Η ανακοίνωση σχετικά με το σπουδαίο διδακτορικό στην επιστήμη των μαθηματικών του καταδικασθέντος σε πολλαπλά ισόβια ως ηθικού αυτουργού – δια μεταφυσικών νευμάτων και λοιπών μαγικών – για ό,τι κινείτο δεν κινείτο ή ό,τι οι κατασκευαστές διωκτικών σεναρίων νόμιζαν ή ήθελαν ή και δεν ήθελαν να κινείται αναφορικά με την λεγόμενη υπόθεση 17Ν κυρίου Αλέξανδρου Γιωτόπουλου έχει ως εξής:

Την Πεμπτη 8 Ιουλίου 2021 στις 10.00 π.μ, σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος υποστήριξε ενώπιον επιτροπής αποτελούμενης από τους Καθηγητές και Καθηγήτριες Michel Broué, Université de Paris, (Πρόεδρο τη Επιτροπής), Frédéric Charve, Université de Paris-Est Créteil, (Εξεταστή), Isabelle Gallagher, Université de Paris Diderot, (Διευθύντρια της Διατριβής), Anne-Laure Dalibard, Sorbonne Université, (Εισηγήτρια), Pierre-Gilles Lemarié, Université d’Evry, (Εισηγητή), Georges Skandalis, Université de Paris, (Εξεταστή), την Διδακτορική του Διατριβή με θέμα, «Η επίλυση των εξισώσεων των Navier-Stokes χωρίς κατακόρυφο ιξώδες».

Μετά το πέρας της υποστήριξης, η Επιτροπή συνεδρίασε και επέστρεψε με τον Πρόεδρο της να ανακοινώνει ότι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ομόφωνα ανακηρύσσεται Διδάκτορας της Επιστήμης των Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Όλη η διαδικασία της υποστήριξης και της συνεδρίασης έγινε με την χρήση εφαρμογής τηλεκπαίδευσης. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ένας κρατούμενος καταφέρνει να ολοκληρώσει όλους τους κύκλους σπουδών μέσα στην φυλακή και είναι επίσης η πρώτη φορά, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Γαλλία, που μια διδακτορική διατριβή εκπονείται και υποστηρίζεται εξ ολοκλήρου στην φυλακή και μάλιστα υπό εντελώς απαράδεκτες συνθήκες.

Πηγή

Ένα υποατομικό σωματίδιο μπορεί να πραγματοποιεί εναλλαγή στο αντισωματιδιακό «alter-ego» του και μετά να επιστρέφει στην προηγούμενη κατάστασή του, όπως έδειξαν φυσικοί στο CERN. Σε μια μέτρηση υψηλής ακριβείας που έγινε στο πλαίσιο του πειράματος LHCb στο CERN απέδωσε τα πρώτα στοιχεία πως τα αποκαλούμενα γοητευτικά μεσόνια «charm mesons»  μπορούν να αλλάζουν σε αντισωματίδια και μετά ξανά πίσω στην προηγούμενή τους κατάσταση.

Ήταν γνωστό εδώ και πάνω από 10 χρόνια πως τα γοητευτικά μεσόνια- υποατομικά σωματίδια που περιέχουν ένα κουάρκ και ένα αντικουάρκ- μπορούν να ταξιδεύουν ως μείγμα των καταστάσεων σωματιδίου και αντισωματιδίου τους, ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως μείξη (mixing). Ωστόσο το νέο αυτό αποτέλεσμα δείχνει για πρώτη φορά πως μπορούν να παρουσιάζουν ταλάντωση/ εναλλαγή μεταξύ των δύο αυτών καταστάσεων.

Χρησιμοποιώντας αυτά τα νέα στοιχεία, οι επιστήμονες μπορούν να επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις σε κάποια από τα μεγαλύτερα ερωτήματα στη Φυσική σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια εκτός του Καθιερωμένου Προτύπου. Ένα από αυτά είναι το αν αυτές οι εναλλαγές προκαλούνται από άγνωστα σωματίδια που δεν προβλέπονται.

Στον περίεργο κόσμο της κβαντικής φυσικής, το γοητευτικό μεσόνιο μπορεί να είναι ο εαυτός του και το αντισωματίδιό του ταυτόχρονα. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως κβαντική υπέρθεση και έχει ως αποτέλεσμα δύο σωματίδια, το καθένα με τη δική του μάζα: Μια βαρύτερη και μια ελαφρύτερη έκδοση του σωματιδίου. Αυτή η υπέρθεση επιτρέπει στο γοητευτικό μεσόνιο να πραγματοποιεί ταλάντωση μεταξύ του εαυτού του και του αντισωματιδίου του.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα που συνελέγησαν κατά τη δεύτερη «διαδρομή» του LHC (Large Hadron Collider) ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μέτρησαν μια διαφορά μάζας μεταξύ των δύο σωματιδίων 10 ^-38 gr. Μια μέτρηση τέτοιας ακρίβειας και βεβαιότητας είναι δυνατή μόνο όταν το φαινόμενο παρατηρείται πολλές φορές, και αυτό είναι δυνατό μόνο χάρη στην παραγωγή πολλών γοητευτικών μεσονίων σε συγκρούσεις στον LHC.

Η ανακάλυψη αυτού του φαινομένου «ξεκλειδώνει» μια νέα φάση ερευνών στη Φυσική, με τους ερευνητές να επιδιώκουν τώρα να κατανοήσουν την ίδια τη διαδικασία ταλάντωσης- κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για την επίλυση του μυστηρίου της ασυμμετρίας μεταξύ ύλης και αντιύλης.

Πηγή

Δύο περιπτώσεις κατακλυσμικής συγχώνευσης μελανών οπών με άστρα νετρονίων επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά οι αστροφυσικοί. Με τη βοήθεια των βαρυτικών κυμάτων που δημιουργήθηκαν και ταξίδεψαν έως τη Γη, τα δύο περιστατικά ανιχνεύθηκαν από τα παρατηρητήρια βαρυτικών κυμάτων LIGO (ΗΠΑ) και VIRGO (Ευρώπης) με διαφορά δέκα ημερών το ένα επεισόδιο από το άλλο. Και στις δύο περιπτώσεις, πιθανότατα, η μαύρη τρύπα «κατάπιε» ολόκληρο το άστρο νετρονίων.

Τα βαρυτικά κύματα είναι «ρυτιδώσεις» του χωροχρόνου, που προκαλούνται από κινούμενα στο σύμπαν αντικείμενα μεγάλης μάζας. Στη διάρκεια της εξαετίας από τότε που έγινε η πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων στη Γη (το 2015), έχουν εντοπιστεί συνολικά περισσότερα από 50 περιστατικά συγχώνευσης είτε μελανών οπών μεταξύ τους είτε ζευγαριών άστρων νετρονίων.

Τώρα, για πρώτη φορά οι επιστήμονες ανίχνευσαν βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση μαύρης τρύπας και άστρου νετρονίου. Η πρώτη συγχώνευση αφορούσε μία μαύρη τρύπα με μάζα περίπου εννέα φορές μεγαλύτερη του Ήλιου και ένα άστρο νετρονίων με 1,9 ηλιακές μάζες. Η δεύτερη αφορούσε μία μαύρη τρύπα με σχεδόν έξι ηλιακές μάζες και ένα άστρο νετρονίων με μιάμιση ηλιακή μάζα. Κανένα από τα δύο περιστατικά δεν ανιχνεύθηκε από οπτικό τηλεσκόπιο.

Προηγουμένως, το δίκτυο LIGO-Virgo βρήκε δύο άλλες υποψήφιες συγχωνεύσεις αστέρα -μαύρης τρύπας. Ένα συμβάν που ονομάζεται GW190814, που εντοπίστηκε στις 14 Αυγούστου 2019, αφορούσε μια σύγκρουση μιας μαύρης τρύπας με 23 ηλιακή μάζα με αντικείμενο περίπου 2,6 ηλιακών μαζών, η οποία θα μπορούσε να είναι είτε το βαρύτερο γνωστό αστέρι νετρονίων είτε η πιο ελαφριά γνωστή μαύρη τρύπα . Ένα άλλο υποψήφιο συμβάν, που ονομάζεται GW190426, και εντοπίστηκε στις 26 Απριλίου 2019, θεωρήθηκε πιθανότατα ως συγχώνευση αστέρα-μαύρης τρύπας νετρονίων, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι απλώς το αποτέλεσμα του θορύβου του ανιχνευτή.

Έχοντας παρατηρήσει με βεβαιότητα δύο παραδείγματα βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται με αστέρια νετρονίων, οι ερευνητές εκτιμούν ότι, εντός απόστασης ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός από τη Γη, περίπου μία τέτοια συγχώνευση συμβαίνει ανά μήνα.

Οι αστρονόμοι έχουν επί δεκαετίες αναζητήσει άστρα νετρονίων γύρω από μαύρες τρύπες στον γαλαξία μας, αλλά δεν έχουν βρει ακόμη. Οι δύο πηγές των νέων βαρυτικών κυμάτων, με τις ονομασίες GW200105 και GW200115, βρίσκονται σε δύο άλλους γαλαξίες, σε απόσταση 900 εκατομμυρίων έως ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός από τη Γη, χωρίς όμως να μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τέτοια κατακλυσμικά περιστατικά συμβαίνουν με συχνότητα περίπου ένα τον μήνα σε μία ακτίνα ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός από τον πλανήτη μας.

Τα βαρυτικά παρατηρητήρια LIGO, Virgo και KAGRA (Ιαπωνίας) έχουν βελτιώσει τους ανιχνευτές τους και ετοιμάζονται για ένα νέο γύρο παρατηρήσεων, που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2022. Ο ευρωπαϊκός ανιχνευτής VIRGO βρίσκεται κοντά στην Πίζα της Ιταλίας. Σημαντική είναι η συμμετοχή σε αυτές τις έρευνες της Ελληνίδας καθηγήτριας Αστροφυσικής Βίκυς Καλογερά του Πανεπιστημίου Northwestern.

Πηγή

Μια ιαπωνική εταιρεία και το Kyoto University συνεργάζονται για την ανάπτυξη των πρώτων δορυφόρων από ξύλο ως τον κόσμο ως το 2023.

Όπως αναφέρει το BBC, η Sumitomo Forestry ανακοίνωσε ότι άρχισε έρευνα πάνω στην ανάπτυξη δέντρων και τη χρήση ξύλου στο διάστημα. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής θα γίνουν πειράματα με διαφορετικά είδη ξύλου σε ακραία περιβάλλοντα στη Γη.

Τα διαστημικά σκουπίδια εξελίσσονται σε όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς περισσότεροι δορυφόροι τίθενται σε τροχιά. Ξύλινοι δορυφόροι θα καίγονταν χωρίς να απελευθερώνουν επιβλαβείς ουσίες στην ατμόσφαιρα ή εν δυνάμει επικίνδυνα θραύσματα όταν πέφτουν πίσω στη Γη.

«Ανησυχούμε πολύ για το ότι όλοι οι δορυφόροι που επανεισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης καίγονται και δημιουργούν μικροσκοπικά σωματίδια που θα αιωρούνται στα ανώτερα τμήματα της ατμόσφαιρας για πολλά χρόνια» είπε στο BBC ο Τακάο Ντόι, καθηγητής του Kyoto University και Ιάπωνας αστροναύτης. «Μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει το περιβάλλον της Γης».

Το επόμενο στάδιο, όπως είπε, θα είναι η ανάπτυξη του μηχανολογικού μοντέλου του δορυφόρου, «μετά θα κατασκευάσουμε το μοντέλο πτήσης».

Η Sumitomo Forestry, που υπάγεται στο Sumitomo Group, το οποίο είχε ιδρυθεί πάνω από 400 χρόνια πριν, ανέφερε πως θα αρχίσει την ανάπτυξη ξύλινων υλικών πολύ ανθεκτικών σε μεταβολές θερμοκρασίες και ηλιακό φως. Το ξύλο που χρησιμοποιεί αποτελεί μυστικό, όπως είπε στο BBC εκπρόσωπος της εταιρείας.

Σύμφωνα με το World Economic Forum (WEF) υπάρχουν 6.000 δορυφόροι σε τροχιά και το 60% εξ αυτών είναι παροπλισμένοι (διαστημικά σκουπίδια).

Πηγή

Μικρόβια που «τρώνε» πετρώματα, μπορούν να βοηθήσουν καθοριστικά τους μελλοντικούς αστροναύτες στην εξόρυξη πολύτιμων μετάλλων στο διάστημα, σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη Βρετανών επιστημόνων, οι οποίοι έκαναν τα πρώτα στον κόσμο σχετικά πειράματα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), με τη βοήθεια των εκεί αστροναυτών. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η τεχνολογία της μικροβιακής βιο-εξόρυξης έχει τη δυνατότητα να παίξει σημαντικό ρόλο στην οικονομική αξιοποίηση των αστεροειδών, δορυφόρων και πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Αυτό αφορά όχι μόνο διάφορα κοινά χρήσιμα μέταλλα και ορυκτά όπως ο σίδηρος και το μαγνήσιο, αλλά και τις λεγόμενες «σπάνιες γαίες», που αποτελούν ζωτικά συστατικά των ηλεκτρονικών συσκευών (υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων κ.α.) χάρη στις μοναδικές μαγνητικές και χημικές-καταλυτικές ιδιότητές τους. Οι σπάνιες γαίες -όπως λέει και το όνομα τους- είναι σχετικά δυσεύρετες στη Γη, ενώ η εξόρυξή τους είναι ακριβή, παρόλο που η ζήτησή τους συνεχώς αυξάνεται. Ένα από τα βασικά κίνητρα για τις εξορυκτικές-μεταλλευτικές δραστηριότητες εκτός Γης θα είναι ακριβώς η αναζήτηση «σπάνιων γαιών» και σε αυτό μπορεί να αξιοποιηθούν τα μικρόβια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροβιολογίας Τσαρλς Κόκελ της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», αξιολόγησαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό -σε συνθήκες μικροβαρύτητας και σε προσομοίωση των συνθηκών στον Άρη- τις δυνατότητες τριών ειδών βακτηρίων (Sphingomonas desiccabilis, Bacillus subtilis και Cupriavidus metallidurans).

Τα πειράματα διάρκειας τριών εβδομάδων, με την ονομασία BioRock, έγιναν μέσα σε μικρές ειδικές συσκευές (αντιδραστήρες βιο-εξόρυξης) μεγέθους σπιρτόκουτου, που ανέπτυξαν οι επιστήμονες του Κέντρου Αστροβιολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και οι οποίες μεταφέρθηκαν στον ISS με ένα πύραυλο της Space X το καλοκαίρι του 2019. Παράλληλα, έγιναν ανάλογα πειράματα σε συνθήκες κανονικής βαρύτητας στη Γη.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι στο διάστημα ειδικά ένα βακτήριο (Sphingomonas desiccabilis) μπορεί να εξορύξει σπάνιες γαίες (νεοδύμιο, λανθάνιο κ.α.) από βασάλτες, ένα κοινό ηφαιστειακό υλικό στη Σελήνη, στον Άρη και σε άλλα ουράνια σώματα. Στη Γη τα βακτήρια χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό από την εξορυκτική-μεταλλευτική βιομηχανία. Περίπου το 20% του χαλκού και του χρυσού παγκοσμίως σήμερα εξορύσσεται με τη βοήθεια μικροβιακών διαδικασιών.

«Τα πειράματα μας δείχνουν ότι είναι επιστημονικά και τεχνικά εφικτή η βιολογικά υποβοηθούμενη εξόρυξη στο ηλιακό σύστημα. Αν και δεν είναι ακόμη οικονομικά βιώσιμη η εξόρυξη στο διάστημα και η μεταφορά των στοιχείων στη Γη, η διαστημική βιο-εξόρυξη έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει μια βιώσιμη επιτόπια ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα. Για παράδειγμα, η κατασκευή ρομποτικών -εποπτευόμενων από ανθρώπους- ορυχείων στην περιοχή Oceanus Procellarum στη Σελήνη, η οποία διαθέτει πετρώματα με υψηλές συγκεντρώσεις σπάνιων γαιών, μπορεί να συμβάλει στην επιστημονική και οικονομική ανάπτυξη πέρα από τη Γη», δήλωσε ο Κόκελ, ο οποίος σχεδιάζει την επέκταση του BioRock στο ανάλογο πρόγραμμα BioAsteroid, το οποίο θα κάνει μικροβιακά πειράματα με υλικό από αστεροειδείς.

Οι αστροναύτες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), όταν επιστρέψουν στη Σελήνη από το 2024 και μετά, θα προσπαθήσουν να βγάλουν πόσιμο νερό θαμμένο στους πόλους. Επίσης το 2021 το νέο ρομποτικό ρόβερ Perseverance της NASA, όταν φθάσει στον Άρη, θα επιχειρήσει να βγάλει οξυγόνο από το διοξείδιο του άνθρακα της αρειανής ατμόσφαιρας.

Ακόμη, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), ο οποίος χρηματοδότησε το βρετανικό ερευνητικό πρόγραμμα BioRock, προ ημερών ανέθεσε στη βρετανική εταιρεία Metalysis να αναπτύξει μια διαδικασία εξαγωγής οξυγόνου από τη σεληνιακή σκόνη και παράλληλα δημιουργίας αλουμινίου, σιδήρου και άλλων μετάλλων σε μορφή σκόνης. Το παραγόμενο επί τόπου οξυγόνο θα χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο, καθώς και για την υποστήριξη της ζωής των αστροναυτών σε μια μελλοντική σεληνιακή βάση.

Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:

https://www.nature.com/articles/s41467-020-19276-w

Παύλος Δρακόπουλος – https://www.amna.gr/home/article/504638/Mikrobia-pou-trone-petromata–tha-boithisoun-stis-exoruxeis-sto-diastima–deichnei-europaiko-peirama

Το 2018, οι ερευνητές του Cornell είχαν κατασκευάσει έναν ανιχνευτή ο οποίος, σε συνδυασμό με μια διαδικασία που ονομάζεται πτυχογραφία, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ τριπλασιάζοντας την ανάλυση ενός υπερσύγχρονου μικροσκοπίου ηλεκτρονίων. Παρά την επιτυχία της αυτή η μέθοδος είχε μια αδυναμία. Δούλευε μόνο για εξαιρετικά λεπτά δείγματα, πάχους μερικών μόνο ατόμων. Οτιδήποτε παχύτερο χειροτέρευε την διακριτική ικανότητα.

Πριν από λίγες μέρες οι ερευνητές Zhen Chen et al δημοσίευσαν την εργασία τους με τίτλο “Electron Ptychography Achieves Atomic-Resolution Limits Set by Lattice Vibrations” όπου περιγράφουν πως πέτυχαν το δικό τους ρεκόρ αυξάνοντας κι άλλο την ανάλυση του μικροσκοπίου ξεπερνώντας τις προηγούμενες αδυναμίες. Η ανάλυση είναι τόσο βελτιωμένη, ώστε η μόνη ασάφεια στην εικόνα οφείλεται στην θερμική κίνηση των ατόμων! Θα μπορούσε να πει κανείς πως η μέθοδος αυτή μετράει τις θερμικές ταχύτητες των ατόμων.

Στο ένθετο δεξιά βλέπουμε το μοριακό μοντέλο του PrScO₃. Η λευκή γραμμή κλίμακας αντιπροσωπεύει μήκος 2 Å.

Αν τα άτομα είχαν μεγαλύτερη μάζα η ταχύτητα των θερμικών ταλαντώσεων θα ήταν μικρότερη και η ανάλυση της εικόνας πολύ καλύτερη. Ελαττώνοντας κι άλλο την θερμοκρασία του δείγματος, φτάνοντας σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, τα άτομα εξακολουθούν να έχουν κβαντικές διακυμάνσεις, οπότε η βελτίωση δεν θα ήταν πολύ μεγάλη.

Η μορφή της ηλεκτρονικής πτυχογραφίας που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές θα τους επιτρέψει να κάνουν τρισδιάστατη απεικόνιση μεμονωμένων ατόμων, να εντοπίζουν άτομα προσμείξεων, να τα απεικονίζουν και να μελετούν τις ταλαντώσεις τους. Όλα αυτά θα ήταν πολύ χρήσιμα στην απεικόνιση ημιαγωγών, καταλυτών, κβαντικών υλικών – συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιούνται στους κβαντικούς υπολογιστές – και γενικότερα στην επιστήμη υλικών. Η εν λόγω μέθοδος απεικόνισης θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί σε βιολογικά κύτταρα ή ιστούς ή ακόμη και στις συνδέσεις συνάψεων στον εγκέφαλο.

Πηγή

Το διαστημικό όχημα της NASA Perseverance τοποθέτησε το μικρό ρομποτικό ελικόπτερο Ingenuity βάρους δύο κιλών στην επιφάνεια του Άρη. Η πρώτη πτήση ελικοπτέρου σε άλλον πλανήτη θα πραγματοποιηθεί στις 11 Απριλίου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA, τα δεδομένα από την πρώτη δοκιμαστική πτήση θα φτάσουν στη Γη στις 12 Απριλίου. Μια πτήση στον Άρη είναι δυσκολότερη από ό,τι στη Γη κι αυτό γιατί ναι μεν ο Άρης έχει μικρότερη ένταση βαρύτητας, περίπου το 1/3 της Γης, αλλά η ατμόσφαιρά του κοντά στην επιφάνειά του είναι εκατό φορές αραιότερη σε σχέση με Γη. 

Βέβαια το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει μόνο του το Ingenuity είναι οι χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν την νύχτα στον Άρη (έως -90 βαθμοί Κελσίου). Έτσι, η εσωτερική μπαταρία του τροφοδοτεί την εσωτερική θερμάστρα που διαθέτει, για να μην παγώσουν τα ηλεκτρονικά του συστήματα. Αν όλα πάνε καλά οι πτήσεις του θα φτάνουν μέχρι τα 5 μέτρα υψόμετρο και θα διανύει αποστάσεις 90 μέτρων. 

Το Ingenuity θα πραγματοποιήσει πέντε πτήσεις σε ύψος 3-5 μέτρων. Κάθε πτήση θα διαρκέσει περίπου 90 δευτερόλεπτα με το drone να πετάει σε αποστάσεις περίπου 50 μέτρων από την βάση του. Σκοπεύει να στρέψει τις προπέλες στις 50 σ.α.λ. προτού ωθήσει την ισχύ έως τις 240 σ.α.λ.,. Κατά την πρώτη εκκίνηση, σχεδιάζεται κάθετη απογείωση και μετά επιστροφή στο έδαφος. Σιγά-σιγά, οι κινήσεις θα είναι μακρύτερες και πιο περίπλοκες (για παράδειγμα πλευρικά).  Το Ingenuity έχει 30 ημέρες για να αποδειχθεί ότι πάει καλά. Εάν η ιδέα επικυρωθεί, τέτοια drones θα μπορούσαν να προστεθούν σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές για να συμπληρώσουν το έργο των rover, εξοπλισμένο με κάμερες ή αισθητήρες.

Το σχέδιο κάθε πτήσης θα έχει γίνει από τους τεχνικούς της NASA αλλά από την στιγμή που θα απογειωθεί το drone θα κινείται και θα ενεργεί μόνο του χωρίς να υπάρχει τηλεχειρισμός. Τα στελέχη της NASA αναφέρουν ότι η πιο σημαντική στιγμή του εγχειρήματος είναι η στιγμή της πρώτης απογείωσης. Αν το Ingenuity απογειωθεί και πετάξει χωρίς προβλήματα θα έχει επιτελέσει την αποστολή του αφού το ζητούμενο δεν είναι η συλλογή δεδομένων από αυτό αλλά να διαπιστωθεί αν μπορεί να πετάξει κάποιο όχημα στον Κόκκινο Πλανήτη.

Επιστήμονες ανακάλυψαν έναν φθηνό, πιο αποδοτικό τρόπο για να προκαλούν μια χημική αντίδραση στην «καρδιά» πολλών βιολογικών διαδικασιών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερους τρόπους δημιουργίας βιοκαυσίμων από φυτά. Η συγκεκριμένη μελέτη υποδεικνύει πως κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν.

«Η διαδικασία της μετατροπής ζάχαρης σε αλκοόλ πρέπει να είναι πολύ αποδοτική αν θες το τελικό προϊόν να είναι ανταγωνιστικό στα ορυκτά καύσιμα» λέει καθηγητής Χημείας και Βιοχημείας στο Οχάιο. «Η διαδικασία του πώς γίνεται αυτό είναι πολύ γνωστή, μα το κόστος την καθιστά μη ανταγωνιστική, ακόμα και με σημαντικές κυβερνητικές επιδοτήσεις. Αυτή η νέα εξέλιξη θα μπορούσε να βοηθήσει να μειωθεί το κόστος».

Στην «καρδιά» της ανακάλυψης είναι μια πιο φθηνή και πιο απλή μέθοδος δημιουργίας των «μορίων- βοηθών» που επιτρέπουν ο άνθρακας στα κύτταρα να μετατρέπεται σε ενέργεια- τα αποκαλούμενα «cofactors». Τα μόρια αυτά είναι NADH (δινουκλεοτίδιο αδενίνης νικοτιναμιδίου) και το παράγωγο NADPH. Αυτοί οι cofactors είναι γνωστό πως παίζουν ρόλο- κλειδί στη μετατροπή του σακχάρου από τα φυτά σε βουτανόλη ή αιθανόλη για καύσιμα. Επίσης, παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιβράδυνση του μεταβολισμού των καρκινικών κυττάρων, και αποτελούν στόχο θεραπείας για κάποιους καρκίνους.

Ωστόσο τόσο το NADH όσο και το NADPH είναι ακριβά: «Αν μπορείς να κόψεις το κόστος παραγωγής στο μισό, αυτό θα έκανε τα βιοκαύσιμα ένα πολύ ελκυστικό επιπρόσθετο για τη δημιουργία “flex” (flexible) καυσίμων με βενζίνη. Η βουτανόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά ως επιπρόσθετο, επειδή δεν είναι φθηνή. Μα αν μπορούσες να την φτιάξεις φθηνά, ξαφνικά αυτό θα άλλαζε. Θα μπορούσες να κόψεις το κόστος της βουτανόλης στο ήμισυ, επειδή το κόστος συνδέεται με τη χρήση αυτού του cofactor».

Για τους σκοπούς τους οι επιστήμονες έφτιαξαν ένα ηλεκτρόδιο συνδυάζοντας νικέλιο και χαλκό. Το ηλεκτρόδιο αυτό επέτρεψε τη δημιουργία NADH και ΝΑDPH από τις αντίστοιχες οξειδωμένες μορφές τους. Στο εργαστήριο οι ερευνητές ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν NADPH ως cofactor στην παραγωγή αλκοόλ από άλλο μόριο, μία δοκιμή που έκαναν σκόπιμα για να δείξουν πως το ηλεκτρόδιο το οποίο έφτιαξαν μπορούσε να βοηθήσει στη μετατροπή βιομάζας- κυττάρων φυτών σε βιοκαύσιμα, και, δεδομένου πως τα NADH και NADPH είναι στην καρδιά πολλών διαδικασιών μετατροπής ενέργειας εντός κυττάρων, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει και σε άλλες εφαρμογές συνθετικού χαρακτήρα.

Πηγή

Το νέο ρομποτικό ρόβερ Perseverance (Επιμονή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έβαλε μπροστά τις μηχανές του και για μισή ώρα διήνυσε τα πρώτα διστακτικά 6,5 μέτρα στον Άρη.

Παράλληλα, τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες από τα ίχνη που άφησαν οι τροχοί του στο κοκκινωπό αμμώδες αρειανό έδαφος.
Οι μηχανικοί στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA δήλωσαν με ικανοποίηση ότι το εξάτροχο ρόβερ μεγέθους αυτοκινήτου τα καταφέρνει καλύτερα και από τις δοκιμές του στη Γη. Το Perseverance, το οποίο προσεδαφίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου στον μεγάλο κρατήρα Γιέζερο, κάποτε αρχαία λίμνη και δέλτα ποταμού, έχει λίγο μεγαλύτερη ταχύτητα από το προηγούμενο αμερικανικό ρόβερ στον Άρη, το Curiosity (Περιέργεια), που ακόμη βρίσκεται εν λειτουργία. Επίσης το νέο ρόβερ είναι σε θέση να διασχίσει μεγαλύτερη απόσταση μέσα σε μια μέρα, γύρω στα 200 μέτρα, επειδή είναι ικανό να αποφεύγει καλύτερα τα διάφορα εμπόδια, όπως μεγάλους βράχους και παγίδες άμμου.
Προς το παρόν, οι επιστήμονες της NASA μελετούν τα διαθέσιμα δεδομένα για τη γύρω περιοχή, προκειμένου να αποφασίσουν ποια θα είναι η καλύτερη διαδρομή για το ρόβερ. Η τελική απόφαση τους πιθανώς θα ληφθεί, αφού το μικρό ρομποτικό ελικόπτερο Ingenuity βάρους δύο κιλών πετάξει και κατοπτεύει τη «γειτονιά» του ρόβερ (θα είναι η πρώτη φορά που ένα drone θα πετάξει σε άλλο κόσμο). Προς το παρόν, το ελικοπτεράκι βρίσκεται προσδεμένο κάτω από την «κοιλιά» του ρόβερ.


Το Perseverance, το οποίο προγραμματίζεται να διανύσει 15 χιλιόμετρα μέσα στο επόμενο αρειανό έτος (αντιστοιχεί σε περίπου δύο γήινα έτη), είναι το πιο εξελιγμένο κινητό εργαστήριο αστροβιολογίας που έχει σταλεί σε άλλο πλανήτη ή δορυφόρο, με στόχο την αναζήτηση ιχνών μικροβιακής ζωής, χάρη στα πολλά επιστημονικά όργανα, το ρομποτικό βραχίονα και τις υψηλής ανάλυσης κάμερες του.

Η περιοχή που προσεδαφίστηκε το διαστημικό όχημα Perseverance ονομάστηκε από τη NASA Οκτάβια Ε. Μπάτλερ (το όνομα αφροαμερικανής συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας):
«Όταν το @NASAPersevere προσγειώθηκε στον Άρη, όχι μόνο γράψαμε ιστορία, ζήσαμε τα όνειρα των καλλιτεχνών που εμπνέουν τα ταξίδια μας στο διάστημα. Αποδίδοντας φόρο τιμής, οι επιστήμονες της @NASAJPL έδωσαν το όνομα της @OctaviaEButler, τηw πρωτοποριακής συγγραφέως επιστημονικής φαντασία στην περιοχή προσγείωσης του rover».

Πηγή

Υπογράφηκε η τελική συμφωνία μεταξύ της NASA και της ESA, που προβλέπει τη συνεργασία των διαστημικών υπηρεσιών Αμερικής και Ευρώπης, στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis, και ειδικότερα του διαστημικού σταθμού Gateway. Η συμφωνία ανοίγει την «Πύλη» για το βαθύ διάστημα.

H συμφωνία αυτή σηματοδοτεί την πρώτη επίσημη δέσμευση από πλευράς NASA για συμμετοχή αστροναυτών ώστε να δημιουργηθεί μια διεθνής συμμαχία ενόψει της επιστροφής στη Σελήνη.

Κεντρικός άξονας όλων αυτών των πρωτοβουλιών είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος δυναμικής όσο και βιώσιμης εξερεύνησης του φυσικού μας δορυφόρου.

Ακολουθώντας τα πρότυπα του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού (ISS), η ευρωπαϊκή ESA θα συνεισφέρει στο εγχείρημα με τις μονάδες διαβίωσης και ανεφοδιασμού, καθώς και στην ενίσχυση των συστημάτων επικοινωνίας για το Gateway, όταν ο νέος σταθμός τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η μονάδα ανεφοδιασμού θα περιλαμβάνει επίσης και παράθυρα παρατήρησης.

Η συνεργασία της NASA με την ESA δεν θα περιοριστεί στην κατασκευή αυτών των μονάδων, καθώς η ESA θα είναι υπεύθυνη και για τη λειτουργία των στοιχείων που θα συνεισφέρει στο Gateway. Παράλληλα, η ίδια συμμετέχει και στο πρόγραμμα για την κατασκευή του διαστημοπλοίου Orion με την κατασκευή δύο μονάδων υποστήριξης του σκάφους, οι οποίες θα παρέχουν οξυγόνο και νερό στο πλήρωμα.

Ο Gateway σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορεί να αξιοποιήσει στοιχεία τα οποία θα συνεισφέρουν οι συνεργαζόμενες με τη NASA διαστημικές υπηρεσίες, διευρύνοντας έτσι τις προοπτικές εξερεύνησης της Σελήνης.

Ο σταθμός πρόκειται να συναρμολογηθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, λειτουργώντας ως τροχιακό εφαλτήριο για την πραγματοποίηση αποστολών με προορισμό τη Σελήνη, τον Άρη αλλά και σημεία στο απώτερο διάστημα. Θα έχει μέγεθος περίπου ίσο με το ένα έκτο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και θα αποτελέσει την αφετηρία για μια σειρά εξερευνητικών αποστολών, ρομποτικών όσο και επανδρωμένων, αρχικά προς τη Σελήνη και αργότερα τον Άρη.

Θα αποτελεί τον ενδιάμεσο σταθμό των αστροναυτών που θα ταξιδεύουν στη Σελήνη με το SLS (Space Launch System) και το θαλαμίσκο Orion, με τελικό προορισμό θέσεις σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Σελήνη αλλά και την επιφάνεια του δορυφόρου.

Πηγή