 δευτερόλεπτα.
Μαραθώνιος είναι μία άλλη πρόταση που εμπλέκει την Α’ Λυκείου, τη Β’ Λυκείου και τη Γ’ Λυκείου στη διαμόρφωση της εικόνας του μαθητή για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο. Έχεις χρόνο (όπως και στο Μαραθώνιο) να διορθώσεις λάθη αλλά παραμένει ένα πολύ σκληρό άθλημα.
ΟΜΩΣ ΑΣ ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ.
Όπως και στον Πρωταθλητισμό υπάρχει πολύς ΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΗ και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μην έχει κόπο και κούραση η εισαγωγή των παιδιών στο Πανεπιστήμιο.
Τι είδους σύστημα θέλουμε;
Ένα σύστημα χαλαρό κι ας μπαίνουν οι πρώτοι εκατό ασχέτως πόσο έχουν διαβάσει; Ή ένα σύστημα που αξιολογεί σωστά τους μαθητές;
Ένα σύστημα που αξιολογεί την κρίση και την γνώση.
Σε αυτό το σημείο να μου επιτρέψετε να σας πω κάτι που πολύς κόσμος που μιλάει για τις πανελλαδικές δεν το γνωρίζει. Σε όλα τα μαθήματα όπως και σε αυτό που διδάσκω εγώ (Φυσική) έχει καταργηθεί η παπαγαλία! Στο δικό μου μάθημα ένας μαθητής μπορεί να γράψει 20 χωρίς να ξέρει απ’ έξω ούτε έναν ορισμό! Ακόμη και στην ιστορία έχουν μπει οι περίφημες πηγές ώστε να αξιολογείται η κρίση του μαθητή.
ΤΙ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΕΓΩ;
ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ (ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ).
Εννοώ τους γονείς, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για όποιο σύστημα προκριθεί. Γιατί αυτοί είναι που δίνουν τον τόνο και τον παλμό και το παράδειγμα στη ζωή των παιδιών.
