Πανελλήνιες (3 άρθρα)

Ένα γράμμα προς το εκπαιδευτικό σύστημα, από μια μαθήτρια της Β' Λυκείου.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα γράμμα προς το εκπαιδευτικό σύστημα

Της Μαριαλένας Ζαμάγια*

Αγαπητό εκπαιδευτικό σύστημα,

    Ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω ένα γράμμα, να σου εκφράσω τα παράπονα μου. Μην με πάρεις με στραβό μάτι. Άκουσε με. Τελευταία έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Και πίστεψε με, βιώνω όλες τις πτυχές σου, σε έχω μάθει πια.

     Ήθελα να σου πω, πως τελευταία προβληματίζομαι. Βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται συνεχώς με κύρια ερωτήματα το πώς και το γιατί. Προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό σου, πασχίζω να εμπεδώσω τη λογική σου. Αλήθεια στο λέω προσπαθώ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με ταλανίζει αυτή η διερευνητική προσπάθεια.

     Σκυμμένη πάνω από το βιβλίο της Ιστορίας αγανακτώ να μάθω αυτολεξεί τις αμέτρητες σελίδες, που φαντάζουν βουνό. Και ειδικά τώρα στην Δευτέρα Λυκείου. Και όταν ξεχνώ μια φράση, απελπίζομαι. Αλήθεια απελπίζομαι. Μετά από πέντε, έξι μέρες αισθάνομαι ένα κενό, το απόλυτο κενό, δεν έχω συγκρατήσει τίποτα.

      Έτσι σκέφτηκα πως θα πρέπει να σου πω πως με την στείρα αποστήθιση δυστυχώς δεν έμαθε ποτέ κανείς… Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να στο κρύψω. Αισθάνομαι πως δεν θα μπορέσω να αγγίξω την μάθηση χωρίς βιώματα. Ναι βιώματα. Βιώματα αναζητάμε όλοι οι έφηβοι. Βιώματα αναζητώ και εγώ. Πιστεύω πως με τα βιώματα, τις εμπειρίες, έτσι θα γίνω καλύτερος  και σοφότερος άνθρωπος, έτσι θα μπορέσω να ανακαλύψω την ταυτότητα μου.

       Μαθαίνοντας την Ιστορία και την Κοινωνιολογία, βλέπω τον εαυτό μου σαν ρομπότ. Όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη, προσπαθώντας να αυτοεξεταστώ, αισθάνομαι πως όλος αυτός ο όγκος πληροφορίας δεν πηγάζει από βαθιά μέσα μου. Δεν αισθάνομαι πως εντυπώνεται η πληροφορία στο μυαλό μου και σίγουρα δεν αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην προσωπικότητα μου.

    Προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ για τα επόμενα δύο χρόνια. Θα σταματήσω να σκέφτομαι, αν αυτό χρειάζεται προκειμένου να  μπορέσω να «παπαγαλίσω». Θα κάνω τα πάντα για να επιτύχω σε αυτή την τρίωρη εξέταση που θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη ζωή μου.

      Σου λέω λοιπόν αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, ευελπιστώντας πως ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον θα αλλάξεις, θα γίνεις και εσύ ας πούμε «καλύτερος άνθρωπος». Αλλά μέχρι τότε εγώ θα μάθω να σε αγαπώ. Θα σε αγαπήσω παρά τα ελαττώματα σου.

      Γιατί εσύ είσαι το μέσο μου για να φτάσω στο όνειρο, το όνειρο που είχα έχω και θα συνεχίσω να έχω.

Με εκτίμηση

*Η Μαριαλένα Ζαμάγια είναι μαθήτρια της Β΄Λυκείου, ανθρωπιστική κατεύθυνση.

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Οργάνωση Χρόνου (2020)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Βίντεο Φυσικής

Υπόθεση «Πανελλήνιες»: συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Του Δημήτρη Ζαμάγια

Φέτος, μετά από πολλά χρόνια (30 περίπου) που ασχολούμαι με την εκπαίδευση, αποφάσισα να πάω να εξετάσω προφορικά σε κέντρο εξέτασης για φυσικώς αδυνάτους. Έπειτα, αποφάσισα να πάω να διορθώσω και γραπτά πανελλαδικών -έχω αυτό το δικαίωμα εδώ και δύο χρόνια, αφότου άρχισα να διδάσκω και στην Γ' Λυκείου.

Τόσο καιρό, ζούσα την εμπειρία του επιτηρητή στις πανελλαδικές. Χρήσιμη και αυτή. Βλέπεις τα πράγματα «από μέσα».

Όλα αυτά τα χρόνια έβλεπα το σχολείο της γειτονιάς μου φωταγωγημένο τα βράδια με πολλά αυτοκίνητα απέξω. «Είναι βαθμολογικό κέντρο», έλεγα στις κόρες μου.

Δεν είχα όμως εικόνα «από μέσα». Λοιπόν, προχθές που πήγα να επιμορφωθώ για τη βαθμολόγηση -γιατί, προσέξτε κάτι, σε ένα Δημόσιο κράτος το οποίο κατηγορούμε ότι είναι διαλυμένο, υπάρχει πρόνοια για επιμόρφωση των βαθμολογητών ώστε η βαθμολογία να είναι ομοιογενής- έζησα μια πολύ ωραία εμπειρία. Το σχολείο όπου πήγα έμοιαζε με μελίσσι· αλλού η γραμματεία, αλλού η φύλαξη γραπτών, αλλού η παράδοση και η παραλαβή τους και έπειτα, διάλεγες μια αίθουσα και έμπαινες και εσύ μαζί με  δεκαπέντε ακόμα εκπαιδευτικούς άλλης ειδικότητας για να διορθώσετε με απόλυτη ησυχία τα γραπτά των πανελλαδικών. Όλοι με τάξη, αξιοπρέπεια και μεράκι για τη δουλειά τους.

Η μάλλον για το λειτούργημά τους;

Γιατί αν σας μιλήσω για την αμοιβή της βαθμολόγησης, θα γελάσετε. Δεν το κάνουν όμως οι συνάδελφοι για τα χρήματα. Το κάνουν για αυτό που έγραψα πιο πάνω.

Τι να πω;

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

Συνειδητοποίησα ότι μάλλον έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι είναι το μοναδικό πράγμα στην Ελλάδα που είναι Αδιάβλητο.

Μπράβο σε όλους τους εκπαιδευτικούς, λοιπόν, που αυτή την εποχή, ενώ όλοι οι άλλοι είναι στις παραλίες μετά από την κούραση της σχολικής χρονιάς, αυτοί τα απογεύματα κάνουν ήσυχα ήσυχα τη δουλειά τους.

   ΜΠΡΑΒΟ!

Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον συνάδερφο-κουμπάρο μου Λύκκα Δημήτρη, ο οποίος με παρακίνησε να πάμε μαζί να διορθώσουμε. Χωρίς την δική του παρότρυνση και με την συσσωρευμένη κούραση που υπάρχει, δεν θα το έκανα.

 Σ' ευχαριστώ Δημήτρη!

 

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...
web design by