Ιστορία (50 άρθρα)

Η 14η Φεβρουαρίου είναι η μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος και έχει καθιερωθεί ως η μέρα των ερωτευμένων, αφού σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο συγκεκριμένος άγιος είναι ο προστάτης των ζευγαριών. Ποιος ήταν όμως στην πραγματικότητα ο Άγιος Βαλεντίνος;

Καταρχάς, κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι η 14η Φεβρουαρίου, είναι στην πραγματικότητα η μέρα που πέθανε ο άγιος Βαλεντίνος στη Via Flaminia βόρεια της Ρώμης.

Λίγα είναι γνωστά για τον βίο του οσιομάρτυρα Βαλεντίνου, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν πρόκειται για ένα πρόσωπο ή δύο διαφορετικούς άγιους με το ίδιο όνομα. Λόγω των συγκεχυμένων πληροφοριών, δεν αναφέρεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε, ενώ και η Καθολική εκκλησία υποβίβασε τη γιορτή του σε απλή τοπική εορτή.

Σύμφωνα με τον κυρίαρχο θρύλο, ο Βαλεντίνος, ήταν ιερωμένος που έζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό (που βρισκόταν τότε στην εξουσία), πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών και γενικά βοηθούσε τους Χριστιανούς, γεγονός που θεωρούνταν έγκλημα. Συνελήφθη για την πράξη του αυτή και φυλακίστηκε, ωστόσο ο αυτοκράτορας αρχικά αποφάσισε να του δώσει χάρη, μέχρι που ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Ωστόσο ο Βαλεντίνος επέζησε από τον λιθοβολισμό κι έτσι τον αποκεφάλισαν έξω από την πύλη της Flaminia στις 14 Φεβρουαρίου του 169

Ένας άλλος θρύλος ωστόσο λέει ότι ο Βαλεντίνος ήταν πρώην επίσκοπος του Terni, μίας πόλης στην νότια Umbria (έτσι λεγόταν τότε η κεντρική Ιταλία) και βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό, όταν ο δικαστής Αστέριος, αμφισβητώντας την εγκυρότητα της Χριστιανικής θρησκείας τον έβαλε σε μία δοκιμασία. Του παρουσίασε την τυφλή θετή του κόρη και του είπε ότι αν την κάνει να βρει το φως της θα έχει ότι ζητήσει. Πράγματι εκείνος αποκατέστησε την όραση της κόρης και ο δικαστής ταπεινωμένος τον ρώτησε τι θέλει να κάνει. Ο Άγιος Βαλεντίνος του είπε να σπάσει μέσα σε τρεις μέρες όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα που έχει και στη συνέχεια να βαπτιστεί. Ο δικαστής το έκανε και στη συνέχεια βάπτισε και όλη του την οικογένεια, ωστόσο αυτή η μεταστροφή του μεγάλου δικαστή δεν άρεσε στον αυτοκράτορα Κλαύδιο, ο οποίος συνέλαβε τον Άγιο Βαλεντίνο και η κατάληξη και αυτού του θρύλου είναι ακριβώς η ίδια με του προηγούμενου.

Τη σημασία που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε τον 14ο αιώνα, όπου συνδέθηκε με την έννοια της ευγενούς αγάπης και την πρώτη γραπτή αναφορά του ως αγίου την συναντάμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του Τζέφρι Τσόσερ.

Σήμερα η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι επίσημη εορτή στην Αγγλικανική Κοινωνία, καθώς και στην Λουθηρανική Εκκλησία. Στην περιοχή της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ωστόσο, ο Άγιος Βαλεντίνος ο Πρεσβύτερος γιορτάζεται στις 6 Ιουλίου και ο Ιερομάρτυρος Άγιος Βαλεντίνος (Ο Επίσκοπος του Τerni), γιορτάζεται στις 30 Ιουλίου. Παρόλα αυτά, λόγω της γενικής ασάφειας του βίου του συγκεκριμένου Αγίου, έχει καθιερωθεί το όνομα Βαλεντίνος ή Βαλεντίνη να γιορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου, την επικρατέστερη ως ημέρα θανάτου του συγκεκριμένου αγίου και το διακοσμημένο με άνθη λείψανο του Αγίου Βαλεντίνου εκτίθεται στην βασιλική εκκλησία Saint Mary in Cosmedin στη Ρώμη.

Ο Ιωάννης Βαρβάκης υπήρξε πλοιοκτήτης, έμπορος και εθνικός ευεργέτης.

Γεννήθηκε στα Ψαρά στις 24 Ιουνίου 1745 και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντίδη και της Μαρίας Μάρου. Σε ηλικία 17 ετών ήταν ήδη ένας έμπειρος ναυτικός με δικό του πλοίο («Άγιος Ανδρέας»). Ξόδεψε όλη του την περιουσία για να το μετατρέψει σε πολεμικό και το 1768 το ενέταξε στη δύναμη του ρωσικού ναυτικού, που μαχόταν τους Οθωμανούς (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος 1768-1774). Επέδειξε ιδιαίτερες οργανωτικές και πολεμικές ικανότητες κατά τη Ναυμαχία του Τσεσμέ (5 - 7 Ιουλίου 1770), με αποτέλεσμα οι συναγωνιστές του να του κολλήσουν το παρατσούκλι Βαρβάκης (από το αρπακτικό πουλί βαρβάκι). Του άρεσε και το χρησιμοποίησε ως επίθετο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Πυρπόληση οθωμανικού πλοίου, Κωνσταντίνος Βολανάκης

Μετά την υπογραφή της ταπεινωτικής για τους Οθωμανούς, Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (21 Ιουλίου 1774), ο Βαρβάκης βρέθηκε άφραγκος, αφού το καράβι του κατασχέθηκε από τις τουρκικές αρχές, όταν επεχείρησε να το πουλήσει στην Κωνσταντινούπολη. Σκέφθηκε να μεταβεί στη Ρωσία και να ζητήσει ακρόαση από την Αικατερίνη τη Μεγάλη, όπου θα της διεκτραγωδούσε την κατάστασή του, αλλά και θα τις τόνιζε τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα της. Η συνάντηση κλείστηκε στην Αγία Πετρούπολη με τη μεσολάβηση του στρατάρχη Ποτέμκιν, εραστή της τσαρίνας.

Η Αικατερίνη προς μεγάλη του έκπληξη φάνηκε γενναιόδωρη μαζί του. Για τις υπηρεσίες του προς τη Ρωσία, τον ονόμασε ανθυποπλοίαρχο του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, του έδωσε προνομιακή άδεια αλιείας στην Κασπία Θάλασσα και 1.000 χρυσά ρούβλια. Ο Ιβάν Αντρέγεβιτς Βαρβάτσι ήταν τώρα ρώσος πολίτης.

Με τα χρήματα της τσαρίνας και την άδεια αλιείας ανά χείρας και αφού διήνυσε απόσταση 5.000 χιλιομέτρων από την Αγία Πετρούπολη εγκαταστάθηκε στο Αστραχάν. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε πάμπλουτος από την αλιεία οξύρρυγχου και το εμπόριο του χαβιαριού. Το 1788 είχε στη δούλεψή του 3.000 άτομα. Μεγάλο μέρος της περιουσίας του το διέθεσε για κοινωφελή έργα στην περιοχή (γέφυρες, νοσοκομείο, διώρυγα κλπ).

Για τις υπηρεσίες αυτές παρασημοφορήθηκε από τον τσάρο Αλέξανδρο Α' και το 1810 απέκτησε τίτλους ευγενείας αυτός και η οικογένειά του. Το 1812 μετακόμισε πιο δυτικά και συγκεκριμένα στην πόλη Ταγκαρόγκ (Ταϊγάνι), όπου ανθούσε μια μεγάλη ελληνική κοινότητα. Διέθεσε 600.000 ρούβλια για την ανέγερση ενός επιβλητικού μοναστηριού, όπου εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία για τον τσάρο Αλέξανδρο Α'.

Ο Βαρβάκης δεν ξέχασε την πατρίδα του και βοήθησε παντοιοτρόπως τους επαναστατημένους Έλληνες. Μετά την καταστροφή των Ψαρών επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο, όπου πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1825. Δύο μέρες νωρίτερα, με τη διαθήκη του κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος για την ανέγερση Λυκείου («Βαρβάκειο»), κλειστής αγοράς («Βαρβάκειος Αγορά»), για τη συντήρηση άπορων οικογενειών και την εξαγορά αιχμαλώτων. Ανδριάντας του Ιωάννη Βαρβάκη βρίσκεται στο Ζάππειο.

Πηγή: sansimera.gr

Άγαλμα του Θερβάντες στη Ναύπακτο

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου

Η μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης, το 64 μ.Χ., θεωρείται ένα από τα πλέον σημαντικά γεγονότα του 1ου αιώνα, αποτελεί την πιο σημαντική και εκτεταμένη φωτιά που έχει ξεσπάσει στην πόλη της Ρώμης και συγκαταλέγεται από τους περισσότερους χριστιανούς στα γεγονότα - σταθμούς του ιστορικού των σποραδικών διωγμών της θρησκείας τους από το ρωμαϊκό κράτος. Επίσης, αποτελεί ένα από τα κομβικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη βασιλεία του Νέρωνα. Ο ίδιος ο Νέρων έχει επικρατήσει να θεωρείται ο επικρατέστερος υπεύθυνος για τον εμπρησμό, όμως δεδομένων των σύγχρονων του Αυτοκράτορα πηγών, αλλά και των απόψεων μεταγενέστερων ιστορικών δεν μπορεί να στραφεί η ενοχή με βεβαιότητα προς κάποια κατεύθυνση και οι περισσότερες γνώμες θεωρούνται, απλώς, εικασίες.

Τη νύχτα της 18ης προς 19η Ιουλίου του έτους 64 μ.Χ., σε καταστήματα στην καρδιά της Ρώμης, στο Circus Maximus, ξέσπασε πυρκαγιά. Η εστία ξεκίνησε στην πύλη Καπίνη προς το μέρος του μεγάλου Αμφιθεάτρου που αποτελούσε συνέχεια με τον Παλατίνο λόφο και το Καίλιον. Η συνοικία αυτή είχε πολλά καταστήματα γεμάτα από εύφλεκτες ύλες, που, σε συνδυασμό με το δυνατό άνεμο, είχαν ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί η φωτιά με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Οι φλόγες, αφού έκαναν το γύρο του Παλατίνου, κατέστρεψαν το Ναό του Ηρακλή, την Αγορά, τις Καρίνες, ανέβηκαν στους λόφους και προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο Παλατίνο και σε έναν ναό του Δία. Παρότι σταμάτησε προσωρινά μπροστά σε έναν όγκο υψηλών οικιών, γρήγορα σημειώθηκε αναζωπύρωση και η καταστροφή συνεχίστηκε.

Ο απολογισμός της καταστροφής ήταν τραγικός: η «Αιώνια Πόλη» βρισκόταν στο έλεος της φωτιάς για έξι ημέρες. Από τα 14 μεγάλα διαμερίσματα της πόλης, τα τρία καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, στα επτά ελάχιστα σπίτια έμειναν όρθια, ως μισοκαμμένα ερείπια, και μόλις τέσσερα παρέμειναν ανέπαφα. Ο αριθμός των νεκρών έμεινε ανεξακρίβωτα μεγάλος, ενώ 4.000 απλές κατοικίες και 132 αρχοντικά μέγαρα καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Η γνώμη που έχει διαμορφωθεί σε όσους έχουν υπόψη τους τη μεγάλη φωτιά στη Ρώμη συνδέεται αναπόσπαστα με την εικόνα του Νέρωνα. Ο Νέρων, που ήταν Αυτοκράτορας της Ρώμης κατά το διάστημα 54-68 μ.Χ., αναφέρεται από τους περισσότερους ιστορικούς ως ημιπαράφρων και πυρομανής.

Από διασταύρωση των πηγών, διαπιστώνει κανείς ότι, όταν ξέσπασε η πυρκαγιά, ο Νέρων ήταν στο Άντιο και γύρισε στην πόλη μοναχά όταν η φωτιά έφθασε στην προσωρινή του κατοικία και στάθηκε αδύνατο να περισώσει οτιδήποτε από τις φλόγες. Φαίνεται ότι ο Νέρων δε νοιαζόταν ιδιαίτερα να διασώσει την κατοικία του, γιατί τον είχε παρασύρει η φρίκη του θεάματος. Κάπου εδώ, δημιουργείται και η εικόνα του Αυτοκράτορα, ντυμένου σαν ηθοποιού, να απαγγέλλει ωδές για την καταστροφή της Τροίας, ενώ κοιτάζει από το ανάκτορό του την πόλη να καίγεται.

Η ανωτέρω εικόνα του Νέρωνα, η οποία θα παραμείνει στερεότυπη στην ιστορική παράδοση επί είκοσι ολόκληρους αιώνες, σήμερα αμφισβητείται από κάποιους ως αναληθοφανής, με βασικό επιχείρημα τα γραπτά του ιστορικού Τάκιτου (55-120), που θεωρείται ο σημαντικότερος ιστορικός των Ρωμαίων και αποτελούν τη μόνη, σύγχρονη της καταστροφής, πηγή. Υποστηρίζει, λοιπόν, ο Τάκιτος ότι δεν είναι βέβαιο αν η πυρκαγιά ξέσπασε από ένα τυχαίο γεγονός ή αν ο Νέρων ήταν ο πραγματικός αυτουργός. Ο ίδιος ιστορικός, αντίθετα, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα μέτρα που έλαβε ο αυτοκράτορας για να ανακουφίσει τον πληθυσμό της Ρώμης από τα δεινά της μεγάλης αυτής καταστροφής.

Ο Νέρωνας

Όσο προχωρεί κανείς στη μελέτη των πηγών, διαπιστώνει ότι οι μεταγενέστεροι ιστορικοί προσθέτουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να προβάλλει τελικά ο Νέρων ως ο κύριος ένοχος της καταστροφής. Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία των πηγών αυτών, έχουν σημαντική ιστορική αξία.

Ο Σουητώνιος (που γράφει μία-δύο δεκαετίες αργότερα από τον Τάκιτο και έγραφε συχνά αντίθετα του Νέρωνα), ο Δίων Κάσσιος και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος γράφουν, με κατηγορηματικό τρόπο, ότι η πυρκαγιά είχε διαταχθεί από τον Αυτοκράτορα ή, το λιγότερο, ότι ξαναφούντωσε με διαταγή του, τη στιγμή που επρόκειτο να σβήσει (η αναζωπύρωση που αναφέρθηκε παραπάνω).

Στα έργα τους, βρίσκονται ακόμη και αναφορές από άτομα που υποστηρίζουν ότι αναγνώρισαν πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του που έβαζαν τη φωτιά από διάφορα σημεία της πόλης. Σε μερικά σημεία, καθώς περιγράφουν, η φωτιά άναψε από ανθρώπους που υποκρίνονταν τους μεθυσμένους, ενώ η φωτιά ξέσπασε αυτόματα και ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Διηγούνται ακόμα, ότι στη διάρκεια της πυρκαγιάς, είδαν στρατιώτες και αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι με την κατάσβεσή της να την υποδαυλίζουν και να εμποδίζουν τις καταβαλλόμενες προσπάθειες για τον περιορισμό της, και όλα αυτά, με απειλητικό ύφος, ως άνθρωποι που εκτελούσαν επίσημες διαταγές.

Επιπλέον, υπάρχει και αντίθετη άποψη για τα έργα ανάπλασης, αφού υποστηρίζεται από κάποιους ότι η καταστροφή της πόλης επέτρεψε στο Νέρωνα να ξαναχτίσει τα δημόσια και θρησκευτικά κτίρια με βάση τα ελληνικά πρότυπα που θαύμαζε, ενώ και το χτίσιμο του νέου παλατιού θεωρήθηκε από μέρος του λαού ως περαιτέρω απόδειξη της ενοχής του, αφού ξεκίνησε ένα ακόμη δαπανηρό έργο, την ώρα που η κατεστραμμένη πόλη έμοιαζε χρεοκοπημένη.

Ο Λακτάντιος, ένας από τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς, τον οποίο μάλιστα πήρε υπό την προστασία του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας, διαχωρίζει τη θέση του από τους υπόλοιπους χριστιανούς ιστορικούς της εποχής του και δεν αποδίδει στον Νέρωνα τη «σκηνοθεσία» του εμπρησμού ως αφορμή για τους διωγμούς των Χριστιανών.

Mια γνώμη, που διατυπώθηκε πιο πρόσφατα βάσει της μελέτης των ιστορικών πηγών, υποστηρίζει ότι η φωτιά όχι μόνο δεν ήταν έργο του Νέρωνα αλλά ξεκίνησε στο πλαίσιο μια πολιτικής συνωμοσίας εναντίον του τότε Αυτοκράτορα. Πράγματι, την άνοιξη του 65 μ.Χ., είχε αποκαλυφθεί μια ευρείας κλίμακας συνωμοσία από μέλη της συγκλήτου που ήταν δυσαρεστημένα από την πολιτική του Νέρωνα.

Ωστόσο και αυτή η άποψη δεν μπορεί να στηριχθεί επαρκώς και αποτελεί μόνο μια εικασία.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο συγγραφέας Πάτρικ Λευκάδιος Χερν (Patrick Lafcadio Hearn) γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου του 1850 στη Λευκάδα (εξ ου και το μεσαίο όνομά του). Πατέρας του ήταν ο ιρλανδός γιατρός Κάρολος Μουσχ Χερν, που υπηρετούσε τότε στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, και μητέρα του η Ρόζα Κασιμάτη απ’ τα Κύθηρα.

Μια μετάθεση του πατέρα του το 1856 στις Ινδίες είχε ως συνέπεια τον χωρισμό των γονέων του. Ο μικρός Λευκάδιος μετακόμισε τότε στο Δουβλίνο, όπου δοκίμασε τις πρώτες πίκρες από τη σκληρή συμπεριφορά της δεσποτικής θείας του. Στα 16 του χρόνια έχασε την όρασή του απ’ το αριστερό του μάτι. Λίγο αργότερα, ο πατέρας του πέθανε και λόγω οικονομικών δυσχερειών αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο.

Σε ηλικία 19 ετών έφυγε για την Αμερική. Εγκαταστάθηκε στο Σινσινάτι, όπου έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος. Το 1877 μετακόμισε στη Νέα Ορλεάνη για μια σειρά άρθρων και παρέμεινε εκεί για 10 χρόνια, μεταφράζοντας έργα ξένων λογοτεχνών. Κατόπιν, η εκδοτική εταιρία για την οποία δούλευε τον έστειλε στις Δυτικές Ινδίες. Στα τρία χρόνια που έμεινε εκεί έγραψε δύο νουβέλες.

Την άνοιξη του 1890 ο Χερν ταξίδεψε στην Ιαπωνία, όπου έμελλε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Ασπάστηκε τον βουδισμό, παντρεύτηκε την Σέτσου Κοϊζούμι (1868-1932), κόρη μιας τοπικής οικογένειας σαμουρά, πήρε την ιαπωνική υπηκοότητα και άλλαξε το όνομά του σε Γιάκομο Κοϊζούμι.

Εργάστηκε ως καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας κι έγραψε πολλά μυθιστορήματα και ταξιδιωτικά διηγήματα, μέσω των οποίων γνώρισε στη Δύση τον πολιτισμό της Ανατολής. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες και άλλες ιστορίες (εκδόσεις Εστία), Εντός του Κύκλου των Ψυχών (εκδόσεις Ίνδικτος), Η Χώρα των Χρυσανθέμων (εκδόσεις Κέδρος), Ιαπωνικοί Θρύλοι (εκδόσεις Σιδέρη), Κείμενα από την Ιαπωνία (εκδόσεις Ίνδικτος).

Ο Λευκάδιος Χερν πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1904. Η επιτύμβια στήλη του, φέρει την εξής επιγραφή:

Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο

Η επιτύμβια στήλη του Λευκάδιου Χερν στο νεκροταφείο Ζοσιγκάγια, στο Τοσίμα του Τόκιο

Το έργο του και η επιρροή του στη Δύση

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Ιαπωνία ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστη και εξωτική για τους Δυτικούς. Εντούτοις, με την εισαγωγή της ιαπωνικής αισθητικής, ιδιαίτερα με την Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι το 1900, το ιαπωνικό στιλ έγινε μόδα στις Δυτικές χώρες. Ετσι ο Χερν έγινε γνωστός παγκόσμια από τα κείμενά του που αφορούσαν την Ιαπωνία. Τα επόμενα χρόνια μερικοί κριτικοί θα κατηγορούσαν τον Χερν για εξιδανίκευση και εξωτικοποίηση της Ιαπωνίας, αλλά το έργο του έχει ιστορική αξία, γιατί προσέφερε στη Δύση μερικές από τις πρώτες προβιομηχανικές περιγραφές της Ιαπωνίας της Περιόδου Μεϊγί (1868-1912).

Ο Ιάπωνας ποιητής Γιόνε Νογκούτσι (1875-1947) είχε δηλώσει για τον Χερν: Το ελληνικό του ταμπεραμέντο και η γαλλική του κουλτούρα πάγωσαν όπως ένα λουλούδι στον Βορρά

Στο μυθιστόρημα του Ίαν Φλέμινγκ του 1964 Ζεις Μονάχα Δυο Φορές, ο Τζέιμς Μποντ αντιτάσσει στο περί νέμεσης σχόλιο του Μπλόφελντ «Έχεις ποτέ ακούσει τη γιαπωνέζικη έκφραση “κιρισούτε γκομέν”;» την απάντηση «Άσε τον Λευκάδιο Χερν, Μπλόφελντ».

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Μασάκι Κομπαγιάσι διασκεύασε τέσσερεις ιστορίες του Χερν στην κινηματογραφική ταινία του (1965) Καϊντάν (Ιστορίες Φαντασμάτων).

Η ζωή και το έργο του Χερν παρουσιάστηκαν στο Όνειρο Καλοκαιρινής Μέρας, θεατρικό έργο που περιόδευσε στην Ιρλανδία τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2005, που ανέβηκε από την Θεατρική Εταιρεία Αφηγητών Παραμυθιών και σκηνοθετήθηκε από τον Λίαμ Χάλιγκαν. Είναι λεπτομερειακή δραματοποίηση της ζωής του Χερν, περιλαμβανομένων τεσσάρων του ιστοριών φαντασμάτων.

Το πρώτο μουσείο στον ευρωπαϊκό χώρο για τον Λευκάδιο Χερν εγκαινιάσθηκε ως Ιστορικό Κέντρο Λευκάδιου Χερν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας, στις 4 Ιουλίου 2014. Το Μουσείο περιλαμβάνει πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα. Στεγάζεται σε ανακαινισμένη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας. Ο επισκέπτης με τη βοήθεια φωτογραφιών, κειμένων, εκθεμάτων μπορεί να περιηγηθεί στις σημαντικές στιγμές της εντυπωσιακής ζωής του Λευκάδιου Χερν, αλλά και στους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα μέσα από το ανοιχτό μυαλό των διαλέξεων, των κειμένων και των ιστοριών του Χερν. Για τη δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χερν συνέβαλαν οι Δήμοι Κουμαμότο, Ματσούε, Σιντζούκου, Γιαϊζού, το Πανεπιστήμιο Τογιάμα, η οικογένεια Κοϊζούμι και άλλοι από Ελλάδα και Ιαπωνία. Στην τελετή παραβρεθήκαν ο Πρέσβης της Ιαπωνίας, ο μορφωτικός ακόλουθος της Ιρλανδικής Πρεσβείας, ο δισέγγονος του Λευκάδιου Χερν, Μπον Κοϊζούμι και η σύζυγός του Σόκο, ο διευθυντής του Αμερικάνικου Κολλεγίου και ο διεθνούς φήμης γλύπτης Μασαάκι Νόντα, το γλυπτό του οποίου κοσμεί τον χώρο του Πνευματικού Κέντρου.

Υπάρχει επίσης ένα πολιτιστικό κέντρο με το όνομα του Χερν στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ στη βορειοανατολική Αγγλία.

Στην Ιαπωνία τρία κύρια μουσεία για τον Λευκάδιο Χερν βρίσκονται στο Ματσούε, στο Κουμαμότο και στο Γιαϊζού.

Το πρώην σπίτι του Λευκάδιου Χερν στη Λεωφόρο Κλήβελαντ στη Νέα Ορλεάνη διατηρείται ως καταγεγραμμένο ιστορικό αξιοθέατο

Πηγή: sansimera.gr

Με τη βοήθεια της λάβας από το ηφαίστειο-«πατέρας» δημιουργήθηκε ένα μικρό ηφαιστειακό νησί με τον κώνο του να βρίσκεται τώρα σε υψόμετρο 300 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Απο τη στιγμή της δημιουργία τους το Ανάκ Κρακατόα ήταν σε μια κατάσταση ημι-συνεχούς εκρηκτικής δραστηριότητας με τον Αυστραλό καθηγητή Ρέι Κας να σημειώνει ότι το μέγεθός του μεγάλωνε συνεχώς με εκρήξεις που σημειώνονταν κάθε 2-3 χρόνια.

 

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η τελευταία ενεργοποίησή του μπορεί να συνέπεσε ή να πυροδότησε κάποιο υπόγειο γεγονός όπως μια κατολίσθηση ή έναν σεισμό που στη συνέχεια προκάλεσε το φονικό τσουνάμι.

Το νησί του Ανάκ Κρακατόα είναι ακατοίκητο μολονότι αποτελεί τουριστικό προορισμό

 

Η πιο αξιοσημείωτη έκρηξη του Κρακατόα, αυτή που έλαβε χώρα το 1883 και κλιμακώθηκε με μια σειρά εκρήξεων τις 26-27 Αυγούστου 1883, οι οποίες είναι από τα πιο βίαια ηφαιστειακά γεγονότα στην καταγεγραμμένη ιστορία, είχε εκτιμώμενη ισχύ στην κλίμακα VEI 6, ισοδύναμη με 200 μεγατόνους ΤΝΤ - περίπου 13.000 φορές ισχυρότερη από την βόμβα Λιτλ Μπόι (13-16 kt), η οποία κατέστρεψε τη Χιροσίμα κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, και τέσσερις φορές ισχυρότερη από την Τσαρ Μπόμπα (50 Mt), την ισχυρότερη πυρηνική βόμβα που έχει εκραγεί.
Ηφαιστειακή σποδός σχημάτισε μια στήλη ύψους 30.000 μέτρων και υπολογίζεται ότι ο όγκος των ηφαιστειακών αναβλημάτων ήταν 25 κυβικά χιλιόμετρα. Η έκρηξη ακούστηκε μέχρι το Άλις Σπρινγκς, στην κεντρική Αυστραλία, περίπου 3.600 χιλιόμετρα μακριά, καθώς και τα νησιά Ροντρίγκες, κοντά στον Μαυρίκιο, 4.780 χιλιόμετρα δυτικά.

Ο Ιανός (λατινικά: Ianus) είναι ένας από τους παλαιότερους θεούς των Ρωμαίων. Στην ετρουσκική μυθολογία, αντιστοιχεί με το θεό Άνι. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για την προέλευσή του και μερικοί που τον αναφέρουν ως θνητό βασιλιά του Latium, που κυβερνούσε μια πόλη σε έναν λόφο και είχε ως γιο τον Τίβερη.

Θεός των «ενάρξεων»

Ήταν ο θεός όλων των ενάρξεων και των μεταβάσεων.

Απεικονίζονταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Κατά τη διάρκεια των θυσιών το πρώτο μέρος της προσφοράς αφιερωνόταν πάντα στον Ιανό και κατονομαζόταν πρώτος σε κάθε κατάλογο θεοτήτων. Επίσης, η πρώτη ημέρα του έτους, η έναρξη της νέας χρονιάς και ο Ιανουάριος ήταν αφιερωμένος σε αυτή τη θεότητα, υποδεικνύοντας παράλληλα και τη σημασία της για τον ημερολογιακό λατρευτικό κύκλο των Ρωμαίων.

Ο Ιανός απεικονιζόταν συχνά με δύο πρόσωπα και αποκαλείτο Janus bifrons, δηλαδή διπρόσωπος Ιανός και του ήταν αφιερωμένοι αρκετοί ναοί στη Ρώμη. Ο διασημότερος όλων ήταν εκείνος που βρισκόταν στο Forum Romanum και οι πύλες του ήταν ανοικτές σε περίοδο πολέμου και κλειστές σε περίοδο ειρήνης. Στις πιο πρώιμες περιόδους ο Ιανός απεικονιζόταν με το ένα πρόσωπο γενειοφόρο και το άλλο ξυρισμένο, γεγονός που ώθησε ορισμένους ερευνητές να το αποδώσουν σε ζεύγη αντιθέτων, όπως είναι ο ήλιος και η σελήνη ή το γήρας και η νιότη. 

Στο ρόλο του ως Φύλακα των Εισόδων και των Εξόδων, κρύβεται ίσως το θεμέλιο της πεποίθησης ότι ο συγκεκριμένος θεός αντιπροσώπευε τις ενάρξεις. Διαβαίνει κανείς μια πύλη, μια πόρτα ή μια γέφυρα, προκειμένου να βρεθεί σε ένα νέο τόπο, οριοθετημένο τεχνητά ή φυσικά. Η προφανής σύνδεση του ονόματός του με την ετρουσκική λέξη janua, που σημαίνει θύρα, δείχνει ότι αντίθετα με άλλες θεότητες ο Ιανός έχει σημαντικές επιρροές από τις ετρουσκικές θρησκευτικές αντιλήψεις.

Επίσης, για να ξεφύγουμε από τον Ιανουάριο και την πρώτη μέρα του έτους, χρειάζεται εδώ να αναφερθεί ότι αρχικά, στις πρώιμες φάσεις της λατρείας του ο Ιανός ήταν παρών στην πρώτη μέρα κάθε διαφορετικού μήνα, όπως επίσης ήταν παρών κατά την πρώτη μέρα της σποράς και την πρώτη μέρα της συγκομιδής. Ήταν παρών στη γέννηση, το γάμο και στο θάνατο, σε όλες δηλαδή τις μεταβάσεις της ανθρώπινης ζωής. Η λέξη έναρξη ούτως ή άλλως υπονοεί και τη μετάβαση από μια πρότερη κατάσταση ύπαρξης.

Ο ναός του στη Ρώμη βρισκόταν σε ένα δρόμο που ονομαζόταν Argiletum, μια σημαντική οδό που συνέδεε το Forum Romanum και τα κατοικημένα βορειοανατολικά προάστια. Ήταν ένας μικρός, ξύλινος ναός και το οικοδομικό υλικό υπονοεί ότι η λατρεία του θεού είναι πολύ αρχαία. Τούτο επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι αρχαιότεροι κατάλογοι θεοτήτων συνήθως ξεκινούσαν με το όνομά του και έφερε το επίθετο divom deus, που σημαίνει «ο θεός των θεών».

Ο Ιανός ήταν, λοιπόν, μια πολύ αρχαία και σημαντική ρωμαϊκή θεότητα που προΐστατο ακόμα και στις θυσίες που προσφέρονταν σε άλλες θεότητες. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η σύγχρονη ακαδημαϊκή έρευνα κατανοεί επαρκώς τη λατρεία του θεού των πυλών και των ενάρξεων. Απ' ό,τι φαίνεται βέβαια δεν την καταλάβαιναν και οι ίδιοι οι Ρωμαίοι, γεγονός που μας οδηγεί στην υπόθεση πως σε κάποιο σημείο υπήρξε μια ασυνέχεια, μια διακοπή της λατρευτικής αλυσίδας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν τα πρωτογενή νοήματα και πιθανώς οι μύθοι που συνδέονταν με τη λατρεία της θεότητας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αυγούστου, μάλιστα, (27 π.Χ. – 14 μ.Χ.), άρχισαν να συνδέονται με τη λατρεία του Ιανού πρακτικές που δεν είχαν καμία σχέση με την αρχική λατρεία. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν φιλολογικές μαρτυρίες της αρχαίας λατρευτικής περιόδου, κάτι που μας περιορίζει σε οποιαδήποτε προσπάθεια ανασύνθεσης της αρχικής λατρείας. Το μόνο που γνωρίζουμε, είναι ότι ο θεός λατρευόταν σε αρκετές άλλες πόλεις της κοιλάδας του Τίβερη.

Ονοματοδότης του πρώτου μήνα του χρόνου, διπρόσωπος αλλά τιμώμενος απ' τους Ρωμαίους όχι ως δόλιος αλλά ως θεός των ενάρξεων  και «θεός των θεών», ο Ιανός έχει ιστορία που χάνεται στα βάθη της αντίστοιχης Ρωμαϊκής, με τ' όνομά του να προβάλλει και σήμερα ακόμη στα ημερολόγιά μας.

Ελληνικά Περιοδικά

• National Geographic Το περιοδικό στα Ελληνικά με τους πιό φανατικούς οπαδούς
• Scientific American  Ένα από τα καλύτερα Επιστημονικά  περιοδικά τώρα διαβάζεται και στα Ελληνικά

Ξενόγλωσσα Περιοδικά

• New Scientist  Νεανικό Βρεττανικό Επιστημονικό Περιοδικό.
• Physical Review Αποσπάσματα της Επιθεώρησης της Φυσικής με 111 άρθρα γύρω από τις εξελίξεις της Φυσικής. Από την American Physical Society (APS)
• Science Daily. Αγγλικό επιστημονικό Περιοδικό
• AIP Physics News. Εβδομαδιαίο Περιοδικό του American Institute of Physics. Υπάρχει η δυνατότητα να επισκεφτεί κάποιος το αρχείο του.
• Scientific American. Το πιό γνωστό περιοδικό στην Αμερικανική έκδοση
• National Geographic Το περιοδικό με τους πιό φανατικούς οπαδούς
• Discovery Το Γνωστό Επιστημονικό περιοδικό
• Science Magazin Εβδομαδιαίο Επιστημονικό Περιοδικό με ειδήσεις, ψαχτήρι θεμάτων και άλλα πολλά. Υπάρχει κατάλογος δημοσιευμένων θεμάτων.
• Science Magazin Κατάλογος δημοσιευμένων θεμάτων.
• EINSTEIN-NOVA Έκδοση του on line περιοδικού NOVA για τον Einstein (εργο-βιογραφία-οδηγός διδασκαλίας)
• HAWKING Αφιέρωμα στον Hawking. (εργο-βιογραφία-οδηγός διδασκαλίας)

Κατάλογοι

• Βιβλιοκατάλογος της Φυσικής Θεματικοί κατάλογοι με εκλαϊκευμένα και ενημερωτικά άρθρα από τον χώρο της Φυσικής

1) Luis Alvarez (1911-1988) Γενέτειρα: San Francisco, CA
(Βραβείο Νόμπελ: 1968)
Alvarez ήταν ένας ευφυής και γόνιμος πειραματιστής. Με Geiger μετρητές έδειξε ότι οι εισερχόμενες κοσμικές ακτίνες είναι ως επί το πλείστον θετικές, με θαλάμους φυσαλίδων ανακάλυψε συντονισμοί nucleon, και με συστοιχίες κεραία που εκλεπτυσμένη τη χρήση του ραντάρ. Συνήθιζε κοσμικής - muons ακτίνων να ελέγξει θαλάμους ταφή σε αιγυπτιακές πυραμίδες, και ραδιενέργεια για την ανίχνευση ενός κομήτη σύγκρουσης με τη Γη που μπορεί να έχουν εξοντωθεί οι δεινόσαυροι.

2) John Bardeen (1908-1991) Γενέτειρα: Madison, WI
(Βραβεία Νόμπελ: 1956, 1972)
Κανείς άλλος δεν έχει κερδίσει δύο βραβεία Νόμπελ στη Φυσική. Bardeen ήταν coinventor των τρανζίστορ, καθώς και η codeveloper της θεωρίας BCS των υπεραγωγιμότητα. Πρακτικές εφαρμογές του έργου του έχει ξεσηκώσει τον πολιτισμό μας, και τις μεθόδους ανάλυσης του έχουν μετατραπεί θεωρητική έρευνα σε συμπυκνωμένη φυσική.

3) Herman R. Branson (1914-1995) Γενέτειρα: Pocahontas, VA
Πρωτογενή ερευνητικά ενδιαφέροντα Branson ήταν μαθηματική βιολογία και τη δομή των πρωτεϊνών. Συνεργασία του με τον Robert B. Coney και Β. Linus Pauling οδήγησε στον εντοπισμό του άλφα και γάμμα ελικοειδή δομή των πρωτεϊνών. Άλλες προσπάθειες του περιελάμβανε πειραματικές και θεωρητικές έρευνες της χρήσης των ραδιενεργών ισοτόπων ως ιχνηθετών, και οι μελέτες επιπτώσεων ηλεκτρονίων των μικρών οργανικών μορίων. Μετά από μια ερευνητική σταδιοδρομία του πάνω από δεκαετίες, Branson πήγε στην χρησιμεύσει ως πρόεδρος δύο ιστορικά μαύρο πανεπιστήμια.

4) Subrahmanyan Chandrasekhar (1910-1995) Γενέτειρα: Lahore, Ινδία Νόμπελ: 1983.
Chandrasekhar επιτέθηκαν αρκετούς τομείς της θεωρητικής φυσικής, σε κάθε περίπτωση που παράγουν μια οριστική ανάλυση του τομέα. Ήταν ο πρώτος που προτείνει το μηχανισμό για την κατάρρευση των άστρων που εκφυλίζονται σε λευκούς νάνους. Μελετώντας αστρική δυναμική, έκανε σημαντικές προόδους στην κατανόηση της υδροδυναμική, hydromagnetics, ακτινοβολίας και μεταφοράς ενέργειας.

5) Richard P. Feyman (1918-1988) Γενέτειρα: New York, NY
(Νόμπελ Βραβείο: 1965)
Το All-American παιδί από το Μπρούκλιν. Από τη διδασκαλία του με τη δημοφιλή βιβλία του για την βαθιά το έργο του για ηλεκτρομαγνητισμού, όλες τις εισφορές του είχε μια μοναδική αίσθηση. Χρησιμοποιούμε τα διαγράμματα Feynman και να αποκτήσουν νέα στοιχεία που προέκυψαν από την Φάινμαν διαλέξεις που προέρχεται από μια σειρά μαθημάτων καινούριος. Αγαπούσε τη φυσική με μεράκι και, κατά τα λεγόμενά του, ήταν ένα «περίεργο χαρακτήρα».

6) Benjamin Franklin (1706-1790) Γενέτειρα: Boston, MA
Εκδότης, bon vivant, πατριώτης, και διπλωμάτης, ο ρόλος του Φρανκλίνου ως επιστήμονας είχε αναγνωριστεί περισσότερο στην Ευρώπη από ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το άρθρο για την ηλεκτρική ενέργεια στην αρχική Εγκυκλοπαίδεια Britannica (1775) είναι γεμάτη με αναφορές στην έρευνα του αντίστροφου του τετραγώνου του νόμου για το πρόβλημα της θωράκιση. Eripuit coelo fulmen sceptrumque tyrannis.

7) Galileo Galilei (1564-1642) Γενέτειρα: Πίζα, Ιταλία
Galileo επινόησε και χρησιμοποίησε ένα τηλεσκόπιο για να ανακαλύψετε τα φεγγάρια του Δία, κρατήρες της Σελήνης, που διακινούνται σημεία για τον ήλιο, και οι φάσεις της Αφροδίτης, όλα τα ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία υπέρ του ηλιοκεντρικού μοντέλου του ηλιακού συστήματος. Διάλογοι του που το έδαφος-έργο της κινηματικής, που οδήγησε στην δυναμική του Νεύτωνα. Απειλούνται από την Ιερά Εξέταση σε μεγάλη ηλικία του, παραιτήθηκε δημοσίως την πίστη του ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο, αλλά σύμφωνα με το μύθο, ψιθύρισε «Ωστόσο, κινείται"

8) Γιώργος Gamow (1904-1968) Γενέτειρα: Οδησσός, Ρωσικής Αυτοκρατορίας (νυν Ουκρανία)
Gamow εφαρμόζονται κβαντομηχανική για το πρόβλημα της διάσπασης άλφα και έδειξε ότι η alphas πρέπει σήραγγα μέσα από το πυρηνικό δυναμικό εμπόδιο. Πρότεινε το γενικό σύστημα για την προέλευση του σύμπαντος σήμερα είναι γνωστή ως θεωρία του big bang, τον υπολογισμό (με Ρ. Alpher) η παραγωγή των ελαφρών στοιχείων κατά τη διάρκεια της έκρηξης και την πρόβλεψη της ύπαρξης της αρχέγονης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Ανάμεσα στα πολλά βιβλία του popularizing επιστήμη είναι ο κ. Tompkins in Wonderland

9) J. Willard Gibbs (1839-1903) Γενέτειρα: New Haven, CT
Στην ηλικία των 32 διορίστηκε Gibbs πλήρη καθηγητής στο Yale. Ήταν δεν αμφιβολία ο κατ 'εξοχήν ΗΠΑ θεωρητικός φυσικός στην εποχή του, αλλά πολύ λίγοι Αμερικανοί γνώριζαν γι' αυτόν. Δημοσίευσε θεμελιώδη αλλά πολύ αφηρημένα έγγραφα για θερμοδυναμικής σε μια σκοτεινή περιοδικό, και ήταν κατανοητή από λίγα μόνο από τους συνομηλίκους του στην Ευρώπη, όπως ο Maxwell. Τώρα καταλαβαίνουμε ότι αυτός έθεσε τις βάσεις για τη χημική θερμοδυναμική και στατιστική μηχανική.

10) Hermann von Helmholtz (1821-1894) Γενέτειρα: Potsdam, Γερμανία.
Εισφορές Helmholtz στην επιστήμη καλύπτει ένα φάσμα θεμάτων: οπτική, ακουστική, μηχανική, υδροδυναμική, ηλεκτρομαγνητισμού, μαθηματικά και ιατρική. Ευρύτερα γνωστός ως codisoverer (με Joule και Julius Mayer), του νόμου της διατήρησης της ενέργειας, που επεκτάθηκε τρεις θεωρία του Young χρώμα της όρασης, γνωστή σήμερα ως το ζευγάρι - Helmholtz θεωρία. Αυτός διατύπωσε τη θεωρία απήχηση της ακοής, σε εφαρμογή η χρήση των αντηχεία (που σήμερα ονομάζεται Helmholtz αντηχεία) στην ανάλυση πολύπλοκων ήχους, και έκανε τη σημαντική συνεισφορά στη θεωρία μουσικής. Κατασκεύασε μια γενικευμένη μορφή της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας? Εξίσωση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος ονομάζεται προς τιμήν του.

11) William Thomson (Lord Kelvin) (1824-1907) Γενέτειρα: Μπέλφαστ, της Ιρλανδίας.
Thomson με σημαντική συνεισφορά σε πολλούς τομείς της φυσικής, αλλά πρώτα απ 'όλα ένα δάσκαλο, που εξυπηρετεί για 53 έτη ως καθηγητής της φυσικής φιλοσοφίας στο Παν. της Γλασκώβης. Δημοσίευσε 660 έγγραφα σχετικά με θέματα συμπεριλαμβανομένης θερμοδυναμική, οπτική, ελαστικότητα, ηλεκτρισμού και μαγνητισμού, υδροδυναμική, και πλοήγησης. Το 1848 θα προτείνει μια απόλυτη κλίμακα θερμοκρασίας, και αργότερα συνεργάστηκε με Joule κατά την εκπόνηση της Joule-Thomson αποτέλεσμα. Εφηύρε επίσης μια βελτιωμένη πλοήγηση πυξίδα, η γαλβανόμετρο καθρέφτη, και ένα αναλογικό πρόβλεψης παλίρροια.

12) Johannes Kepler (1571-1630) Γενέτειρα: Weil der Stadt, Γερμανία. Ο Κέπλερ ανακάλυψε το καθεστώς του ηλιακού συστήματος. Αναλαμβάνοντας τα αστρονομικά στοιχεία συσσωρευτεί από Tyho Brade και τοποθέτησή τους στο μοντέλο του Κοπέρνικου πλανήτες σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, ο Κέπλερ έδειξε ότι οι τροχιές οι ελλείψεις, και τις περιόδους και ακτινική αποστάσεις ήταν συνδεδεμένοι με έναν απλό τρόπο. Αυτό το σύνολο στάδιο του Νεύτωνα για να αντλήσει τις σχέσεις και τις θεμελιώδεις νόμους της δυναμικής και το αντίστροφο-πλατεία δίκαιο.

13) James Clerk Maxwell (1831-1879) Γενέτειρα: Edinburg, Scotland.
Maxwell είναι το πιο γνωστό για την παρασκευή του της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας. Τα λόγια του Αϊνστάιν, «Η ειδική θεωρία της οφείλει την προέλευσή της σχετικά με εξισώσεις του Maxwell το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο". Άλλες σημαντικές συνεισφορές του στην πρόοδο της επιστήμης περιλαμβάνονται διατύπωση, ανεξάρτητα από Ludwig Boltzmann, το Maxwell-Boltzmann κινητικής θεωρίας των αερίων.

14) Amalie Emmy Noether (1882-1935) Γενέτειρα: Erlangen, Γερμανία
Η Noether ανακάλυψε και απέδειξε δύο θεωρήματα, και συνομιλεί τους, που έχουν επηρεάσει βαθιά σύγχρονη φυσική. Τα θεωρήματα, συλλογικά γνωστών ως «θεώρημα Noethet του", δίνουν μια γενική σχέση μεταξύ συμμετρίες στη Φυσική και τις αρχές της διατήρησης, και παρέχουν το φορμαλισμό για την κατανόηση της ενέργειας-συνομιλία ώθηση στη θεωρία της γενικής σχετικά. Αλλά Θεώρημα Noether αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό κλάσμα των επιτευγμάτων της. Το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητας της ήταν στην ανάπτυξη της σύγχρονης αφηρημένης άλγεβρας.

15) Hans Christian Oersted (1777-1851) Γενέτειρα: Rudkobing, Δανία
Μεγάλος φυσικός, χημικός (πρώτος για την προετοιμασία μεταλλικών αλουμίνιο), και θαυμάσιος δάσκαλος. Δίνοντας παράλληλα μια επίδειξη διάλεξη, Oersted ανακάλυψε ότι ένα ηλεκτρικό ρεύμα επηρεάζεται μια βελόνα της πυξίδας. Είχε βρεθεί ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού, για τα οποία ο ίδιος και πολλοί άλλοι είχαν την αναζήτηση.

16) Sir Joseph John Thomson (1846-1940) Γενέτειρα: Cheetham Hill, Μεγάλη Βρετανία.
Πείραμα JJ Thomson για ηλεκτρική εκκενωση των αερίων του έδειξε ότι οι καθοδικές ακτίνες είναι πράγματι αρνητικά φορτισμένα σωματίδια με μια ενιαία επιβάρυνση ως ποσοστό του μάζα. Thomson πιστεύεται ότι αυτά τα "ηλεκτρόνια" να είναι θεμελιώδη συστατικά της ύλης και πρότεινε ένα μοντέλο του ατόμου στο οποίο τα ηλεκτρόνια έχουν ενταχθεί σε μια σφαίρα θετικό φορτίο. Ο εξέτασε επίσης τις επιπτώσεις των ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων σε θετικά ιόντα, που παρέχει την πρώτη απόδειξη πείραμα για την ύπαρξη των ισοτόπων.

17) Rosalyn Sussan Yalow (1921 -) Ημερομηνία γέννησης: New York, NY (Βραβείο Νόμπελ: 1977 Φυσιολογίας της Ιατρικής)
Η Yalow ήταν ιατρός η οποία, σε συνεργασία με την SA Berson, αναπτύχθηκαν μέθοδοι που χρησιμοποιούν ραδιενεργά ισότοπα για τη διερεύνηση φυσιολογικών συστημάτων που επιτρέπουν την ανίχνευση των λεπτών συγκεντρώσεις των βιολογικών ή φαρμακολογικών ουσιών στα δείγματα των υγρών του σώματος. Οι μέθοδοι καλούνται ραδιοανοσοπροσδιορισμού (RIA). Η έννοια ΡΙΑ οδήγησε σε αναρίθμητες καινοτομίες στον τομέα της έρευνας και πρακτικών εφαρμογών. ΡΙΑ μπορούν να χρησιμοποιηθούν, για παράδειγμα, στην οθόνη του αίματος σε τράπεζες αίματος για τον ιό της ηπατίτιδας, καθορίζουν τα επίπεδα της δοσολογίας του σέρνει και αντιβιοτικών, καθώς και τον εντοπισμό και τη θεραπεία ορμονών που σχετίζονται με προβλήματα υγείας.

18) Chen Ning Yang (1922 -) Γενέτειρα: Hofei, Anhwei, Κίνα
(Βραβείο Νόμπελ: 1957)
"Frank" Yang προβλέψει ότι μία από τις πιο θεμελιώδεις νόμους, τη διατήρηση της ισοτιμίας, θα πρέπει να παραβιάζονται κατά τις αλληλεπιδράσεις Αδύναμος. Πείραμα επιβεβαίωση αυτού του αποτελέσματος προκάλεσε μια πλήρη επανεξέταση της φύσης των αρχών συμμετρίας και νόμους συνομιλία. Ο Yang-Mills θεωρίες είναι πλέον βασική για την κατανόηση της φυσικής των σωματιδίων.

19) Hans Bethe (1906-2005) Birthplace: Strassburg, Germany
(Nobel Prize: 1967)
Hans Bethe discovered why stars shine. In 1938 he proposed (and calculated) a sequence of nuclear reaction in stars that would turn hydrogen into helium, thus providing the needed energy. Two generations of physics students learned nuclear physics from Bethe’s monumental articles in The Reviews of Modern Physics. He headed the theoretical physics section at Los Alamos.

20) Niels Bohr (1885-1962) Birthplace: Copenhagen, Denmark
(Nobel Prize: 1922)
He was the guru of quantum mechanics. By requiring quantized angular momentum, Bohr developed the first successful theory of the hydrogen atom and its spectra. Throughout the late 1920s and 1930s, his institute in Copenhagen became the focal point for the small band of theoretical physicists who developed the quantum theories. His philosophical theme was “complimentarity”, dual nature of reality.

21) Ludwig Boltzmann (1844-1906) Birthlpace: Vienna, Austria
Boltzmann established the statistical interpretation of entropy and the second law of thermodynamics. He calculated the number of arrangements of momentum and energy possible for a group of molecules with a fixed total energy. From his theory of a microworld of interacting particles, Boltzmann successfully predicted macroscopic features of thermodynamics, and thus demonstrated the likelihood of atomicity.

22) Max Born (1882-1970) Birthplace: Breslau, Germany
(Nobel Prize: 1954)
Max Born was a pioneer in the development of quantum theory. He was awarded the Nobel Prize “for his fundamental research in quantum mechanics, especially for his statistical interpretation of the square of Schrodinger’s wave function as the particle’s probability distribution function”. Born was a close friend of Albert Einstein’s; they agreed to disagree about “God plays dice with the universe”.

23) Louis de Broglie (1892-1987) Birthplace: Dieppe, France
(Nobel Prize: 1929)
De Broglie used Einstein’s E=mc2 along with Plank’s equation E=hf to show that any particle there should be an associated wave, the wavelength of which depends on the particle’s momentum. The revolutionary nature of the de Broglie’s theory was not well appreciated until Einstein called it to the attention of the physics community. Ultimately, de Broglie’s work served as the foundation for the development of wave mechanics by Erwin Shrodinger and others.

24) A.H. Compton (1892-1962) Birthplace: Wooster, OH
(Nobel Prize: 1927)
In his experiments on the scattering of x-rays, Compton found that some of the scattered radiation suffered an increase in wavelength. He accounted for this by presuming that radiation has a particle nature. (he coined the name photon) and that in collisions with electrons the photons lose energy. This work gave support to Einstein’s theory of the particle nature of light.

25) Nicolaus Copernicus (1473-1543) Birthplace: Torun, Poland
In his book On the Revolutions, Copernicus moved our Earth from the center of the universe to an orbit around the Sun, and a position as a minor planet. The book is not only a remarkable analysis of astronomical observations, but is also a courageous denial of the religious – philosophical dogma of his age.

26) Marie Curie (1867-1934) Birthplace: Warsaw, Poland
(Nobel Prizes: 1903, Physics; 1911, Chemistry)
Marie (Maria Sklodowska) Curie received her early scientific training from her father in Warsaw, then went to Cracow, and finally to the Sorbonne in Parris. After the death of her husband, Pierre Curie, she succeeded to his professorship and developed a major institute for the study of radioactivity.

27) Paul Dirac (1902-1984) Birthplace: Bristol, England
(Nobel Prize: 1933)
Dirac merged quantum mechanics and relativity. His equations predicted the existence of a whole other world of antiparticles. Dirac was a shy man who usually worked alone. His guide to research and criterion for validity was the beauty of the equations.

28) Albert Einstein (1879-1955) Birthplace: Ulm, Germany
(Nobel Prize: 1921)
The most revolutionary mind of the 20th century. In 1905 he published three papers in the same journal: one on Brownian motion clinched the case for the existence of atoms; one explained the photoelectric effect; and the third presented the special theory of relativity. Ten years later his general theory of relativity supplanted Newton’s gravitation with a vastly different view of space – time and the universe.

29) Michel Faraday (1791-1867) Birthplace: London, England
Son of a blacksmith, apprenticed to a bookbinder, self-educated, Faraday was a laboratory assistant to Sir Humphry Davy, the great chemist. Yet Davy later said, “My greater discovery was Faraday”. Faraday originated our ideas of electromagnetic fields, discovered the induction of electric fields, and created the first generator. He worked out and demonstrated the laws of electrolysis, and found fundamental relationships between light and electromagnetism in matter.

30) Enrico Fermi (1901-1954) Birthplace: Rome, Italy
(Nobel Prize: 1938)
Master of both experimental and theoretical techniques, Fermi helped explain beta decay in terms of Pauli’s neutrino. He realized the practical consequences of nuclear fission and created the first nuclear reactor in Chicago, which led to the construction of the first nuclear bomb. Fermi had a legendary ability to do mental calculations and obtain order of magnitude answers to problems of any kind.

31) Maria Goeppert – Mayer (1906-1972) Birthplace: Kattowitz, Germany
(Nobel Prize: 1963)
Goeppert – Mayer calculated the structure of atomic nuclei, relating the number of protons and neutrons to the stability and energy levels of the nuclei. She showed that the nucleus is not an amorhous soup of particles, but has a shell structure. She made many other important contributions to theoretical physics, but did so without academic position because of nepotism rules in force at the time.

32) Werner Heisenberg (1901-1976) Birthplace: Wurzurg, Germany
(Nobel Prize: 1932)
One of the founders of quantum mechanics, Heisenberg formulated the relationships between measurable quantities in terms of matrix algebra, equivalent to Shrodinger’s wave equations. One of the inescapable consequences of his theory is that certain linked quantities have linked uncertainties in their measured values.

33) Edwin Hubble (1889-1953) Birthplace: Marshfield, MO
Some people discover new worlds: Hubble discovered the universe. He proved that galaxies exist beyond our own, and that are all fleeing from each other. From his measurements of galastic redshifts, he determined the rate of expansion of the universe, and thus its age. When Einstein heard about Hubble’s results, he said that not realizing the expansion of the universe was his “greatest blunder”.

34) Elmer Samuel Imes (1883-1941) Birthplace: Memphis, TN
In 1918 Imes became the second African – American to earn a Ph.D. in physics. He worked under Harrison Randall at the University of Michigan on measuring high – resolution infrared spectra of diatomic molecules. Imes’ papers of 1919-1920 were the first research publications produced by an African – American physicist. They provided the accurate determination of interatomic distances in molecules and established that quantum theory is applicable to the study of molecular structure and behavior.

35) Max von Laue (1879-1960) Birthplace: Pfaffendorf, Germany
(Nobel Prize: 1914)
Von Laue showed that the layers of atoms forming a crystal could serve as a diffraction grating for x rays. This discovery, which Einstein called “one of the most beautiful in physics”, provide a method of determining the wavelength of the x-rays and of the structure of crystals. Von Laue was an early advocate of Albert Einstein’s theory of relativity.

36) Hendrik A. Lorentz (1853-1928) Birthplace: Arnhem, The Netherlands
(Nobel Prize: 1902)
Before the existence of electrons had been demonstrated, Lorentz proposed that oscillations of electric charge in the atom result in the emission of light waves. He shared the physics Nobel Prize with his student Piert Zeeman, who demonstrated the effect on the wavelength of such emitted light. Lorentz is also famous for his work to explain the null result of the Michelson – Morley experiment. The Lorentz transformations form the basis of Einstein’s special theory of relativity.