οδήγηση (2 άρθρα)

Είναι τα αυτόνομα οχήματα το τέλος των τροχαίων;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

   Διαβάζει τα πάντα γύρω σου. Πού τελειώνει ο δρόμος, πού βρίσκονται οι λωρίδες, το πεζοδρόμιο, οι πεζοί, τα υπόλοιπα οχήματα. Αντιλαμβάνεται πότε πλησιάζει επικίνδυνα το πίσω αυτοκίνητο και βγάζει ένα μήνυμα που αναβοσβήνει για να το δει ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου: “Πήγαινε πιο σιγά!”. Υπολογίζει αν ο μπροστινός σου λοξοδρομεί επικίνδυνα και κόβει ταχύτητα, για να προλάβει ένα ατύχημα (υπάρχει βίντεο!). Ερμηνεύει ακόμη και τη διάθεσή σου. Με βάση τις εκφράσεις σου (ναι, είναι γεμάτο κάμερες), τον τόνο της φωνής σου και τη θερμοκρασία, καταλαβαίνει αν έχεις στρες και αν ήρθε η ώρα να μπει η οδήγηση στον αυτόματο.

   Αυτό είναι μόνο μία εκδοχή (το Concept-i), για ένα μέλλον χωρίς τροχαία, όπως το φαντάζεται η Toyota. Ναι αλλά πόσο κοντά είμαστε σε αυτό το μέλλον;

 

Μπορούν να μειώσουν τον αριθμό τροχαίων τα αυτόνομα;

   Το 95% των τροχαίων στην Ευρώπη προκαλούνται άμεσα ή έμμεσα από ανθρώπινο λάθος. Οπότε, θεωρητικά, μία καλή ιδέα είναι να αφαιρέσεις τον ανθρώπινο παράγοντα από την εξίσωση. Οι μηχανές υπακούν σε κανόνες πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ότι ο άνθρωπος. Τόσο, που μπορεί να προβλέψουν ένα ατύχημα πριν καν αυτό συμβεί:

   Ο άνθρωπος θα δει την πινακίδα για το όριο ταχύτητας και θα την αγνοήσει. Η μηχανή θα κόψει ταχύτητα, γιατί είναι προγραμματισμένη να το κάνει. Ο άνθρωπος θα αντιδράσει ακόμη και κλάσματα πιο αργά αν είναι αποσυντονισμένος, νυσταγμένος ή κουρασμένος. Οι μηχανές είναι ακούραστες.

Σύμφωνα με τις περισσότερες στατιστικές αναλύσεις, η τεχνολογία αυτόνομων οχημάτων, θα μειώσει τις απώλειες από τροχαία κατά 90%, μέχρι το 2050.

Δεν υπάρχουν 100% ασφαλή αυτόνομα οχήματα.

   Ήδη έχουν γίνει ατυχήματα που δείχνουν ότι η έξυπνη τεχνολογία δεν είναι 100% ασφαλής. Μπορεί μία AI μηχανή να αντιδρά σε κλάσματα δευτερολέπτου σε ένα εμπόδιο, αλλά δεν μπορεί να παρακάμψει τους νόμους της φυσικής – ακόμη.

   Άλλωστε, αρκεί ένα «bug», ένα τεχνικό λάθος – ή, μία πετυχημένη κυβερνοεπίθεση – για να “πέσει” το software μίας μηχανής.

 

   Μέχρι σήμερα πάντως, τα νούμερα επιβεβαιώνουν ότι ακόμη και στα ατυχήματα που έχουν γίνει με αυτόνομα οχήματα, φταίει κυρίως ο άνθρωπος. Στην Καλιφόρνια, όπου υπάρχουν 53 εταιρίες που τεστάρουν αυτόνομα οχήματα, από το 2014 μέχρι το 2018, έγιναν 37 ατυχήματα. Σε όλα εκτός από 1, έφταιγε ο άνθρωπος.

Θα είναι στους δρόμους μέχρι το 2030!

   Στην αγορά βρίσκονται αυτοκίνητα με χαμηλά επίπεδα αυτοματισμού, δηλαδή με συστήματα υποβοήθησης του οδηγού. Τα οχήματα με μερική ή πλήρη αυτοματοποίηση βρίσκονται ακόμη σε στάδιο δοκιμών.

   Το πόσο γρήγορα θα έρθει τελικά η μέρα που θα πηγαίνεις στη δουλειά με ένα αυτόνομο ταξί, θα εξαρτηθεί από πολλά. Από τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές που θα σχεδιάσουν για να ενσωματώσουν τα αυτόνομα στους δρόμους, στις πόλεις και στη νομοθεσία. Από τις εταιρίες τεχνολογίας και τις δοκιμές που θα κάνουν μέχρι να «τελειοποιήσουν» το λογισμικό τους. Και από τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν μέχρι τότε.

   Το σίγουρο είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο μετακινούμαστε θα αλλάξει. Για μία ακόμη φορά. Σκέψου ότι πριν από περίπου 150 χρόνια, δε θα αντιδρούσες για μία μηχανή που θα αντικαταστήσει τον οδηγό, αλλά για ένα μηχανοκίνητο αυτοκίνητο που θα αντικαθιστούσε μία άμαξα. Και το πρόβλημα τότε δεν ήταν ο αριθμός θανάτων από τροχαία. Αλλά η ασφυκτική κοπριά των αλόγων που έσερναν τις άμαξες. Έγραφαν τότε οι Times για το Λονδίνο: «Μέχρι το 1950 κάθε δρόμος της πόλης θα έχει σκεπαστεί από 3 μέτρα κοπριάς». Από τότε, διανύσαμε μεγάλη απόσταση 🙃

_______________________

Πηγή: hellasdirect.gr

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Γιατί τα φανάρια έχουν πράσινο, κόκκινο και κίτρινο χρώμα;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το χρώμα που έχουν οι φωτεινοί σηματοδότες, το οφείλουν στη βιομηχανία των βρετανικών σιδηροδρόμων, το 1830.

Εκείνα τα χρόνια, οι σιδηροδρομικές εταιρίες δημιούργησαν το δικό τους σύστημα φωτισμού, για να ειδοποιούν τους μηχανικούς πότε να σταματήσουν, ή να προχωρήσουν, καθώς διαφορετικά χρώματα συμβόλιζαν διαφορετικές εντολές.

trafficlight1

Έτσι, το κόκκινο επιλέχτηκε για να σταματάνε, με το σκεπτικό ότι για αιώνες το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να σημάνουν κίνδυνο.

Όσο περίεργο και αν μας φαίνεται σήμερα, αρχικά είχαν επιλέξει το λευκό χρώμα για τη συνέχιση της πορείας και το πράσινο για την προειδοποίηση (όπως είναι σήμερα το κίτρινο).

Ωστόσο, το λευκό χρώμα προκάλεσε πολλά προβλήματα.

Tο 1914, έπεσε ένας κόκκινος φακός από το στύλο. Πίσω του υπήρχε ο λευκός φακός που ξεγέλασε το διερχόμενο τρένο το οποίο συνέχισε την πορεία του ανενόχλητο και συγκρούστηκε με ένα άλλο διερχόμενο.

Ανάλογα συμβάντα είχαν ως αποτέλεσμα, να αλλάξουν οι συμβολισμοί των χρωμάτων.

Πλέον το πράσινο φως σηματοδοτούσε την «κίνηση», το κίτρινο την «προσοχή» και το κόκκινο τη στάση.

Τρεις δεκαετίες μετά, το σύστημα φωτεινής σηματοδότησης πέρασε στο οδικό δίκτυο.

Το 1865, το Λονδίνο αντιμετώπιζε ήδη κυκλοφοριακό πρόβλημα, με τις άμαξες και τα άλογα που κατέκλυζαν τους δρόμους!

Ο Τζον Πικ Νάιτ, μηχανικός στο βρετανικό σιδηροδρομικό δίκτυο, πρότεινε το σύστημα σηματοδότησης των τρένων.

traffic-light

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, χρέη φαναριού εκτελούσε αστυνομικός, σηκώνοντας απλά τα χέρια του, όπως γίνεται και σήμερα, για να περάσουν οι πεζοί, ή να προχωρήσουν οι αμαξάδες.

Το βράδυ όμως, οι τροχονόμοι είχαν ανά χείρας πράσινους και κόκκινους φανοστάτες υγραερίου, για να ειδοποιούν τους πεζούς.

Σύντομα όμως, απέρριψαν το σύστημα φωτεινής σηματοδότησης, όταν ένας αστυνομικός που κρατούσε τα φανάρια ανεβοκατεβάζοντας το χέρι του, κάηκε ολόκληρος από διαρροή γκαζιού, που τροφοδοτούσε τις λάμπες.

trafficlight

Την ίδια εποχή, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, οι Αμερικάνοι προτίμησαν και αυτοί έναν αστυνομικό να κρατάει χρωματιστές λάμπες, ή σηματογράφους, ή απλά να ανεβοκατεβάζει τα χέρια, για να ρυθμίσει την κυκλοφορία. Ο λόγος απλός: οι πολίτες θα υπάκουαν περισσότερο στις εντολές ενός αστυνομικού, παρά σε ένα απρόσωπο αυτόματο σύστημα.

Χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας, η ραγδαία αύξηση των οχημάτων και πολλοί πειραματισμοί, για να καταλήξουμε στο σημερινό σύστημα.

_________________

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Κατηγορίες:
Ιστορία
web design by