Πριν από κάποιες μέρες δημοσίευσαν στο protagon δύο άρθρα μου. Σας παραθέτω το πρώτο :<<Περί διδασκάλων-καθηγητών>>
Διδάσκω 25 χρόνια. Όσο μεγαλώνω πιστεύω «λειαίνουν» οι γραμμές κάποιων στερεοτύπων στο μυαλό μου. Και αυτό είναι καλό. Όλο και περισσότερο συνειδητοποιώ την τεράστια σημασία της δουλειάς μου. Πόσο επηρεάζω τα παιδιά με αυτά που τους λέω, με αυτά που βλέπουν σε μένα. Καλώς ή κακώς εμείς οι δάσκαλοι είμαστε πρότυπα. Τα βλέπω για παράδειγμα να γράφουν με πένα γιατί γράφω κι εγώ με πένα! Τα βλέπω να με ακούν εκστασιασμένα όταν τους μιλάω για πτυχές της ζωής μου. Τα βλέπω να χαίρονται με το χιούμορ. «Το επάγγελμα των αρίστων» το ονόμαζε ο Πλάτωνας ή ο Αριστοτέλης (συνέχεια το μπερδεύω αυτό αλλά δεν είναι από τα χαρακτηριστικά ενός σωστού δάσκαλου να μη διεκδικεί ποτέ το αλάθητο;). Πόσο άριστοι είμαστε όμως, τελικά; Πόσο προσπαθούμε να είμαστε άριστοι σε όλες τις εκφάνσεις της εργασίας μας (οργάνωση, μεθοδικότητα, παιδαγωγική, συνεχής εκπαίδευση και ενημέρωση); Πόσο το επιδιώκουμε αυτό από μόνοι μας και όχι απαραίτητα με την άποψη ότι το Υπουργείο έπρεπε να μας επιμορφώνει. Δεν είναι «τσιγκούνικο» αυτό;
Αυτά και άλλα πολλά… Επειδή τώρα τελευταία γίνεται πολύς λόγος για την «αριστεία»…
*Ο Δημήτρης Ζαμάγιας είναι εκπαιδευτικός - Φυσικός
