διάβασμα (4 άρθρα)

Η διάσπαση της προσοχής είναι η κατάρα της σύγχρονης εποχής. Η προσοχή μας διασπάται συνεχώς από τα κινητά τηλεφώνα και την οθόνη του υπολογιστή μας, τα παιδιά, τους συναδέλφους. Είναι πραγματικά δύσκολο να επικεντρωθεί κάποιος σε μια δουλειά – ή σε ένα άτομο – για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αν μη τι άλλο, ο κόσμος γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα μέρος που δεν μας αφήνει να συγκεντρωθούμε. Η τεχνολογία εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο. Αν πάντως ελπίζετε ότι οι εταιρείες τεχνολογίας θα αλλάξουν τις μεθόδους τους και το αφεντικό σας τελικά θα μάθει να σέβεται το χρόνο σας, μάλλον θα χρειαστεί να περιμένετε περισσότερο απ’ όσο είστε διατεθειμένοι. Καλύτερα λοιπόν να εξοπλιστείτε με εφόδια για να διαχειριστείτε τη διάσπαση της προσοχής σας με στρατηγικές που μπορείτε να εφαρμόσετε άμεσα. Εξάλλου,

ΠΑΡ’ ΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΙ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ Σ’ ΕΣΑΣ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ.

Τι σημαίνει διάσπαση προσοχής και γιατί είναι επιβλαβής;

Ας δούμε αρχικά τον ορισμό της διάσπασης της προσοχής. Διάσπαση της προσοχής είναι «η διαδικασία διακοπής της προσοχής» και «ένα ερέθισμα ή μια εργασία που αποσπά την προσοχή μας από την εργασία που προηγουμένως είχε τραβήξει το ενδιαφέρον μας». Με άλλα λόγια, οι περισπασμοί μας απομακρύνουν από αυτό που θέλουμε να κάνουμε, είτε πρόκειται να ολοκληρώσουμε μια εργασία στο σπίτι ή στη δουλειά, ν’ απολαύσουμε το χρόνο με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή να κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί.

Σε περίπτωση που η διάσπαση της προσοχής μάς γίνει συνήθεια, δεν θα μπορούμε να παραμείνουμε εστιασμένοι ώστε να έχουμε δημιουργικότητα στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή. Ακόμα χειρότερα, αν απομακρυνόμαστε συνεχώς από τους φίλους και την οικογένειά μας εξαιτίας των περισπασμών, θα χάσουμε την ευκαιρία να καλλιεργούμε τις σχέσεις μας τις οποίες έχουμε ανάγκη για την καλή μας ψυχολογική κατάσταση.

Μήπως αναγνωρίζετε κάποιον από τους παρακάτω επιβλαβείς περισπασμούς;

• Κοιτάζετε τις ειδοποιήσεις που εμφανίζονται στο κινητό σας – ακόμη κι όταν μιλάτε με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συναδέλφους σας.
• Διακόπτετε μια εργασία στην οποία έχετε συγκεντρωθεί για να ελέγξετε την ηλεκτρονική αλληλογραφία σας.
• Κουβεντιάζετε με συναδέλφους που έρχονται στο γραφείο σας ενώ είχατε στόχο να συγκεντρωθείτε στην εργασία σας.
• Σκρολάρετε στην αρχική σελίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενώ έχετε αποφασίσει να διαβάσετε ένα βιβλίο.

Ποιο είναι το αντίθετο της διάσπασης της προσοχής;

Αν δεν θέλετε να διασπάται η προσοχή σας, μάλλον θέλετε το αντίθετο. Αλλά αν ψάξετε να βρείτε το «αντώνυμο της διάσπασης», θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει ακριβώς το αντίθετο. Το λεξικό Merriam-Webster προτείνει διάφορα «κοντινά αντώνυμα», όπως διαβεβαίωση, βεβαιότητα, εμπιστοσύνη και σιγουριά. Αυτό βέβαια δεν θα σας βοηθήσει πραγματικά όταν ο στόχος σας είναι να αποφύγετε τη διάσπαση της προσοχής – και να κατευθυνθείτε προς τα πού; Θα πρότεινα να υιοθετήσουμε τον όρο «έλξη» (traction) ως το αντίθετο της διάσπασης (distraction).

Έλξη είναι οποιαδήποτε ενέργεια μας κινεί προς εκείνο που πραγματικά θέλουμε. Οποιαδήποτε ενέργεια, όπως η ανάληψη ενός μεγάλου έργου, ο επαρκής ύπνος ή η σωματική άσκηση, η υγιεινή διατροφή, ο χρόνος που αφιερώνουμε στον διαλογισμό ή την προσευχή ή ο χρόνος που περνάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αποτελούν μορφές έλξης. Έλξη είναι κάθε ενέργεια που κάνετε σκόπιμα – είναι το να κάνετε αυτό που λέτε ότι θα κάνετε.

Τι προκαλεί διάσπαση της προσοχής;

Όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά προκαλείται είτε από εξωτερικά είτε από εσωτερικά ερεθίσματα.

Τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι στοιχεία από το περιβάλλον που μας λένε τι να πράξουμε στη συνέχεια. Τέτοια είναι οι ήχοι από το κινητό προκειμένου να ελέγξουμε το email μας, να απαντήσουμε σε ένα μήνυμα ή να δούμε μια ειδοποίηση. Την προσοχή μας μπορεί να διασπάσει και κάποιο άτομο, όπως η διακοπή από έναν συνάδελφο όταν έχουμε ήδη συγκεντρωθεί να κάνουμε μια δουλειά. Ακόμα κι ένα αντικείμενο μπορεί να αποτελέσει εξωτερικό ερέθισμα: η τηλεόραση μοιάζει να σας παροτρύνει να την ανοίξετε και μόνο με την απλή παρουσία της.

Τα εσωτερικά ερεθίσματα είναι στοιχεία που προέρχονται από μέσα μας. Όταν πεινάμε μας προκαλείται η επιθυμία να φάμε κάτι, όταν νιώθουμε κρύο βάζουμε ένα πουλόβερ. Όταν νιώθουμε αγχωμένοι ή μόνοι, μπορεί να πάρουμε τηλέφωνο έναν φίλο μας για να μας τονώσει. Τα εσωτερικά ερεθίσματα είναι αρνητικά συναισθήματα.

Δεδομένου ότι όλες οι συμπεριφορές οφείλονται είτε σε εξωτερικούς είτε σε εσωτερικούς παράγοντες, τόσο οι ενέργειες που σκοπεύουμε να κάνουμε (έλξη) όσο και αυτές που μας απομακρύνουν από τον στόχο (διάσπαση προσοχής), προέρχονται από την ίδια πηγή.

Πώς θα αντιμετωπίσετε τη διάσπαση προσοχής

Για να ξεπεράσετε τους περισπασμούς, πρέπει να καταλάβετε τι είναι εκείνο που καθοδηγεί τις συμπεριφορές σας – για ποιο λόγο κοιτάτε παρορμητικά το τηλέφωνό σας ή διαβάζετε ένα ακόμη email.

Η βασική αιτία της συμπεριφοράς μας είναι η επιθυμία να αποφύγουμε τη δυσφορία. Ακόμα κι όταν πιστεύουμε ότι αναζητούμε ευχαρίστηση, στην πραγματικότητα καθοδηγούμαστε από την επιθυμία να απελευθερωθούμε από το βάσανο του να θέλουμε κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαστε υπερβολικά με τα βιντεοπαιχνίδια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά μας τηλέφωνα όχι μόνο για την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν, αλλά κι επειδή μας απαλλάσσουν από την ψυχική δυσφορία.

Η διάσπαση της προσοχής λοιπόν είναι μια ανθυγιεινή απόδραση από τα αρνητικά συναισθήματα. Μόλις καταφέρετε να αναγνωρίσετε τον ρόλο που παίζουν στη ζωή σας εσωτερικοί παράγοντες όπως η πλήξη, η μοναξιά, η ανασφάλεια, η κόπωση και η αβεβαιότητα, θα μπορέσετε να αποφασίσετε πώς να ανταποκριθείτε με πιο θετικό τρόπο. Δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς αισθάνεστε, αλλά μπορείτε να μάθετε να ελέγχετε το πώς θα αντιδράτε στον τρόπο που αισθάνεστε.

Για αρχή, αλλάξτε τον τρόπο σκέψης σας απέναντι σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που οδηγούν στη διάσπαση της προσοχής σας.

Μελέτες δείχνουν ότι το να μην υποχωρούμε σε μια έντονη επιθυμία είναι πιθανό να μας γυρίσει μπούμερανγκ. Αν αντισταθούμε σε κάποια λαχτάρα ή παρόρμησή μας, υπάρχει η πιθανότητα να αρχίσουμε να την αναμασάμε ξανά και ξανά με αποτέλεσμα η επιθυμία μας να γίνει ακόμα πιο έντονη. Όταν τελικά ενδώσουμε, η ανακούφιση από την ένταση της επιθυμίας αυξάνει το αίσθημα της ανταμοιβής δημιουργώντας έτσι μια κακή συνήθεια. Ευτυχώς όμως υπάρχουν πιο έξυπνοι τρόποι αντιμετώπισης αυτής της δυσφορίας.

Ο Δρ. Jonathan Bricker από το Αντικαρκινικό Ερευνητικό Κέντρο «Fred Hutchinson» στο Σιάτλ έχει δημιουργήσει κάποια βήματα που μπορούμε ν ακολουθούμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ έναν πειρασμό που διασπά την προσοχή μας. Οι τεχνικές του βοηθούν τους ασθενείς να μειώσουν τους κινδύνους για την υγεία τους μέσω της αλλαγής της συμπεριφοράς.

• Αντιληφθείτε το συναίσθημα ή τη σκέψη πίσω από την επιθυμία σας: όταν διαπιστώσετε ότι η προσοχή σας αρχίζει να διασπάται, εντοπίστε το εσωτερικό ερέθισμα που το προκαλεί. Νιώθετε αγχωμένοι, νευρικοί ή μήπως ότι δεν είστε αρκετά ικανοί να αναλάβετε την εργασία που κάνετε;
• Καταγράψτε το: Ο Bricker προτείνει να καταγράψετε αυτό το συναίσθημα καθώς και την ώρα αλλά και το τι κάνατε όταν νιώσατε αυτό το εσωτερικό ερέθισμα. Η διατήρηση αρχείου περισπασμών θα σας βοηθήσει να συνδέσετε τις συμπεριφορές σας με τα εσωτερικά ερεθίσματα. Όσο καλύτερα παρατηρήσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προηγούνται από συγκεκριμένες συμπεριφορές, τόσο καλύτερα θα τα διαχειρίζεστε με την πάροδο του χρόνου.
• Διερευνήστε την αίσθηση που σας προκαλεί: Ο Bricker προτείνει να διερευνήσετε την αίσθηση που προηγείται από τη διάσπαση της προσοχής. Νιώθετε πεταλούδες στο στομάχι σας; Μήπως ένα σφίξιμο στο στήθος; Ο Bricker συνιστά να παραμείνετε σε αυτή την αίσθηση πριν ακολουθήσετε την παρόρμησή σας και να δοκιμάσετε τη μέθοδο «φύλλα σε ρυάκι». Φανταστείτε ότι βρίσκεστε δίπλα σε ένα ρυάκι, το οποίο ρέει απαλά. Τοποθετήστε κάθε σκέψη και αρνητικό συναίσθημα που υπάρχει στο μυαλό σας σε ένα φύλλο και παρακολουθήστε το να απομακρύνεται.

Το να αποφύγετε τη διάσπαση της προσοχής δεν αποτελεί κάποια μυστηριώδη φόρμουλα. Ουσιαστικά αποτελεί κάτι απλό, αν ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα: έλεγχο των εσωτερικών σας ερεθισμάτων, αφιέρωση χρόνου για έλξη προς εκείνο που πραγματικά θέλετε, διαχείριση των εξωτερικών ερεθισμάτων και δέσμευση αποτροπής της διάσπασης της προσοχής. Όλα αυτά είναι τα ισχυρά εργαλεία που θα αναδιαμορφώσουν τη ζωή σας.

_______________________

~ Από τον Nir Eyal , psychologytoday.com

 Βιβλιογραφία

“Distraction” (n.d.) In APA Dictionary of Psychology. Retrieved from https://dictionary.apa.org/distraction

“Distraction,” (n.d.) In Merriam-Webster Thesaurus. Retrieved from https://www.merriam-webster.com/thesaurus/distraction

Winerman, Lea. (2011) “Suppressing the ‘White Bears,’” American Psychological Association. Posted October 2011. Retrieved from http://www.apa.org/monitor/2011/10/unwanted-thoughts.aspx

~ Μετάφραση: Σωτηρία Κακαγιά

Πηγή: psychografimata.com

Οι λάτρεις του βιβλίου σίγουρα θα ήθελαν να υιοθετήσουν αυτό το υπέροχο χριστουγεννιάτικο έθιμο από την Ισλανδία, η οποία συνδυάζει λογοτεχνία και διακοπές, δύο σε ένα! 

Οι Ισλανδοί λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων δωρίζουν ο ένας στον άλλο βιβλία και στη συνέχεια περνάνε τη νύχτα διαβάζοντας. Το έθιμο αυτό είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στην κουλτούρα τους που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα σπίτια πλημμυρίζουν βιβλία. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που η πλειοψηφία των βιβλίων στην Ισλανδία πωλείται μεταξύ Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα.

Σ αυτή την εποχή του χρόνου, τα περισσότερα νοικοκυριά θα λάβουν τον ετήσιο δωρεάν κατάλογο βιβλίων των καινούριων εκδόσεων που ονομάζεται Bokatidindi, έτσι ώστε να επιλέξουν ποια απ' αυτά θέλουν να αγοράσουν, τροφοδοτώντας τη “ραχοκοκαλιά της εκδοτικής βιομηχανίας.”

“Είναι σαν την εκπυρσοκρότηση του όπλου για την έναρξη του αγώνα», λέει ο Baldur Bjarnason , ένας ερευνητής ο οποίος έχει γράψει για τη βιομηχανία του ισλανδικού βιβλίου. “Δεν είναι  απλά ένας τυχαίος κατάλογος που μοιράζεται στα γραμματοκιβώτια κι όλοι θα τον αγνοήσουν. Τα βιβλία έχουν εξέχουσα σημασία εδώ.”

Το μικρό αυτό νησί, με πληθυσμό μόλις 329.000 άτομα, έχει μία εξαιρετική λογοτεχνική αύρα. Αγαπούν να διαβάζουν και να γράφουν.

Σύμφωνα με ένα άρθρο του BBC , «Η χώρα έχει  τους περισσότερους συγγραφείς,  τα περισσότερα βιβλία που έχουν εκδοθεί και διαβάζονται, κατά κεφαλήν, περισσότερα βιβλία  απ΄ οπουδήποτε αλλού στον κόσμο … μάλιστα ένας στους 10 Ισλανδούς θα δημοσιεύσει κάποια στιγμή στη ζωή του ένα βιβλίο!

Ένα ακόμα ιδιαίτερο γνώρισμα της σχέσης των Ισλανδών με το βιβλίο, είναι η αξία που αποδίδεται στο χαρτί, αφού τα e – books δεν είναι και τόσο δημοφιλή όσο στις υπόλοιπες δυτικές χώρες. Ένας ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου υπογραμμίζει  ότι το έντυπο βιβλίο είναι ένα τεράστιο δώρο για τη χώρα.

Ακούγεται σαν θαυμάσια παράδοση, ιδανική για ένα χειμωνιάτικο βράδυ . Είναι κάτι που σίγουρα θα ευχόμασταν να το ενσωματώσουμε και στην δική μας Χριστουγεννιάτικη παράδοση, γιατί όπως και να χει ο συνδυασμός των γιορτών με ένα καλό βιβλίο είναι σίγουρα μία πολύ ελκυστική πρόταση για αυτούς που το αγαπάνε πολύ.

Πηγή: antikleidi.com

Συνήθειες, τάσεις, μύθοι και αλήθειες, για το διάβασμα...

Οι συζητήσεις και οι απόψεις για το βιβλίο περισσεύουν, ενώ τα πραγματικά δεδομένα λείπουν. Κάθε προσπάθεια χάραξης πολιτικής για το βιβλίο προσκρούει στην Ελλάδα στην έλλειψη στοιχείων. Μετά την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) που είχε διοργανώσει τρεις έρευνες αναγνωστικής συμπεριφοράς (1999, 2004, 2010), η εικόνα είναι θολή και η συζήτηση διεξάγεται επί τη βάσει ανεξέλεγκτων στερεοτύπων, ενώ η ελληνική κοινωνία διανύει μια από τις πιο βίαια μετασχηματιστικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Μας λείπουν επίσημες στατιστικές προσβάσιμες σε όλους, όπως έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη.

Παρακινημένη από ένα από αυτά τα δημοσιεύματα, και στο πλαίσιο της πολιτικής χορηγιών της, η εταιρεία κοινωνικής και εμπορικής έρευνας qed market research συνεργάστηκε με «Το Βήμα» για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της παρούσας έρευνας για τις αναγνωστικές συνήθειες των Ελλήνων, με στόχο να τροφοδοτήσει έναν δημιουργικό διάλογο γύρω από τα θέματα της ανάγνωσης και του βιβλίου.

Οι ερωτήσεις εντάχθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας People of Greece που διεξάγει ετησίως η qed σε δύο κύματα από το 2009 και η οποία πραγματοποιήθηκε πανελλαδικά τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο του 2018. Δεδομένης της μεγάλης διείσδυσης των ηλεκτρονικών μέσων και του Διαδικτύου στην πληροφόρηση και στην εκπαίδευση, δεν εξαιρέθηκαν από την έρευνα τα σχολικά και τα επαγγελματικά αναγνώσματα, προκειμένου να διερευνηθεί η αντοχή του βιβλίου όχι μόνο ως ψυχαγωγικού αλλά και ως ενημερωτικού εργαλείου.

Το προφίλ των αναγνωστών

Περίπου οι μισοί Ελληνες (44%) έχουν διαβάσει έστω και ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο. Από ένα συνολικό πανελλαδικό δείγμα 1.674 ατόμων, αναγνώστες (που διάβασαν έστω ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο) είναι 723 άτομα. Συστηματικοί αναγνώστες-βιβλιόφιλοι (8 και πάνω βιβλία τον χρόνο) είναι το 13%, μέτριας συχνότητας αναγνώστες (4-7 βιβλία τον χρόνο) το 11% (γυναίκες που μέσα από την ανάγνωση επιλέγουν μια διαδρομή αυτομόρφωσης και αυτοβελτίωσης, λογοτεχνία και χρηστικά βιβλία), ασθενούς συχνότητας αναγνώστες (2-3 βιβλία τον χρόνο) το 10% (νέες γυναίκες που αγαπούν την ελληνική λογοτεχνία) και τέλος περιστασιακής συχνότητας αναγνώστες (1 βιβλίο τον χρόνο) το 11% (μεγαλύτεροι άνδρες που προτιμούν βιβλία ιστορίας, πολιτικής, οικονομίας).

Από εκείνους που δηλώνουν αναγνώστες, που έχουν διαβάσει δηλαδή έστω ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο, το 30% είναι περιστασιακοί αναγνώστες (1 βιβλίο), ασθενείς αναγνώστες είναι το 17% (2-3 βιβλία), μέτριοι αναγνώστες το 22% (4-7 βιβλία) και συστηματικοί αναγνώστες το 24% (8 και άνω βιβλία τον χρόνο). Το μερίδιο του χρόνου που αφιερώνουν οι Ελληνες στο διάβασμα ανάμεσα σε άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες είναι 10%. Πρώτη έρχεται η μουσική (43%), ακολουθούν οι σειρές και οι ταινίες στην τηλεόραση (19%) ενώ το μικρότερο μερίδιο χρόνου αφιερώνεται στον κινηματογράφο (1%).

Οι μισοί Αθηναίοι (51%) έχουν διαβάσει έστω ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Θεσσαλονίκη είναι 37% και στην υπόλοιπη Ελλάδα 40%.

Το διάβασμα σχετίζεται ευθέως με το επίπεδο μόρφωσης και κοινωνικοοικονομικής τάξης φτάνοντας στο 56% για όσους είναι μέλη της ανώτερης και μεσοανώτερης κοινωνικοοικονομικής τάξης σε σύγκριση πάντα με το 44% του συνολικού πληθυσμού. Οσοι έχουν διαβάσει έστω και ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο σε σχέση με όσους δεν έχουν διαβάσει είναι πιο εξωστρεφείς, δυναμικοί και ενεργητικοί όσον αφορά τη χρήση των μέσων ενημέρωσης, ακούν πολύ περισσότερο ραδιόφωνο (48%), χρησιμοποιούν το Ιnternet (66%), είναι πιο ενεργοί στα social media (54%) και διαβάζουν περισσότερο περιοδικά (12%) και εφημερίδες (7%) τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.

Μύθοι και αλήθειες

Είναι τελικά μύθος ότι η ανάγνωση των βιβλίων αφορά τις μεγάλες ηλικίες, καθώς στην ερώτηση «Σε σχέση με πέρυσι διαβάζετε τον ίδιο αριθμό βιβλίων, λιγότερο ή περισσότερο;» αύξηση (18%) παρατηρείται στις ηλικίες 18-24, ενώ μεγαλύτερη μείωση (39%) στις ηλικίες 65-74. Ωστόσο, δεν είναι μύθος το ότι οι γυναίκες αποτελούν τον κύριο κορμό του αναγνωστικού κοινού, παρά τη διαπίστωση ότι χάνουν σταδιακά το ενδιαφέρον τους για διάβασμα καθώς μεγαλώνουν σε ηλικία. Στις ηλικίες 18-24 το 55% των ανδρών και το 73% των γυναικών δηλώνουν ότι διάβασαν κάποιο βιβλίο τους τελευταίους 12 μήνες. Τα ποσοστά αυτά μειώνονται αντίστοιχα σε 24% και 55% για τις ηλικίες 35-44 ετών και αντιστρέφονται ως προς το φύλο σε 47% (άνδρες) και 37% (γυναίκες) στις ηλικίες 65-74 ετών.

Αναγνωστικές συνήθειες και τάσεις

Η συνήθεια της ανάγνωσης δεν φαίνεται να δείχνει σημάδια ανόδου. Το 24% δηλώνει ότι την προηγούμενη χρονιά διάβασε λιγότερα βιβλία, ενώ μόνο ένα 14% περισσότερα. Από το σύνολο των ερωτωμένων, το 40% έχει επισκεφθεί έστω μία φορά βιβλιοπωλείο. Οι δημόσιες αναγνώσεις κειμένων αφορούν μικρό ακροατήριο (1%), παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι μπορούν να τετραπλασιάσουν την απήχησή τους, καθώς ένα 4% δηλώνει ότι ενδιαφέρεται να τις δοκιμάσει. Αντίστοιχα είναι και τα αποτελέσματα για τη συμμετοχή σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής (1%) που φαίνεται ότι μπορούν να τριπλασιάσουν (3%) την απήχησή τους, το ίδιο ισχύει και για τη συμμετοχή στις λέσχες ανάγνωσης. Παρουσιάσεις βιβλίων παρακολουθεί το 7%, ενώ ένα 8% ενδιαφέρεται να το κάνει στο μέλλον. Μόνο το 13% έχει επισκεφθεί έστω μία φορά βιβλιοθήκες και το ποσοστό που ενδιαφέρεται να τις επισκεφθεί στο μέλλον παραμένει το ίδιο. Ο μέσος έλληνας αναγνώστης διαβάζει κατά μέσο όρο 177,3 ώρες τον χρόνο, ενώ οι αναγνώστες βιβλίων διάβασαν κατά μέσο όρο 349,7 ώρες τον τελευταίο χρόνο.

Εννέα στους δέκα αναγνώστες διαβάζουν στο σπίτι (93%). Πολύ λιγότεροι (9%) στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε αναγνωστήρια-βιβλιοθήκες (7%) και σε καφέ (3%). Από τους χώρους του σπιτιού, η κρεβατοκάμαρα (67%) και το σαλόνι-καθιστικό (64%) είναι οι ιδανικοί χώροι ανάγνωσης. Οι έλληνες αναγνώστες δηλώνουν ότι προτιμούν να διαβάζουν καλοκαίρι, Ιούλιο – Αύγουστο (22%), όπως και τους πρώτους μήνες του φθινοπώρου, Σεπτέμβριο – Οκτώβριο (20%).

Οι προτιμήσεις των αναγνωστών

Οι αναγνώστες δηλώνουν ότι τον τελευταίο χρόνο διάβασαν κατά μέσο όρο 6,4 βιβλία. Ερωτώμενοι σε ποιες κατηγορίες εντάσσονται τα βιβλία προέκυψε ότι αυτά ανήκουν στις κατηγορίες: ελληνικό μυθιστόρημα (19%), εκπαιδευτικά βιβλία (16%), ξένο μυθιστόρημα (10%), μικρή φόρμα (διηγήματα/νουβέλες) (10%), ιστορικά βιβλία (9%). Ακολουθούν τα βιβλία για την οικονομική κρίση και τις κοινωνικές επιστήμες (5%), ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται κατηγορίες όπως γεωγραφία-ταξίδια, τα κόμικς, η ποίηση (1%) και οι τέχνες (0%).

Σε επίπεδο ατόμων, ελληνικό μυθιστόρημα διάβασε το 35% των αναγνωστών, ξένο μυθιστόρημα το 23%, διηγήματα/νουβέλες το 20% και ιστορικά βιβλία το 13%. Ωστόσο, στην ερώτηση «Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;» οι απαντήσεις φέρνουν στην πρώτη θέση το ξένο μυθιστόρημα (17%), στη δεύτερη το ελληνικό (14%) και στην τρίτη τα ιστορικά βιβλία (13%). Θυμόμαστε περισσότερο τα ξένα βιβλία που διαβάζουμε; Μήπως θεωρούμε ότι διαβάζουμε ελληνικό μυθιστόρημα αλλά στην πράξη διαβάζουμε περισσότερο ξένους συγγραφείς; Μήπως εκλαμβάνουμε τα μεταφρασμένα στα ελληνικά μυθιστορήματα ως πρωτότυπα μυθιστορήματα; Τα ερωτήματα αξίζει να διερευνηθούν περαιτέρω.

Τα κριτήρια επιλογής των βιβλίων

Για τους αναγνώστες βασικά κριτήρια επιλογής ενός βιβλίου είναι το θέμα του βιβλίου (61%), οι συστάσεις από φίλους -γνωστούς (32%), η περίληψη στο οπισθόφυλλο (27%), ο συγγραφέας (24%), κριτικές (17% ), η μεγάλη κυκλοφορία του (11%), το εξώφυλλο (10%). Παρότι η σειρά αυτή δεν αλλάζει, ο συγγραφέας ενδιαφέρει περισσότερο στο ελληνικό μυθιστόρημα (38%) παρά στο ξένο μυθιστόρημα (25%). Στην ιστορία, πολιτική και οικονομία το εξώφυλλο, ο εκδοτικός οίκος και η σύσταση του βιβλιοπώλη παρακινούν τους αναγνώστες περισσότερο για αγορά από ό,τι σε άλλες κατηγορίες βιβλίων. Οι ίδιοι ενημερώνονται κυρίως από το βιβλιοπωλείο (45%), από φίλους – συγγενείς (44%), από εκθέσεις βιβλίων (26%), από διαφημίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά (14%). Προμηθεύονται τα βιβλία από καταστήματα μεγάλων κεντρικών βιβλιοπωλείων (53%) ή από μικρότερα συνοικιακά βιβλιοπωλεία (50%). Μόνο το 3% έχει κάρτα δανειστικής βιβλιοθήκης.

Ψηφιακό και παιδικό βιβλίο

Σε ό,τι αφορά τα e-books, ένας στους δύο Ελληνες και δύο στους τρεις αναγνώστες γνωρίζουν την ύπαρξή τους, με 5% των Ελλήνων να δηλώνουν ότι έχουν διαβάσει τον τελευταίο χρόνο κάποιο από αυτά. Οσον αφορά τον τομέα του παιδικού βιβλίου, περίπου δύο στους δέκα Ελληνες αγόρασαν τον τελευταίο χρόνο βιβλίο για παιδιά και εφήβους έως 15 ετών. Από αυτούς οι μισοί αγόρασαν 1-3 βιβλία. Οσοι έχουν παιδιά δηλώνουν ότι το 71% των παιδιών διάβασε τουλάχιστον ένα βιβλίο τον τελευταίο χρόνο (εκτός από τα σχολικά βιβλία), δηλαδή πολύ περισσότερο από τους ίδιους. Τα βιβλία για παιδιά τα προμηθεύονται κυρίως από καταστήματα μικρότερων ή συνοικιακών βιβλιοπωλείων (50%) παρά από καταστήματα μεγάλων κεντρικών βιβλιοπωλείων (44%) ή από βιβλιοθήκες (4%).

Κοινωνική ένταξη

Οσο περισσότερο διαβάζει κανείς, τόσο περισσότερο ενταγμένος στην κοινωνία νιώθει. Ζητήθηκε από τους ερωτώμενους να απαντήσουν αν τους αφορούν οι παρακάτω δηλώσεις: «Ζω μια ζωή με νόημα, έχω στόχους και σκοπούς», «νιώθω ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μου με υποστηρίζουν και με επιβραβεύουν», «οι δραστηριότητες της καθημερινότητάς μου με αφορούν και με ενδιαφέρουν», «συμμετέχω ενεργά στην ευτυχία και στην ευημερία άλλων ανθρώπων», «είμαι ικανός/ή να φέρω εις πέρας δραστηριότητες που μου είναι σημαντικές», «είμαι ένας καλός άνθρωπος και ζω μια καλή ζωή», «τα υλικά αγαθά που έχω ή κερδίζω (εισόδημα, σπίτι) μου είναι αρκετά για να καλύπτω τις ανάγκες μου», «νιώθω καλά στο κοινωνικό σύνολο που ανήκω και εμπιστεύομαι τους άλλους ανθρώπους», «η σχέση μου με τα θεία (θεό/θρησκεία) είναι ικανοποιητική», «είμαι αισιόδοξος/η για το μέλλον», «δεν είμαι εθισμένος/η σε τίποτα, όπως το αλκοόλ, τα ναρκωτικά ή ο τζόγος», «οι άνθρωποι με σέβονται», βάσει των οποίων υπολογίστηκε ο δείκτης κοινωνικής ενσωμάτωσής τους. Οι συστηματικοί αναγνώστες συμμερίζονται τις δηλώσεις αυτές σε ποσοστό 72%, οι μέτριοι αναγνώστες σε ποσοστό 64%, οι ασθενείς αναγνώστες σε ποσοστό 61%, οι περιστασιακοί σε 62% και οι μη αναγνώστες σε ποσοστό 56%. Στα ίδια περίπου επίπεδα ανά κατηγορία κυμαίνεται και ο δείκτης συναισθηματικής ευτυχίας.

Το βιβλίο αντίδοτο στην κρίση

Συγκρίνοντας τα βασικά ευρήματα της έρευνας σε σχέση με αντίστοιχα ευρήματα των ερευνών αναγνωστικής συμπεριφοράς του ΕΚΕΒΙ το 2004 και το 2010, η Χριστίνα Καράμπελα, διευθύνουσα σύμβουλος της qed, σχολιάζει: «Ο αριθμός των ελλήνων αναγνωστών από το 2010 μέχρι το 2018 δεν φαίνεται να αλλάζει. Επίσης δεν φαίνεται να αλλάζει και η στάση μας απέναντι στην ανάγνωση: τόσο το 2010 όσο και το 2018, το 62% των αναγνωστών δηλώνουν πως διαβάζουν το ίδιο με την προηγούμενη χρονιά, 14% περισσότερο και 24% λιγότερο. Κατά συνέπεια, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχε να ξεκινήσει ένας μεγάλος διάλογος για το βιβλίο με στόχο την οργάνωση πολιτικών και ενεργειών που θα στοχεύουν στην αύξηση των παραπάνω ποσοστών. Μια ενδιαφέρουσα μετατόπιση που τα στοιχεία από το 2004 μέχρι το 2018 δείχνουν είναι η αλλαγή στη σειρά σημαντικότητας των παραγόντων που επηρεάζουν την αγορά ενός βιβλίου. Το «θέμα του βιβλίου» ήταν και παραμένει ο πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας. Αλλαγές παρατηρούνται στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο κριτήριο επιλογής. Το 2004 «ο/η συγγραφέας» ήταν με σαφήνεια το δεύτερο κριτήριο ενώ σήμερα «οι συστάσεις των φίλων/γνωστών» και «το οπισθόφυλλο» απολαμβάνουν τη δεύτερη και την τρίτη θέση, ενώ «ο/η συγγραφέας» την τέταρτη. Το βιβλίο όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται περισσότερο προϊόν; Οι αναγνωστικές επιλογές ακολουθούν και αυτές με τη σειρά τους την απαξίωση των αυθεντιών και την εστίαση της εμπιστοσύνης αποκλειστικά και μόνο στους κοντινούς και οικείους; Τι σημαίνει «συστημικό» στον χώρο του βιβλίου και της ανάγνωσης; Ενδιαφέροντα πράγματι ερωτήματα που διεκδικούν χώρο και χρόνο συζήτησης».

Και καταλήγει: «Οι Ελληνες από το 2017 και μετά, παρότι δεν ανακάμπτουν οικονομικά, έχουν αναπτύξει κάποια νεοτρόπα αντανακλαστικά συγκρατημένης αισιοδοξίας. Βάσει της ερευνητικής πλατφόρμας People of Greece της qed, που μετρά εκ του σύνεγγυς την ελληνική κοινωνία από το 2009 μέχρι σήμερα, οι δείκτες συναισθηματικής ευημερίας και κοινωνικής ενσωμάτωσης, που γνώρισαν συνεχή και εντυπωσιακή πτώση από το 2009 μέχρι το 2013, σήμερα επιστρέφουν ή και ξεπερνούν τα επίπεδα του 2009. Φαίνεται ότι οι Ελληνες χτίζουν μια νέα κοινωνική και συναισθηματική ισορροπία που βασίζεται σε ένα μοντέλο χαμηλής στόχευσης (είναι ικανοποιημένοι με λιγότερα) και μικρο-ευδαιμονίας στην καθημερινότητα (εστιάζουν στη σημασία των μικρών χαρών και των ανθρώπινων σχέσεων). Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτά τα νέα αντανακλαστικά αποτελούν μετατόπιση νοοτροπίας ή εντάσσονται στο μετατραυματικό στάδιο της κρίσης και σε λίγο θα τα εγκαταλείψουμε για να διεκδικήσουμε δυναμικά το μέλλον μας. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που η συγκεκριμένη έρευνα κατέγραψε είναι πως η ανάγνωση βιβλίων ευεργετεί τη νέα μας κοινωνική και συναισθηματική ισορροπία (είτε τη χτίζουμε για να προστατευτούμε είτε τη χτίζουμε για να ενδυναμωθούμε και να επιταχύνουμε), κατά συνέπεια οφείλουμε με κάθε τρόπο να την προστατεύσουμε και να την προωθήσουμε: αξιακά, συμπεριφορικά και αισθητικά».

Δείτε εδώ ολόκληρη την έρευνα

Η ταυτότητα της έρευνας

Εταιρεία: Εταιρεία κοινωνικής και εμπορικής έρευνας qed market research

Τύπος έρευνας: Ερευνα προσωπικών συνεντεύξεων σε νοικοκυριά, με δομημένο ερωτηματολόγιο διάρκειας 15 λεπτών
με χρήση τάμπλετ

Περιοχή έρευνας: Πανελλαδική

Μέθοδος δειγματοληψίας: Τυχαία δειγματοληψία σε στρώματα

Χρόνος διεξαγωγής: Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2018

Μέγεθος δείγματος: 1.674 άτομα, ηλικίας 18-74 ετών

Σταθμίσεις: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (2011) ως προς το φύλο, την ηλικία και την περιοχή

Προσωπικό/έλεγχοι: Στη συλλογή των στοιχείων συμμετείχαν 20 ερευνητές και 4 επόπτες. Ελεγχοι έγιναν σύμφωνα με τους κώδικες δεοντολογίας ESOMAR, ΣΕΔΕΑ/ΠΕΣΣ.

_______________________

Πηγή: tovima.gr

Για μια τόσο σημαντική λειτουργία του ανθρώπου, όπως είναι το διάβασμα, απαιτείται συστηματική έρευνα και μελέτη για το συνολικό τρόπο της εκπαίδευσής του. Και ενώ το διάβασμα είναι το πρώτο συστατικό στοιχείου κάθε σχολείου και κάθε εκπαιδευτικού συστήματος όπου γης και όπου χρόνου και ενώ επίσης αποτελεί (ή πρέπει να αποτελεί ) μια δια βίου όμορφη λειτουργία μας, δεν έχουμε ασχοληθεί για το πώς αρχικά οργανώνεται και διαμορφώνεται το όλο σκηνικό του διαβάσματος.

Το διάβασμα είναι πρώτιστη ανάγκη ψυχής, είναι συναισθήματος πηγή και έκφραση και πνεύματος ανάταση, είναι ελευθερίας κάλεσμα και απόλυτης ομορφιάς εικόνα. Ως εκ τούτου δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε υποψία καταναγκασμού και υπονομεύεται εξ αρχής από κάθε απόπειρα πίεσης των γονέων στα παιδιά τους στην μικρή ηλικία, γιατί αποτελεί και τη βάση της αμφισβήτησής του. Έχει πολύ ορθά ειπωθεί ότι το «διάβασμα δεν έχει προστακτική», όπως και ο έρωτας. Όπως δεν μπορούμε να πούμε σε κάποιον «ερωτεύσου», έτσι δεν μπορούμε να πούμε «διάβαζε»!

Το διάβασμα καλλιεργείται στις εύφορες ηλικίες των μικρών παιδιών, όταν ρουφούν κάθε εικόνα ομορφιάς και παιχνιδιού και διαμορφώνουν τις πρώτες δικές τους παραστάσεις. Τα παιδιά (πρέπει να) νιώθουν την εικόνα του βιβλίου και του διαβάσματος ως μια εικόνα κρατούσα και ανθοφορούσα μέσα στην οικογένεια. Έχουν άλλωστε μια ενδιάθετη ορμή για τα μυστικά και για τα παιχνιδίσματα της φαντασίας τους που εμπεριέχονται μέσα στα πρώτα τους μυθοπλαστικά διαβάσματα και είναι το διάβασμα ο μεγάλος δρόμος που ανοίγεται στα μάτια του πρωτόλειου στοχασμού τους μέσα από τα παραμύθια και τις αφηγήσεις.

Το διάβασμα δεν μπορεί να συνδέεται με την υποχρεωτικότητα του σχολείου και με τις πρώτες φοβίες του παιδιού για ένα περιβάλλον που είναι έξω από τη γλυκιά θαλπωρή και από την αμέριστη αγάπη των γονέων του. Αντίθετα, το σχολείο (πρέπει να) είναι η συνέχιση και η προέκταση του σπιτικού διαβάσματος των παραμυθιών και της καθολικά επικρατούσας αυτενέργειας των παιδιών. Το παιδί πάει στο σχολείο για να συνεχίσει την ομορφιά του διαβάσματος και για να παίξει με άλλα παιδιά. Η μάθηση και η εκπαίδευση έρχονται μετά ως φυσική ανάγκη του παιδιού, που θα ικανοποιούν και θα κεντρίζουν την περιέργειά του και τη φαντασίωσή του. Η εν πολλοίς κακή σχέση των Ελλήνων με το βιβλίο οφείλεται στις λανθασμένες προσλαμβάνουσες παραστάσεις της παιδικής ηλικίας, από το έλλειμμα της μορφωτικής κουλτούρας των γονέων. Αν δε οι δάσκαλοι των πρώτων τάξεων του Δημοτικού σχολείου δεν αντιστρέψουν αυτή την αντεστραμμένη εικόνα του διαβάσματος εκ μέρους των γονέων πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά, η στρεβλή σχέση του παιδιού με το διάβασμα θα συνεχιστεί και θα πρέπει να κάνει σοβαρή προσπάθεια κάπου προς το τέλος του λυκείου όταν εντάσσει το διάβασμα στο σχεδιασμό του για την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο, όταν δηλαδή καταλάβει τη χρηστική / χρησιμοθηρική πλευρά του διαβάσματος και η οποία πλευρά τελικά θα παραμείνει κατά το μάλλον ή ήττον ο μόνιμος υπονομευτής του διαβάσματος και της γοητείας του.

Το διάβασμα είναι μια μεγάλη πηγή χαράς και ομορφιάς. Αν οι γονείς – επιμένω στο σημαντικό και μάλλον καθοριστικό ρόλο τους και στην πρώτιστη ευθύνη τους – δεν συνδέσουν το διάβασμα στο φοβερά δεκτικό και παρθένο κόσμο των παιδιών με τις πιο γλυκές και πιο φωτεινές πλευρές της ζωής, δεν μπορούν να έχουν την απαίτηση από τα παιδιά τους να έχουν τη μορφωτική πορεία που τόσο πολύ ονειρεύονται γι’ αυτά. Βέβαια οι γονείς έχουν μια δικαιολογία. Λειτουργούν ως γονείς κυρίως με την εικόνα που έχουν αποκομίσει ως παιδιά από τους δικούς τους γονείς. Πρόκειται για μια φενακισμένη και κίβδηλη σύλληψη της ζωής και της πραγματικότητας. Αν κάθε γενιά είναι στείρος αναπαραγωγός της νοοτροπίας της προηγούμενης γενιάς, τότε δεν μπορεί να υπάρχει κίνηση της ιστορίας και ακυρώνεται η ίδια η εξέλιξη της κοινωνίας.

Σε κάθε περίπτωση και με δεδομένο ότι είναι απόλυτα δεδομένη η αγάπη των γονέων στα παιδιά του, η καλλιέργεια του διαβάσματος και η εισαγωγή τους στον Κόσμο των Γραμμάτων είναι η πρώτη των πρώτων ευθυνών τους. Εδώ κρίνεται κυρίως η έννοια της γονεϊκής φροντίδας. Όπως θεωρούμε ότι το παιδί (ο άνθρωπος) κυρίως «γίνεται» και λιγότερο «γεννιέται», έτσι και ο γονέας κυρίως «γίνεται» και δεν «γεννιέται». Και οι δύο, γονέας και παιδί, «γίνονται» μαζί, ο γονέας διαμορφώνει το παιδί και αντιστρόφως. Και αν η Αγάπη μεταξύ των δύο πλευρών είναι δωρεά της ανθρώπινης φύσης και την απολαμβάνουν «δωρεάν», η καλλιέργεια του διαβάσματος από τους γονείς στα παιδιά οφείλει να είναι πρώτη κατάκτηση της οικογενειακής λειτουργίας, γιατί είναι η μόνη που οδηγεί στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, και οι δυο μαζί – Αγάπη και Γνώση – είναι ο δρόμος της ζωής, το ίδιο το νόημά της…

Του Νίκου Τσούλια

Πηγή: anthologio.wordpress

Αντικλείδι , http://antikleidi.com