ευτυχία (9 άρθρα)

Θέλουμε, λέμε, την ευτυχία των παιδιών μας. Μήπως εννοούμε την επιτυχία;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι επιτυχίες των παιδιών είναι το απόλυτο τοτέμ της ελληνικής οικογένειας. Εκεί προσκυνάει, εκεί ελπίζει, εκεί πιστεύει.

Αν πραγματοποιούταν μια έρευνα που θα έθετε στους Έλληνες γονείς την ερώτηση «επιτυχία ή ευτυχία είναι αυτό που θέλετε για τα παιδιά σας;», η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, «την ευτυχία τους, εννοείται». Κάποιοι πιθανόν να απαντούσαν: «μα η επιτυχία βοηθάει στην ευτυχία, άρα και τα δύο». Κανείς όμως δεν θα απαντούσε σκέτο «επιτυχία». Το συμπέρασμα λοιπόν της έρευνας θα ήταν ότι οι Έλληνες γονείς αισθάνονται ως πρώτη τους επιθυμία την ευτυχία των παιδιών τους και μετά έρχεται η επιτυχία τους. Προσωπικά όμως θα είχα εντελώς διαφορετική άποψη: θα θεωρούσα την έρευνα άκυρη και ένα τέτοιο συμπέρασμα ψευδές. Ψευδές, όχι γιατί οι γονείς θα απαντούσαν ηθελημένα ψέματα αλλά γιατί έχουν μια ψευδή ιδέα όσον αφορά τις προσδοκίες που έχουν από τα παιδιά τους. Άλλα όνειρα έχουν για τα παιδιά τους και άλλα θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν.

Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες ευχές που δίνουμε στα παιδιά; «Καλή πρόοδο», «καλή επιτυχία στις εξετάσεις», «συγχαρητήρια που πήρες το τάδε δίπλωμα ή πτυχίο». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει γονείς να εκφράζουν ως απολογισμό ζωής: «κατάφερα και σπούδασα τα παιδιά μου» ή «έβγαλα ένα γιατρό και μια δικηγόρο»; Καμαρώνουμε για τα παιδιά μας όταν είναι καλοί μαθητές, επιτυχόντες σε εξετάσεις, επιτυχημένοι επαγγελματίες και καλά κάνουμε. Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που καμαρώσαμε επειδή απλά είδαμε το παιδί μας να χαμογελάει, επειδή το είδαμε να νοιάζεται για άλλους ανθρώπους ή να κάνει μία καλή πράξη ή επειδή είπε ένα ωραίο αστείο ή ανέπτυξε ένα καλό επιχείρημα σε μια συζήτηση; Πότε νιώσαμε ότι αυτό το πλάσμα είναι απλά ένα δώρο που δεν χρειάζεται κανένα παράσημο, καμία επιτυχία, καμία λάμψη για να μας ομορφαίνει τη ζωή; Αλήθεια κοιτάμε ποτέ τα παιδιά μας με τα δικά μας μάτια ή μόνο με τα μάτια των άλλων;

Τα μάτια των άλλων

Αυτά τα μάτια των άλλων δυστυχώς είναι αιτία πολλών δεινών. Συγκρινόμαστε, ετεροπροσδιοριζόμαστε και ανταγωνιζόμαστε ποιος έχει τα πιο επιτυχημένα παιδιά. Κάθε φορά που το παιδί μας έχει μια επιτυχία ερχόμαστε και του λέμε: «δεν ξέρεις πόσο υπερήφανους μας έκανες;». Στην πραγματικότητα εννοούμε: «μας έδωσες μετρήσιμους λόγους για να μπορούμε να υπερηφανευόμαστε στους άλλους».

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι γονείς στη χώρα μας έχουμε απίστευτα απωθημένα με την κοινωνική καταξίωση μέσω των επιτυχιών των παιδιών μας, σε τέτοιο βαθμό που φτάνει να καθορίζει απόλυτα τη σχέση μας με αυτά. Απόδειξη είναι ότι ολόκληρη βαριά βιομηχανία έχει αναπτυχθεί εξαιτίας αυτών των απωθημένων. Είναι η βιομηχανία επιτυχόντων και προσόντων. Πτυχία, διπλώματα, αριστεία, βραβεία, έπαινοι,  γεμίζουν ασφυκτικά τα δωμάτια των παιδιών μας και κρύβουν από τα μάτια μας τα ίδια μας τα παιδιά. Και όλα αυτά για το «τι θα πει ο κόσμος». Και το χειρότερο από όλα είναι ότι στην πραγματικότητα ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα. Έχει τα δικά του προβλήματα και απωθημένα να αντιμετωπίσει. Δηλαδή όλο αυτό το κατασκεύασμα της μέσω των παιδιών κοινωνικής αναρρίχησης ουσιαστικά πρόκειται για μια πλάνη, μια φούσκα που υπάρχει μόνο στο δικό μας μυαλό. Το τραγικό λάθος που κάνουμε είναι που αντιμετωπίζουμε την γονεϊκή ικανότητα ως μετρήσιμο μέγεθος που αντικειμενοποιείται από τις επιτυχίες των παιδιών μας ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι εντελώς υποκειμενικό και άρα μη αξιολογήσιμο. Στο φινάλε, στα μόνα που πέφτει λόγος να μας αξιολογήσουν ως γονείς είναι τα ίδια μας τα παιδιά και εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η γνώμη όλων των άλλων.

Όταν τα παιδιά επενδύουν στην ευτυχία τους

Σίγουρα η σχολική και η επαγγελματική επιτυχία είναι συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να γίνει πιο ευτυχισμένος, αλλά δεν είναι τα μόνα. Υπάρχουν πολλά άλλα που πρέπει να καλλιεργήσει ένα παιδί ώστε αύριο ως ενήλικας να είναι ένας ισορροπημένος, ώριμος, δημιουργικός και εντέλει ευτυχισμένος άνθρωπος. Αυτές τις «άλλες» επενδύσεις ευτυχίας θα αναφέρουμε παρακάτω:

 

1) Να επιτρέπεται στα παιδιά μας να ζήσουν την παιδική τους και την εφηβική τους ηλικία. Σήμερα έχουμε το φαινόμενο του πρόωρου διωγμού των παιδιών από τον παράδεισο της παιδικής τους ηλικίας. Έχουμε την πρόωρη ευθυγράμμιση του παιδιού με τον ενήλικο. Όμως κάθε πράγμα στην ώρα του. Να το πούμε και αλλιώς: πως μπορεί κάποιος «να μεγαλώσει» όταν δεν έχει αφεθεί να υπάρξει ποτέ του μικρός;

2) Να αναγνωρίζουν την εκ διαμέτρου διαφορά μεταξύ της δύναμης και της σκληρότητας. Ότι ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος δεν είναι ποτέ σκληρός και ότι εκείνος που είναι σκληρός στην πραγματικότητα είναι αδύναμος. Δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας όταν τους λέμε ανοησίες του τύπου: «η ζωή είναι μια μάχη και ο σκληρότερος επιβιώνει».

3) Να μάθουν να βλέπουν την ομορφιά του κόσμου μας ξέροντας ότι υπάρχει και ασκήμια. Ούτε να ζουν στον δικό τους παραμυθένιο κόσμο όπου όλα είναι αγγελικά πλασμένα αλλά ούτε και να τα βλέπουν όλα χάλια. Να μάθουν να χαίρονται τα όμορφα πράγματα και να προσπαθούν να βελτιώσουν ή τουλάχιστον να αντέχουν τα άσκημα.

4) Να κυνηγούν με πάθος τη βελτίωση αλλά να φυλάγονται από της τελειομανίας την παγίδα. Ο στόχος τους να είναι να ξεπεράσουν τον δικό τους εαυτό και όχι να επικρατήσουν έναντι των άλλων λες και η ζωή είναι καμία μονομαχία.

5) Να μάθουν να μην έχουν αδιέξοδα, δηλαδή πως ακόμα και αν αισθανθούν ότι τα πράγματα έχουν ζορίσει να αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης μιας κατάστασης. Να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις αλλά να μη διστάζουν να ζητούν βοήθεια όταν το πρόβλημα είναι πιο δυνατό από εκείνα. Να ξέρουν ότι το να δηλώσεις αδυναμία και να ζητάς βοήθεια από ανθρώπους που νοιάζονται δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να ζητάς ελεημοσύνη και χάρες από ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα για σένα.

6) Να εμπιστεύονται τους άλλους ανθρώπους. Να έχουν μεν τα μάτια τους ανοικτά αλλά χωρίς καχυποψία, προκαταλήψεις, στερεότυπα. Να ξέρουν ότι το να πληγωθούν από σχέσεις είναι μέσα στο παιγνίδι και ο μόνος τρόπος για να ωριμάσουν. Όταν κάποιος είναι κλειστός με τους ανθρώπους πιθανόν αυτό να τον προφυλάσσει από το να πληγωθεί από εκείνους. Όμως δεν συνειδητοποιεί ότι πληγώνει βαθιά τον ίδιο του τον εαυτό. Το αίσθημα της συντροφιάς και της επικοινωνίας είναι το ίδιο απαραίτητο στον άνθρωπο με αυτό της τροφής. Λέμε στα παιδιά πολλές φορές: «πρόσεξε με ποιον σχετίζεσαι γιατί μπορεί να πληγωθείς». Ε λοιπόν λίγος πόνος δεν κάνει κακό και σίγουρα δεν είναι χειρότερο από το να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.

7) Να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, δηλαδή να μπορούν να διαφωνούν με επιχειρήματα χωρίς να γίνονται επιθετικά ή να προσβάλλουν, να μην είναι πνεύματα αντιλογίας  και να μην διστάζουν να αλλάξουν γνώμη όταν συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν δίκιο. Να ακούνε χωρίς να προσπαθούν να διακόψουν τους άλλους και να θεωρούν τον έντονο διάλογο τρόπο επικοινωνίας και όχι επιβολής γνώμης.

8) Να μην παίρνουν πάντα τον εαυτό τους στα σοβαρά, να μπορούν με όπλο το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Να γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ της σοβαρότητας και της σοβαροφάνειας. Να ξέρουν διαισθητικά ότι μια δόση ελαφρότητας απέναντι στα πράγματα μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια απέναντι σε πολλές στραβοτιμονιές της ζωής.

9) Να μπορούν αύριο ως επάγγελμα να κάνουν  αυτό που αγαπούν και να αγαπούν αυτό που κάνουν. Για να βρουν όμως τι αγαπούν πρέπει να είναι διατεθειμένα να δοκιμάσουν διάφορα. Άρα πρέπει να είναι ανοικτά σε νέες προκλήσεις, σε νέα ερεθίσματα και να ψαχθούν πριν καταλήξουν. Να επιλέξουν τελικά να κάνουν αυτό που θα θέλουν με λαχτάρα τα ίδια και όχι αυτό που τους είπαν οι γονείς τους να θέλουν.

10) Να σέβονται το διαφορετικό, τις άλλες πατρίδες, το άλλο φύλο, τις άλλες θρησκείες, το άλλο χρώμα δέρματος, τις άλλες αντιλήψεις και ιδεολογίες, τους άλλες παραδόσεις και πολιτισμούς. Να χαίρονται με πάθος την ποικιλομορφία του κόσμου τούτου.

11) Να επιτρέπουν στον εαυτό τους να κάνουν λάθη και να έχουν αποτυχίες. Να γνωρίζουν ότι μόνο αυτός που ρισκάρει και κάνει λάθη έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει τους στόχους στη ζωή του ή να μάθει. Βέβαια εδώ τα παιδιά θα βρεθούν απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα που όχι απλά δεν καλωσορίζει τα λάθη τους αλλά τα τιμωρεί και από πάνω: οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί αφιερώνουν υπερβολικά μεγάλο μέρος της ενέργειά τους στην εξαφάνιση των λαθών των παιδιών μην επιτρέποντας, πολλές φορές, ούτε καν την εκδήλωσή τους. Όμως με αυτό τον τρόπο τα λάθη αυτά ποτέ δεν διορθώνονται απλά μπαλώνονται όπως-όπως με συνέπεια την επανεμφάνισή τους. Και το χειρότερο είναι η πλήρης απενεργοποίηση ενός σπουδαίου εργαλείου μάθησης όπως είναι τα λάθη των παιδιών.

12) Να καλλιεργούν το πάθος τους για την γνώση, την περιέργειά τους και την φαντασία τους. Δυστυχώς τα παιδιά σήμερα βλέπουν την γνώση χρησιμοθηρικά και με μια μόνο μάλιστα χρήση: να τα βοηθήσει να πάρουν καλό βαθμό ή να έχουν επιτυχία σε εξετάσεις.

13) Να μάθουν να νοιάζονται για άλλους ανθρώπους έξω από τον εαυτό τους. Τα παιδιά βέβαια κοιτάζουν τον κόσμο μέσω ενός εγωκεντρικού πρίσματος. Πρέπει όμως μεγαλώνοντας να καταλάβουν ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος αν και η ελληνική οικογένεια δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση αφού είναι ακραία παιδοκεντρική. Αυτού του είδους παντοδυναμία των παιδιών τελικά είναι σίγουρο ότι θα βλάψει τα ίδια. Είναι κρίσιμο να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι δεν γίνεται μόνο να παίρνουν αλλά και να δίνουν.

Αντί επιλόγου: Αν η επιτυχία είναι το παν, τότε τα παιδιά που δεν την έχουν δεν αξίζουν τίποτα; 

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι επιτυχίες των παιδιών είναι το απόλυτο τοτέμ της ελληνικής οικογένειας. Εκεί προσκυνάει, εκεί ελπίζει, εκεί πιστεύει. Μπορεί να νομίζουμε ότι θέλουμε την ευτυχία των παιδιών μας αλλά στην πραγματικότητα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η δική μας, δηλαδή η αυτοεπιβεβαίωσή μας μέσω των επιτυχιών τους. Ας προσέξουμε καλά όμως. Τα παιδιά μας χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα για να είναι ευτυχισμένα πέρα από την επιτυχία και αν επενδύσουν μόνο σε αυτήν μαθηματικά και αργά ή γρήγορα  θα οδηγηθούν στην ματαίωση. Και ας έχουμε κατά νου ότι πολλά παιδιά πιθανόν να μην έχουν καν επιτυχία, ούτε σχολική, ούτε επαγγελματική. Και μας ακούνε. Και νιώθουν ότι μας απογοήτεψαν και ότι είναι «το απόλυτο τίποτα». Όμως η ζωή δεν είναι πρωταθλητισμός, είναι παιχνίδι όπου όλοι μπορούν να παίξουν με τον δικό τους τρόπο.

_______________________

~ Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός

Πηγή:  alfavita.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Η δικτατορία της υποχρεωτικής ευτυχίας

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Η διαρκής αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας υπονομεύει τη σταθερότητα των ανθρώπινων και κοινωνικών δικτύων αφού οι άνθρωποι παύουμε να βλέπουμε και να υπολογίζουμε και να συναισθανόμαστε τους συνανθρώπους μας – οι επισημάνσεις δύο έγκριτων κοινωνιολόγων-ψυχολόγων.
Πλέον ζούμε υπό ένα άτυπο δικτατορικό καθεστώς ευτυχίας. Η επιδίωξη της διαρκούς ικανοποίησης διέπει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι καταλήγουν να νιώθουν αναγκασμένοι να αισθάνονται και να σκέφτονται αποκλειστικά θετικά. Τα τελευταία χρόνια η ευτυχία δεν αποτελεί μόνον δικαίωμα όλων των ανθρώπων αλλά και υποχρέωσή τους. Η αποτυχία και η δυστυχία δεν αντιμετωπίζονται ως ενδεχόμενα, έτσι είμαστε όλοι καταδικασμένοι να είμαστε επιτυχημένοι και πάντα ευτυχισμένοι.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έκανε την εμφάνισή της στις ΗΠΑ και μια νέα «επιστήμη της ευτυχίας», βάση της οποίας αποτελεί η αποκαλούμενη θετική ψυχολογία. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά, γιατροί και σύμβουλοι προσωπικής ανάπτυξης (life coaching), διασημότητες τύπου Οπρα Γουίνφρεϊ και πάσης φύσεως ειδικοί είναι έτοιμοι να μας διδάξουν πώς να είμαστε ευτυχισμένοι. Σύμφωνα, ωστόσο, με τη διακεκριμένη κοινωνιολόγο Εβα Ιλούζ, καθηγήτρια στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, και τον ισπανό ψυχολόγο Εντγκαρ Καμπάνας, συγγραφείς του δοκιμίου «Happycratie. Comment l’industrie du bonheur a pris le contrôle de nos vies» (Ευτυχιοκρατία – Πώς η βιομηχανία της ευτυχίας ελέγχει τις ζωές μας), το διαρκές κυνήγι της ευτυχίας επιφέρει πλήθος επιπτώσεων –πολιτικών, ιδεολογικών, επιστημονικών και οικονομικών–, κυρίως επειδή η διαρκώς αναπτυσσόμενη βιομηχανία της υποχρεωτικής ευτυχίας συνέβαλε στη μετατόπιση πολλών ευθυνών από την κοινωνία στους ανθρώπους.

«Το κίνημα της θετικής ψυχολογίας υποστηρίζει πως η ευτυχία αποτελεί αποκλειστικά ζήτημα προσωπικών επιλογών, ότι ο καθένας μπορεί, με την αρωγή των ειδικών και την επεξεργασία των σκέψεων και των συναισθημάτων του, να γίνει ευτυχισμένος και πως μια φυσιολογική ζωή δεν εξαρτάται από την απουσία δυσκολιών και από το πώς αισθάνεται ο καθένας, αλλά από τη διαρκή επιδίωξη να αισθανόμαστε διαρκώς ολοένα πιο ευτυχισμένοι» σημείωσαν οι ίδιοι, μιλώντας στη La Repubblica, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου τους στην Ιταλία (στην Ελλάδα αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πόλις). Υπογράμμισαν επίσης πως οι υποθέσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η θετική ψυχολογία είναι περισσότερο ιδεολογικές παρά επιστημονικές. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε να μετατραπεί η αναζήτηση της ευτυχίας σε βιομηχανία.

Σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω ανάπτυξη της θετικής ψυχολογίας διαδραμάτισε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, γιατί έπειτα από περισσότερα από δέκα χρόνια από την εκδήλωσή της, πολλές από τις αρνητικές συνέπειες κατέληξαν να είναι χρόνιες. «Η αίσθηση ανασφάλειας, η απουσία δυνατοτήτων, η αγωνία για το μέλλον έθεσαν τις βάσεις ενώ οι συνθήκες ήταν κατάλληλες ώστε η προτροπή για απόσυρση στον εαυτό μας να κυριαρχήσει στα μυαλά των ανθρώπων. Οπότε η αυξανόμενη ζήτηση και προσφορά θεραπειών, υπηρεσιών και προϊόντων της ευτυχίας θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως αιτία και συγχρόνως σύμπτωμα μιας πολιτισμικής τάσης να αναζητάμε εντός μας τα ψυχολογικά κλειδιά και την απαραίτητη θέληση με στόχο να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειες» εξήγησαν οι δύο επιστήμονες.

Σε αυτήν την τάση ανήκει και πρακτική της ενσυνειδητότητας (mindfulness) σύμφωνα με την οποία η εσωτερίκευση των προτεραιοτήτων μας αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ώστε να κερδίσουμε την ευημερία και να εδραιώσουμε τους εαυτούς μας στη φρενήρη πραγματικότητα. Αλλά «όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά και προβάλλονται από τους ειδικούς της ευτυχίας, η πρακτική της ενσυνειδητότητας αντλεί τη δύναμή της από την υπόσχεση ότι αποτελεί πανάκεια για όλα τα ενδημικά προβλήματα του νεοφιλελευθερισμού. Και επιμένει πως οι ρίζες των προβλημάτων πρέπει να αναζητηθούν στους ανθρώπους και όχι στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα».

Ποιος είναι, όμως, ο αντίκτυπος της διαρκούς επιδίωξης της ευτυχίας; Στους χώρους εργασίας «κατέληξε να αποτελεί μια χρήσιμη στρατηγική για την αιτιολόγηση κεκαλυμμένων οργανωτικών ιεραρχιών και την υποταγή των εργαζόμενων στην επιχειρηματική κουλτούρα». Μέσω της επίκλησης της ευτυχίας οι επιχειρήσεις μπόρεσαν να μεταθέσουν τις όποιες ευθύνες στους εργαζομένους τους, καταλογίζοντάς τους ακόμα περισσότερες για τις όποιες αποτυχίες, όχι μόνον τις προσωπικές αλλά και της επιχείρησής τους. Μπορεί να έγιναν πιο αποδοτικοί αλλά «ό,τι καθιστά ευτυχισμένες τις επιχειρήσεις δεν καθιστά απαραίτητα ευτυχισμένους και τους εργαζομένους».

 

Σε ψυχολογικό επίπεδο, η διαρκής αναζήτηση της ευτυχίας επέφερε τη δημιουργία μιας νέας τυπολογίας ανθρώπων, των «κυνηγών» ή «υποχόνδριων» της ευτυχίας, σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς. Πρόκειται για ανθρώπους που καταλήγουν να έχουν εμμονή με τον εαυτό τους και να επιθυμούν να ακυρώσουν πάση θυσία κάθε μελανό στοιχείο της ζωής τους.

Αλλά η δικτατορία της ευτυχίας υπονομεύει και τη σταθερότητα των ανθρώπινων και κοινωνικών δικτύων καθώς, αναζητώντας διαρκώς την προσωπική μας ευτυχία, οι άνθρωποι παύουμε να βλέπουμε και να υπολογίζουμε και να συναισθανόμαστε τους συνανθρώπους μας. Γιατί η προσωπική ευτυχία «είναι μια ατομιστική έννοια και η αναζήτησή της δημιουργεί ένα εμμονικό πλαίσιο διαβίωσης, εντός του οποίου η μοναδική μας έγνοια είναι η ψυχική μας ζωή».

Και αυτό αποτελεί μια άσχημη είδηση και για την ψυχική μας υγεία και για την κοινωνία, προειδοποιούν η Εύα Ιλούζ και ο Εντγκαρ Καμπάνας και εξηγούν τους λόγους. «Στην πρώτη περίπτωση γιατί ο εσωτερικός κόσμος δεν αποτελεί έναν τόπο όπου θα θέλουμε να ζούμε διαρκώς. Μελέτες έχουν αποδείξει πως η υπερβολική προσήλωση στον εαυτό μας σχετίζεται με υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, δυσαρέσκειας, ανησυχίας και ναρκισσισμού».

Σε ό,τι αφορά την κοινωνία, «ο εσωτερικός κόσμος δεν αποτελεί το μέρος όπου μπορούν να επιτευχθούν σημαντικές κοινωνικές αλλαγές. Η ευτυχία δεν είναι μόνον κομφορμιστική καθώς προωθεί επίσης την επικίνδυνη αντίληψη πως όταν οι περιστάσεις είναι δύσκολες, ο καθένας θα πρέπει να ανησυχεί μόνον για τον εαυτό του και ότι ο καθένας παθαίνει ότι του αξίζει. Η ευτυχία μάς καθιστά υπεύθυνους για την ύπαρξή μας, κάνοντας μας να πιστεύουμε πως αποτελεί επιλογή, αλλά η πεποίθηση αυτή εμπεριέχει μια αρνητική πλευρά. Εάν η ευτυχία αποτελεί επιλογή, αυτό συνεπάγεται πως επιλογή αποτελεί και η δυστυχία. Εάν οι καταθλιπτικοί, οι αποτυχημένοι, οι ναρκομανείς, οι άνεργοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αυτό οφείλεται στο ότι δεν προσπάθησαν αρκετά».

Η επιδίωξη της ευτυχίας αλλά και η κυριαρχία των social media συχνά οδηγεί και στην παραποίηση της πραγματικότητας αλλά και της απώλειας του εαυτού μας, φαινόμενο που πλέον παρατηρείται σε όλον τον κόσμο και ειδικά μεταξύ της νεολαίας. «Για τους έφηβους η ευτυχία κατέληξε να αποτελεί υποχρέωση. Πρέπει με κάθε κόστος να δείχνουν ευτυχισμένοι και αυτό ξεπερνά κάθε πολιτισμικό, κοινωνικό και φυλετικό πλαίσιο. Αφορά αδιακρίτως όλες τις νέες γενιές. Υφίσταται ένα καταπιεστικό αίτημα για τη δημιουργία και την κοινοποίηση στη συνέχεια, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μιας αποκλειστικά θετικής εκδοχής του εαυτού».

Οσον αφορά την ποινικοποίηση των αρνητικών συναισθημάτων, «η επιστήμη της ευτυχίας προώθησε την ιδέα σύμφωνα με την οποία τα συναισθήματα μπορούν να χωριστούν σε θετικά (καλά) και σε αρνητικά (κακά). Αυτός είναι ένας αυστηρός διαχωρισμός ο οποίος παραβλέπει πως σε ό,τι αφορά τα συναισθήματα, εάν θέλουμε να τα κατανοήσουμε πραγματικά δεν μπορούμε να τα διαχωρίζουμε. Η οργή μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές επιλογές και να επιφέρει ταπεινώσεις, αλλά καθιστά δυνατή την εναντίωση στην εξουσία και ενισχύει τις διαπροσωπικές σχέσεις ενώπιον συλλογικών αδικιών και απειλών. Οι επιστήμονες της ευτυχίας παρουσιάζουν την απογοήτευση, τη δυσαρέσκεια και το μίσος ως αποτυχίες κατά το σχηματισμό της ψυχής. Αποτελούν, ωστόσο, θεμελιώδη συναισθήματα για τη δημιουργία κοινωνικών δυναμικών όπως τα συλλογικά κινήματα και η συνοχή των ομάδων. Η ιδεολογία της θετικότητας καταλήγει έτσι να αποτελεί ένα συντηρητικό πολιτικό εργαλείο», υπογράμμισαν, ολοκληρώνοντας τη συνέντευξή τους οι δύο ακαδημαϊκοί.
_______________________

Πηγή: protagon.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Ζήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους... (συνέντευξη Δημήτρη Νανόπουλου)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν»

Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα μουσικά κομμάτια του Δημήτρη Νανόπουλου:

« Piano concerto n. No. 21 in C major», Wolfgang Amadeus Mozart

«Bolero», Maurice Ravel

«As Time Goes By», «Casablanca» soundtrack

«The Windmills Of Your Mind», Michel Legrand, «The Thomas Crown Affair» soundtrack

«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», Στράτος Διονυσίου

Απολαμβάνω: «O πατέρας μου μού έλεγε: «Παιδί μου, αυτό που έχουμε είναι από εδώ μέχρι εκεί. Ό,τι έχεις, λοιπόν, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις». Η απόλαυση είναι μια πραγματικά ουσιαστική λέξη. Σε αντίθεση με την ευτυχία, η οποία είναι φευγάτη, στιγμιαία. Εγώ προσπαθώ να απολαμβάνω τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη, τη φύση, το καλό φαγητό, τους φίλους μου, τις παρέες, το πιοτό, το πούρο, μέσα στην έννοια του μέτρου προφανώς, εν γένει την καλή απλή ζωή. Από κει και πέρα, είμαι ευχαριστημένος που διάλεξα να κάνω κάτι στη ζωή μου, τη φυσική, που με γεμίζει εντελώς».

Βεβαιότητες: «Το χαρακτηριστικό της μοντέρνας φυσικής είναι η αβεβαιότητα. Η φυσική μας λέει ότι τα πάντα είναι αβέβαια. Και όπως θα πω και στην ομιλία μου στο Εθνικό Θέατρο, αν δεν υπήρχε αυτή η αρχή της αβεβαιότητας, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Παρόλο, όμως, που είμαι υπερασπιστής του παραλόγου και της κβαντικής αβεβαιότητας, στην καθημερινή μας ζωή πρέπει να έχουμε κάποιες βεβαιότητες, κάποιες σταθερές, γιατί αν είναι όλα ρευστά και αβέβαια, πάμε στο χάος και χαθήκαμε. Τώρα, αν έχω μία βεβαιότητα, αυτή είναι ότι αγαπώ τη ζωή και ότι η φυσική είναι η ζωή μου. Νομίζω πως όταν έρθει η ώρα μου, μέχρι την τελευταία μου ανάσα, το χέρι μου όλο και κάποια εξίσωση ή παρατήρηση θα γράφει. Επίσης, μια και μιλάμε για βεβαιότητες, οι Αμερικανοί λένε: ‘Δύο πράγματα είναι βέβαια στη ζωή: ο θάνατος και η εφορία’». (γελάει)

Δραπετεύω: «Θεωρώ πως είμαστε από γεννησιμιού μας δραπέτες. Γεννιόμαστε δραπετεύοντας από τη μήτρα της μάνας μας και ζούμε δραπετεύοντας από τον θάνατο. Σκανταλιάρηδες και σκασιάρχες εκ προοιμίου, λοιπόν. (γελάει) Από μικρός, λοιπόν, είχα μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τους περιθωριακούς, όχι για κάτι νούμερα που περιφέρονται ως τέτοιοι, αλλά για τους αυθεντικούς, οι οποίοι, λόγω ιδεολογίας, ενσυνείδητα, δεν επιθυμούν να βρίσκονται στο κέντρο των πραγμάτων αλλά δημιουργούν και υπάρχουν στις παρυφές της κοινωνίας. Μιλάω για μεγάλους καλλιτέχνες και λογοτέχνες, που έζησαν ως δραπέτες της κοινωνίας. Γι’ αυτό, το ‘δραπετεύω’ μου ασκεί διαχρονικά μια μαγεία και έλξη».

Ελλάδα: «Είναι πολλά πράγματα για μένα. Καταρχάς, είναι μια πνευματική ιδιότητα, μια υψηλή ιδέα που δημιούργησε τη δημοκρατία, τις επιστήμες και τις τέχνες και αυτή την Ελλάδα φέρω μαζί μου και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και διατήρησα και διατηρώ πάντα την επαφή μου με τη ρίζα μου, την πατρίδα μου. Για μένα, η Ελλάδα είναι κάτι που σχεδόν δεν συνδέεται με τον παρόντα ελληνικό χωροχρόνο. Γι’ αυτό θλίβομαι βαθύτατα με τις πολιτικές-οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων ετών. Είναι μια κατάντια που δεν μας αξίζει. Νομίζω πως ο ελληνικός λαός, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, είμαστε πιο έξυπνοι, πιο έντιμοι από ό,τι μας παρουσιάζουν και δικαιούμαστε καλύτερης τύχης. Οι Ελληνες διαπρέπουν όπου και αν βρεθούν στο εξωτερικό. Μαγιά ικανών ανθρώπων υπάρχει, λοιπόν. Τώρα, πως καταφέραμε και έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει, πρέπει να το δούμε πολύ σοβαρά. Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Γιατί αυτοί οι κύριοι που ήταν και είναι στη Βουλή εκλέγονται και δρουν με ‘εντολή λαού’, με δημοκρατικές διαδικασίες».

Ευτυχία: «Για να είναι κανείς ευτυχισμένος, πρέπει να του λείπουν μερικά data. Καμιά φορά δε, μπορεί να αφήνουμε εσκεμμένα απ’ έξω μερικά data, για να νιώσουμε κάποια στιγμιαία ευτυχία».

 

Ζηλεύω: «Εχω ζηλέψει στη ζωή μου, με την έννοια του θαυμασμού και όχι του φθόνου, τους καλούς επιστήμονες. Θα ήθελα να είμαι καλύτερος επιστήμονας, όπως ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ, ο Πολ Ντιράκ. Έχω, επίσης, θαυμάσει και ζηλέψει το έργο του Τζέιμς Τζόις, του Αλμπέρ Καμί, του Ορσον Ουέλς».

Ήρωες: «Το ότι ζούμε μας καθιστά όλους μικρούς ήρωες. Ο καθένας στον χώρο και στον χρόνο του και ανάλογα με τις δυνατότητές του κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Όμως, η έννοια του ήρωα είναι συνυφασμένη με κείνη της ήττας. Συχνά, πρέπει να ηττηθεί κάποιος για να φανεί το μεγαλείο του, η ηρωική του διάσταση».

Θεός/ Θάνατος: «Το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου γέννησε στον άνθρωπο την ανάγκη για την αναζήτηση του Θεού. Τώρα, λέω πως τον θάνατο δεν τον φοβάμαι ή έτσι, τουλάχιστον, έχω πείσει τον εαυτό μου. Ενδεχομένως, δεν τον πολυσκέφτομαι τον θάνατο, γιατί προσπαθώ να ζω έντονα. Πάντως, στην κηδεία μου θα ήθελα να παίζει του Νίνο Ρότα ένα κομμάτι από το ‘Αμακορντ’ του Φελίνι, όταν μπαίνει το μεγάλο πλοίο, το Ρεξ, στο λιμάνι του Ρίμινι. Θυμάμαι, όταν είχα δει την ταινία στην Αγγλία, σκέφτηκα πως αυτή η μουσική θέλω να παίζει στην κηδεία μου».

Ιστορία: «Είμαστε στο Δημοτικό, στου Ζωγράφου, το 1960 ακριβώς, εγώ 12 ετών. Κάθε Κυριακή, μας πήγαιναν υποχρεωτικά στο Κατηχητικό, στην εκκλησία του Αγίου Θεράποντα. Μια μέρα, μας μίλησαν για τον Ιωσήφ, όχι τον σύζυγο της Παναγίας, αλλά τον γιο του Ιακώβου, τον οποίο αγαπούσε πολύ ο πατέρας του αλλά όχι και τα αδέρφια του. Τον Ιωσήφ κάποια στιγμή τον πέταξαν σε ένα πηγάδι και μετά βρέθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε πρίγκιπας. Για να μην μακρηγορούμε, λόγω Ιωσήφ, βρέθηκαν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο. Όταν τελείωσε η ιστορία στο κατηχητικό και μας ζήτησαν να γράψουμε το ηθικό δίδαγμα, εγώ έδωσα λευκή κόλλα, γιατί διαφωνούσα ότι ήταν θέλημα Θεού και επέμενα ότι ήταν βασικό ότι τον μισούσαν τα αδέρφια του και του έκαναν κακό. Το τι έγινε στο Κατηχητικό, δεν περιγράφεται! Με έβγαλαν έξω και δεν ξαναπήγα, γεγονός, βέβαια, που πολύ χάρηκα».

Καθρέφτης: «Από το μόνο από το οποίο δεν μπορούμε να κρυφτούμε είναι ο εαυτός μας. Λέω, λοιπόν, συχνά στους φίλους μου ότι θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, να μην κάνω κακό σε άνθρωπο, γιατί όταν ξυρίζομαι το πρωί μπροστά στον καθρέφτη, θέλω να μου χαμογελάω και να σφυρίζω ωραίες, αγαπημένες μουσικές. Θέλω να μην ντρέπομαι, όταν με αντικρύζω στον καθρέφτη. Γιατί όλοι μας ξέρουμε βαθιά μέσα μας ποιοι πραγματικά είμαστε και τι έχουμε ή δεν έχουμε κάνει. Ισως, αυτοί που αφήνουν γένια να μην θέλουν να αντικρύζουν συχνά τον καθρέφτη τους».

Λάθη: «Όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: ‘Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας δίνει στα λάθη του’. Αν δεν κάνεις λάθη, δεν ζεις. Ο Φάινμαν, που είχε κάνει πολλά λάθη, ακόμα και στα δικά του διαγράμματα –και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, έλεγε και γέλαγε: ‘ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθη είναι να μην κάνεις τίποτα’».

Ματαίωση: «Από μικρό παιδί, όταν έλεγα κάτι, το έκανα. Εχω, λοιπόν, ένα κόκκινο πανί, μία απίστευτα σκληρή στάση όταν μου ματαιώνουν κάτι. Είμαι ανηλεής όταν αισθάνομαι ότι με ματαιώνουν, μου ακυρώνουν κάτι εσκεμμένα. Έχω καταστρέψει σχέσεις λόγω αυτού, όταν ήμουν μικρότερος».

Νέα Γενιά: «Πρέπει να στηριζόμαστε στους νέους. Η νέα γενιά, εξ ορισμού, έχει υποχρέωση να αντιμετωπίζει τα πράγματα και ναι, να τα αλλάζει. Λέμε συχνά ότι παραδίδουμε στους νέους έναν κατεστραμμένο κόσμο, αλλά μήπως και εμείς στα μέσα του περασμένου αιώνα τι βρήκαμε; Δεν είχαμε να φάμε, τρώγαμε ψωμί με αλάτι, αλλά πολεμήσαμε. Πρέπει να πολεμήσουν και οι σημερινοί νέοι για τη ζωή που θέλουν να έχουν. Ας δουν το κινέζικο ιδεόγραμμα της κρίσης, το οποίο σημαίνει ταυτόχρονα και ευκαιρία. Να κάνουν αυτή την κρίση μια μεγάλη ευκαιρία».

Ξαγρυπνώ: «Συνεχώς, συνήθως λόγω δουλειάς. Κατά κάποιον τρόπο, είμαι εθισμένος στο ξενύχτι –τα ελληνικά γονίδια, βλέπετε. Ως θεωρητικός φυσικός, θέλω ησυχία για να δουλέψω και η νύχτα προσφέρεται για δημιουργική εργασία. Βάζω χαμηλά μουσική ή μια ταινία στην τηλεόραση και δουλεύω. Οι καλύτερες ιδέες μου έχουν έρθει νύχτα, ξαγρυπνώντας».

Οχι: «Εχω πει πολλά όχι και σε προσωπικό και σε δημόσιο επίπεδο. Και τώρα τελευταία, έχω πει όχι σε πρόταση μεγάλου κόμματος να κατέβω για βουλευτής επικρατείας. Εχω πει όχι σε διάφορες θέσεις. Κοιτάξτε, εγώ είμαι γεννημένος φυσικός. Δεν έχω πάστα πολιτικού. Δεν μπορώ να αναλάβω θέσεις που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενό μου. Οπότε δεν έχω μετανιώσει που έχω αρνηθεί διάφορες δημόσιες θέσεις, αν και κάποιες ήταν πραγματικά τιμητικές και ήταν δύσκολο να αρνηθώ. Σε προσωπικό επίπεδο, ναι, έχω μετανιώσει για κάποια όχι μου. Γιατί πιστεύω πως είναι καλύτερα να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει, παρά για κείνα που δεν έχεις κάνει».

Παιδεία: «Πέρα από την εγκύκλια παιδεία, πιο σημαντική είναι η ευρύτερη καλλιέργεια και κουλτούρα κάθε ανθρώπου. Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά δεν σου εξασφαλίζουν ότι έχεις παιδεία. Η παιδεία ξεκινά μέσα από την οικογένεια, από τα ‘μαθήματα’ που θα πάρει το παιδί πρακτικά, δια της μίμησης και του παραδείγματος, από τη μητέρα του και τον πατέρα του, και μετά έρχεται το σχολείο. Αυτά που υποφέρει σήμερα η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ελλειμματικής παιδείας, σε όλα τα επίπεδα».

Ρίσκο: «Στη ζωή πάντα πίστευα πως για να πετύχει κάποιος πρέπει να έχει αίσθηση του ρίσκου, λαγνεία για τη ζωή και άγρια φαντασία. Αρα, το ρίσκο για μένα είναι συνυφασμένο με τις επιλογές μου. Όπως έχει πει και ο Καμί, μου αρέσουν οι άνθρωποι που ρισκάρουν και που πάνε μέχρι την άκρη του γκρεμού, αλλά ταυτόχρονα έχουν και τη σοφία να κάνουν πίσω, όταν πρέπει».

Ραγιαδισμός: «Αυτή η χαρακτηριστική ιδιότητα του νεοέλληνα, της ‘τζάμπα μαγκιάς’, υποθάλπει ένα είδος ραγιαδισμού. Επειδή ξέρει ότι είναι εγκλωβισμένος, νομίζει ότι με τέτοιου είδους ξεσπάσματα αποκτά υπόσταση. Όμως, όπως έχει πει και ο Σεφέρης, ‘είμαστε πολύ για το τίποτα και λίγο για το κάτι’. Και κάπου εδώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος της απομόνωσης της Ελλάδας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Eurogroup, αλλά σε επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο, γιατί έχουμε μια τάση εγκλωβισμού και γεωγραφικά και ψυχολογικά. Σαν να αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Ευρωπαίους και κλεινόμαστε πίσω στο καβούκι μας. Αλλά η Ελλάδα έχει δώσει τα φώτα της στη Δύση και δικαιωματικά εκεί ανήκει».

Σιωπώ: «Από μικρός, δύσκολα σιωπούσα, όταν έβλεπα ή άκουγα κάτι παράλογο ή άδικο. Δεν μπορώ να αντιστέκομαι στον πειρασμό να παίρνω θέση για πράγματα για τα οποία έχω ισχυρή γνώμη. Για παράδειγμα, πρόσφατα που ακούστηκε μέσα στη Βουλή από τον υπουργό Παιδείας ότι ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’, απορώ πως δεν έγινε της κακομοίρας. Μα, είναι ντροπή για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αυτή η κουβέντα ειπώθηκε από άτομο με επίσημη, θεσμική θέση, από τον υπουργό Παιδείας. Δεύτερον, η δήλωση έγινε από έναν ‘μαρξιστή της Αριστεράς’, όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται. Μου κάνει τρομακτική εντύπωση αυτή η επαίσχυντη δήλωση. Πιστεύω θα μείνει στην ιστορία της Βουλής ότι ο υπουργός Παιδείας το 2015 δήλωσε πως ‘η αριστεία είναι ρετσινιά’ και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όταν η επιστήμη έχει κάνει τόσα θηριώδη άλματα, όταν αυτά τα άλματα έχουν γίνει χάριν κάποιων αρίστων, μια τέτοια δήλωση είναι τουλάχιστον ακυρωτική».

Τρέλα: «Καλά, είμαι γνωστός τρελός! (γελάει) Πιστεύω πως οι ‘τρελοί’ πάνε αυτόν τον κόσμο μπροστά. Ο Αρχιμήδης, ο Ντα Βίντσι, ο Μότσαρτ είναι ιδιοφυείς τρελοί που άλλαξαν τον ρουν της επιστήμης και της τέχνης».

Τύχη/ Τίποτα: «Το σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τυχαία διακύμανση του τίποτα. Εδώ, ενώνεται η κβαντική φυσική και κοσμολογία με την υπαρξιακή φιλοσοφία».

Υπονόμευση: «Την έχω νιώσει στο πετσί μου την υπονόμευση, τον φθόνο. Είναι πραγματικά απίστευτο πως κάποιοι άνθρωποι, αντί να ζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους, ζουν μισανθρωπικά και τοξικά υπονομεύοντας τον διπλανό τους. Βρε, ζήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν. Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το, προχωρήστε το, εξελίξτε το».

Φόβοι: «Επειδή το μυαλό μου τρέχει πολύ γρήγορα –και αυτό είναι και καλό και κακό, καμιά φορά όταν ακούσω ή μάθω ένα άσχημο μαντάτο, αυτό το ρημάδι το μυαλό τρέχει τόσο γρήγορα στην πιο αρνητική εξέλιξη του πράγματος, που με διαλύει. Αυτή, όμως, η πρακτική έχει αποδειχτεί ενίοτε τόσο λάθος, που έχω περάσει φοβερές στεναχώριες δημιουργώντας τέρατα, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων. Κι ενώ στεναχωρήθηκα σφόδρα, χωρίς λόγο τελικά, το σύστημά μου, τα κύτταρά μου σίγουρα έχουν πληρώσει και έχουν καταγράψει όλο αυτό το στρεσάρισμα. Πολύ φοβάμαι αυτή την πλευρά μου».

Χρόνος-Χώρος: «Ζούμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο εντελώς τυχαία, αλλά ο καθένας από εμάς θα πρέπει να κάνει όσο καλύτερη χρήση μπορεί αυτού του χωροχρονικού του δεδομένου, πέρα από μισαλλοδοξίες, δόγματα ή δοξασίες που μας εγκλωβίζουν. Αυτή η τυχαιότητα του χωροχρόνου και πόσο αυτή μας καθορίζει είναι εκπληκτική, αν τη σκεφτεί κανείς».

Ψάχνω: «Ψάχνω να καταλάβω τον κόσμο. Όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν, η φυσική είναι ένα ραφινάρισμα της καθημερινής σκέψης. Το ρήμα ‘ψάχνω’ είναι το raison d’être του ερευνητή, με παραφυάδες του την οξυδέρκεια και τη φαντασία, ώστε να μένει η ουσία, ο πυρήνας της έρευνας».

Ωρα να…: «…ζήσουμε».

Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα μουσικά κομμάτια του Δημήτρη Νανόπουλου:

« Piano concerto n. No. 21 in C major», Wolfgang Amadeus Mozart

«Bolero», Maurice Ravel

«As Time Goes By», «Casablanca» soundtrack

«The Windmills Of Your Mind», Michel Legrand, «The Thomas Crown Affair» soundtrack

«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», Στράτος Διονυσίου

Πηγή: kathimerini.gr

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία

Ευτυχία στην Α' και την Β' Λυκείου!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Βίντεο Φυσικής

Ευτυχία – Μια δυνατή ταινία μικρού μήκους μας υπενθυμίζει τις υπερβολές της σύγχρονης κοινωνίας

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

Σ΄ αυτή την εκπληκτική ταινία μικρού μήκους, ο ο Steve Cutts μας δείχνει την αδιάκοπη αλλά συνάμα παράλογη προσπάθειά μας για την αναζήτηση της ευτυχίας και τις υπερβολές της σύγχρονης κοινωνίας μας: μαζική κατανάλωση, μισαλλοδοξία, εγωισμός, ρύπανση κι άλλα πολλά…

 

***

Πηγή: Αντικλείδι

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο..., Νέα

Τι κάνει τη ζωή ποιοτική ; Μαθήματα από την πιο μακροχρόνια έρευνα για την ευτυχία – TED

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

Τι είναι αυτό που μας κρατάει ευτυχισμένους και υγιείς σε όλη την διάρκεια της ζωής μας; Εάν νομίζατε ότι είναι η φήμη και ο πλούτος, τότε δεν είστε οι μόνοι, αλλά, σύμφωνα με τον ψυχίατρο Ρόμπερτ Γουάλντινγκερ, κάνετε λάθος.

 Ως διευθυντής μιας 75ετής έρευνας πάνω στην ανάπτυξη των ενηλίκων, ο Γουάλντινγκερ έχει άνευ προηγουμένου πρόσβαση σε δεδομένα σχετικά με την ευτυχία και την ικανοποίηση. Σε αυτήν την ομιλία, μοιράζεται μαζί μας τρία βασικά μαθήματα που έμαθε από την έρευνα αυτή, καθώς και μερικές πρακτικές συμβουλές, παλιές όσο και η ανθρώπινη ζωή, για να κτίσουμε μια ικανοποιητική και μακρά ζωή.

 

 

 

—–

Τι μας κρατά υγιείς και ευτυχισμένους στη ζωή μας; Αν έπρεπε να επενδύσετε τώρα στον καλύτερο μελλοντικό σας εαυτό, πού θα επικεντρώνατε τον χρόνο και την ενέργειά σας; Υπήρξε μια πρόσφατη έρευνα στους νέους οι οποίοι ρωτήθηκαν ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι στόχοι τους και περισσότεροι από το 80% είπαν ότι ο σημαντικότερος στόχος τους ήταν να γίνουν πλούσιοι. Άλλο ένα 50% των ίδιων είπε πως ακόμη ένας σημαντικός στόχος της ζωής τους ήταν να γίνουν διάσημοι.

Ακολουθώντας τις ζωές των συμμεχόντων μέχρι και τα 80 τους, θελήσαμε να κοιτάξουμε πίσω στα μέσα της ζωής τους, αν μπορούμε να προβλέψουμε ποιος μεγαλώνοντας θα ήταν ευτυχισμένος και υγιής μετά τα 80 του χρόνια και ποιος όχι. Μαζέψαμε ό,τι γνωρίζαμε γι’ αυτούς ως την ηλικία των 50 ετών, και δεν ήταν το επίπεδο χοληστερίνης στα 50 τους που μπορούσε να προβλέψει πώς θα γερνούσαν. Ήταν το πόσο ικανοποιημένοι ήταν με τις σχέσεις τους. Αυτοί που ήταν περισσότερο ικανοποιημένοι με τις σχέσεις τους στα 50, ήταν υγιέστεροι αργότερα στα 80. Οι καλές και στενές σχέσεις φαίνεται να μας προστατεύουν από τις αρνητικές επιπτώσεις των γηρατειών. Τα πιο ευτυχισμένα ζευγάρια ανέφεραν, όταν ήταν 80 ετών, ότι τις ημέρες που είχαν περισσότερο φυσικό πόνο, η διάθεσή τους έμενε ίδια. Αλλά αυτοί που βρίσκονταν σε δυστυχισμένες σχέσεις, τις ημέρες που ανέφεραν ότι είχαν περισσότερο φυσικό πόνο, αντίστοιχα μεγάλωνε και ο συναισθηματικός πόνος μέσα τους.

Το τρίτο και τελευταίο μάθημα που πήραμε σχετικά με τις σχέσεις και την υγιεία μας είναι ότι οι υγιείς σχέσεις δεν προστατεύουν απλώς το σώμα μας, προστατεύουν και το μυαλό μας. Καταλήξαμε στο ότι μια ασφαλής και υγιής σχέση με κάποιον άλλον στα 80 λειτουργεί προστατευτικά, και αυτοί που είναι σε σχέση, που νιώθουν ότι μπορούν να βασιστούν στον άλλον αν τον χρειαστούν, έχουν καλύτερη μνήμη για μεγαλύτερο χρόνο. Και οι άνθρωποι σε σχέση που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να βασιστούν στον συντροφό τους, είναι αυτοί των οποίων η μνήμη χειροτερεύει πολύ πιο νωρίς. Οι σχέσεις όμως δεν χρειάζεται να είναι συνεχώς ήρεμες. Μερικά από τα ζευγάρια μας στα 80 τους, μπορεί να λογομαχούσαν μεταξύ τους κάθε μέρα, αλλά όσο ένιωθαν ότι μπορούσαν να βασιστούν ο ένας στον άλλο, όταν κάτι θα συνέβαινε οι καυγάδες αυτοί δεν επηρέαζαν την μνήμη τους.

Έτσι το μήνυμα, ότι οι καλές, στενές σχέσεις είναι καλές για την υγεία και την ευεξία μας, είναι σοφία τόσο παλιά όσο και τα βουνά. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το πετύχουμε και τόσο εύκολο να το αγνοήσουμε όμως; Λοιπόν, είμαστε άνθρωποι. Αυτό που όλοι θέλουμε είναι μια γρήγορη λύση, κάτι που θα μάθουμε και θα κάνει τις ζωές μας καλύτερες και θα μείνουν έτσι. Οι σχέσεις είναι ακατάστατες, περίπλοκες και η σκληρή δουλειά της φροντίδας της οικογένειας και των φίλων μας, δεν είναι σέξυ ή γεμάτη αίγλη. Είναι επίσης κάτι που χρειάζεται συνεχή προσπάθεια. Οι άνθρωποι στην 75ετή έρευνά μας που ήταν ευτυχισμένοι όταν πήραν σύνταξη, ήταν αυτοί που αντικατέστησαν τους συναδέλφους τους με νέους φίλους. Όπως και τα παιδιά της χιλιετίας στην πρόσφατη έρευνα, έτσι και πολλοί από τους δικούς μας συμμετέχοντες, ως νέοι πιστεύαν πραγματικά ότι η φήμη, ο πλούτος και η επαγγελματική καταξίωση είναι αυτά που πρέπει να κυνηγήσουν για να έχουν μια καλή ζωή. Αλλά συνεχώς, αυτά τα 75 χρόνια, η ερευνά μας έχει δείξει ότι οι άνθρωποι που προόδευσαν είναι όσοι αφοσιώθηκαν στις σχέσεις τους με την οικογένεια, τους φίλους και την τοπική κοινότητα.

_______________________

~   ~ Robert Waldinger · Psychiatrist, psychoanalyst, Zen priest, Director of the Harvard Study of Adult Development, one of the most comprehensive longitudinal studies in history.

Πηγή: Αντικλείδι

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο..., Νέα

Χακάροντας την ευτυχία: 13 επιστημονικοί τρόποι για να νιώθετε ωραία σχεδόν όλη την ώρα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια εποχή όπου ο εγκέφαλος μας κατανοείται καλύτερα συνεχώς. Μπορείτε να μάθετε πώς να αισθάνεστε καλύτερα ενεργοποιώντας τις χημικές ουσίες της χαράς με διαφορετικούς τρόπους. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό για εσάς και δεν μπορείτε να το κάνετε για κάποιον άλλον. Αυτό το κεφάλαιο περιγράφει ειδικές προτάσεις για νέους δρόμους προς την ευτυχία με την αύξηση της ντοπαμίνης, της ενδορφίνης, της οξυτοκίνης και της σεροτονίνης.

Η αφθονία των επιλογών θα σας βοηθήσει να βρείτε ένα δρόμο στον οποίο μπορείτε να πιστέψετε. Τότε μπορείτε να τον εφοδιάσετε στον εγκέφαλο σας επαναλαμβάνοντας τον για 45 ημέρες χωρίς να αποτύχετε. Μόλις χτίσετε μια καινούργια συνήθεια βασισμένη στους τρόπους με τους οποίους νιώθετε καλύτερα, θα είστε τόσο ευχαριστημένοι με την εξουσία σας πάνω στον εγκέφαλο σας που θα θέλετε να χτίσετε και άλλη.

Νέες συνήθειες ντοπαμίνης

Εδώ θα βρείτε πώς να νιώσετε καλύτερα αυξάνοντας την ντοπαμίνη. Η εφαρμογή των παρακάτω συνηθειών είναι μικροί τρόποι για να νιώσετε καλά σε βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση όταν τις κάνετε τακτικά.

1. Γιορτάστε τις μικρές νίκες

Έχετε κάποιες επιτυχίες καθημερινά, οπότε βρείτε τες και πείτε «Τα κατάφερα!» Δεν είναι τόσο πιθανό να διευθύνετε μια συμφωνία στο Κάρνεγκι Χολ. Ούτε θα οδηγήσετε μια πεινασμένη ορδή ανθρώπων στην Γη της Επαγγελίας. Για να νιώθετε καλά τακτικά, προσαρμόστε τις προσδοκίες σας ώστε να ευχαριστηθείτε με κάτι που πράγματι κάνετε. Αυτό δε σημαίνει πως μειώνετε τις προσδοκίες σας ή ότι «υπερφορτώνετε τον εαυτό σας» ή ότι χάνετε την επαφή με την πραγματικότητα. Σημαίνει πως παραμένετε στις νίκες σας όπως και στις ήττες σας( το οποίο είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να φανταστείτε πως είναι ένα κλειδί για το πώς να νιώσετε καλύτερα).

Το να γιορτάσετε τα μικρά βήματα ενεργοποιεί περισσότερη ντοπαμίνη από όση θα κρατούσατε για μια μεγαλύτερη επίτευξη. Οι μεγάλες επιτυχίες δεν σας κάνουν χαρούμενους για πάντα, οπότε αν πάντα συνδέετε την ευτυχία με έναν μακρινό στόχο, ίσως απογοητευτείτε. Αντιθέτως, μάθετε να είστε χαρούμενοι με την πρόοδο σας. Δεν θα γιορτάζετε με σαμπάνια και χαβιάρι καθημερινά. Αλλά θα δίνετε στον εαυτό σας την άδεια να έχει το αίσθημα της εκπλήρωσης. Αυτό το αίσθημα είναι καλύτερο από τις εξωτερικές βραβεύσεις. Είναι ελεύθερο και δεν χειροτερεύει την πορεία σας. Έχετε μικρές νίκες κάθε μέρα. Γιατί να μην τις χαρείτε και να μην ευχαριστηθείτε με την διαδικασία;

Αρχικά, ίσως το θεωρήσετε χαζό να αναζητάτε λόγους για τους οποίους θέλετε να συγχαρείτε τον εαυτό σας και σε αυτούς που καταλήξετε ίσως σας κάνουν να νιώσετε άβολα. Συνεχίστε να το κάνετε αυτό ακόμα και αν δεν αισθάνεστε καλά. Εσείς αποφασίζετε αν αξίζετε το χειροκρότημα και απολαύσετε το αίσθημα, ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο. Αν το νιώθετε ψεύτικο ή εξαναγκασμένο, είναι φυσιολογικό, επειδή τα κυκλώματα που υποτιμούν τις επιτυχίες σας είναι δυνατά.

 

Το να γιορτάζετε τις μικρές επιτεύξεις είναι μια πολύτιμη δεξιότητα, όχι μόνο επειδή είναι ένας από τους τρόπους για να νιώσετε καλύτερα, αλλά επειδή τα μεγάλα πράγματα έρχονται από τα μικρά βήματα. Δεν θα κάνετε αυτά τα βήματα αν στοχεύετε κατευθείαν στο μεγαλύτερο. Τελικά, οι καθημερινοί σας θρίαμβοι θα είναι καλύτεροι αν δεν εξαρτώνται από το να ξεπεράσετε κάποιον άλλον. Αν οι τρόποι με τους οποίους κερδίζετε κάνουν κάποιον άλλον να χάνει, περιορίζετε τον εαυτό σας και καταλήγετε με τις παρενέργειες. Μπορείτε να γιορτάσετε σε αυτό που δημιουργείτε αντί για αυτόν που νικάτε.

Καμία νίκη δεν είναι πολύ μικρή. Μην υπονομεύετε τα καλά σας αισθήματα απολογούμενοι για την μηδαμινότητα του επιτεύγματος. Απλώς διασκεδάστε για ένα δευτερόλεπτο τον θρίαμβο και προχωρήστε. Είναι απλώς μια σπίθα, αλλά αν την ανάβετε καθημερινά, εσείς θα είστε ο καλύτερος πυροδότης της. Να θυμάστε, το να μάθετε πώς να είστε ευτυχισμένοι είναι μια πρακτική.

2. Κάντε μικρά βήματα για έναν καινούργιο στόχο

Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος ούτε χρήματα για να προχωρήσετε προς ένα στόχο. Απλώς αφιερώστε δέκα λεπτά κάθε μέρα και θα νιώσετε ορμητικοί αντί για κολλημένοι. Δέκα λεπτά δεν είναι αρκετά για να μετακινήσουν βουνά, αλλά είναι αρκετά για να προσεγγίσετε το βουνό και να το δείτε με ακρίβεια. Αντί να ονειρεύεστε τον στόχο σας από μακριά, μπορείτε να συλλέξετε τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να τον σχεδιάσετε ρεαλιστικά. Οι στόχοι σας ίσως αλλάξουν καθώς οι πληροφορίες γίνονται περισσότερες. Αυτά τα ευρήματα των δέκα λεπτών μπορούν να σας απελευθερώσουν από την περιττή λύπη και να σας βοηθήσουν να ανακαλύψετε έναν λόφο τον οποίο πράγματι μπορείτε να σκαρφαλώσετε και να νιώσετε καλά με την πρόοδο. Οι προσπάθειες των δέκα λεπτών ορίζουν εύκολα την διαχείριση των βημάτων έτσι ώστε να μην περιμένετε τεράστια άλματα που δε θα έρθουν ποτέ.

Αν νομίζετε πως δεν μπορείτε να διαθέσετε 10 λεπτά την ημέρα, σκεφτείτε τον χρόνο που ήδη ξοδεύετε να ονειρεύεστε αυτά που θα προτιμούσατε να κάνετε. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό τον χρόνο για να αναζητήσετε τα αναγκαία βήματα. Θα έχετε το αίσθημα της ντοπαμίνης κάθε μέρα καθώς αυτά τα βήματα έρχονται στη θέα. Θα ξεκινήσετε να περιμένετε αυτό το αίσθημα και θα ανυπομονείτε. Θα μάθετε πως είναι δυνατόν να μετατρέψετε ένα όνειρο σε πραγματικότητα με σταθερή προσπάθεια. Όταν τελειώνουν τα 10 λεπτά, επιστρέψτε στην πραγματικότητα, που είναι ακόμα μια συμβουλή για το πώς να νιώθετε καλά και ευτυχισμένοι. Μην αποκτήσετε την συνήθεια να εστιάζετε συνεχώς στο μέλλον.

Δράστε, μην ονειροπολείτε απλώς. Ξοδέψτε τον χρόνο σας σε συγκεκριμένη δράση. Μην τον ξοδεύετε απλώς στο να φαντασιώνεστε παρατώντας την δουλειά σας ή πιέζοντας τους άλλους να σας βοηθήσουν. Δεν είναι ο δικός τους στόχος. Αντιθέτως ψάξτε ρεαλιστικές πρακτικές. Κάντε το αυτό πιστά για 45 ημέρες και θα αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα έχοντας τη συνήθεια να προχωράτε μπροστά.

3. Χωρίστε μια δυσάρεστη εργασία σε μικρά μέρη

Ο καθένας έχει μια δυσάρεστη εργασία την οποία θα προτιμούσε να ξεχάσει. Μπορεί να είναι η ακαταστασία της ντουλάπας σας ή η αναστάτωση μιας σχέσης. Μια μέθοδος για το πώς να νιώθετε καλύτερα είναι να αφιερώσετε 10 λεπτά κάθε μέρα γι αυτή την εργασία που σας δυσανασχετεί. Δεν χρειάζεται να βρείτε την λύση μόλις ξεκινήσετε, μόνο την προθυμία να συνεχίσετε.

Ίσως σκεφτείτε πως είναι αδύνατον να συμμαζέψετε την ντουλάπα σας ή να επαναδιαπραγματευθείτε την σχέση σας σε κομμάτια δέκα λεπτών. Αλλά αν περιμένετε μεγάλες λύσεις, θα είστε εξασθενημένοι για αρκετό καιρό. Αντιθέτως, πάτε στην ντουλάπα σας, πάρτε ένα μέρος και ταξινομήστε το για δέκα λεπτά. Στην αναστατωμένη σχέση που σας απογοητεύει δείξτε καλή θέληση για δέκα λεπτά. Ίσως να μην αισθανθείτε καλύτερα αμέσως, αλλά μην αφήσετε καμιά μέρα να περάσει χωρίς να αντιμετωπίζετε ακόμα ένα κομμάτι. Συνεχίστε το για 45 μέρες και θα είστε άνετοι στο να αντιμετωπίζετε ενοχλήσεις που σταματούν τον δρόμο προς την βελτίωση της ζωής σας.

Φυσικά, δεν μπορείτε να ελέγξετε τους ανθρώπους με τον τρόπο που ελέγχετε το περιεχόμενο της ντουλάπας σας. Αλλά θα αντικαταστήσετε ένα κακό συναίσθημα με ένα καλό αν προσπαθήσετε. Και θα συνεχίσετε να προσπαθείτε επειδή οι θετικές σας προσδοκίες ενεργοποιούν την ντοπαμίνη, η οποία είναι ένας από τους νευροχημικούς τρόπους για να αισθανθείτε καλά.

Η εργασία που σας δυσανασχετεί μπορεί να επιλυθεί σε λιγότερο από 45 ημέρες! Αυτό δημιουργεί την συνήθεια να αντιμετωπίζετε δύσκολες προκλήσεις με μικρά βήματα αντί να τρομάζετε από αυτές. Να θυμάστε να αισθάνεστε καλά γι αυτά που κάνετε κάθε μέρα. Σύντομα, θα έχετε τη συνήθεια να αντιμετωπίζετε εμπόδια και να νιώθετε επιβραβευμένοι από αυτό, ο οποίος είναι ένας σπουδαίος τρόπος για να είστε χαρούμενοι.

4. Διατηρήστε τη ρύθμιση του επιπέδου

Τα καλά συναισθήματα ρέουν όταν το επίπεδο της πρόκλησης που αντιμετωπίζετε είναι «ακριβώς σωστό». Αν το στεφάνι της μπασκέτας είναι πολύ χαμηλό, δεν ευχαριστιέστε τα καλάθια που ρίχνετε. Αν είναι πολύ ψηλό, δεν έχει νόημα το να προσπαθήσετε. Η προσπάθεια είναι διασκεδαστική όταν αναμένετε για μια επιβράβευση από αυτή αλλά δεν είναι και σίγουρο. Μπορείτε απλώς να ρυθμίσετε το στεφάνι στη ζωή σας ως ένας από τους τρόπους με τους οποίους θα νιώσετε καλύτερα και θα κάνετε τα πράγματα διασκεδαστικά.

Εδώ είναι ακόμα μια συμβουλή για το πώς να νιώσετε καλά. Για 45 ημέρες, πειραματιστείτε με την μείωση του επιπέδου στο οποίο έχετε θέσει αδύνατους στόχους και αυξήστε το στα μέρη όπου είναι τόσο χαμηλό ώστε δεν θα επιβραβευτείτε. Αν νιώθετε πως δεν έχετε επιλογή ανάμεσα στο παγωμένο βραδινό και στα γκουρμέ γεύματα, ορίστε ένα μέτριο στόχο και ξεκινήστε τον για 45 ημέρες από τώρα. Αν νιώθετε πως δεν έχετε επιλογή ανάμεσα από το να κάθεστε στον καναπέ και στο να περπατάτε στο κόκκινο χαλί, προσπαθήστε να βρείτε ένα μεσοπρόθεσμο τρόπο και τότε ξαναπροσπαθήστε.

Συνοπτικά: πώς να αισθανθείτε καλύτερα αυξάνοντας την ντοπαμίνη

● Γιορτάστε τις μικρές νίκες

● Κάντε βήματα προς ένα νέο στόχο

● Χωρίστε μια δυσάρεστη εργασία σε μικρότερα μέρη

● Διατηρήστε την ρύθμιση του επιπέδου

Καινούργιες συνήθειες ενδορφίνης

Εδώ θα βρείτε πώς να νιώσετε καλύτερα αυξάνοντας την ενδορφίνη. Το να ακολουθήσετε τις παρακάτω συνήθειες είναι επιπρόσθετοι τρόποι για να νιώσετε καλύτερα που θα διαρκέσουν μακροπρόθεσμα.

5. Γελάστε

Το γέλιο διεγείρει τις ενδορφίνες καθώς αυθόρμητα συσπά τα σπλάχνα σας. Ανακαλύψτε τι είναι αυτό που σας κάνει να γελάτε και αφιερώστε χρόνο σε αυτό. Είναι ένας από τους καλύτερους και ευκολότερους τρόπους για να είστε χαρούμενοι. Το γέλιο είναι αναγκαίο για να ενεργοποιηθούν οι ενδορφίνες- το να χλευάζετε τους ανθρώπους που περιφρονείτε δεν το κάνει. Ούτε το να γελάτε επιφανειακά, αν και αυτό μπορεί να προκαλέσει την αντλία. Μπορεί να είναι δύσκολο το να βρείτε τι σας κάνει να γελάτε, αλλά μπορείτε να συνεχίσετε να πειραματίζεστε μέχρι να καθιερώσετε το καθημερινό σας γέλιο.

Το γέλιο δεν είναι απλώς ένας τρόπος για να αισθανθείτε καλύτερα, είναι η απελευθέρωση του φόβου. Φανταστείτε να γελάτε με ανακούφιση μετά από κάτι επίφοβο. Τα κοινωνικά ρίσκα είναι περισσότερο συνηθισμένα από τον εκφοβισμό στην μοντέρνα κοινωνία και συχνά η έκφραση φόβου είναι ένα κοινωνικά μη αποδεκτό συναίσθημα. Η κοινωνική αποφυγή είναι μια πραγματική απειλή επιβίωσης, οπότε έχουμε μάθει να παίρνουμε αυτά τα πράγματα στα σοβαρά. Οι κωμικοί συχνά εκφράζουν κοινωνικά επικίνδυνα συναισθήματα. Όταν επιβιώνουν, το κομμάτι μέσα σας που φοβάται την αποφυγή γελά με ανακούφιση. Μπορείτε να θεωρήσετε το γέλιο ως τη δημιουργία ασφάλειας αντί να το θεωρείτε επιπόλαιο.

Μπορείτε να ευχαριστηθείτε περισσότερο την ανακούφιση αν το βάλετε στην κορυφή της λίστας σας για 45 ημέρες. Μην τα παρατήσετε αν θέλει λίγη δοκιμή και γίνουν κάποια λάθη. Συχνά σκέφτομαι πως τα ανέκδοτα «δεν είναι αστεία», αλλά έχω βρει έναν θίασο τον οποίο βρίσκω ξεκαρδιστικό. Οπότε, αφιερώνω χρόνο σε αυτόν- τι καλύτερος τρόπος γι να αισθανθώ ωραία!

6. Ασκηθείτε διαφορετικά

Η ποικιλία των ασκήσεων σας είναι μια καλή συμβουλή για το πώς να νιώσετε καλύτερα και να αυξήσετε τις ενδορφίνες. Χρειάζεται ένταση για να τις ενεργοποιήσετε και αν το κάνετε στο ίδιο μέρος κινδυνεύετε να τραυματιστείτε. Αν το κάνετε σε διαφορετικά μέρη με καινούργιες ασκήσεις, η μέτρια προσπάθεια μπορεί να διεγείρει τις ενδορφίνες.

Το σώμα σας έχει τρία στρώματα μυών. Όταν οι ασκήσεις διαφέρουν δίνετε στα παραμελημένα, περιορισμένα στρώματα περισσότερη προσοχή. Από τη στιγμή που κάποιοι μύες είναι αδύναμοι, πρέπει να ασκηθούν περισσότερο, οπότε παρακινείτε την ανάπτυξη όπου χρειάζεται αντί να αφιερώνεστε στα μέρη που χρησιμοποιείτε υπερβολικά. Το να κυνηγάτε την αύξηση των ενδορφινών δεν αξίζει το ρίσκο να φθαρθείτε σε ένα μέρος και να χρειαστεί να το αντικαταστήσετε.Η ποικιλία είναι μια σπουδαία εναλλακτική και ένας από τους καλύτερους τρόπους για να νιώσετε καλύτερα.

Αν είστε άτομο που δεν αθλείται καθόλου, το οτιδήποτε κάνετε να είναι διαφορετικό και όλα θα είναι καλύτερα. Αν αθλείστε, ίσως μισήσετε το ασυντόνιστο συναίσθημα που έχετε όταν δοκιμάζετε κάτι καινούργιο. Ίσως το δείτε σαν κάτι που σας τραβάει πίσω, ενώ στην πραγματικότητα ενδυναμώνει τους αδύναμους συνδέσμους σας. Απελευθερωθείτε από το άγχος της απόδοσης για τις επόμενες 45 μέρες. Ίσως σας αρέσει τόσο πολύ που να θελήσετε να δοκιμάσετε κάτι άλλο για τις επόμενες 45 μέρες και να συνεχίσετε να αλλάζετε τα πράγματα, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους για να είστε χαρούμενοι.

7. Τεντωθείτε

Η ενδορφίνη επίσης διεγείρεται όταν τεντώνεστε. Όλοι μπορούν να προσθέσουν το τέντωμα στην καθημερινότητα τους, επειδή μπορείτε να το κάνετε ενώ βλέπετε τηλεόραση, ενώ περιμένετε σε μια ουρά ή μιλώντας στο τηλέφωνο. Το ήπιο τέντωμα φέρνει την κυκλοφορία στις περιορισμένες περιοχές. Σταματήστε το πριν αισθανθείτε πόνο. Απλώς επειδή το λίγο είναι καλό δεν σημαίνει πως το πολύ είναι καλύτερο, ούτε ότι χρειάζεται για να αισθανθείτε πιο χαρούμενοι. Αν τεντώνεστε καθημερινά, για 45 μέρες, όχι μόνο θα αισθάνεστε καλύτερα αλλά επίσης θα το απολαμβάνετε τόσο πολύ που θα ανυπομονείτε να το κάνετε κάθε μέρα.

Το τέντωμα δεν έχει να κάνει μόνο με τα χέρια και τα πόδια. Δείγματα μαθημάτων σας εισάγουν σε διαφορετικούς τρόπους χωρίς να τραυματίζεστε. Το νόημα δεν είναι να πιέσετε περισσότερο τα συνηθισμένα σημεία αλλά να τεντώσετε τα σημεία που δεν ξέρατε ότι έχετε, όπως τους μύες ανάμεσα στα πλευρά. Μην ξεχνάτε να τεντώνετε τα πόδια, τα δάκτυλα ακόμα και τα αυτιά σας- θα εκπλαγείτε από το πόσο καλά μπορείτε να αισθανθείτε.

Οι αργές κινήσεις αποτελούν ουσιαστική παραλλαγή του θέματος. Το Τάι Τσι και το Qi Gong είναι τόσο αργά που ίσως νομίσετε πως δεν είναι πράγματι άσκηση. Αλλά η εξαιρετικά αργή κίνηση είναι καλύτερη άσκηση από όσο δείχνει. Σας αναγκάζει να χρησιμοποιήσετε εξίσου τους μύες, ενεργοποιώντας τους πιο αδύναμους μύες αντί να αφήνετε τους κυρίαρχους να αναλάβουν. Και τα δύο είναι εξαιρετικές μέθοδοι ασκήσεων για το πώς να αισθανθείτε καλύτερα και στο σώμα και στο μυαλό. Αφιερωθείτε στο να κάνετε κάτι που «δεν μοιάζει να είναι κανονική άθληση» για 45 μέρες και δείτε τη διαφορά.

Συνοπτικά: πώς να αισθανθείτε καλύτερα αυξάνοντας τις ενδορφίνες

● Γελάστε

● Ασκηθείτε διαφορετικά

● Τεντωθείτε

Δημιουργία νέων κυκλωμάτων οξυτοκίνης

Εδώ θα βρείτε πώς να νιώσετε πιο χαρούμενοι αυξάνοντας τα κυκλώματα οξυτοκίνης, τα οποία ενεργοποιούνται όταν δενόμαστε με τους άλλους, ερωτευόμαστε και ευχαριστιόμαστε.

8. Κάντε βήματα για το χτίσιμο της εμπιστοσύνης

Το να χτίζετε εμπιστοσύνη είναι ακόμα ένα κλειδί για το πώς να νιώσετε χαρούμενοι καθώς διεγείρει την οξυτοκίνη. Ίσως υπάρχει κάποιος που θέλετε να εμπιστευθείτε αλλά δεν μπορείτε να γεφυρώσετε το χάσμα ανάμεσα σας. Είναι καλό να ξέρετε πως μπορείτε να χτίσετε την εμπιστοσύνη με μια μακριά σειρά μικρών αλληλεπιδράσεων που θα σας βοηθήσουν να νιώσετε καλύτερα στην πορεία. Άτομα ή ομάδες με άτυχη ιστορία δεν μπορούν πάντα να ξεχάσουν το παρελθόν με την μία. Τα ενδιάμεσα βήματα χτίζουν την εμπιστοσύνη σταδιακά. Η εμπιστοσύνη μπορεί να γίνει τόσο στενή ώστε κανένας να μην κινδυνεύει να προδοθεί. Κάθε βήμα χρειάζεται μόνο την δημιουργία θετικών προσδοκιών σχετικά με το επόμενο βήμα από το να προσπαθήσετε να λύσετε όλο το πρόβλημα. Κάθε μικρή εμπειρία εμπιστοσύνης διεγείρει το αίσθημα της οξυτοκίνης, η οποία συνδέει τους νευρώνες που βοηθούν την ενεργοποίηση της.

Οι δικηγόροι στους οποίους αναθέτονται διαζύγια χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική ώστε να βοηθήσουν το ζευγάρι να καταλήξει σε μια συμφωνία. Ίσως να το δοκιμάστε με το άτομο που «σας καταστρέφει τη ζωή». Ξεκινήστε με μια μικρή αλληλεπίδραση και αν αυτό προοδεύσει χωρίς κάποια καταστροφή, κάντε το ξανά. Ο στόχος δεν είναι να εμπιστευθείτε τυφλά και να απογοητευτείτε. Είναι να χτίσετε θετικές προσδοκίες.

Η συνύπαρξη χωρίς εμπιστοσύνη είναι κακή, αλλά το να καταστρέφεται είναι ακόμα χειρότερο. Οπότε αντί να ξεκινήσετε να χτίσετε την εμπιστοσύνη με τον τρελό γείτονα ή με τον συνεργάτη που σας την έφερε πισώπλατα μπορείτε να βρείτε βήματα που είναι πιο άνετα. Για 45 μέρες ανταλλάξτε αμοιβαία συναισθήματα για το χτίσιμο της εμπιστοσύνης με δύσκολους ανθρώπους. Δεν μπορείτε να προβλέψετε τα αποτελέσματα από τη στιγμή που δεν μπορείτε να ελέγξετε τους άλλους. Αλλά θα επεκτείνετε την αίσθηση του ελέγχου με τους δεσμούς εμπιστοσύνης στη ζωή σας. Είναι σκληρή δουλειά και στην αρχή ίσως να μην την αισθανθείτε καλά. Αλλά μακροπρόθεσμα χτίζει την αυτοπεποίθηση του ότι μπορείτε να κάνετε κάτι για τα αγκάθια που σας ενοχλούν και να μάθετε πως να είστε χαρούμενοι παρά αυτά.

Μπορείτε να ξεκινήσετε να έχετε οπτική επαφή με το άτομο που κάνει τη ζωή σας δύσκολη. Την επόμενη μέρα θα μπορούσατε να σχολιάσετε τον καιρό και την παρά επόμενη να προσθέσετε ένα χαμόγελο. Θα μπορούσε να χρειαστεί και μια εβδομάδα για να αρχίσετε να γελάτε σχετικά με το μποτιλιάρισμα και ίσως να ανακατέψετε κάποια κακά συναισθήματα που είναι περιέργως δυνατά. Αλλά θα συνεχίσετε να έχετε ουδέτερη επαφή- χωρίς να θυμώνετε ούτε να βιάζεστε να τους ευχαριστήσετε. Σε 45 μέρες θα έχετε χτίσει ένα νέο κοινό θεμέλιο για το οποίο θα νιώθετε πιο ευτυχισμένοι. Ίσως χρειαστεί να περιορίσετε την εμπιστοσύνη σας σε αυτό το άτομο αλλά θα μπορείτε να χαλαρώσετε με την παρουσία του με τον τρόπο που οι γαζέλες χαλαρώνουν σε ένα κόσμο γεμάτο λιοντάρια.

9. Να είστε άξιοι εμπιστοσύνης

Η οξυτοκίνη λειτουργεί και για τις δύο μεριές. Όταν οι άλλοι άνθρωποι σας εμπιστεύονται, αισθάνεστε καλά είτε τους εμπιστεύεστε είτε όχι. Μπορείτε να απολαύσετε περισσότερη οξυτοκινη δημιουργώντας ευκαιρίες για τους ανθρώπους που σας εμπιστεύονται. Χειριστείτε αυτή τη στρατηγική με προσοχή- δεν θέλετε να είστε ο σωτήρας όλων όσων ξέρετε για 45 μέρες. Ο στόχος είναι απλώς να νιώσετε την ευχαρίστηση που προκαλεί η εμπιστοσύνη του άλλου για μια στιγμή κάθε μέρα ώστε να είστε πιο χαρούμενοι. Φυσικά, δεν μπορείτε να αναγκάσετε τους ανθρώπους να σας εμπιστευτούν και ίσως πάρει περισσότερο από μια στιγμή το να επεκτείνετε τον εαυτό σας με τρόπους ώστε να χτίσετε την εμπιστοσύνη. Μην ξοδεύετε πολύ χρόνο στο να αναζητάτε την έγκριση. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά το κύκλωμα που χτίζεται είναι το θεμέλιο της μελλοντικής εμπιστοσύνης. Οπότε προγραμματίστε να τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας σχολαστικά για 45 μέρες. Έτσι θα αισθανθείτε καλύτερα απλώς αυξάνοντας την εμπιστοσύνη με τον εαυτό σας και με τους άλλους.

10. Κάντε μασάζ

Το μασάζ διεγείρει την οξυτοκίνη και είναι πολύ κάλος τρόπος να νιώσει το σώμα και το μυαλό καλύτερα. Δεν χρειάζεται να ξοδέψετε πολλά χρήματα για να έχετε ένα καθημερινό μασάζ. Εδώ είναι κάποιες επιλογές:

● Ξεκινήστε με ένα φίλο σας κάνοντας μασάζ ο ένας στον άλλον

● Αναπτύξετε αυτή την ικανότητα σε μια τάξη ή σε μια κοινότητα εκπαίδευσης έτσι ώστε να απορροφήσετε τον ενθουσιασμό των συμμαθητών σας.

● Προσπαθήστε να κάνετε μασάζ στον εαυτό σας, το οποίο είναι ένας απροσδόκητα αποτελεσματικός τρόπος για να νιώσετε καλύτερα. Η τεχνική αυτό- μασάζ Qi Gong δεν απαιτεί κάποια ιδιαίτερη δύναμη και είναι εύκολο να την μάθετε από ένα βίντεο. Μόλις δημιουργήσετε τη συνήθεια διέγερσης της οξυτοκίνης σας με αυτούς τους τρόπους, θα είναι ευχάριστο που θα έχετε πάντα διαθέσιμη.

Συνοπτικά: πως να νιώσετε πιο χαρούμενοι αυξάνοντας την οξυτοκίνη σας

● Κάντε βήματα προς την εμπιστοσύνη

● Να είστε άξιοι εμπιστοσύνης

● Κάντε μασάζ

Δημιουργία νέων κυκλωμάτων σεροτονίνης

Εδώ θα βρείτε πώς να νιώσετε καλύτερα αυξάνοντας την σεροτονίνη, το οποίο γίνεται με διαφορετικούς τρόπους.

11. Να είστε περήφανοι γι αυτά που έχετε κάνει

Η υπερηφάνεια είναι περίπλοκη. Η αναζήτηση της επευφημίας μπορεί να έχει αρνητικές παρενέργειες, αλλά όταν δεν έχετε καμιά αναγνώριση από τους άλλους, δεν αισθάνεστε καλά. Θα μπορούσατε να επευφημήσετε τον εαυτό σας αλλά ο εγκέφαλος δεν εξαπατάται εύκολα από τον αυτό-σεβασμό. Θέλει τον σεβασμό από τους άλλους για να νιώσει καλά επειδή έχει αξία επιβίωσης. Αλίμονο, δεν υπάρχει εγγυημένος ασφαλής τρόπος για να αυξήσετε τη σεροτονίνη. Η κοινωνική αναγνώριση είναι απρόβλεπτη και φευγαλέα. Αλλά μπορείτε να την διεγείρετε χωρίς να είστε άπληστοι. Απλώς να είστε υπερήφανοι για κάτι που κάνατε μια φορά την ημέρα.

Η υπερηφάνεια είναι το πηδάλιο που βοηθά τις ευκαιρίες σας να αναγνωριστούν κοινωνικά. Σας βοηθά να διευθύνετε το ενδιάμεσο των άκρων της συνεχούς αναζήτησης για έγκριση και της κυνικής απόρριψης, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει στο να νιώσετε αρκετά χαρούμενοι και ευχαριστημένοι. Να είστε περήφανος για τον εαυτό σας σημαίνει κάτι παραπάνω από απλώς να το σκέφτεστε από μέσα σας. Σημαίνει να τολμάτε να πείτε «Κοίτα τι κατάφερα!» σε κάποιον άλλον. Το να ζητάτε από τους άλλους να σεβαστούν την επίτευξη σας έχει ένα ρίσκο επειδή ίσως απογοητευτείτε. Οι άνθρωποι συχνά προστατεύουν τον εαυτό τους επιμένοντας στο ότι ο κοινωνικός σεβασμός δεν έχει νόημα ή ότι είναι απερίσκεπτα άδικος. Αλλά αυτή η λογική δεν σας βοηθά να νιώσετε καλύτερα επειδή δεν καταπραΰνει την επιθυμία του εγκεφάλου για την αίσθηση της ασφάλειας που φέρνει ο κοινωνικός σεβασμός.

Οπότε, για τις επόμενες 45 μέρες πείτε «κοίτα τι έκανα!» σε κάποιον άλλον κάθε μέρα. Θα περιμένετε μια θετική αντίδραση και αν δεν την λάβετε, θα μάθετε πως δεν σας σκοτώνει. Την επόμενη μέρα θα έχετε θετικές προσδοκίες ξανά. Είναι δύσκολο να καταπολεμήσετε τις αρνητικές προσδοκίες. Είναι φυσικό να ανησυχείτε για τον «σωστό» τρόπο. Αλλά αν συνεχίσετε να προσπαθείτε για 45 μέρες, θα συνδεθείτε στο αίσθημα του κοινωνικού σεβασμού και θα μάθετε πώς να νιώθετε καλύτερα εκφράζοντας την υπερηφάνεια σας τακτικά.

12.  Απολαύστε την κοινωνική σας θέση κάθε στιγμή

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η κοινωνική σας θέση αλλάζει συνεχώς. Την μια στιγμή νιώθετε πως είστε σε υποδεέστερη θέση και την άλλη βρίσκετε τον εαυτό σας σε δεσπόζουσα θέση σε σχέση με εκείνους που εστιάζετε. Μισείτε την υποδεέστερη θέση, αλλά όταν είστε στην δεσπόζουσα, αυτό επίσης σας απογοητεύει. Μπορείτε να μάθετε πώς να είστε χαρούμενοι με τα οφέλη της κάθε κατάστασης αντί να επικεντρώνεστε στις απογοητεύσεις.

Ίσως σκεφτείτε πως η ισότητα θα σας έκανε χαρούμενους, αλλά όσο πιο κοντά της βρίσκεστε, τόσο περισσότερο ο εγκέφαλος σας βρίσκει μικρές διαφορές να σταθεί. Όταν τα θηλαστικά συγκεντρώνονται, ο καθένας ψάχνει πώς να κυριαρχήσει. Μπορείτε εύκολα να το δείτε αυτό στους άλλους, αλλά όταν ο εγκέφαλος σας το κάνει, νιώθετε πως αναζητάτε αυτό που αξίζετε για να νιώσετε καλά. Το εσωτερικό θηλαστικό σας θα συνεχίζει να βρίσκει τρόπους που είχατε υποτιμήσει και αυτό θα σας κάνει μίζερους ακόμα και σε μια αρκετά καλή ζωή. Θα νιώσετε περισσότερο χαρούμενοι αν χαλαρώσετε και απολαύστε την οποιαδήποτε κατάσταση στην οποία βρίσκεστε.

Έχετε χτίσει προσδοκίες σχετικά με τον κοινωνικό ανταγωνισμό από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Οι απογοητεύσεις του παρελθόντος χτίζουν κυκλώματα που κάνουν εύκολο το να αισθανθείτε άσχημα σχετικά με το να είστε σε μια κατώτερη θέση και σε μια ανώτερη θέση. Θα μπορούσατε να περάσετε όλη σας την ζωή επιθυμώντας την θέση στην οποία δεν βρίσκεστε. Ή θα μπορούσατε να χτίσετε τα κυκλώματα που βρίσκουν το καλό σε αυτό που έχετε και να σας βοηθήσουν να μάθετε πώς να νιώθετε καλά:

Όταν είστε στην υποδεέστερη θέση, παρατηρήστε τα οφέλη. Κάποιος άλλος είναι στην «ηλεκτρική καρέκλα». Δεν είστε υπεύθυνος για την προστασία των άλλων και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε σχετικά με το να υπερασπιστείτε την θέση σας.

Όταν είστε στη δεσπόζουσα θέση, απολαύστε τις στιγμές σεβασμού και επιλέξτε να μην καταπιέζεστε από την πίεση, επειδή αυτές οι στιγμές θα τελειώσουν.

Για 45 μέρες, παρατηρήστε τις καταστάσεις που σας απογοητεύουν και υπενθυμίστε στον εαυτό σας τα κρυμμένα οφέλη οποιασδήποτε θέσης, ως ένα τρόπο για να αυξήσετε την σεροτονίνη και να νιώσετε καλύτερα. Η κατάσταση σας πάντα θα έχει τα πάνω και τα κάτω της με μικρούς τρόπους. Ο εγκέφαλος σας, ως θηλαστικό, πάντα θα την παρακολουθεί, όσο και αν θα θέλατε να μην το κάνει. Αν εκνευρίζεστε για την θέση σας, αυτός ο εκνευρισμός δε θα σταματήσει ποτέ. Μπορείτε αντί αυτού να εστιάσετε στα θετικά, το οποίο θα εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο σας να είναι πιο χαρούμενος. Μόλις δημιουργήσετε αυτή τη σκέψη από συνήθεια, θα έχετε πάντα ένα τρόπο να γαληνέψετε τον εγκέφαλο σας.

13. Συμφηλιωθείτε με αυτό που δεν μπορείτε να ελέγξετε

Ο εγκέφαλος σας αναζητά πράγματα τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει και νιώθει καλά όταν είναι κυρίαρχος. Μπορείτε να μάθετε πώς να νιώθετε καλύτερα και πιο άνετα με τον περιορισμένο έλεγχο σας. Αυτό δε σημαίνει πως όταν δεν έχετε τον έλεγχο να τα παρατάτε. Σημαίνει το να αισθάνεστε ασφαλείς όταν δεν έχετε τον έλεγχο.

Για να χτίσετε αυτό το νέο κύκλωμα και να εκπαιδεύσετε τον εγκέφαλο σας για πώς να νιώθει πιο χαρούμενος, παρατηρήστε την συνηθισμένη στρατηγική σας στο αίσθημα που έχετε «στην κορυφή των πραγμάτων» και κάντε το αντίθετο. Για παράδειγμα, αν είστε άτομο που προσπαθεί να μαγειρέψει το τέλειο σουφλέ, για 45 μέρες μαγειρέψτε το χωρίς συνταγή. Αντιστρόφως, αν είστε άτομο που απλώς πετάτε τα υλικά σε ένα δοχείο, για 45 μέρες ακολουθήστε συνταγές.

Αν σας αρέσει η καθαριότητα, αφήστε τον σωρό με τα σκουπίδια για 6 εβδομάδες και με έναν εκπληκτικό τρόπο θα νιώσετε χαρούμενοι. Αλλά αν μισείτε την σειρά και αγαπάτε το χάος, τακτοποιήστε τα πράγματα σας μόλις τα χρησιμοποιήσετε για έξι εβδομάδες. Ζωγραφίστε έξω από τις γραμμές, αν δεν το έχετε ξανακάνει, αλλά αν νιώθετε ήδη περήφανοι γι αυτό, παραμείνετε μέσα στις γραμμές. Μπορεί να νιώσετε απαίσια την πρώτη μέρα, αλλά 44 μέρες αργότερα θα αισθάνεστε κατά ένα περίεργο τρόπο ασφαλείς.

Το να ξεφορτωθείτε το ρολόι είναι ένας καλός τρόπος για να πειραματιστείτε με τον έλεγχο, επειδή δεν μπορείτε να ελέγξετε την ώρα. Όλοι έχουμε συνήθειες για να διαχειριζόμαστε την σκληρή πραγματικότητα του χρόνου. Κάποιοι πάντα καθυστερούν και άλλοι συνεχώς ελέγχουν την ώρα. Ίσως σκεφτείτε πως δεν μπορείτε να αλλάξετε τη σχέση σας με τον χρόνο, αλλά εδώ υπάρχουν τρεις πολύ καλοί τρόποι για να νιώσετε καλά αγνοώντας το ρολόι και κάνοντας φίλους με το πέρασμα του χρόνου:

1. Ξεκινήστε μια δραστηριότητα χωρίς να έχετε ακριβή ώρα που πρέπει να σταματήσετε. Τελειώστε την δραστηριότητα χωρίς να ελέγξετε το ρολόι καμιά φορά. Θα τελειώσετε όταν θελήσετε εσείς.

2. Αφιερώστε χρόνο καθημερινά στο να τον περάσετε χωρίς κάποιο πρόγραμμα.

3. Ορίστε μια μέρα την οποία μπορείτε να ξυπνήσετε χωρίς να κοιτάξετε την ώρα και να συνεχίσετε την ημέρα χωρίς να ελέγχετε το ρολόι.

Ανεξάρτητα από το πόσο απασχολημένοι είστε, μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο να χαλαρώσετε τις προσπάθειες σας στο να ελέγξετε τον χρόνο. Μπορεί να εκπλαγείτε από τα άσχημα αισθήματα που έρχονται, παρά την αμετάβλητη επιθυμία σας να ξεφύγετε από την πίεση του χρόνου. Τα άσχημα συναισθήματα δεν θα σας σκοτώσουν, ωστόσο, το να τα αποδεχθείτε θα σας βοηθήσει να αποδεχθείτε την σκληρή πραγματικότητα του χρόνου και να νιώσετε ευτυχισμένοι παρά την ύπαρξη του.

Ο εγκέφαλος σας αισθάνεται καλά με τα πράγματα που μπορεί να ελέγξει. Κάποιοι άνθρωποι παραβιάζουν το κώδικα κυκλοφορίας ως μια αίσθηση ελέγχου, ενώ άλλοι νιώθουν την δύναμη τους επιπλήττοντας αυτούς που τον παραβιάζουν. Οτιδήποτε σας δίνει την αίσθηση δύναμης ωστόσο, δεν θα δουλεύει για πάντα. Θα καταλήξετε να νιώθετε αδύναμοι και ασήμαντοι κάποια στιγμή. Αυτό ενεργοποιεί την κορτιζόλη, αλλά μπορείτε να μάθετε πώς να νιώθετε ασφαλείς ακόμα και όταν δεν έχετε τον έλεγχο.

Για 45 μέρες, εγκαταλείψτε τον έλεγχο αντί να προσπαθείτε να ελέγξετε τον κόσμο με τους συνηθισμένους σας τρόπους. Μην παρατήσετε την δουλειά σας πιστεύοντας πως έτσι θα νιώσετε καλύτερα.Απλώς σταματήστε να ελέγχετε τις προβλέψεις για τον καιρό, να αγοράζετε το λαχείο και να περιμένετε τον κόσμο να λειτουργήσει σύμφωνα με τους κανόνες σας. Επιλέξτε μια συνήθεια που έχετε για να νιώθετε τον έλεγχο και περάστε τη μέρα σας χωρίς αυτή. Αν δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε τον έλεγχο εντελώς, προσπαθήστε να το κάνετε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κάθε μέρα. Θα μάθετε πώς να είστε ασφαλείς και χαρούμενοι στον κόσμο παρά την αδυναμία σας να τον ελέγξετε.

Συνοπτικά: πώς να νιώσετε πιο χαρούμενοι αυξάνοντας την σεροτονίνη

● Να είστε περήφανοι γι αυτά που έχετε κάνει

● Απολαύστε την κοινωνική σας θέση κάθε στιγμή

● Συμφιλιωθείτε με αυτό που δεν μπορείτε να ελέγξετε

Οι προκλήσεις της καθιέρωσης μιας συνήθειας

Αν σχεδιάζατε ένα ταξίδι στον Αμαζόνιο, θα είχατε να επιλέξετε ανάμεσα στα ενδιαφέροντα μέρη μακριά από τους δρόμους και σε προορισμούς που είναι εύκολα προσιτοί. Οι εξωτικές τοποθεσίες θα σας δελέαζαν, αλλά μόλις βλέπατε τι χρειάζεται για να φτάσετε εκεί, ίσως στρεφόσασταν προς την πλακόστρωτη διαδρομή.

Είναι το ίδιο με την ζούγκλα των νευρώνων σας. Οι νέοι στόχοι ακούγονται σπουδαίοι, αλλά μόλις ξεκινήσετε να αγωνίζεστε γι αυτούς οι «πλακόστρωτοι δρόμοι» νευρώνων μπορεί να σας δελεάσουν. Μπορείτε να χτίσετε έναν καινούργιο δρόμο αν αγωνιστείτε για 45 μέρες. Οι συναρπαστικοί προορισμοί θα σας κάνουν να νιώθετε ωραία, θα γίνουν περισσότερο προσιτοί και έτσι οι παλιοί σας δρόμοι θα είναι λιγότερο δελεαστικοί.

Για να καθιερώσετε ένα καινούργιο μονοπάτι μέσα στην ζούγκλα των νευρώνων σας, πρέπει να επαναλαμβάνετε μια καινούργια συμπεριφορά κάθε μέρα. Διαφορετικά, η «χαμηλή βλάστηση» θα επιστρέψει και θα κάνει το νέο μονοπάτι σας τόσο δύσκολο όσο και το πρώτο.

Ξεκινήστε την καινούργια διαδρομή σας κάθε μέρα είτε σας αρέσει είτε όχι και τελικά θα την περάσετε με ευκολία, αισθανόμενοι καλύτερα καθώς την διασχίζετε. Ίσως να μην φτάσετε στα ύψη της παλιάς χαρούμενης συνήθειας σας, αλλά θα μάθετε πώς να αισθάνεστε καλά χωρίς τα τεχνητά ύψη και τις αναπόφευκτες παρενέργειες τους. Θα είστε τόσο ευχαριστημένοι με την καινούργια σας συνήθεια που θα θέλετε να αποκτήσετε και άλλη.

Το να υποφέρετε την επανάληψη την πρώτη μέρα δεν θα σας κάνει να αισθάνεστε ωραία, αλλά να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες. Το να ροκανίζετε καρότα δε θα μοιάζει τόσο ωραίο όσο ένα παγωτό και ίσως μπορεί να σας φαίνεται πως δεν μπορεί να αλλάξει με την επανάληψη. Το να έχετε μια εργασία στο σπίτι δε θα είναι τόσο ωραίο όσο το να βλέπετε τηλεόραση την πρώτη μέρα και θα είναι δύσκολο να φανταστείτε ότι μπορεί να αλλάξει και αυτό. Μείνετε στο σχέδιο σας και θα συνδέσετε τα καρότα ή την εργασία με τις χημικές ουσίες που προκαλούν ευτυχία. Μπορείτε να μάθετε πώς να νιώθετε καλά όταν κάνετε το καλύτερο για τον εαυτό σας.

1. Ξεπεράστε την αρχική δυσφορία

Το πρώτο βήμα είναι η προθυμία να κάνετε πράγμα που εξ αρχής δεν σας άρεσαν. Είναι δύσκολο επειδή ο εγκέφαλος σας συνήθως εμπιστεύεται τις αντιδράσεις σας. Δεν ακούτε μουσική που δεν σας αρέσει με την προϋπόθεση ότι θα σας αρέσει. Δεν φέρεστε φιλικά σε κάποιον που δεν συμπαθείτε ή δεν συμμετέχετε σε μια δραστηριότητα στην οποία δεν τα πάτε καλά με την προϋπόθεση ότι κάτι θα αλλάξει.

Είναι φυσικό να εμπιστεύεστε αυτά που τώρα σας αρέσουν ή δεν σας αρέσουν όταν νομίζετε πως θα σας κάνουν να νιώσετε χαρούμενοι. Αλλά τώρα ξέρετε πως είναι βασισμένα σε τυχαίες εμπειρίες παρά σε ολοκληρωμένες πληροφορίες. Τα τυχαία κυκλώματα προκαλούν αυτό το αίσθημα φόβου όταν παρεκκλίνετε από τον δρόμο που ξέρετε. Αν αποφύγετε αυτό το αίσθημα κολλώντας στον παλιό δρόμο, χάνετε μια πιθανή ευτυχία από το σύμπαν. Μπορείτε να μάθετε πώς να απολαμβάνετε τις προκλήσεις του ξεκινήματος ενός νέου δρόμου για να νιώσετε καλά.

2. Δεσμευτείτε πρώτα σε ένα μονοπάτι

Με τόσες επιλογές για το πώς να νιώσετε πιο χαρούμενοι και τόσους νευρώνες που σας βοηθούν να αισθανθείτε καλύτερα, μπορείτε να φτιάξετε καινούργιους δρόμους για τις χημικές ουσίες της ευτυχίας. Αλλά έχετε περιορισμένο ποσοστό χρόνου και ενέργειας. Αν το ξοδέψετε σε όλα, δε θα φτιαχτεί καινούργιος δρόμος. Οπότε επιλέξτε ένα αναδιαμορφωμένο έργο για να ξεκινήσετε. Επαναλάβετε την επανάληψη για 45 μέρες ακόμα και αν δεν σας αρέσει. Αν χάσετε μια μέρα, ξανά ξεκινήστε από την πρώτη μέρα.

Το να δεσμεύσετε τον εαυτό σας μπορεί να είναι δύσκολο να επιβληθεί αλλά τελικά θα αισθανθείτε ωραία. Για παράδειγμα, δεσμεύτηκα με το να φέρνω τις χρησιμοποιημένες τσάντες μαζί μου όταν αγοράζω φαγητό, αλλά συνεχώς τις ξεχνούσα. Οπότε πρόσθεσα το να επιστρέφω στο αμάξι μου και να τις πάρω αν τις ξεχνούσα. Την επόμενη φορά που πήγα στο σουπερμάρκετ χωρίς τις τσάντες σκέφτηκα «Είμαι πολύ απασχολημένη για να επιστρέψω στο αμάξι». Τότε συνειδητοποίησα πως πάντα θα είμαι απασχολημένη και είμαι αδύναμη αν δεν μπορώ καν να τηρήσω μια δέσμευση που έκανα στον εαυτό μου. Οπότε πήγα στο αμάξι και πήρα τις τσάντες και δεν τις ξανά ξέχασα ποτέ επειδή δεν ήθελα να σπαταλώ χρόνο πηγαίνοντας πάλι στο αυτοκίνητο. Δε θα θέλετε να σπαταλάτε χρόνο ξεκινώντας πάλι από την πρώτη μέρα. Θα θέλετε να τηρήσετε τις δεσμεύσεις που κάνατε στο εαυτό σας και επίσης θα απολαμβάνετε μια καινούργια συνήθεια.

_______________________

   Πηγή: awakengr.com via L. GRAZIANO

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Μπορούμε να συνδέσουμε την επιτυχία μας με την ευτυχία μας;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ
 

 

Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αξιολογείται πρωτίστως και κατά κύριο λόγο το έχειν, τα αποκτήματα, οι επιτυχίες και ό,τι άλλο προβάλλει τον εαυτό μας στο κοινωνικό πλαίσιο. Αναζητούμε συνεχώς την αναγνώριση και την καταξίωση.

Γεννιέται λοιπόν ο καθένας μας όχι για έναν μόνο σκοπό αλλά για πολλούς. Εκπαιδευόμαστε από πολύ μικρή ηλικία στο να θέτουμε στόχους και να είμαστε προσηλωμένοι σε αυτούς ώστε να τους πετύχουμε. Οι ίδιοι οι γονείς μας μας εκπαιδεύουν κατάλληλα ώστε να γίνουμε ικανοί, ανταγωνιστικοί και να διεκδικούμε την αναγνώριση από το στενό και ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Οι δραστηριότητες και διαγωνισμοί που διοργανώνονται σε πλαίσια όπως το εξωσχολικό περιβάλλον προωθούν την ανταγωνιστικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν λοιπόν να δημιουργούν ταυτότητα και ερείσματα από τα αποτελέσματα των δοκιμασιών που θέτουν στον εαυτό τους. Μαθαίνουν να δέχονται και να επηρεάζονται σημαντικά από τα εξωτερικά ερεθίσματα που λαμβάνουν.

«Τα κατάφερες;», «εκ του αποτελέσματος θα κριθεί η πορεία σου», «πώς πήγες στην εξέταση;» και άλλα πολλά ερωτήματα αξιολόγησης ικανοτήτων μέσα από επιδόσεις.

Η ιδέα που έχουμε ότι οι «επιτυχημένοι» δεν έχουν ποτέ αποτυχίες και κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μια βιογραφική ανατροπή μας κάνει να θέτουμε λάθος προϋποθέσεις ως προς την κατάκτηση αυτού του τίτλου.

Το τι είναι επιτυχία και το τι αποτυχία συχνά ορίζεται από την εξωτερική εμφάνιση, το σπίτι, το αυτοκίνητο, την εργασία, τη μόρφωση, τα χόμπι, την επιλογή συντρόφου, τον ελεύθερο χρόνο, τους φίλους κ.α.

Η σύνδεση της ευτυχίας με την επιτυχία

Έχουμε υιοθετήσει την άποψη ότι η επιτυχία συνδέεται άρρηκτα με την ευτυχία και όσο κανείς δεν είναι απόλυτα ευτυχισμένος δεν είναι και απόλυτα επιτυχημένος. Η επιτυχία-ευτυχία εξουσιάζουν τη ζωή μας ως ιδανικά πρότυπα και εφόσον κανείς από εμάς δεν τα πληροί απόλυτα και σε όλους τους τομείς της ζωής, μπορούμε να φαντασιωνόμαστε ότι η τελειότητα υπάρχει. Ο τρόπος που ερμηνεύουμε τη ζωή, δημιουργεί την αίσθηση ότι πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και απόκτησης συγκεκριμένων κριτηρίων. Συχνά αδυνατούμε να γνωρίσουμε την ανθρώπινη μας φύση και να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας αφαιρώντας χαρακτηρισμούς όπως, «δυνατά» και «αδύνατα» σημεία. Αν αποδεχτούμε ότι η ζωή έχει δύσκολες και εύκολες στιγμές, χαρούμενες και λυπημένες και δεν χρειάζεται να θέτουμε τον εαυτό μας σε δοκιμασία για να δούμε πόσο και τι αξίζει. Αν είχαμε μια καθαρή και ανοικτή συζήτηση με τον ίδιο μας τον εαυτό, να τον αγκαλιάσουμε και να δούμε τα μοναδικά μας αποτυπώματα, θα μπορούσαμε να απελευθερωθούμε από το άγχος της αβεβαιότητας και το κυνήγι της χίμαιρας της επιτυχίας. Αν η παιδεία και η εργασία έδιναν τη δυνατότητα περιδιάβασης σε έναν ανοικτό και πλατύ χώρο ο άνθρωπος θα κέρδιζε εμπειρίες ζωής, θα μάθαινε όχι μόνο για το αντικείμενο που μονοδιάστατα επέλεξε αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Ταυτόχρονα θα είχε την ευκαιρία να ανακαλύψει απαντήσεις για πολλά άλλα θέματα και να πολλαπλασιάσει ή να αναδιαμορφώσει τις γνώσεις-εμπειρίες διαγράφοντας μια μοναδική και όμορφη πορεία χωρίς κανονιστικά πλαίσια αξιολόγησης και μυθολογίες ικανοτισμού. Δεν θα χρειαζόταν τεστ για να βρει τις ικανότητες και τα ταλέντα του.

Η αυτογνωσία και η αυτό-αποδοχή είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που χρειάζεται να έχουμε. Σε συμφιλιώνουν με τις πανανθρώπινες εμπειρίες της χαράς και της λύπης, του πόνου και της ευχαρίστησης. Και είναι αυτή η συμφιλίωση, η εναρμόνιση με τον εαυτό που μας ενώνει με τους άλλους με μια φυσική ενέργεια ως πραγμάτωση κάποιου ενοποιού σκοπού. Τότε δεν θα μιλάμε για διακρίσεις και ιστορίες επιτυχίας που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ατομικιστικά αλλά για αλληλεπιδράσεις ανθρώπων. Και τότε ο καθένας θα έβγαζε το δυναμικό του με μοναδικό τρόπο προσφέροντας και απολαμβάνοντας να είναι ο εαυτός του σε εξέλιξη, σε διαμόρφωση και σε σύνδεση με τους άλλους.

   ~ Της Νατάσας Σιώλου, Ψυχολόγου – Συμβούλου Προσωπικής Ανάπτυξης

_______________________

   Πηγή:  psychopedia.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Έτσι είναι η ευτυχία!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Δείτε την να έρχεται... Όλοι την κυνηγάμε, αλλά ξέρουμε στα αλήθεια πως μοιάζει;

Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας και συγκεκριμένα σε μία ορμόνη, την ενδορφίνη.

Οι ενδορφίνες είναι μικρές αλυσίδες πρωτεϊνών (νευροπεπτίδια) που παράγονται στην υπόφυση και τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, απελευθερώνονται μέσω του νωτιαίου μυελού και διοχετεύονται στην κυκλοφορία του αίματος. Όταν είμαστε χαρούμενοι στον οργανισμό μας παράγονται ενδορφίνες, οι οποίες μας ηρεμούν, γεννούν αίσθημα ευδαιμονίας και εξουδετερώνουν τα υψηλά επίπεδα της αδρεναλίνης, που ευθύνεται για το στρες.

Ακόμη και μια σκέψη ή η ανάμνηση μιας ευχάριστης δραστηριότητας ή εμπειρίας μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή των ενδορφινών.

Αυτό που βλέπετε παρακάτω είναι μια πρωτεΐνη μυοσίνη σέρνοντας μια ενδορφίνη κατά μήκος ενός νήματος στο εσωτερικό μέρος του βρεγματικού φλοιού του εγκεφάλου που δημιουργεί την ευτυχία.

Και από ότι φαίνεται έρχεται με αργά και σταθερά βήματα…

Happiness

 

__________________________

   Πηγή: tvxs.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα
web design by