• ΟΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ MOY
  • Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ
  • ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ
ZimZam Physics
  • Home
  • Βίντεο Φυσικής
  • Πειράματα
  • Ιστορία
  • Λεξιλογικά
  • Φυσική & Φιλοσοφία
  • Και κάτι άλλο...
  • Νέα
  • Επικοινωνία
  • Παραδόσεις
    • Β' Γυμνασίου
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
    • Γ' Γυμνασίου
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
    • Α' Λυκείου
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
    • Β' Λυκείου Γενικής Παιδείας
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
    • Β' Λυκείου Κατεύθυνσης
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
    • Γ' Λυκείου Κατεύθυνσης
      • Θεωρία
      • Ασκήσεις
  • Σημειώσεις
    • ΑΡΘΡΑ

      • Άστρα δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ήλιο
      • Εξερευνώντας το μαγνητικό πεδίο της Γης
      • Μάρτιος 2023 – Συνοπτικό αστροημερολόγιο
      • Έχει δημιουργήσει κανείς μαύρη τρύπα στη Γη;
      • Οκτώ μυστηριώδη εξωγήινα (;) ραδιοσήματα
      • Ανακαλύφθηκε πρωτεΐνη που μπλοκάρει τη λοίμωξη Covid-19 στους πνεύμονες
      • Η Ελιγολάνδη με το μοναδικό της δέντρο
      • Η εποχή της αβεβαιότητας
      • Τα άστρα «εξαφανίζονται» με ανησυχητικό ρυθμό
      • Το James Webb επιβεβαιώνει τον πρώτο του εξωπλανήτη
    • ΣΧΟΛΙΑ

      • ΙστορίαΤουΑνθρώπου στο "Και εγώ ξεφεύγω..." ή ο συναισθηματικος σας λογαριασμός
      • Lefteris Mourikis στο Τα μπαλώματα στους δρόμους μας
      • Kostas Fryganiotis στο Το μάζεμα της ελιάς.
      • Kostas Fryganiotis στο Γυροσκόπιο: Μια συσκευή που μπορεί να σας τρελάνει!

NASA (15 άρθρα)

Το τέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού

8 Φεβρουαρίου 2022
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο προγραμματισμός της NASA για το μέλλον του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός που υπήρξε ένα μοναδικό εργαστήριο προσφέροντας στην ανθρωπότητα τεράστια επιστημονικά, εκπαιδευτικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, θα συνεχίσει να λειτουργεί έως το 2030.

Η ‘αποστρατεία’ του προγραμματίζεται να συμβεί τον Ιανουάριο του 2031. Σταδιακά θα τεθεί εκτός τροχιάς και στη συνέχεια θα κάνει ελεγχόμενη «βουτιά» σε μια απόμερη περιοχή του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού, πέριξ του λεγόμενου Σημείου Νέμο, που έχει αποκληθεί «διαστημικό κοιμητήριο», επειδή έχει υποδεχθεί κατά καιρούς και άλλες διαστημοσυσκευές που έφθασαν στο τέλος της ζωής τους. Αυτό περιλαμβάνει το ανανεωμένο σχέδιο για τον ISS της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας(NASA), που δόθηκε στη δημοσιότητα

Στο μεταξύ, έως το τέλος της δεκαετίας του 2020, αναμένεται να έχει δημιουργηθεί ένας άλλος διαστημικός σταθμός -ή και δύο- με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα ή και υπό τον πλήρη έλεγχό του. Η NASA σχεδιάζει να αγοράζει χρόνο σε αυτούς τους εμπορικούς διαστημικούς σταθμούς, προκειμένου να συνεχίσει τα πειράματα μικροβαρύτητας, βιοϊατρικής έρευνας, ανάπτυξης τεχνολογιών, εξοικείωσης των αστροναυτών της με το διάστημα κ.α.

Η NASA έχει υπογράψει ήδη συμφωνίες με τρεις αμερικανικές εταιρείες, σύμφωνα με το πρακτορείο UPI, για να αναπτύξουν τους νέους διαστημικούς σταθμούς: πρόκειται για τις Blue Origin (συμβόλαιο 130 εκατ. δολ.), Nanoracks (160 εκατ. δολ.) και Northrop Grumman Systems (126 εκατ. δολ.).

Πηγή

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, NASA
Tweet

Συμφωνία NASA και ESA για τον νέο διαστημικό σταθμό Gateway της Σελήνης

31 Οκτωβρίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Υπογράφηκε η τελική συμφωνία μεταξύ της NASA και της ESA, που προβλέπει τη συνεργασία των διαστημικών υπηρεσιών Αμερικής και Ευρώπης, στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis, και ειδικότερα του διαστημικού σταθμού Gateway. Η συμφωνία ανοίγει την «Πύλη» για το βαθύ διάστημα.

H συμφωνία αυτή σηματοδοτεί την πρώτη επίσημη δέσμευση από πλευράς NASA για συμμετοχή αστροναυτών ώστε να δημιουργηθεί μια διεθνής συμμαχία ενόψει της επιστροφής στη Σελήνη.

Κεντρικός άξονας όλων αυτών των πρωτοβουλιών είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος δυναμικής όσο και βιώσιμης εξερεύνησης του φυσικού μας δορυφόρου.

Ακολουθώντας τα πρότυπα του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού (ISS), η ευρωπαϊκή ESA θα συνεισφέρει στο εγχείρημα με τις μονάδες διαβίωσης και ανεφοδιασμού, καθώς και στην ενίσχυση των συστημάτων επικοινωνίας για το Gateway, όταν ο νέος σταθμός τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η μονάδα ανεφοδιασμού θα περιλαμβάνει επίσης και παράθυρα παρατήρησης.

Η συνεργασία της NASA με την ESA δεν θα περιοριστεί στην κατασκευή αυτών των μονάδων, καθώς η ESA θα είναι υπεύθυνη και για τη λειτουργία των στοιχείων που θα συνεισφέρει στο Gateway. Παράλληλα, η ίδια συμμετέχει και στο πρόγραμμα για την κατασκευή του διαστημοπλοίου Orion με την κατασκευή δύο μονάδων υποστήριξης του σκάφους, οι οποίες θα παρέχουν οξυγόνο και νερό στο πλήρωμα.

Ο Gateway σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορεί να αξιοποιήσει στοιχεία τα οποία θα συνεισφέρουν οι συνεργαζόμενες με τη NASA διαστημικές υπηρεσίες, διευρύνοντας έτσι τις προοπτικές εξερεύνησης της Σελήνης.

Ο σταθμός πρόκειται να συναρμολογηθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, λειτουργώντας ως τροχιακό εφαλτήριο για την πραγματοποίηση αποστολών με προορισμό τη Σελήνη, τον Άρη αλλά και σημεία στο απώτερο διάστημα. Θα έχει μέγεθος περίπου ίσο με το ένα έκτο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και θα αποτελέσει την αφετηρία για μια σειρά εξερευνητικών αποστολών, ρομποτικών όσο και επανδρωμένων, αρχικά προς τη Σελήνη και αργότερα τον Άρη.

Θα αποτελεί τον ενδιάμεσο σταθμό των αστροναυτών που θα ταξιδεύουν στη Σελήνη με το SLS (Space Launch System) και το θαλαμίσκο Orion, με τελικό προορισμό θέσεις σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Σελήνη αλλά και την επιφάνεια του δορυφόρου.

Πηγή

 

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, NASA, Gateway, Artemis, Άρτεμης, ISS
Tweet

NASA: Υπάρχει νερό στη Σελήνη «χωρίς καμία αμφιβολία». Η σημασία της ανακάλυψης.

27 Οκτωβρίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και επιστήμονες στις ΗΠΑ ανίχνευσαν πέραν κάθε αμφιβολίας νερό στη φωτεινή (ορατή) πλευρά της Σελήνης. Οι επιστήμονες εκτιμούν επίσης ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες και μόνιμες «παγίδες νερού», δηλαδή περιοχές όπου το νερό μπορεί να παγιδευτεί σταθερά, και οι οποίες καλύπτουν μια συνολική έκταση έως 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν σε δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy» και σε σχετική συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε η NASA.

Η ανακάλυψη αναμένεται να έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τις μελλοντικές αποστολές στο φεγγάρι. Η NASA έχει ως στόχο την επιστροφή των αστροναυτών της στη Σελήνη το 2024 στο πλαίσιο του προγράμματος «’Αρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» των δεκαετιών 1960 και 1970.

Προηγούμενη έρευνα είχε ανιχνεύσει πιθανή παρουσία νερού στη σεληνιακή επιφάνεια, ιδίως πέριξ του νότιου πόλου. Όμως εκείνη η ανίχνευση είχε βασιστεί σε μια χημική «υπογραφή» στο φάσμα των τριών μικρομέτρων, η οποία δεν μπορούσε να διακρίνει με σιγουριά αν επρόκειτο για νερό (Η2Ο) ή για υδροξύλιο (ΟΗ) δεσμευμένο σε σεληνιακά ορυκτά.

Αυτή τη φορά, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κέισι Χόνιμπαλ του Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Πλανητολογίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, που ανέλυσαν στοιχεία από το Στρατοσφαιρικό Παρατηρητήριο Υπέρυθρης Αστρονομίας (SOFIA), ένα αερομεταφερόμενο τηλεσκόπιο πάνω σε ένα τροποποιημένο αεροπλάνο Boeing 747 που παρατηρεί τη Σελήνη στο μήκος κύματος των έξι μικρομέτρων, ανίχνευσαν πλέον σαφώς την ισχυρή χημική «υπογραφή» του μορίου του νερού.

Βρήκαν ότι το νερό είναι παρόν στα νότια γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης σε αναλογία περίπου 100 έως 400 μέρη ανά εκατομμύριο (ή ισοδύναμα περίπου 350 γραμμάρια Η2Ο ανά κυβικό μέτρο εδάφους). Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το νερό είναι πιθανώς αποθηκευμένο μέσα σε υάλους ή στα κενά ανάμεσα στους κόκκους της σεληνιακής επιφάνειας, που το προστατεύουν από το αφιλόξενο περιβάλλον του φεγγαριού και επιτρέπουν έτσι στο νερό να παραμένει στη σεληνιακή επιφάνεια.

Στη δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ατμοσφαιρικής και διαστημικής φυσικής Πολ Χέιν του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολύ περισσότερες -από όσες υποπτεύονταν έως τώρα- κρυφές μόνιμες σκιασμένες περιοχές (λεγόμενες «ψυχρές παγίδες»), όπου το νερό μπορεί να παραμείνει μόνιμα. Εκτιμούν ότι υπάρχουν εκατοντάδες έως χιλιάδες περισσότερες μικροπαγίδες (διαμέτρου έως ενός εκατοστού) σε σχέση με τις μεγαλύτερες παγίδες νερού (διαμέτρου έως ενός χιλιομέτρου), οι οποίες μπορούν να εντοπισθούν και στους δύο πόλους.

Οι ερευνητές εκτιμούν, με βάση στοιχεία από το σκάφος LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) της NASA σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ότι περίπου 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (από τα περίπου 38 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα που είναι συνολικά η σεληνιακή επιφάνεια) έχουν τη δυνατότητα να παγιδεύσουν νερό σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, εκ των οποίων το 60% στο νότιο ημισφαίριο, σε γεωγραφικό πλάτος μεγαλύτερο των 80 μοιρών. Το 10% έως 20% της συνολικής έκτασης των μόνιμων παγίδων νερού εκτιμάται ότι είναι μικροσκοπικές.

«Αν φανταστεί κανείς ότι στέκεται στην επιφάνεια του φεγγαριού κοντά σε ένα από τους πόλους του, θα δει σκιές ολόγυρα. Πολλές από αυτές τις μικροσκοπικές σκιές μπορεί να είναι γεμάτες πάγο», δήλωσε ο Χέιν. «Αν έχουμε δίκιο, το νερό πρόκειται να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο ως πόσιμο, ως πυραυλικό καύσιμο ή για οτιδήποτε άλλο η NASA χρειάζεται νερό», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ερευνητές, μερικές σεληνιακές «ψυχρές παγίδες» υπάρχουν σε ένα καθεστώς αιώνιου σκοταδιού, καθώς μπορεί να μην έχουν δει ούτε μία ακτίνα του Ήλιου εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Αυτά τα ευρήματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δείχνουν ότι το νερό έχει παραχθεί ή καταλήξει στη Σελήνη μέσω διαφόρων διαδικασιών (π.χ. από κατά καιρούς πτώσεις μικρομετεωριτών ή μεγαλύτερων αστεροειδών και κομητών) και είναι πολύ πιθανό ότι έχει αποθηκευθεί σε μικρές και μεγάλες παγίδες και στις δύο πολικές περιοχές. Προς το παρόν πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι όντως αυτές οι «παγίδες» κρύβουν νερό, παρά μόνο αν πάει εκεί ένα ρομποτικό ρόβερ ή ένας αστροναύτης και σκάψει. Οι μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη θα δώσουν την οριστική απάντηση.

Στη συνέντευξη της NASA την παρουσίαση των ευρημάτων έκαναν οι Νασίμ Ρανγκουάλα (επιστήμονας του παρατηρητηρίου SOFIA στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA), Πολ Χερτς (επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής της NASA), Τζέικομπ Μπλίτσερ (επικεφαλής επιστήμονας στη διεύθυνση ανθρώπινης εξερεύνησης και αποστολών επιχειρήσεων της NASA) και Κέισι Χόνιμπαλ (επικεφαλής ερευνήτρια της δεύτερης μελέτης για τις «ψυχρές παγίδες»).

Σύνδεσμοι για τις επιστημονικές δημοσιεύσεις:

https://www.nature.com/articles/s41550-020-01222-x και

https://www.nature.com/articles/s41550-020-1198-9

Πηγή

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: νερό, σελήνη, NASA, ΝΑΣΑ
Tweet

Η NASA ανοίγει τον κρυμμένο θησαυρό εικόνων του σύμπαντος

10 Σεπτεμβρίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια νέα συλλογή εικόνων που απεικονίζουν την προσέγγιση «πολλών μηκών κύματος» στην αστρονομία, που μας βοηθά να κατανοήσουμε πληρέστερα το σύμπαν μας.
Κάθε φωτογραφία αυτής της συλλογής συνίσταται από πολλά μήκη κύματος, από τις ακτίνες Χ που βλέπει το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA Chandra, και άλλα μήκη κύματος από τις ακτίνες γ μέχρι τα ραδιοκύματα που ανιχνεύουν διάφορα τηλεσκόπια:

Πηγή

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: διάστημα, NASA
Tweet

Oι πρώτες φωτογραφίες του ήλιου από την αποστολή Solar Orbiter στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα

30 Ιουλίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Εντυπωσιακές είναι οι πρώτες φωτογραφίες από το Solar Orbiter των EΟΔ και NASA: H φιλόδοξη αποστολή παρατήρησης του ήλιου – στην οποία υπάρχει ελληνική συμμετοχή, με τον Έλληνα ηλιοφυσικό Γιάννη Ζουγανέλη να έχει αναλάβει καθήκοντα Αναπληρωτή Επιστήμονα Έργου -αποκάλυψε πανταχού παρούσες μικροσκοπικές ηλιακές εκλάμψεις,οι οποίες ονομάστηκαν «φωτιές κατασκήνωσης» στη επιφάνεια του άστρου μας.

https://physicsgg.files.wordpress.com/2020/07/solar_orbiter_s_first_view_of_the_sun_pillars.jpg?w=1000&h=

Σύμφωνα με τους επιστήμονες της αποστολής, η παρατήρηση φαινομένων που δεν ήταν δυνατό να παρατηρηθούν με τέτοια λεπτομέρεια στο παρελθόν, αποτελεί ένδειξη για το τεράστιο δυναμικό του Solar Orbiter, που μόλις ολοκλήρωσε την πρώιμη φάση της τεχνολογικής επαλήθευσης γνωστή και ως ‘θέση σε λειτουργία’ (commissioning).

«Αυτές είναι απλά οι πρώτες φωτογραφίες και μπορούμε ήδη να δούμε ενδιαφέροντα νέα φαινόμενα», δηλώνει ο Ντάνιελ Μίλερ, Επιστήμονας Έργου του Solar Orbiter. «Δεν περιμέναμε τόσο εξαιρετικά αποτελέσματα από την αρχή. Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πώς τα δέκα επιστημονικά όργανα αλληλοσυμπληρώνονται, παρέχοντας μια ολιστική εικόνα του Ήλιου και του γύρω περιβάλλοντος».

Το Solar Orbiter εκτοξεύτηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020 και μεταφέρει έξι όργανα τηλεπισκόπησης ή τηλεσκόπια που φωτογραφίζουν τον Ήλιο και το εγγύς περιβάλλον και τέσσερα in situ όργανα που παρακολουθούν το περιβάλλον γύρω από το διαστημόπλοιο. Συγκρίνοντας τα δεδομένα και από τα δύο σετ οργάνων, οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη δημιουργία του ηλιακού ανέμου, ενός ρεύματος φορτισμένων σωματιδίων από τον ήλιο που επηρεάζει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Κανένα άλλο διαστημόπλοιο δεν έχει κατορθώσει να τραβήξει φωτογραφίες από την επιφάνεια του ήλιου από πιο κοντινή απόσταση.

Οι «φωτιές κατασκήνωσης» που εμφανίζονται στο πρώτο σετ φωτογραφιών ελήφθησαν από το Extreme Ultraviolet Imager (EUI) κατά τη διάρκεια του πρώτου περιήλιου του Solar Orbiter, το κοντινότερο σημείο στον ήλιο από την ελλειπτική τροχιά του διαστημοπλοίου. Εκείνη τη στιγμή, το διαστημόπλοιο βρισκόταν μόλις 77 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, σχεδόν στη μισή απόσταση μεταξύ της Γης και του άστρου.

«Οι ‘φωτιές κατασκήνωσης’ αποτελούν μικρούς συγγενείς των ηλιακών εκλάμψεων που μπορούμε να παρατηρήσουμε από τη Γη, εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μικρότερες», δηλώνει ο Ντέιβιντ Μπέργκμανς του Βασιλικού Παρατηρητηρίου του Βελγίου (ROB), Κύριος Ερευνητής του οργάνου EUI, που λαμβάνει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας από τα κατώτερα στρώματα της ηλιακής ατμόσφαιρας, γνωστής και ως ηλιακό στέμμα. «Ο ήλιος ίσως να μοιάζει ήρεμος με πρώτη ματιά, αλλά όταν παρατηρήσει κανείς λεπτομερώς, μπορεί να δει αυτές τις μικροσκοπικές εκλάμψεις οπουδήποτε κι αν κοιτάξει».

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη εάν οι ‘φωτιές κατασκήνωσης’ είναι απλά μικρές εκδοχές των μεγάλων εκλάμψεων ή εάν υποκινούνται από διαφορετικούς μηχανισμούς. Ωστόσο, υπάρχουν ήδη θεωρίες ότι αυτές οι μικροσκοπικές εκλάμψεις ίσως να συμβάλλουν σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστηριώδη φαινόμενα του Ήλιου, τη θέρμανση του στέμματος.

«Αυτές οι ‘φωτιές κατασκήνωσης’ είναι απολύτως ασήμαντες η καθεμία από μόνη της, όμως συναθροίζοντας την επίδραση όλων στον Ήλιο ίσως αποτελούν την κύρια πηγή θέρμανσης του ηλιακού στέμματος», δηλώνει ο Φρεντερίκ Οσέρ του Institut d’Astrophysique Spatiale (IAS), Γαλλία, Αναπληρωτής Κύριος Ερευνητής του EUI.

Το ηλιακό στέμμα είναι το πιο εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας του Ήλιου που εκτείνεται εκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα στο διάστημα. Η θερμοκρασία του ανέρχεται σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου, δηλαδή τάξεις μεγέθους θερμότερο από την επιφάνεια του Ήλιου, με τη ‘δροσιά’ των 5.500 °C. Μετά από πολλές δεκαετίες μελετών, οι φυσικοί μηχανισμοί που θερμαίνουν το στέμμα εξακολουθούν να μην είναι πλήρως κατανοητοί και η εξερεύνησή τους αποτελεί το ‘ιερό δισκοπότηρο’ της ηλιακής φυσικής.

«Προφανώς είναι ακόμη πολύ νωρίς, ωστόσο ελπίζουμε ότι συνδυάζοντας αυτές τις παρατηρήσεις με μετρήσεις από τα υπόλοιπα όργανα που ‘αγγίζουν’ τον ηλιακό άνεμο καθώς περνά από το διαστημόπλοιο, θα μπορέσουμε εν καιρώ να δώσουμε απαντήσεις σε ορισμένα από αυτά τα μυστήρια», δηλώνει ο Γιάννης Ζουγανέλης, Αναπληρωτής Επιστήμονας Έργου του Solar Orbiter στον ΕΟΔ.

Πηγή: naftemporiki.gr

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: NASA, ήλιος, Solar Orbiter, ΕΟΔ
Tweet

Μικροσκοπικά ρομποτικά «αεροσκάφη» στην προσπάθεια εξερεύνησης του πλανήτη Άρη

16 Ιουνίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ


Οι μηχανικοί που τα κατασκευάζουν τα μικροσκοπικά αεροσκάφη υποστηρίζουν ότι μπορούν να στείλουν μερικά από αυτά με την επερχόμενη αποστολή της NASA στον Άρη.  Αν δεν υπάρξει κάποιο πρόβλημα της τελευταία στιγμής τον Ιούλιο του 2020 θα ξεκινήσει μια ακόμη αποστολή εξερεύνησης του Άρη, με έναν ακόμη ρομποτικό εξερευνητή που λέγεται «Perseverance» (Επιμονή)

Fleets of nanocardboard flyers Mars
Οι στόλοι των φυλλαδίων νανοκαρβονιών θα μπορούσαν να εκτοξευτούν από επίγειους πηδάλους και να οδηγηθούν με λέιζερ για τη συλλογή δειγμάτων από το διάστημα

Το Perseverance είναι ένα προηγμένο ρόβερ που θα αναζητήσει ίχνη μικροβιακής ζωής που ίσως υπήρχε στο μακρινό παρελθόν στον Άρη. Το ρομπότ θα μελετήσει επίσης το κλίμα και τη γεωλογία του πλανήτη ενώ θα συλλέξει δείγματα πετρωμάτων και σκόνης. Πολύτιμος βοηθός του θα είναι ένα  drone, το πρώτο που στέλνει ο άνθρωπος σε μια διαστημική αποστολή.

Όπως αναφέρουν σε δημοσίευμα τους οι Times ομάδα μηχανικών της Σχολής Μηχανικών και Εφαρμοσμένης Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Πενσιλβάνια προτείνει στη NASA να στείλει στον Άρη αντί για το drone το σκάφος που εκείνοι ανέπτυξαν.

Πώς λειτουργεί

Οι ερευνητές, που είχαν λάβει χρηματοδότηση από την NASA για να υλοποιήσουν την ιδέα τους, ολοκλήρωσαν μετά από τρία χρόνια εργασίας την κατασκευή ενός οχήματος βγαλμένου πραγματικά από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό σκάφος που αποτελείται από πλακίδια οξειδίου του αλουμινίου. Το συνολικό πάχος του σκάφους είναι λίγα νανόμετρα και το βάρος του μικρότερο από ένα χιλιοστό του γραμμαρίου. Τα πλακίδια ενώνονται για να δημιουργήσουν το σκάφος με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που ενώνουμε λωρίδες χαρτιού για να φτιάξουμε ένα αεροπλανάκι ή μια σαΐτα.

drone-4

Μαζί με το νέο ρόβερ στον Άρη θα ταξιδέψει και το πρώτο drone που θα πετάξει σε εξωγήινο περιβάλλον

Το σκάφος αυτό μπορεί να απογειώνεται όταν πέφτει πάνω του μια δέσμη φωτός και να πετά σε μεγάλες αποστάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, αν η NASA αποφάσιζε να στείλει το σκάφος στον Άρη, το ρόβερ θα το ενεργοποιούσε και θα το καθοδηγούσε με μια δέσμη λέιζερ. Μάλιστα, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, η δομή του μικροσκοπικού σκάφους είναι τέτοια ώστε στην αραιή αρειανή ατμόσφαιρα θα μπορεί να κινείται με άνεση και αυξημένες ταχύτητες.

«Το ελικόπτερο της αποστολής είναι ένα εκπληκτικό αλλά εξαιρετικά περίπλοκο μηχάνημα και πάνω από όλα θα είναι το μοναδικό εκεί. Αν κάτι πάει στραβά, αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα δεν θα μπορεί να γίνει κάποια επιδιόρθωση και αυτό το μέρος της αποστολής θα τερματιστεί άδοξα. Προτείνουμε μια λύση που δεν βάζει όλα τα αυγά μέσα σε ένα καλάθι» δηλώνει ο Ιγκόρ Μπαργκάτιν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Υποστηρίζει μάλιστα ότι το εξαιρετικά μικρό κόστος κατασκευής αυτών των αεροσκαφών σε συνδυασμό με το μέγεθος τους επιτρέπει στην NASA να στείλει δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά στον Άρη.

rover-1

Το ρόβερ «Perseverance» θα εξερευνήσει τον Άρη παρέα με ένα drone

Οι δοκιμές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι τα σκάφη αυτά μπορούν να μεταφέρουν αντικείμενα που έχουν βάρος δέκα φορές μεγαλύτερο από το δικό τους. Οι ερευνητές προσπαθούν αυτή την στιγμή να τοποθετήσουν αισθητήρες πάνω στα αεροσκάφη που θα μπορούν να εντοπίσουν την παρουσία στοιχείων όπως νερό ή μεθάνιο στις περιοχές που εξερευνούν.

Πηγή: physics4u.gr

Κατηγορίες:
Νέα
Tags: NASA, άρης, ΝΑΣΑ, perseverance, επιμονή, ρόβερ, rover
Tweet

Πώς «βλέπει» τα άστρα η αποστολή «Νέοι Ορίζοντες» από απόσταση 7 δισ. χιλιομέτρων μακριά από τη Γη;

16 Ιουνίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο Εγγύτατος Κενταύρου και ο ερυθρός γίγαντας Wolf 359, δυο κοντινά στο ηλιακό μας σύστημα άστρα, όπως φαίνονταν στις 22/23 Απριλίου 2020, από την Γη και από το διαστημικό σκάφος της NASA Νew Horizons, αντίστοιχα. Βλέπουμε ότι φαίνονται σε διαφορετική θέση, σε σχέση με τα πιο μακρινά άστρα του υποβάθρου, εξαιτίας ενός γεωμετρικού φαινομένου γνωστoύ ως παράλλαξη. Ένα φαινόμενο με τεράστια σημασία στην αστρονομία.

Μια επεξηγηματική εικόνα γιατί οι «Νέοι Ορίζοντες» βλέπουν τα δυο άστρα (Εγγύτατο Κενταύρου και Wolf 359) σε διαφορική θέση σε σχέση με έναν παρατηρητή στη Γη

Που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος New Horizons σήμερα 15 Ιουνίου 2020;

Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε την τωρινή θέση του διαστημικού σκάφους New Horizons.  Το πράσινο τμήμα της τροχιάς δείχνει την απόσταση που έχει διανύσει το New Horizons από την εκτόξευσή του μέχρι σήμερα, και το κόκκινο δείχνει τη μελλοντική πορεία του.
Πηγή: physicsgg.me

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία
Tags: NASA, Αστρονομία, New Horizons, Νέοι Ορίζοντες, άστρα, ΝΑΣΑ
Tweet

Γιατί δεν είναι όλοι βέβαιοι ότι ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη;

14 Ιανουαρίου 2020
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

του Αλέξη Δεληβοριά

Στις 16 Ιουλίου [2009] συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την εκτόξευση του θρυλικού Apollo 11. Τα λόγια που διατύπωσε ο αμερικανός αστροναύτης Neil Armstrong πατώντας για πρώτη φορά το πόδι του στο σεληνιακό έδαφος θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην Ιστορία: ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα (για περισσότερες πληροφορίες δες Θέμα Ιουλίου 2006 ).

Την εντυπωσιακή επιτυχία της αποστολής του Apollo 11 ακολούθησαν 5 ακόμη επιτυχείς προσεδαφίσεις στην επιφάνεια της Σελήνης.

Με την ολοκλήρωση και της τελευταίας, εκείνης του Apollo 17, συνολικά 12 αστροναύτες περπάτησαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου, πραγματοποίησαν πειράματα και συνέλεξαν σεληνιακά πετρώματα για μελλοντική ανάλυση.

Και όμως, εάν πιστέψουμε ορισμένους αυτοαποκαλούμενους «ερευνητές», τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά τους η NASA δεν διέθετε την απαραίτητη τεχνολογία για να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη!
Πρόκειται για μια από τις περισσότερο δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας όλων των εποχών.

Σύμφωνα με αυτή, οι χιλιάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη στην πραγματικότητα ελήφθησαν σε μια μυστική τοποθεσία στη Γη σε ένα αριστοτεχνικά στημένο κινηματογραφικό στούντιο στην περίφημη Περιοχή 51, στην έρημο της Νεβάδα.

Τα εκατοντάδες κιλά σεληνιακών πετρωμάτων που υποτίθεται ότι μετέφεραν στη Γη οι 12 αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών του Προγράμματος Apollo στην πραγματικότητα είναι γήινα πετρώματα ή «κατασκευάστηκαν» στο εργαστήριο. Οι 12 αστροναύτες ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι περπάτησαν στη Σελήνη.

Δεκάδες πολιτικοί, εκατοντάδες επιστήμονες, χιλιάδες τεχνικοί, μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA συμμετείχαν στη μεγαλύτερη συγκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας εξυφαίνοντας μια ασύλληπτων διαστάσεων παγκόσμια συνωμοσία, βασικός στόχος της οποίας ήταν να πείσει τους Αμερικανούς πολίτες και τον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υποδεέστερη διαστημική τεχνολογία και ότι οι Αμερικανοί ήταν εκείνοι που πήγαν πρώτοι στη Σελήνη.

Το πλήρωμα της μοιραίας αποστολής του Apollo 1, οι Roger Chaffee, Ed White και Gus Grissom, στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από τη NASA, επειδή ήταν έτοιμοι να αποκαλύψουν την «αλήθεια», ότι δηλαδή οι αμερικανοί αστροναύτες δεν πήγαν στη Σελήνη ποτέ και ότι όλο το Πρόγραμμα Apollo ήταν μια αριστοτεχνικά στημένη απάτη, μια συνωμοσία εξυφασμένη στα υψηλότερα κλιμάκια της Αμερικανικής κυβέρνησης.

Οι ισχυρισμοί των συνωμοσιολόγων που υποστηρίζουν τη «μεγάλη φάρσα της Σελήνης» μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν αρκεί να επικαλεστεί κανείς την κοινή λογική και να αναλύσει λίγο πιο προσεκτικά την ισχύ των επιχειρημάτων τους. Και πρώτα απ’ όλα να αναγνωρίσει ότι αυτοί οι ίδιοι οι αυτοαποκαλούμενοι «ερευνητές» έχουν ήδη προαποφασίσει για το τι πραγματικά συνέβη και ερμηνεύουν στοιχεία, δεδομένα και φωτογραφίες με τον τρόπο που τους «βολεύει» προσπαθώντας να τα προσαρμόσουν στην ήδη διαμορφωθείσα θέση τους.

Κανενός είδους επιχείρημα δεν πρόκειται να αλλάξει την ήδη ειλημμένη απόφασή τους. Αυτό όμως αναιρεί την ίδια την επιστημονικότητα που επικαλούνται ότι διαθέτουν, αφού ένας πραγματικός επιστήμονας δεν προσπαθεί «πάση θυσία» να προσαρμόσει τα όποια επιστημονικά δεδομένα με τρόπο που να βολεύει τη γνώμη που έχει διαμορφώσει για κάποιο θέμα, αλλά αντίθετα θα πρέπει να διαθέτει και την απαραίτητη ευρύτητα πνεύματος ώστε να έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι κάπου σφάλλει.

Ακόμη και σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι σε Αμερική και Ευρώπη εξακολουθούν να πιστεύουν τους ισχυρισμούς ορισμένων «ερευνητών», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει όλες εκείνες τις απαραίτητες αποδείξεις που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή πλεκτάνη.

Προεξάρχουσα θέση στους ανά τον κόσμο συνωμοσιολόγους είχε μέχρι το θάνατό του κάποιος Bill Kaysing, ο οποίος από τη στιγμή που εμφανίστηκε στην εκπομπή

«Θεωρία συνωμοσίας: Πήγαμε στη Σελήνη;» που μεταδόθηκε από το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Fox στις 15 Φεβρουαρίου 2001 αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή του ρεύματος αμφισβήτησης του κορυφαίου εκείνου επιτεύγματος της NASA.

Τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι διάφοροι Kaysings αυτού του κόσμου δεν αντέχουν σε μια στοιχειωδώς σοβαρή εξέταση.

Γιατί, κατ’ αρχήν, θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλες οι επιστημονικά προηγμένες χώρες της εποχής είχαν την τεχνολογική δυνατότητα να διαπιστώσουν εάν πραγματοποιήθηκαν ή όχι οι επανδρωμένες αποστολές της NASA στη Σελήνη με την ανίχνευση και μόνο των εκπομπών ήχου και εικόνας μεταξύ των διαστημοσυσκευών και του Κέντρου Ελέγχου.

Στα μέσα του Ψυχρού Πολέμου ειδικότερα, η Σοβιετική Ένωση είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει την υποτιθέμενη απάτη εάν όντως είχε στοιχεία για κάτι τέτοιο.

Το κύριο χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης συνωμοσίας αυτού του τύπου είναι να την γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότεροι άνθρωποι, αλλιώς η διαρροή και αποκάλυψή της είναι δεδομένη.

Τι συμβαίνει όμως σε αυτήν την περίπτωση; Υπάρχουν οι 12 αστροναύτες που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη, χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικοί, μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τις διαστημοσυσκευές Apollo και τους πυραύλους Saturn του Προγράμματος Apollo και που παρακολούθησαν και κατέγραψαν βήμα-βήμα την αποστολή των διαστημοσυσκευών προς και από τη Σελήνη.

Έχουμε επίσης τους επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς των Σοβιετικών που για τους δικούς τους λόγους έκαναν ακριβώς το ίδιο.

Και εάν αυτό δεν σας είναι αρκετό, έχουμε τις χιλιάδες των επιστημόνων από εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια παγκοσμίως, τα οποία δεν ελέγχονται από την Αμερικανική Κυβέρνηση, οι οποίοι μελέτησαν τα δείγματα των σεληνιακών πετρωμάτων και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των μελετών τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, χωρίς ούτε ένας από αυτούς να αμφισβητήσει την προέλευσή τους.

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Τα σεληνιακά δείγματα που μας επέστρεψαν οι αμερικανοί αστροναύτες διαφέρουν κατά πολύ από τα πετρώματα που απαντούν στη Γη, τα οποία συγκριτικά εμπεριέχουν περισσότερο νερό στην κρυσταλλική τους δομή και δεν μπορούν να «κατασκευαστούν» στο εργαστήριο.

Επί πλέον, η χημική ανάλυση των κομματιών πυροκλαστικού γυαλιού που εντόπισαν οι αστροναύτες του Προγράμματος Apollo στη Σελήνη προσδιόρισε την ηλικία τους στα τουλάχιστον 3 δισεκατομμύρια έτη. Στη Γη, αντίθετα, τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί, έπειτα από λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια θα παρουσίαζε εμφανή ίχνη διάβρωσης εξαιτίας του νερού που υπάρχει στη Γη. Τέτοια ίχνη διάβρωσης δεν εντοπίστηκαν από τους εκατοντάδες ανεξάρτητους επιστήμονες που τα μελέτησαν.

Εντοπίστηκε αντιθέτως κάτι άλλο, που θα ήταν αδύνατο να συμβεί με τις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας. Η επιφάνεια των σεληνιακών δειγμάτων καλύπτεται από αναρίθμητους μικροσκοπικούς «κρατήρες» που σχηματίστηκαν κατά το βομβαρδισμό τους από μικρομετεωρίτες.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα.

Αν και αυτές οι μικροσκοπικές διαστημικές βολίδες κινούνται στο διάστημα με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 50.000 χιλιόμετρα την ώρα, καθώς εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα αναφλέγονται εξαιτίας της τριβής, γι’ αυτό και τα μικροσκοπικά αυτά βαθουλώματα απουσιάζουν παντελώς από τα γήινα πετρώματα.

Επειδή η Σελήνη αντίθετα δεν έχει πυκνή ατμόσφαιρα για να την προστατέψει, τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια χτυπούν τους επιφανειακούς της βράχους σκάβοντας αυτούς τους χαρακτηριστικούς κρατήρες-μινιατούρες, οι οποίοι είναι ορατοί στο μικροσκόπιο.

Ορισμένοι θα αντιτάξουν ότι τα σεληνιακά δείγματα ήταν εντέλει σεληνιακοί μετεωρίτες που τους βρήκε η NASA στην Ανταρκτική. Ούτε όμως η εξήγηση αυτή στέκει γιατί πολύ απλά οι μικροσκοπικοί αυτοί κρατήρες θα είχαν εξαφανιστεί με την ανάφλεξη των σεληνιακών μετεωριτών κατά την είσοδό τους στη γήινη ατμόσφαιρα.

Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει ότι οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ήταν πραγματικότητα είναι και το εξής: ο Neil Armstrong στον ιστορικό του περίπατο στην επιφάνεια της Σελήνης εγκατέστησε έναν ειδικό ανακλαστήρα laser, προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος που χρειάζεται μια δέσμη laser για να φτάσει από τη Γη στη Σελήνη και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η απόσταση που χωρίζει το φυσικό μας δορυφόρο από τον πλανήτη μας.

Το συγκεκριμένο πείραμα λειτουργεί ακόμα και σήμερα (Lunar Laser Ranging Experiment) και έχει μάλιστα επιβεβαιώσει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τον πλανήτη μας κατά 4 περίπου εκατοστά το χρόνο.

Οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας επικαλούνται ως αδιάσειστο στοιχείο της συνωμοσίας και το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που ελήφθησαν στη Σελήνη απουσιάζουν παντελώς τα άστρα από τον σκοτεινό σεληνιακό ουρανό.

Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα και ίσως το πιο εύκολο να καταρριφθεί. Αν παραδεχτούμε προς στιγμή ότι το επιχείρημα αυτό στέκει θα πρέπει να αποδεχτούμε επίσης ότι ένας ερευνητικός οργανισμός του μεγέθους της NASA «ξέχασε» να συμπεριλάβει άστρα στις «στημένες» φωτογραφίες της σελήνης, πράγμα προφανώς απίθανο εάν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις των πανίσχυρων εμπνευστών της συνωμοσίας που θα απαιτούσαν η απάτη να είναι τέλεια και οι όποιες πλαστές φωτογραφίες να φαίνονται επιστημονικά έγκυρες.

Θα πρέπει να πιστέψουμε δηλαδή ότι η NASA δεν ήταν μόνο ανίκανη να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη, αλλά ήταν και εντελώς ανίκανη να «στήσει» μια πιστευτή και «επιστημονικά έγκυρη» κινηματογραφική παραγωγή-απάτη.

Φυσικά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή: τα άστρα υπάρχουν, απλά είναι πολύ αμυδρά για να αποτυπωθούν σε φιλμ. Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη γνωρίζουν την αιτία. Είναι αδύνατο να αποτυπωθεί συγχρόνως στην ίδια φωτογραφική πλάκα κάτι πολύ φωτεινό και κάτι πολύ αμυδρό.

Το σεληνιακό έδαφος και οι κάτασπρες στολές των αστροναυτών φωτίζονται έντονα από τον Ήλιο, γι’ αυτό και η φωτογραφική κάμερα που θα τα αποτυπώσει θα πρέπει να ρυθμιστεί κατάλληλα: όπως ακριβώς η ίριδα του ματιού μας συστέλλεται σε ένα έντονα φωτεινό περιβάλλον, έτσι και το διάφραγμα της φωτογραφικής κάμερας θα πρέπει να ρυθμιστεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε η έκθεση του φιλμ στο φως να είναι σύντομη.

Τα άστρα στο σεληνιακό ουρανό όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν προλαβαίνουν να καταγραφούν στο φιλμ στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα. Για να αποτυπωθούν, θα έπρεπε αντίθετα το διάφραγμα να μείνει ανοικτό για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τότε όμως, η φωτεινότητα των λαμπερών αντικειμένων που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε θα «κατέστρεφε» τη φωτογραφία μας.

Είναι απλά αδύνατο να καταγραφούν στην ίδια φωτογραφία δύο αντικείμενα με πολύ μεγάλη διαφορά φωτεινότητας.

Δεν θα συνεχίσουμε εδώ την προσπάθεια κατάρριψης των αρκετών ακόμα «επιχειρημάτων» που επικαλούνται οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι, καθώς μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο εντοπίζει πολλούς δικτυακούς τόπους, οι οποίοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σε αυτόν τον τομέα.

Θα επικαλεστούμε αντίθετα τη γνώμη που εξέφρασε ο James Van Allen, ο επιστήμονας που εντόπισε τις Ζώνες Van Allen, όπως ονομάστηκαν προς τιμή του, όταν έμαθε ότι σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους το ταξίδι στη Σελήνη ήταν ανέφικτο εξαιτίας της θανατηφόρας δόσης ακτινοβολίας που θα απορροφούσαν οι αστροναύτες: «η πρόσφατη εκπομπή που είδα στο FOX είναι ένα εφευρετικό και διασκεδαστικό συνονθύλευμα ανοησίας. Ο ισχυρισμός ότι η έκθεση στην ακτινοβολία στη διάρκεια των αποστολών Apollo θα ήταν θανατηφόρα για τους αστροναύτες είναι ένα μόνο παράδειγμα αυτής της ανοησίας».

Πηγή: eef.edu.gr (Ευγενίδειο Πλανητάριο)

Κατηγορίες:
Ιστορία
Tags: σελήνη, NASA, αστροναύτες, φεγγάρι, θεωρία συνωμοσίας, Apollo 11
Tweet

Οι ήχοι πλανητών και λοιπών ουρανίων σωμάτων, όπως τους κατέγραψε η NASA!

3 Οκτωβρίου 2019
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Η Φυσική των διαστημικών ήχων

Πώς «ακούγονται» οι πλανήτες και τα λοιπά ουράνια σώματα;

Στην πραγματικότητα, οι πλανήτες δεν παράγουν ήχους που μπορεί κανείς να ακούσει όντας κοντά τους.

Εξάλλου, στο διάστημα δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, πόσο, μάλλον, ατμόσφαιρα με επαρκή πυκνότητα για τη διάδοση του ήχου. Ο ήχος δεν μπορεί να διαδοθεί με τον τρόπο που διαδίδεται εντός της γήινης ατμόσφαιρας, δηλαδή με τη μορφή [ηχητικών] διαμηκών κυμάτων.

Εντούτοις, όλα τα ουράνια σώματα και, μεταξύ αυτών, και οι πλανήτες, εκπέμπουν ακτινοβολίες σε όλο το φάσμα δυνατών εκπομπών. Εξ αυτού, ένα μικρό μόνο τμήμα είναι ορατό στον άνθρωπο.
Με κατάλληλη επεξεργασία από τους επιστήμονες της όμως, η NASA αποκωδικοποίησε ένα άλλο, μικρό, τμήμα αυτών των εκπομπών,  καθιστώντας τες ακροάσιμες από τον άνθρωπο.

Πώς ακούγονται πλανήτες και άλλα ουράνια σώματα;

Στα βίντεο που ακολουθούν θα ακούσετε απόκοσμες δονήσεις από το Φεγγάρι, τον Ήλιο, τον Κρόνο, τον Ποσειδώνα, το Δία, τον Ουρανό αλλά και τη Γη!

 

Κατηγορίες:
Φυσική & Φιλοσοφία
Tags: γη, διάστημα, NASA, ήχος, ήλιος, Πλανήτες, φεγγάρι, Αστρονομία, Κρόνος, Δίας, ουρανός, πλανήτης, Ποσειδώνας
Tweet

Αντώνης Κονταράτος, ο Έλληνας που έσωσε τους αστροναύτες του Apollo 13

5 Σεπτεμβρίου 2019
| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες της NASA όταν εκείνη προσπαθούσε να κερδίσει την μάχη του Διαστήματος από την Σοβιετική Ένωση. Οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το τέλος της ακαδημαϊκής του καριέρας, αναγνωρίζοντας το κύρος του, του έδωσαν σημαντικά πόστα κυρίως στον ιατρικό κλάδο της χώρας, αλλά η αλήθεια είναι ότι το όνομά του δεν έλαβε ποτέ τουλάχιστον στην Ελλάδα την αναγνώριση που του άξιζε.

Ο γεννημένος το 1933 στην Αθήνα με καταγωγή από τον Πύργο της Σαντορίνης ο Αντώνης Κονταράτος σπούδασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο φημισμένο ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης) και στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Καλιφόρνιας. Ο Αντώνης Κονταράτος ήταν ο μόνος Έλληνας στην μικρή ομάδα των στενών συνεργατών του Βέρνερ φον Μπράουν που σχεδίασαν και υλοποίησαν το πρόγραμμα Apollo για την αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη. Επικεφαλής μιας ομάδας 16 διδακτόρων διαφόρων ειδικοτήτων –από βιοφυσικούς και ψυχολόγους μέχρι μαθηματικούς και χημικούς– είχε αναλάβει τον ρόλο του συμβούλου της NASA σχετικά με τα προβλήματα υγείας και ασφάλειας των αστροναυτών του προγράμματος Apollo και των διαπλανητικών επανδρωμένων πτήσεων που σχεδιάζονταν τότε. Από το 1965 μέχρι το 1976 διετέλεσε προϊστάμενος Διαστημικών Εφαρμογών και Διαστημικής Φυσιολογίας της εταιρείας Μπέλκομ (Bellcomm, Inc), αποκλειστικής Τεχνικής Συμβούλου της Διεύθυνσης Επανδρωμένων πτήσεων της NASA. H συμμετοχή του Αντώνη Κονταράτου ήταν κομβική σε μία από τις πιο δραματικές στιγμές του προγράμματος Apollo, και πιο συγκεκριμένα στην αποστολή Apollo 13, όπου καθώς το πλήρωμα πήγαινε στην Σελήνη για μία ακόμη προσπάθεια εξερεύνησης του φυσικού μας δορυφόρου, μία έκρηξη κατέστρεψε το διαστημόπλοιο και οι τρεις αστροναύτες για να σωθούν εισήλθαν στην μικρή άκατο του σκάφους, η οποία ήταν όμως σχεδιασμένη για να βρίσκονται δύο άτομα. Οι αστροναύτες θα πέθαιναν, γιατί παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα, και το κέντρο ελέγχου έπρεπε να σκαρφιστεί επιτόπου μία λύση, την οποία έδωσε τελικά ο Κονταράτος με μία ανορθόδοξη αλλά πετυχημένη τελικά ιδέα που είχε.

Όσοι έχουν δει το έργο Apollo 13 με τον Τομ Χανκς, ας θυμηθούν τον τεχνικό που καλείται να σώσει τους αστροναύτες. Ο τεχνικός, παριστάνει τον Κονταράτο, ο οποίος βρήκε τρόπο να ταιριάξει έναν κύβο μέσα σε έναν κύλινδρο, σώζοντας έτσι την ζωή των αστροναυτών.


Η αποστολή Apollo 13 είχε στόχο την τρίτη επανδρωμένη προσεδάφιση ανθρώπων στη Σελήνη όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκε όπως περίμεναν οι σχεδιαστές της αλλά έθεσε σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή των αστροναυτών της [James Lovell (42) – Jack Swiggert (39) – Fred Haise (36)]. Την δεύτερη μέρα της αποστολή και σε απόσταση 322.000 χιλιομέτρων από την Γη μια δεξαμενή υγρού οξυγόνου εξερράγη μέσα στον θάλαμο υπηρεσίας αχρηστεύοντάς τον. Αμέσως διατάχθηκε η επιστροφή στην Γη αφού πρώτα το διαστημόπλοιο έκανε μία τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Για τις επόμενες 95 ώρες οι τρεις αστροναύτες χρησιμοποίησαν την σεληνάκατο “Aquarius” ως ναυαγοσωστική λέμβο στη διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής. Η θερμοκρασία μέσα στην σεληνάκατο περιορίστηκε στους 2 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Ευτυχώς, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Ένα ηράκλειο πράγματι κατόρθωμα εάν αναλογιστεί κανείς την κούραση και καταπόνηση, σωματική και ψυχολογική, των τριών αστροναυτών σε ένα θαλαμίσκο σχεδιασμένο για δύο επί τρεις ολόκληρες ημέρες σε θερμοκρασίες ψύχους και με επικίνδυνα αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Το τελευταίο πρόβλημα μάλιστα λύθηκε χάρη σε μια Ελληνική “πατέντα” που πρότεινε ο αείμνηστος καθηγητής Αντώνης Κονταράτος! Ο Κονταράτος ήταν τότε επικεφαλής μιας ομάδας 16 διδακτόρων διαφόρων ειδικοτήτων -βιοφυσικών, ψυχολόγων, μαθηματικών, χημικών κ.α.- που είχε αναλάβει το ρόλο συμβούλου της NASA σχετικά με τα προβλήματα υγείας και ασφάλειας των αστροναυτών του προγράμματος Apollo. Εάν θα θέλατε να δείτε τις λεπτομερείς οδηγίες κατασκευής του νέου φίλτρου κοιτάξτε εδώ: This is the actual hack that saved the astronauts of the Apollo XIII.

Tου είχαν απονεμηθεί από τους Αμερικανούς πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο επιτεύγματος για το πρόγραμμα «Άνθρωπος στο Φεγγάρι», που οδήγησε στο πρώτο βήμα του ανθρώπου στην Σελήνη. Το βραβείο αυτό του το απένειμε η NASA για «Σημαίνουσα συνεισφορά προς το αμερικανικό έθνος». Επίσης, το 1971 βραβεύτηκε με ειδική μνεία για την προσφορά του στις επανδρωμένες πτήσεις στο Διάστημα.

https://en.wikipedia.org/wiki/Dorsum_Thera

Όταν τo 1976, ο Αντώνης Κονταράτος, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη λαμπρή καριέρα του στις ΗΠΑ και να επανέλθει στην Ελλάδα, η NASA του επεφύλαξε ένα σπάνιο αποχαιρετιστήριο δώρο. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία πρότεινε να δοθεί το όνομά του σε μία κρημνώδη κορυφογραμμή (Dorsum) της Σελήνης. Ο Κονταράτος όμως αρνήθηκε, και αντί για αυτό, ζήτησε να ονομαστεί το νεο-χαρτογραφημένο σημείο “Dorsum Thera” από την ιδιαίτερη πατρίδα του. Ίσως γιατί η μορφολογία του σημείου, θύμιζε αυτήν της Σαντορίνης. Η επιθυμία του έγινε σεβαστή. Το Dorsum Thera έχει μήκος 7 χιλιόμετρα με σεληνιακές συντεταγμένες: 24.4N και 31.4W.

Το 1976 o Αντώνης Κονταράτος εξελέγη Τακτικός Καθηγητής Διοίκησης της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών μέχρι και το 1984. Μεταξύ 1979 και 1982 διετέλεσε παράλληλα και Σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Μεταξύ 1985 και 1990 διετέλεσε Αντιπρόεδρος Επιχειρησιακής Στρατηγικής της Εταιρείας Biotech Research Laboratories στις HΠΑ και παράλληλα Καθηγητής στη Μεταπτυχιακή Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου George Washington στις ΗΠΑ. Τον Μάρτιο του 1991 διορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Θεραπευτηρίου «Ευαγγελισμός» και τον Οκτώβριο του 1992 εξελέγη Πρώτος Γενικός Διευθυντής στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, όπου και υπηρέτησε μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1997. Τον Μάρτιο του 1997 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Golden Filter S.A., Ανώνυμης Εταιρείας Έρευνας και Εκμετάλλευσης Ευρεσιτεχνιών, η οποία διαχειρίζεται το πρωτοποριακό βιολογικό φίλτρο τσιγάρων «biofilter». Τέλος, τον Απρίλιο του 1999 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Νοσηλευτικού Ιδρύματος «Ερρίκος Ντυνάν» μέχρι το 2000. Από το 2002 ήταν Πρόεδρος της Golden Filter και από το 2008 Διοικητής του Ευαγγελισμού. Ο Αντώνης Κονταράτος έφυγε από την ζωή το 2009.

 

Πηγή: https://www.eef.edu.gr/el/nea/antonis-kontaratos/ – https://www.facebook.com/Dionysios-Simopoulos-544119439081811/?nr

Κατηγορίες:
Ιστορία
Tags: σελήνη, διάστημα, NASA, Προσελήνωση, Αστροφυσική, Αντώνης Κονταράτος, Κονταράτος, Apollo 13
Tweet
  1. 1
  2. 2
  3. »
Follow zimzam on
facebook rss twitter e-mail
web design by