Και κάτι άλλο... (277 άρθρα)

Μαρίζα Κωχ: Σαντορινιός αέρας στην καρδιά του χειμώνα

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Συνέντευξη στην Έρη Βαρδάκη του ΒΗMAgazino, επί τη ευκαιρία της συγγραφής του βιβλίου της «Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης»

Τραγουδήσατε πρώτη φορά στη ζωή σας από χαρά ή από λύπη;
«Ενα παιδί από χαρά μόνο τραγουδά. Ηταν στο Ιδρυμα. Στεγαζόταν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Είχαμε μπει εκεί με την αδελφή μου, τεσσάρων ετών εγώ τότε, ως τραχωματικά παιδιά (σ.σ.: μολυσματική νόσος των ματιών που προκαλούσε τύφλωση) και μείναμε για πέντε χρόνια. Κάθε Σάββατο, έξω από το Ιδρυμα, οι Μικρασιάτες έστηναν γιορτή».
 
Και εσείς συμμετείχατε;
«Με ανέβαζαν στο κάρο και τραγουδούσα. Ημουν λίγο πιο ψηλή από το χωνί του γραμμοφώνου. Το έσκαγα μαζί με τα αγόρια από το Ιδρυμα. Σκάβαμε ένα λαγούμι και πηγαίναμε κοντά τους. Εγώ ήμουν η σοπράνο».
 
Στο πρόσφατο βιβλίο σας «Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης» (εκδ. Μεταίχμιο) αφηγείστε τα δύσκολα παιδικά σας χρόνια στη μεταπολεμική Ελλάδα.
«Επέλεξα να το κάνω τώρα. Ενιωσα ότι αυτή ήταν η στιγμή. Tώρα που τα παιδιά του πολέμου που ήρθαν από απέναντι είναι πολλά – 4.000 παιδιά στα αζήτητα. Και ήθελα να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο. Γιατί στον πόλεμο όλοι είναι χαμένοι, μα περισσότερο τα παιδιά. Στην έκδοση αυτού του βιβλίου, βέβαια, συνέβαλε και η Φρόσω Πετρίδου από το Πανεπιστήμιο Πατρών που ανακάλυψε τα χειρόγραφά μου κάτω από το στρώμα µου».
 
Με συγκίνησε ιδιαίτερα η ιστορία αγάπης της μητέρας σας με τον πατέρα σας, έναν όμορφο γερμανό στρατιώτη που μιλούσε αρχαία ελληνικά.
«Την ερωτεύτηκε όταν αντίκρισε τις φωτογραφίες της σε ένα φωτογραφείο της πλατείας Καρύτση. Της έστησε καρτέρι όταν πήγε να τις πάρει. Εζησαν μαζί τέσσερα χρόνια. Απέκτησαν την αδελφή μου και εμένα. Ηταν γενναία γυναίκα η μητέρα μου. Με την οπισθοχώρηση, τα ίχνη του πατέρα μας χάθηκαν. Η μάνα μου μαυροφορέθηκε. Νιώθαμε όμως πάντα παιδιά αγάπης. Εκείνη πίστευε ότι αν ζούσε, μα με ένα πόδι, μα με ένα χέρι, θα ερχόταν πίσω κοντά μας. Ηταν σίγουρη ότι είχε σκοτωθεί. Δεν μας άφησε στοιχεία να τον αναζητήσουμε. Ηταν βέβαιη για την αγάπη τους».

 
Και εσείς όµως ερωτεύτηκατε στα 13.
«Το 1956 έγινε ο μεγάλος σεισμός της Σαντορίνης. Στο νησί ήρθαν παλικάρια να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση. Ηρθε και ο Στυλιανός από το Ηράκλειο της Κρήτης…».
 
Και άξιζε τον κόπο;
«Φαίνεται ότι άξιζε. Ηταν ένα παλικάρι με μια σοβαρότητα τέτοια που μου συγχωρούσε όλα τα παλαβά που συνέχιζα να κάνω. Να εξαφανίζομαι στο βουνό και να νυχτώνομαι εκεί. Οι άλλοι, η μάνα μου, με μάλωναν και εκείνος με μια γλυκύτητα μου έλεγε: «Αφησέ τους». Τον παντρεύτηκα 14 ετών και έφερα στη ζωή τον γιο μας. Ο γάμος μας, βέβαια, διαλύθηκε όταν εγκατασταθήκαμε πλέον στην Αθήνα και άρχισα να πηγαίνω στο ωδείο. Εκείνος είχε αντιρρήσεις. Και δεν θα έπρεπε, νομίζω. Γιατί του είχα ξεκαθαρίσει ότι ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Δεν το άντεξε. Συνεχίσαμε τη ζωή μας χωριστά. Εκείνος ξαναπαντρεύτηκε και έχει αφήσει δύο αδέλφια στον γιο μου. Εφυγε δυστυχώς νωρίς από τη ζωή».
 
Πώς είναι να γίνεσαι μητέρα σε τόσο τρυφερή ηλικία;
«Δεν έχω ακούσει τη λέξη «μαμά» από τα χείλη του γιου μου. «Μαρίζα» με ανεβάζει, «Μαρίζα» με κατεβάζει. Μεγαλώσαμε σαν αδέλφια και ήταν ωραίο. Ευτυχώς τώρα έχω ένα εγγόνι και χαίρομαι που το ακούω να με λέει «γιαγιά»».
 
Πρώτη φορά ποτέ τραγουδήσατε μπροστά σε κοινό;
«Το 1966 σε μια μπουάτ. Εκεί με ανακάλυψε ο Μίκης. Εγραψε μάλιστα έναν κύκλο τραγουδιών για τη φωνή μου, την «Ηλικία της γειτονιάς μου». Δεν προλάβαμε να τα ηχογραφήσουμε σε στούντιο. Ηρθε η χούντα. Πρόσφατα ανακάλυψα στο ΥouΤube ένα τραγούδι από live εκείνων των ημερών. «Σαν παλιό αμαξάκι» λέγεται. Ποιος, πώς το διέσωσε, ποιος να το ξέρει!».
 
To βράδυ του πραξικοπήματος πού σας βρήκε;
«Με τον Μίκη. Βγαίνοντας από την μπουάτ ακούστηκε ένας θόρυβος. «Eίναι από ερπύστριες. Κρυφτείτε γρήγορα» μας είπε. Τα επόμενα χρόνια μπαινοβγαίναμε στο εξωτερικό. Συγκατοικούσα στο Λονδίνο με τον Μάνο Λοΐζο και τη Μάρω, τη γυναίκα του. Τα λεφτά δεν έφταναν ποτέ θυμάμαι. Είχαμε ρημάξει τα βουτυράκια και τα μελάκια από τα καφενεία. Κάναμε κολεγιά με τους σερβιτόρους που ήταν Κύπριοι και έκαναν τα στραβά μάτια».
 
Στην Αγγλία ανακαλύψατε το ροκ;
«Ναι. Ετσι έβαλα τον ηλεκτρικό ήχο στα τραγούδια μου. Γύρισα στην Ελλάδα μέσα στη δικτατορία και συνεργάστηκα με τον Διονύση Σαββόπουλο στο «Rodeo». Ηταν τόσος ο κόσμος που ερχόταν να μας δει, που έριχναν νερό από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών για να διαλυθεί το πλήθος. Είχαμε ένα βαν με τους δικούς μου μουσικούς, χωρίς πόρτες, θυμάμαι. Πηγαίναμε στον Αλιμο. Υπήρχε ένα κουτούκι. Βάζαμε τον ενισχυτή στην πρίζα και τι άκουγαν τα ψάρια… Ετσι ηχογραφήσαμε τον δίσκο «Aραμπάς»».
 
Hταν ο πρώτος δίσκος της Μinos που έγινε χρυσός.
«Ηταν μια πρόταση διαμαρτυρίας στην καπηλεία που γινόταν στα παραδοσιακά τραγούδια από τη χούντα. Επαιζε το ραδιόφωνο «Tα παιδιά της Σαμαρίνας» και λέγαμε «έρχεται διάγγελμα πάλι». Και εμείς κάναμε την παράδοση τραγούδι διαμαρτυρίας».
 
Φτιάχνετε ακόµη το δικό σας κρασί;
«Ξέρω να φτιάχνω κρασί από τα παιδικά μου χρόνια στη Σαντορίνη. Είμαι λίγο αλχημίστρια. Μαγειρεύω με έναν τρόπο λίγο πρωτότυπο, θα έλεγα. Και κάνω και καταπληκτικό πετιμέζι. Τις κρύες ημέρες του χειμώνα στο βιωματικό εργαστήρι μουσικής για παιδιά που έχω δημιουργήσει τους φτιάχνω τηγανίτες και τις περιχύνω με πετιμέζι».
 
 
Πηγή: BHmagazino

 

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Έλληνας νευροεπιστήμονας, ανακαλύπτει νέα περιοχή στον ανθρώπινο εγκέφαλο!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Γιώργος Παξινός

Ο καθηγητής Γιώργος Παξινός | ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια νέα, άγνωστη έως τώρα, περιοχή στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ανακάλυψε ο Έλληνας καθηγητής της διασποράς Γιώργος Παξινός, ερευνητής στο Ινστιτούτο Ερευνών Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας (Neuroscience Research Australia-NeuRA).

Η περιοχή, την οποία ο διεθνούς φήμης «χαρτογράφος» του εγκεφάλου ονόμασε «Ενδοσχοινιοειδή Πυρήνα» (Endorestiform Nucleus), βρίσκεται κοντά στο σημείο όπου ενώνεται ο εγκέφαλος με το νωτιαίο μυελό. Συγκεκριμένα, βρίσκεται μέσα στο κάτω παρεγκεφαλιδικό σκέλος, μια περιοχή που ενσωματώνει και συνδυάζει τις αισθητηριακές και τις κινητικές πληροφορίες, προκειμένου να διορθώσει τη στάση του σώματος, την ισορροπία του και τις μικρές επιδέξιες κινήσεις.

«Μένει να προσδιορισθεί η λειτουργία αυτής της νεοανακαλυφθείσας περιοχής του εγκεφάλου. Τώρα που έχει χαρτογραφηθεί, θα είναι δυνατό να μελετηθεί από την ευρύτερη ερευνητική κοινότητα», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Σύμφωνα με τον κ.Παξινό, «το κάτω παρεγκεφαλιδικό σκέλος, που ονομάζεται επίσης σχοινιοειδές σώμα, είναι σαν ένα ποτάμι που μεταφέρει πληροφορίες από το νωτιαίο μυελό και το εγκεφαλικό στέλεχος προς την παρεγκεφαλίδα. Η περιοχή του εγκεφάλου που τώρα ανακαλύφθηκε, είναι μια ομάδα νευρώνων μέσα σε αυτό το σκέλος, εξ ου και το όνομά της «ενδοσχοινιοειδής πυρήνας».

Όσον αφορά τη λειτουργία της, ο κ.Παξινός δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «μόνο υποθέσεις θα μπορούσα να κάνω με βάση τη θέση της, πιθανώς βοηθά στον έλεγχο των επιδέξιων κινήσεων, όπως στο παίξιμο ενός μουσικού οργάνου. Δεν μπορώ να φαντασθώ έναν χιμπατζή να παίζει στο μπουζούκι τις ‘Περασμένες μου αγάπες', ένα τραγούδι πολύ απαιτητικό για το μπουζούκι, με τον ίδιο επιδέξιο τρόπο ενός ανθρώπου, όσο κι αν ο χιμπατζής αγαπούσε τη μουσική!»

Η ανακάλυψη νέων περιοχών του εγκεφάλου βοηθά τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις ασθένειες και να δοκιμάσουν νέες θεραπείες για τις διάφορες νευροεκφυλιστικές παθήσεις (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, επιληψία κ.α.).

Η νέα ανακάλυψη του Γ. Παξινού θα παρουσιασθεί για πρώτη φορά στη διεθνή επιστημονική κοινότητα στο νέο βιβλίο του ("Human Brainstem: Cytoarchitecture, Chemoarchitecture, Myeloarchitecture") που θα κυκλοφορήσει περί το τέλος Φεβρουαρίου του 2019 από τις κορυφαίες επιστημονικές εκδόσεις Elsevier.

O Γιώργος Παξινός είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2012 και της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών από το 2009. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1944 και μετά το γυμνάσιο έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και μετά πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά.

Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο πανεπιστήμιο Γέηλ των ΗΠΑ, από το 1974 μετακινήθηκε μόνιμα στην Αυστραλία, όπου είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ και βασικός ερευνητής-επικεφαλής ομάδας στο Ινστιτούτο Neuroscience Research Australia. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει πρόεδρος της Εταιρείας Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας και επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2008), του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2016) και του Ιονίου Πανεπιστημίου (2017).

Συντάκτης: 
efsyn.gr
Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Μιχάλης Δερτούζος – Το εθνικό μας πλεονέκτημα στην Πληροφοριακή Εποχή

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Γράφω στα ελληνικά τούτη την πρόσθετη εισαγωγή, μοναδική ανάμεσα σ΄όλες τις εκδόσεις και μεταφράσεις του What Will Be, για δύο λόγους: τη ζεστασιά που νιώθω για την πατρίδα μου και την πίστη ότι ο λαός μας και η πληροφορική έχουν καλή προοπτική παντρειάς.

Αν η εκτίμηση αυτή είναι σωστή, θα μπορούσε η νέα αυτή επανάσταση, που ήδη σείει τον κόσμο, να δονήσει την Ελλάδα περισσότερο, ώστε να καταλάβει προνομιούχα θέση δίπλα στον τουρισμό και τις αγροτικές μας εξαγωγές.

Γενικότητες με βάση εθνικά καλούπια είναι, συνήθως, επικίνδυνες. Πώς θα εξηγήσουμε, όμως, ότι οι Ιάπωνες, που για είκοσι χρόνια προσπαθούν να πάρουν την πάνω βόλτα στο λογισμικό (software), με τεράστιες επενδύσεις και ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, έβγαλαν μόνοι τους, τελευταία, το συμπέρασμα ότι δεν έχουν επιτύχει σ αυτό το σκοπό; Πώς θα εξηγήσουμε ακόμα ότι οι Ευρωπαίοι της κεντρικής Ευρώπης, αν και έχουν κάνει αξιόλογες εφευρέσεις, όπως το World Wide Web, έχουν δυσκολία να τις εκμεταλλευτούν και, γενικότερα, να πλησιάσουν τους Αμερικανούς στη δημιουργία πλούσιου φάσματος προγραμμάτων και συστημάτων πληροφορικής;

Νομίζω ότι οι Ιάπωνες δεν τα κατάφεραν, επειδή πιστεύουν ότι το καρφί που εξέχει πρέπει να χτυπηθεί, ώστε να έρθει στην ίδια περασιά με όλα τα άλλα. Το λογισμικό, όμως, και οι πετυχημένες χρήσεις της πληροφορικής θέλουν τρέλες, ιδιορρυθμίες και εφευρετικότητα, που δε φυτρώνουν εύκολα στον κήπο της ομοιομορφίας. Οι Κεντροευρωπαίοι, που όπως οι Ιάπωνες πέρασαν από τη φεουδαρχική πειθαρχία στο βασιλιά, διακρίνονται κι αυτοί από την αγάπη της ομοιομορφίας, μαζί με κάτι άλλο: τη λατρεία της ακρίβειας και την πίστη ότι, πριν κατασκευαστεί κάτι, πρέπει πρώτα να μελετηθούν όλα τα πιθανά προβλήματα, να ιεραρχηθούν και να διορθωθούν. Τέτοιο σκεπτικό φτιάχνει τέλεια ρολόγια και υλικά προϊόντα ακριβείας. Αλλά δε συμβάλλει στη δημιουργία των άυλων προϊόντων της πληροφορικής, ίσως επειδή αυτά είναι πιο πολύπλοκα και αντιπροσωπεύουν ένα περίεργο μείγμα επιστήμης και τέχνης. Αντί για σχολαστική ακρίβεια, θέλουν γρηγοράδα… και λίγο μπουρδούκλωμα! Ας τελειώσει το πρόγραμμα τώρα, κι ας έχει λίγα σφάλματα (bugs). Χρησιμοποιώντας το θα τα βρούμε, μαζί με άλλα σφάλματα που δεν προβλέψαμε και αλλαγές οι οποίες τώρα που το χρησιμοποιούμε είναι προφανείς, ενώ χθες που το σχεδιάζαμε ήταν αόρατες.

 

Να με συγχωρείτε, αν κανείς προσβληθεί μ αυτή την παρατήρηση, αλλά νομίζω ότι εμείς οι Ελληνες έχουμε κάποια ανάλογη τάση στην αντιμετώπιση προβλημάτων ­με ταχύτητα, μπουρδούκλωμα και διόρθωση­ που δε συντελεί, βέβαια, στην ικανότητά μας να συναγωνιζόμαστε τους Ελβετούς στην κατασκευή ρολογιών. Αποτελεί πλεονέκτημα, όμως, στην πληροφορική. Προσθέστε σ αυτό την κληρονομιά και την αγάπη που έχουμε στη δόμηση λόγων, στις φιλοσοφικές συζητήσεις, στη λογική, στις σκέψεις και στα σχήματα φαντασίας (αν ήταν έτσι… θα γινόταν έτσι…) και η πανοπλία εργαλείων μας για την πληροφορική γίνεται ακόμα πιο τρανή. Νομίζω ότι έχουμε μια έμφυτη κλίση προς την άυλη πληροφορική, που ξεπερνάει την τάση μας προς την υλική βιομηχανία. Ιδού το εθνικό μας πλεονέκτημα στην Πληροφοριακή Εποχή!

Με βάση τέτοιες σκέψεις, ονειρεύομαι ομάδες Ελλήνων νέων, μέλη πια της Πληροφοριακής Αγοράς που περιγράφω στο βιβλίο αυτό, να ζουν στα νησιά μας, στην ύπαιθρο, με τις οικογένειές τους και να προσφέρουν από αυτό το ευχάριστο και καθαρό περιβάλλον τις πληροφοριακές υπηρεσίες τους στις διεθνείς αγορές. Αλλοι να δημιουργούν ή να συντηρούν λογισμικό για τους πελάτες τους στη Νέα Υόρκη ή στη Φραγκφούρτη (για τριάντα χιλιάδες δραχμές την ώρα), άλλοι να πουλούν ή ν αγοράζουν πληροφορίες και πληροφοριακή δουλειά (γιατροί, μεσίτες, συγγραφείς, λογιστές, καλλιτέχνες, έμποροι, μηχανικοί…), ενώ άλλοι να διαμορφώνουν νέες δουλειές με νέα προϊόντα και υπηρεσίες που είναι χρήσιμα σ όλο τον κόσμο. Σ αυτή την καινούρια ελληνική Πληροφοριακή Αγορά θα έρθουν όχι μόνο Έλληνες, αλλά και Ιάπωνες, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Ευρωπαίοι, Κινέζοι και άλλοι που επιθυμούν να γευτούν ελληνικά αγαθά, που θέλουν τουριστικές πληροφορίες ή μια επίσκεψη στη γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού ­π.χ. με το «Ιστορικόπτερο» που περιγράφω στο βιβλίο­ ή που ζητούν να αγοράσουν υπηρεσίες και προϊόντα που δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα πέρα από το ότι προσφέρονται από Έλληνες και είναι διεθνώς ανταγωνιστικά.

 

Ονειρεύομαι ακόμα τον ελληνισμό σε όλη την οικουμένη να χρησιμοποιεί τη νέα τεχνολογία της πληροφορικής για να δενόμαστε σφιχτά, ο ένας με τον άλλο, οι Έλληνες της διασποράς συνάμα με τους Έλληνες της Μεσογείου, δημιουργώντας έτσι μια νέα Ελλάδα. Ίσως, με τα χρόνια, αυτή η γεωγραφικά διεσπαρμένη αλλά ηλεκτρονικά συνδεδεμένη Ελλάδα μπορεί να πλησιάσει την έννοια «ελληνικό έθνος» πιο πιστά από τη σημερινή ελληνική χώρα με τους αναπόφευκτους περιορισμούς γης και πληθυσμού.

 

*Απόσπασμα από τον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του Μιχάλη Δερτούζου “Τι μέλει γενέσθαι”. Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. 1998.

** Ο Μιχάλης Δερτούζος (1936 – 2001) υπήρξε διακεκριμένος επιστήμονας, διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ και από τους πρωτοπόρους της Επιστήμης των Υπολογιστών και του Παγκόσμιου Ιστού. Έφυγε από τη ζωή από λοίμωξη του αναπνευστικού στις Η. Π. Α. στις 27 Αυγούστου 2001 πριν αποκτήσει το σπίτι του στην Άνδρο, που τόσο πολύ ονειρεύτηκε…

(Επιμέλεια:Ανδρέας Μακρογκίκας)

Πηγήandriakipress

Αντικλείδιhttps://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Το σκάκι και οι «ταβλαδόροι»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

H 34χρονη υπουργός οικονομικών της Λετονίας, Dana Reizniece-Ozola, κέρδισε τον Σεπτέμβριο την παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι, την Κινέζα Yifán Hou, στην Ολυμπιάδα Σκακιού, που διοργανώνεται στο Αζερμπαϊτζάν. Την επόμενη ημέρα κατέληξε σε ισοπαλία με τη Γαλλίδα Sophie Milliet, θεωρητικά καλύτερη από την ίδια, σπάζοντας τον κανόνα που θέλει σπάνιες έως απίθανες δυο εξαιρετικές παρτίδες συνεχόμενες για τον ίδιο πρωταθλητή.

Η Υπουργός Οικονομικών της Βαλτικής χώρας, μητέρα τεσσάρων παιδιών, χειρίζεται την οικονομία της Λετονίας, μιας χώρας που τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε επιτυχώς την κρίση του 2009 -2010 και με τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις αναπτύσσεται και πάλι σταθερά με θετικούς ρυθμούς. 2,4% το 2014, 2,7% το ’15, 2,8% το ’16 και προβλέπεται 3,1% το 2017. Το δημόσιο έλλειμμα μειώνεται σταθερά κάτω από το 1% ενώ η ανεργία από το 10,8% έπεσε στο 9,3% την ίδια περίοδο. (πηγή Eurostat)

Από σήμερα η βαλτική χώρα έχει έναν ακόμη λόγο να είναι περήφανη και έναν ακόμη εθνικό ήρωα, ηρωίδα για την ακρίβεια, που τυχαίνει να είναι και εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών της.

Σκακίστρια από μικρή, και αυτό την έκανε να ταξιδέψει αρκετά.

“Όταν επέστρεφα από το σχολείο έπρεπε να εργαστώ δυο φορές πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους για να παρακολουθήσω”.

Και όταν αφιερώθηκε στην πολιτική, ανακάλυψε πως το σκάκι θα της ήταν πολύ χρήσιμο:

“Αποτρέπει από το να χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας, να προσπαθείς να επιπλεύσεις ενάντια στον νόμο της βαρύτητας χωρίς νάχεις τα πόδια στο έδαφος, το οποίο συνεπάγεται και τον κίνδυνο να χάσεις την ηθική σου ακεραιότητα. Και, επιπλέον, είναι η πηγή της ενέργειάς μου. Όταν καταφέρνω να παίξω καμιά παρτίδα με την ομάδα μου, αυτό μου γεμίζει τις μπαταρίες για μια δραστηριότητα τόσο απαιτητική όσο η πολιτική”

δηλώνει η κ. Dana Reizniece-Ozola.

Για φαντάσου τον Τσακαλώτο, ή τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη με τα παίγνια και τις ανοησίες του, να προσπαθούν να συγκεντρωθούν πάνω από μια σκακιέρα, να οργανώσουν τον νου, να προβλέψουν,  να χαράξουν στρατηγική. Είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν καν τα πιόνια του σκακιού. Ίσως να έχουν ακούσει κάτι για τον τρελό μόνο, αλλά ακόμη κι αυτός έχει κανόνες στη διαγώνια κίνησή του.

Τι κρίμα να μην είναι και το τάβλι Ολυμπιακό άθλημα! Να μην παίζεται ο κόσμος στο ζάρι!

Ίσως – ίσως, λέω- τότε να είχαμε κι εμείς οι κακομοίρηδες κάποιαν ελπίδα.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος / Πηγή πληροφοριών: El Pais / Πηγήkatoptra.blogspot

Αντικλείδιhttps://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Αλήθεια, πόσο αντικειμενικό και έντιμο είναι το TripAdvisor;

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Το σάιτ που κινεί τα νήματα του τουρισμού είναι προϊόν Δημοκρατίας ή χειραγώγησης;

Όταν το Φεβρουάριο του 2000 οι Langley Steinert, Stephen Kaufer και αρκετοί άλλοι ίδρυσαν στην Καλιφόρνια ένα σάιτ με τον τίτλο «TripAdvisor», ίσως δεν είχαν στον νου τους ότι θα άλλαζαν ριζικά τον χάρτη του παγκόσμιου τουρισμού. Όμως, σήμερα, 14 χρόνια μετά, το TripAdvisor, έχοντας ως μεγάλη του δύναμη τα σχόλια πολλών εκατομμυρίων χρηστών, είναι το απόλυτο όπλο του τουρισμού, μια βιομηχανίας τρισεκατομμυρίων ευρώ παγκοσμίως.

Η ισχύς του αυτή μεταφράζεται σε αξία της εταιρείας στα 4 δισεκατομμύρια δολάρια, σε έσοδα 762 εκατομμύρια δολάρια (το 2012) και σε πάνω από 60 εκατομμύρια κριτικές που υπολογίζεται ότι επηρεάζουν το τζίρο και την πορεία 1.600.000 επιχειρήσεων ανά τον κόσμο, δημιουργώντας παράλληλα και ένα αξεπέραστο άγχος στους επιχειρηματίες. Το πλήθος των κριτικών έχει άμεση σχέση και με την ελευθερία που προσφέρει το σάιτ. Ο καθένας, δημιουργώντας απλώς ένα account, μπορεί να γράψει κριτική για μια επιχείρηση. Αυτή όμως η ελευθερία, σε αντίθεση με άλλα σάιτ του είδους, στα οποία πρέπει να είσαι πελάτης για να γράψεις την άποψή σου, προσφέρει και «παραθυράκια» για αμφισβητήσεις, αφού ο καθένας μπορεί να μπει και να γράψει ό,τι θέλει για κάποια επιχείρηση.

Εδώ, όμως,τα πράγματα δεν είναι αστεία. Η επιρροή του TripAdvisor είναι τεράστια παγκοσμίως – αλλά και στη χώρα μας ο τζίρος πολύ μεγάλος. Σύμφωνα με ανθρώπους του τουρισμού, κανείς πλέον δεν κλείνει κατάλυμα αν πρώτα δεν κάνει κλικ στο συγκεκριμένο σάιτ. Σύμφωνα με τον κ. Δρακόπουλο, ο οποίος είναι ειδικός σύμβουλος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, οι Είναι όντως «τα καλύτερα» αυτά που προτείνει το ΤripΑdvisor; 17.2.2016 Είναι όντως «τα καλύτερα» αυτά που προτείνει το ΤripΑdvisor; αξιολογήσεις του TripAdvisor επηρεάζουν την επιλογή καταλύματος σε βαθμό αμέσως σημαντικότερο μετά την γνώμη των φίλων και γνωστών, ενώ έχουν «παροπλίσει» τα επίσημα συστήματα κατάταξης. Πρόκειται, όπως λένε άνθρωποι του χώρου, για τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως, που μπορεί με άνεση να ανεβάσει πολύ ψηλά αλλά και να ρίξει πολύ χαμηλά ένα ξενοδοχείο ή ένα κατάλυμα. Σύμφωνα με τον κ. Καμμένο, υπεύθυνο του Four Ways Travel στον Βόλο και πρώην γ.γ. της ΗΑΤΤΑ, το συγκεκριμένο σάιτ, με την επιρροή του, έχει αλλάξει τη διανομή του τουριστικού προϊόντος και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων από τον καταναλωτή. Πλέον ο καταναλωτής έχει στη διάθεσή του έναν μεγάλο αριθμό πηγών πληροφόρησης, πάνω στις οποίες μπορεί να βασιστεί πριν κάνει την τελική του επιλογή. «Όσοι επαγγελματίες του τουρισμού ασχολούνται με τον εισερχόμενο τουρισμό, θα έχουν παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι από τους ξένους πελάτες τους έχουν πρώτα επισκεφτεί μια σχετική ιστοσελίδα» τονίζει ο κ. Καμμένος.

Οι ψήφοι των χρηστών είναι πλέον το απόλυτο όπλο στην τουριστική βιομηχανία με τους τεράστιους τζίρους, τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα, όπου, να μην ξεχνάμε, το τουριστικό προϊόν είναι ο πιο βασικός πυλώνας για την επιστροφή στην ανάπτυξη. Έτσι αντιλαμβάνεται κανείς τη δύναμη που έχει ένα σάιτ όπως το TripAdvisor, που έχει αλλάξει ριζικά το «παιχνίδι» στην τουριστική αγορά. Σύμφωνα με τον κ. Δρακόπουλο, πολλές τουριστικές επιχειρήσεις προσαρμόζονται ήδη στα νέα δεδομένα, απασχολώντας εξειδικευμένα στελέχη για να παρακολουθούν την εικόνα τους στο TripAdvisor. «Παίρνουν αμυντικούς παίκτες, για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρική διάλεκτο», όπως λέει χαρακτηριστικά, προτείνοντας παράλληλα «να προσλάβουν μερικούς επιθετικούς και να αφιερώσουν πολύ περισσότερη ενέργεια στη βελτίωση του value for money των υπηρεσιών τους». Οι επιχειρηματίες προσαρμόζονται με κάθε τρόπο στους κανόνες της «δημοκρατίας του TripAdvisor, καθώς, αν καταφέρουν να είναι στις πρώτες επιλογές και να εξασφαλίσουν μεγάλη βαθμολογία, τότε έχουν μεγάλη δωρεάν επικοινωνιακή βοήθεια από το ίδιο το σάιτ, newsletter, δελτία Τύπου σε μεγάλα μέσα αλλά και προβολή χωρίς κανένα κόστος.

 

«Όποιος επαγγελματίας ιεραρχεί την ικανοποίηση του πελάτη του σε υψηλό σημείο, τότε οφείλει να ενημερώνεται και να προσαρμόζει το προϊόν του αναλόγως. Θεωρώ λοιπόν, ότι, στο μέλλον όλο και περισσότεροι επαγγελματίες θα επηρεάζονται από ανάλογες ιστοσελίδες» σημειώνει ο κ. Καμμένος.

 

Το «τρωτό» σημείοτου TripAdvisor είναι για πολλούς η απόλυτη ελευθερία στα σχόλια που συνοδεύουν κάθε καταχώριση επιχείρησης. Καθώς διακυβεύονται πολλά σε οικονομικό επίπεδο, αυτό προκαλεί μεγάλο «πόλεμο» διεθνώς απέναντι στο σάιτ και τη δημιουργία μιας «παράπλευρης βιομηχανίας», που με το αζημίωτο αναλαμβάνει υποθέσεις κατά του σάιτ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η νομική εταιρεία KwikChex πλησίασε το 2010 εστιάτορες και ξενοδόχους σε μια προσπάθεια να τους ενώσει ενάντια στον κοινό «εχθρό», το TripAdvisor και τις κριτικές των χρηστών του. Ο Chris Emmins, ο συν-ιδρυτής της KwikChex.com, υποστήριξε ότι ορισμένες από τις αξιολογήσεις του TripAdvisor είναι ψεύτικες και ύποπτες. Γνωστοποίησε ότι μάζεψε περίπου 420 αιτήσεις από επιχειρήσεις που ήθελαν να γίνουν μέλη της KwikChex με αντίτιμο κάτι περισσότερο από 250 δολάρια και τόνισε πως θα ελέγξει τις διαμαρτυρίες των υποψηφίων και στη συνέχεια θα κινήσει τη νομική διαδικασία κατά του TripAdvisor. Τα περισσότερα από τα ύποπτα σχόλια των χρηστών του TripAdvisor, που ξεσήκωσαν τους επιχειρηματίες, αφορούσαν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για τροφικές δηλητηριάσεις, κλοπές ή ακόμη και για ρατσισμό. Οι ίδιοι θεωρούν ότι πρόκειται για πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού. «Για μια μικρή επιχείρηση με λίγα σχόλια, οι ισχυρισμοί περί τροφικής δηλητηρίασης μπορεί να είναι καταστροφικοί. Και έχουμε δει περίπου 100, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά σε τοπική Αρχή για την Υγεία. Τέτοιου είδους σχόλια δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν στην ιστοσελίδα» δήλωνε ο κ. Emmins.

Αυτή η εταιρεία δεν είναι η μόνη που στράφηκε κατά του TripAdvisor. Η ιστοσελίδα tripadvisor-defamation.com είναι «αφιερωμένη» εξ ολοκλήρου στον πόλεμο κατά του σάιτ. «Μην αφήνετε το TripAdvisor να καταστρέψει τη φήμη ή και την επιχείρησή σας. Αναλάβετε νομική δράση εναντίον του ΤΩΡΑ!» παροτρύνουν οι δημιουργοί του σάιτ τους «πληγωμένους» από τα σχόλια επιχειρηματίες.

Εκεί έχει καταφύγει και ο Giannis, ιδιοκτήτης, το πιθανότερο, τουριστικής επιχείρησης στην Ελλάδα. «Γεια σας, έχω πραγματικά βαρεθεί τις πλαστές καταχωρίσεις για το εστιατόριό μου. Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να επικοινωνήσω με το TripAdvisor, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους. Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να προστατεύσω την επιχείρησή μου. Θα ήθελα να αφαιρέσω το εστιατόριό μου από τις λίστες τους, αλλά δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με!» γράφει. Το σάιτ υπόσχεται 100% επιτυχία στην αφαίρεση της επιχείρησης από το TripAdvisor, με το αζημίωτο φυσικά, σημειώνοντας ότι «πληρώνετε αφού πρώτα έχουμε επιτύχει την αφαίρεση της επιχείρησής σας από τη λίστα».

Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 2011, η Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων (ASA) του Ηνωμένου Βασιλείου κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας προς το TripAdvisor κατόπιν παραπόνων ότι οι ισχυρισμοί του πως παρέχει αξιόπιστα και ειλικρινή σχόλια από τους ταξιδιώτες είναι ψευδείς. Η ASA αποφάσισε ότι το Trip Advisor «δεν πρέπει να δηλώνει ή να υπονοεί ότι όλα τα σχόλιά του είναι από πραγματικούς ταξιδιώτες ή ότι είναι ειλικρινή, πραγματικά ή αξιόπιστα». Το σάιτ αναγκάστηκε τότε να αντικαταστήσει το «σχόλια που μπορείτε να εμπιστευθείτε» με το «κριτικές της κοινότητάς μας». Η ΑSA αναγνώρισε, πάντως, ότι το TripAdvisor χρησιμοποιεί όλα τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα ώστε να ανιχνεύσει τα ψευδή σχόλια.

Ακόμα, την επόμενη χρονιά, ιδιοκτήτης ξενώνα στη Σκωτία πέτυχε νίκη-«ορόσημο» σε δίκη κατά του TripAdvisor, ζητώντας αποζημίωση για κακόβουλα σχόλια. Η TripAdvisor υποστήριξε ότι τα σκωτσέζικα δικαστήρια στερούνται δικαιοδοσίας, καθώς η έδρα της είναι στη Μασαχουσέτη, όμως στο τέλος αναγκάστηκε να δεχτεί τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Γι’ αυτήν τη δικαστική νίκη του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ, του ιδιοκτήτη δηλαδή του μικρού ξενώνα στη μάχη με το TripAdvisor, η «Daily Mail» έγραψε ότι «ανοίγει τις πύλες για τους ανθρώπους που θέλουν να μηνύσουν την ιστοσελίδα». Την ίδια χρονιά επιβλήθηκε στο TripAdvisor πρόστιμο 80.000 δολαρίων από το υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ για παραβίαση των νέων κανονισμών σχετικά με την εντιμότητα των εμπορικών συναλλαγών. Το σάιτ είχε παραβιάσει τον κανονισμό για τους φόρους και τα τέλη που πρέπει να εμφανίζονται στις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων.

Νωρίτερα, πάντως, το 2011, ένας ομοσπονδιακός δικαστής στο Τενεσί απέρριψε την αγωγή ξενοδόχου για δυσφήμιση κατά του TripAdvisor, καθώς το σάιτ το είχε βάλει στη λίστα με τα πιο βρόμικα ξενοδοχεία. Οι ιδιοκτήτης ζητούσε αποζημίωση 10.000.000 δολάρια, το δικαστήριο όμως αποφάσισε ότι «δεν φαίνεται να μπορούσε κάποιος λογικός άνθρωπος να πιστέψει ότι το άρθρο του TripAdvisor αντικατοπτρίζει κάτι περισσότερο από τις απόψεις των εκατομμυρίων χρηστών του απ’ όλο τον κόσμο».

Σύμφωνα με την TripAdvisor, εταιρείες διαχείρισης της φήμης, όπως η KwikChex, έχουν «τα δικά τους σαφή εμπορικά συμφέροντα για την υπονόμευση της εμπιστοσύνης στις ανοικτές πλατφόρμες user-generated». Η TripAdvisor αντιτάσσει απέναντι σε αυτές τις κριτικές την ακεραιότητα που είναι «η πρώτη μας προτεραιότητα στην ιστοσελίδα» και το επιχείρημα ότι «εάν οι καταναλωτές δεν αισθάνονται ότι οι πληροφορίες που βλέπουν στην ιστοσελίδα είναι μια ακριβής αντανάκλαση της πραγματικής τους εμπειρίας, δεν θα συνεχίσουν να την επισκέπτονται». Παράλληλα, η εταιρεία σημειώνει (υπό την πίεση, βεβαίως, των διαμαρτυρόμενων επιχειρηματιών) ότι έχει κάνει σημαντικές προσπάθειες για την ανίχνευση της απάτης σε σχόλια, προκειμένου να διατηρηθεί η ποιότητα και η αυθεντικότητα σε αυτά». Οι υπεύθυνοι του έχουν δηλώσει επίσης ότι οι κριτικές δεν αναρτώνται στην ιστοσελίδα αμέσως, αλλά υπόκεινται προηγουμένως σε ένα «τεστ αυθεντικότητας» με την IP και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του χρήστη, ώστε να ανιχνευτούν ύποπτες ή προσβλητικές αξιολογήσεις. Καθώς η κριτική για την αξιοπιστία των σχολίων ήταν έντονη, το 2011 το ίδιο το σάιτ δημοσίευσε έρευνα, σύμφωνα με την οποία το 98% των ερωτηθέντων (χρηστών της) απάντησε ότι «έχει επιβεβαιώσει την ακρίβεια σχολίων από προσωπική εμπειρία», ενώ το 69% τα χαρακτήρισε «εξαιρετικά εύστοχα». Το TripAdvisor, για να πείσει ότι δεν ανέχεται τα fake σχόλια, έβαλε παράλληλα σε black list περίπου 30 ξενοδοχεία για ύποπτες κριτικές. Μεταξύ αυτών, και ένα ξενοδοχείο στην Κορνουάλη που δωροδόκησε τους επισκέπτες του για να γράψουν θετικές κριτικές.

Για την αξιοπιστία των αξιολογήσεων του TripAdvisor και στην Ελλάδα εκφράζει τις επιφυλάξεις του και ο κ. Καμμένος, λέγοντας ότι «κι εγώ την έχω “πατήσει” μερικές φορές, έχοντας ακολουθήσει πιστά τις κατατάξεις του» και τονίζοντας πως «όταν εξέτασα τις κατατάξεις ξενοδοχείων και εστιατορίων της περιοχής μου, δεν μπορώ να πω ότι τις βρήκα κοντά στην πραγματικότητα». Παρατηρεί, πάντως, ότι όσο περισσότερες κριτικές έχει μια επιχείρηση, τόσο πιο αξιόπιστη είναι και η τελική βαθμολογία. «Θεωρώ ότι μια επιχείρηση μπορεί να χειραγωγήσει τη βαθμολογία της, αρκεί οι κριτικές να διατηρούνται σε έναν χαμηλό αριθμό» σημειώνει ο κ. Καμμένος.

Αναφέρει ακόμη ότι ασφαλώς υπάρχουν πληροφορίες για περιπτώσεις επιχειρήσεων και εδώ στην Ελλάδα που προσπαθούν να χειραγωγήσουν ένα αποτέλεσμα είτε υπέρ τους, είτε κατά του ανταγωνισμού, κάτι που, όπως λέει, είναι αρκετά συχνό στις μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις. «Μάλιστα, πέρσι, κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου στην έκθεση “philoxenia” στο οποίο συμμετείχε εκπρόσωπος της ΤripΑdvisor, υπήρχε μια αφελής μικροξενοδόχος η οποία ζητούσε να μάθει τον λόγο για τον οποίο δεν υπήρχε ανάρτηση σχολίων που έκανε για το κατάλυμα της αυτή και το προσωπικό της» λέει χαρακτηριστικά.

«Παρ όλα αυτά, υπάρχουν και περιπτώσεις που ένα υπερβολικό ή κατασκευασμένο σχόλιο δύσκολα μπορεί να ανατραπεί, ενώ έχω ακούσει πελάτη να “εκβιάζει” ξενοδόχο ότι αν δεν του έκανε αναβάθμιση δωματίου, θα τον “μαύριζε” στο ΤripΑdvisor» τονίζει ο κ. Καμμένος, δίνοντας και μια ιδέα του μεγέθους της επιρροής που έχει πλέον το σάιτ.

Από την άλλη, υπάρχουν μερικές αξιολογήσεις στο TripAdvisor που προκαλούν μεν απορίες, αλλά σύμφωνα με ανθρώπους του τουρισμού δικαιολογούνται. Στη Σαντορίνη π.χ. των πολυτελών ξενοδοχείων και των απίστευτων παροχών, το top of the top είναι ένα συγκρότημα με δωμάτια στην Καλντέρα με πάνω από 600 σχόλια που του δίνουν σχεδόν άριστα. Αυτό, όπως λένε άνθρωποι του χώρου, μπορεί να μοιάζει περίεργο, αλλά δεν είναι, γιατί μερικές φορές τα σχόλια των χρηστών είναι συνάρτηση της εξυπηρέτησης και της εμπειρίας με την τιμή. Παίζουν ρόλο η ευγένεια, η καθαριότητα, η θέα, η γενικότερη «εικόνα». Το συγκεκριμένο συγκρότημα, που είναι φτηνό και παρέχει υψηλό επίπεδο σε άλλους τομείς, μπορεί να είναι στη βαθμολογία πάνω από τις «ναυαρχίδες» του τουρισμού στο νησί. «Αν είναι ακριβή η τιμή, ποτέ ο πελάτης δεν θα βάλει άριστα στο ξενοδοχείο. Πάντα θα θεωρεί ότι δικαιούται κάτι παραπάνω γι’ αυτά που έχει πληρώσει» λέει άνθρωπος που ασχολείται με τα «πακέτα» του τουρισμού.

Όσο κι αν υπάρχουν ενστάσεις και επιφυλάξεις για το TripAdvisor που μέσα από ένα σάιτ, με «όπλο» την κριτική εκατομμυρίων χρηστών, καθοδηγεί τον τεράστιο τζίρο του τουρισμού, οι άνθρωποι του χώρου δηλώνουν ότι οι επιχειρηματίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. «Είναι γενική η αίσθηση ότι όσο κάποια καλή κριτική μπορεί να βοηθήσει την εικόνα μιας επιχείρησης, τόσο μια αρνητική μπορεί να την καταστρέψει» σημειώνει ο κ. Καμμένος.
Τονίζει ότι πλέον δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, αφού ακόμη και οι tour operators τους υπενθυμίζουν να φροντίζουν την εικόνα τους στο TripAdvisor, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις τους ζητούν εξηγήσεις για κάποια αρνητικά σχόλια που ανέβηκαν για κάποια επιχείρηση στο σάιτ.

«Όποιος επαγγελματίας κατατάσσει την ικανοποίηση του πελάτη του σε υψηλό σημείο, τότε οφείλει να ενημερώνεται και να προσαρμόζει το προϊόν του αναλόγως. Θεωρώ ότι στο μέλλον όλο και περισσότεροι επαγγελματίες θα επηρεάζονται από ανάλογες ιστοσελίδες» τονίζει ο κ. Καμμένος.

10 tips για να «αποκρυπτογραφήσετε» τις κριτικές στο TripAdvisor

1) Ψάξτε για τις τάσεις. Μην επηρεάζεστε από ένα-δυο σχόλια που είναι εξαιρετικά καλά ή εξαιρετικά κακά. Διαβάστε πολλές κριτικές για να βγάλετε συμπέρασμα.
2) Ελέγξτε τις ημερομηνίες. Επειδή τα πράγματα αλλάζουν, ψάξτε για τις πιο πρόσφατες κριτικές.
3) Δώστε προσοχή στις λεπτομέρειες και όχι στις γενικές κρίσεις. Ψάξτε για χρήσιμες πληροφορίες. Αν π.χ. κάποιος γράφει ότι δεν κοιμήθηκε γιατί οι τοίχοι είναι λεπτοί σαν χαρτί, είναι πιο αξιόπιστος από κάποιον που απλώς έγραψε ότι δεν μπόρεσε να κοιμηθεί.
4) Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στις σημαντικές ελλείψεις που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη διαμονή σας. Αν κάποιος γράφει μια ιδιαίτερα σκληρή κριτική, ερευνήστε σε άλλα σχόλια του μήπως απλώς είναι γκρινιάρης.
5) Δώστε περισσότερο βάρος σε έμπειρους σχολιαστές. Οι παρατηρήσεις ενός έμπειρου ταξιδιώτη είναι γενικά πιο χρήσιμες απ’ ό,τι κάποιου που σπάνια ταξιδεύει. Στις περιπτώσεις εστιατορίων δώστε μεγαλύτερη βάση σε ντόπιους χρήστες.
6) Γνώθι σ’ αυτόν. Αξιολογήστε τις κριτικές ανάλογα με το είδος τουρισμού που σας αρέσει. Αν είστε με ένα σακίδιο στην πλάτη, έχετε άλλες απαιτήσεις από κάποιον που του αρέσει η πολυτέλεια.
7) Αξιολογήστε την ανταπόκριση των διευθυντικών στελεχών των επιχειρήσεων. Κοιτάξτε αν η επιχείρηση κάνει αξιόπιστη προσπάθεια για να απαντήσει σε μια κακή κριτική.
8) Ελέγξτε τα φόρουμ. Αν έχετε αναπάντητα ερωτήματα, ελέγξτε τα φόρουμ στο Trip Advisor, όπου τα μέλη μπορούν να έχουν εκφράσει τις ίδιες ανησυχίες και όπου μπορείτε να θέσετε νέα ερωτήματα.
9) Μην ξεχάσετε να δείτε τις φωτογραφίες. Οι επίσημες μπορεί να παραπλανούν. Ψάξτε φωτογραφίες που ανέβασαν χρήστες που επισκέφθηκαν την επιχείρηση.
10) Μη βασίζεστε αποκλειστικά στο TripAdvisor. Ψάξτε και άλλα σάιτ, όπως το Fodor και το Lonely Planet.

  (Πηγή: N.Y. Times-Ηuffington Post)

7 συμβουλές του TripAdvisor προς τους επιχειρηματίες

1. Απαντήστε γρήγορα. Μια έγκαιρη απάντηση σε κάποιο σχόλιο θα εκτιμηθεί.
2. Κρατήστε τον τόνο του επαγγελματία, ανεξάρτητα από την ανησυχία σας για την κριτική.
3. Αποφύγετε τις ορολογίες και την υπερβολική χρήση ιντερνετικών συμβόλων ή κεφαλαίων, γιατί θα σας οδηγήσουν σε κακή επικοινωνία.
4. Χρησιμοποιήστε την ευκαιρία για να μοιραστείτε θετικές αλλαγές και βελτιώσεις στην επιχείρησή σας.
5. Να είστε προσεκτικοί με τα προσωπικά στοιχεία και την ιδιωτική ζωή των χρηστών.
6. Να είστε πρωτότυποι και να εξατομικεύετε τις απαντήσεις.
7. Να εκφράζετε ευγνωμοσύνη. Χτίζει υπεραξία!

Πώς θα καταλάβετε μια fake κριτική

1. Οι χρήστες δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στο να αναδείξουν τα μοναδικά στοιχεία ενός καταλύματος ή ενός εστιατορίου.
2. Χρησιμοποιούν λέξεις που εντυπωσιάζουν, όπως «απαράμιλλο», «συναρπαστικό» και συχνά βάζουν πολλά θαυμαστικά.
3. Χρησιμοποιούν α’ πρόσωπο στις αφηγήσεις τους και αναφέρονται λεπτομερώς στους λόγους για τους οποίους κάποιος πρέπει να επιλέξει αυτό το μέρος.
4. Κάνουν συχνές αναφορές στο πρόσωπό τους για να αντλήσουν ένα είδος διασημότητας σε μια προσπάθεια να προωθήσουν το κοινωνικό τους προφίλ.

______________

  Πηγή: www.lifo.gr

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

«Ο Χιζίρης», του Ναζίμ Χικμέτ.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένας βασιλιάς. Μια μέρα λοιπόν βγάζει τελάληδες και λέει στους υπηκόους του:

– Όποιος μου βρει και μου φέρει τον Χιζίρη θα του κάνω ότι μου ζητήσει.

Ποιος μπορούσε όμως να ’βρει τον Χιζίρη; Γιατί ο Ριζάρης κατέβαινε στον κόσμο μια φορά το χρόνο στη γιορτή του Χιντρελέζ και δεν φτάνει μόνο αυτό, μα σαν κατέβαινε παρουσιαζότανε μονάχα στους καλόψυχους ανθρώπους! Κι όποιος τον έβλεπε μπροστά του ζητούσε ό,τι επιθυμούσε. Κι ο Χιζίρης εκτελούσε αμέσως την επιθυμία του. Πως ήταν λοιπόν μπορετό να βρούνε τον Χιζίρη μόνο και μόνο επειδή το θέλησε ο βασιλιάς…

Ένας από τούς υπηκόους του βασιλιά, με μεγάλη οικογένεια, ζούσε πολύ φτωχικά. Μόλις και τα φέρνανε βόλτα· πολλές βραδιές μάλιστα πέφτανε νηστικοί στο κρεβάτι. Σαν άκουσε λοιπόν την επιθυμία του βασιλιά λέει στη γυναίκα του:

– Έτσι κι αλλιώς όλοι εδώ θα πεθάνουμε της πείνας. Θα πάω στο βασιλιά και θα του πω ότι εγώ μπορώ να του βρω τον Χιζίρη. Θα του ζητήσω σαράντα μέρες καιρό και πολλά πολλά λεφτά που θα φτάσουνε να ζήσετε καλά για όλη τη ζωή σας. Ύστερα από τις σαράντα μέρες… για με κρεμάσει ο βασιλιάς για με κάψει, το ίδιο μου κάνει. Φτάνει πού θα ’χετε γλιτώσει εσύ και τα παιδιά από την πείνα .

Η γυναίκα αγαπούσε πολύ τον άντρα της. Και τί δεν έκανε να τον καταφέρει ν’ αλλάξει γνώμη. Του κάκου όμως. Ο άντρας της είχε πάρει την απόφασή του. Παρουσιάζεται λοιπόν στο βασιλιά και του λέει:

– Βασιλιά μου, εγώ θα σού βρω και θα φέρω εδώ μπροστά σου τον Χιζίρη. Χρειάζομαι όμως σαράντα μέρες καιρό και αρκετά λεφτά για την οικογένειά μου.

Ο βασιλιάς δίνει διαταγές στους Ανθρώπους του. Κι ο καλός μας άνθρωπος, με τα λεφτά που πήρε, έκανε προμήθειες σαράντα ολόκληρες μέρες σε τρόφιμα κι άλλα χρειαζούμενα για το σπίτι του.

 

Στις σαράντα πάνω ο βασιλιάς φωνάζει τον άνθρωπό μας:

– Βρήκες τον Χιζίρη; τον ρωτάει.

– Όχι, βασιλιά μου, του απαντάει εκείνος. Κι αν θες την αλήθεια δεν πρόκειται να τον βρω ποτέ. Σου είπα ψέματα, αφέντη μου, για να γλιτώσω την οικογένειά μου από την πείνα.

 

Ο βασιλιάς θύμωσε πολύ κι αποφάσισε να τον τιμωρήσει. Τί τιμωρία θα του έβαζε θα τ’ αποφάσιζε με τους βεζίρηδές του. Ρωτάει λοιπόν τον πρώτο:

– Πώς να τιμωρήσουμε τούτονε δώ που τόλμησε να ξεγελάσει τον βασιλιά;

– Να τον κόψουμε σε σαράντα μικρά κομμάτια και να κρεμάσουμε κάθε κομμάτι στο τσιγκέλι του χασάπη, απαντάει εκείνος.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή όμως βλέπουνε ξαφνικά μπροστά τους ένα παιδάκι πού λέει:

– Ο καθένας με την τέχνη του.

Ο βασιλιάς, που δεν κατάλαβε τι σημαίνανε τα λόγια του παιδιού, ρωτάει τον δεύτερο βεζίρη του:

–  Εσύ πως λες να τιμωρήσουμε τούτονε δω τον άνθρωπο που τόλμησε να ξεγελάσει τον βασιλιά;

–  Να τον γδάρουμε και να γεμίσουμε το τομάρι του με άχυρο, απαντάει ο δεύτερος.

Και το παιδάκι που παράστεκε:

– Ο καθένας με την τέχνη του, ξαναλέει.

Ο βασιλιάς όμως ρωτάει τώρα και τον τρίτο βεζίρη του:

– Εσύ τι λες;

Και ο τρίτος:

–  Τι να σου πω, βασιλιά μου. Η αιτία που είπε ψέματα τούτος εδώ ο ανθρωπάκος είναι η πείνα. Σαν έχεις λίγη συμπόνια και καλοσύνη μέσα σου, πρέπει να τον συγχωρέσεις.

Και το παιδάκι:

– Ο καθένας με την τέχνη του, ξαναλέει.

Ο βασιλιάς τούτη τη φορά δεν άντεξε:

– Ποιος είσαι συ; Από πού ξεφύτρωσες; το ρωτάει. Όλο «ο καθένας με την τέχνη του» μας κοπανάς. Τι θες να πεις λοιπόν;

Τότε το παιδάκι αρχίζει και λέει:

– Θέλω να πω, βασιλιά μου, πως ο πρώτος σου βεζίρης, πριν τον πάρεις στην υπηρεσία σου, ήτανε χασάπης. Ζήτησε λοιπόν τιμωρία κατά την τέχνη του. Κι ο δεύτερος, πριν γίνει βεζίρης σου, ήτανε παπλωματάς. Κι αυτός ζήτησε τιμωρία κατά την τέχνη του. Ο τρίτος, όμως, πριν γίνει βεζίρης σου, ήτανε δούλος, και ξέρει πολύ καλά τι θα πει φτώχεια, τι θα πει πείνα. Γι’ αυτό ζήτησε να συγχωρέσεις τον ανθρωπάκο. Αν θες τώρα να μάθεις για μένα, είμαι ο Χιζίρης που ζητούσες- που παρουσιάζομαι μόνο στους καλούς ανθρώπους. Εδώ βέβαια δεν ήρθα για σένα και τους δύο βεζίρηδές σου, μα γι’ αυτόν τον φτωχό άνθρωπο και τον τρίτο βεζίρη σου. Άφησε λοιπόν ελεύθερο τον ανθρωπάκο’ όπως σου ’χε υποσχεθεί μ’ έφερε εδώ, μπροστά σου.

Κι ο Χιζίρης, σαν να ’ταν σίγουρος ότι ο  βασιλιάς δεν θα τολμήσει να πειράξει τον άνθρωπό μας και τον τρίτο βεζίρη του, ξεμάκρυνε απ’ το παλάτι κουνώντας χαρούμενα τα χέρια του.

 

Ναζίμ Χικμέτ – Το ερωτευμένο σύννεφο 

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: «Στο σκάκι οι μηχανές υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου – Οχι όμως και στο πόκερ»

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Ο διακεκριμένος έλληνας επιστήμονας έναν μήνα μετά τη βράβευσή του με το σημαντικό μαθηματικό βραβείο Rolf Nevanlinna μιλάει για τη ζωή του στις ΗΠΑ, τον μελλοντικό κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας, αλλά και για τον άλυτο γρίφο της Ελλάδας.

Βρισκόταν στο γραφείο του στο ΜΙΤ κι εγώ στο σπίτι μου στην Ελλάδα. Μεσημέρι εκεί, βράδυ εδώ. Το Skype ωστόσο γεφυρώνει τις αποστάσεις. Ο 37χρονος Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών του ΜΙΤ, η ενσάρκωση της Ελλάδας της αριστείας και ταυτοχρόνως της εθνικής κατάρας του brain drain, προέβαλε μέσα από την οθόνη του υπολογιστή εξαιρετικά οικείος και χαλαρός, µε τα ευγενικά χαρακτηριστικά του και τα επιµελώς ατηµέλητα µαλλιά του, σε ένα ίσως έξυπνο κλείσιµο του µατιού στην εικόνα ενός σύγχρονου Αϊνστάιν. Τον περασμένο Αύγουστο τού απονεμήθηκε το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σημαντικότερα μαθηματικά βραβεία στον κόσμο. Και όμως, ο ίδιος δεν κάνει καμία προσπάθεια να πείσει ότι είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος μέσα στο δωμάτιο. «Ανήκω στη χορεία των ελλήνων επιστημόνων που αναζήτησαν την τύχη τους έξω. Απλώς η ιστορία μου έτυχε να γίνει λίγο πιο γνωστή» αναφέρει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας. Oσο όμως και να επιμένει, η δική του περίπτωση είναι ξεχωριστή.

Το αγόρι που απολάμβανε τις σπαζοκεφαλιές και τους γρίφους στους οποίους το εξέθετε ο μαθηματικός πατέρας του, και κάθε Σαββατοκύριακο παρακολουθούσε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο – γιατί ήταν έντονη και η επιρροή της φιλολόγου μητέρας του -, αποφοίτησε με βαθμό απολυτηρίου 20 από το Λύκειο και βρέθηκε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Πέντε χρόνια αργότερα, με το πτυχίο του να αναγράφει τον βαθμό 9,98, βρέθηκε στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, εκεί που δεν υπάρχουν «καταλήψεις», «παλαιωμένα ακαδημαϊκά εγχειρίδια» και τα λοιπά κακώς κείμενα του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως λέει. Κάτω από τον καλιφορνέζικο ήλιο, ανάμεσα σε διαλέξεις και εργασίες, αλλά και πάρτι και ξενύχτια – «είμαι της άποψης ότι η μονομέρεια σκοτώνει» αναφέρει ενθυμούμενος ένα ταξίδι που έκανε με τους συμφοιτητές του στην Κόστα Ρίκα τον πρώτο χρόνο των σπουδών του -, δούλευε ακούραστα εξελίσσοντας τη σύγχρονη μαθηματική σκέψη.

Στα 24 του χρόνια ήδη είχε περάσει στην Ιστορία. Με τη συνδρομή του καθηγητή του, Χρίστου Παπαδημητρίου, και του συνεργάτη του, Πολ Γκόλντμπεργκ, έλυσε τον γρίφο του Νας, αμφισβητώντας εν ολίγοις την καθολικότητα του περιβόητου «Nash equilibrium» (της ισορροπίας Νας), που για έξι δεκαετίες ήταν το κατεξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσµατος στρατηγικών συγκρούσεων στα Οικονοµικά και για το οποίο ο αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας κέρδισε το Νομπέλ Οικονομίας το 1994. Aραγε ως φοιτητής όταν παρακολούθησε την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» με τον Ράσελ Κρόου, η οποία βασιζόταν στην τραγική ζωή του Νας και στην πάλη του ενάντια στη σχιζοφρένεια, φανταζόταν ότι μια μέρα θα ανέτρεπε τη θεωρία του;

Κύριε Δασκαλάκη, γιατί σας αρέσουν τόσο τα μαθηματικά;

«Γιατί κοιτώντας μαθηματικά προβλήματα νομίζω ότι τελικά αγγίζεις φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Πριν από το Λύκειο αμφιταλαντευόμουν αν θα ακολουθήσω τον δρόμο των θετικών ή των ανθρωπιστικών σπουδών. Η μητέρα μου είναι φιλόλογος βλέπετε. Με γοήτευαν οι γλώσσες, οι διασυνδέσεις που έβλεπα μεταξύ τους. Τελικά με κέρδισαν τα μαθηματικά, τόσο για την εγγενή ομορφιά τους όσο και για την ανθρωπιστική τους πλευρά, για τη δική τους συνεισφορά στην ιστορία των ιδεών. Ως μικρό παιδί, οι ζωές των μαθηματικών μού φάνταζαν γοητευτικές και συνάμα μυστηριακές. Πολλές φορές τούς έβρισκα να ασχολούνται με πράγματα που φαινομενικά δεν είχαν και τόση σημασία. Για παράδειγμα, γιατί να ενδιαφέρεται κανείς να τετραγωνίσει τον κύκλο; Και ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως ένα τέτοιο, εκ πρώτης όψεως ανούσιο πρόβλημα έχει τεράστιο βάθος. Για μένα τα μαθηματικά δεν ήταν μόνο «διασκεδάζουμε λύνοντας προβληματάκια», με ενδιέφεραν οι φιλοσοφικές προκλήσεις που έθεταν».

Από εσάς τους επιστήμονες ωστόσο περιμένουμε απαντήσεις. Αυτή τη στιγμή η έρευνά σας επικεντρώνεται στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης. Θα ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο σε 15 χρόνια;

 

«Νομίζω πως ναι και θα ήθελα να σας το αποδείξω με μια αναλογία. Ας κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο πηγαίνοντας 15 χρόνια πριν από το σήμερα, δηλαδή στο 2003. Σκεφθείτε πώς ήταν η ζωή σας τότε. Ο κόσμος του Internet είχε περίπου μία δεκαετία ζωής, η Google έκανε τα πρώτα της βήματα, το MySpace είχε μόλις ιδρυθεί. Δεν υπήρχε ούτε Facebook, ούτε Uber, ούτε Αirbnb, το online dating δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, δεν υπήρχαν κρυπτονομίσματα. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, το Internet βρίσκεται στην παλάμη μας μέσω του smartphone μας. Η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους είναι πολύ άμεση και ένα τεράστιο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας έχει μεταφερθεί στο Διαδίκτυο, είτε αυτό έχει να κάνει με τις αγορές προϊόντων, είτε με το πώς καλούμε ένα ταξί, είτε με το πώς κλείνουμε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, είτε ακόμα με το πώς ερωτευόμαστε. Αυτός ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης θα συνεχιστεί και τα επόμενα 15 χρόνια δημιουργώντας ακόμα πιο βαθιές τομές, επηρεάζοντας την καθημερινότητά μας. Γιατί οι μηχανές σιγά-σιγά θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη νοημοσύνη, θα παίρνουν δικές τους αποφάσεις και πάνω σε αυτό το ζήτημα τίθενται τελικά πολλά ηθικά ζητήματα».

Οπως;

«Ας πάρουμε το παράδειγμα των αυτοοδηγούμενων αυτοκίνητων. Εστω ότι ένα τέτοιο όχημα συνειδητοποιεί ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα βρεθεί προ ατυχήματος και έχει μόνο δύο επιλογές: να πατήσει μια μητέρα που περνάει τη διάβαση με το παιδί της ή να την αποφύγει και να ρίξει το αυτοκίνητο σε μια κολόνα σκοτώνοντας τους επιβάτες του. Ο αλγόριθμος που οδηγεί το αυτοκίνητο καλείται να πάρει την απόφαση. Με ποια κριτήρια θα τον προγραμματίσουμε να τη λάβει;».

Και ποιος θα δώσει τη λύση σε αυτό, ο φιλόσοφος ή ο επιστήμονας;

«Τέτοιου τύπου κρίσιμες αποφάσεις που θα κληθούν να λαμβάνουν οι αλγόριθμοι του μέλλοντος αγγίζουν βαθιά και πολλές φορές μη επιλύσιμα νομικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Πιστεύω λοιπόν ότι όλοι μας θα πρέπει να συμμετέχουμε στη συζήτηση για το πώς θα διαμορφωθεί η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας. Και φυσικά ο επιστήμονας πρέπει να είναι ενεργό μέλος της κουβέντας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να αποκόψεις τη συζήτηση αυτή από την τεχνογνωσία. Γιατί ο επιστήμονας κατευθύνει τις εξελίξεις, γνωρίζει τι είναι εφικτό, μπορεί να ψυχανεμιστεί τις πιθανές αλλαγές που θα επέλθουν και τις προκλήσεις που αυτές θα θέσουν».

Εσείς προσωπικά φοβάστε τις αλλαγές που έρχονται;

«Πάντα υπάρχει φόβος μπροστά σε μια δραματική αλλαγή. Από την άλλη, αντιμετωπίζω αυτό που έρχεται με τόλμη. Δεν έχω αυταπάτες. Οι όποιοι ενδοιασμοί δεν μπορούν να αποκόψουν το ορμητικό ποτάμι της επιστημονικής αλλαγής. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαμορφώσουμε την κοίτη του».

Ποια είναι η πιο δραματική αλλαγή που βλέπετε να έρχεται;

«Δεν ξέρω. Οποια πρόβλεψη και αν κάνεις, το μέλλον έρχεται να σε διαψεύσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εφαρμογές αναγνώρισης φωνής και εικόνας θα μπουν πολύ έντονα στη ζωή μας την επόμενη δεκαετία. Η τεχνολογία ωστόσο δεν έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο αυτή τη στιγμή ώστε να μπορώ να πω ότι άμεσα θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με ρομπότ που θα έχουν νοητικές ικανότητες παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων. Εν πολλοίς η τεχνολογία μας δεν είναι ακόμη ικανή να κατανοεί ή να παράγει νοήματα με περίπλοκη δομή και διάρκεια. Πέραν του να κατανοούν τα περιεχόμενα μιας εικόνας ή μιας φωνητικής κυματοσειράς, οι μηχανές δεν μπορούν να καταλάβουν αυτόματα τι συνέβη σε μια ταινία ή να κατανοήσουν ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Χονδρικά έχουν την ικανότητα ενός ανθρώπινου εγκεφάλου που σκέφτεται για μερικά κλάσματα δευτερολέπτου. Μόνο σε κάποιες, πολύ καλώς ορισμένες, νοητικές εργασίες, όπως το σκάκι και το Go (σ.σ.: ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής), οι μηχανές υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου. Οχι όμως και στο πόκερ, για παράδειγμα».

Τι πιστεύετε ότι δεν θα κατορθώσει ποτέ η ανθρωπότητα; Υπάρχουν πράγματα που αποκλείετε;

«Αν κάτι δεν ξεπερνά τους νόμους της φύσης, είναι εν γένει εφικτό. Υπάρχουν προφανώς δυσεπίλυτα επιστημονικά και τεχνολογικά προβλήματα, αλλά τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα ίσως είναι αλλού: στο πώς θα αλλάξει η φύση του ανθρώπου, στο πώς θα τον σταματήσεις από την καταστροφή που ο ίδιος φέρνει στον εαυτό του και στο φυσικό του περιβάλλον».

Πράγματι. Αλλωστε, ενώ η τεχνολογία κάνει προόδους και θα περιμέναμε να κλείνει η ψαλίδα, οι ανισότητες μεγαλώνουν…

«Είναι ξεκάθαρο για εμένα ότι χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Πράγματι, ενώ θα περίμενες η τεχνολογία να μειώνει τις ανισότητες, τα οφέλη της τα καρπώνονται πολλές φορές με δυσανάλογο τρόπο οι προνομιούχοι. Και εδώ τίθεται ένα σημαντικό θέμα. Σε ένα άμεσο μέλλον, καθώς οι μηχανές θα αντικαθιστούν ανθρώπους από τα πόστα τους, για παράδειγμα καθώς τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα αρχίσουν να κυριαρχούν στις μεταφορές, πολλές θέσεις εργασίας θα χάνονται. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σταματήσουμε αυτή την εξέλιξη. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό αλλά και ανόητο, όπως ήταν το κίνημα των Λουδιτών στην πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση που κατέστρεφε μηχανές. Είναι όμως ευθύνη όλων μας οι άνθρωποι που θα βρεθούν χωρίς δουλειά να στηριχθούν, να μετεκπαιδευθούν και να μεταφερθούν σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Για αυτό, όπως και για το πώς θα κατανεµηθούν τα οφέλη της προόδου, χρειάζεται όπως είπα ένα νέο κοινωνικό συµβόλαιο».

Είναι καθήκον του επιστήμονα να ερευνά μόνο ή να μοιράζεται τις ανακαλύψεις του με την κοινωνία;

«Εννοείται ότι πρέπει να βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία. Είναι απλό: καθώς η τεχνολογία αποκτά έλεγχο σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας, αν δεν κατανοούμε πώς λειτουργεί, δεν γνωρίζουμε καν σε τι κόσμο ζούμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Οι εταιρείες Google και Facebook χρησιμοποιούν αλγορίθμους για να οργανώσουν την πληροφορία που μας παρουσιάζουν. Το τι θα δείτε στο Google News ή αντίστοιχα στo News Feed σας δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τις αυτοματοποιημένες επιλογές ενός αλγορίθμου. Και όμως, εσείς εσφαλμένα μπορεί να πιστεύετε ότι είναι ένα τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα από όλα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο ή στον κοινωνικό σας περίγυρο αντίστοιχα. Για εμένα είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι θα πρέπει να γίνει πιο διαφανής και να επικοινωνείται η λειτουργία αυτών των αλγορίθµων. Αν δεν γνωρίζω ακριβώς τον κώδικα που τρέχουν για να αποφασίσουν τι θα δω, πώς μπορώ να είμαι πραγματικός μέτοχος της πληροφορίας που μου προσφέρουν;».

Εσείς έχετε Facebook; Σας ανησυχεί η εξάρτησή μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

«Ναι, διατηρώ λογαριασμό, αλλά δεν τον χρησιμοποιώ ιδιαίτερα λόγω έλλειψης χρόνου. Με ανησυχεί στο πλαίσιο που σας ανέλυσα προηγουμένως. Είναι επίσης εξίσου σημαντικό να γνωρίζουμε πώς χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μας από αυτές τις πλατφόρμες. Και το γεγονός ότι αυτό δεν είναι απόλυτα διαφανές είναι πολύ ανησυχητικό. Βέβαια, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή».

Η Ελλάδα μπορεί να παίξει το χαρτί της τεχνολογίας;

«Μα νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα στο οποίο πρέπει να ποντάρουμε, ειδικά στις τεχνολογίες πληροφορικής, όπου δεν χρειάζεται μεγάλο αρχικό κεφάλαιο για καινοτομία. H μόνη σωτηρία για την Ελλάδα είναι να στρέψει το βλέμμα της προς τα έξω, να παράξει τεχνολογία και να την εξάγει. Να αλλάξει η επιχειρηματική νοοτροπία και να στοχεύσει όχι στον έλληνα πελάτη αλλά στον παγκόσμιο. Το κράτος να χρησιμοποιήσει τα όποια χρήματα έχει για επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη και όχι ψήφους».

Αυτό που περιγράφετε μήπως είναι απλώς μια θεωρητική συζήτηση;

«Οχι. Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί με έναν πολύ πρακτικό τρόπο. Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι η κρίσιμη μάζα. Τι εννοώ; Αν ψάξουμε να βρούμε δημιουργικούς ανθρώπους στην Ελλάδα, θα τους βρούμε. Και καλούς επιστήμονες και χάκερς και έξυπνους επιχειρηματίες. Πρέπει όμως να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα ταλέντου κάπου συγκεντρωμένη. Το ταλέντο που παραμένει στην Ελλάδα πρέπει να το συγκεντρώσουμε κάπου, να του παρέχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση, την κατάλληλη υποδομή και την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να μπορέσει να παράγει. Προσωπικά είμαι μεγάλος οπαδός της δημιουργίας ενός επιστημονικού και επιχειρηματικού κέντρου γύρω από τις τεχνολογίες πληροφορικής, ενός κέντρου φυσικά ανεξάρτητου από τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή πρέπει να εκμεταλλευθούμε τους Ελληνες που διαπρέπουν και έχουν τεχνογνωσία και διασυνδέσεις στο εξωτερικό και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τη χώρα».

Εσείς υπό ποιες προϋποθέσεις θα επιστρέφατε στην Ελλάδα;

«Μεγάλη κουβέντα. Αν θεωρούσα ότι ο ρόλος μου στην Ελλάδα θα ήταν πολύ σημαντικός για τη χώρα, και αν δεν θα έπρεπε να κάνω τρομακτικούς συμβιβασμούς για να κάνω τη δουλειά μου, πιθανότατα θα σκεφτόμουν να γυρίσω».

Είχατε δεχθεί από τη Μicrosoft, μετά το πέρας των διδακτορικών σπουδών σας, μια ιδιαίτερα δελεαστική πρόταση να δουλέψετε στην εταιρεία ως μόνιμος ερευνητής. Γιατί την απορρίψατε;

«Αντίβαινε στην πρόταση που δέχθηκα από το ΜΙΤ να γίνω καθηγητής. Μου αρέσει το ακαδημαϊκό περιβάλλον πολύ περισσότερο από το περιβάλλον μιας εταιρείας, το οποίο βρίσκω πιο στεγανό. Μου αρέσει να έχω φοιτητές γύρω μου, μου φαίνεται πολύ πιο δημιουργική η επικοινωνία μαζί τους».

Τον περασμένο Αύγουστο τιμηθήκατε με το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σπουδαιότερα βραβεία στον χώρο των μαθηματικών. Πώς νιώσατε;

«Για το δικό μου επιστημονικό πεδίο πρόκειται για κάτι αντίστοιχο του χρυσού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οταν ως φοιτητής είχα ακούσει για το βραβείο αυτό και είχα διαβάσει τη λίστα των βραβευθέντων, δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ ανάμεσά τους. Φέτος, γνώριζα βέβαια ότι ανήκα στην ηλικιακή ομάδα των ανθρώπων που θα μπορούσαν να το κερδίσουν – γιατί το βραβείο απονέμεται σε επιστήμονες κάτω των 40 ετών -, ωστόσο επρόκειτο για μια σκέψη που δεν τολμούσα να κάνω».

Στα 24 σας χρόνια λύσατε τον γρίφο του Νας, αποδεικνύοντας ότι η περίφημη «ισορροπία Νας», το κατ’ εξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσματος στρατηγικών συγκρούσεων στα οικονομικά, δεν ισχύει τελικά σε περίπλοκα συστήματα. Πώς νιώσατε όταν συναντήσατε τον Τζον Νας από κοντά; Είστε ουσιαστικά ο άνθρωπος που ανέτρεψε τη θεωρία του.

«Τον συνάντησα το 2008, στο συνέδριο που κάνει κάθε τέσσερα χρόνια η παγκόσμια Ενωση Θεωρίας Παιγνίων, όπου βραβεύθηκε η εργασία επί της υπολογιστικής πολυπλοκότητας της Ισορροπίας Νας που είχα γράψει το 2006 με τον Χρίστο Παπαδημητρίου και τον Πολ Γκόλντμπεργκ. Καθώς άρχιζα την ομιλία μου πάνω στην εργασία μας, προς μεγάλη μου έκπληξη, μπήκε στην αίθουσα ο Τζον Νας. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το πόσο γνήσιος επιστήμονας ήταν, δεν τον διέκρινε ίχνος εγωισμού. Δεν σκέφθηκε «ποιοι είναι αυτοί που ήρθαν να ανατρέψουν τη θεωρία μου;». Ενδιαφερόταν για τη μαθηματική αλήθεια. Μετά το πέρας της ομιλίας μου με ρωτούσε λεπτομέρειες για το θεώρημά μας. Ηθελε να καταλάβει».

Στην Ελλάδα επί Γιάνη Βαρουφάκη γινόταν πολύς λόγος για τη θεωρία παιγνίων. Μπήκατε στη διαδικασία να εφαρμόσετε τις γνώσεις σας στην ελληνική διαπραγμάτευση;

«Θεωρούσα τη συζήτηση που γινόταν εκείνη την περίοδο ανόητη. Η θεωρία παιγνίων χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν στις πολιτικές διαπραγματεύσεις. Δεν είχε αλλάξει κάτι εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεδομένης της ισχύος που είχαν οι θεσμοί και εκείνης που είχε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα πράγματα που προσπαθούσε να αποκομίσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν ανεδαφικά, όπως και αποδείχθηκε».

Στο ΜΙΤ συναναστρέφεστε με τα πιο λαμπρά μυαλά του πλανήτη. Αλήθεια, πόσο μοιάζουν στο πρότυπο του «τρελού επιστήμονα» που βλέπουμε στη σειρά «Big Bang Theory»;

«Πράγματι πρόκειται για ένα ξεχωριστό περιβάλλον. Δεν ισχύει όμως ότι η πλειονότητα των ανθρώπων είναι αυτό που κάποιος θα ονόμαζε «περίεργους». Ξέρετε όμως τι μου αρέσει περισσότερο στο περιβάλλον του ΜΙΤ; Οτι σου παρέχει την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Μπορείς να είσαι geek, σπασίκλας, και «φυτό» και να είσαι χαρούμενος. Αλλωστε στο τέλος της ημέρας τι θα πει «φυτό»;».

Οι δικοί σας φίλοι ανήκουν μόνο στον επιστημονικό χώρο;

«Πολλοί φίλοι μου είναι επιστήμονες και μηχανικοί, αλλά έχω πολύ καλούς φίλους και από άλλα πεδία, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Η κοπέλα μου είναι ιστορικός τέχνης».

Αλήθεια, πώς διασκεδάζετε;

«Πηγαίνω όσο μπορώ περισσότερο στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μου αρέσουν οι συναυλίες. Και διαβάζω, όταν θέλω να ξεκουράσω το μυαλό μου, μυθιστορήματα».

Σε πρόσφατη γιορτή που διοργάνωσαν συνάδελφοί σας στο ΜΙΤ για να σας τιμήσουν για το βραβείο Rolf Nevanlinna φόρεσαν περούκες που αναπαριστούσαν τα μαλλιά σας. Είναι τελικά αυτό το σήμα κατατεθέν σας;

«Τι να σας πω; Ίσως είναι το σήμα κατατεθέν όλης της οικογένειας. Και ο αδελφός μου, ο οποίος είναι καθηγητής Ψυχιατρικής στο Χάρβαρντ, περίπου τα ίδια μαλλιά μ’ εμένα έχει. Λίγο πιο κοντά μόνο».

Ώστε και ο αδελφός σας είναι καθηγητής στις ΗΠΑ…

«Ναι. Μάλιστα συνεργαζόμαστε αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώντας τη στατιστική και την τεχνητή νοημοσύνη για να κατανοήσουμε ψυχικές ασθένειες».

Θα θέλατε στο μέλλον να αποκτήσετε δική σας οικογένεια;

«Ναι, θα ήθελα να γίνω πατέρας».

Αλήθεια, συνεχίζετε να παίζετε πιάνο;

«Ναι, αλλά τώρα πέρασα και στα έγχορδα. Εχω έναν μπαγλαμά. Τον γρατζουνάω ενίοτε».

«Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στο πανεπιστημίο»

Σπουδάσατε στο Μπέρκλεϊ και διδάσκετε στο MIT. Ποια από τα στοιχεία τους θα μεταφέρατε στο ελληνικό πανεπιστήμιο;

«Από πού να αρχίσω; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι το θύμα της πολιτικής, των απαράδεκτων συναλλαγών δηλαδή του πολιτικού χώρου με τον πανεπιστημιακό, μέσα από τα στρατιωτάκια που έχουν αναπτυχθεί από τα κόμματα στα πανεπιστήμια και τα οποία διαλύουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων. Προφανώς το Πανεπιστήμιο είναι χώρος ελεύθερης συζήτησης, όμως η κομματικοποίηση των φοιτητών φέρνει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα. Υπάρχουν μεγάλα εμπόδια στην έκφραση ελεύθερης γνώμης, προπηλακισμοί, χτισίματα ανθρώπων στα γραφεία τους, πέταγμα μπογιάς, σπασίματα εξοπλισμού, κλοπές και τσαμπουκάδες. Η χυδαία διασύνδεση με την πολιτική που επιφέρει ή επιτρέπει όλα αυτά τα φαινόμενα θα έπρεπε να λείπει. Θα έπρεπε να υπάρχει ουσιαστική αξιολόγηση των καθηγητών, να εξαλειφθεί το θέμα του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας, να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών στο επίπεδο που αντέχουν τα ιδρύματα και η αγορά. Θα έπρεπε ακόμη τα προγράμματα να εκσυγχρονιστούν, δίνοντας στους φοιτητές τη δυνατότητα να παίρνουν γνώση και να κάνουν έρευνα παγκοσμίου επιπέδου. Και το πιο απλό; Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στους χώρους του πανεπιστημίου. Είχαν πρόσφατα γίνει πολύ θετικά βήματα για τη βελτίωση των πανεπιστημίων, αλλά με την ευθύνη πολιτικών, πανεπιστημιακών και φοιτητών γυρίσαμε πάλι πίσω».

Από το Πολυτεχνείο εσείς τι κρατάτε;

«Το Πολυτεχνείο είναι ένα πολυσυλλεκτικό περιβάλλον που συγκεντρώνει ένα εξαιρετικά ταλαντούχο κομμάτι των νέων της Ελλάδας. Με την εισαγωγή μου εκεί είχα την προσδοκία ότι θα κατακτούσα τη γνώση σε βάθος. Και πράγματι έμαθα πολλά πράγματα, αλλά όχι στο βάθος που επιθυμούσα. Ισως το πιο σημαντικό στοιχείο της εμπειρίας μου εκεί ήταν οι συμφοιτητές μου. Είχαμε φτιάξει ένα παρεάκι που είχε μεράκι να ανακαλύψει τη γνώση σε μεγαλύτερο βάθος από αυτό που προσφερόταν στα μαθήματα. Και αυτή ήταν πολύ διαμορφωτική εμπειρία για την πορεία μου. Πολλές φορές στο αμερικανικό πανεπιστήμιο νιώθω ότι ταΐζουμε «καλομασημένη γνώση» στους φοιτητές μας. Καλό είναι το μάθημα να είναι καλοσχεδιασμένο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό οι φοιτητές να κάνουν προσωπικό, ενεργό αγώνα να κατακτήσουν τη γνώση».

Πώς είστε ως καθηγητής;

«Μάλλον πρέπει να ρωτήσετε τους φοιτητές µου για αυτό! Οταν διδάσκω επικεντρώνοµαι στις µεγάλες ιδέες, θέλω το µάθηµά µου να αξίζει τον χρόνο που αφιέρωσαν οι φοιτητές. Στην έρευνα προσπαθώ να βοηθήσω τους διδακτορικούς φοιτητές µου να αξιοποιήσουν τη δυναµική τους. Δεν µου αρέσουν τα τετριµµένα «business as usual» επιστηµονικά ερωτήµατα. Θέτω υψηλούς στόχους οι οποίοι αξίζουν τον χρόνο και την προσπάθειά που απαιτούν. Είµαι αρκετά χαλαρός, ωστόσο περιµένω από τους φοιτητές µου να µου πουν κάτι µη τετριµµένο για όσα σκέφτονται. Δεν µου αρέσει η ήσσων προσπάθεια, αλλά δεν είµαι πιεστικός. Δεν περιµένω από κανέναν να είναι πάνω από το γραφείο του 10 ώρες την ηµέρα και να µην έχει προσωπική ζωή».

Βαρδάκη Ερη – tovima

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Ένα σύντομο και περιεκτικό βίντεο για την σχιζοφρένεια, μια πολύ «παρεξηγημένη» ασθένεια.

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Εκτός από την χρήση σε οικιακές εφαρμογές, η ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και τις θαλάσσιες μεταφορές μας!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...

Δείτε πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τον ήλιο σε οικιακό επίπεδο!

| 0 ΣΧΟΛΙΑ

Στο επισυναπτόμενο βίντεο, δείτε τις προτάσεις της τεχνολογίας για εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας σε οικιακό επίπεδο.

Κατηγορίες:
Και κάτι άλλο...
web design by