ημερολόγιο (2 άρθρα)

Γιατί ο Αύγουστος λέγεται Αύγουστος; (και άλλα στοιχεία από την ιστορία του θερινού μήνα)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Αύγουστος: ο όγδοος μήνας του ισχύοντος Γρηγοριανού έτους, με διάρκεια 31 ημέρες.

Ιστορία του μήνα

Κατά τους αρχαίους ρωμαϊκούς χρόνους ονομαζόταν Sextilis, δηλαδή έκτος, επειδή κατείχε την έκτη θέση στο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο. Την ονομασία αυτή διατήρησε και αργότερα, όταν προστέθηκαν δύο ακόμη μήνες, ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος, και ο Σεξτίλις κατείχε την όγδοη θέση στο δωδεκάμηνο, πλέον, ρωμαϊκό ημερολόγιο.

Το 8 π.Χ. ο Sextilis μετονομάστηκε σε Αουγκούστους (=σεβαστός), από την τιμητική προσφώνηση στον αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο, στον οποίο αφιερώθηκε, επειδή τον μήνα αυτό ο Οκταβιανός ανήλθε για πρώτη φορά στα υψηλά αξιώματα και σημείωσε μεγάλες επιτυχίες σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο (τερματισμός Εμφυλίου Πολέμου, κατάληψη της Αιγύπτου κ.ά.).

Το 4 π.Χ. ο Οκταβιανός προσέθεσε αυθαίρετα μία επιπλέον ημέρα στον Αύγουστο, που ως τότε είχε τριάντα ημέρες, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο, ώστε να μην υστερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα.

Γιορτές του μήνα

Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Εκατομβαιώνα και στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Μεταγειτνιώνα. Η Αθήνα ήταν στο πόδι για τον εορτασμό των Παναθηναίων, τη μεγαλύτερη γιορτή της πόλης προς τιμήν της θεάς Αθηνάς. Τον ίδιο μήνα η θεά της Σοφίας είχε την τιμητική της και στην εορτή των Συνοικίων.

Στην χριστιανική εποχή, ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία, με τις Παρακλήσεις, τη Νηστεία, την Κοίμησή της (15 Αυγούστου), τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.

Άλλες ξεχωριστές θρησκευτικές γιορτές του μήνα είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος (6 Αυγούστου) και του Αγίου Φανουρίου (27 Αυγούστου) με τις φανουρόπιτες των πιστών για την εύρεση χαμένων αντικειμένων και η μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου (29 Αυγούστου), που συνοδεύεται από ημερήσια νηστεία.

Με τον Δεκαπενταύγουστο συνδέεται και ο τορπιλισμός του καταδρομικού Έλλη στο λιμάνι της Τήνου (15 Αυγούστου 1940) από το ιταλικό υποβρύχιο Ντελφίνο, που αποτέλεσε το προανάκρουσμα της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας κατά της χώρας μας στις 28 Οκτωβρίου 1940.

Λαϊκά ονόματα του Αυγούστου

Στο λαϊκό καλεντάρι ο Ιανουάριος ονομάζεται:

  • Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής των σύκων)
  • Πεντεφάς (επειδή τρώνε πέντε φορές την ημέρα)
  • Τραπεζοφόρος
  • Διπλοχέστης (ίσως επειδή η μεγάλη κατανάλωση φρούτων προκαλεί αυξημένες ανάγκες)
  • Δριμάρης από τις «δρίμες» ή «δρίματα», όπως ονομάζονται οι έξι πρώτες ημέρες του μήνα. Τις μέρες αυτές, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, επενεργούν ανεξιχνίαστες δυνάμεις στα νερά και όποιος κάνει μπάνιο στη θάλασσα κινδυνεύει να πάθει μεγάλο κακό (ίσως να συνδέεται με τα μπουρίνια και τα μελτέμια), ενώ όποιος ή όποια πλένει ρούχα αυτά κινδυνεύουν να καταστραφούν. Μόνο αν ρίξει ένα καρφί στο νερό μπορεί να «καρφώσει» τις δρίμες και να τις εξουδετερώσει.

Οι 12 πρώτες μέρες του Αυγούστου λέγονται και μερομήνια, επειδή προαναγγέλλουν τον καιρό για κάθε μήνα του έτους («Η Πέμπτη του Αυγούστου άνεφος και ο Μάης άβρεχος»)

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/500/184

Κατηγορίες:
Ιστορία

Τι είναι τα δίσεκτα έτη και γιατί θεωρούνται γρουσούζικα (2020-δίσεκτο έτος)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το 2020 έφτασε και αναμένεται να φέρει πολλές εκπλήξεις.

Δεν είναι λίγοι όμως αυτοί που αγχώνονται για το αν θα είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες, αφού το νέο έτος είναι δίσεκτο και αυτομάτως θεωρείται από πολλούς "γρουσούζικο".

Πώς ξεκίνησε όμως η ιστορία;

Δίσεκτα χαρακτηρίζονται τα έτη που έχουν 366 μέρες αντί για 365 που είναι το "καθιερωμένο". Αυτό συμβαίνει γιατί η ετήσια περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο δεν διαρκεί ακριβώς 365 μέρες, αλλά 365 μέρες, 6 ώρες, 9 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα παραπάνω κατά μέσο όρο.

Σκοπός της ύπαρξης των δίσεκτων ετών είναι να εναρμονιστεί το τροπικό έτος με το καθημερινό-πολιτικό έτος των ημερολογίων, με απλά λόγια να αποφευχθεί σε βάθος χρόνου να έχουμε τον Ιανουάριο καλοκαίρι και τον Ιούλιο χειμώνα.

Έτσι την "πάτησαν" οι Ρωμαίοι όταν το 600 π.Χ., όταν έφτασαν να γιορτάζουν τις καλοκαιρινές γιορτές του θερισμού μες τον ημερολογιακό χειμώνα και αποφάσισαν λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να αναστρέψουν την κατάσταση. Εκεί ξεκίνησε και η ιστορία της "γρουσουζιάς"...

Την λύση έδωσε ο Ιούλιος Καίσαρας προσθέτοντας στο ημερολόγιο ορισμένες ημέρες σε κάθε έτος, ώστε να συμβαδίζει η μέτρηση του χρόνου με τις εποχές. Την σημαντική αυτή αποστολή ανέθεσε στους ιερείς, οι οποίοι όμως εκμεταλλεύτηκαν το προνόμιο τους. Με ποιον τρόπο;

Οι ιερείς προσέθεταν μέρες, αναλόγως των συμφερόντων τους με σκοπό να παραμένουν περισσότερο στην εξουσία οι ευνοούμενοι τους, φτάνοντας έτσι μερικές φορές τα έτη να έχουν μέχρι και 450 μέρες.

Όταν ο Καίσαρας κατάλαβε ότι οι προσπάθειες του απέβησαν άκαρπες ανέθεσε τη λύση του προβλήματος σε μαθηματικούς και φιλοσόφους. Τη λύση βρήκε ο Έλληνας αστρονόμος Σωσιγένης, ο οποίος πρότεινε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο του Πτολεμαίου του Γ', αυτό που τηρείται και σήμερα δηλαδή. Σύμφωνα με αυτό τα τρία κανονικά έτη ακολουθεί ένα δίσεκτο.

Πώς προήλθε η ονομασία "δίσεκτο" έτος;

Οι Ρωμαίοι λοιπόν, υπακούοντας στις συμβουλές του Σωσιγένη ανάμεσα στις 24 και στις 25 Φεβρουαρίου προσέθεταν κάθε 4 χρόνια άλλη μια μέρα και έτσι υπολόγιζαν την 24η Φεβρουαρίου δύο φορές.

Επειδή η 24 Φεβρουαρίου είναι 6 μέρες πριν από την 1η Μαρτίου την ονόμασαν "δίσεκτη", δηλαδή δεύτερη έκτη μέρα πριν από το Μάρτιο.

Με τον καιρό η ονομασία καθιερώθηκε για όλο το έτος.

Γιατί θεωρούνται γρουσούζικα τα δίσεκτα έτη

Οι Ρωμαίοι αργότερα, αποφάσισαν να αφαιρέσουν από τον Φεβρουάριο άλλη μια μέρα (χωρίς κάποιο λόγο) και να την μεταθέσουν στον Αύγουστο προς τιμήν του Αυτοκράτορα τους. Έτσι αυτός είναι ο λόγος που ο Φεβρουάριος έχει μια μέρα λιγότερη.

Βέβαια, το να αφαιρέσουν τελικά μια μέρα από τον Φεβρουάριο δεν ήταν τυχαίο, καθώς ο μήνας αυτός, ήταν ο μήνας των νεκρών, της μετάνοιας και του ηθικού τους απολογισμού (δύσκολα τα πράγματα δηλαδή τον Φεβρουάριο).

Όπως φαίνεται λοιπόν τους βόλευε και λίγο η αλλαγή.

Όσον αφορά τον Φεβρουάριο και έχοντας υπόψιν τις λαϊκές δοξασίες, οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι τον μήνα της εξιλέωσης κυκλοφορούσε ανάμεσα τους ο Άδης, ο οποίος μοίραζε δεινά στη δύστυχη ανθρωπότητα. Γι' αυτό και τον ταλαίπωρο αυτόν μήνα δεν ξεκινούσαν εργασίες με μακροχρόνια διάρκεια, όπως φύτευση αμπελιών, θεμελίωση σπιτιών ή γάμοι.

Όταν οι Έλληνες κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους, μια σειρά παραδόσεων πέρασε στην κουλτούρα του λαού μας, ανάμεσα τους και το "γρουσούζικο δίσεκτο έτος".

Παρ' όλα αυτά και σύμφωνα πάντα με εμπειρικά στοιχεία, δεν παρατηρείται κάποια παραπάνω "κακοτυχία" ή δυσάρεστα γεγονότα κατά τα δίσεκτα έτη.

Αλλά δοξασίες είναι αυτές και τι να πεις...

Πηγή: news247.gr

Κατηγορίες:
Ιστορία
web design by