Και κάτι άλλο... (271 άρθρα)

Η αλλαγή ώρας για το 2020 πραγματοποιείται τα ξημερώματα της τελευταίας Κυριακής του Οκτωβρίου και συγκεκριμένα στις 25 Οκτωβρίου.

Εκείνη την ημέρα περνάμε στη χειμερινή ώρα 2020, γυρνώντας τους δείκτες των ρολογιών μας μία ώρα πίσω.

Το ζήτημα της αλλαγής της ώρας έχει αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης το τελευταίο διάστημα, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο ψήφισε για τον τερματισμό από το 2021 της πρακτικής της προσαρμογής των ρολογιών κατά μία ώρα την άνοιξη και το φθινόπωρο.

Η ψήφος αυτή, εξηγούσε το Reuters, δεν είναι η τελευταία λέξη στο ζήτημα αυτό αλλά θα αποτελέσει τη βάση των συνομιλιών με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να προκύψει η τελική νομοθεσία.

Στις 26 Μαρτίου 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τη θέση σχετικά με την πρόταση της Επιτροπής, υποστηρίζοντας το τέλος των αλλαγών στην ώρα μέχρι το 2021, οπότε και η κάθε χώρα καλείται να επιλέξει εάν οι δείκτες των ρολογιών θα παραμείνουν στη θερινή ή τη χειμερινή. Ωστόσο, το “πράσινο φως” δίνεται οριστικά από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Το μέτρο της αλλαγής της ώρας έχει ως βασικό πλεονέκτημα την εξοικονόμηση ενέργειας καθώς κατά τους μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι τον Ήλιο.

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα αποφασίσουν να διατηρήσουν την θερινή τους ώρα θα πρέπει να πραγματοποιήσουν την τελική τους αλλαγή την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου του 2021.

Αυτές οι οποίες προτιμούν να διατηρήσουν την χειμερινή τους ώρα μπορούν να προσαρμόσουν οριστικά τα ρολόγια τους την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του 2021, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου που εγκρίθηκε από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με 410 ψήφους υπέρ, έναντι 192 κατά και 51 αποχών.

Η ολομέλεια υποστήριξε την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον τερματισμό της εποχιακής αλλαγής ώρας, αλλά ψήφισε την αναβολή της ημερομηνίας ισχύος του τερματισμού από το 2019 στο 2021.

Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιθυμούν επίσης οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντονίσουν τις αποφάσεις τους έτσι ώστε να εξασφαλίσουν ότι η μόνιμη υιοθέτηση της θερινής ώρας από κάποιες χώρες και της χειμερινής από άλλες δεν θα διαταράξει την εσωτερική αγορά.

Εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπιστώσει ότι οι προβλεπόμενες αλλαγές στο ζήτημα της ώρας θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν σημαντικά και μόνιμα την εύρυθμη λειτουργία της ενιαίας αγοράς, μπορεί να υποβάλει πρόταση αναβολής της ημερομηνίας εφαρμογής της οδηγίας κατά 12 μήνες κατ' ανώτατο όριο, αναφέρει το εγκριθέν κείμενο.

Το κείμενο που υιοθετήθηκε αποτελεί τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου για τις διαπραγματεύσεις με τους υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την τελική διατύπωση των κανόνων».

Πηγή

Τα ίχνη μιας ακόμη, άγνωστης έως τώρα, μαζικής εξαφάνισης των ειδών, η οποία συνέβη στη Γη πριν 233 εκατομμύρια χρόνια, ανακάλυψε μια διεθνής επιστημονική ομάδα. Το συμβάν (με την επιστημονική ονομασία Carnian Pluvial Episode ή CPE) κατά την Ύστερη Τριασική περίοδο, μεταξύ άλλων, διευκόλυνε την κυριαρχία των δεινοσαύρων στον πλανήτη μας.

Το επεισόδιο Carnian, στην ύστερη Τριαδική Περίοδο σηματοδοτεί μια εποχή βαθιών αλλαγών στη ζωή, στον ωκεανό και στην ξηρά. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, σημειώθηκε μια σημαντική αλλαγή του κλίματος, Το συμβάν  CPE συνέβη πριν από περίπου 234 έως 232 εκατομμύρια χρόνια. Το πιο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό του ήταν μια αξιοσημείωτη ενίσχυση του υδρολογικού κύκλου που χαρακτηρίστηκε από τέσσερα επεισόδια αυξημένης βροχόπτωσης, όπως υποδεικνύεται από διαφορετικά ιζηματογενή και παλαιοντολογικά δεδομένα). Επαναλαμβανόμενες διαταραχές του κύκλου C, που αποδεικνύονται από τα ισότοπα του  C, συνέπεσαν με τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές αλλαγές και την υπερθέρμανση του κλίματος, υποδηλώνοντας μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος.

Οι 17 ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Μάικ Μπέντον της Σχολής Γεωεπιστημών του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, οι οποίοι αξιολόγησαν μια σειρά από γεωλογικά και παλαιοντολογικά δεδομένα, θεωρούν ως πιθανότερη αιτία για την καταστροφή τις μαζικές εκρήξεις ηφαιστείων στον δυτικό Καναδά και στην Αλάσκα, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τεράστιοι όγκοι ηφαιστειακού βασάλτη να ξεχυθούν και να καλύψουν μεγάλες εκτάσεις. Παράλληλα, η ατμόσφαιρα κατακλύσθηκε από εξίσου τεράστιες ποσότητες «αερίων του θερμοκηπίου», με συνέπεια να ανέβει απότομα η θερμοκρασία.

Η κλιματική αλλαγή που ακολούθησε, προκάλεσε μεγάλη απώλεια της βιοποικιλότητας τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα (απώλεια του ενός τρίτου των ειδών), ενώ μετά την εξαφάνιση των παλαιών ειδών, νέα είδη αναδύθηκαν, δημιουργώντας διαφορετικά οικοσυστήματα, π.χ. ευνοώντας ιδιαίτερα την επέκταση των κωνοφόρων δένδρων.

Οι δεινόσαυροι είχαν ήδη εμφανιστεί περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια πριν από αυτή τη μαζική καταστροφή ειδών, αλλά έως τότε είχαν παραμείνει σχετικά σπάνιοι και μάλλον ασήμαντοι. Όμως στη συνέχεια, για ασαφείς λόγους, βρήκαν ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχική παρουσία τους. Το ίδιο έκαναν και άλλα νέα είδη, όπως οι χελώνες, οι κροκόδειλοι, οι σαύρες, νέα ερπετά και τα πρώτα θηλαστικά. Επίσης μετά τη νέα μαζική εξαφάνιση, εμφανίστηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι κοραλλιογενείς ύφαλοι.

Έως τώρα οι παλαιοντολόγοι είχαν εντοπίσει πέντε μεγάλες μαζικές εξαφανίσεις ειδών κατά τα προηγούμενα 500 εκατομμύρια χρόνια, κάθε μία από τις οποίες είχε θεμελιώδεις επιπτώσεις για την εξέλιξη της ζωής στη Γη. Κάτι ανάλογο φαίνεται πως συνέβη και με την έκτη.

Πηγή

Ο φυσικός Dmitri Krioukov του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, πραγματοποίησε προσομοιώσεις που δείχνουν ότι οι δομές του σύμπαντος είναι πολύ πιθανό να αναπτύσσεται με τρόπο ανάλογο με εκείνον του εγκεφάλου. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η ανάπτυξη του σύμπαντος έχει επίσης κοινά χαρακτηριστικά με την ανάπτυξη του Internet αλλά και των κοινωνικών δικτύων.

Απλή χαρτογράφηση μεταξύ  δύο επιφανειών που αντιπροσωπεύουν τις γεωμετρίες του σύμπαντος και σύνθετων δικτύων, αποδεικνύει ότι η δυναμική της ανάπτυξης μεγάλων δομών και οι δομές τους είναι παρόμοιες.

Παγκόσμιος νόμος

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ορισμένοι βασικοί φυσικοί νόμοι ελέγχουν την ανάπτυξη μικρότερων αλλά και μεγαλύτερων συστημάτων τα οποία ξεκινούν από την ηλεκτρική δραστηριότητα στον ανθρώπινο εγκέφαλο,  επεκτείνονται στη λειτουργία και ανάπτυξη του Internet και των κοινωνικών δικτύων και φτάνουν μέχρι την επέκταση των γαλαξιών.

«Οι δυναμικές των μηχανισμών φυσικής ανάπτυξης είναι ίδιες για διαφορετικά δίκτυα είτε είναι ψηφιακά όπως το Internet και τα κοινωνικά δίκτυα είτε είναι δίκτυα που αφορούν τον εγκέφαλο» αναφέρει ο φυσικός Dmitri Krioukov  επικεφαλής της έρευνας. «Όπως φαίνεται, υπάρχει ένας και μόνο θεμελιώδης νόμος της φύσης που κυβερνά όλα αυτά τα δίκτυα» σχολιάζει ένας άλλος φυσικός του Πανεπιστημίου του Χιούστον που δεν μετείχε στην έρευνα.

Η μελέτη

Οι ερευνητές σχεδίασαν μια προσομοίωση στην οποία το νεαρό Σύμπαν διασπάστηκε στις μικρότερες δυνατές μονάδες, τα κβάντα. Στη Φυσική, ο όρος κβάντο ή κβάντουμ αναφέρεται σε μια αδιάστατη μονάδα ποσότητας, ένα “ποσό από κάτι”. Για παράδειγμα ένα κβάντο φωτός είναι μία μονάδα φωτός, ένα φωτόνιο. Στην προσομοίωση τα κβάντα συνδέονταν σε ένα γιγάντιο κοσμικό δίκτυο και καθώς η προσομοίωση εξελισσόταν αυξανόταν συνεχώς ο συμπαντικός χωροχρόνος με αποτέλεσμα να αυξάνονται και οι διασυνδέσεις ανάμεσα στην ύλη και τους γαλαξίες και να αποκαλύπτεται σε βάθος χρόνου η ανάπτυξη του Σύμπαντος.

Όταν οι ερευνητές συνέκριναν την ανάπτυξη του Σύμπαντος με εκείνη των κυκλωμάτων του εγκεφάλου αλλά και εκείνη των κοινωνικών δικτύων διαπίστωσαν ότι όλα επεκτείνονται με παρόμοιους τρόπους.

«Είναι πιθανό ότι κάποιοι ακόμη άγνωστοι σε εμάς νόμοι της φύσης καθορίζουν τον τρόπο που τα δίκτυα αναπτύσσονται και μεταβάλλονται, από τα μικρότερα κύτταρα του εγκεφάλου μέχρι και τους μεγάλους γαλαξίες» αναφέρει ο Dmitri Krioukov .

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Scientific Reports».

Πηγή: ΑΠΕ

Πώς διαμέσου των μαθηματικών κόβουμε ένα καρπούζι σε φέτες ίσων όγκων!

Το σχήμα ενός καρπουζιού είναι ελλειψοειδές, η πιο ακριβέστερα, ένα σφαιροειδές με δυο ίσους ημιάξονες. Ο συνολικός όγκος ενός σφαιροειδούς καρπουζιού είναι  V_tot = 4πb²α/3, όπου α το μήκος του κύριου ημιάξονα (α>b). Το να κόψει κανείς ένα καρπούζι σε 2 ή 4 μέρη είναι πολύ εύκολο λόγω συμμετρίας.

Ένα καρπούζι σχήματος (σφαιροειδούς) ελλειψοειδούς

Πώς συνεχίζουμε όταν θέλουμε περισσότερα κομμάτια; Σίγουρα δεν είναι εύκολο να κόψουμε ίσες φέτες όπως βλέπουμε στο σχήμα 2(α).

Μια εύλογη εναλλακτική είναι αυτή που φαίνεται στο σχήμα 2(b). Αλλά αν τα κομμάτια έχουν το ίδιο πλάτος, τότε δεν θα έχουν τον ίδιο όγκο. Αν θέλουμε να έχουν τον ίδιο όγκο, τα εν λόγω πλάτη πρέπει να είναι διαφορετικά.  Κι αυτό είναι το μαθηματικό πρόβλημα που θέτουν οι Timoteo Carletti, Duccio Fanelli και Alessio Guarino:
Θέλουμε να κόψουμε n φέτες με ίσους όγκους (V₁=V₂=V₃=V₄=…) , όπως βλέπουμε στο σχήμα 2(c). Να προσδιοριστούν οι συντελεστές λ_i  όπου λ₁∙α+λ₂∙α+λ₃∙α+λ₄∙α+…=α.

Οι  Carletti et al, υποστηρίζουν ότι μια καλή προσέγγιση είναι «ο κανόνας 2/3», σύμφωνα με τον οποία οι συντελεστές λ_i προσεγγίζονται από την σχέση:

α∙λ_προσ.=α∙2/3∙i/n, όπου n o αριθμός των κομματιών και i=1,2, 3, …, (n-1)

Έτσι, αν θέλουμε δυο ίσα κομμάτια τότε α∙λ_πρ=α∙2/3∙1/2=α/3. Tότε προκύπτουν δυο σχεδόν ίσοι όγκοι με ακρίβεια, περίπου 4%.

Αν θέλουμε τρία ίσα κομμάτια τότε για το πλάτος της πρώτης φέτας πρέπει α∙λ⁽¹⁾_πρ=α∙2/3∙1/3=2α/9, όπου η διαφορά από το ακριβές ένα τρίτο του κομματιού είναι μόνο 1,6%. Για το πλάτος του δεύτερου ισχύει  α∙λ⁽²⁾_πρ=α∙2/3∙2/3=4α/9, αλλά οι όγκοι των δύο κομματιών που προκύπτουν διαφέρουν μεταξύ τους κατά 14%.

Συνεχίζοντας την ίδια προσέγγιση για μεγαλύτερο κομματιών μπορεί το σφάλμα να αυξάνεται, αλλά συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό από τους καρπουζοφάγους.

Αν ενδιαφέρεστε για όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με το τίμιο μοίρασμα ενός καρπουζιού μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ: «How to fairly share a watermelon».

Πηγή

Τα νησιά κι οι παραλίες της Ελλάδας, όπως απεικονίστηκαν φιλτραρισμένα μέσα από τη ματιά διάσημων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων

Τοπίο της Βόρειας Ελλάδας (ενδεχομένως Χαλκιδική) – Κωνσταντίνος Μαλέας – 1914

Σαπφώ κι ο Αλκαίος στη Λέσβο –
Lawrence Alma-Tadema- 1881

Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, «Δυο παιδιά στην παραλία»,1919, Εθνική Πινακοθήκη

Μιχάλης Οικονόμου, «Υδρα»,1930, Εθνική Πινακοθήκη

Ύδρα – Κωνσταντίνος Παρθένης

Ρίχνοντας τα δίχτυα – Κωνσταντίνος Βολανάκης

κορίτσια μαζεύουν βότσαλα – Frederic Leighton

Τοπίο από την Πάρο – Ion Tuculescu – 1939

Πάτμος – Ivan Aivazovsky 1854

Πόρος – Marc Chagall 1980

.

Η θαλασσογραφία – Νικόλαος Λύτρας

Το Ελληνικό Καλοκαίρι του Σπύρου Βασιλείου

Νύχτα στη Ρόδο – Ivan Aivazovsky 1850

Στο νησί της Κρήτης – Ivan Aivazovsky 1867

Ελληνας Ψαράς – John Craxton – 1946

Ελληνικό Τοπίο – André Bauchant – 1941

Η Αριάδνη κοιμάται στο νησί της Νάξου – John Vanderlyn – 1809-1814

Το νησί των Κυθήρων -Αντουάν Βαττώ – 1709

Νικόλαος Λύτρας, Ψάθινο καπέλο, περ. 1923-26

Μύλος και σπίτι στην ακροθαλασσιά (Ύδρα;)- Μιχάλης Οικονόμου

Σαμοθράκη -Roger Eliot Fry – 1912

Χορός των Νυμφών, Κέρκυρα – Wilfred Gabriel De Glehn – 1910

Κ. Μαλέας, Καμμένη Σαντορίνης (π. 1918).

Mykonos IV – Bernard Buffet – 1992

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Πεινάμε λιγότερο αυτή την εποχή; Να προτιμάμε τα αλμυρά; Και να πέσουμε με τα μούτρα στα λαδερά; Παχαίνει το καρπούζι; Τις απαντήσεις δίνει η επιστήμη που αποδεικνύει ότι πολλά απ’ όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε είναι λάθος.

Μύθος 1: Τα παγωμένα ροφήματα μας ξεδιψούν

Μπορεί να νιώθουμε ότι δροσιζόμαστε κάθε φορά που πίνουμε ένα παγωμένο ποτήρι νερό, αλλά για τον οργανισμό μας αυτό δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μία ψευδαίσθηση. Το πεπτικό σύστημα δεν μπορεί να απορροφήσει τα παγωμένα υγρά και έτσι το σώμα μας δεν προστατεύεται από την αφυδάτωση. Αντί λοιπόν να πίνετε τα ροφήματα παγωμένα, προτιμήστε να είναι δροσερά και μάλιστα να έχουν θερμοκρασία από 10 έως 15 βαθμούς Κελσίου, διότι σε αυτήν επιτυγχάνεται η μέγιστη απορρόφηση τους, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε προ ετών στην επιθεώρηση ΅Journal of Athletic Training”. Καλό είναι επίσης να μην αδειάζετε μονορούφι το ποτήρι σας, αλλά να πίνετε μεγάλες γουλιές σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Μύθος 2: Να τρώμε περισσότερο αλάτι

Ο μύθος αυτός γεννήθηκε πριν από δεκαετίες, όταν η κατανάλωση αλατιού ήταν περιορισμένη και γι¨αυτό οι γιατροί συνιστούσαν ΅λίγο περισσότερο αλάτι΅ ώστε να γίνεται κατακράτηση υγρών και να αποφεύγεται η αφυδάτωση. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, το αλάτι που τρώμε είναι πολλαπλάσιο από αυτό που συνιστάται για καλή υγεία (μελέτες έχουν δείξει ότι τρώμε πάνω από 10γρ. την ημέρα, ενώ οι υγιείς δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 5γρ. και οι υπερτασικοί τα 3γρ.ημερησίως) και έτσι δεν χρειάζεται ελαφρά αύξηση της κατανάλωσης τους το καλοκαίρι. Εξαίρεση υπάρχει για τους πάσχοντες από ορισμένα νοσήματα (π.χ. υπόταση, οι οποίοι μπορεί να χρειαστούν λίγο περισσότερο αλάτι  το καλοκαίρι, αλλά μόνο αν το συστήσει ο θεράπων ιατρός τους. Ας σημειωθεί εδώ ότι δεν έχει καμία διαφορά αν το αλάτι είναι κοινό επιτραπέζιο ή θαλασσινό: η άποψη ότι το θαλασσινό αλάτι περιέχει λιγότερο νάτριο και συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιείται άφοβα, αποτελεί επίσης μεγάλο μύθο). Αντί λοιπόν να βάζετε περισσότερο αλάτι στο φαγητό σας, δοκιμάστε αρωματικά, βότανα, και μπαχαρικά.

Μύθος 3: Η ζέστη "κόβει" την όρεξη

Ούτε την όρεξη κόβει ούτε διευκολύνει το αδυνάτισμα, όπως επίσης πιστεύουν πολλοί. Είναι τεκμηριωμένο ότι το καλοκαίρι οι καύσεις μειώνονται διότι η περιβαλλοντική θερμοκρασία βρίσκεται πιο κοντά στη θερμοκρασία του σώματος και έτσι ο οργανισμός δεν χρειάζεται πολλές καύσεις ώστε να διατηρεί σταθερή την εσωτερική  θερμοκρασία του (έχει βρεθεί ότι οι καύσεις τον χειμώνα είναι έως και 10% υψηλότερες απ΄ ότι το καλοκαίρι). Γιατί τότε δεν τρώμε όταν κάνει ζέστη; Για να μη ζεσταθούμε περισσότερο από τη θερμότητα που θα παραχθεί κατά τη πέψη της τροφής, είναι η απάντηση. Μ εάλλα λόγια, η ζέστη δεν μειώνει την όρεξη, αλλά ο οργανισμός μας προσαρμόζεται αυτόματα στις κλιματικές συνθήκες της εποχής και αναχαιτίζει το αίσθημα της πείνας όταν κάνει πολύ ζέστη, Όσον αφορά το αδυνάτισμα, μάλλον πιο δύσκολο είναι το καλοκαίρι καθώς φθονούν οι ευκαιρίες για μεζεδάκια, ουζάκια, παγωτά και κάθε είδους πολυθερμιδικά, αλκοολούχα κοκτέιλ.

Μύθος 4: Τα λαδερά δεν μας παχαίνουν

Μια χαρά μας παχαίνουν εάν ΅κολυμπούν΅ στο λάδι και συνοδεύονται από μισό κιλό φέτα και μισή φραντζόλα ψωμί. Ο γενικός κανόνας στη διατροφή είναι το μέτρο, ειδάλλως τα πάντα μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση του σωματικού βάρους, ακόμα κι αν είναι ολιγοθερμιδικά όπως τα λαδερά, τα οποία με ένα κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο ανά μερίδα παρέχουν 100 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Φροντίστε να τρώτε λαδερά τουλάχιστoν δύο φορές την εβδομάδα, μαζί με το πολύ 30γρ. φέτα και μία κανονική φέτα ψωμί.

Μύθος 5: Το σκόρδο απωθεί τα κουνούπια

Τα κουνούπια δεν είναι βρικόλακες για να φοβούνται το σκόρδο. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ πραγματοποίησαν μελέτη για να ελέγξουν τις αντικουνουπικές ιδιότητες του σκόρδου, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Συνεπώς, πιθανότερο είναι να φύγουν τρέχοντας οι γύρω σας αν τρώτε ωμό σκόρδο μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Μύθος 6: Το καρπούζι, αν και είναι ΅νερό΅, παχαίνει

Ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Εκτός από άφθονο νερό, το καρπούζι ανά φλιτζάνι του τσαγιού, παρέχει το 20% της ημερήσιας συνιστώμενης δόσης βιταμίνης C καθώς και άφθονο λυκοπένιο, την κόκκινη χρωστική ουσία με τις ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες που σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εκδήλωσης ορισμένων μορφών καρκίνου. Όσον αφορά τις θερμίδες του, αυτές είναι μόλς 46 ανά φλιτζάνι του τσαγιού.

Μύθος 7: Είναι προτιμότερο να πιω ένα κοκτέιλ από ένα άλλο δυνατό ποτό

Τα κοκτέιλ έχουν συνήθως μεγαλύτερη ποσότητα αλκοόλ από ένα απλό ποτό, όσο δυνατό και εάν είναι αυτό. Επιπλέον, περιέχουν και χυμούς ή γάλα που αυξάνουν τη θερμιδική τους απόδοση. Άρα εάν προτιμούμε το κοκτέιλ για να μειώσουμε το θερμιδικό φορτίο του ποτού μας, αυτό είναι λάθος. Αν από την άλλη το θεωρούμε πιο δροσιστικό, αυτό εξαρτάται από την ποσότητα του αλκοόλ που έχει, εφόσον η μεγάλη ποσότητα αλκοόλ προκαλεί αφυδάτωση. Ενδεικτικά, ένα ουίσκι έχει περίπου 140 θερμίδες από το οινόπνευμα που περιέχει (40% στα 50 ml που είναι μία μερίδα, άρα 20 γρ. οινοπνεύματος, όπου κάθε γραμμάριο οινοπνεύματος αποδίδει 7 θερμίδες), ενώ μία pina colada ξεκινάει από 410 θερμίδες (100 ml ρούμι έχουν 280 θερμίδες και 50 ml λικέρ καρύδας έχουν 56 θερμίδες, λόγω μικρότερης περιεκτικότητας σε αλκοόλ και 150 ml χυμός ανανά έχει 74 θερμίδες). Επιπλέον, σε αυτό το κοκτέιλ περιέχονται συνολικά 68 γρ. αλκοόλ, δηλαδή ξεπερνά τα επίπεδα των 40 γρ. που συστήνονται ως όριο κατανάλωσης.

Μύθος 8: Η μπύρα με ξεδιψάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο

Η μπύρα, όπως και τα περισσότερα οινοπνευματώδη ποτά δεν αποτελεί καλό ενυδατικό μέσο. Την περίοδο του καλοκαιριού, ο οργανισμός μας για να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία του αποβάλλει νερό, μέσω του ιδρώτα, γεγονός που πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα προσεκτικούς με τη διατροφή μας. Περίπου το 80% των ημερήσιων αναγκών του ανθρώπου σε νερό προέρχεται από τη λήψη νερού και άλλων υγρών και το υπόλοιπο 20% από τα τρόφιμα. Συνήθως, το νερό αποτελεί την πρώτη επιλογή, αλλά μια σειρά άλλων υγρών μπορεί να συνεισφέρει στην πρόσληψη νερού, όπως οι χυμοί, το γάλα, η σόδα, το τσάι, ο καφές, τα αναψυκτικά, καθώς και τα φρούτα και τα λαχανικά. Σε αντίθεση, τα οινοπνευματώδη ποτά οδηγούν σε αφυδάτωση, ενώ νομίζουμε ότι μας ξεδιψούν.

Μύθος 9: Το καλοκαίρι πρέπει να τρώμε το βράδυ

Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας που πρέπει να τρώμε και φυσικά το βράδυ είναι μία εξίσου καλή ώρα με το μεσημέρι για να γευματίσουμε. Απλά πρέπει να φροντίσουμε να καταναλώσουμε φαγητό το λιγότερο τρεις ώρες πριν κοιμηθούμε, ενώ το καλοκαίρι προτιμούμε να τρώμε βράδυ, επειδή δεν έχει τόση ζέστη, όση το μεσημέρι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην τρώμε τίποτε όλη την ημέρα και το βράδυ να τρώμε τρία γεύματα μαζί. Σε αυτήν την περίπτωση το φορτίο στο πεπτικό σύστημα είναι βαρύ και δεν διευκολύνεται η πέψη μας, προκαλώντας έτσι χειρότερη δυσφορία απ΄ ότι το μεσημεριανό γεύμα.

Μύθος 10: Το καλοκαίρι τα φρούτα είναι πιο γλυκά, οπότε παχαίνουν

Τα καλοκαιρινά φρούτα αρέσουν περισσότερο σε όλους και επειδή έχουμε τη λανθασμένη εντύπωση πως ό,τι μας αρέσει παχαίνει, θεωρούμε ότι δεν πρέπει να τα τρώμε. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η θερμιδική απόδοση κάθε φρούτου εξαρτάται καθαρά από την ποσότητα που θα καταναλώσουμε. Βέβαια, επειδή ακριβώς τα καλοκαιρινά φρούτα είναι πιο νόστιμα, και όχι πιο γλυκά, έχουμε την τάση να τρώμε μεγάλες ποσότητες και τότε πράγματι προσλαμβάνουμε πολλές θερμίδες. Αν σκεφτούμε όμως πως μία μερίδα φρούτου αντιστοιχεί σε μία φέτα καρπούζι ή πεπόνι, 2 βερίκοκα, ένα ροδάκινο ή 8-10 κεράσια ή σταφύλια, τότε κατανοούμε πόσα φρούτα πρέπει να τρώμε, ώστε να ακολουθούμε την σύσταση των 3 – 6 φρούτων την ημέρα, ανάλογα με τις ενεργειακές ανάγκες του καθενός.

_____

   του Δημήτρης Μπερτζελέτου, αντιπρόεδρος της Ένωσης Διαιτολόγων- Διατροφολόγων Ελλάδας, και Γρηγόρη Ρίσβα, Διαιτολόγος -Διατροφολόγος

   Πηγές: tanea.gr , iatronet.gr

Μια από τις βασικές μας απορίες το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια των διακοπών και όχι μόνο είναι το πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν μια θάλασσα είναι κατάλληλη για κολύμβηση ή αν είναι μολυσμένη. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε με γυμνό μάτι, μιας και η περιεκτικότητα σε μικρόβια είναι αυτή που καθορίζει την καταλληλότητα ή μη των νερών.

Ο Ιωάννης Χατζηανέστης, χημικός- ωκεανογράφος, διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας, στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.) αναλύει τους μύθους και τις αλήθειες, σχετικά με την καθαρότητα των θαλασσών.

Η παρουσία αχινών στη θάλασσα σημαίνει ότι είναι καθαρή;

Όπως μας εξηγεί ο κος Χατζηανέστης, δεν υπάρχει απόλυτη συσχέτιση όπως πολλοί πιστεύουν: «Καταρχήν η παρουσία αχινών έχει να κάνει και με το πώς είναι ο βιότοπος της περιοχής, αν υπάρχουν βράχια ή άμμος, δηλαδή». Η παρουσία αχινών δεν είναι σημαίνει ότι μια θάλασσα είναι αναγκαστικά καθαρή: «Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την αφθονία των ειδών αυτών», μας εξηγεί.

Τι γίνεται με τη χημική ρύπανση στην Ελλάδα

«Επειδή μιλάμε για νερά κολύμβησης το βασικό θέμα είναι το μικροβιακό φορτίο. Δηλαδή αν υπάρχουν κωλοβακτηρίδια και εντερόκοκκοι. Μια τέτοιου είδους ρύπανση συνήθως, έχει να κάνει με λύματα. Η χημική ρύπανση η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει σοβαρά την υγεία των κολυμβητών είναι τελείως διαφορετική περίπτωση. Γενικά, στην Ελλάδα οι θάλασσες δεν έχουν χημικά όπως βαρέα μέταλλα, υδρογονάνθρακες, δεν έχουμε μεγάλη χημική βιομηχανία οι θάλασσες είναι πολύ καθαρές», τονίζει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας.

Οι πρασινίλες και οι κιτρινίλες στα νερά και στα βράχια

Πρόκειται για το φαινόμενο του υπετροφισμού. Πολλές φορές βλέπουμε μια «θολούρα» στα νερά ή μια πρασινίλα στα βράχια που δηλώνει μεγάλη αύξηση του φυτοπλαγκτόν. Αυτό σημαίνει ότι στη συγκεκριμένη περιοχή κάτι πέφτει, που συνήθως πρόκειται για λιπάσματα ή φυτοφάρμακα. Σύμφωνα με τον κ. Χατζηανέστη: «Υπάρχουν πολλές περιοχές που δεν έχουν αποχετευτικό δίκτυο οπότε μπορεί κάποιες φορές να φτάνουν λύματα στη θάλασσα και να επιβαρύνουν την περιοχή. Κάποια ουσία πέφτει που είναι ή οργανικό φορτίο ή θρεπτικά συστατικά από λιπάσματα τα οποία δεν είναι κατά ανάγκη τοξικά ή επικίνδυνα. Προσφέρουν μεγάλη τροφή στους θαλάσσιους οργανισμούς και αυτοί αναπτύσσονται υπερβολικά. Είναι κάτι που γίνεται ορατό και με το μάτι. Και έτσι, δημιουργείται αυτό το φαινόμενο που μπορεί να είναι ή πρασινίλα, ή κιτρινίλα ή και κοκκινίλα ακόμα».

«Η επικινδυνότητα έχει να κάνει με το τι είδους ουσίες έχουν πέσει και ποια ήδη έχουν αναπτυχθεί κυρίως. Συχνά, το θέμα είναι αισθητικό. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου μπορούν να αναπτυχθούν τοξικά είδη. Σε υπερβολική ανάπτυξη μπορεί να έχουμε και μείωση οξυγόνου ή να έχουμε και μυρωδιές υδροθείου όταν αποσυντίθενται αυτοί οι οργανισμοί. Στην Ελλάδα δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο αλλά υπάρχουν περιοχές που γίνεται, όπως στον Θερμαϊκό για παράδειγμα. Συμβαίνει κυρίως, σε κλειστές θάλασσες και έχει να κάνει και με τους ανέμους» προσθέτει.

Οι αφροί στη θάλασσα είναι ανησυχητικό σημάδι;

Και αφρισμός στα νερά δείχνει ότι μπορεί να έχουμε εκροή μιας οργανικής ουσίας από έναν παρακείμενο χείμαρρο ή από τη στεριά. Η παρουσία αφρών ή φυσαλίδων όμως, δεν είναι ασφαλές κριτήριο για να απορρίψουμε μια θάλασσα μιας και μπορεί να προέρχονται ακόμα και από ουσίες της φύσης.

Ακόμα όμως και όταν μιλάμε για φυτοφάρμακα η επικινδυνότητα είναι χαμηλή: «Για να δημιουργήσει πρόβλημα στους ανθρώπους που κολυμπάνε, θα πρέπει να είναι σε τεράστιες ποσότητες» μας εξήγησε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας.

Οι θάλασσες που έχουν φύκια είναι καθαρές ή όχι;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν τα φύκια στη θάλασσα αποτελούν δείκτη καθαρότητας. Από την άλλη μεριά, κάποιοι σιχαίνονται να κάνουν μπάνιο σε νερά με φύκια και πιστεύουν πως είναι βρώμικα. Τι πραγματικά ισχύει;

«Τα φύκια είναι ένδειξη υγείας» απαντά ο Ιωάννης Χατζηανέστης. Και ειδικά οι Ποσειδωνίες ένα κλασσικό είδος στη χώρα μας, δείχνουν πως η θάλασσα είναι καθαρή. Ακόμα και οι καφέ κορδέλες που βλέπουμε το φθινόπωρο, να κατακλύζουν τις παραλίες και να δημιουργούν ακόμα και βουνά στην ακτή, είναι ένδειξη υγιούς οικοσυστήματος. Οι Ποσειδωνίες και τα φύκια γίνονται καφέ όταν ολοκληρώνουν τον κύκλο τους και νεκρώνονται. Και δεν πρέπει να τα μαζεύουμε κιόλας, είναι καλό για την περιοχή να υπάρχουν».

Ιριδισμοί στην επιφάνεια της θάλασσας

Οι ιριδισμοί μπορεί να είναι ένδειξη παρουσίας πετρελαιοειδών στοιχείων. Το πετρέλαιο φαίνεται με το μάτι ακόμα και σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις. Το καφέ χρώμα του νερού πάντως, μπορεί να είναι και αποτέλεσμα υπερβολικής ανάπτυξης πλαγκτόν, όπως εξηγήσαμε παραπάνω.

Όσον αφορά τον Σαρωνικό, το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας το οποίο έχει πραγματοποιήσει τις σχετικές μελέτες μας διαβεβαιώνει πως από τον Ιανουάριο του 2018 δεν υπάρχουν ενδείξεις μόλυνσης από το πετρέλαιο του «Αγία Ζώνη». Μετρήσεις έγιναν και το περασμένο καλοκαίρι, για προληπτικούς λόγους. Η γενική κατάσταση στην περιοχή γίνεται όλο και καλύτερη με τον τριτοβάθμιο καθαρισμό της Ψυττάλειας.

Οι παραλίες με βαθιά νερά είναι προτιμότερες από τις ρηχές

«Στα βαθιά νερά και στα νερά που υπάρχει έντονη κυκλοφορία αν πέσει κάποια ουσία, θα αραιωθεί πολύ γρήγορα. Είναι τελείως διαφορετικό να έχουμε ένα κλειστό και ρηχό σημείο που δεν έχει κυκλοφορία υδάτων και αν πέσει κάτι θα δημιουργηθεί πολύ έντονο πρόβλημα. Όσο πιο βαθιά είναι τα νερά είναι φυσικό ότι η περιοχή θα είναι καθαρότερη. Να σημειώσουμε επίσης, πως η θάλασσα έχει μεγάλες δυνατότητες αυτοκαθαρισμού», τονίζει ο Ιωάννης Χατζηανέστης.

Να αποφεύγουμε τα σημεία όπου υπάρχουν ρέματα και αγωγοί.

Τα μικρόβια εντοπίζονται κυρίως σε περιοχές με αστικά λύματα. Ο γενικός κανόνας λέει, πως πρέπει να αποφεύγουμε τα μέρη όπου υπάρχουν αγωγοί καθώς και τα σημεία που υπάρχουν ρέματα: δεν πρέπει να κολυμπάμε κοντά στο στόμιό του.

Πέρα από τις συμβουλές των επιστημόνων είναι πολύ ωφέλιμο να έχουμε υπόψην μας και τις έρευνες που κατά καιρούς δημοσιεύονται, σχετικά με την καταλληλότητα των ακτών για κολύμπι. Η έρευνα του Πανελληνίου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών με τις κατάλληλες και ακατάλληλες παραλίες εντός και εκτός Αττικής έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Πηγή: newsbeast.gr

Μελέτη το καλοκαίρι; Μα τι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναλύει κι αιτιολογεί αν και κατά πόσο ωφελεί ένα παιδί η μελέτη σχολικών μαθημάτων μέσα στο καλοκαίρι.

Ο Harris Cooper, πρόεδρος του τμήματος Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Duke, επισημαίνει ότι παρ’ όλο που δεν υπάρχουν επίσημες έρευνες και στατιστικά νούμερα για το πόσες ώρες μελετάνε τα παιδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, παρατηρεί μια αύξηση των ωρών μελέτης τα δύο τελευταία χρόνια.

Τι λένε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές….

Συχνά οι εκπαιδευτικοί συμβουλεύουν τους γονείς: «Το καλοκαίρι τα παιδιά πρέπει να κάνουν επανάληψη την ύλη της τάξης τους… μία ωρίτσα διάβασμα την ημέρα…. όχι παραπάνω και θα δείτε μεγάλη διαφορά στην επίδοσή τους του χρόνου».

Στον αντίποδα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που υποστηρίζουν ότι «η καλοκαιρινή μελέτη δεν συγκρίνεται με την μελέτη κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Η καλοκαιρινή μελέτη είναι μία πλήρης απασχόληση και αυτό δεν πρέπει κανένας γονέας να το ξεχνάει. Τα παιδιά πρέπει να χαλαρώνουν και να αποτοξινώνονται από μία σχολική χρονιά που συνήθως είναι εντατική και διόλου ευχάριστη»

Τι λένε οι γονείς.

Διακοπές μετά μελέτης… 

Η άποψη ότι στις διακοπές τα παιδιά πρέπει να μελετούν βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές στις μέρες μας. Ιδιαίτερα όταν τα παιδιά μεταβαίνουν από μία εκπαιδευτική βαθμίδα σε μία άλλη (π.χ από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, από το Γυμνάσιο στο Λύκειο).

Διακοπές άνευ μελέτης… 

Από την άλλη υπάρχουν γονείς που πρεσβεύουν ότι τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από ένα καλοκαίρι παλιομοδίτικο, χωρίς καθόλου εγκεφαλική κούραση αλλά με πολύ σωματική κίνηση, έτσι ακριβώς όπως το ζούσαμε εμείς. Γονείς που ισχυρίζονται ότι η καλοκαιρινή μελέτη δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανιαρή δουλειά που εξουθενώνει τα παιδιά μας, αφού τους στερεί τον αυθορμητισμό, την ανεμελιά και τη φρεσκάδα που συμβολίζει το καλοκαίρι …

Η Denise Pope Cooper λέκτορας του Πανεπιστημίου Stanford στο τμήμα εκπαίδευσης αναρωτιέται: «Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα παιδιά εξασκούν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια των διακοπών, τι πραγματικά διατηρούν στην μνήμη τους επιστρέφοντας το Φθινόπωρο;».

Και απαντάει σε αυτούς τους γονείς που θεωρούν ότι τρεις μήνες απραξίας και αποχής από τα μαθήματα είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για τα παιδιά τους, λέγοντας το εξής απλό: «….δεν είμαι σίγουρη ότι οι φωτοτυπίες και τα καλοκαιρινά βιβλία βοηθούν» Γιατί; Γιατί κατά τη γνώμη της για να διατηρηθεί η νέα γνώση στο μυαλό ενός παιδιού και να εμπεδωθεί, είναι απαραίτητο ο μαθητής να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία της μάθηση ποκιλοτρόπως: γνωστικά, συμπεριφοριστικά κ.τ.λ. και φυσικά πρέπει να υπάρχει κι ένα εσωτερικό κίνητρο για να γίνει αβίαστα αυτή η διαδικασία. Και κάτι ακόμη. Χρειάζεται απαραιτήτως και την εμπλοκή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών… ακόμη και την αξιολόγηση που οικοδομεί αυτό που ονομάζουμε μάθηση.  Το να φορτωθεί ένα παιδί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με έναν όγκο συστηματικής δουλειάς, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, γιατί κάτι τέτοιο απαιτεί την εμπλοκή και του γονέα, έστω με τη μορφή του συντονισμού, αφού το παιδί δεν μπορεί από μόνο του. Κάτι τέτοιο είναι καλώς ή κακώς ένα έξτρα βάρος για τους γονείς.

Αλήθεια ας θυμηθούμε για λίγο τα νιάτα μας… είχαμε  εμείς ποτέ διαβάσει στις διακοπές; Μα τι σόι διακοπές είναι άραγε αυτές που απαιτούν διάβασμα; Οι καλοκαιρινές διακοπές συμβόλιζαν το ανέμελο παιχνίδι, την «τεμπελιά», την καλώς νοούμενη βαριεστιμάρα, τις οικογενειακές στιγμές, χωρίς βαθμούς, χωρίς διορθώσεις, χωρίς σχόλια τύπου «προσπάθησε περισσότερα» …άντε το πολύ διάβασμα στην παραλία, ξεφύλλισμα περιοδικών με πολύ πολύ παγωτό.

_________________

Πηγή: antikleidi.com

Η διάσπαση της προσοχής είναι η κατάρα της σύγχρονης εποχής. Η προσοχή μας διασπάται συνεχώς από τα κινητά τηλεφώνα και την οθόνη του υπολογιστή μας, τα παιδιά, τους συναδέλφους. Είναι πραγματικά δύσκολο να επικεντρωθεί κάποιος σε μια δουλειά – ή σε ένα άτομο – για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αν μη τι άλλο, ο κόσμος γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα μέρος που δεν μας αφήνει να συγκεντρωθούμε. Η τεχνολογία εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο. Αν πάντως ελπίζετε ότι οι εταιρείες τεχνολογίας θα αλλάξουν τις μεθόδους τους και το αφεντικό σας τελικά θα μάθει να σέβεται το χρόνο σας, μάλλον θα χρειαστεί να περιμένετε περισσότερο απ’ όσο είστε διατεθειμένοι. Καλύτερα λοιπόν να εξοπλιστείτε με εφόδια για να διαχειριστείτε τη διάσπαση της προσοχής σας με στρατηγικές που μπορείτε να εφαρμόσετε άμεσα. Εξάλλου,

ΠΑΡ’ ΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΙ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ Σ’ ΕΣΑΣ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ.

Τι σημαίνει διάσπαση προσοχής και γιατί είναι επιβλαβής;

Ας δούμε αρχικά τον ορισμό της διάσπασης της προσοχής. Διάσπαση της προσοχής είναι «η διαδικασία διακοπής της προσοχής» και «ένα ερέθισμα ή μια εργασία που αποσπά την προσοχή μας από την εργασία που προηγουμένως είχε τραβήξει το ενδιαφέρον μας». Με άλλα λόγια, οι περισπασμοί μας απομακρύνουν από αυτό που θέλουμε να κάνουμε, είτε πρόκειται να ολοκληρώσουμε μια εργασία στο σπίτι ή στη δουλειά, ν’ απολαύσουμε το χρόνο με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή να κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί.

Σε περίπτωση που η διάσπαση της προσοχής μάς γίνει συνήθεια, δεν θα μπορούμε να παραμείνουμε εστιασμένοι ώστε να έχουμε δημιουργικότητα στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή. Ακόμα χειρότερα, αν απομακρυνόμαστε συνεχώς από τους φίλους και την οικογένειά μας εξαιτίας των περισπασμών, θα χάσουμε την ευκαιρία να καλλιεργούμε τις σχέσεις μας τις οποίες έχουμε ανάγκη για την καλή μας ψυχολογική κατάσταση.

Μήπως αναγνωρίζετε κάποιον από τους παρακάτω επιβλαβείς περισπασμούς;

• Κοιτάζετε τις ειδοποιήσεις που εμφανίζονται στο κινητό σας – ακόμη κι όταν μιλάτε με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συναδέλφους σας.
• Διακόπτετε μια εργασία στην οποία έχετε συγκεντρωθεί για να ελέγξετε την ηλεκτρονική αλληλογραφία σας.
• Κουβεντιάζετε με συναδέλφους που έρχονται στο γραφείο σας ενώ είχατε στόχο να συγκεντρωθείτε στην εργασία σας.
• Σκρολάρετε στην αρχική σελίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενώ έχετε αποφασίσει να διαβάσετε ένα βιβλίο.

Ποιο είναι το αντίθετο της διάσπασης της προσοχής;

Αν δεν θέλετε να διασπάται η προσοχή σας, μάλλον θέλετε το αντίθετο. Αλλά αν ψάξετε να βρείτε το «αντώνυμο της διάσπασης», θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει ακριβώς το αντίθετο. Το λεξικό Merriam-Webster προτείνει διάφορα «κοντινά αντώνυμα», όπως διαβεβαίωση, βεβαιότητα, εμπιστοσύνη και σιγουριά. Αυτό βέβαια δεν θα σας βοηθήσει πραγματικά όταν ο στόχος σας είναι να αποφύγετε τη διάσπαση της προσοχής – και να κατευθυνθείτε προς τα πού; Θα πρότεινα να υιοθετήσουμε τον όρο «έλξη» (traction) ως το αντίθετο της διάσπασης (distraction).

Έλξη είναι οποιαδήποτε ενέργεια μας κινεί προς εκείνο που πραγματικά θέλουμε. Οποιαδήποτε ενέργεια, όπως η ανάληψη ενός μεγάλου έργου, ο επαρκής ύπνος ή η σωματική άσκηση, η υγιεινή διατροφή, ο χρόνος που αφιερώνουμε στον διαλογισμό ή την προσευχή ή ο χρόνος που περνάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αποτελούν μορφές έλξης. Έλξη είναι κάθε ενέργεια που κάνετε σκόπιμα – είναι το να κάνετε αυτό που λέτε ότι θα κάνετε.

Τι προκαλεί διάσπαση της προσοχής;

Όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά προκαλείται είτε από εξωτερικά είτε από εσωτερικά ερεθίσματα.

Τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι στοιχεία από το περιβάλλον που μας λένε τι να πράξουμε στη συνέχεια. Τέτοια είναι οι ήχοι από το κινητό προκειμένου να ελέγξουμε το email μας, να απαντήσουμε σε ένα μήνυμα ή να δούμε μια ειδοποίηση. Την προσοχή μας μπορεί να διασπάσει και κάποιο άτομο, όπως η διακοπή από έναν συνάδελφο όταν έχουμε ήδη συγκεντρωθεί να κάνουμε μια δουλειά. Ακόμα κι ένα αντικείμενο μπορεί να αποτελέσει εξωτερικό ερέθισμα: η τηλεόραση μοιάζει να σας παροτρύνει να την ανοίξετε και μόνο με την απλή παρουσία της.

Τα εσωτερικά ερεθίσματα είναι στοιχεία που προέρχονται από μέσα μας. Όταν πεινάμε μας προκαλείται η επιθυμία να φάμε κάτι, όταν νιώθουμε κρύο βάζουμε ένα πουλόβερ. Όταν νιώθουμε αγχωμένοι ή μόνοι, μπορεί να πάρουμε τηλέφωνο έναν φίλο μας για να μας τονώσει. Τα εσωτερικά ερεθίσματα είναι αρνητικά συναισθήματα.

Δεδομένου ότι όλες οι συμπεριφορές οφείλονται είτε σε εξωτερικούς είτε σε εσωτερικούς παράγοντες, τόσο οι ενέργειες που σκοπεύουμε να κάνουμε (έλξη) όσο και αυτές που μας απομακρύνουν από τον στόχο (διάσπαση προσοχής), προέρχονται από την ίδια πηγή.

Πώς θα αντιμετωπίσετε τη διάσπαση προσοχής

Για να ξεπεράσετε τους περισπασμούς, πρέπει να καταλάβετε τι είναι εκείνο που καθοδηγεί τις συμπεριφορές σας – για ποιο λόγο κοιτάτε παρορμητικά το τηλέφωνό σας ή διαβάζετε ένα ακόμη email.

Η βασική αιτία της συμπεριφοράς μας είναι η επιθυμία να αποφύγουμε τη δυσφορία. Ακόμα κι όταν πιστεύουμε ότι αναζητούμε ευχαρίστηση, στην πραγματικότητα καθοδηγούμαστε από την επιθυμία να απελευθερωθούμε από το βάσανο του να θέλουμε κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαστε υπερβολικά με τα βιντεοπαιχνίδια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά μας τηλέφωνα όχι μόνο για την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν, αλλά κι επειδή μας απαλλάσσουν από την ψυχική δυσφορία.

Η διάσπαση της προσοχής λοιπόν είναι μια ανθυγιεινή απόδραση από τα αρνητικά συναισθήματα. Μόλις καταφέρετε να αναγνωρίσετε τον ρόλο που παίζουν στη ζωή σας εσωτερικοί παράγοντες όπως η πλήξη, η μοναξιά, η ανασφάλεια, η κόπωση και η αβεβαιότητα, θα μπορέσετε να αποφασίσετε πώς να ανταποκριθείτε με πιο θετικό τρόπο. Δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς αισθάνεστε, αλλά μπορείτε να μάθετε να ελέγχετε το πώς θα αντιδράτε στον τρόπο που αισθάνεστε.

Για αρχή, αλλάξτε τον τρόπο σκέψης σας απέναντι σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που οδηγούν στη διάσπαση της προσοχής σας.

Μελέτες δείχνουν ότι το να μην υποχωρούμε σε μια έντονη επιθυμία είναι πιθανό να μας γυρίσει μπούμερανγκ. Αν αντισταθούμε σε κάποια λαχτάρα ή παρόρμησή μας, υπάρχει η πιθανότητα να αρχίσουμε να την αναμασάμε ξανά και ξανά με αποτέλεσμα η επιθυμία μας να γίνει ακόμα πιο έντονη. Όταν τελικά ενδώσουμε, η ανακούφιση από την ένταση της επιθυμίας αυξάνει το αίσθημα της ανταμοιβής δημιουργώντας έτσι μια κακή συνήθεια. Ευτυχώς όμως υπάρχουν πιο έξυπνοι τρόποι αντιμετώπισης αυτής της δυσφορίας.

Ο Δρ. Jonathan Bricker από το Αντικαρκινικό Ερευνητικό Κέντρο «Fred Hutchinson» στο Σιάτλ έχει δημιουργήσει κάποια βήματα που μπορούμε ν ακολουθούμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ έναν πειρασμό που διασπά την προσοχή μας. Οι τεχνικές του βοηθούν τους ασθενείς να μειώσουν τους κινδύνους για την υγεία τους μέσω της αλλαγής της συμπεριφοράς.

• Αντιληφθείτε το συναίσθημα ή τη σκέψη πίσω από την επιθυμία σας: όταν διαπιστώσετε ότι η προσοχή σας αρχίζει να διασπάται, εντοπίστε το εσωτερικό ερέθισμα που το προκαλεί. Νιώθετε αγχωμένοι, νευρικοί ή μήπως ότι δεν είστε αρκετά ικανοί να αναλάβετε την εργασία που κάνετε;
• Καταγράψτε το: Ο Bricker προτείνει να καταγράψετε αυτό το συναίσθημα καθώς και την ώρα αλλά και το τι κάνατε όταν νιώσατε αυτό το εσωτερικό ερέθισμα. Η διατήρηση αρχείου περισπασμών θα σας βοηθήσει να συνδέσετε τις συμπεριφορές σας με τα εσωτερικά ερεθίσματα. Όσο καλύτερα παρατηρήσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προηγούνται από συγκεκριμένες συμπεριφορές, τόσο καλύτερα θα τα διαχειρίζεστε με την πάροδο του χρόνου.
• Διερευνήστε την αίσθηση που σας προκαλεί: Ο Bricker προτείνει να διερευνήσετε την αίσθηση που προηγείται από τη διάσπαση της προσοχής. Νιώθετε πεταλούδες στο στομάχι σας; Μήπως ένα σφίξιμο στο στήθος; Ο Bricker συνιστά να παραμείνετε σε αυτή την αίσθηση πριν ακολουθήσετε την παρόρμησή σας και να δοκιμάσετε τη μέθοδο «φύλλα σε ρυάκι». Φανταστείτε ότι βρίσκεστε δίπλα σε ένα ρυάκι, το οποίο ρέει απαλά. Τοποθετήστε κάθε σκέψη και αρνητικό συναίσθημα που υπάρχει στο μυαλό σας σε ένα φύλλο και παρακολουθήστε το να απομακρύνεται.

Το να αποφύγετε τη διάσπαση της προσοχής δεν αποτελεί κάποια μυστηριώδη φόρμουλα. Ουσιαστικά αποτελεί κάτι απλό, αν ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα: έλεγχο των εσωτερικών σας ερεθισμάτων, αφιέρωση χρόνου για έλξη προς εκείνο που πραγματικά θέλετε, διαχείριση των εξωτερικών ερεθισμάτων και δέσμευση αποτροπής της διάσπασης της προσοχής. Όλα αυτά είναι τα ισχυρά εργαλεία που θα αναδιαμορφώσουν τη ζωή σας.

_______________________

~ Από τον Nir Eyal , psychologytoday.com

 Βιβλιογραφία

“Distraction” (n.d.) In APA Dictionary of Psychology. Retrieved from https://dictionary.apa.org/distraction

“Distraction,” (n.d.) In Merriam-Webster Thesaurus. Retrieved from https://www.merriam-webster.com/thesaurus/distraction

Winerman, Lea. (2011) “Suppressing the ‘White Bears,’” American Psychological Association. Posted October 2011. Retrieved from http://www.apa.org/monitor/2011/10/unwanted-thoughts.aspx

~ Μετάφραση: Σωτηρία Κακαγιά

Πηγή: psychografimata.com