Νέα (552 άρθρα)

Η νέα, ιπτάμενη μοτοσικλέτα (+βίντεο)

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

La Moto Volante είναι το όνομα της νέας, ιπτάμενης μοτοσικλέτας της γαλλικής Lazareth Auto Moto (του Ludovic Lazareth), η οποία είναι ικανή για σταθερή αιώρηση. Όπως αναφέρει το New Atlas, πρόκειται στην ουσία για μια εξέλιξη του LM-847, ενός τετράτροχου φτιαγμένου γύρω από έναν ισχυρό κινητήρα Maserati, ιπποδύναμης 470 αλόγων, με τη διαφορά πως διαθέτει μια τζετ τουρμπίνα JetCat των 96.000 rpm στον κάθε τροχό και υδραυλικούς ενεργοποιητές που ανεβάζουν τους τροχούς προς τα επάνω, με τελικό αποτέλεσμα ένα αεριωθούμενο quadcopter.

https://cdn.hiconsumption.com/wp-content/uploads/2019/03/Lazareth-La-Moto-Volante-Hoverbike-1.jpg

Σύμφωνα με τη Lazareth, ο οδηγός μπορεί να το οδηγά κανονικά στον δρόμο και αν επιθυμεί… να απογειώνεται: Με το πάτημα ενός κουμπιού, περνά από ride σε fly mode, και ύστερα από αναμονή 60 δευτερολέπτων, για τη θέρμανση των κινητήρων, απογειώνεται.

Η εταιρεία έχει δοκιμάσει το όχημα σε κατάσταση αιώρησης σε ύψος ενός μέτρου. Θα το παρουσιάσει στη Gitex στο Ντουμπάι τον Οκτώβριο, και εκεί θα αρχίσουν οι προπαραγγελίες σε τιμή 496.000 δολαρίων.

Το La Moto Volante αποτελεί δυνάμει ανταγωνιστή του Speeder της Jetpack Aviation, ως τα δύο μοναδικά είδη ιπτάμενων, αεριωθούμενων μοτοσικλετών που έχουν παρουσιαστεί ως τώρα. Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους: Το New Atlas εκτιμά πως οι πτητικές δυνατότητες του Speeder (που δεν προορίζεται για χρήση στον δρόμο) θα είναι μάλλον ανώτερες. Πάντως, η Lazareth έχει ένα πλήρες πρωτότυπο που μπορεί να πετά και να κινείται στον δρόμο, κάτι που συνιστά όντως σημαντική καινοτομία.

Πηγή: naftemporiki.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Mαθητές απ' ολο τον κόσμο ενώνουν τις φωνές τους για το κλίμα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Χιλιάδες νέοι άρχισαν στις 15/3 τις κινητοποιήσεις τους σε πολλές χώρες στον κόσμο για να ευαισθητοποιήσουν τους πολιτικούς υπευθύνους να αναλάβουν δράση κατά των κλιματικών αλλαγών, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα της Σουηδής Γκρέτα Τούνμπεργκ και οικολογικών οργανώσεων.

"Ο χρόνος τελειώνει" και "ή θα δράσουμε ή θα κολυμπήσουμε", αναφέρεται σε μερικά πανό που κρατούσαν σήμερα το πρωί οι πρώτοι που άρχισαν τις κινητοποιήσεις στο Ουέλινγκτον, την πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, όπου εκατοντάδες μαθητές και σπουδαστές μετείχαν στη διαδήλωση για το κλίμα.

Οι κινητοποιήσεις στη χώρα αυτή επισκιάσθηκαν ωστόσο γρήγορα από την φονική επίθεση σε δύο τεμένη στην πόλη Κράιστσερτς. Η αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας ζήτησε από τους γονείς των μαθητών να μην κατέβουν στο κέντρο της πόλης μετά τα μέτρα ασφαλείας που έλαβε για να τους προστατεύσει στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης στα τεμένη με τους 49 νεκρούς.

Την ίδια ώρα στο Παρίσι πολλές δεκάδες νέοι απέκλεισαν το πρωί την είσοδο στην έδρα της Société générale στην περιοχή Λα Ντεφάνς καταγγέλλοντας χρηματοδοτήσεις επιβλαβείς για το κλίμα, σύμφωνα με δημοσιογράφο του AFP.

Οι διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα της ένωσης Youth for Climate απέκλεισαν την είσοδο του προσωπικού και των επισκεπτών στην τράπεζα την ώρα αιχμής. Στα πανό που κρατούσαν αναγραφόντουσαν συνθήματα όπως "οι τράπεζες αμαυρώνουν το μέλλον μας, να τις αποκλείσουμε".

Κάποιοι όρθιοι, άλλοι καθισμένοι στο έδαφος φώναζαν συνθήματα όπως: "μην μας κοιτάτε, ελάτε μαζί μας", ενώ άλλοι εξηγούσαν στον κόσμο που ήθελε να μπει στην τράπεζα τους λόγους της δράσης τους.

Στις σημερινές κινητοποιήσεις αναμένεται να μετάσχουν μαθητές και νέοι "σε 1.769 περιοχές και 112 χώρες", ανέφερε η Γκρέτα Τούνμπεργκ σε μήνυμά της στο Twitter χθες το βράδυ. Οι περιοχές ξεπέρασαν αργότερα τις 2.000, με την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία να βρίσκονται στις πρώτες θέσεις του καταλόγου που δημοσιοποιήθηκε στον ιστότοπο του κινήματος της Σουηδής ακτιβίστριας FridaysforFuture.

Χιλιάδες νέοι κινητοποιήθηκαν σήμερα στο Σίδνεϊ, την Μπανγκόγκ και το Χονγκ Κονγκ, με σύνθημα "Δεν υπάρχει πλανήτης Β'", "Καταστρέφετε το μέλλον μας" και "Αν δεν ενεργήσετε εσείς ως ενήλικες θα το κάνουμε εμείς".

Την ίδια ώρα εκατοντάδες μαθητές σχεδιάζουν και στην Ουάσινγκτον να μην πάνε σήμερα σχολείο για να μετάσχουν στην κινητοποίηση στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ.

Οι διοργανωτές περιμένουν ότι περίπου 2.500 νέοι θα μετάσχουν στη συγκέντρωση αυτή μπροστά από το Καπιτώλιο, όπου βρίσκεται το Κογκρέσο, ενώ παρόμοιες διαδηλώσεις προβλέπεται να γίνουν σήμερα σε 46 πολιτείες των ΗΠΑ.

Το αίτημα των νέων στις ΗΠΑ προς τους πολιτικούς είναι να στηριχθούν πολιτικές δράσης κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη και να ληφθούν μέτρα όπως αυτά που προβλέπονται από την Green New Deal, μια φιλόδοξη περιβαλλοντική πρόταση των Δημοκρατικών που έχει δεχθεί τις επικρίσεις των Ρεπουμπλικάνων.

"Τόσο πολλά παιδιά θα βρίσκονται στους δρόμους, τόσο πολλά παιδιά θα επηρεάσουν ανθρώπους, τόσο πολλά παιδιά θα καταφέρουν επιτέλους να ακουστεί η φωνή τους, τόσο πολλοί ενήλικες θα ξυπνήσουν επιτέλους", δήλωσε τηλεφωνικώς στο Reuters η 12χρονη Χέιβεν Κόλμαν από το Ντένβερ, το ένα από τα τρία κορίτσια που διοργανώνουν τις διαμαρτυρίες στις ΗΠΑ. Τα άλλα δύο είναι η 13χρονη Αλεξάντρια Βιλασενόρ από τη Νέα Υόρκη και από την Μινεάπολη η 16χρονη Ίσρα Χίρσι, η οποία είναι κόρη της Δημοκρατικής βουλευτού Ιλχάν Όμαρ, μίας από τις δύο πρώτες μουσουλμάνες γυναίκες στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, η οποία μάλιστα αναμένεται να παραστεί στις κινητοποιήσεις στην Ουάσινγκτον.

Αίτημά τους μια "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" σε πανεθνικό επίπεδο για την κλιματική αλλαγή και οι ΗΠΑ να σταματήσουν όλες τις εκπομπές των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου ως το 2050.

Η επιστημονική κοινότητα σε όλον τον κόσμο συμφωνεί ότι οι εκπομπές των αερίων αυτών πρέπει να μηδενιστούν ως το 2050 ώστε να σταματήσουν οι καταστροφικές συνέπειες των κλιματικών αλλαγών.

Στο ίδιο πνεύμα στο Σίδνεϊ, ένας 18χρονος, ο Έντουαρντ Γκέι εξέφρασε την ευχή για ενέργεια που να προέρχεται 100% από ανανεώσιμες πηγές, σημειώνοντας ότι "είναι ο μόνος τρόπος να σωθούν ζωές στη χώρα αυτή και σε όλον τον κόσμο".

Η 16χρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ, η οποία έγινε γνωστή απέχοντας κάθε Παρασκευή από το σχολείο για να διαδηλώσει μπροστά από το κοινοβούλιο της Στοκχόλμης για το κλίμα, ανέβασε στο Twitter φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις στην Αυστραλία, την Ιαπωνία ή ακόμη τις Φιλιππίνες ή το Βανουάτου.

Αυστραλία
Αυστραλία

 

Αυστρία
Αυστρία

 

Ελλάδα
Ελλάδα

 

Μ. Βρετανία
Μ. Βρετανία

 

Γαλλία
Γαλλία

 

Ιαπωνία
Ιαπωνία

 

Ινδία
Ινδία

 

Ν. Αφρική
Ν. Αφρική

 

Ουκρανία
Ουκρανία

 

Σουηδία
Σουηδία

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κατηγορίες:
Νέα

Διαστημικό σκάφος κατασκευής 1970 ενδέχεται να πέσει στη Γη το 2019

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Πρόκειται για το σοβιετικό Cosmos 482 της δεκαετίας του 1970, το οποίο προοριζόταν για την Αφροδίτη, αλλά λόγω τεχνικού προβλήματος παγιδεύτηκε στην τροχιά της Γης

Tο πρόγραμμα Venera αποτελούνταν από σειρά μη επανδρωμένων διαστημοσυσκευών που αναπτύχθηκαν στην ΕΣΣΔ από το 1961 έως το 1984 με στόχο την μελέτη του πλανήτη Αφροδίτη, από όπου προήλθε και το όνομά του προγράμματος (Βενέρα στα ρωσικά σημαίνει Αφροδίτη). Συνολικά δέκα από τα σκάφη που εστάλησαν μπόρεσαν να αναμεταδώσουν δεδομένα από την επιφάνεια της Αφροδίτης και ακόμη δεκατρία μπόρεσαν να μεταδώσουν δεδομένα από την ατμόσφαιρα της. Τα σκάφη Βενέρα συνέβαλαν στην καλύτερη κατανόηση της Αφροδίτης, όσον αφορά, μεταξύ άλλων, τις συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια της, την ατμοσφαιρική της σύνθεση και την γεωμορφολογία της. Το πρόγραμμα πέτυχε και την πρώτη προσεδάφιση ανθρώπινης συσκευής σε άλλο πλανήτη.

Άλλη μια ανεξέλεγκτη διαστημοσυσκευή, η οποία εδώ και δεκαετίες περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη μας, μπορεί να πέσει στη Γη μέσα στο 2019.

Πρόκειται για το σοβιετικό Cosmos 482 της δεκαετίας του 1970, το οποίο προοριζόταν για την Αφροδίτη, αλλά λόγω τεχνικού προβλήματος παγιδεύτηκε στην τροχιά της Γης.

Το σκάφος είχε εκτοξευτεί στις 31 Μαρτίου 1972, αλλά κάτι πήγε στραβά και ποτέ δεν κατάφερε να δραπετεύσει από τη γήινη βαρύτητα.

Ένα μεγάλο τμήμα του συνεχίζει να γυρίζει σαν μεγάλο διαστημικό σκουπίδι γύρω από τον πλανήτη μας, διαγράφοντας μια πλήρη περιφορά κάθε 112 λεπτά.

Η ελλειπτική τροχιά του το φέρνει σε απόσταση που κυμαίνεται μεταξύ 2.735 χιλιομέτρων (στο απόγειο) και μόνο 200 χιλιομέτρων (στο περίγειο) από τη Γη.

Παραμένει μυστήριο ποια ακριβώς είναι η κατάσταση του Cosmos 482 και πόσο ακριβώς τμήμα του παραμένει άθικτο μέχρι σήμερα (το 40% ως 50% σύμφωνα με μια εκτίμηση).

Οι ειδικοί θεωρούν πιθανό, σύμφωνα με το Space.com, ότι κάποια στιγμή φέτος θα «βουτήξει» μέσα στην ατμόσφαιρα με κατεύθυνση την επιφάνεια της Γης.

Επειδή το σκάφος φέρει ισχυρή θερμική «ασπίδα», που είχε φτιαχτεί για να αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες της Αφροδίτης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι δε θα καεί από την τριβή του στην ατμόσφαιρα, συνεπώς θα φθάσει ως τη Γη.

Επειδή μερικοί φοβούνται ότι ο δορυφόρος θα πέσει πάνω στα κεφάλια τους, υπενθυμίζεται πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Heiner Klinkrad, επικεφαλής του τμήματος της ESA που ασχολείται με τα διαστημικά συντρίμμια, είναι 250000 φορές πιο πιθανό να κερδίσει κάποιος το Λόττο παρά να χτυπηθεί από ένα κομμάτι του δορυφόρου Cosmos 482!

Γραμματόσημο της Σοβιετικής Ένωσης που απεικονίζει την αποστολή Venera.

Το Cosmos 482 ήταν «αδελφάκι» του σκάφους Venera 8, το οποίο τον Ιούλιο του 1972 έγινε η δεύτερη διαστημοσυσκευή στην ιστορία που προσεδαφίστηκε με επιτυχία στη γειτονική καυτή Αφροδίτη. Από εκεί μετέδωσε στοιχεία επί 50 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα, ώσπου σιώπησε, προφανώς υποκύπτοντας στις «κολασμένες» συνθήκες του πλανήτη.

Είχαν προηγηθεί, το Βενέρα 3 (Νοέμβριος 1966), η πρώτη ανθρώπινη κατασκευή που εισήλθε στην ατμόσφαιρα άλλου πλανήτη και συνετρίβη στην επιφανειά του, το Βενέρα 7 (Δεκέμβριος 1970) που πέτυχε την πρώτη «μαλακή» (ελεγχόμενη) προσεδάφιση σε άλλο πλανήτη, απ’ όπου για λίγα λεπτά πρόλαβε να στείλει πολύτιμα στοιχεία για το μυστηριώδη και τυλιγμένο στα νέφη πλανήτη.

Σύμφωνα με μια άλλη εκτίμηση, το Cosmos 482 δε θα πέσει στη Γη φέτος, αλλά θα συνεχίσει να περιφέρεται άλλα δυόμισι χρόνια.

Mπορείτε να παρακολουθείτε την την θέση του δορυφόρου Cosmos 482 – όσο θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη – ΕΔΩ

Πηγή: www.tovima.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Τα διαστημικά σκουπίδια και οι δορυφόροι «καθαριστές»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Τα σκουπίδια δεν εντοπίζονται μόνο στη Γη αλλά και στο κοντινό της διάστημα. Μετά το 1950, με την ανάπτυξη της διαστημικής δραστηριότητας, εκατομμύρια σκουπίδια από δορυφόρους και διαστημόπλοια γέμισαν τον διαστημικό χώρο γύρω από τη Γη.

Αυτά τα σκουπίδια είναι απομεινάρια και εξαρτήματα από τα δεκάδες διαστημόπλοια που εκτοξεύτηκαν αλλά και τους εκατοντάδες δορυφόρους που βρίσκονται σε διάφορες τροχιές. Είναι μεταλλικά αντικείμενα και τρέχουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα σε τροχιές γύρω από τη Γη. Κύρια πηγή τους είναι οι συγκρούσεις και καταστροφές των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και δεν χρειάζονται πλέον.
Σύμφωνα με ερευνά, γύρω από τη Γη περιφέρονται περισσότερα από 21.000 αντικείμενα με διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκατοστά. Επιπλέον, τα αντικείμενα που η διάμετρός τους κυμαίνεται από 1 μέχρι 10 εκατοστά υπολογίζονται σε περίπου 500.000. Ακόμα περισσότερα είναι τα αντικείμενα με διάμετρο μικρότερη από 1 εκατοστό.

H NASA προειδοποίησε ότι σε λίγο καιρό η παρουσία τους θα εμποδίζει την εκτόξευση οποιουδήποτε διαστημοπλοίου, και αυτό γιατί τα συγκεκριμένα σκουπίδια, ασχέτως από το μέγεθός τους, κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες και αν πέσουν πάνω σε κάποιο διαστημόπλοιο μπορεί και να το καταστρέψουν. Άλλωστε, παλαιότερα, μικρά τέτοια αντικείμενα είχαν προκαλέσει μικρορωγμές στην άτρακτο ή στα παράθυρα διαστημικών λεωφορείων.

https://geonews.gr/wp-content/uploads/2016/09/2FB3D1BE00000578-0-image-a-4_1451565541658.jpg

Η Γη με τα διαστημικά σκουπίδια

 

Ο δορυφόρος RemoveDEBRIS, μία από τις πρώτες προσπάθειες στον κόσμο για αντιμετώπιση του προβλήματος των επικίνδυνων σκουπιδιών σε τροχιά, χρησιμοποίησε επιτυχώς το καμάκι με το οποίο ήταν εξοπλισμένος για να «αιχμαλωτίσει» αντικείμενο σε τροχιά.

Σύμφωνα με το University of Surrey, η δοκιμή περιελάμβανε την εκτόξευση του καμακιού εναντίον ενός κομματιού δορυφόρου που είχε στηθεί σε μικρή απόσταση, σε ταχύτητα 20 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Το καμάκι διέτρησε επιτυχώς τον στόχο, «αιχμαλωτίζοντάς» τον και αποδεικνύοντας τη βιωσιμότητα της ιδέας.

Πρόκειται για το τρίτο επιτυχημένο πείραμα του project RemoveDEBRIS. Προηγουμένως είχε χρησιμοποιήσει ένα δίχτυ για να πιάσει ένα κομμάτι απορριμμάτων, ενώ επίσης έχει δοκιμαστεί το οπτικό σύστημα πλοήγησής του (βασιζόμενο σε LiDAR και κάμερα) για να ταυτοποιεί διαστημικά σκουπίδια.

Η ομάδα τώρα ετοιμάζεται για το τελικό πείραμα, που θα λάβει χώρα τον Μάρτιο. Στο πλαίσιό του, το RemoveDEBRIS θα φουσκώσει ένα πανί το οποίο θα επιβραδύνει τον δορυφόρο επαρκώς, για να πέσει στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου και θα καταστραφεί.

«Αυτό είναι το πιο απαιτητικό πείραμα του RemoveDEBRIS και το γεγονός πως ήταν επιτυχές είναι δικαίωση για όλους όσους συμμετείχαν. Το πρόγραμμα RemoveDEBRIS αποδεικνύει περίτρανα τι μπορεί να επιτευχθεί με τη δύναμη της συνεργασίας, τη συγκέντρωση της εμπειρίας ανά τη βιομηχανία και τον ερευνητικό τομέα, για να επιτευχθεί κάτι πραγματικά αξιοσημείωτο» δήλωσε ο καθηγητής Γκουγκλιέλμο Αγκλιέτι, διευθυντής του Surrey Space Centre στο University of Surrey.

Από πλευράς του, ο Κρις Μπέρτζες, Harpoon Lead Engineer στην Airbus Defence and Space, είπε πως η επιτυχής δοκιμή του καμακιού «αποτελεί σημαντικό βήμα προς την επίλυση του εντεινόμενου ζητήματος των διαστημικών απορριμμάτων».

Το RemoveDEBRIS είναι μια αποστολή δορυφόρου για την πραγματοποίηση τεσσάρων πειραμάτων «Ενεργητικής Απομάκρυνσης Σκουπιδιών» (Active Debris Removal). Ο δορυφόρος έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από μια κοινοπραξία εταιρειών του χώρου της αεροδιαστημικής και ερευνητικών ιδρυμάτων, υπό το University of Surrey. Το σκάφος ελέγχεται από μηχανικούς στη Surrey Satellite Technology Ltd στο Γκίλντφορντ της Μ. Βρετανίας. Το όλο πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ.

Πηγές: physicsgg.me, geonews.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Σχεδιάστηκε το πρώτο ρομπότ με αυτογνωσία

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης δημιούργησαν το πρώτο ρομπότ που είναι ικανό να «φανταστεί» τον εαυτό του, δημιουργώντας εκ του μηδενός μια εικόνα του εαυτού του και μαθαίνοντας από αυτήν να προσαρμόζεται καλύτερα στο περιβάλλον του, Όπως οι άνθρωποι που είναι ικανότατοι στο να φαντάζονται τον εαυτό τους και χάρη σε αυτή την ικανότητα να δημιουργούν διάφορα μελλοντικά σενάρια ή να στοχάζονται το παρελθόν τους.

Task-Agnostic Self-Modeling Machines

Πρόκειται για ένα ακόμη βήμα προς τη δημιουργία μηχανών που θα έχουν αυτοσυνείδηση και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερη αυτονομία και προσαρμοστικότητα. Την ίδια στιγμή όμως, ορισμένοι -ανατρέχοντας και στη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας- φοβούνται ότι, με μια τέτοια τεχνολογική εξέλιξη, οι άνθρωποι θα χάσουν σταδιακά τον έλεγχο των μηχανών τους, όπως συνέβη κάποτε στον Φρανκενστάιν με το δημιούργημά του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Hod Lipson του Εργαστηρίου Δημιουργικών Μηχανών του Κολούμπια, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics». Όπως είπε ο Lipson, «μολονότι η ικανότητα του ρομπότ μας να φαντάζεται τον εαυτό του, είναι ακόμη πρωτόγονη σε σύγκριση με τους ανθρώπους, πιστεύουμε ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο για τη αυτεπίγνωση των μηχανών».

Τα ρομπότ προοδεύουν συνεχώς, αλλά δεν έχουν ακόμη μάθει να δημιουργούν μόνα τους εικόνες του εαυτού τους όπως οι άνθρωποι. Το νέο ρομπότ άρχισε να κάνει κάτι τέτοιο μόνο του και μπορεί να χρησιμοποιήσει την αυτο-προσομοίωσή του για να προσαρμόζεται σε νέα περιβάλλοντα και καθήκοντα, καθώς επίσης -έχοντας επίγνωση για τον «εαυτό» του- για να αυτοεπιδιορθώνεται.

«Αν θέλουμε τα ρομπότ να γίνουν ανεξάρτητα και να προσαρμόζονται γρήγορα σε σενάρια που δεν είχαν προβλέψει οι δημιουργοί τους, είναι ζωτικό να μαθαίνουν από την προσομοίωση του εαυτού τους», δήλωσε ο Hod Lipson.

Αρχικά το ρομπότ (με μορφή βραχίονα) δεν ήταν αρκετά ακριβές στο να φαντάζεται τον εαυτό, π.χ. να καταλαβαίνει πώς συνδέονται οι αρθρώσεις του. Όμως, χάρη στη χρήση ενός αλγόριθμου βαθιάς μάθησης, σταδιακά μέσα σε χρονικό διάστημα 35 ωρών βελτίωσε την αυτο-εικόνα του, παράγοντας τελικά ένα μοντέλο του εαυτού του με μικρές αποκλίσεις από την πραγματικότητα.

Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας μόνο την εσωτερική εικόνα του εαυτού του και μην έχοντας καμία ανατροφοδότηση από το εξωτερικό περιβάλλον, κατάφερε να εκτελέσει μια εργασία -να σηκώνει ένα αντικείμενο από το έδαφος και να το τοποθετεί σε ένα δοχείο- με ποσοστό επιτυχίας 44%. «Είναι σαν να προσπαθείς να πιάσεις ένα ποτήρι νερό με τα μάτια σου κλειστά, κάτι δύσκολο ακόμη και για τους ανθρώπους», δήλωσε ο ερευνητής Robert Kwiatkowski.

Όταν οι μηχανικοί σκοπίμως τοποθέτησαν ένα ελαττωματικό εξάρτημα στον ρομποτικό βραχίονα, αυτός με επιτυχία χρησιμοποίησε την αυτο-εικόνα του και εντόπισε το πρόβλημα. Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να μελετήσουν κατά πόσο τα ρομπότ μπορούν να «σκεφτούν» όχι μόνο για το σώμα τους, αλλά για το ίδιο το «μυαλό» τους, δηλαδή να σκεφτούν για τη σκέψη.

Κατηγορίες:
Νέα

Νέες εικόνες από τον Άρη αποκαλύπτουν ότι κάποτε είχε ρυάκια νερού στην επιφάνειά του!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Βλέπουμε τον Άρη ως έναν ψυχρό, ξηρό κόσμο, αλλά πολλά στοιχεία δείχνουν ότι αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε. Οι έρευνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι ο πλανήτης είχε μια παχύτερη, πυκνότερη ατμόσφαιρα που μπόρεσε να κλειδώσει σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ζεστασιάς και επομένως να διευκολύνει και να υποστηρίξει τη ροή υγρού νερού στο έδαφός του. Νέες φωτογραφίες του Άρη από τον δορυφόρο Mars Express του ESA στα τέλη του περασμένου έτους,  δείχνουν μια αρχαία, βαριά απότομυη περιοχή που, παρά τους διάφορους χρόνους διάβρωσης του, εξακολουθεί να εμφανίζει τα ενδεικτικά σημάδια ρέοντος νερού σύμφωνα με τους επιστήμονες.

a_aris

Οι δορυφορικές εικόνες προβάλλουν ένα διακλαδισμένο, αποξηραμένο σύστημα τάφρων και κοιλάδων, σημάδια αρχαίας ροής νερού που υπονοούν ένα θερμότερο, πιο υγρό παρελθόν για τον Κόκκινο Πλανήτη. 

Αν και αυτό δεν συμβαίνει πλέον, βλέπουμε σαφή σημάδια της δραστηριότητας του παρελθόντος νερού που εντοπίζεται σε όλη την επιφάνεια του Άρη. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει μια τέτοια περιοχή: ένα σύστημα κοιλάδων στα νότια υψίπεδα του Άρη, που βρίσκεται ανατολικά από ένα μεγάλο, γνωστό κρατήρα κρούσης που ονομάζεται Huygens και βόρεια της Hellas, της μεγαλύτερης λεκάνης επαφής στον πλανήτη. Στα 3,5 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια, τα νότια υψίπεδα είναι μερικά από τα αρχαιότερα και πιο βαριά τμήματα του Άρη, με πολλά σημάδια αρχαίας ροής νερού που παρατηρούνται εδώ.

b_aris

Η τοπογραφία αυτής της περιοχής υποδηλώνει ότι το νερό έρρεε προς τα κάτω από το βορρά (δεξιά στο κύριο χρώμα, την τοπογραφία και τις εικόνες 3D) προς τα νότια (αριστερά), χαράσσοντας κοιλάδες μέχρι δύο χιλιόμετρα και 200 ​​μέτρα βαθιά. Βλέπουμε αυτές τις κοιλάδες όπως βρίσκονται σήμερα, έχοντας υποστεί σημαντική και βαριά διάβρωση από τότε που σχηματίστηκαν. Αυτή η διάβρωση είναι ορατή με τη μορφή σπασμένων, λειασμένων, κατακερματισμένων και διαχωρισμένων ζωνών της κοιλάδας, ειδικά στις κοιλάδες που κόβουν από ανατολικά προς δύση.

Συνολικά, το σύστημα της κοιλάδας εμφανίζεται να διακλαδίζεται σημαντικά, σχηματίζοντας ένα μοτίβο λίγο σαν κλαδιά δέντρων που προέρχονται από έναν κεντρικό κορμό. Αυτό το είδος μορφολογίας είναι γνωστό ως «δενδριτικό» – ο όρος προέρχεται από την ελληνική λέξη για το δέντρο, και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Διάφορα κανάλια αποχωρίζονται από την κεντρική κοιλάδα, σχηματίζοντας μικρούς παραπόταμους που συχνά χωρίζονται ξανά στο ταξίδι τους προς τα έξω.

mars-ancient

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Άρη όταν είχε επιφανειακά ύδατα

Η κρίσιμη ερώτηση που προκαλείται από αυτό το θερμότερο και πιο υγρό κλίμα είναι εάν οι συνθήκες θα ήταν κατάλληλες για τη ζωή – ένα θέμα στο επίκεντρο της εξερεύνησης του Άρη. Την επόμενη χρονιά, η ESA και η Roscosmos θα ξεκινήσουν την αποστολή ExoMars που θα περιλαμβάνει ένα rover – πρόσφατα ονομασμένο Rosalind Franklin – και μια πλατφόρμα επιφανειακής επιστήμης.

Ο δρομολογητής θα οδηγήσει σε ενδιαφέρουσες τοποθεσίες για να γυρίσει κάτω από την επιφάνεια για να αναζητήσει σημάδια ζωής – την πρώτη αποστολή του είδους του. Εν τω μεταξύ, το ExoMars Trace Gas Orbiter συνεχίζει να αναλύει την ατμόσφαιρα λεπτομερέστερα από ποτέ, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αέρια που ενδεχομένως σχετίζονται με τη βιολογική ή γεωλογική δραστηριότητα και για τον εντοπισμό υποεπίπεδων τοποθεσιών όπου υπάρχουν παγωμένα υγρά ή ενυδατωμένα ορυκτά.

Πηγή: physics4u.gr

Κατηγορίες:
Νέα

Διαστημικά Νέα: Εσχάτη Θούλη & η Κίνα στη «σκοτεινή» πλευρά της Σελήνης!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

https://pbs.twimg.com/media/Dv9nbNJU0AE4pZ9.jpg

Η «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού, σε φωτογραφία από την κινεζική αποστολή

 

Η Εσχάτη και η Θούλη, το απώτατο γνωστό διαστημικό σώμα ως τώρα

Οι επιστήμονες της αποστολής του σκάφους New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έδωσαν στη δημοσιότητα νέες καλύτερης ανάλυσης φωτογραφίες της Εσχάτης Θούλης, του πιο μακρινού διαστημικού σώματος που έχει ποτέ εξερευνηθεί, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι έχει σχήμα χιονάνθρωπου, διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

http://pluto.jhuapl.edu/Galleries/Featured-Images/pics/20190102-pr.png

Η Εσχάτη και η Θούλη όπως φωτογραφήθηκαν από το New Horizons

 

To New Horizons, πέρασε κοντά στο Ultima Thule (ελληνιστί Εσχάτη Θούλη) καταφέρνοντας κάτι ιστορικό, καθώς πρόκειται για το πιο μακρινό σώμα που έχει ποτέ επισκεφθεί μια διαστημοσυσκευή, σε απόσταση περίπου 6,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, στην παγωμένη Ζώνη Κάιπερ

Οι νέες φωτογραφίες από απόσταση περίπου 27.000 χιλιομέτρων δείχνουν ότι η Εσχάτη Θούλη (επισήμως γνωστή ως «2014 MU69») αποτελείται από δύο ανισομεγέθεις ακανόνιστες σφαίρες κολλημένες μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα ενιαίο σώμα συνολικής διαμέτρου 33 χιλιομέτρων, δηλαδή, όσο το μέγεθος μιας πόλης.

Οι επιστήμονες εκμεταλλεύθηκαν το διπλό όνομα του σώματος για να βαφτίσουν τη μία σφαίρα Εσχάτη (διαμέτρου 19 χιλιομέτρων) και την άλλη Θούλη (14 χιλιομέτρων). Το όλο σώμα είναι πολύ σκούρο, καθώς η μεγαλύτερη σφαίρα αντανακλά μόνο το 13% του φωτός που πέφτει πάνω της, ενώ η μικρότερη ποσοστό 6%.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιστορία του ονόματος του συμπλέγματος:

Η αρχαία Θούλη είναι νησί που αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας ερευνητής Πυθέας ο Μασσαλιώτης τον 4ο αιώνα π.Χ.

Το 325 π.Χ. περίπου ταξίδεψε από τη νότια Ισπανία στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα γραπτά του, η Θούλη βρίσκεται στον ακραίο βορρά, έξι μέρες βόρεια της Βρετανίας. Για τον λόγο αυτό, το όνομα της Θούλης συμβολίζει από την εποχή της αρχαιότητας την πιο βόρεια άκρη του κόσμου (λατ. ultima thule, από όπου προέκυψε και η ονομασία του σώματος).

Pythéas.jpg

Από τα βιβλία του Πυθέα περί Ωκεανού και Γης σώζονται μόνο αποσπάσματα. Συνεπώς υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη. Μάλλον πρόκειται για την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ. Ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

 

http://pluto.jhuapl.edu/Galleries/Featured-Images/pics/MU69_image_v1%20copy.png

Οι πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες επίσης δείχνουν ότι η Έσχατη Θούλη έχει κοκκινωπή απόχρωση, πιθανώς επειδή η ισχυρή κοσμική ακτινοβολία έχει δώσει μια εξωτική απόχρωση στους επιφανειακούς πάγους της (κάτι ανάλογο συμβαίνει σε τμήματα του Πλούτωνα).

Κατά πάσα πιθανότητα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, οι δύο σφαίρες ενώθηκαν με μη βίαιο τρόπο στην αρχική φάση σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, κινούμενες η μία προς την άλλη με χαμηλή ταχύτητα δύο έως τριών χιλιομέτρων την ώρα.

Ακόμη υψηλότερης ανάλυσης φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που έχει συλλέξει με τα όργανά του το σκάφος θα συνεχίσουν να φθάνουν στη Γη τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες έως το 2020. Μέχρι τώρα ούτε το 1% των δεδομένων αυτών δεν έχει έλθει στη Γη.

Η πρώτη καλής ανάλυσης φωτογραφία, από απόσταση μόνο 3.500 χιλιομέτρων, αναμένεται να φτάσει μέσα στο Φεβρουάριο.

 

Η Κίνα στην «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού

Το σκάφος, που είχε εκτοξευθεί στις 7 Δεκεμβρίου με ένα πύραυλο Long March-3B, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, η οποία είναι μόνιμα αόρατη από τη Γη, περιλαμβάνει μια στατική άκατο και ένα μικρό ρόβερ, ενώ πολλά από τα επιστημονικά όργανα του είναι ευρωπαϊκής κατασκευής.

Μέχρι σήμερα, όλες οι αμερικανικές και σοβιετικές-ρωσικές αποστολές είχαν γίνει στη «μπροστινή», φωτεινή πλευρά. Ποτέ έως τώρα κάποιο σκάφος ή αστροναύτης δεν είχε επιχειρήσει να «πατήσει» τη λεγόμενη σκοτεινή πλευρά, τη «Luna Incognita», η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι σκοτεινή, αφού δέχεται το φως του Ήλιου, όταν το φεγγάρι βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και στο μητρικό άστρο μας. Η μόνη εξαίρεση ήταν το 1962, όταν το σκάφος Ranger 4 της NASA είχε συντριβεί στην «πίσω» πλευρά της Σελήνης.

Οι παρατηρήσεις από ψηλά της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού, τόσο από δορυφόρους, όσο και από τους αστροναύτες μέσα στις διαστημικές ακάτους, έχουν αποκαλύψει ότι -για άγνωστο λόγο- διαθέτει παχύτερο και μεγαλύτερης ηλικίας φλοιό, καθώς επίσης περισσότερους και βαθύτερους κρατήρες απ' ό,τι η φωτεινή πλευρά. Αποτελεί ακόμη μυστήριο για τους επιστήμονες γιατί τα δύο «πρόσωπα» της Σελήνης έχουν αυτές τις διαφορές.

Η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας (CNSA) ξεκίνησε το διαστημικό πρόγραμμά της για τη Σελήνη με καθυστέρηση περίπου τριών δεκαετιών, αφότου οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση είχαν πλέον σταματήσει τις δικές τους αποστολές («Απόλλων» και «Λούνα» αντίστοιχα).

Το πρώτο κινεζικό σκάφος Chang'e-1 (είναι το όνομα της αρχαίας κινεζικής θεότητας του φεγγαριού) εκτοξεύθηκε το 2007 και αφού τέθηκε σε τροχιά και χαρτογράφησε τη Σελήνη, συνετρίβη πάνω της το 2009. Ακολούθησε τοChang'e-2 το 2010, το οποίο επίσης τέθηκε σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο και μετά στάλθηκε στα βάθη του διαστήματος.

Το 2013, το Chang'e-3 υπήρξε το πρώτο σκάφος που προσεληνώθηκε μετά το σοβιετικό Λούνα-24 το 1976. Για πρώτη φορά μάλιστα ένα μικρό κινεζικό ρόβερ, το Yutu, ήταν εφοδιασμένο με ένα ραντάρ που μπόρεσε να μελετήσει όχι μόνο την επιφάνεια, αλλά και το υπέδαφος του φεγγαριού.

Το Chang'e-4, που έχει σχεδιασθεί κατά τα πρότυπα του προδρόμου του, θα βασίζεται για τις επικοινωνίες του με τη Γη στον κινεζικό δορυφόρο αναμετάδοσης Queqiao που διαθέτει μια παραβολική αντένα 4,2 μέτρων. Εκτοξεύθηκε φέτος το Μάιο και βρίσκεται στην κατάλληλη τροχιά, σε απόσταση 64.000 χιλιομέτρων από την πίσω πλευρά του φεγγαριού, ώστε να βλέπει ταυτόχρονα τόσο τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, όσο και τον πλανήτη μας.

Το Chang'e-4, που περιλαμβάνει μια άκατο προσελήνωσης βάρους 3,6 μετρικών τόνων και το μικρό ρόβερ Yutu, βάρους 140 κιλών, προσεληνώθηκε στον διαμέτρου 180 χιλιομέτρων κρατήρα Φον Κάρμαν μέσα στην τεράστια λεκάνη Νοτίου Πόλου-Άιτκεν, η οποία πιθανόν έχει σχηματισθεί μετά την πρόσκρουση ενός γιγάντιου αστεροειδούς. Η εν λόγω λεκάνη, διαμέτρου 2.500 χιλιομέτρων και βάθους 12 χιλιομέτρων, είναι η μεγαλύτερη, βαθύτερη και παλαιότερη λεκάνη πρόσκρουσης στο φεγγάρι.

Το ραντάρ του ρόβερ θα μπορεί να «δει» σε βάθος έως 100 μέτρων κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια. Το σκάφος διαθέτει επίσης τρεις κάμερες και μια σειρά από επιστημονικά όργανα (ορισμένα ευρωπαϊκής κατασκευής), όπως ένα αναλυτή σεληνιακής σκόνης, ένα αναλυτή ηλεκτρικού πεδίου, ένα σεληνιακό σεισμογράφο κ.α.

Ακόμη, θα μεταφέρει ένα πείραμα 28 κινεζικών πανεπιστημίων, συγκεκριμένα μια μίνι «σεληνιακή βιόσφαιρα», μια αλουμινένια σφαίρα βάρους τριών κιλών, που περιέχει νερό, θρεπτικά συστατικά και αέρα και μέσα στην οποία θα επιχειρηθεί να φυτρώσουν σπόροι από πατάτες και άλλα φυτά. Το πείραμα θα αποτελέσει «πιλότο» για τα μελλοντικά σχέδια δημιουργίας κινεζικής σεληνιακής βάσης και τροφοδοσίας της με αγροτικά προϊόντα σεληνιακής καλλιέργειας.

Το κινεζικό σεληνιακό πρόγραμμα θα συνεχισθεί με την αποστολή Chang'e-5, τη δεύτερη στη «φωτεινή» πλευρά, που θα φέρει δείγματα βάρους έως δύο κιλών από το έδαφος και το υπέδαφος του φεγγαριού και η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευθεί προς το τέλος του 2019. Η επόμενη αποστολή Chang'e 6 θα φέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο δείγμα.

Απώτερος στόχος της Κίνας είναι να στείλει αστροναύτες στο φεγγάρι έως το τέλος της δεκαετίας του 2030. Η χώρα δεν έχει μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη Σελήνη, αλλά τη θεωρεί επίσης σημαντικό στρατηγικό παράγοντα στο πλαίσιο της ευρύτερης στρατηγικής να γίνει η νέα παγκόσμια υπερδύναμη.

Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι έχει ανανεωθεί το διεθνές ενδιαφέρον για τη Σελήνη, με ένα τρόπο που φέρνει στο νου την ψυχροπολεμική κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Η NASA - έπειτα από εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ - έχει πλέον αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή, σε συνεργασία με αμερικανικές εταιρίες, ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που περιλαμβάνει μέσα στην επόμενη δεκαετία τη δημιουργία επανδρωμένου τροχιακού σταθμού γύρω από τη Σελήνη, αλλά και μιας πιο μόνιμης παρουσίας αστροναυτών πάνω στο φεγγάρι.

Η Ευρώπη, η Ρωσία, η Ινδία (εκτόξευση της σεληνιακής ακάτου Chandrayaan 2 στις αρχές του 2019) και η Ιαπωνία έχουν επίσης σχέδια για το φεγγάρι, είτε μόνες τους, είτε στο πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας. Το μεγάλο ερώτημα όσον αφορά τη «σεληνιακή γεωπολιτική» είναι κατά πόσο θα υπάρξει διαστημικός ανταγωνισμός ή συνεργασία μεταξύ των χωρών.

Πηγές: cnn.gr, news247.gr

 

 

 

 

 

Κατηγορίες:
Νέα

Το Voyager 2, κινείται πλέον στον διαστρικό χώρο

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το Voyager 2 απέχει (τώρα) 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και παρόλα αυτά οι ερευνητές της NASA μπορούν ακόμη να επικοινωνήσουν μαζί του. Μόνο που το σήμα του για να φτάσει στη Γη χρειάζεται περίπου 16,7 ώρες!

 

Το διαστημικό σκάφος Voyager 2 της NASA από τις 5 Νοεμβρίου 2018 ταξιδεύει πλέον κι αυτό στον διαστρικό χώρο, ακολουθώντας το Voyager 1.

Ξεπέρασε το όριο του ηλιακού μας συστήματος (Ηλιόπαυση), εκεί όπου η πυκνότητα των εξερχομένων σωματιδίων του ηλιακού ανέμου και η ένταση του μαγνητικού του πεδίου, εξισώνονται με τα αντίστοιχα μεγέθη του μεσοαστρικού χώρου. Ο ανιχνευτής του ηλιακού ανέμου που διαθέτει το διαστημικό σκάφος κατέγραψε μια απότομη πτώση στην ταχύτητα των σωματιδίων ηλιακής προέλευσης, ενώ άλλα όργανα που καταγράφουν μαγνητικά πεδία και κοσμικές ακτίνες έδειξαν επίσης μετάβαση στον διαστρικό χώρο.voyager

Το Voyager 1, που εκτοξεύθηκε 16 μέρες μετά το Voyager 2 το 1977 και διέσχισε το όριο από μια διαφορετική θέση, το 2012.

Ενώ και τα δυο Voyagers κινούνται πέρα από την Ηλιόσφαιρα, δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμα το ηλιακό σύστημα. Το τελικό όριο βρίσκεται στο τέλος του νέφους Oort, ένα τεράστιο σμήνος υπολειμμάτων από την εποχή της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος που εξακολουθούν να κινούνται υπό την επίδραση της βαρύτητας του Ήλιου. Χονδρικά το νέφος Oort αρχίζει από απόσταση περίπου 1000 αστρονομικών μονάδων από τον Ήλιο και  τελειώνει σε απόσταση περίπου 100.000 αστρονομικών μονάδων.

Με την ταχύτητα που έχει τώρα το Voyager 2 θα χρειαστεί γύρω στα 300 χρόνια για να φτάσει στην εσωτερική ακτίνα του νέφους Oort, και περί τα 30.000 χρόνια για να φτάσει στην εξωτερική ακτίνα, πέρα από κάθε ίχνος του ηλιακού μας συστήματος.

Το Voyager 2 είχε σχεδιασθεί να ταξιδέψει για πέντε χρόνια και να μελετήσει το Δία και τον Κρόνο, αλλά στην πορεία έφθασε τόσο μακριά πέρα από κάθε προσδοκία. Και αποστολή του συνεχίζεται με επιτυχία 41 χρόνια μετά.

Τα διαστημικά σκάφη Voyager μεταφέρουν έναν χρυσό δίσκο με ήχους, εικόνες και μηνύματα από τον πλανήτη μας και αυτή τη στιγμή είναι οι μόνοι πρεσβευτές του ανθρώπινου πολιτισμού στον διαστρικό χώρο. Κανένα άλλο διαστημικό σκάφος – ούτε τα Pioneer, ούτε το New Horizons – δεν θα καταφέρουν να τα προσπεράσουν. Για πολλές δεκαετίες, ή κρίνοντας από την απογοητευτική εξέλιξη των πραγμάτων στον πλανήτη μας, πιθανόν για αιώνες, τα Voyager θα είναι τα πιο απομακρυσμένα ανθρώπινα κατασκευάσματα που θα συνεχίσουν να υπάρχουν πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Πηγή: https://astronomynow.com/2018/12/10/voyager-2-leaves-the-suns-influence-moves-into-interstellar-space/

 

Κατηγορίες:
Νέα

Γιουβάλ Νώε Χαράρι: Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε μία ψηφιακή δικτατορία

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

Η τεχνολογία, ιδίως η τεχνητή νοημοσύνη και η βιοτεχνολογία, μπορούν να διαβρώσουν τα θεμέλια της δημοκρατίας και να υποσκάψουν την ελευθερία και την ισότητα, ευνοώντας τη συγκέντρωση δύναμης στα χέρια μιας μικρής ελίτ, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία σύγχρονη τυραννία, μια ψηφιακή δικτατορία, προειδοποιεί ο Νουβάλ Νώε Χαράρι.

Ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός, συγγραφέας των μπεστ-σέλερ (και στη χώρα μας) «Sapiens» και «Homo Deus», προειδοποιεί για αυτό στο νέο βιβλίο του «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα».

Ο Χαράρι θυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτε αναπόφευκτο και μη αναστρέψιμο στις σημερινές δημοκρατίες, οι οποίες, παρά τις επιτυχίες τους, αποτελούν ένα «ανοιγοκλείσιμο» του ματιού στον μακρύ ιστορικό χρόνο. Οι μοναρχίες, οι ολιγαρχίες και άλλες μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης έχουν υπάρξει για πολύ περισσότερο καιρό -και συνεχίζουν να υπάρχουν σήμερα σε ουκ ολίγες χώρες.

Τα ιδανικά της ελευθερίας και της ισότητας είναι πολύ πιο ευάλωτα από ό,τι νομίζουμε, συνεπώς υπάρχει κίνδυνος να αποδειχθούν εφήμερα, κυρίως λόγω των νέων τεχνολογιών. Ήδη, όπως λέει, στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα η φιλελεύθερη δημοκρατία φαίνεται να χάνει σταδιακά την αξιοπιστία της, καθώς «στριμώχνεται» το μεγάλο στήριγμά της, η μεσαία τάξη, ενώ παράλληλα σε αρκετές χώρες ο πολιτικός λόγος γίνεται ολοένα πιο διχαστικός, δημαγωγικός και αυταρχικός.

Εν μέρει αυτό οφείλεται στο ότι αλλάζει πλέον η τεχνολογία που έως τώρα στήριζε τη δημοκρατία. Οι νέες τεχνολογίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη και η βιοτεχνολογία, ευνοούν πια αντιδημοκρατικές επιλογές. Οι δύο αυτές τεχνολογίες από κοινού θα προκαλέσουν άνευ προηγουμένου αναστατώσεις στην ανθρώπινη κοινωνία, σε σημείο που η δημοκρατία και η ελεύθερη αγορά μπορεί να χάσουν το νόημά τους.

Σύμφωνα με τον Χαράρι, ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται ολοένα λιγότερο -αντίθετα με το παρελθόν- ότι αποτελεί «τον ήρωα του μέλλοντος». Εν έτει 2018, κατακλύζεται πια από όρους (μηχανική μάθηση, γενετική μηχανική, blockchain κ.α.), που αισθάνεται ότι κατά βάση δεν τον αφορούν.

 

Στον 20ό αιώνα οι μάζες εξεγέρθηκαν ενάντια στην εκμετάλλευση, ενώ σήμερα αισθάνονται μάλλον άσχετες με ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Οι λαϊκίστικες εξεγέρσεις του 21ου αιώνα ίσως γίνουν ενάντια όχι σε μια οικονομική ελίτ που εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, αλλά σε μια ελίτ που δεν τους χρειάζεται πια (π.χ. χάρη στα ρομπότ).

Οι τεχνολογικές επαναστάσεις της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας που συνεχώς κερδίζουν έδαφος, χωρίς καν οι πολίτες να το συνειδητοποιούν, σε λίγες δεκαετίες θα φέρουν αντιμέτωπη την ανθρωπότητα με τις δυσκολότερες δοκιμασίες που έχει ποτέ αντιμετωπίσει, όπως εκτιμά ο ισραηλινός ιστορικός.

Υποσχόμενη παλαιότερα ένα μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στους πάντες, η φιλελεύθερη δημοκρατία συμφιλίωσε το προλεταριάτο με την αστική τάξη, τους πιστούς με τους άθεους, τους γηγενείς με τους μετανάστες, τους Ευρωπαίους με τους Ασιάτες. Όμως, αυτή τη φορά τα μηχανήματα με τεχνητή νοημοσύνη απειλούν για τα καλά τις θέσεις εργασίας των ανθρώπων και η συμφιλίωση κάποια στιγμή μπορεί να καταστεί ανέφικτη πια.

Για λίγες ακόμη δεκαετίες οι άνθρωποι θα έχουν το πάνω χέρι, αλλά είναι θέμα χρόνου οι έξυπνες μηχανές να κάνουν σχεδόν τα πάντα καλύτερα από εμάς. Ήδη από τώρα, που οι άνθρωποι συνεργάζονται με τους υπολογιστές, είναι ολοένα πιο δύσκολο να βρουν δουλειά οι ανειδίκευτοι, ενώ η απασχόληση γίνεται δυνατή σε ολοένα χαμηλότερους μισθούς.

Οι μηχανές με νοημοσύνη έχουν κιόλας δύο πλεονεκτήματα έναντι των ανθρώπων: συνδεσιμότητα και δυνατότητα εύκολης αναβάθμισης των δυνατοτήτων τους. Αν π.χ. βρεθεί μια νέα ασθένεια ή ένα νέο φάρμακο, δεν είναι δυνατό να ενημερωθούν άμεσα οι άνθρωποι γιατροί όλου του κόσμου. Αλλά οι απανταχού έξυπνες μηχανές-γιατροί μπορούν να ενημερωθούν σε κλάσματα του δευτερολέπτου και, επιπλέον, να επικοινωνούν μεταξύ τους διαδικτυακά για να αξιολογούν ένα νέο ιατρικό περιστατικό.

Μια νέα «άχρηστη» τάξη

Όσο κι αν οι άνθρωποι πασχίζουν να εκπαιδεύονται δια βίου για να μη μείνουν πίσω και όσο κι αν «εφευρίσκουν» ξανά τον εαυτό τους, δύσκολα θα ανταγωνισθούν τις έξυπνες μηχανές στο μέλλον. Έως το 2050 μια νέα «άχρηστη τάξη», ένα νέου τύπου προλεταριάτο, μπορεί να έχει αναδυθεί, αν μη τι άλλο επειδή πολλοί άνθρωποι θα έχουν εγκαταλείψει κάθε νοητική προσπάθεια να μαθαίνουν νέες δεξιότητες για να βρίσκουν δουλειά.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι ίδιες τεχνολογίες που μπορούν να καταστήσουν οικονομικά περιττούς δισεκατομμύρια ανθρώπους, κάνουν πιο εύκολη την παρακολούθηση και τον έλεγχο των ανθρώπων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τις ψηφιακές διδακτορίες. Με άλλα λόγια, κατά τον Χαράρι, καθώς πολλοί άνθρωποι χάνουν την οικονομική αξία τους, θα χάνουν παράλληλα και την πολιτική δύναμή τους.

Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα εργαλείο και ένα όπλο αλλιώτικο και πιο ισχυρό από κάθε άλλο έως τώρα. Σχεδόν σίγουρα θα επιτρέψει στους ήδη ισχυρούς να γίνουν πολύ πιο ισχυροί. Ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι να εξεγερθεί η τεχνητή νοημοσύνη ενάντια στους ανθρώπους, αλλά να υπακούει πάντα τους ανθρώπους αφέντες της, κάνοντάς τους πολύ πιο δυνατούς.

Ήδη, όπως λέει ο Χαράρι, στον κόσμο της υψηλής τεχνολογίας δεν υπάρχει -παρά τα φαινόμενα- τίποτε ιδιαίτερα δημοκρατικό. Η παρακολούθηση συμβαδίζει με την ελευθερία, η χειραγώγηση και ο καμουφλαρισμένος έλεγχος με τις νέες μορφές συμμετοχικότητας.

Αν και ισραηλινός, ο Χαράρι επισημαίνει ότι το Ισραήλ αποτελεί χώρα ηγέτη στο πεδίο της ψηφιακής παρακολούθησης και έχει δημιουργήσει στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη το πρωτότυπο ενός καθεστώτος καθολικής παρακολούθησης. Οποτεδήποτε οι Παλαιστίνιοι κάνουν ένα τηλεφώνημα ή μια ανάρτηση στο Facebook, κάποιο ισραηλινό μικρόφωνο, κάμερα, drone ή κατασκοπευτικό λογισμικό τούς παρακολουθεί και μετά ένας αλγόριθμος αναλύει τα στοιχεία, βοηθώντας τις ισραηλινές αρχές να εντοπίζουν έγκαιρα -και να ‘εξουδετερώνουν’ (βλ. σκοτώνουν)- όποιον θεωρούν μεγαλύτερη απειλή.

Ουκ ολίγες χώρες στον κόσμο, μεταξύ των οποίων αρκετές δημοκρατίες, βαδίζουν στον ίδιο δρόμο της εκτεταμένης ψηφιακής-ηλεκτρονικής παρακολούθησης των πάντων. Όπως λέει ο Χαράρι, αυτό που σήμερα βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, μπορεί να συνιστά απλώς μια πρόγευση αυτού που τελικά θα βιώσουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Η σύγκρουση ανάμεσα στη δημοκρατία και στη δικτατορία στην πραγματικότητα δεν είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικά ηθικά συστήματα αλλά δύο διαφορετικά συστήματα επεξεργασίας δεδομένων. Η δημοκρατία κατανέμει ευρύτερα τις πληροφορίες και την επεξεργασία τους, άρα τις αποφάσεις και τις εξουσίες, ενώ η διδακτορία τις συγκεντρώνει σε λίγα χέρια. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάλλιστα να γείρει τη ζυγαριά προς τη δεύτερη, παρόλο που επιφανειακά θα παραμείνει η δημοκρατική πρόσοψη των ελεύθερων εκλογών ή των ελεύθερων καταναλωτικών και άλλων επιλογών (σε όσες χώρες υπάρχουν ήδη αυτές οι ελευθερίες…).

Στον 20ό αιώνα η τεχνολογία είχε λιγότερες δυνατότητες, πράγμα που ευνοούσε τη δημοκρατία. Κανείς και κανένα μηχάνημα δεν είχε την ικανότητα να επεξεργασθεί όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες γρήγορα και σωστά. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Σοβιετική Ένωση με τον κεντρικό προγραμματισμό της υστερούσε οικονομικά και έπαιρνε χειρότερες αποφάσεις σε σχέση με τη Δύση που βασιζόταν στην αποκεντρωμένη ελεύθερη οικονομία.

Έξυπνη τεχνολογία για δικτατορίες

Όμως στον 21ο αιώνα η τεχνητή νοημοσύνη με τις πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες αρχίζει να γέρνει το εκκρεμές προς την πλευρά της δικτατορίας. Ένα κράτος μπορεί πλέον πιο εύκολα να είναι μοντέρνο, παραγωγικό και αυταρχικό, καθώς τεράστιοι όγκοι δεδομένων είναι δυνατό να υποστούν επεξεργασία κεντρικά. Όσα περισσότερα στοιχεία έχει ένας αλγόριθμος στη διάθεσή του, τόσο καλύτερα δουλεύει. Έτσι, τα συγκεντρωτικά συστήματα ίσως αποδειχθούν τελικά πιο αποδοτικά από τα αποκεντρωμένα.

Μια αυταρχική κυβέρνηση π.χ. που θα διατάξει τους πολίτες της να δώσουν δείγματα DNA και άλλα προσωπικά ιατρικά δεδομένα σε μια κεντρική βάση δεδομένων, θα έχει τεράστιο πλεονέκτημα έναντι άλλων χωρών που διαφυλάσσουν τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών τους.

Παράλληλα, χάρη στη νέα τεχνολογία θα ενταθούν οι προσπάθειες να επηρεασθούν τα συναισθήματα και οι προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Έτσι, η δημοκρατία θα μεταλλαχθεί σε ένα «κουκλοθέατρο», όπου κάποιες ελίτ αφανώς θα έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να χειραγωγούν τους πολίτες-ψηφοφόρους, π.χ. χάρη σε εντεταλμένες ορδές από ρομπότ λογισμικού (bots), που θα περιφέρονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να «πουλήσουν» μια ιδεολογία, έναν πολιτικό ή μία ψευδή είδηση. Ήδη έχουμε πάρει μια πρόγευση περί αυτού.

Ασφαλώς ορισμένες νέες τεχνολογίες, όπως το blockchain (η βάση των κρυπτονομισμάτων), ευνοούν την αποκέντρωση των πληροφοριών, των διαδικασιών και των εξουσιών, αλλά είναι αβέβαιο κατά πόσο όντως θα αντισταθμίσουν τη συγκεντρωτική τάση της τεχνολογίας. Ο Χαράρι θυμίζει ότι και το Ίντερνετ αρχικά είχε εξυμνηθεί ως ελευθεριακή πανάκεια, αλλά σήμερα περισσότερο στηρίζει την συγκεντρωτική εξουσία, παρά απελευθερώνει τους ανθρώπους.

Ακόμη κι αν κάποιες κοινωνίες παραμείνουν επιφανειακά δημοκρατικές, οι ολοένα αποτελεσματικότεροι αλγόριθμοι που θα «τρυπώσουν» παντού, θα μεταφέρουν ολοένα περισσότερη εξουσία από τους μεμονωμένους ανθρώπους στις δικτυωμένες έξυπνες μηχανές, ιδίως όταν επεκταθεί το Διαδίκτυο των Πραγμάτων.

Μάλιστα, πιθανότατα οι περισσότεροι άνθρωποι πρόθυμα θα παραδώσουν στους αλγόριθμους ολοένα μεγαλύτερη εξουσία πάνω στις ζωές τους, όταν πια έχουν πεισθεί από προσωπική εμπειρία ότι μπορούν να εμπιστευθούν την τεχνητή νοημοσύνη περισσότερο από την ανθρώπινη. Αν π.χ. τα αυτόνομα οχήματα στους δρόμους κάνουν λιγότερα ατυχήματα από τους ανθρώπους οδηγούς ή αν οι υπολογιστές κάνουν ταχύτερες και ακριβέστερες ιατρικές διαγνώσεις.

Ήδη χρειάσθηκαν μόνο δύο δεκαετίες, θυμίζει ο Χαράρι, ώστε δισεκατομμύρια άνθρωποι να εμπιστεύονται τον αλγόριθμο αναζήτησης της Google για να βρίσκουν αξιόπιστες πληροφορίες ή για να τους καθοδηγεί τυφλά σε μια πόλη προκειμένου να φθάσουν στον προορισμό τους.

Το κεντρικό δόγμα της δημοκρατίας και του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς είναι ότι στο επίκεντρο βρίσκεται το αυτόνομο άτομο με τις ελεύθερες επιλογές του που παίρνει αποφάσεις. Αλλά η τεχνητή νοημοσύνη έρχεται να υποσκάψει αυτό ακριβώς το δόγμα, διεκδικώντας αυτή το δικαίωμα να παίρνει για λογαριασμό των ανθρώπων καλύτερες αποφάσεις για την υγεία τους, τη μόρφωσή τους, την ασφάλειά τους, την εργασία τους, ακόμη και για την ανεύρεση συντρόφου. Κάπως έτσι, προειδοποιεί ο Χαράρι, ίσως φθάσει μια στιγμή που οι ελεύθερες εκλογές και οι ελεύθερες αγορές θα χάσουν πια το νόημά τους…

Τι μπορεί να γίνει; Μεταξύ άλλων, προτείνει να δοθεί προτεραιότητα στην κατανόηση του τρόπου που λειτουργεί ο ανθρώπινος νους και η συνείδηση, ώστε να καλλιεργηθεί η σοφία και η συμπόνια, ενώ παράλληλα να δοθεί σκληρή πολιτική μάχη για να τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο η κατοχή και κυκλοφορία των δεδομένων.

_______________________

   Πηγή: ΑΠΕ 

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα

Ν. Σεβαστάκης – Η δημοκρατία μας και οι μεγάλες καταστροφές

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

 

H φετινή 24η Ιουλίου σημαδεύτηκε από τον θάνατο πολλών δεκάδων ανθρώπων και μια ανυπολόγιστη καταστροφή στη φύση και σε περιουσίες. Η ημερομηνιακή σύμπτωση ανάμεσα σε μια μέρα χαράς – για την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη χώρα – και στο τωρινό πένθος γεννάει μια επώδυνη σκέψη: η ομαλή πολιτική ζωή δεκαετιών, με τις εξάρσεις και τις κρίσεις της, δεν συνοδεύτηκε από μια νέα συνείδηση των απειλών για τον δημόσιο χώρο, το περιβάλλον, για αυτό που ο Χάιντεγκερ ονόμαζε το «κατοικείν».

Η ιδέα τής όπως-όπως τακτοποίησης της ζήτησης και των οικιστικών αναγκών καθόρισε την πολιτική στις μεταπολιτευτικές δεκαετίες όπως και στα μετεμφυλιακά χρόνια. Η δημοκρατία μας δημιούργησε θεσμούς, όργανα, διοικητικά και εποπτικά σώματα και προχώρησε σε έναν τεράστιο αριθμό ρυθμίσεων. Παρ’ όλα αυτά η αξία της αποτελεσματικότητας περνούσε πάντα σε δεύτερο πλάνο. Η Αριστερά υποτιμούσε σταθερά την αποτελεσματικότητα ως κάτι τεχνοκρατικό και «νεοφιλελεύθερο» ή ξένο προς τα αλληλέγγυα ήθη. Οσοι, από την άλλη, μιλούσαν κατά περίσταση για το αποτελεσματικό ή το επιτελικό Κράτος, δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να επιβάλουν τη σχετική αυτονομία του από ειδικά συμφέροντα, επαγγελματικά δίκτυα, λαϊκές ή επιχειρηματικές πιέσεις «ρυθμίσεων».

Από τη μία είχαμε μια διαρκή πίεση για μαζικές, φτηνές, γενικευμένες λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Συγχρόνως, όμως, άνθησαν όλες οι εκδοχές οικολογικού μπλοκαρίσματος έργων, αναπλάσεων ή ακόμη και βασικών υποδομών. Η παρεμπόδιση πολλών αναγκαίων έργων συνδυάστηκε με την απουσία ορίων και τις αυθαίρετες πρακτικές – δηλαδή με το αντίθετό της.

Από τον παλαιό, «ιστορικό» δικομματισμό εκπορεύονταν πρακτικές αποφάσεις που προσπαθούσαν να γεφυρώσουν το πελατειακό πλαίσιο με τον εκσυγχρονισμό κάποιων υποδομών και την αντιγραφή πρακτικών από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το ζήτημα είναι όμως ότι η δημοκρατία που φτιάχτηκε μετά το 1974 δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τη λειτουργική διάσταση της σύγχρονης ζωής. Εφερε μέσα της ένα πνεύμα ρητορικού δασκαλισμού και περιφρόνησης για την παραγωγή, την τεχνική, τις λεπτομέρειες που οργανώνουν τον βίο των πολιτών μιας προηγμένης χώρας. Η λογική της μηχανιστικής προσαρμογής στην Ευρώπη ή της αντίστασης και της διεκδίκησης, ένας «δεξιός» και ένας «αριστερός» δασκαλισμός πέρασαν μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, στη σκέψη των διανοουμένων, στις νοοτροπίες.

Το παραλυτικό στερεότυπο που ήθελε «τον Ελληνα» να μη «συνεργάζεται», να ενεργεί ατομικά και να μην μπορεί να συντονιστεί έγινε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία όπου βολεύτηκε η νοσταλγία κάποιων για την παλιά κοινότητα και τα οργανικά της ήθη ή η απόφαση άλλων ότι «έτσι γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα».

 

Φυσικά τα τελευταία χρόνια οι φυσικές καταστροφές έχουν πάρει έναν άλλον χαρακτήρα. Η διάσταση της πλανητικής κλιματικής αλλαγής δεν είναι φιλολογική και ιδεολογική ατζέντα αλλά ο πραγματικός οικουμενικός ορίζοντας στον οποίον κινούμαστε. Είναι ένα επείγον θέμα και όχι πρόβλημα πολυτελείας για διαλέξεις και συνέδρια ανήσυχων επιστημόνων και ακτιβιστών.

Συχνά όμως και αυτό το πρόβλημα γίνεται κομμάτι του ρητορικού δασκαλισμού και του γενικόλογου «ανθρωπισμού» που κυριαρχεί στις ελληνικές ελίτ και σε κομμάτια της κοινωνίας μας. Οταν σε μαθητές τεχνικών και επαγγελματικών σχολών δίνονται θέματα έκθεσης με θέμα την άκαρδη… τεχνολογία και το πόσο δευτερεύον πράγμα είναι η διαχείριση μπροστά στην πολιτική και στον άνθρωπο, καταλαβαίνουμε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Σαν να λέει κανείς ότι η αντιμετώπιση σύνθετων καταστροφών δεν χρειάζεται επιστήμη, επάρκεια, ποιότητα συντονισμού και πρακτικής ευφυΐας παρά μόνο γενικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές ιδέες.

Είναι αλήθεια ότι η έκταση και η ένταση των καταστροφών καθιστούν δύσκολους τους προγραμματισμούς και τους σχεδιασμούς. Το έκτακτο καιρικό φαινόμενο γίνεται τακτικό και προκαλεί τα παραδοσιακά πολιτικά, διοικητικά και τεχνολογικά εργαλεία του κράτους και της αυτοδιοίκησης.

Αυτή όμως η αντικειμενική συνθήκη των κλιματικών και άλλων ρίσκων μεγεθύνεται από ατομικές και συλλογικές στάσεις. Η κούφια υπερπολιτικοποίηση κάθε νεροποντής και πυρκαγιάς, ο ρητορικός ανθρωπισμός μας, η γενικόλογη και τελετουργική κριτική στα στραβά της καταναλωτικής κοινωνίας, διάφορες ιδεοληπτικές εκδοχές «περιβαλλοντικής ηθικής», όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι ανώδυνα. Είναι έξεις και πρακτικές που ενισχύουν την αδυναμία της δημοκρατίας μας να χειριστεί τις μεγάλες καταστροφές.

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας όπου η καλή επέτειος συνυπάρχει πάντα με την οδυνηρή μνήμη. Γράφοντας αυτές τις γραμμές ενώ δεν έχουν ακόμη βρεθεί όλοι οι νεκροί, και με δεκάδες αγνοουμένους, αισθάνομαι ότι κι εγώ πέφτω στην παγίδα της κριτικής γενίκευσης. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πάμε κάπως πιο μακριά από την τετριμμένη αντιμετάθεση ευθυνών και τις κυβερνητικές πονηριές. Πιο πέρα ακόμη και από μια συμβατικά αντιπολιτευτική χρήση του θυμού.

Αν είναι βέβαιο ότι θα συμβιώνουμε πάντα με καταστροφές μεγάλης κλίμακας, το ζητούμενο είναι η πρόληψη ή έστω ο μετριασμός των συνεπειών και η αποφυγή των μαζικών θανάτων. Αυτά όμως δεν μπορεί να συμβούν όσο η διαχειριστική και η τεχνολογική μας κουλτούρα παραμένουν στάσιμες για να θριαμβεύουν στη θέση τους η ρουτίνα της κομματικής πολεμικής και η ρητορική για υπονομευτές και σκοτεινές δυνάμεις.

***

Νικόλας Σεβαστάκης – καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.

Πηγή: tovima

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Νέα
web design by