Νέα (552 άρθρα)

Είναι καλύτερα να περπατάς ή να τρέχεις στη βροχή;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα δύσκολο ερώτημα και η απάντησή του!

Κατηγορίες:
Βίντεο Φυσικής, Νέα

Αποστολή της NASA προσεγγίζει τη Δήμητρα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Οι εξερευνήσεις μας στο διάστημα συνεχίζονται...

nasa_mission_dimitra

Λος Άντζελες, Καλιφόρνια

Το ταξίδι του σκάφους Dawn στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, συνεχίζεται με επόμενο σταθμό τη Δήμητρα, έναν πλανήτη νάνο στο μέγεθος της Ελλάδας που δεν έχει δεχθεί επισκέψεις μέχρι σήμερα.

Τους τελευταίους μήνες το Dawn βρισκόταν στην αντίθετη πλευρά του Ήλιου σε σχέση με τη Γη, μια θέση που εμπόδιζε την επικοινωνία με τη NASA. Τώρα που η επικοινωνία αποκαταστάθηκε, οι υπεύθυνοι της αποστολής έδωσαν εντολή για τις μανούβρες που απαιτούνται ενόψει του ραντεβού με τη Δήμητρα το Μάρτιο του 2015.

Το σκάφος, το οποίο χρησιμοποιεί έναν πρωτοποριακό κινητήρα ιόντων, βρίσκεται τώρα σε απόσταση 640.000 χιλιομέτρων από το στόχο του (περίπου δύο φορές η απόσταση Γης - Σελήνης), και πλησιάζει με ταχύτητα 725 χιλιομέτρων την ώρα.

Με την άφιξη στη Δήμητρα, το Dawn θα γίνει η πρώτη αποστολή που τίθεται σε τροχιά γύρω από δύο σώματα του Ηλιακού Συστήματος. Το 2011 είχε επισκεφθεί τον αστεροειδή Εστία, το δεύτερο μεγαλύτερο αντικείμενο της Ζώνης των Αστεροειδών μετά τη Δήμητρα.

Η μυστηριώδης Δήμητρα

«Η Δήμητρα παραμένει ένα μυστήριο για μας» σχολίασε ο Κρίστοφερ Ράσελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής.

Το μόνο που είναι γνωστό για τον πλανήτη-νάνο είναι ότι καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου, στον οποίο ανακαλύφθηκαν πρόσφατα πίδακες υδρατμών. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτω από το παγωμένο κάλυμμα μπορεί να κρύβεται ένας ωκεανός.

Η Εστία επίσης περιέχει νερό, σε μικρότερες όμως ποσότητες. Τα δύο σώματα εκτιμάται ότι διαφέρουν επειδή η Εστία δημιουργήθηκε νωρίτερα, όταν υπήρχε αφθονία ραδιενεργών υλικών, τα οποία εκπέμπουν θερμότητα και μπορεί να στέγνωσαν τον αστεροειδή.

Η Εστία, με μέση διάμετρο 525 χιλιόμετρα, είναι ο μεγαλύτερος αστεροειδής στο Ηλιακό Σύστημα, τίτλος που κάποτε ανήκε στη Δήμητρα, η οποία είναι αρκετά μεγαλύτερη με μέση διάμετρο 950 χιλιόμετρα.

Τελικά, όμως, η Δήμητρα πέρασε στη σχετικά νέα κατηγορία των πλανητών νάνων, η οποία περιλαμβάνει τέσσερα ακόμα σώματα, όλα τους πέρα από την Τροχιά του Ποσειδώνα: Πλούτωνας, Έριδα, Χαουμέα και Μακεμάκε.

Οι πλανήτες-νάνοι έχουν σχεδόν σφαιρικό σχήμα όπως οι κανονικοί πλανήτες και κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Γενικά όμως έχουν μικρό μέγεθος και δεν έχουν ενσωματώσει άλλα σώματα που κινούνται στην ίδια τροχιά.

Κινητήρας ιόντων

Η διπλή αποστολή του Dawn είναι εφικτή χάρη στον πρωτοποριακό κινητήρα ιόντων, ένα σύστημα που εκπέμπει έναν πίδακα ιόντων του αερίου ξένου. Η ωστική δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μικρή, μπορεί όμως να παραμένει σε λειτουργία για πολλούς μήνες συνεχόμενα, επιτρέποντας στο σκάφος να αναπτύσσει υψηλές τελικές ταχύτητας με οικονομία καυσίμου.

Σε αντίθεση με τους πυραυλοκινητήρες, οι οποίοι προσφέρουν μεγάλη προωστική ισχύ αλλά λειτουργούν για μικρό χρονικό διάστημα, οι κινητήρες ιόντων λειτουργούν για πολλούς μήνες συνεχόμενα και εκπέμπουν έναν σταθερό αλλά αδύναμο πίδακα φορτισμένων ατόμων.

Με άλλα λόγια, οι κινητήρες ιόντων προσφέρουν μικρή επιτάχυνση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αντί για μεγάλη επιτάχυνση που διαρκεί μόνο λίγα λεπτά. Δεδομένου ότι καταναλώνουν μικρές ποσότητες αερίου και παραμένουν σε λειτουργία για χιλιάδες ώρες, η τελική ταχύτητα του σκάφους μπορεί να είναι πραγματικά μεγάλη.

Και η απόδοση του κινητήρα αυξάνεται περισσότερο αν η ενέργεια που απαιτείται για τον ιονισμό του ξένου προέρχεται από τους ηλιακούς συλλέκτες του σκάφους.

Ο κινητήρας του Dawn έχει ήδη συμπληρώσει πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Όπως επισήμανε ο Μαρκ Ρέιμαν, αρχιμηχανικός της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA, «το να τεθούμε σε τροχιά και γύρω από την Εστία και γύρω από τη Δήμητρα θα ήταν αδύνατο με συμβατικά συστήματα προώθησης».

Κατηγορίες:
Νέα

Τα μαθηματικά "αποδεικνύουν" την υπάρξη του Θεού

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ένα "δύσκολο" άρθρο για το θεώρημα του Θεού του Κουρτ Γκέντελ.

antitheta15-612x292

Ευρωπαίοι μαθηματικοί απέδειξαν έπειτα από 40 χρόνια τη θεωρία περί της ύπαρξης του Θεού του Γκέντελ με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Υπάρχει Θεός; Το ερώτημα αυτό απασχολεί τους φιλοσόφους και τους θεολόγους εδώ και δεκάδες αιώνες. Ξαφνικά πριν από λίγους μήνες εμφανίστηκε η είδηση ότι δύο ευρωπαίοι μαθηματικοί, χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και τη σχετική θεωρία του αυστριακού μαθηματικού Κουρτ Γκέντελ, κατάφεραν να αποδείξουν μαθηματικά την ύπαρξη του Θεού! Το τι ακριβώς απέδειξαν και με ποιον τρόπο σχετίζεται άμεσα με την κατανόηση της Μαθηματικής Λογικής και των κανόνων που τη διέπουν.

Το θεώρημα του Θεού

Λίγο πριν από τον θάνατό του ο μεγάλος αυστριακός μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ (Kurt Gödel) δημοσιοποίησε μια μαθηματική απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού την οποία επεξεργαζόταν επί 30 χρόνια. Η απόδειξη αυτή βασίζεται στη σύγχρονη αξιωματική θεμελίωση των Μαθηματικών, η οποία με τη σειρά της αποτελεί συνέχεια της αρχαιοελληνικής μαθηματικής παράδοσης και της Γεωμετρίας του Ευκλείδη. Σε αυτόν τον τρόπο θεμελίωσης ξεκινάμε με τη διατύπωση αξιωμάτων, δηλαδή υποθέσεων που δεν αποδεικνύονται αλλά φαίνονται προφανείς. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια των αξιωμάτων και της Μαθηματικής Λογικής, μπορούμε να αποδείξουμε θεωρήματα και να οικοδομήσουμε μια ολόκληρη θεωρία. Για παράδειγμα, ένα από τα πέντε αξιώματα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας είναι το ότι όλες οι ορθές γωνίες είναι ίσες μεταξύ τους. Ο Γκέντελ προσπάθησε να «αποδείξει» την ύπαρξη του Θεού ως ένα θεώρημα ξεκινώντας από ένα σύνολο πέντε αξιωμάτων που φαίνονται «προφανή» στο πλαίσιο της Μαθηματικής Λογικής.

Η «απόδειξη» αυτή φάνηκε εξαρχής ότι είχε δύο αδύνατα σημεία. Πρώτον, είναι άραγε τα αξιώματα όντως προφανή και, δεύτερον, είναι άραγε συμβατά μεταξύ τους ώστε να μην έχουν κρυφές ασυνέπειες; Για το πρώτο δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα, αφού τα αξιώματα στα Μαθηματικά μπορεί να φαίνονται «λογικά» αλλά κατά τα άλλα είναι αυθαίρετα, οπότε ο Θεός υπάρχει αν τα αξιώματα αυτά αληθεύουν. Το δεύτερο όμως αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για πάνω από 40 χρόνια επειδή έπρεπε να αποδειχθεί ότι τα πέντε αυτά αξιώματα δεν περιέχουν κρυφές αντιφάσεις και άρα είναι αυτοσυνεπή.

Το κατόρθωμα των δύο ευρωπαίων μαθηματικών, του Γερμανού Κρίστοφ Μπεντζμίλερ (Christoph Benzmüller) και του Αυστριακού Μπρούνο Βολτσενλόγκελ Παλέο (Bruno Woltzenlogel Paleo), ήταν ότι κατάφεραν να αναπαραστήσουν τα αξιώματα του Γκέντελ και τους συλλογισμούς του με μαθηματικά σύμβολα. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια εξειδικευμένου λογισμικού που χειρίζεται έννοιες λογικής σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, μπόρεσαν αφενός μεν να διαπιστώσουν ότι τα αξιώματα δεν περιέχουν κρυφές αντιφάσεις και αφετέρου να επιβεβαιώσουν την απόδειξη του θεωρήματος.

Ιδέα με αρχαίες βάσεις

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, πέρα από το καθαρά μαθηματικό μέρος, η βάση της απόδειξης του Γκέντελ περί της υπάρξεως του Θεού δεν ήταν εντελώς καινούργια αφού έμοιαζε με το επιχείρημα του άγγλου θεολόγου και φιλοσόφου του 11ου αιώνα Ανσέλμου του Καντέρμπουρι, το οποίο, με τη σειρά του, βασίζεται στη μέθοδο της «εις άτοπον απαγωγής» των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων και μαθηματικών. Ο συλλογισμός του Ανσέλμου ήταν ο εξής:

1. Ο Θεός είναι η υπέρτατη ύπαρξη.

2. Η ιδέα του Θεού υπάρχει στη σκέψη μας.

3. Μια ύπαρξη που υπάρχει τόσο στη σκέψη όσο και στην πραγματικότητα είναι ανώτερη από μια ύπαρξη που υπάρχει μόνο στη σκέψη.

4. Αν ο Θεός υπήρχε μόνο στη σκέψη μας, τότε θα μπορούσαμε να συλλάβουμε την ιδέα μιας ανώτερης ύπαρξης η οποία υπάρχει και στην πραγματικότητα.

5. Αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε μια ύπαρξη ανώτερη από τον Θεό.

6. Αρα ο Θεός υπάρχει στην πραγματικότητα.

Η βασική συνεισφορά του Γκέντελ ήταν η μαθηματική περιγραφή του παραπάνω συλλογισμού και ειδικά των σημείων 3 και 4. Εκεί χρησιμοποίησε την έννοια της πιθανής αλήθειας μιας πρότασης, η οποία επεκτείνει την αριστοτελική λογική που δέχεται ότι μια πρόταση είναι είτε αληθής είτε ψευδής.

1+1 κάνουν 2;

Ο Γκέντελ έγινε διάσημος σε νεαρή ηλικία όταν διατύπωσε το περίφημο «θεώρημα της μη πληρότητας». Συνέπεια του θεωρήματος αυτού είναι ότι, στο πλαίσιο της «Απλής Αριθμητικής» των ακεραίων αριθμών, η οποία βασίζεται σε αξιώματα όπως το γνωστό «1+1=2», υπάρχουν προτάσεις που δεν είναι δυνατόν να διαπιστώσουμε αν αληθεύουν ή όχι βασιζόμενοι μόνο στα αξιώματα αυτά. Οι προτάσεις αυτές χαρακτηρίζονται από μια αυτοαναφορά και το πιο γνωστό ανάλογό τους στο πλαίσιο της απλής λογικής είναι το παράδοξο του αρχαίου έλληνα φιλοσόφου Ευβουλίδη, σύμφωνα με το οποίο «αν κάποιος παραδεχθεί ότι ψεύδεται, αυτό που λέει είναι αλήθεια ή ψέμα;». Η πρόταση αυτή οδηγεί σε φαύλο κύκλο, αφού αν η πρόταση είναι αληθής συμπεραίνουμε ότι ο συνομιλητής μας ψεύδεται ενώ αν η πρόταση είναι ψευδής συμπεραίνουμε ότι ο συνομιλητής μας λέει την αλήθεια. Το θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ είχε σοβαρότατες συνέπειες στη θεμελίωση των Μαθηματικών με βάση την αξιωματική μέθοδο, η οποία στη δεκαετία του 1920 φαινόταν ότι θα κατάφερνε να ενοποιήσει όλους τους κλάδους αυτής της επιστήμης σε ένα ενιαίο οικοδόμημα. Παράλληλα όμως υπήρξε ο λόγος που του προσφέρθηκε το 1940 μια θέση στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον, όπου και παρέμεινε ως καθηγητής ως τον θάνατό του το 1978. Η συνεισφορά του Γκέντελ στη θεμελίωση της Μαθηματικής Λογικής αναγνωρίστηκε επανειλημμένως, με σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου το βραβείο Αϊνστάιν του Ινστιτούτου που του απονεμήθηκε το 1951 από τον ίδιο τον Αϊνστάιν, ο οποίος ήταν συνάδελφός του σε αυτό το ίδρυμα και στενός φίλος του.

Οι συνθήκες θανάτου του Γκέντελ ήταν πολύ ασυνήθιστες και αποτέλεσαν την έμπνευση για το θεατρικό έργο «Δέκατη έβδομη νύχτα» του Απόστολου Δοξιάδη. Ο Γκέντελ έπασχε από έλκος του δωδεκαδακτύλου και ακολουθούσε, με δική του πρωτοβουλία, μια πολύ αυστηρή δίαιτα. Σιγά-σιγά άρχισε να πιστεύει ότι τον δηλητηριάζουν και κατέληξε να αρνείται να φάει το φαγητό του. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, θα έλεγε κανείς, αποτέλεσε το κορυφαίο λογικό παράδοξο υλοποιημένο – και όχι διατυπωμένο – από τον θεμελιωτή της Μαθηματικής Λογικής. Αν δεν έτρωγε, ήταν σίγουρο ότι ο Γκέντελ θα πέθαινε από ασιτία. Αν έτρωγε ίσως να πέθαινε από δηλητηρίαση – αλλά και ίσως όχι. Ο Γκέντελ, πέρα από κάθε λογική, διάλεξε ενσυνείδητα την πρώτη επιλογή – και πέθανε από ασιτία.

Χάρης Βάρβογλης  καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Κατηγορίες:
Νέα

Χειμερινό ηλιοστάσιο: Τι είναι ;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Δείτε ένα βίντεο που εξηγεί το χειμερινό ηλιοστάσιο. Μετά την 21η Δεκεμβρίου η μέρα μεγαλώνει...

Κατηγορίες:
Βίντεο Φυσικής, Νέα

Τι ακούει ο άνθρωπος ;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

"Δείτε" και "ακούστε" τι ακούει το ανθρώπινο αυτί. Παρακολουθείστε που ενοχλείστε και ότι από ένα σημείο και μετά δεν ακούτε! Έτσι είναι στη ζωή! Πολλά πράγματα συμβαίνουν αλλά δεν είναι αντιληπτά!

Κατηγορίες:
Πειράματα, Νέα

Πώς λύνεται μια άσκηση;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ανεβάζω αυτό το βίντεο γενικού ενδιαφέροντος ώστε να σας θυμήσω ότι στο zimzamphysics ήδη υπάρχουν διάφορες παραδόσεις θεωρίας Φυσικής από τη β΄ Γυμνασίου έως και τη Γ΄ Λυκείου Κατεύθυνσης. Αν θέλετε προωθείστε το σε γνωστούς σας. Ίσως τους βοηθήσει στη μελέτη της Φυσικής. Ευχαριστώ.

Κατηγορίες:
Νέα

Γιατί οι γονείς είναι πιο σημαντικοί από το σχολείο

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ανέκαθεν το πίστευα αλλά έρχονται και σύγχρονες έρευνες να το επιβεβαιώσουν.

Μια τελευταία μελέτη δείχνει ότι η επιρροή των γονιών στα παιδιά είναι πιο καθοριστική για τις επιδόσεις τους απ’ ό,τι το ίδιο το σχολείο, χωρίς αυτό να έχει να κάνει με τη παρουσία τους στις συνελεύσεις του συλλόγου γονέων και καθηγητών.

Δεδομένης της ποικιλίας προσεγγίσεων σχετικά με τις διδακτικές μεθόδους στην Αμερική, ίσως ακουστεί παράξενο το γεγονός ότι οι μαθητές περνούν λιγότερο από το 15% του χρόνου τους στο σχολείο. Κι ενώ η σημασία του σχολείου δεν αμφισβητείται καθόλου, δεκάδες πρόσφατες μελέτες μας υπενθυμίζουν ότι η σημασία των γονιών είναι πολύ μεγαλύτερη.

Για παράδειγμα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν λίγο καιρό από ερευνητές στο κρατικό πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, στο πανεπιστήμιο Brigham Young και το πανεπιστήμιο στην Irvine της Καλιφόρνιας, αποφαίνεται ότι η γονική συμμετοχή –έλεγχος των εργασιών στο σπίτι, προσέλευση στις σχολικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις, συζήτηση των σχολικών δραστηριοτήτων στο σπίτι– έχει πολύ πιο δραστική επίδραση στη σχολική επίδοση των μαθητών απ’ οτιδήποτε άλλο σε σχέση με το σχολείο που παρακολουθούν οι μαθητές. Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Review of Economics and Statistics, αναφέρει ότι οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι γονείς (διαβάζοντας ιστορίες φωναχτά, συζητώντας με τους δασκάλους) έχουν πολύ πιο τελεσφόρα αποτελέσματα στην πρόοδο των παιδιών τους στο σχολείο, απ’ ό,τι όλες οι προσπάθειες των δασκάλων και των ίδιων των μαθητών μαζί. Και μια τρίτη μελέτη καταλήγει ότι τα σχολεία θα έπρεπε να αυξήσουν τη δαπάνη ανά μαθητή πάνω από 1000 δολάρια, προκειμένου να επιτευχθούν τα ίδια αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με τη γονική συμμετοχή (πράγμα μάλλον απίθανο στην εποχή των ισχνών αγελάδων που διανύουμε!)

Η συμβολή των γονιών λοιπόν έχει μεγάλη σημασία, κι αυτό είναι ένα συμπέρασμα μετά από έρευνες δεκαετιών, που έδειξαν ότι σε περιπτώσεις παιδιών από εύπορες οικογένειες που προοδεύουν στις σπουδές τους, τον σπουδαιότερο ρόλο έχει παίξει η «συστηματική καλλιέργεια των παιδιών», σε σχέση με την πιο χαλαρή ανατροφή που είναι συχνό φαινόμενο σε οικογένειες χαμηλότερου βιωτικού επιπέδου. Αυτή η έρευνα όμως αποκαλύπτει και κάτι άλλο: ότι οι γονείς, ανεξαρτήτως βιωτικού επιπέδου, δεν είναι ανάγκη να αγοράζουν ακριβά εκπαιδευτικά παιχνίδια ή ηλεκτρονικές συσκευές για τα παιδιά τους, προκειμένου να τους δημιουργήσουν ερεθίσματα. Δεν είναι ανάγκη επίσης να πηγαινοφέρνουν τα βλαστάρια τους σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα ενισχυτικές διδασκαλίες και τα όμοια. Αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά τους είναι κάτι πολύ απλούστερο: η συζήτηση.

parent-volunteer-at-high-school

Όχι όμως συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Αν και μια πασίγνωστη έρευνα των ψυχολόγων Μπέττυ Χαρτ (Betty Hart) και Τοντ Ρίσλεϋ (Todd Risley) έχει δείξει ότι οι ευκατάστατοι γονείς τείνουν να μιλούν περισσότερο στα παιδιά τους απ’ ό,τι οι λιγότερο εύποροι γονείς –και ιδίως μέχρι την ηλικία των τριών, όπου υπάρχει ένα χάσμα που ανέρχεται στις τριάντα εκατομμύρια λέξεις– πιο πρόσφατες έρευνες ρίχνουν φως στο περιεχόμενο των συζητήσεων που βελτιώνουν τη σχολική επίδοση των παιδιών.

Για παράδειγμα, μια μελέτη που διεξήγαγαν ερευνητές στη Σχολή Δημόσιας Υγείας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UCLA) και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Pediatrics, βρήκε ότι ο διάλογος μεταξύ ενηλίκου και παιδιού ήταν έξι φορές πιο αποτελεσματικός για την ανάπτυξη της γλωσσικής δεξιότητας, απ’ ό,τι απλώς οι μονόλογοι του ενηλίκου. Μέσα από τη συνομιλία, την αμοιβαία ανταλλαγή, το παιδί έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τη γλώσσα βιωματικά, κι επίσης να νιώσει την αίσθηση ότι οι σκέψεις κι οι απόψεις του δεν είναι ευκαταφρόνητες. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που παρουσιάστηκε στην Αμερικανική Κοινωνιολογική Εταιρεία (American Sociological Association), τέτοιες εμπειρίες βοηθούν τα παιδιά των ανώτερων και μεσαίων κοινωνικών τάξεων μεγαλώνοντας να έχουν το θάρρος της γνώμης τους και να επιχειρηματολογούν, ενώ οι μαθητές χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου τείνουν να μη ζητούν βοήθεια, και να αποφεύγουν να εκφέρουν τη γνώμη τους στο δάσκαλο.

famil

Μεγάλη σημασία επίσης έχουν και τα θέματα συζήτησης μεταξύ γονιών και παιδιών. Παιδιά που ακούν ομιλίες περί λογαριασμών και αριθμών στο σπίτι, ξεκινούν το σχολείο με πολύ περισσότερη μαθηματική γνώση, όπως αναφέρουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Σικάγου, γνώση που προϊδεάζει για μελλοντική επιτυχία στον συγκεκριμένο γνωστικό τομέα. Η ψυχολόγος Σούζαν Λεβάιν (Susan Levine), που διεξήγαγε μελέτη για την αντίληψη της αρίθμησης, κατέληξε στο ότι όσο περισσότερο τα μικρά παιδιά ακούν συζητήσεις περί μετρήσεων, μεγεθών και διαστάσεων, π.χ. πόσο μεγάλο, μικρό, στρογγυλό ή μυτερό είναι ένα αντικείμενο, τόσο πιθανότερη η έφεσή τους στην επίλυση προβλημάτων πριν καν πάνε στο νηπιαγωγείο.

Κι ενώ τα θέματα των συζητήσεων μεταξύ γονιών και παιδιών αλλάζουν όσο αυτά μεγαλώνουν, τα θετικά αυτού του είδους σχέσης παραμένουν έντονα στις μαθησιακές επιδόσεις. Ακόμη και στο δημοτικό ή και το γυμνάσιο, ο τρόπος με τον οποίο μιλούν η μαμά κι ο μπαμπάς στα παιδιά τους, είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Η έρευνα της Νάνσυ Χιλ (Nancy Hill), καθηγήτριας σε μεταπτυχιακά τμήματα στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συμπεραίνει ότι οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο σ’ αυτό που η Χιλ αποκαλεί «σχολική κοινωνικοποίηση», που θέτει τις βάσεις και συνδέει την τωρινή συμπεριφορά με τους μελλοντικούς στόχους (εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, επαγγελματική αποκατάσταση). Όταν τέτοιου είδους συζητήσεις έχουν γίνει βίωμα στο παιδί, αναφέρει η Χιλ, οι μαθησιακές του επιδόσεις επηρεάζονται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι να του προσφέρεις βοηθητικά μαθήματα, να παρίστασαι στις συνελεύσεις γονέων ή να συζητάς με τους δασκάλους, ακόμη κι από το να πηγαίνεις το παιδί σου σε βιβλιοθήκες και μουσεία. Τελικά απ’ ό,τι φαίνεται, αυτό που συμβάλλει στην πρόοδο του παιδιού σου, δεν είναι τόσο το τί κάνεις μαζί του, όσο το τι συζητάς μαζί του.

 Πηγή: ideas.time.com

Κατηγορίες:
Νέα

Laser Weapon System (LaWS)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ έχει αναπτύξει το πρωτότυπο Laser Weapon System και κάνει δοκιμές στον Περσικό Κόλπο.

Κατηγορίες:
Νέα

Νανοϊατρική: Μια επιστήμη που θα προκαλέσει επανάσταση

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Θυμάστε τον Doctor Spok στο Star Trek; Είμαστε κοντά; Δείτε ένα βίντεο...

Κατηγορίες:
Νέα

World's Most Dangerous Route

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Δείτε έναν από τους πιο επικύνδινους δρόμους κοντά στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Κατηγορίες:
Νέα
web design by