Νόμπελ (6 άρθρα)

Τα βραβεία Νόμπελ τρελής επιστήμης 2020

| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Τα βραβεία Ig Nobel αναδεικνύουν τις πιο αστείες, τις πιο απρόβλεπτες και ίσως τις πιο άχρηστες επιστημονικές ανακαλύψεις της χρονιάς. Η απονομή αυτών των βραβείων πραγματοποιείται από το περιοδικό «Improbable Reasearch», που στόχο έχει να προβάλλει τις επιστημονικές ανακαλύψεις οι οποίες «πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελούν και μετά να σκεφτούν».

Για το Βραβείο Φυσικής διαβάστε την ανάρτηση «Στην εξαναγκασμένη ταλάντωση σκουληκιών το Νόμπελ τρελής Φυσικής 2020» .

Το Βραβείο Ακουστικής (; !) απονέμεται στους

Stephan Reber, Takeshi Nishimura, Judith Janisch, Mark Robertson, και Tecumseh Fitch,
γιατί κατάφεραν να βάλουν έναν θηλυκό κινεζικό αλιγάτορα μέσα σε έναν θάλαμο εμπλουτισμένο με αέριο ήλιο, με σκοπό την μελέτη των ήχων της φωνής του [που μερικές φορές μοιάζει με κλάμα παιδιού και συνοδεύεται από τα κροκοδείλια δάκρυα].

Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Experimental Biology με τίτλο: «A Chinese Alligator in Heliox: Formant Frequencies in a Crocodilian» .

Το Βραβείο Ψυχολογίας απονέμεται στους

Miranda Giacomin και Nicholas Rule, για την ανακάλυψη μιας μεθόδου εντοπισμού των νάρκισσων εξετάζοντας … τα φρύδια τους!
Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Personality με τίτλο: «Eyebrows Cue Grandiose Narcissism»

Το Βραβείο Ειρήνης απονέμεται

στις κυβερνήσεις της Ινδίας και του Πακιστάν, γιατί διπλωμάτες των δυο χωρών …. χτυπούσαν κρυφά οι μεν τα κουδούνια των δε μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, και στη συνέχεια κρύβονταν πριν προλάβουν να τους ανοίξουν.
Το γεγονός αναφέρθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης π.χ. economictimes.indiatimes.com

Το Βραβείο Οικονομικών απονέμεται στους

Christopher Watkins, Juan David Leongómez, Jeanne Bovet, Agnieszka Żelaźniewicz, Max Korbmacher, Marco Antônio Corrêa Varella, Ana Maria Fernandez, Danielle Wagstaff, και Samuela Bolgan, για την μελέτη τους που διερευνά την σχέση μεταξύ των ανισοτήτων εθνικού εισόδήματος σε διάφορες χώρες και …. τον μέσο αριθμό φιλιών στο στόμα!

Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports με τίτλο: «National Income Inequality Predicts Cultural Variation in Mouth to Mouth Kissing» .

Το Βραβείο Μάρκετινγκ απονέμεται στους

Xi Guang-An, Mo Tian-Xiang, Yang Kang-Sheng, Yang Guang-Sheng, και Ling Xian Si, πέντε επαγγελματίες δολοφόνους στην Κίνα. Αφού ο Xi Guang-An συμφώνησε να εκτελέσει μια δολοφονία έναντι αμοιβής για λογαριασμό του επιχειρηματία Tan Youhui, στη συνέχεια ο Xi Guang-An ανέθεσε την δολοφονία προσφέροντας λιγότερα λεφτά στον Mo Tian-Xiang, ο οποίος με τη σειρά του την ανέθεσε με ακόμα λιγότερα λεφτά στον Yang Kang-Sheng, ο οποίος την ανέθεσε στον Yang Guang-Sheng, ο οποίος την ανέθεσε με ακόμα λιγότερα λεφτά στον Ling Xian-Si. Ο τελευταίος επικοινώνησε με το υποψήφιο θύμα για να του προτείνει φιλικό διακανονισμό σκηνοθετώντας την δολοφονία του ώστε να διασφαλίσει την πληρωμή που του είχαν υποσχεθεί.
Το γεγονός αναφέρθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης π.χ. www.bbc.com

Το Βραβείο Εντομολογίας απονέμεται στον

Richard Vetter, για την συλλογή στοιχείων σχετικά με το γεγονός ότι πολλοί εντομολόγοι (επιστήμονες που μελετούν τα έντομα) φοβούνται … τις αράχνες, οι οποίες δεν είναι έντομα.

Η εργασία του δημοσιεύεται στο περιοδικό American Entomologist με τίτλο: «Arachnophobic Entomologists: When Two More Legs Makes a Big Difference»

Το Βραβείο Ιατρικής απονέμεται στους

Nienke Vulink, Damiaan Denys, και Arnoud van Loon, για την διάγνωση μιας μη αναγνωρισμένης πάθησης: στην μισοφωνία, την δυσφορία που αισθάνονται κάποιοι όταν ακούνε άλλους ανθρώπους να μασούν.
Το βραβείο σχετίζεται με τις εργασίες: «Misophonia: Diagnostic Criteria for a New Psychiatric Disorder» και «Cognitive Behavioral Therapy is Effective in Misophonia: An Open Trial»

Το Βραβείο Ιατρικής Εκπαίδευσης απονέμεται στους

Jair Bolsonaro της Βραζιλίας, Boris Johnson του Ηνωμένου Βασιλείου, Narendra Modi της Ινδίας, Andrés Manuel López Obrador του Μεξικό, Alexander Lukashenko της Λευκορωσίας, Donald Trump των ΗΠΑ, Recep Tayyip Erdogan της Τουρκίας, Vladimir Putin της Ρωσίας, και Gurbanguly Berdimuhamedow του Τουρκμενιστάν, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την πανδημία του Covid-19 για να διδάξουν στον κόσμο ότι οι πολιτικοί έχουν πιο άμεση επίδραση στην υγεία και στον θάνατο των ανθρώπων απ’ ότι οι γιατροί και οι επιστήμονες.

Το Βραβείο Επιστήμης Υλικών απονέμεται στους

Metin Eren, Michelle Bebber, James Norris, Alyssa Perrone, Ashley Rutkoski, Michael Wilson, και Mary Ann Raghanti, για την προσπάθειά τους να κατασκευάσουν μαχαίρια από … παγωμένα ανθρώπινα κόπρανα, η οποία τελικά απέτυχε.
Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Archaeological Science με τίτλο: «Experimental Replication Shows Knives Manufactured from Frozen Human Feces Do Not Work»

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί την τελετή απονομής των βραβείων Ig Nobel 2020:

Πηγή

Κατηγορίες:
Νέα

Cecilia Payne-Gaposchkin: απέδειξε ότι ο Ήλιος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, κι όμως δεν πήρε Βραβείο Νόμπελ

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Η Σεσίλια Πέιν-Γκαπόσκιν (Cecilia Payne-Gaposchkin 1900 – 1979) ήταν Αγγλίδα (και στη συνέχεια Αμερικανίδα) αστρονόμος. Υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που απέδειξε ότι ο Ήλιος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, το 1925. Αδικαιολόγητα και κατάφωρα αδικημένη από την επιτροπή των Νόμπελ, παρόλη την συνεισφορά της στην αστρονομία, δεν έλαβε το βραβείο για τα αναμφισβήτητα επιστημονικά της επιτεύγματα στη φυσική.

Cecilia_Helena_Payne_Gaposchkin

Η Πέιν ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, αλλά δεν της δόθηκε πτυχίο επειδή το Κέμπριτζ δεν έδινε τότε ακόμα τίτλους σπουδών σε γυναίκες. Μετά από μία συνάντησή της με τον διευθυντή Χάρλοου Σάπλεϋ του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ, το οποίο είχε μόλις αρχίσει ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην αστρονομία, η Πέιν μετακόμισε στην Αμερική το 1923 κερδίζοντας μία υποτροφία με σκοπό την ενθάρρυνση των γυναικών να σπουδάσουν στο Αστεροσκοπείο. Η πρώτη φοιτήτρια ήταν η Αδελαΐς `Ειμς (Adelaide Ames), το 1922, και η δεύτερη ήταν η Πέιν.

Ο Χάρλοου Σάπλεϋ έπεισε την Σεσίλια Πέιν να εκπονήσει κατευθείαν διδακτορική διατριβή και έτσι το 1925 η Πέιν πήρε το διδακτορικό της στην αστρονομία για τη διατριβή της με θέμα: Αστρικές ατμόσφαιρες: Συμβολή στην παρατηρησιακή μελέτη υψηλών θερμοκρασιών στα στρώματα αναστροφής των αστέρων.

Ο αστρονόμος Όττο Στρούβε τη χαρακτήρισε ως «αναμφίβολα την πιο ιδιοφυή διδακτορική διατριβή που εκπονήθηκε ποτέ στην αστρονομία». Εφαρμόζοντας τη θεωρία ιονισμού που είχε αναπτυχθεί από τον Ινδό φυσικό Μεγκνάντ Σάχα, η Πέιν κατάφερε να συσχετίσει με ακρίβεια τους φασματικούς τύπους των αστέρων με τις πραγματικές επιφανειακές θερμοκρασίες τους.

Γνωρίζουμε σήμερα ότι, καθώς η ύλη θερμαίνεται, τα ηλεκτρόνια της μεταπηδούν σε υψηλότερα επίπεδα ενέργειας και με αρκετή ενέργεια μπορούν να γίνουν ιονισμένα. Γνωρίζουμε ότι τα αστέρια παρουσιάζουν διαφορετικά φασματικά χαρακτηριστικά και γραμμές απορρόφησης / εκπομπής και αυτό εξαρτάται από το χρώμα ενός αστεριού, το οποίο με τη σειρά του καθορίζεται από τη θερμοκρασία της επιφάνειας του αστεριού.

Αλλά τίποτα από αυτά δεν ήταν γνωστό το 1925. Τότε η Σεσίλια Πέιν-Γκαπόσκιν συνθέτοντας ιδέες και πληροφορίες από εντελώς διαφορετικά πεδία, έβαλε μαζί όλα αυτά τα φαινόμενα της θερμοκρασίας, του χρώματος και του ιονισμού. Με αυτόν τον τρόπο, ήταν σε θέση να καθορίσει, με βάση την ένταση των γραμμών σε αστέρια διαφορετικών τύπων, από τι αποτελούνται. Ενώ περιέχουν τα ίδια στοιχεία με τη Γη, είχαν χιλιάδες φορές περισσότερο ήλιο και εκατομμύρια φορές περισσότερο υδρογόνο.

Απέδειξε λοιπόν ότι οι μεγάλες διαφορές στις αστρικές γραμμές απορροφήσεως οφείλονταν σε διαφορετικούς βαθμούς ιονισμού που συνέβαιναν σε διαφορετικές θερμοκρασίες, και όχι στις διαφορετικές αφθονίες των χημικών στοιχείων της ύλης.

Πρότεινε ορθά ότι το πυρίτιο, ο άνθρακας και άλλα κοινά (βαρύτερα του λιθίου) στοιχεία που είχαν ανιχνευθεί στον `Ήλιο υπήρχαν εκεί με τις ίδιες σχετικές αφθονίες όπως πάνω στη Γη, αλλά ότι το ήλιο και ιδιαίτερα το υδρογόνο ήταν πολύ περισσότερο άφθονα (περίπου 1 εκατομμύριο φορές μεγαλύτερο ποσοστό στην περίπτωση του υδρογόνου).

Η διατριβή της Πέιν εδραίωσε έτσι την πεποίθηση ότι το υδρογόνο ήταν το κυριότερο συστατικό των αστέρων. Κατά την εξέταση της διατριβής ο Χένρι Νόρις Ράσελ απέτρεψε την Πέιν από το να συμπεράνει ότι η σύσταση του `Ήλιου διέφερε από αυτή της Γης, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με την επικρατούσα τότε άποψη. Ωστόσο, ο ίδιος ο Ράσελ άλλαξε γνώμη 4 χρόνια αργότερα, όταν κι άλλα δεδομένα ανακαλύφθηκαν.

Παρά το διδακτορικό της και τα βραβεία της διατριβής της δεν κατάφερε ποτέ να πείσει την επιτροπή των Νόμπελ ότι το άξιζε.

Πηγή: physics4u.gr/blog

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

James Peebles (Νόμπελ Φυσικής 2019): Γιατί το όνομα «Big Bang» είναι λανθασμένο...

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρουμε για το επιστημονικό μου αντικείμενο είναι ότι η ονομασία του, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang), δεν είναι σωστή», λέει ο βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής 2019 James Peebles.

Ο όρος Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Fred Hoyle σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύθηκε το 1950. Ο Hoyle με τους συνεργάτες του Hermann Bondi και Thomas Gold, είχαν διατυπώσει το 1948 την Θεωρία της Σταθερής Κατάστασης για το σύμπαν και χρησιμοποίησε τον όρο Μεγάλη Έκρηξη για να ειρωνευτεί την αντίπαλη θεωρία. Παρ’ όλα αυτά τελικά ο όρος αυτός επικράτησε, αποβάλλοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο.

Ο James Peebles που κέρδισε το φετινό βραβείο Νόμπελ στη Φυσική είχε μεγάλη συνεισφορά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στην εδραίωση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Όμως, όπως δήλωσε σε μια πρόσφατη ομιλία του στην Σουηδική Πρεσβεία στην Ουάσινγκτον απεχθάνεται το όνομα «θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης». Το θεωρεί εντελώς ακατάλληλο. Και τούτο, διότι το όνομα αυτό υπαινίσσεται την έννοια ενός γεγονότος και μιας θέσης, κάτι που είναι λάθος, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα για μια γιγαντιαία έκρηξη.

Ο James Peebles είναι προσεκτικός στις διατυπώσεις του και δηλώνει πως δεν γνωρίζει τίποτε για την «αρχή». Είναι πολύ ατυχές το γεγονός ότι κάποιος (ακούγοντας τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη») σκέφτεται την αρχή, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε μια καλή θεωρία για κάτι τέτοιο.

Αντίθετα, έχουμε μια «καλά δοκιμασμένη θεωρία της εξέλιξης από μια αρχέγονη κατάσταση» στην σημερινή κατάσταση, ξεκινώντας από «τα πρώτα δευτερόλεπτα της διαστολής» – κυριολεκτικά τα πρώτα δευτερόλεπτα του χρόνου, τα οποία έχουν αφήσει τις κοσμολογικές υπογραφές που αναφέρονται ως «απολιθώματα».

Τα απολιθώματα στην παλαιοντολογία σημαίνουν τα διατηρημένα υπολείμματα των ζωντανών οργανισμών από τις πρώιμες γεωλογικές ηλικίες. Τα παλαιότερα κοσμολογικά απολιθώματα είναι ο σχηματισμός του στοιχείου ηλίου και άλλων ελαφρών στοιχείων ως αποτέλεσμα της πυρηνοσύνθεσης που πραγματοποιήθηκε όταν το σύμπαν ήταν πολύ θερμό και πολύ πυκνό.

Αυτές οι θεωρίες υποστηρίζονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια από θεωρητικά και παρατηρησιακά δεδομένα, σε αντίθεση με τις θεωρίες που επιχειρούν να περιγράψουν την προηγούμενη μυστηριώδη φάση της «αρχικής χρονικής στιγμής». Δεν έχουμε μια ισχυρή απόδειξη για το τι συνέβη νωρίτερα. Έχουμε θεωρίες, αλλά δεν επιβεβαιώνονται πειραματικά.

Οι θεωρίες είναι υπέροχες, αλλά για μένα, γίνονται αποδεκτές μόνο όταν επιβεβαιωθούν πειραματικά. Κάθε έξυπνος φυσικός μπορεί να δημιουργήσει θεωρίες. Δεν θα μπορούσαν όμως να έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ανακαλύπτετε ποιες θεωρίες είναι κοντά στην πραγματικότητα, συγκρίνοντας τες με τα πειράματα. Δεν έχουμε πειραματικά στοιχεία ώστε να επιβεβαιώσουν κάποια θεωρία που περιγράφει αυτό που συνέβη νωρίτερα.

Μια από αυτές τις θεωρίες είναι γνωστή ως το «μοντέλο πληθωρισμού», το οποίο θεωρεί ότι το πρώιμο σύμπαν επεκτάθηκε εκθετικά γρήγορα μεταξύ 10-33 και 10-32 δευτερόλεπτων της ύπαρξης του σύμπαντος.

«Είναι μια όμορφη θεωρία», δήλωσε ο Peebles. «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι επειδή είναι τόσο όμορφη, είναι σίγουρα σωστή. Αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι ισχνά».

Στην ερώτηση, «με ποιόν όρο θα αντικαθιστούσε το όνομα «Μεγάλη Έκρηξη», απάντησε: Έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια, χρησιμοποιώ και εγώ τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη» και δεν μου αρέσει. Εδώ και χρόνια, ορισμένοι από εμάς προσπάθησαν να πείσουν την επιστημονική κοινότητα να βρει έναν καλύτερο όρο χωρίς επιτυχία. Έτσι, έμεινε ο όρος «Μεγάλη Έκρηξη». Είναι αποτυχημένος όρος, αλλά όλοι ξέρουν αυτό το όνομα. Γι αυτό και εγκατέλειψα (τις προσπάθειες αντικατάστασής του).

Πηγή: afp.com

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Rosalind Franklin: Η “σβησμένη” υπογραφή πίσω από δύο Nobel

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Στο σήμερα, που χωρίς υπογραφή και όνομα και πνευματικό δικαίωμα, τίποτα δεν πηγαίνει μακριά, χωρίς μπλεξίματα με τον νόμο, το όνομα της Rosalind Franklin θα απλωνόταν δικαιωματικά δίπλα σ’ αυτά των Watson, Crick και Wilkins.

923649_rosalind-franklin2_1

Το Νόμπελ για την αποκωδικοποίηση της διπλής έλικας του DNA θα είχε τέσσερις παραλήπτες και δεν θα άνοιγε ποτέ μία από τις πιο εντυπωσιακές συζητήσεις για κάποιους που είχαν τ’ όνομα και μία που είχε τη χάρη. Λογοκλοπή; Κλεφτές ματιές στις σημειώσεις μίας νεαρής γυναίκας που στις αρχές του ‘50 προσπαθούσε επίμονα να χωρέσει την επιστημοσύνη της σε μία κοινωνία ανδρών;

Συμφωνία και προπαγάνδα εναντίον της «καημένης Ρόζι», που χωρίς τη συμβολή της δύσκολα ή τουλάχιστον σημαντικά αργότερα θα λυνόταν η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος όλων των μορφών ζωής και ιών; Ακαδημαϊκός μισογυνισμός και έμφυλες διακρίσεις στα επιστημονικά εργαστήρια της εποχής;

Και ναι, και όχι, και πολύ περίπου, και μισόλογα να συντηρούν μέχρι σήμερα έναν ανοιχτό διάλογο για τη θέση των γυναικών στα εργαστήρια. Δύσκολα πράγματα γενικώς, και ειδικώς για τη Rosalind Elsie Franklin, αγγλίδα, κόρη εύπορης εβραϊκής οικογένειας, ένα παράξενο, έξυπνο κορίτσι που τα καταφέρνει με άνεση στα «καθόλου κοριτσίστικα» για την εποχή μαθήματα: φυσική, χημεία, βιολογία και υποτροφία για το ανδροκρατούμενο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, εργαστήρια Φυσικής Χημείας με ανέμπνευστους και έτοιμους να την αποτρέψουν καθηγητές, φυσική, χημεία και έρευνα στις λεπτές μοριακές δομές του άνθρακα, PhD το 1945, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Παρίσι το 1947 και ξανά στο Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου το 1951, ως επιστημονικός συνεργάτης.

Οι νικητές του '62: Francis Harry, James Dewey Watson, Maurice Hugh Frederick Wilkins

Οι νικητές του ’62: Francis Harry, James Dewey Watson, Maurice Hugh Frederick Wilkins

Πόσοι τύποι DNA; Δύο. Α και Β. Πόσες συγκρούσεις; Άπειρες. Η Franklin ερευνά τα δεδομένα τύπου Α και ο Wilkins του Β. Εκείνος πιθανολογεί ότι πρόκειται για έλικα, εκείνη φωτογραφίζει την περίθλαση των ακτίνων Χ, χωρίς να είναι ακόμη σίγουρη. Το «κυνηγητό» έχει ήδη ξεκινήσει, αν ρίξει κανείς μια ματιά σε βιογραφίες της Franklin και μαρτυρίες που την αφορούν. Από τη μία περιγράφεται ως δύστροπη, επίμονη και οργισμένη με τους (άντρες) συναδέλφους της, με καμία διάθεση να μοιραστεί σημειώσεις και να αναπτύξει φιλίες σ’ έναν σκληρό, αρσενικό, κυρίαρχο κόσμο που έχει όλη την καλή διάθεση να την παραγκωνίσει, ει δυνατόν, αφού πληροφορηθεί τι «μαγειρεύει» στο εργαστήριο της.

Από την άλλη, ως ένας άνθρωπος κλειστός, προσηλωμένος, με αγάπη για τη ζωή και τα ταξίδια, με λίγους και πιστούς φίλους και πίστη σ’ αυτό που κάνει. Σχεδόν απομακρύνεται – για την ακρίβεια μετατίθεται – το 1953 στο Birkbeck College, λόγω των επιστημονικών διαφωνιών της με τον συντονιστή των εργαστηρίων του Βασιλικού Κολλεγίου του Λονδίνου και των κάκιστων σχέσεων με τον (με το ζόρι) συνεργάτη της Maurice Wilkins, τον 3ο της παρέας του Νόμπελ.

Το εργαστήριο της Φράνκλιν στο Κολλέγιο Βirkbeck, φωτογραφημένο λίγο μετά τον θάνατό της

Το εργαστήριο της Φράνκλιν στο Κολλέγιο Βirkbeck, φωτογραφημένο λίγο μετά τον θάνατό της

Βρισκόταν στον 5ο όροφο μιας βομβαρδισμένης έπαυλης του 18ου αι. Πώς, όμως, «συναντήθηκε» αυτή η επιστημονική «παρέα» ανδρών με τη νεαρή τότε κρυσταλλογράφο; Πώς προέκυψε και οι 3 έμειναν στην ιστορία- και μ’ ένα Νόμπελ στα χέρια- και η συνεισφορά της τέταρτης αποκαθίσταται χρόνια μετά, μέσα από βιογραφίες και μελέτες για το έργο της; Έργο, το οποίο οδήγησε και σ’ ένα δεύτερο Νόμπελ; Τι πήγε στραβά; Το να είσαι γυναίκα επιστήμων στο Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου το ’50 μάλλον δεν ήταν εύκολη υπόθεση.

Σύμφωνα με μία μάλλον φεμινιστική προσέγγιση της διαδρομής της Franklin – ο λόγος για τη βιογραφία της Anne Sayre – οι διακρίσεις σε βάρος γυναικών ήταν καθεστώς στον ακαδημαϊκό κόσμο. «Όσο το αρσενικό προσωπικό του Κολλεγίου μπορούσε να γευματίζει στη μεγάλη και άνετη σάλα, στις γυναίκες επιτρεπόταν να τρώνε στις φοιτητικές αίθουσες ή ακόμη χειρότερα έξω από το κτήριο», γράφει και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και μετά το ’60 αναφέρονται περιπτώσεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πανευρωπαϊκής εμβέλειας που την εκτίμηση τους για το γυναικείο φύλο την έδειχναν ξεχνώντας να δημιουργήσουν ladies rooms ή ακόμη χειρότερα εξορίζοντας το WC γυναικών στο πιο απροσπέλαστο σημείο του campus.

Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο η Franklin το ’51 μπαίνει σε δικό της εργαστήριο στο King’s College, ως επιστημονικός συνεργάτης του Medical Research Council και υπό τον διευθυντή του, John Randal.

franklin

 Αν και προσλαμβάνεται για να δουλέψει στις περιθλάσεις ακτίνων Χ βιολογικών μορίων, ο Randal της συνιστά να εστιάσει στη δομή του DNA. Την εφοδιάζει με την καλύτερη ομάδα ερευνητών, την πιο προηγμένη τεχνολογία για την εποχή, τον πιο καταρτισμένο φωτογράφο ακτινογραφιών. Και ξεχνά να την ενημερώσει ότι πάνω στο ίδιο αντικείμενο, σε εργαστήριο του ίδιου Κολλεγίου, εργάζεται ο συνάδελφος της Maurice Wilkins.

Επίσης, ξεχνά να ενημερώσει τον Wilkins και τον συνεργάτη του Raymond Gosling ότι η Franklin πρακτικά προσελήφθη για να επιβλέπει την πορεία των μελετών τους και να λύνει γρίφους, λόγω της εμπειρίας της ως ερευνήτρια στο Κρατικό Χημείο των Παρισίων, λίγα χρόνια νωρίτερα. Πάνω σ’ αυτό το κενό ενημέρωσης χτίζεται μία τεράστια κόντρα ανάμεσα στον χαμηλών τόνων και κάπως φοβισμένο Wilkins και την αποφασιστική και σίγουρα αυστηρά απόμακρη Franklin. O συνεργάτης της Rosalind Franklin, Aaron Klug, νικητής του Νόμπελ Χημείας το 1982

Εκείνος ήξερε τι εξοπλισμό να παραγγείλει για το εργαστήριο, εκείνη ήξερε πώς να τον χειριστεί. Επίσης, εκείνη γνώριζε τη ζωτική σημασία τεχνικών – όπως η ενυδάτωση των υπό εξέταση δειγμάτων.

O συνεργάτης της Rosalind Franklin, Aaron Klug, νικητής του Νόμπελ Χημείας το 1982

O συνεργάτης της Rosalind Franklin, Aaron Klug, νικητής του Νόμπελ Χημείας το 1982

Όταν κάποτε ο Wilkins ζήτησε να ενημερωθεί γι’ αυτή τη βελτιωμένη μέθοδο, λέγεται ότι η Rosalind του απάντησε με υποτιμητικό τρόπο, αν και η πραγματικότητα ήταν ότι του απάντησε σε τόνο που δεν επιτρεπόταν – για την εποχή και τα εργαστήρια – σε γυναίκα. Πόσοι τύποι DNA; Δύο. Α και Β. Πόσες συγκρούσεις; Άπειρες. Η Franklin ερευνά τα δεδομένα τύπου Α και ο Wilkins του Β. Εκείνος πιθανολογεί ότι πρόκειται για έλικα, εκείνη φωτογραφίζει την περίθλαση των ακτίνων Χ, χωρίς να είναι ακόμη σίγουρη. Μέχρι την ημέρα που φεύγει από το King’s College για το Birkbeck οι σχέσεις με τους συγκεκριμένους συναδέλφους είναι τυπικές, κακές. Τυπικά κακές.

«Μετακομίζω από ένα παλάτι σε μία τρώγλη, αλλά θα μου είναι απείρως πιο ευχάριστο», γράφει γι’ αυτή την εξέλιξη σε μια φίλη της στο Παρίσι και πλέον είναι αντιληπτό τι εννοεί. Μέχρι τότε η Franklin κρύβει τα αποτελέσματα της δουλειάς της στο εργαστήριο και φυσικά υπάρχει λόγος, έχει ονοματεπώνυμο και με τη συνεργασία βοηθού αντιγράφει τις φωτογραφίες που εκείνη βγάζει στο εργαστήριο της. Ο άσχετος στον τομέα της κρυσταλλογραφίας Wilkins έχει κάθε λόγο να θέλει να ρίξει μία ματιά σ’ αυτά τα δεδομένα και είναι η φωτογραφία με τον αριθμό «51» που θα τον βοηθήσει να λύσει το πρόβλημα, όταν οι έρευνες του για το DNA βρεθούν σε αδιέξοδο.

Η θρυλική φωτογραφία με τον αριθμό 51

Η θρυλική φωτογραφία με τον αριθμό 51

 Σύμφωνα με το βιβλίο “Double Helix”, που ο Watson θα γράψει περίπου 6 χρόνια μετά την απονομή του Νόμπελ τον Δεκέμβριο του 1962, είναι ο Wilkins που του δείχνει αυτή τη φωτογραφία κατά τη διάρκεια δείπνου, μία ξεκάθαρη απόδειξη της ελικοειδούς δομής του DNA. Τον πιέζει να «μεταφράσει» το τι βλέπει σ’ αυτή τη φωτογραφία και φυσικά είναι ένα ντοκουμέντο που θα πάρει, κρυφά από την Franklin, χωρίς την άδεια της. (Πολύ αργότερα, όταν θα υπάρξουν οι πρώτες κατηγορίες περί «υφαρπαγής στοιχείου», η «αντεπίθεση» του πανεπιστημιακού ιδρύματος θα ισχυριστεί ότι η Franklin αποχώρησε και πως ό,τι συνέβαινε στο εργαστήριο ήταν πνευματική ιδιοκτησία του ιδρύματος και άρα τα ευρήματα μπορούσαν να περάσουν στη διάθεση των συνεχιστών της έρευνας. Αστειότητες). Αυτό το δεδομένο είναι το κομμάτι που λείπει από το παζλ της αποκωδικοποίησης, σε αυτό το κομμάτι στηρίζεται το μοντέλο για την αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος.

Η Νικόλ Κίντμαν ως Franklin στο θεατρικό έργο "Η φωτογραφία 51", που ανέβηκε φέτος σε σκηνή του Λονδίνου

Η Νικόλ Κίντμαν ως Franklin στο θεατρικό έργο “Η φωτογραφία 51”, που ανέβηκε πρόσφατα σε σκηνή του Λονδίνου

Η «καημένη η Ρόζι», ένα υποκοριστικό του ονόματος της που αποστρεφόταν βαθιά, ίσως γιατί έτσι είχε επιλέξει να της απευθύνεται ο Watson, πεθαίνει το 1958 από καρκίνο των ωοθηκών. Ως αιτία της ασθένειας, παρά τα τις gossip εικασίες της εποχής περί μεγάλης θλίψης λόγω παραγκωνισμού, προβάλλεται η υπερέκθεση της σε ακτίνες Χ και σε μία εποχή που δεν ήταν ακόμη γνωστές οι συνέπειες μιας τέτοιας δραστηριότητας. Μεγαλόψυχα κάποιοι της πιστώνουν γενναιοδωρία και καμία μνησικακία: προς το τέλος της ζωής της είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τις οικογένειες των ανθρώπων που τελικά την έσπρωξαν εκτός King’s College .

Λογικό, αφού δεν ενημερώθηκε ποτέ για το μέγεθος της συνεισφοράς της. Μέχρι το θάνατο της έχει καταφέρει να θεωρείται πρωτοπόρα γυναικεία φιγούρα της επιστήμης, αν και δεν υπήρξε ποτέ φεμινίστρια με τον τρόπο που κάποιες βιογραφίες επιχείρησαν να την παρουσιάσουν. Και έβαλε τις βάσεις για ακόμη ένα Νόμπελ: το 1982, ο συνεργάτης της Aaron Klug τιμάται με το Νόμπελ Χημείας «για την ανάπτυξη κρυσταλλογραφικής ηλεκτρονικής μικροσκοπίας και τη διαλεύκανση της δομής των βιολογικά σημαντικών συνδέσεων νουκλεϊκού οξέος – πρωτεΐνης». Ήταν ένα case study πάνω στο οποίο ξεκίνησε να εργάζεται η Franklin και το παρουσίασε στον Klug, γνωρίζοντας ή αγνοώντας, άγνωστο, ότι εκείνος θα το ολοκλήρωνε. Τουλάχιστον, εκείνος έχει δηλώσει, ότι αν η Franklin ζούσε μέχρι τότε, το Νόμπελ θα το παραλάμβαναν μαζί. Α, και το ότι η φωτογραφία της πρακτικά άνοιξε τα μάτια των Watson και Crick για την κατεύθυνση που θα έπρεπε να πάρουν οι έρευνες τους.

Κλεφτή ματιά; Λογοκλοπή; Παραγκωνισμός; Μισογυνισμός; Όπως και να το πει κανείς, είτε βασιστεί στη βιογραφία που υπέγραψε η Anne Sayre είτε σ’ εκείνη τη μεταφεμινιστική της Brenda Maddox είτε στον επίλογο – απολογία του μετανιωμένου (;) Watson, το σίγουρο είναι ότι το σύστημα έχει πολλούς τρόπους για να «καταπίνει» δουλειές και ιδέες, να εξαφανίζει υπογραφές, να σε βάζει στην άκρη, να παρουσιάζει πολλές διαφορετικές ερμηνείες μίας ξεκάθαρης κατάστασης που έγινε αφορμή για έρευνες, συζητήσεις και αποκαλύψεις. Και φυσικά, υπάρχει πάντα η ειρωνεία της τύχης και οι γκριμάτσες της ζωής, σε οτιδήποτε χτίζεται πάνω σε κάτι κλεμμένο ή έστω σε μια κλεφτή ματιά στη δουλειά κάποιου άλλου.

Watson και Crick σε φωτογραφία της εποχής στο πλαίσιο και την.. ατμόσφαιρα των μελετών τους για το DNA 

Watson και Crick σε φωτογραφία της εποχής στο πλαίσιο και την.. ατμόσφαιρα των μελετών τους για το DNA

Το 2013 το Νόμπελ του Francis Harry Compton Crick πωλήθηκε από την οικογένεια του σε δημοπρασία έναντι 2,2 εκ. δολαρίων, μία κίνηση που δημιούργησε κύματα δυσφορίας στην επιστημονική κοινότητα. Λίγους μήνες αργότερα, ο James Dewey Watson ανακοινώνει την πρόθεση του να κάνει ακριβώς το ίδιο μέσω του οίκου Christie’s, διευκρινίζοντας ότι μέρος των εσόδων θα δοθεί σε επιστημονικά κέντρα, στα οποία πέρασε μεγάλος μέρος της σταδιοδρομίας του. Κατά καιρούς, στο «σφυρί» έχουν βγει από σημειώσεις και επιστολές τους, μέχρι λερωμένες ποδιές των εργαστηρίων τους, σημειώσεις και φωτογραφίες τους πανάκριβα αγορασμένες από επιχειρηματίες που στόχο είχαν να ενθαρρύνουν το επιστημονικό έργο. Πουλάει κανείς κάτι για το οποίο βραβεύτηκε και κόπιασε ή απλώς η ζωή ξέρει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους με τους μυστήριους τρόπους της; Να κάτι για το οποίο έχει αποφανθεί η Franklin, χωρίς να ξέρει ότι η διατύπωση της θα «σημάδευε» γεγονότα πολύ μετά τον θάνατο της:

«Επιστήμη και καθημερινότητα δεν διαχωρίζονται. Η επιστήμη, για ‘μένα, είναι μία μερική εξήγηση της ζωής. Στηρίζεται σε γεγονότα, εμπειρία και πείραμα».

Η διατύπωση της «σηκώνει» πολλές αναγνώσεις για το ποια ήταν, πώς έζησε και εργάστηκε και ποιοι ήταν, πώς έζησαν και πώς εξελίχθηκαν οι «συνεργάτες» της.

franklin2Πηγή: lifo.gr (Χριστίνα Γαλανοπούλου)

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Στις 18 Οκτωβρίου του 1979, ο Οδυσσέας Ελύτης βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου του 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία»

Ο Οδυσσέας Ελύτης μιλάει για τις συνέπειες του βραβείου Νόμπελ:

Δύο ειδών μπορεί να είναι οι συνέπειες: ψυχολογικές και πρακτικές. Από τις πρώτες, ευτυχώς, ούτε μία δεν σημειώθηκε στην περίπτωση τη δική μου. Θέλω να πω ότι στην πνευματική μου υπόσταση, το γεγονός αυτό δεν εβάρυνε καθόλου. Θα ήταν ανόητο να νιώσω ότι έγινα ξαφνικά σπουδαίος ή ότι έπρεπε ν’ αλλάξει ο τρόπος που ζω ή αντιμετωπίζω τα πράγματα. Πολύ περισσότερο να προσπαθήσω να προσαρμόσω την τέχνη μου στις απαιτήσεις ενός κοινού που από ελληνικό γινότανε διεθνές. Έχω κληρονομήσει από τους Αρβανίτες προγόνους της μητέρας μου ένα πείσμα που μου βγήκε σε καλό.

Από τα πρώτα μου βήματα μου εδόθηκε να συλλάβω σε γενικές γραμμές το οικοδόμημα που θα ήθελα να πραγματοποιήσω. Το έφερα ως εδώ με μερικές επιτυχίες αλλά και με αβαρίες πολλές. Σήμερα, το μόνο που με νοιάζει είναι να ‘χω υγεία και χρόνους, για να το ολοκληρώσω. Πάντοτε με χίλιες δυσκολίες και πάντοτε πλησιάζοντας κατά προσέγγιση το ιδανικό. Δεν βλέπω λοιπόν σε τι θα μπορούσε το γεγονός του Νόμπελ να ωφελήσει ή να βλάψει, όταν οι επιδιώξεις μου είναι αυτές. «Τομή» από την άποψη την πνευματική, το επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει.

Βεβαιότατα όμως υπάρχει από την άποψη την πρακτική. Έγινε η ζωή μου άνω – κάτω. Αυτόν το σωρό από αιτήματα που αναγκαζόμουν ως τώρα με δυσφορία να υφίσταμαι στα όρια τα ελληνικά, φαντασθήτε τον πολλαπλασιασμένο επί 20 ή 30. Στην αρχή είπα: Θα βάλω τα δυνατά μου να τα βγάλω πέρα, εωσότου γίνει η επίσημη απονομή. Κι ύστερα θα ησυχάσω.

Πού να ‘ξερα ότι το μεγάλο κακό θα συνεχιζότανε ύστερα. Ξέρετε, πριν να φύγω από την Στοκχόλμη, πήγα ν’ αποχαιρετήσω τον Γραμματέα της Ακαδημίας, τον κ. Γκύλλενστεν, ένα θαυμάσιο άνθρωπο. «Έχετε υπ’ όψιν σας», μου είπε, «ότι θέλοντας, και μη, δύο χρόνια της ζωής σας θα πάνε χαμένα». Το θεώρησα μιαν υπερβολή, ένα σχήμα λόγου. Και όμως ο ενάμισης χρόνος πέρασε και ακόμα να βρω λίγη ώρα ν’ ανοίξω τα χειρόγραφά μου.

Βέβαια φταίει και ο χαρακτήρας μου. Δεν είχα ποτέ το ταλέντο να βάζω τους άλλους να δουλεύουν για μένα. Συνήθισα να τα κάνω όλα μόνος μου. Έχω απαντήσει με το χέρι μου σε πάνω από χίλια διακόσια γράμματα. Έχω στείλει εκατοντάδες αυτόγραφα. Έχω κάνει εννέα φιλμς για ξένες τηλεοράσεις. Αλλά το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι οι αρνήσεις. Επειδή δεν αρκεί ν’ αρνείσαι προσκλήσεις, κάποτε πολύ συγκινητικές, πρέπει και να δικαιολογηθείς και να ευχαριστήσεις.

 

Χώρια το άλλο μαρτύριο: των εκδοτών που ερίζουν μεταξύ τους και σε εμπλέκουν σε μυστηριώδη συμβόλαια ή των μεταφραστών που σου υποβάλλουν τριάντα και σαράντα ερωτήματα και διευκρινίσεις. Αυτά όλα είναι πολύ αντιποιητικά πράγματα που οφείλεις να τα ξεπεράσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα. Προσπαθώ. Με τις αρνήσεις μου έχω ήδη δημιουργήσει πολλές δυσαρέσκειες. Αλλ’ αυτό, φαίνεται, είναι το τίμημα του βραβείου εφόσον το δέχτηκες. Κι εγώ το δέχτηκα.

***

Aπό μια συνομιλία του Οδ. Ελύτη με τον Αντώνη Φωστιέρη και το Θανάση Νιάρχο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «η λέξη» Μάρτης – Απρίλης 1981

Πηγή: logomnimon.wordpress.com

Κατηγορίες:
Λεξιλογικά

Το 2030 θα υπάρχουν «φεγγαρόπαιδα» –Συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2013, ο Πίτερ Χιγκς παρέλαβε μαζί με τον Φρανσουά Ενγκλέρ το Νομπέλ Φυσικής. Στην ομιλία του περιέγραψε τη θεωρία του (τον μηχανισμό μέσω του οποίου η ύλη αποκτά τη μάζα της) και φυσικά μίλησε για το πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο μποζόνιό του, κλείνοντας με την εξής φράση: «…το 1976 οι Ελις, Γκάιλαρντ και Νανόπουλος παρότρυναν τους πειραματικούς φυσικούς του CERN να αναζητήσουν το μποζόνιο Higgs όπως το προέβλεπε η θεωρία. Ηταν η αρχή μιας μεγάλης πειραματικής έρευνας, η οποία κορυφώθηκε με την ανακοίνωση του CERN τον Ιούλιο του 2012».

Ο Νανόπουλος στον οποίο αναφέρθηκε ο περίφημος Χιγκς είναι, φυσικά, ο Δημήτρης Νανόπουλος – ο σημαντικότερος εν ζωή θεωρητικός φυσικός. Ενα φτωχό παιδί που μετρούσε τ’ άστρα στο Χαρβάτι Αττικής (την Παλλήνη του 1950), όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια, για να φτάσει δύο δεκαετίες αργότερα να μιλάει για τ’ άστρα στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Ενας μεγαλοφυής άνθρωπος, πάντα χαμογελαστός και αισιόδοξος, που μπορεί τη μία στιγμή να περιγράφει τη θεωρία των υπερχορδών και τα πολλαπλά σύμπαντα και την άλλη να παροτρύνει νέους επιστήμονες να τολμούν να χτυπήσουν την πόρτα μεγάλων ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τη μία στιγμή να αποδεικνύει μαθηματικά την τυχαιότητα της ζωής και την άλλη να συγκινείται με μια κλασική μελωδία ή να απαγγέλλει ένα ποίημα που υμνεί τον έρωτα. Και κάθε ώρα και στιγμή να θυμίζει σ’ όλους όσοι είναι ευλογημένοι με το δώρο της ζωής ότι πρέπει να ρουφούν το κάθε λεπτό που περνάει σαν να μην υπάρχει αύριο.

Διδακτική ιστορία

Γι’ αυτό και το τελευταίο βιβλίο του «Στον τρίτο βράχο από τον Ηλιο» (που έγραψε σε συνεργασία με τον Μάκη Προβατά και έχει πουλήσει ήδη 20.000 αντίτυπα από τις εκδόσεις Πατάκη) θα πρέπει να διαβαστεί από κάθε Ελληνόπουλο που ψάχνει να βρει τον δρόμο του στις δύσκολες αυτές μέρες που περνάει η χώρα. Οχι μόνο γιατί εξιστορεί την πορεία ενός νέου που με την προσωπική του σκληρή προσπάθεια πετυχαίνει αυτό που αγαπάει. Αλλά κυρίως γιατί μέσα από τις εξιστορήσεις μπορεί κανείς να διακρίνει την καθαρότητα του μυαλού ενός μεγάλου επιστήμονα που ασχολείται με το σύμπαν αλλά πατάει γερά τα πόδια του στο έδαφος. Και νοιάζεται για την πρόοδο και την προκοπή της Ελλάδας.

– Πηγαινοέρχεστε χρόνια μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής, τι είναι αυτό που σας κάνει μεγαλύτερη εντύπωση από το πηγαινέλα μεταξύ δύο τελείως διαφορετικών κρατών;

– Αυτό που με τρομάζει είναι η απόσταση που χωρίζει τις δύο χώρες. Μια απόσταση που συνεχώς μεγαλώνει. Στη δεκαετία του ’50 αυτοί έκαναν δέκα βήματα και εμείς μισό. Τώρα αυτοί τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός και εμείς πάμε με τον αραμπά. Και αν δεν βιαστούμε να καλύψουμε την απόσταση, κι αν δεν κάνουμε το παν για να ανεβούμε στο τρένο της προόδου με όλες μας τις δυνάμεις, κινδυνεύουμε να βρεθούμε ουραγοί. Σαν τους κατοίκους σε κάτι νησιά της Αυστραλίας, πολύ κοντά στην ηπειρωτική χώρα, όπου ζουν άνθρωποι όπως ζούσαν πριν από αρκετούς αιώνες, ενώ μερικά χιλιόμετρα πιο δίπλα απογειώνονται πύραυλοι.

 

– Εχουμε τόσο μεγάλες διαφορές με τις ΗΠΑ;

– Ασφαλώς. Στην Ελλάδα γίνονται μεγάλο θέμα οι απεργίες και το άσυλο στα πανεπιστήμια, όταν πλέον είναι σαφές διεθνώς ότι στον κόσμο της εργασίας και της παιδείας έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Και με αυτές τις αλλαγές καταρρίπτονται πλέον οι κομισάριοι και οι εργατοπατέρες, γιατί ο κόσμος είτε το θέλει είτε όχι, για να βγάλει το ψωμί του θα πρέπει να έχει γνώσεις. Οι νέοι που ξεκινούν σήμερα πρέπει να καταλάβουν ότι θα πρέπει να έχουν μεγάλη ειδίκευση και απόλυτη σχέση με τα επαγγέλματα του μέλλοντος –κομπιούτερ, βιολογία, τεχνητή νοημοσύνη, ρομπότικς– εάν θέλουν να προχωρήσουν. Είναι σαν να προσλάβεις μια γραμματέα 25 χρονών και να φέρει μαζί της γραφομηχανή και να μην ξέρει αγγλικά. Δεν έχει κανένα μέλλον.

Οι αλλαγές γύρω μας θυμίζουν την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Μοντέρνοι καιροί» – με την είσοδο των μηχανών τη δεκαετία του ’30 στην αγορά εργασίας. Κάποτε τα σπίτια χτίζονταν με το χέρι, με εργάτες που κουβαλούσαν τον τενεκέ με τη λάσπη κι ανέβαιναν με τα πόδια τη σκαλωσιά. Περάσαμε γρήγορα στις μπετονιέρες και πλέον χτίζουμε σε λίγους μήνες ολόκληρο ουρανοξύστη. Σε λίγο δεν θα χρειαζόμαστε καν αυτά – θα τα αναλάβουν όλα τα ρομπότ ή οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές.

– Πόσο γρήγορα θα πάμε εκεί;

– Αφάνταστα γρήγορα. Σε μία πενταετία οι μεγάλες πόλεις θα έχουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς. Ηδη η Amazon εγκαινίασε το πρώτο της κατάστημα χωρίς υπαλλήλους, ενώ προχωράμε με άλματα στο Διάστημα. Το 2024 θα κάνουμε επανδρωμένη αποστολή στον Αρη και το 2027, όπως λέει ο Ελον Μασκ της Tesla, θα ’χουμε 1.000 ανθρώπους στο φεγγάρι και στη συνέχεια θα εποικίσουμε και τον Αρη. Δηλαδή 200 χρόνια από τη ναυμαχία του Ναυαρίνου με την οποία απελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους, θα υπάρχει η πρώτη αποικία στο φεγγάρι.
Μέχρι το 2030 θα ’χουμε τα λεγόμενα «φεγγαρόπαιδα». Θα κοιτάς την ταυτότητά τους και θα λέει ότι έχουν γεννηθεί στη Σελήνη. Και δεν μιλάω για 100 χρόνια μπροστά, μιλάω για αύριο. Το επόμενο αυτό βήμα θα γίνει πολύ γρήγορα, γιατί δεν θα γίνει από κράτη. Θα γίνει από ιδιωτικές εταιρείες που ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια και περιμένουν γρήγορα κέρδη.

Επιστημονικά άλματα

– Τι ήταν αυτό που έσπρωξε την ανθρωπότητα μπροστά;

– Οι θετικές επιστήμες. Η Φυσική και το ξαδελφάκι της η Τεχνολογία. Οι βασικοί νόμοι της Φυσικής είναι παντού ίδιοι. Μελετώντας το φως της κοσμικής ακτινοβολίας που έρχεται από 13,8 δισ. χρόνια μακριά ξέρουμε ότι λειτουργούν οι νόμοι του Μάξγουελ. Αντίθετα οι νόμοι, π.χ., της Βιολογίας μπορεί να είναι διαφορετικοί σε άλλους πλανήτες. Μπορεί εκεί να μην είναι ο άνθρακας το βασικό συστατικό της ζωής, αλλά το πυρίτιο. Να μην είναι το DNA το κληρονομικό μόριο. Οι «άνθρωποι» να ζουν με το θειάφι. Αρα, αντίθετα από τη Φυσική, η Βιολογία είναι τοπική επιστήμη. Και πρόσεξε: αν αφαιρέσεις την επιστήμη, ο κόσμος θα ζούσε σήμερα όπως την εποχή του Πλάτωνα. Καμία γενιά στην Ιστορία δεν έχει ζήσει τα άλματα που είδαμε εμείς στην επιστήμη. Από το αβάκιο φτάσαμε μέσα σε 50-60 χρόνια στην τεχνητή νοημοσύνη.

Στην Ελλάδα οι κλασικές σπουδές είναι το CERN του κόσμου

– Αν σας καλούσαν να αναλάβετε το υπουργείο Παιδείας, τι θα κάνατε για το ελληνικό πανεπιστήμιο;

– Κατ’ αρχάς με έναν νόμο και ένα άρθρο, που λένε, θα γύριζα στον νόμο Διαμαντοπούλου, ως μια πρώτη αρχή. Δεν μπορούμε να μην έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια – θα προτιμούσα μάλιστα να έρχονταν στην Ελλάδα παραρτήματα αμερικανικών ή δυτικοευρωπαϊκών γνωστών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων για να είναι πέραν πάσης υποψίας.

– Να είναι κερδοσκοπικά ιδρύματα;

– Ας ξεκινήσουν ως μη κερδοσκοπικά, νομίζω ότι το Χάρβαρντ και τα άλλα μεγάλα ξένα πανεπιστήμια έχουν αρκετά λεφτά. Ομως στην Ελλάδα οι κλασικές σπουδές είναι το CERN του κόσμου. Ο μεγάλος επιταχυντής νετρονίων όσον αφορά τις κλασικές σπουδές είναι κάτω από την ελληνική γη, και αυτό θα ’πρεπε να το είχαμε εκμεταλλευτεί χρόνια τώρα. Σε κάθε δρόμο της Αθήνας θα έπρεπε να υπάρχει ένα παράρτημα μεγάλων πανεπιστημίων απ’ όλο τον κόσμο. Οχι μόνο από την Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη. Και οι Κινέζοι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τις κλασικές σπουδές και την αρχαία Ελλάδα, και οι Ινδοί.

Εδώ θα έπρεπε να υπάρχει waiting list φοιτητών για να έρθουν και να διδαχθούν, π.χ. αρχαιολογία. Θα μπορούσαμε να ’μαστε το πνευματικό Μονακό του κόσμου. Κι ας αφήσουμε τις μεγάλες παραγωγές, να φτιάχνουμε αυτοκίνητα και τέτοια. Βέβαια, πρέπει να εκμεταλλευθούμε σωστά τον ορυκτό μας πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές.Αλλά εγώ θα σου μιλήσω γι’ αυτά που ξέρω. Είναι δυνατόν να μην επιτρέπεται η διδασκαλία κλασικών σπουδών στα αγγλικά – να το κάνουν τα πανεπιστήμια σχεδόν κρυφά; Ημαρτον, Θεέ μου. Πού ζούμε; Κι αυτό θα έβγαζε τεράστια κεφάλαια για να μπορούσε να κάνει άλλα πράγματα η χώρα.Γιατί να μην πηγαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια χιλιάδες Ελληνες φοιτητές που φεύγουν στο εξωτερικό και να μην προσελκύουμε και δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που θα ήθελαν να ’ρθουν στην Ελλάδα να σπουδάσουν αυτό που μόνο η Ελλάδα μπορεί να τους προσφέρει σε τέτοιο επίπεδο;

Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει κάποιοι καθηγητές των ελληνικών πανεπιστημίων που έχουν φέουδα και δεν θέλουν κανέναν να τους τα αγγίξει να προσγειωθούν στη νέα πραγματικότητα. Εδώ δεν δέχονται την αξιολόγηση. Αν είναι δυνατόν. Μιλάμε σοβαρά;

Κάθε χρόνο, τα 50 χρόνια που είμαι στο εξωτερικό, στα πανεπιστήμια, στο CERN κλπ., έχουμε αξιολόγηση. Γράφω εκθέσεις, αναλυτικά τι έχω παραγάγει, τι ομιλίες έδωσα, πώς πήγαν τα εργαστήρια και τα πειράματα. Κάθε χρόνο. Μέχρι 31 Ιανουαρίου θα πρέπει να γράψω τι έγινε τον προηγούμενο χρόνο. Και να το υποβάλω στο πανεπιστήμιο ή στα αντίστοιχα ερευνητικά κέντρα με τα οποία συνεργάζομαι. Δεν νοείται αλλιώς να προχωρήσουμε μπροστά.”

Πηγή: kathimerini.gr

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία
web design by